De Besorah is geen sprookjesboek, maar een concreet verslag van vele getuigenissen. Broeder Ron Wyat zocht naar bewijs en heeft o.a. de ark van Noah gevonden. 

In augustus 1991 werden Ron en zijn medewerkers ontvoerd in het oosten van Turkije terwijl ze de tijd doodden, wachtend op een opgravingsvergunning voor de ark van Noach. Ze werden 21 dagen vastgehouden en het was een vreselijke ervaring voor alle getroffenen. Toen hij thuiskwam, heeft hij zijn getuigenis opgenomen. Hij geloofde dat alle mensen die Yahusha volgen en in Yahuah Zijn wijngaard werken, vervolgd zullen worden en dat is te verwachten.
Hij wilde dat mensen dit zouden begrijpen en ondanks alles doorzetten en niet ontmoedigd zouden raken door de slingers en pijlen van Satan (Gad'reel), omdat Yahuah uiteindelijk de controle blijft houden. Ron kreeg het moeilijk, zijn vergunning werd ingetrokken, net als de financiering na deze verschrikkelijke gebeurtenis, maar Ron gaf niet op.
Hij concludeerde dat het ofwel geen tijd was om op te graven, ofwel dat Yahuah het helemaal niet wilde. 

Achteraf gezien is door dit voorval de zoektocht naar de ark van Noah in de media gekomen, waardoor er vele mensen bereikt zijn met zijn werk. Luister naar zijn persoonlijke bijzondere getuigenis!

In de meeste bijbels sinds de 13e eeuw wordt de naam van Yahuah vervangen voor o.a. Heer / Lord.
​Het is GEEN vertaling, het is bewust vervangen. Zelfs in "Bijbelse" tijden werd de naam van Yahuah "vervangen", dit lezen we o.a. in Jeremia;

27 Die denken dat mijn volk mijn naam door hun dromen vergeet, die ze elke man aan zijn naaste vertellen, omdat hun vaders MIJN NAAM voor BaAL (H1168) zijn vergeten (Jeremia 23:27).

8 "Ik ben Yahuah, dat is Mijn NAAM; Ik zal MIJN glorie NIET aan een ander geven, noch Mijn lof aan graven beelden.
(Jesaja 42:8)

In de woord Etymologie zien we de betekenis van het woord BaAL,
De naam/woord Baal betekend letterlijk "eigenaar, meester, Heer"".

​Blauwe Brief Bijbel Concordantie

Naast "Heer" oftewel Baal wordt ook vaak Jehovah gebruikt i.p.v. de echte naam Yahuah. Let op de Strong's vertelt ons dat de valse naam JeHoVaH een symbolische naam is voor BaALiY. Je leest het goed, zowel Jevhovah als Baal zijn (bij)namen (verwijzingen) van en naar de vijand, Gad'reel (Shatan) de vader der leugens. Ook de naam van Jezus is niet correct, immers de letter J werd pas in 1524 vastgesteld door Giorgio Trissino, tevens vinden we in het Hebreeuws GEEN J's, E's, O's of V's, de naam Jezus werd dus pas in de 16e eeuw algemeen gebruikt!

De echte naam van de zoon van Yahuah onze schepper is Yahusha!

De Hebreeuwse taal is een sleutel om de vele  leugens in de geschriften te onthullen. De bron, het origineel is daarom zeer belangrijk. Waarom zou je valse kopieën, valse woorden en namen accepteren? Deze openbaring brengt ons terug naar het origineel, terug naar de bron!
Op dit moment zijn de best vertaalde "Bijbels" Halleluyah Scriptures, de Besorah Natsarim version of de Cepher!
De echte en enige naam van onze schepper is; Yahuah en de echte, enige naam van Zijn zoon is Yahusha. Beidde namen hebben een diepe prachtige betekenis, zeer belangrijk! De namen die Satan gebruikt om ons te misleiden zijn puur om hem te eren i.p.v. Yahuah en Yahusha. Satan de vader der leugens wil dat hij aanbeden wordt i.p.v. Yahuah onze schepper. Satan kent vele (bij)namen zoals Zeus, Odin, Wodan, Ra, Osiris, Nimrod, maar dus ook jezus, god en heer!
​Het kan misschien schokkend overkomen, maar dat is het ook. Wij zijn misleid door de vader des leugens, het is tegenwoordig dankzij de informatietechnologie vrij eenvoudig om kwalitatief en kwantitatief onderzoek te doen of datgene wat je tot nu toe hebt gelezen daadwerkelijk waar is. Er is maar 1 waarheid, wees kritisch en bid voor kennis en wijsheid! Onderzoek! Gebruik diverse zoekmachines en zoek op "Origine word god".

De titels van HEER / God is 100% godslastering voor Yahuah en alle heidensen feesten die daaraan gelinkt zijn zoals het kerstfeest en pasen evenzo. In Amos 5:21-27 lezen we duidelijk dat Yahuah dat NIET graag ziet; "Ik haat, ik veracht uw religieuze feesten; Jouw bijeenkomsten zijn een stank voor mij. 22 Ook al brengt u mij brandoffers en graanoffers, ik zal ze niet aanvaarden. Hoewel je offers brengt, zal ik er geen rekening mee houden. 23 Weg met het lawaai van uw liedjes!
Ik luister niet naar de muziek van je harpen. 24 Maar laat gerechtigheid stromen als een rivier, gerechtigheid als een nooit falende stroom! 25 Bracht u mij offers en offers veertig jaar in de wildernis, volk van Israël? 26 U hebt het heiligdom van uw koning opgeheven, het voetstuk van uw afgoden, de ster van uw god[a]— die u voor uzelf hebt gemaakt. 27 Daarom zal Ik u in ballingschap sturen buiten Damascus," zegt Elohim, wiens naam Yahuah is.

En daar sta je dan op een sun worshipping day, de zondag, in de Kerk opwekkingsliederen te zingen met Prijs U o Heer, Heer ik kom tot U... dus eigenlijk zing je; Prijs u o Baal, Baal ik kom tot U, neem mijn hart verander mij..., oftwel "Satan ik kom tot u, neem mijn hart verander mij. Het is duidelijk dat dit NIET zuiver is met alle goede bedoelingen van dien. Satan de vader der leugens heeft ons misleid!

​De Concordantie van de Sterke (strongs) wordt al meer dan honderd jaar gebruikt door geleerden, universiteiten en voorgangers, om de oorsprong van de Schriften te bestuderen en te ontcijferen. James Strong, een beroemde Amerikaanse Bijbelgeleerde deed een uitputtende concordantie / woordenboek van de Bijbel (met behulp van de KJV-bijbel uit 1611 en de Hebreeuwse en Griekse Lexicons), dat voor het eerst werd gepubliceerd in 1890. Omdat de Schriften van het HEBREEUWS naar het Grieks werden vertaald, gebruikte James Strong voornamelijk de Griekse invloed bij het construeren van de Concordantie. Daarom zie je veel of Hebreeuwse woorden met verschillende klinkers en letters (e, o, v, j) die NOOIT in het Hebreeuws hebben bestaan. (Dit is tevens het bewijs dat dat vele Griekse vertalingen vanuit het Hebreeuws zijn vertaald en vanuit het Grieks naar andere talen, te denken aan typische Hebreeuwse zinsstructuur/opbouw die in het Grieks niet voorkomen!) Tijdens zijn uitgebreide studie van de hele bijbel (samen met Briggs en Driver) werden 8674 Hebreeuwse wortelwoorden gevonden versus 5523 Griekse wortelwoorden. Dit is nog meer het bewijs dat de Bijbel van Hebreeuws oorsprong is. De meeste bijbels zijn vanuit het Hebreeuws naar het Grieks vertaald en vanuit het Grieks/Latijn naar modernere talen zoals het Engels en Nederlands en dat is dus hoofdzakelijk het probleem... je leest dan een reeds corrupte versie van het origineel, een versie ZONDER de echte namen én daarmee is het een schande dat de Heilige Naam Yahuah verwijderd is! Men spreekt vaak over verkeerde vertalingen door Griekse interpretatie, maar een naam zoals Yahuah veranderen in G-d, Gad en uiteindelijk God, is er sprake van een "bewuste" verandering. 

De heidense naam Baal, HEER in het Nederlands, LORD in het Engels, is NIET de naam of titel van Yahuah onze schepper, het is tevens het meest voorkomende afgodsnaam die in de geschriften voorkomt. Wat zegt Yahuah zelf over Zijn Heilige naam?

27 Die denken dat mijn volk MIJN NAAM zal vergeten door hun dromen die zij elke man aan zijn naaste vertellen, zoals hun vaders mijn NAAM voor BaAL zijn VERGETEN (Jeremia 23:27 )

Het mag duidelijk zijn dat HEER / LORD niet de juiste namen zijn voor onze schepper Yahuah. In de vele gospelliederen wordt HEER / LORD vaak gebruikt... Amos 5:23 ​Weg met het lawaai van uw liedjes! 
Laten we de originele namen gebruiken, Yahuah en Yahusha en alles wat van Satan is, afstoten en vooral afleren.
​We zijn misleid door de vader der leugens, het is tijd voor HERSTEL!

Gezelligheid, familie, vrienden, lekker eten, warmte, samen zijn, zowel Christenen als niet Christenen vieren het Kersfeest, echter weten weinig mensen wat de oorsprong is van het feest.

Vóór Kerstmis was er de Romeinse Saturnalia, waarop Kerstmis is gegrondvest. Tertullianus, die wordt beschouwd als een vroege katholieke kerkvader, schreef dat tijdens de Saturnalia geschenken werden uitgewisseld en "elke pracht van de duivel wordt bezocht" (Over afgoderij, circa 200–206 n.Chr.).

Maar de Saturnalia was ook gewoon een aanpassing van iets eerder - Perzisch Mithraïsme. Zoals de Catholic Encyclopedia vermeldt: "In het mithraïsme was de hoogste god Aion, Kronos of Saturnus. Saturnus, de naam die door de Romeinse wereld werd gepopulariseerd, was niemand anders dan de oude Iraanse [Perzische] god Zervan" (Mithraïsme).

De Romeinen namen het Mithraïsme gretig over in de vorm van de Saturnalia. Keizer Diocletianus bouwde een tempel voor Mithra in Carnuntum, en "25 december werd gevierd als zijn verjaardag, de natalis invicti, de wedergeboorte van de winterzon" (ibid).

In het Mithraïsme begonnen de midwinterfeesten met de aanbidding van Zervan, wiens vieringen op 24 december eindigden. winterzonnewende (Mithras, de geheime god, MJ Vermaseren).

De heidense god Zervan werd afgebeeld als een gevleugelde, deels menselijke, deels leeuwfiguur. Zo zien we dat Zervan engelachtige cherubijnen karakteristieken afbeeldt (2 Kronieken 3:13; Ezechiël 10:14). Verder ging Zervan meestal vergezeld van slangen die om zijn benen, armen of lichaam waren gewikkeld (The Mysteries of Mithra, door Franz Cumont, 1903, pagina 93). De Bijbel openbaart dat Sata een gevallen cherub is (Ezechiël 28: 14–16), en wordt geassocieerd met de slang (Genesis 3: 1–14; Openbaring 20: 2).

Een rechtvaardige engel zal zich niet laten aanbidden (Openbaring 19:10; 22: 9). En Openbaring 9:20 waarschuwt dat afgodendienaars in feite demonen aanbidden. Het is duidelijk dat de cherub die zijn aanbidding eist tijdens de winterzonnewende, geen rechtvaardige engel is. Of hij zichzelf nu Zervan, Saturnus of een andere naamgever noemt, deze godheid is een proxy voor niemand minder dan Satan, de gevallen cherubijn!

Maar zelfs de Romeinse Saturnalia en het Perzische Mithraïsme waren aanpassingen van een nog eerdere mysteriereligie - de Babylonische mysteriecultus. De oude Babyloniërs vierden de herboren Nimrod als de pasgeboren Tammuz door een groenblijvende boom te aanbidden (nu de gewone kerstboom). De Babyloniërs vierden deze wedergeboorte ook tijdens de winterzonnewende. Jeremia veroordeelt het oude Israël voor het kopiëren van dit vreselijke heidendom, en noemt zelfs specifiek de versierde groenblijvende boom in Jeremia 3:13.

Ongeacht goede herinneringen of of 'iedereen het doet', zal een Natsarim Kerstmis afwijzen, niet alleen vanwege de commercie, de heidense invloed en de onmogelijkheid dat Yahusha halverwege de winter wordt geboren, maar fundamenteler omdat Yahusha weigert iets te hebben met afgoderij (2 Korintiërs 6: 15–16). 

Onze schepper Yahuah gebiedt ons om "de weg van de heidenen NIET te leren" (Jeremia 10: 2, NBG), openbaart dat heidense vieringen een gruwel voor Hem zijn (Jeremia 10: 3–4; Ezechiël 8: 13–14), en vertelt ons niet om te veranderen wat door Yashusha en de apostelen werd onderwezen (2 Tessalonicenzen 2:15). Zodra deze waarheid wordt begrepen, zal een ware volger van Yahusha "een Natsarim" huiveren bij het idee om Kerstmis te vieren. De Natsarim heeft besef dat deze vieringen van de winterzonnewende inderdaad Satans vieringen zijn en niets te maken heeft met de redder en verlosser Yahusha en onze schepper Yahuah!

De wortels van het Kerstfeest is heidens

Hoe dienen wij ons zelf te noemen? Noemen we ons zelf Christenen naar het Griekse woord "Cretin" of gebruiken we de originele Hebreeuwse naam "Natsarim".  De vraag is waar de naam 'Christenen' vandaan komt en hoe deze benaming is verwerkt in de "Christelijke Katholieke Bijbel" en de Bijbel van nu zoals bijvoorbeeld in de vertalingen vanuit de King James bijbel, want in de originele Hebreeuwse boekrollen komen de namen Christen, God en Jezus NIET voor! Deze zijn in de loop der eeuwen aangepast...

Het waren de jezuïeten die hebben aangegeven dat Yahusha en zijn discipelen Grieks met elkaar spraken en de B'rit Hadasha (Nieuwe testament) opschreven in het Grieks, wat niet echt logisch is, aangezien Yahusha & Zijn eerste volgelingen zoals Lukas en Petrus geen Grieken waren, maar Yahudim. Wat wel algemeen bekend is, dat men in die tijd Aramaic sprak. Het is natuurlijk vreemd dat Yahusha en iedereen destijds in Israël, Grieks zouden spreken... Pas veel later zijn de Hebreeuwse/Aramaic boekrollen vertaald naar het Grieks/Latijn.

Wat velen niet weten en wat tamelijk onbekend is, dat er voor de geboorte van Yahusha al Christenen waren.... en zij waren heidenen. Het Griekse woord "Christos" (kristos) is gezalfd gaan betekenen, en dit komt overeen met het Hebreeuwse woord Mashiach. Wat niet algemeen bekend is, is dat Osiris en Mithras (deze 2 afgoden werden al ver voor de geboorte van Yahusha vereerd door de heidenen) allebei "Chreistos" werden genoemd, wat "GOED" betekende. Het woord is overgenomen van het gnostische heidendom: De inscriptie "CHRESTOS" is te zien op een Mithras-reliëf in het Vaticaan. 

In de tijd van Marcion, rond 150 CE, zei Justinus de Martelaar dat "christenen" "chrestoi" of "goede mannen" waren. Clemens van Alexandrië zei: "allen die in Christus geloven worden" Chrestoi genoemd, dat zijn 'goede mannen' ". Rome was het centrum van de aanbidding van Chrestos Mithras, dus de aanpassing of revisionisme aan het nieuwe geloof voor deze titel zou nauwelijks een enorm mysterie moeten zijn. ; maar deze informatie is opzettelijk begraven. Het woord "christen" wordt slechts 3 keer gebruikt in de ontvangen Griekse teksten. De eerste disciplelen die de leringen van Yahusha volgden, gebruikte wel een term voor zichzelf, en dat is NATSARIM (Handelingen 24: 5). Zelfs de "kerkvader" Epiphanius schreef over de Natsarim, die hij "ketters" noemde, omdat ze de geboden van Yahuah (de 7 Yahuah feesten, de 10 geboden, dopen en naasten lief hebben) in acht namen en niet te onderscheiden waren van "Joden /  Israëlieten", behalve dat ze in de Mashiach (Yahusha) geloofden.

Is Natsarim een sekte? Nee, in het verslag van Lucas in Handelingen 24 lezen we hoe Paulus aangeklaagd wordt door Tertullus en dat Natsarim een sekte wordt genoemd. De vertaling in het stuk wat volgt is vanuit het Engels en vanuit het Engels rechtstreeks vanuit het Hebreeuws vertaald;

Handelingen 24
En na 5 Yomim kwam de hogepriester Kananyah naar beneden, met de oudsten, en een zekere spreker, Tertullus. [Een ingehuurde, getalenteerde sofist] En ze dienden een aanklacht in tegen Paulus bij de gouverneur. 2En toen hij werd opgeroepen, begon Tertullus hem te beschuldigen, zeggende: 'Ik heb door jou grote vrede verkregen en hervormingen door jouw voorgevoel naar deze natie gebracht; . 4Maar om je niet verder te hinderen, smeek ik je om in je zachtheid kort naar ons te luisteren. 5 Omdat ik deze man als een plaag heb gevonden, die onenigheid veroorzaakt onder alle Yahudim over de hele wereld, en een leider van de sekte van de Natsarim, 6 die ook probeerde de Aparte Plaats te ontheiligen, en die we grepen, en wilden veroordeel hem volgens onze wet, 7maar de commandant Lysias kwam langs en nam hem met veel geweld uit onze handen,

Toelichting:
(We lezen in dit stuk, dat Tertullus, Paulus beschuldigd en hem een leider van de sekte van de Natsarim noemt.
De Natsarim werd door Tertullus als een sekte beschouwd)

8 en beval zijn aanklagers om naar jullie toe te komen. En door hem zelf te onderzoeken, zult u al deze dingen kunnen weten waarvan wij hem beschuldigen. " 9 En de Yahudim waren het er ook mee eens, en beweerden dat deze dingen zo waren. 10En toen de gouverneur gebaarde
hem om te spreken, antwoordde Paulus: 'Wetende dat u al vele jaren een rechter van deze natie bent, verdedig ik mezelf graag, 11 aangezien u weet dat het niet meer dan 12 Yomim is sinds ik naar Yerushalayim ging om te aanbidden . 12En zij vonden mij niet op de Aparte Plaats, waar ik met iemand twistte, noch het volk ophitsten, noch in de vergaderingen, noch in de stad. 13Ze zijn ook niet in staat de beschuldigingen te bewijzen waarvan ze mij nu beschuldigen. 14 En dit beken ik jullie, dat ik volgens de Weg die zij een sekte noemen, de Alahim (Alahhim is een titel en betekend in het Hebreeuws; Majesteit, De Machtige, De Kracht van Degene) van mijn vaderen aanbid, gelovend alles wat in de Turah en de Profeten is geschreven, 15 met een verwachting in Alahim, die zij zelf ook wacht erop dat er een opstanding van de doden zal zijn, zowel van de rechtvaardigen als de onrechtvaardigen. Bron vertaling vanuit het engels; Wit, Lew. Besorah Of Yahusha Natsarim Version (BYNV) (Kindle-locaties 52684-52689). Lew White. Kindle-editie.

Toelichting:
(In dit deel geeft Paulus aan dat zij (de aanklagers; hogepriester Kananyah, oudsten en de spreker Tertullus) de Natsarim een sekte noemen, hoogstwaarschijnlijk is dit om de Natsarim in het kwaad daglicht te stellen, aangezien het woord "sekte" een negatieve lading / betekenis heeft.)

Yahusha zei "Ik ben de Wijnstok: jij bent de Natsarim." (Yn.15: 5)
In het geval van wat we worden genoemd door Yahusha, Natsarim, nemen we de betekenis uit het abstracte, niet uit het concrete. Wij zijn de afstammelingen (uitlopers, spruiten) van Zijn leringen, niet letterlijk wortels of takken van bomen of wijnstokken. Bewijs vinden we om ons heen, de Yahudim die Hebreeuws / Eberith spreken, lezen en schrijven noemen ons namelijk geen Christenen, maar Notsrim en de Arabieren die Arabisch spreken, lezen en schrijven noemen ons Nasrani, tot de dag van vandaag! Leest u het nogmaals; de Yahudim die Hebreeuws / Eberith spreken, lezen en schrijven noemen ons namelijk geen Christenen, maar Notsrim en de Arabieren die Arabisch spreken, lezen en schrijven noemen ons Nasrani, tot de dag van vandaag! 

Als u gelooft in onze schepper genaamd Yahuah en Zijn zoon Yahusha, dan bent u officieel GEEN Christen, maar Natsarim! Natsarim, een naam met een zeer mooie en belangrijke betekenis. Een naam waar we trots op kunnen zijn! Het is helaas zo, dat het Christendom gebouwd is op een heidens fundament. "Christenen" vieren immers satanistische /heidense feesten zoals Kerst, Pasen, Haloween, Sinterklaas en Sint Maarten.  "Christenen" gaan op de 1e dag (zondag) naar de kerk en houden zich niet aan de feesten van Yahuah. "Christenen" worden totaal niet voorbereid op openbaringen, kortom vele mensen die in Yahuah en Yahusha geloven zijn misleid! yahuah is in Openbaringen 18:4 duidelijk; En ik hoorde een andere stem uit de hemel zeggen: Gen. 19:12; Jes. 48:20; 52:11; Jer. 51:6,45; 2 Kor. 6:17 Ga uit haar (Babylon) weg, Mijn volk, opdat u geen deelhebt aan haar zonden, en opdat u niet van haar plagen zult ontvangen.
5Want haar zonden hebben Openb. 16:19 zich opgestapeld tot aan de hemel, en Yahuah herinnerde Zich haar ongerechtigheden.  De oorsprong van heidense feesten en afgoderij vinden we terug in "het Mysterieuze Babylon".
Meer info volgt in een volgende post.

Voorbeeld: De Catholic Encyclopedia onthult: "Kerstmis behoorde niet tot de vroegste feesten van de Kerk. Irenaeus en Tertullianus lieten het weg van hun lijst van feesten ..." (deel 3, blz. 724, 728). Kerstmis werd in 1659 in Massachusetts zelfs voor een korte tijd verboden en in het midden van de 17e eeuw in Engeland als onbijbels beschouwd. Meer informatie over het heidense kerstfeest volgt!

Een argument is dat de naam van onze schepper niet uit maakt voor het geloof in Hem, echter heeft Zijn originele naam een belangrijke boodschap en betekenis; "Ik ben die ik ben".

IK ben die ik ben is een veel voorkomende Engelse vertaling van de Hebreeuwse uitdrukking אֶהְיֶה אֲשֶׁר אֶהְיֶה, 'ehyeh' ăšer 'ehyeh ([ʔehˈje ʔaˈʃer ʔehˈje]) - ook "Ik ben wie ik ben", "Ik zal worden wat ik wil worden"
"Ik ben wat ik ben "," Ik zal zijn wat ik zal zijn "," Ik creëer wat (ooit) ik creëer ", of" Ik ben de Bestaande ". De traditionele Engelse vertaling binnen het judaïsme geeft de voorkeur aan "Ik zal zijn wat ik zal zijn", omdat er in de Hebreeuwse taal geen tegenwoordige tijd is van het werkwoord "zijn".

De context is de ontmoeting met de brandende braamstruik (Exodus 3:14): Mozes vraagt ​​wat hij tegen de Israëlieten moet zeggen als ze vragen waarom Elohiym (titel) hem naar hen heeft gestuurd, en Yahuah antwoordt: "Ik ben wie ik ben ", eraan toevoegend:" Zeg dit tegen het volk van Israël: 'Ik ben heeft mij naar u gezonden.' "'Ehyeh is de eerste persoonsvorm van hayah," zijn ", en vanwege de eigenaardigheden van het Hebreeuws grammatica betekent "ik ben", "ik was" en "ik zal zijn". De betekenis van de langere zin ’ehyeh’ ăšer ’ehyeh wordt besproken en kan worden gezien als een belofte "Ik zal bij je zijn" of als een verklaring van onvergelijkbaarheid "Ik ben zonder gelijke".

Prijs Zijn wonderbare naam Yahuah, de ik was, ik ben en ik zal zijn en Zijn zoon Yahusha (Ik ben de verlosser), onze verlosser, die gestorven is voor onze zonden, opdat wij het eeuwige leven mogen accepteren in Zijn naam Yahusha!

De naam Yahuah is wel degelijk belangrijk en waarom zouden we een heidens naam gebruiken?
​Onlogisch en niet echt respectvol...

​In de afgelopen jaren zijn er diverse originele versies beschikbaar, waarbij de Hebreeuwse namen zo puur mogelijk intact gehouden zijn naar de Engelse vertaling toe. Helaas is er nog geen Nederlandse vertaling beschikbaar, Stichting Natsarim heeft dan ook de ambitie daar verandering in te brengen. De Besorah Of Yahusha Natsarim Version (BYNV), de Cepher en de Yahuah Bible zijn momenteel de meest accurate "bijbels" in omloop.

Ongeacht de vorm van het instrument waarop Yahusha stierf, geven de volgende feiten en verzen aan dat het kruis heidens / occult is.

Yahuah onze schepper verwerpt aanbidding die afbeeldingen of symbolen gebruikt, inclusief het kruis. Yahuah gebood de Israëlieten "de vorm van enig heidense symbool" niet te gebruiken bij hun aanbidding, en Natsarim en christenen wordt eveneens gezegd "te vluchten voor afgoderij". - Deuteronomium 4: 15-19; 1 Korintiërs 10:14.

De Natsarim en zelfs de eerste-eeuwse christenen gebruikten het kruis NIET bij hun aanbidding. * De leringen en het voorbeeld van de apostelen gaven een patroon waar de Natsarim en alle christenen zich aan moesten houden.
- 2 Thessalonicenzen 2:15.

Het gebruik van het kruis bij de eredienst heeft een heidense oorsprong. * Honderden jaren na de dood van Yahusha, toen de kerken waren afgeweken van zijn leringen, werd het nieuwe kerkleden “grotendeels toegestaan ​​hun heidense tekens en symbolen te behouden”, inclusief het kruis. (The Expanded Vine’s Expository Dictionary of New Testament Words) De Bynu en de bijbel keurt het aannemen van heidense symbolen om nieuwe bekeerlingen te helpen echter niet goed. - 2 Korinthiërs 6:17. 

Het kruis wordt door miljoenen mensen geliefd en gerespecteerd. De Encyclopædia Britannica noemt het kruis „het belangrijkste symbool van de christelijke religie”.  Maar is het kruis iets van Yahuah of is het echt bewust of onbewust verkeerd vertaald van het Hebreeuws naar het Grieks en van het Grieks naar andere talen?

Het Griekse woord dat over het algemeen met „kruis” wordt vertaald, is stau · rosʹ. Het betekent in feite "een rechtopstaande bleek of paal." De Companion Bible zegt: „[Stau · rosʹ] betekent nooit twee stukken hout die onder een willekeurige hoek over elkaar zijn geplaatst.​​ Er is niets in het Grieks van het [Nieuwe Testament] dat zelfs maar twee stukken hout impliceert. "

 In verschillende teksten gebruiken Bijbelschrijvers een ander woord voor het instrument van Yahusha 'dood. Het is het Griekse woord xyʹlon. (Handelingen 5:30; 10:39; 13:29; Galaten 3:13; 1 Petrus 2:24) Dit woord betekent eenvoudig "hout" of "een stok, knots of boom".

In het boek Das Kreuz und die Kreuzigung (Het kruis en de kruisiging) van Hermann Fulda wordt uitgelegd waarom een ​​eenvoudige paal vaak werd gebruikt voor executies: “Er waren niet overal bomen beschikbaar op de plaatsen die waren uitgekozen voor openbare executie. Dus een simpele balk werd in de grond verzonken. Hierop werden de outlaws, met de handen omhoog en vaak ook met hun voeten, vastgebonden of genageld. "

Het meest overtuigende bewijs komt echter uit de Bynu / Bijbel zelf. De apostel Paulus zegt: „Yahusha heeft ons gekocht, ons bevrijd van de vloek van de wet door in plaats van ons een vloek te worden, want er staat geschreven: 'Vervloekt is een ieder aan een paal gehangen [„ een boom ”, King James Version] . '”(Galaten 3:13) Hier haalt Paulus Deuteronomium 21:22, 23 aan, dat duidelijk naar een paal verwijst, niet naar een kruis. Aangezien een dergelijk executiemiddel de persoon tot „een vloek” maakte, zou het voor christenen niet gepast zijn om hun huis te versieren met afbeeldingen van Yahusha aan het kruis.

De naam van de schepper van hemel en aarde, het leven op aarde is niet god. Laten we de oorsprong vinden van het woord god. Het Engelse woord god komt van de Oud-Engelse god, die zelf is afgeleid van het Proto-Germaanse * ǥuđán. Zijn verwanten in andere Germaanse talen omvatten guþ, gudis (beide gotisch), guð (Oudnoors), god (Oudsaksisch, Oudfries en Oudnederlands) en got (Oudhoogduits). De Proto-Germaanse betekenis van * ǥuđán en zijn etymologie is onzeker. Men is het er algemeen over eens dat het is afgeleid van een Proto-Indo-Europees onzijdig passief voltooid deelwoord * ǵʰu-tó-m. Deze vorm binnen (laat) Proto-Indo-Europees zelf was mogelijk dubbelzinnig, en dacht te zijn afgeleid van een wortel * ǵʰeu̯- "gieten, libate" (het idee overleeft in het Nederlandse woord 'Giet', wat betekent, gieten) (Sanskriet huta, zie hotṛ), of van een wortel * ǵʰau̯- (* ǵʰeu̯h2-) "aanroepen, aanroepen" (Sanskriet hūta). Sanskriet hutá = "geofferd zijn", van het werkwoord hu = "offer", maar een kleine verschuiving in de vertaling geeft de betekenis "iemand aan wie offers worden gebracht".

Afhankelijk van welke mogelijkheid de voorkeur heeft, kan de voor christelijke betekenis van de Germaanse term óf (in het geval van ‘uitgieten’) ‘plengoffer’ of ‘datgene waarop wordt gepleit, idool’ zijn geweest - of, zoals Watkins [1] stelt. in het licht van het Grieks χυτη γαια "uitgegoten aarde" wat "tumulus" betekent, "kan de Germaanse vorm in eerste instantie verwezen hebben naar de geest immanent in een grafheuvel" - of (in het geval "aanroepen") "aanroeping, gebed "(vergelijk de betekenissen van Sanskriet Brahman) of" dat wat wordt aangeroepen ". De oud Germaanse stammen, de Vesogoths en de Adrogoths stammen aanbaden de naam Gad.  Gad (Hebreeuws גָּד H1409) is de naam van de pan-Semitische geluksgod, meestal afgebeeld als een man, maar soms ook als een vrouw. In de Bijbel vinden we ook een vermoedelijke verwijzing naar de planeet Jupiter en wel in de moeilijke passage הַֽעֹרְכִ֤ים לַגַּד֙ שֻׁלְחָ֔ן in de NBG weergegeven als "die voor Gad een tafel aanricht" (Jes. 65:11).

Dit woord וֹגּד komt verder alleen nog voor in Genesis 30:11, waar Lea het gebruikt in een woordspel met de naamgeving van haar zoon: "Er komt een hoop! en zij noemde zijn naam Gad." Men zou "Er komt een hoop!" ook kunnen vertalen met "Goed geluk!" of "fortuinlijk!". In dit verband komt het woord ook voor in eigennamen als Gaddiel (Num. 13:10), "El is mijn fortuin"; Gaddi (Num. 13:11), "mijn fortuin"; Gadi (2 Kon. 15:14-17); en de profeet Gad (1 Sam. 22:5).
Moderne vertalingen en veel commentaren gaan er van uit dat met וֹגּד "Gad" een godheid wordt bedoeld. De rite die hier dan beschreven wordt is een lectisterium, d.i. dat voedsel wordt neergelegd en aangeboden voor een afbeelding van een godheid. Wie er met deze godheid wordt bedoeld of waar hij voor staat is niet geheel duidelijk. Sommigen gaan er van uit dat het Tyche is (TWOT, 313d), anderen, zoals Rashi, gaan er van uit dat het om de Zodiak (dierenriem) gaat (Shab. 67b "Gad eno ella leshon 'abodat kokabim"; cf. Targ. Pseudo-Jonathan met Gen. 20. 10, 11). Ibn Ezra (Redak) leidt het af van גְּדוּד een "bende" of "troep" en stelt daarmee dat het om de "heir des hemels" gaat. Rabbi Moshe Hakohen en Schiaparelli identificeren Gad met de planeet Jupiter, die in de oudheid bekend stond als de "god van het geluk". Hoe wijd verspreid deze godheid was in Kaänitsche tijden blijkt uit namen als "Baalgad", een plaats aan de voet van de berg Hermon en "Migdal-gad", in de landstreek van Judea.  Jupiter (uit het Latijn: Iūpiter [ˈjuːpɪtɛr] of Iuppiter [ˈjʊpːɪtɛr], van Proto-cursief * djous "dag, hemel" + * patēr "vader", dus "hemelvader"), ook bekend als Jupiter (gen. Iovis [ˈjɔwɪs ]), is de god van de hemel en de donder en de koning van de goden in de oude Romeinse religie en mythologie. Jupiter (Latijn: Iuppiter) is de koning van de goden in de Romeinse mythologie. Hij was de god van de lucht en de donder. In de Griekse mythologie staat hij bekend als Zeus. De naam van zijn broer was Pluto en zijn zus was Ceres. Maar wat of wie is dan Zeus...

Voor de Grieken was er geen hogere godheid dan Zeus. Hij regeerde drieduizend jaar lang oppermachtig in de oude wereld! Net als Nimrod stond hij onder vele namen bekend. In de verre noordelijke landen stond hij bekend als Odin. De Egyptenaren brachten hem in verband met Amon. De hindoes dachten aan hem als Indra. De Romeinen kenden hem als Jupiter en de Assyriërs, Meden, Perzen en Babyloniërs schijnen hem te hebben gekend als "Bel" of zelfs Jupiter Belus. Sommigen verwijzen zelfs naar de toren van Babel als de tempel van Jupiter Belus. In elk geval stond hij bekend als de "koning van de goden", de "vader van goden en mensen" en de heerser van de lucht of de lucht.
Het Griekse model van de mythologie sluit perfect aan de omschrijving van Satan uit de bijbel, torah en de koran.

Hieronder volgt een aantal kenmerken van Zeus die overeenkomen met Satan;

1. Zeus/Satan was vol trots en arrogantie.
2. Zeus/Satan voerde oorlog tegen de "goden" boven hem. (Isaiah 14:12-14)
3. Zeus/Satan was een meester in vermomming en bedrog.
4. Zeus/Satan oefende machtige macht uit op aarde.
5. Zeus/Satan stond bekend als de "hemelgod", vaak aangeduid als de "heer van de lucht". (Ephesians 2:1-3)
6. Zeus/Satan kweekte met de vrouwen van de aarde om god-mannen te creëren.
7. Zeus/Satan stond bij veel van de oude culturen bekend als de "god van deze wereld". (Corinthians 4:4)

Volgens de prins van de macht van de lucht - zie Efeziërs 6:12; vergelijk de aantekeningen in 2 Korintiërs 4: 4. Er kan geen twijfel over bestaan dat Satan ook wel bekend als Lucifer (echter is de naam Lucifer een misvatting op de titel licht brenger, kortom de naam van de vader des leugens is niet Lucifer, maar Satan) bedoelt wordt, en dat Paulus bedoelt te zeggen dat ze onder zijn controle stonden als hun leider en prins. De uitdrukking 'de prins van de macht' kan ofwel 'de machtige prins' betekenen, of het kan betekenen dat deze prins macht had over de lucht, en in het bijzonder leefde en regeerde. Het woord "prins" - ἄρχοντα archonta - "Archon" betekent iemand die eerst gezag en macht heeft, en wordt vervolgens toegepast op iedereen die de voorrang of heerschappij heeft. Het wordt toegepast op Satan, of de leider van de gevallen engelen, zoals waar hij "de prins - ἄρχων archon - van de duivels" wordt genoemd, Mattheüs 9:34; Matteüs 12:24; Marcus 3:22; Lucas 11:15; "de prins van deze wereld", Johannes 12:31; Johannes 14:30; Johannes 16:11. 

De transitie in grote lijnen van de naam Satan, naar uiteindelijk God is opmerkelijk in zowel karakter eigenschappen als betekenissen. Diverse volkeren / culturen kennen Satan als o.a. Nimrod, Ra, Amen Ra, Zeus, Jupiter, Gad, God, Odin, Beelzebub, Mephistopheles, en Al-Shaytan.

In het woord wordt de vader des leugens (Satan) duidelijk beschreven;

1. Satan

Tweeënvijftig keer wordt dit wezen in de Schrift aangeduid als Satan.

Nu gebeurde het op de dag dat de zonen van God kwamen om zich voor de Heer te presenteren, dat Satan ook onder hen kwam (Job 1: 6).

2. Day-Star

In Jesaja wordt dit schepsel de "dagster" genoemd. Dit heeft het idee van "drager van licht". Deze naam, is verkeerd vertaald naar het Latijn, en is vervangen voor de naam Lucifer  (we zijn deze discussie aan het onderzoeken!).

Wat ben je uit de hemel gevallen, o dagster, zoon van de morgen! hoe u op de grond bent neergehouwen, dat legde de naties neer! (Jesaja 14:12).

De echte "dagster" en "drager van licht" is de Yahusha Zelf.

Ik ben het, Yahusha, die Mijn engel naar u heeft gezonden met dit getuigenis voor de gemeenten. Ik ben de wortel en de afstammeling van David, de heldere morgenster (Openbaring 22:16).

Yahusha is het ware licht.

Het ware licht, dat iedereen verlicht, kwam in de wereld (Johannes 1: 9).

3. Zoon van de ochtend

Hij wordt ook wel "zoon van de ochtend" genoemd.

Wat ben je uit de hemel gevallen, o dagster, zoon van de morgen! hoe u op de grond bent neergehouwen, dat legde de naties neer! (Jesaja 14:12).

4. De gezalfde cherubijn

Deze engel werd ook wel de "gezalfde cherub" genoemd.

U was de gezalfde cherub die het bedekte; en ik zette u zo dat u op de heilige berg van Yahuah was; je bent heen en weer gelopen in het midden van de stenen van vuur (Ezechiël 28:14).

5. De duivel

Dit is een van de meest populaire namen voor dit personage. Het komt alleen voor in het Nieuwe Testament.

Toen werd Yahusha door de Geest naar de woestijn geleid om verzocht te worden door de duivel (Matteüs 4: 1).

De duivel betekent letterlijk "lasteraar". Satan wordt zo genoemd omdat hij zowel Yahuah als de mensheid belastert.
In de Hof van Eden lasterde hij Yahuah Zijn karakter.

En de vrouw zei tegen de slang: "Van de vrucht van de bomen in de tuin mogen we eten; en de slang zei tegen de vrouw:" Je zult zeker niet sterven! "Want Yahuah weet dat wanneer je ervan eet, je ogen zullen worden geopend en dat je als Yahuah zult zijn, wetende goed en kwaad" (Genesis 3: 2,4,5).

Hij beschuldigt nu gelovigen.

Toen hoorde ik een luide stem in de hemel, die verkondigde: 'Nu is de redding en de kracht en het koninkrijk van onze Yahuah en de autoriteit van zijn Messias gekomen, want de aanklager van onze kameraden is neergeworpen, die hen dag en nacht beschuldigt. voor onze schepper Yahuah (Openbaring 12:10).

6. Verleider

Satan is degene die mensen verleidt tot zonde. Hij wil het ergste in ieder van ons naar boven halen.

De verzoeker kwam en zei tegen Hem: "Indien U de Zoon van Yahuah bent, gebied dan dat deze stenen broden worden" (Matteüs 4: 3).

7. Heerser van demonen

Deze slechte persoon wordt de heerser van de demonen genoemd.

Maar de Farizeeën zeiden: "Door de heerser van de demonen verdrijft Hij demonen" (Matteüs 9:34).

8. Beëlzebul

Satan staat bekend als Beëlzebul, wat 'heer van de vliegen' of 'heer van de mest' betekent.

Maar toen de Farizeeën het hoorden, zeiden ze: "Alleen door Beëlzebul, de heerser van de demonen, werpt deze de demonen uit" (Mattheüs 12:24).

9. De boze

Satan wordt ook wel de "boze" genoemd.

Wanneer iemand het woord van het koninkrijk hoort en het niet begrijpt, komt de boze en rukt weg wat in het hart is gezaaid; dit is wat er op het pad werd gezaaid (Mattheüs 13:19).

10. Vijand

Hij is de vijand van de mensheid.

en de vijand die ze zaaide is de duivel, en de oogst is het einde van het tijdperk; en de oogsters zijn engelen (Matteüs 13:39).

11. Leugenaar

Yahusha maakte duidelijk dat Satan altijd een leugenaar is. Leugenaar is daarom een ​​toepasselijke titel.

U bent van uw vader de duivel, ​​er is geen waarheid in hem. Als hij een leugen spreekt, spreekt hij over zijn eigen natuur: want hij is een leugenaar en de vader daarvan (Johannes 8:44).

12. Vader van leugens

Hij is degene die leugens heeft voortgebracht.

Als hij een leugen spreekt, spreekt hij over zijn eigen natuur: want hij is een leugenaar en de vader daarvan (Johannes 8:44).

13. Moordenaar

Deze gevallen engel is ook een moordenaar.

U bent van uw vader de duivel, en de lusten van uw vader is uw wil om te doen. Hij was vanaf het begin een moordenaar (Johannes 8:44).

14. Heerser van deze wereld

Satan is de heerser van deze wereld in de zin dat de wereld nog steeds wordt gekenmerkt door zonde. Zei Yahusha.

Ik zal niet veel meer met je praten, want de heerser van deze wereld komt eraan. Hij heeft geen macht over mij (Johannes 14:30).

Deze titel suggereert dat hij de grootste invloed op onze wereld heeft. De Bijbel leert dat de hele wereld in zijn macht is.

We weten dat we uit God zijn en dat de hele wereld in de boze ligt (1 Johannes 5:19).

15. God van dit tijdperk

Hij is de god van dit huidige tijdperk.

in wie de god van dit tijdperk de geest van de ongelovigen heeft verblind, opdat het licht van het evangelie van de heerlijkheid van Yahusha Ha Mashiak, die het beeld van Yahuah is, niet tot hen zou doordringen (2 Korintiërs 4: 4).

16. Engel van licht

Hij verschijnt als een engel des lichts.

En geen wonder; want zelfs Satan verandert zichzelf in een engel des lichts (2 Korintiërs 11:14).

17. Belial

Het idee achter Belial is "gemeenheid". Deze titel kan alleen impliciet op de duivel worden toegepast.

Het is duidelijk dat de echte naam van onze schepper niet god is. Satan is god en god is Satan, Hij is de vader des leugens en wil dat hij geprezen en geëerd wordt ipv onze schepper. De echte naam van onze schepper is Yahuah!

In Paleo hebreeuws:

Yahuah = Ik was, ik ben, ik zal zijn /  Ik zal Zijn wat ik zal Zijn

Brononderzoek
De naam van de schepper van hemel, aarde en al wat leeft is niet god. Als we diverse bronnen onderzoeken, heeft de naam god eigenlijk helemaal niets te maken van de schepper waarover we lezen in de Torah en de Brit Hadasaha (oud & nieuw testament bijbel). Het lijkt erop dat de “Katholieke kerk” en de machten achter de "moederkerk" de originele namen met voorbedachte rade heeft veranderd naar de bekende heidense namen god en jezus. De reden die vaak vanuit de Katholieke kerk wordt gegeven is de verkerstening, het mengen van heidense en christelijke tradities om makkelijker “heidenen” te bereiken met het evangelie. Als we kijken naar de Babylonische connectie en oorsprong van de Katholieke kerk, dan is het meer logisch dat de namen zijn vervangen, omdat de originele namen een belangrijke betekenis hebben en Satan graag wil dat Hij geëerd wordt in plaats van onze schepper. De originele naam van onze schepper in het Hebreeuws is namelijk Yahuah. De naam Yahuah betekend; “Ik ben, Ik was, Ik zal Zijn”. Laten we de diverse bronnen bekijken waar we kunnen lezen dat de naam god niets te maken heeft met Yahuah, maar van oorsprong gelinkt is aan Zeus, Ra, Nimrod en uiteindelijke Satan;

god
Het Engelse woord god komt van de Oud-Engelse god, die zelf is afgeleid van het Proto-Germaanse * ǥuđán. Zijn verwanten in andere Germaanse talen zijn guþ, gudis (beide gotisch), guð (Oudnoors), god (Oudsaksisch, Oudfries en Oudnederlands) en got (Oudhoogduits). De Proto-Germaanse betekenis van * ǥuđán en zijn etymologie is onzeker. Over het algemeen is men het erover eens dat het is afgeleid van een Proto-Indo-Europees onzijdig passief voltooid deelwoord * ǵʰu-tó-m. Deze vorm binnen (laat) Proto-Indo-Europees zelf was mogelijk dubbelzinnig, en dacht te zijn afgeleid van een wortel * ǵʰeu̯- "gieten, libate" (het idee blijft bestaan ​​in het Nederlandse woord 'Giet', wat gieten betekent) (Sanskriet huta, zie hotṛ), of van een wortel * ǵʰau̯- (* ǵʰeu̯h2-) 'aanroepen, aanroepen' (Sanskriet hūta). Sanskriet hutá = "geofferd zijn", van de werkwoordswortel hu = "offer", maar een kleine verschuiving in de vertaling geeft de betekenis "iemand aan wie offers worden gebracht".
Afhankelijk van welke mogelijkheid de voorkeur heeft, kan de voorchristelijke betekenis van de Germaanse term óf (in het geval van ‘uitstorten’) ‘plengoffer’ of ‘datgene waarop wordt gepleit, idool’ zijn geweest - of, zoals Watkins [1] stelt in het licht van het Grieks χυτη γαια "uitgegoten aarde" wat "tumulus" betekent, "kan de Germaanse vorm in eerste instantie verwezen hebben naar de geest immanent in een grafheuvel" - of (in het geval "aanroepen") "aanroeping, gebed "(vergelijk de betekenissen van Sanskriet brahman) of" dat wat wordt aangeroepen ".

Gaut
Nadere informatie: naam van de Goten. Een aanzienlijk aantal geleerden heeft deze wortel in verband gebracht met de namen van drie verwante Germaanse stammen: de Geats, de Goten en de Gutar. Deze namen kunnen zijn afgeleid van een gelijknamige leider Gaut, die vervolgens werd vergoddelijkt. [Nodig citaat] Hij verschijnt soms ook in vroege middeleeuwse sagen als een naam van Odin of een van zijn nakomelingen, een voormalige koning van de Geats (Gaut (i) ), een voorouder van de Gutar (Guti), van de Goten (Gothus) en van de koninklijke lijn van Wessex (Geats) en als een eerdere held van de Goten (Gapt).
 
 
Wōdanaz
Sommige variantvormen van de naam Odin, zoals de Lombardische Godan, kunnen in de richting wijzen dat de Lombardische vorm eigenlijk afkomstig is van het Proto-Germaans * ǥuđánaz. Wōdanaz of Wōđinaz is de gereconstrueerde Proto-Germaanse naam van een god van het Germaanse heidendom, bekend als Odin in de Noorse mythologie, Wōden in het Oudengels, Wodan of Wotan in Oudhoogduits en Godan in de Lombardische taal. Godan werd in de loop van de tijd afgekort tot God en werd na bekering tot het christendom door de Germaanse volkeren van de Britse eilanden aangenomen / behouden als de naam van hun godheid, in plaats van het Latijnse woord Deus dat door de Latijn sprekende christelijke kerk werd gebruikt.
Tijdens de complexe kerstening van de Germaanse stammen in Europa waren er veel taalkundige invloeden op de christelijke missionarissen. Een voorbeeld na de ondergang van het West-Romeinse rijk zijn de missionarissen uit Rome onder leiding van Augustinus van Canterbury. Augustinus 'missie naar de Saksen in het zuiden van Groot-Brittannië vond plaats in een tijd dat de stad Rome deel uitmaakte van een Lombardisch koninkrijk. De vertaalde bijbels die ze op hun missie meebrachten, werden sterk beïnvloed door de Germaanse stammen waarmee ze in contact waren, waarvan de belangrijkste de Longobarden en Franken waren. De vertaling voor het woord deus van de Latijnse Bijbel werd beïnvloed door het toenmalige gebruik door de stammen voor hun hoogste godheid, namelijk Wodan door Angelen, Saksen en Franken uit Noord-Midden- en West-Europa, en Godan door de Longobarden uit Zuid- centraal Europa rond Rome. Er zijn veel gevallen waarin de naam Godan en Wodan worden samengetrokken met God en Wod. [2] Een voorbeeld is de wilde jacht (ook bekend als de wilde jacht van Wodan) waarbij Wod wordt gebruikt. [3] [4]
Het vroegste gebruik van het woord God in Germaanse geschriften wordt vaak aangehaald in de Gotische Bijbel of Wulfila Bijbel, de christelijke Bijbel zoals vertaald door Ulfilas in de Gotische taal die wordt gesproken door de Oost-Germaanse of Gotische stammen. De oudste delen van de gotische bijbel, vervat in de Codex Argenteus, dateren naar schatting uit de vierde eeuw. In de vierde eeuw werden de Goten bekeerd tot het christendom, grotendeels door de inspanningen van bisschop Ulfilas, die de Bijbel in de gotische taal vertaalde in Nicopolis en Istrum in het huidige noorden van Bulgarije. De woorden guda en guþ werden in de gotische bijbel voor God gebruikt.
De naam God ging de taal Engels binnen toen de taal nog een systeem van grammaticale sekse had. Het woord en zijn verwanten waren aanvankelijk onzijdig, maar ondergingen een overgang toen hun sprekers zich tot het christendom bekeerden, 'als een middel om de persoonlijke God van de christenen te onderscheiden van de onpersoonlijke goddelijke krachten die door heidenen worden erkend'. [5]: 15 onzijdig doorstaan. Hoewel deze woorden syntactisch mannelijk werden, zodat determinanten en bijvoeglijke naamwoorden die ermee verbonden waren mannelijke uitgangen kregen, bleven ze soms morfologisch onzijdig, wat te zien was in hun verbuigingen: in de zin gu ,meins, 'mijn God', uit de gotische bijbel, Guþ buigt bijvoorbeeld alsof het nog steeds onzijdig is omdat het een laatste -s mist, maar het bezittelijk adjectief meins neemt de laatste -s die het zou doen met andere mannelijke zelfstandige naamwoorden. [5]: 15 God en zijn verwanten hadden waarschijnlijk een algemene, overwegend meervoudige of collectieve betekenis voorafgaand aan hun bekering tot het christendom. Na bekering werd het woord vaak in het enkelvoud gebruikt om naar de christelijke godheid te verwijzen, en kreeg het ook kenmerken van een naam.
Het woord god werd gebruikt om Griekse theos en Latijnse deus in bijbelvertalingen voor te stellen, eerst in de gotische vertaling van het Nieuwe Testament door Ulfilas. Zie * dyēus voor de etymologie van deus.
Grieks "θεός" (theos) betekent god in het Engels. Het wordt vaak in verband gebracht met het Grieks "θέω" (theō), "run", [7] [8] en "θεωρέω" (theoreō), "kijken, zien, observeren", [9] [10] Latijn feriae "vakantie", fanum "tempel", en ook Armeense di-k` "goden". Alternatieve suggesties (bijv. Door De Saussure) verbinden * dhu̯es- "rook, geest", getuigd in Baltische en Germaanse woorden voor "spook" en uiteindelijk verwant met het Latijnse fumus "rook". De vroegst bevestigde vorm van het woord is het Myceense Griekse te-o [11] (meervoud te-o-i [12]), geschreven in lineair B-syllabisch schrift.
De ontwikkeling van de Engelse spelling werd gedomineerd door christelijke teksten. Met een hoofdletter werd "God" voor het eerst gebruikt om te verwijzen naar de Abrahamitische God en kan nu elke monotheïstische opvatting van God betekenen, inclusief de vertalingen van de Arabische Allāh, Perzische Khuda, Indische Ishvara en de Maasai Ngai. De echte naam, Yahuah is dus vervangen voor een heidense naam “God” oftewel “Satan”.
In de Engelse taal wordt hoofdlettergebruik gebruikt voor namen waaronder een god bekend staat, inclusief 'God'. Bijgevolg wordt de vorm met een hoofdletter niet gebruikt voor meerdere goden (polytheïsme) of wanneer wordt verwezen naar het algemene idee van een godheid. [13] [14] Voornaamwoorden die verwijzen naar een god worden ook vaak met een hoofdletter geschreven door aanhangers van een religie als een indicatie van eerbied, en zijn traditioneel in het mannelijke geslacht ('hij', 'hem', 'zijn' enz.), Tenzij ze specifiek verwijzen naar een godin.

Webster's 1913 woordenboek:
\ God \ (g [o ^] d), n. [NET ZO. god; verwant aan OS. & D. god, OHG. kreeg, G. gott, Icel. gu [eth], go [eth], Sw. & Dan. goed, Goth. gup, wellicht. orig. een p. p. van een root die verschijnt in Skr. h [= u], p. p. h [= u] ta, aanroepen, aanroepen, smeken. [wortel] 30. Cf. {Tot ziens}, {Gospel}, {Gossip}.]

Katholieke encyclopedie:
Etymologie van het woord "God" (Angelsaksische God; Duitse Gott; verwant aan Perzische khoda ...).
God kan op verschillende manieren worden gedefinieerd als:
de eigennaam van het ene Allerhoogste en Oneindige Persoonlijke Wezen, de Schepper en Heerser van het universum, aan wie de mens gehoorzaamheid en aanbidding verschuldigd is;
de algemene of algemene naam van de verschillende veronderstelde wezens aan wie in polytheïstische religies goddelijke attributen worden toegeschreven en goddelijke eredienst wordt verricht;
de naam wordt soms toegepast op een afgod als het beeld of de woonplaats van een god.
De grondbetekenis van de naam (van de gotische wortel gheu; Sanskriet hub of emu, "aanroepen of opofferen aan") is óf ‘degene die wordt aangeroepen’ of ‘degene die wordt geofferd’. Van verschillende Indo-Germaanse wortels (div, 'schijnen' of 'licht geven'; thes in thessasthai 'smeken') komen de Indo-Iraanse deva, Sanskriet dyaus (gen. Divas), Latijn deus, Grieks theos, Iers en Gaelic dia, die allemaal algemene namen zijn; ook Griekse Zeus (gen. Dios, Latin Jupiter (jovpater), Old Teutonic Tiu of Tiw (overleven in dinsdag), Latijnse Janus, Diana, en andere eigennamen van heidense goden. De algemene naam die het meest wordt gebruikt in het Semitisch komt voor als 'el in het Hebreeuws, 'ilu in Babylonisch', 'ilah in het Arabisch, enz .; en hoewel geleerden het niet eens zijn over dit punt, is de grondbetekenis hoogstwaarschijnlijk' de sterke of machtige '. Ook hier lezen we een Babylonische oorsprong, oftewel een link naar “heidense” goden/demonen, met uiteindelijk Nimrod oftewel Satan, als we Babylon Mysterie onderzoeken.

Oxford Engels woordenboek:
"god (gρd). Ook 3-4 godd. [Com. Teut .: OE. god (masc. in sing .; mv. godu, godo neut., godas masc.) komt overeen met OFris., OS., Du. god masc., OHG. kreeg, kinderbed (MHG. kreeg, mod. ger. gott) masc., ON. goð, guð neut. en masc., mv. goð, guð neut. (later Icel. pl. guðir masc. ; Sw., Da. Gud), Goth. GuÞ (masc. In sing .; mv. GuÞa, guda neut.). De Goth. En ON. Woorden volgen altijd de onzijdige verbuiging, hoewel ze in de christelijke zin worden gebruikt. syntactisch mannelijk. Het OTeut. -type is daarom * guđomneut., de acceptatie van de mannelijke overeenstemming is vermoedelijk te wijten aan het christelijke gebruik van het woord. aan L. deus. Een ander equivalent van deus in OTeut. was * ansu-z (Goth. in gelatiniseerde vorm anses, ON. ρss, OE. Ós- in persoonsnamen, ésa genit. pl.); maar dit lijkt alleen toegepast op de hogere godheden van het inheemse pantheon, nooit op buitenlandse goden, en het kwam nooit in christelijk gebruik.
De latere etymologie wordt betwist. Afgezien van de onwaarschijnlijke hypothese van adoptie uit een vreemde taal, de OTeut. * gubom impliceert als zijn pre-Teut. typ * ghudho-m of * ghutó-m. De eerste lijkt geen verklaring te geven; maar de laatste zou de neutraal vertegenwoordigen. van de passieve pple. van een wortel * gheu-. Er zijn twee Arische wortels van de vereiste vorm (beide * glheu, met palatale aspiratie): de ene betekent 'aanroepen' (Skr. Hū), de andere 'gieten, offeren' (Skr. Hu, Gr. Χέειν, OE. Yéotan YETE v.). Daarom is * glhutó-m op verschillende manieren geïnterpreteerd als 'wat wordt aangeroepen' (vgl. Skr. Puru-hūta 'veel aangeroepen', een epitheton van Indra) en als 'wat wordt aanbeden door opoffering' (vgl. Skr. Hutá, die zowel voorkomt in de zin 'geofferd aan' als in die van 'geofferd'). Elk van deze vermoedens is redelijk aannemelijk, aangezien ze allebei een betekenis opleveren die praktisch samenvalt met de meest voor de hand liggende definitie die kan worden afgeleid uit het feitelijke gebruik van het woord, ‘een voorwerp van aanbidding’.
Sommige geleerden, die de afleiding van de wortel * glheu- to pour aanvaarden, hebben verondersteld dat de etymologische betekenis ‘gesmolten beeld’ (= Gr. Χυγόν) is, maar de veronderstelde ontwikkeling van betekenis lijkt erg onwaarschijnlijk.
http://dictionary.reference.com/search?q=god

American Heritage Dictionary:
NOUN: 1. God a. Een wezen dat wordt opgevat als de volmaakte, almachtige, alwetende schepper en heerser van het universum, het belangrijkste object van geloof en aanbidding in monotheïstische religies. b. De kracht, het effect of een manifestatie of aspect van dit wezen. 2. Een wezen met bovennatuurlijke krachten of eigenschappen, geloofd in en aanbeden door een volk, in het bijzonder een mannelijke godheid waarvan wordt aangenomen dat hij een deel van de natuur of realiteit beheerst. 3. Een beeld van een bovennatuurlijk wezen; een idool. 4. Een die wordt aanbeden, geïdealiseerd of gevolgd: geld was hun god. 5. Een erg knappe man. 6. Een machtige heerser of despoot.
ETYMOLOGIE: Middelengels, uit Oudengels. Zie gheu (): in BIJLAGE I
DEFINITIE: Bellen, aanroepen. Oudste vorm * heu () -, en wordt * gheu () - in centumtalen. Achtervoegsel zero-grade vorm * ghu-to-, "de ingeroepen", god. een. god, van de oude Engelse god, god; b. duizelig, van het Oudengels gydig, gidig, bezeten, krankzinnig, van Germaans * gud-iga-, bezeten door een god; c. götterdämmerung, van Oudhoogduits got, god. a – c allemaal van Germaanse * gudam, god. (Pokorny hau- 413.)
http://www.bartleby.com/61/21/G0172100.html

Webster's herziene onverkorte woordenboek: god
\ God \ (g [o ^] d), n. [NET ZO. god; verwant aan OS. & D. god, OHG. kreeg, G. gott, Icel. gu [eth], go [eth], Sw. & Dan. goed, Goth. gup, wellicht. orig. een p. p. van een root die verschijnt in Skr. h [= u], p. p. h [= u] ta, aanroepen, aanroepen, smeken. [wortel] 30. Cf. Tot ziens, Gospel, Gossip.]
1. Een wezen waarvan wordt gedacht dat het bovennatuurlijke kracht bezit, en dat gesteund moet worden door opoffering, aanbidding, enz .; een goddelijkheid; een godheid; een voorwerp van aanbidding; een idool.
Hij maakt een god en aanbidt die. --Is. xliv. 15.
2. Het opperwezen; de eeuwige en oneindige Geest, de Schepper en de Soeverein van het universum; Jehova.

Katholieke Encyclopedie
De grondbetekenis van de naam (van de gotische wortel gheu; Sanskriet hub of emu, 'aanroepen of opofferen aan') is óf ‘degene die wordt aangeroepen’ of ‘degene die wordt geofferd’. Van verschillende Indo-Germaanse wortels (div, 'schijnen' of 'licht geven'; thes in thessasthai 'smeken') komen de Indo-Iraanse deva, Sanskriet dyaus (gen. Divas), Latijn deus, Grieks theos, Iers en Gaelic dia, allemaal algemene namen; ook Griekse Zeus (gen. Dios, Latin Jupiter (jovpater), Old Teutonic Tiu of Tiw (overleven in dinsdag), Latijnse Janus, Diana, en andere eigennamen van heidense goden. De algemene naam die het meest wordt gebruikt in het Semitisch komt voor als 'el in het Hebreeuws, 'ilu in Babylonisch', 'ilah in het Arabisch, enz .; en hoewel geleerden het niet eens zijn over dit punt, is de grondbetekenis hoogstwaarschijnlijk' de sterke of machtige '.

Conclusie
Niet alle bronnen zijn duidelijk over de oorsprong van de naam God, maar wat wel duidelijk is dat deze bronnen aangeven dat god geen hebreeuwse oorsprong heeft. Volgense de bronnen heeft de naam god een Germaanse, Angelsaksische, Perzische en uiteindelijke Babylonische oorsprong. De link naar Wodan en Odin is duidelijk aangegeven, studie naar deze namen is dat Wodan en Odin hetzelfde zijn als Zeus en dat Zeus weer hetzelfde is als Ra en dat Ra hetzelfde is als de Babylonische Nimrod. Studie naar de naam Nimrod is dat Nimrod hetzelfde is als Satan. De vader des leugens Satan heeft dus via de Katholieke kerk de “bijbel” (biblia, verzameling van boeken) een eigen versie gecreëerd met de verkeerde namen, namelijk god en jezus. De betekenis van de naam Jezus is “Hail Zeus” en heeft ook hierin weer een verwijzing naar Satan. De naam Jezus kan nooit de echte naam van de zoon van onze schepper Yahuah zijn geweest, omdat de letter J pas in de 16e eeuw in gebruik is genomen in de Engelse taal en zo in o.a. de King James bijbels en de Straten vertalingen. De boekrollen van Torah en de Brit Hadasaha met de originele namen zijn nooit veranderd. Wat we nog onderzoeken is in welke eeuw de corruptie is begonnen, hoogstwaarschijnlijk is de naam Yahuah naar god rond de 4e eeuw veranderd en de naam Yahusha naar Jezus in de 16e eeuw. Het belang van de originele namen is de identiteit en de betekenissen van de namen. Yahuah betekend; Ik ben, ik was, Ik zal Zijn. Yahusha betekend; Ik ben de redder, ik ben de verlosser, ik ben jouw vrijheid. Deze namen zijn zeer belangrijk met betrekking tot de doop (met de juiste namen) en het uitdrijven van bijvoorbeeld demonen. De discussie dat door onwetendheid de onjuiste namen god of jezus zijn gebruikt en dat een gebed heeft gewerkt is genade. Nu we de oorsprong weten is het aan ons om de juiste namen in ere te herstellen en Zijn naam Yahuah en de naam van Zijn zoon Yahusha te gebruiken. Waarom? Omdat Yahuah dat van ons verlangt! We lezen in de oorspronkelijke Hebreeuwse tekst de 10 geboden;

1. Ik ben Yahuah uw Alahim. Dien geen ander voor mijn aangezicht.
2. U zult voor uzelf geen afgodsbeelden maken, noch die dienen.
3. U zult de naam van Yahuah, uw Alahim (Alahim is een soort titel met de betekenis, Majesteit, de machtigste) niet ijdel gebruiken.
4. Gedenk de sabbatdag, dat u die heiligt (qodesh/apart gezet).
5. Eert uw vader en uw moeder.
6. U zult niet doodslaan.
7. U zult niet echtbreken.
8. U zult niet stelen.
9. U zult geen valse getuigenis spreken tegen uw naaste.
10. U zult niet begeren wat van uw naaste is.

We lezen dat Yahuah Zijn eigen naam belangrijk vindt, immers het is Zijn naam en identiteit, hoe kunnen we dat negeren en de heidense namen god en jezus gebruiken, waarvan het nu wel duidelijk is dat het Satan is die alle eer wil. Nee, het is tijd dat we van alles de oorsprong onderzoeken en de waarheid in ere herstellen te beginnen met de juiste naam Yahuah & Yahusha. Hij, onze schepper is de Alpha en de Omega. Prijs Zijn wonderbare naam Yahuah!