Foreword by J.R. Church on the Book of Enoch.
Did Enoch write this book? Or was it the work of a later writer? According to some theologians, Enoch is the oldest book ever written. Dozens of fragments have been discovered in the Dead Sea Scrolls. For the first 700 years after the death, burial, and resurrection of our Savior, this mysterious book was revered and read by church leaders. When Bibles were chained to pulpits in the Dark Ages, many other books, including Enoch, simply disappeared. In those days, books were written by hand. But many commentaries were lost to history. Some feared that Enoch would never be found.
Although the Christian church has not included the Book of Enoch among its collection of Yahuah-inspired writings, early Christian scholars believed that Enoch wrote the book, and that it was preserved aboard Noah's ark. It was one of the oldest writings of mankind - the first apocalyptic literature ever written. In fact, some have suggested that Enoch learned the ancient Hebrew alphabet - the first letters from which words and sentences are formed.
This Book of Enoch was originally written in ancient Hebrew, and fragments of it have been discovered in the Dead Sea Scrolls. We must remember that Hebrew is the language of Yahuah, who created the universe using these 22 letters. Seth and Enoch were not the inventors of the alphabet, but rather the recipients of Yahuah's language - a communication instrument from heaven, given to mankind.
There were hundreds of Jewish writings preserved in the Temple of Jerusalem's library that were not eligible for inclusion in the biblical books, but that does not detract from their value. Enoch was one of those books. However, many of the early writings were lost during the Jewish wars against Roman rule. After that, there were very few groups engaged in copying, publishing and preserving Jewish literature.
Eventually, many of the books, including Enoch, disappeared from the scene. For centuries, the Book of Enoch remained lost—only to be rediscovered in eighteenth-century Jewish and Christian communities in Abyssinia, a region of Ethiopia. In 1773, the famous English traveler James Bruce obtained three copies of the book and brought them to Europe. Once these Ethiopian manuscripts arrived, translators began producing copies in several European languages, including English. An ancient Greek manuscript has surfaced, confirming the accuracy and authenticity of the Coptic language editions.
This book will help you understand the world before the flood.
Enoch sees a man talking to Yahuah and admits he did not know Him. Enoch, the seventh from Adam, knew every person on the planet—but not this man. He asked his guide, “Who is this man?” to which Enoch indicated he did not recognize Him. His angel guide refused to reveal the name of this man, saying that he and his name must be kept secret.
You will also see how Enoch describes 7,000 years of world history and what would happen in each of the ten divisions of 700 years. According to Enoch, that mysterious man near the throne of Yahuah will soon come and establish the kingdom of heaven. These are just a few of the treasures that you can dig up from the pages of this book.
Did Enoch write this book? Or was it the work of a later writer? According to some theologians, Enoch is the oldest book ever written. Dozens of fragments have been discovered in the Dead Sea Scrolls. For the first 700 years after the death, burial, and resurrection of our Savior, this mysterious book was revered and read by church leaders. When Bibles were chained to pulpits in the Dark Ages, many other books, including Enoch, simply disappeared. In those days, books were written by hand. But many commentaries were lost to history. Some feared that Enoch would never be found.
Although the Christian church has not included the Book of Enoch among its collection of Yahuah-inspired writings, early Christian scholars believed that Enoch wrote the book, and that it was preserved aboard Noah's ark. It was one of the oldest writings of mankind - the first apocalyptic literature ever written. In fact, some have suggested that Enoch learned the ancient Hebrew alphabet - the first letters from which words and sentences are formed.
This Book of Enoch was originally written in ancient Hebrew, and fragments of it have been discovered in the Dead Sea Scrolls. We must remember that Hebrew is the language of Yahuah, who created the universe using these 22 letters. Seth and Enoch were not the inventors of the alphabet, but rather the recipients of Yahuah's language - a communication instrument from heaven, given to mankind.
There were hundreds of Jewish writings preserved in the Temple of Jerusalem's library that were not eligible for inclusion in the biblical books, but that does not detract from their value. Enoch was one of those books. However, many of the early writings were lost during the Jewish wars against Roman rule. After that, there were very few groups engaged in copying, publishing and preserving Jewish literature.
Eventually, many of the books, including Enoch, disappeared from the scene. For centuries, the Book of Enoch remained lost—only to be rediscovered in eighteenth-century Jewish and Christian communities in Abyssinia, a region of Ethiopia. In 1773, the famous English traveler James Bruce obtained three copies of the book and brought them to Europe. Once these Ethiopian manuscripts arrived, translators began producing copies in several European languages, including English. An ancient Greek manuscript has surfaced, confirming the accuracy and authenticity of the Coptic language editions.
This book will help you understand the world before the flood.
Enoch sees a man talking to Yahuah and admits he did not know Him. Enoch, the seventh from Adam, knew every person on the planet—but not this man. He asked his guide, “Who is this man?” to which Enoch indicated he did not recognize Him. His angel guide refused to reveal the name of this man, saying that he and his name must be kept secret.
You will also see how Enoch describes 7,000 years of world history and what would happen in each of the ten divisions of 700 years. According to Enoch, that mysterious man near the throne of Yahuah will soon come and establish the kingdom of heaven. These are just a few of the treasures that you can dig up from the pages of this book.
History of the Book of Enoch
The book, which was thought to have been lost for over 2,000 years, has many ancient sources that refer to it and even quote parts of it, but no complete copy was known. Then in 1773 James Bruce brought back three copies from Ethiopia, after a stay of several years exploring the country. Enoch had two main reasons for writing his book. The first was that the Watchers had commanded him to do so, (see the paragraphs at 81.5 and 81.6). The second reason was to save his family from the flood.
Enoch wrote his book, after his grandson Lamech was born, but before Noah was born. Noah is only mentioned in the section that Methuselah wrote (see the paragraph at 107.3), and of course in his own section (section 11, The Book of Noah). So there could still have been 40 to 80 years left before the flood came, from the time Enoch wrote his book.
There is a long time span between the time of the flood and the time Moses praised Enoch in Genesis. Genesis dates from around 1400 BCE and is part of the Torah (the first five books of the Bible).
In Genesis there is a family of Enoch, as mentioned by him in this book, and a brief summary of the story of Enoch. It therefore seems likely that copies of the Book of Enoch survived into Egyptian times, 3500 BCE, and were known to Moses about 2000 years later.
Moses probably took a copy of the book with him when they left Egypt, and he was undoubtedly happy to see Enoch's prophecy fulfilled.
The book was probably written and written primarily in Hebrew during the thousand years after the Exodus. No Hebrew copies exist today, although a few Hebrew passages are quoted in some of the Aramaic fragments that survive, a few centuries before the Ha' Mashiak.
The appearance of the book in Ethiopia is probably due to the events in Jerusalem during the reign of King Manasseh of Judah, (695-642 BC), which is documented in the Bible (2 Chronicles 33:1-20, and in 2 Kings 21:1-18).
King Manasseh did not profess the Yahudim (Jewish) faith, he set up altars to Baal and Asherah in Solomon's Temple. 2 Kings 21:16 says that so much innocent blood was shed that it filled Jerusalem. At that time the religious establishment left the country, taking with them the Ark of the Covenant and all the important religious texts.
After remaining in Egypt for a number of years, the refugees moved further south, close to the source of the Nile, at Lake Tana in Ethiopia.
The descendants of these people are the Falashas, who even today follow the Yahudim (Jewish) practice in a form which was the practice in Israel, 620 B.C.! The Ethiopians translated The Book of Hanokh into Ge'ez, and had enough respect to preserve it. By this time all the Hebrew versions had disappeared, but a substantial part of the book survived in Greek, and some parts in Aramaic, but until the Scottish traveller and Freemason James Bruce returned from Ethiopia in 1773, with three manuscripts, no one in the West had ever seen the whole book. The two most available translations were soon translated, and the book was received with an embarrassed silence by the greater part, and was not widely read. This book is based on a new translation, published in 1978, which was produced as a result of research into a large number of Ethiopian manuscripts, and a survey of all the other surviving fragments. My hope is that this current edition is the best version of Enoch's book now available in English.
I think this is an important book, and I have done my best to present it as clearly as possible and in a way that I hope Hanokh would have approved of.
Conditon of the text
The text is generally in good condition. It seems nearly complete, with a beginning and an end, and is consistent within itself. Equally important is the way Enoch characterizes it, and the style of writing is still visible. The few parts that I suspect were written by different authors I have separated, such as the Book of Methuselah, and the Book of Noah, (sections 10 & 11).
Michael Knibb's translation into English is very good, and I have had to do very little to change the text to a good translation in plain English. I have added quite a bit of punctuation and improvements to the presentation, but I have only made very minor changes to the text (such as replacing 'before' with 'in front' where necessary. In a few places I have replaced 'sky' with heaven, where it makes the meaning clearer. Where Enoch says 'the face of Heaven' when he meant the sky, I have left it unchangeable. I have only changed heaven to sky, where I was certain that this was the meaning. In addition, I have tried to use earth with a capital letter where I think it means the entire planet, and earth without a capital letter, where the meaning only meant the ground - where Enoch often distinguishes himself by referring to 'the dry land' rather than 'the Earth'.
Fortunately, Enoch used a style with simple vocabulary and he did not assume any prior knowledge of the reader. He explains everything with a great deal of repetition.
This has helped the book to survive, despite the many translations. There are only a few places, but still, there are problems. I have marked these with dots (. ) where some words seem to have been lost. Fortunately, there are not many of these places, and nothing of importance seems to be missing.
I found a few places where the text was changed:
• Methuselah's book was moved to the back.
• Noah's book 'The Storehouses' was inserted in the Third Discourse.
• Part of the prophecy of the Ten Weeks is in the wrong order.
I have kept the Ethiopian 'chapter and verse' numbers, so that my changes in the order of presentation can be easily seen.
I have divided the book into sections - where there seems to be a natural break, and given each a title.
I have placed the works of Noah and Methuselah in the middle - where it seems to have a natural place in the book. The first part of Enoch is mainly the story of what happened, while the second part is mainly written from what Enoch noticed while he was with the Watchers. In addition, the end of Noah's short book is useful as a introduction to Enoch's speeches.
Andy McCracken (2002)
[ Editor: Overview of the moved text passages: ]
[ 59.1-3 to 71.17 ]
[ 60.11-23 to 71.17 ]
[ 65.1-68.1 to Section 11 ]
[ 91.7-91.19 to 93.10 ]
[ 106.1-107.3 to Section 10 ]
The book, which was thought to have been lost for over 2,000 years, has many ancient sources that refer to it and even quote parts of it, but no complete copy was known. Then in 1773 James Bruce brought back three copies from Ethiopia, after a stay of several years exploring the country. Enoch had two main reasons for writing his book. The first was that the Watchers had commanded him to do so, (see the paragraphs at 81.5 and 81.6). The second reason was to save his family from the flood.
Enoch wrote his book, after his grandson Lamech was born, but before Noah was born. Noah is only mentioned in the section that Methuselah wrote (see the paragraph at 107.3), and of course in his own section (section 11, The Book of Noah). So there could still have been 40 to 80 years left before the flood came, from the time Enoch wrote his book.
There is a long time span between the time of the flood and the time Moses praised Enoch in Genesis. Genesis dates from around 1400 BCE and is part of the Torah (the first five books of the Bible).
In Genesis there is a family of Enoch, as mentioned by him in this book, and a brief summary of the story of Enoch. It therefore seems likely that copies of the Book of Enoch survived into Egyptian times, 3500 BCE, and were known to Moses about 2000 years later.
Moses probably took a copy of the book with him when they left Egypt, and he was undoubtedly happy to see Enoch's prophecy fulfilled.
The book was probably written and written primarily in Hebrew during the thousand years after the Exodus. No Hebrew copies exist today, although a few Hebrew passages are quoted in some of the Aramaic fragments that survive, a few centuries before the Ha' Mashiak.
The appearance of the book in Ethiopia is probably due to the events in Jerusalem during the reign of King Manasseh of Judah, (695-642 BC), which is documented in the Bible (2 Chronicles 33:1-20, and in 2 Kings 21:1-18).
King Manasseh did not profess the Yahudim (Jewish) faith, he set up altars to Baal and Asherah in Solomon's Temple. 2 Kings 21:16 says that so much innocent blood was shed that it filled Jerusalem. At that time the religious establishment left the country, taking with them the Ark of the Covenant and all the important religious texts.
After remaining in Egypt for a number of years, the refugees moved further south, close to the source of the Nile, at Lake Tana in Ethiopia.
The descendants of these people are the Falashas, who even today follow the Yahudim (Jewish) practice in a form which was the practice in Israel, 620 B.C.! The Ethiopians translated The Book of Hanokh into Ge'ez, and had enough respect to preserve it. By this time all the Hebrew versions had disappeared, but a substantial part of the book survived in Greek, and some parts in Aramaic, but until the Scottish traveller and Freemason James Bruce returned from Ethiopia in 1773, with three manuscripts, no one in the West had ever seen the whole book. The two most available translations were soon translated, and the book was received with an embarrassed silence by the greater part, and was not widely read. This book is based on a new translation, published in 1978, which was produced as a result of research into a large number of Ethiopian manuscripts, and a survey of all the other surviving fragments. My hope is that this current edition is the best version of Enoch's book now available in English.
I think this is an important book, and I have done my best to present it as clearly as possible and in a way that I hope Hanokh would have approved of.
Conditon of the text
The text is generally in good condition. It seems nearly complete, with a beginning and an end, and is consistent within itself. Equally important is the way Enoch characterizes it, and the style of writing is still visible. The few parts that I suspect were written by different authors I have separated, such as the Book of Methuselah, and the Book of Noah, (sections 10 & 11).
Michael Knibb's translation into English is very good, and I have had to do very little to change the text to a good translation in plain English. I have added quite a bit of punctuation and improvements to the presentation, but I have only made very minor changes to the text (such as replacing 'before' with 'in front' where necessary. In a few places I have replaced 'sky' with heaven, where it makes the meaning clearer. Where Enoch says 'the face of Heaven' when he meant the sky, I have left it unchangeable. I have only changed heaven to sky, where I was certain that this was the meaning. In addition, I have tried to use earth with a capital letter where I think it means the entire planet, and earth without a capital letter, where the meaning only meant the ground - where Enoch often distinguishes himself by referring to 'the dry land' rather than 'the Earth'.
Fortunately, Enoch used a style with simple vocabulary and he did not assume any prior knowledge of the reader. He explains everything with a great deal of repetition.
This has helped the book to survive, despite the many translations. There are only a few places, but still, there are problems. I have marked these with dots (. ) where some words seem to have been lost. Fortunately, there are not many of these places, and nothing of importance seems to be missing.
I found a few places where the text was changed:
• Methuselah's book was moved to the back.
• Noah's book 'The Storehouses' was inserted in the Third Discourse.
• Part of the prophecy of the Ten Weeks is in the wrong order.
I have kept the Ethiopian 'chapter and verse' numbers, so that my changes in the order of presentation can be easily seen.
I have divided the book into sections - where there seems to be a natural break, and given each a title.
I have placed the works of Noah and Methuselah in the middle - where it seems to have a natural place in the book. The first part of Enoch is mainly the story of what happened, while the second part is mainly written from what Enoch noticed while he was with the Watchers. In addition, the end of Noah's short book is useful as a introduction to Enoch's speeches.
Andy McCracken (2002)
[ Editor: Overview of the moved text passages: ]
[ 59.1-3 to 71.17 ]
[ 60.11-23 to 71.17 ]
[ 65.1-68.1 to Section 11 ]
[ 91.7-91.19 to 93.10 ]
[ 106.1-107.3 to Section 10 ]
The Book of Enoch
1.1 The words of the blessing of Enoch, according to which he blessed the chosen and righteous, who must be present on the Day of Distress, which is appointed, for the removal of all the wicked and impious. 1.2 And Enoch took up his parable, and said: There was a righteous man, whose eyes were opened by the Lord, and he saw a Holy vision in the Heavens, which the Angels showed to me, and I heard everything from them. And I understood what I saw, but not for this generation, but for a distant generation that will come. 1.3 Concerning the chosen, I spoke, and I uttered a parable concerning them: The Holy and Great One will come out from His dwelling. 1.4 And the Eternal God will tread, from there, upon Mount Sinai, and He will appear with His Host, and will appear in the strength of His Power from Heaven. 1.5 And all will be afraid, and the Watchers will shake, and fear and great trembling will seize them, unto the ends of the Earth. 1.6 And the high mountains will be shaken, and the high hills will be made low, and will melt like wax in a flame. 1.7 And the earth will sink, and everything that is on the earth will be destroyed, and there will be judgement upon all, and upon all the righteous. 1.8 But for the righteous, He will make peace, and He will keep safe the chosen, and mercy will be upon them. They will all belong to God, and will prosper, and be blessed, and the light of God will shine on them. 1.9 And behold! He comes with ten thousand Holy Ones to execute judgement upon them, and to destroy the impious, and to contend with all flesh, concerning everything that the sinners, and the impious, have done and wrought against Him. 2.1 Contemplate all the events in the sky. How the lights in the sky do not change their courses. How each rises and sets in order, each at its proper time, and they do not transgress their law. 2.2 Consider the Earth, and understand, from the work that is done upon it, from the beginning to the end, that no work of God changes as it becomes manifest. 2.3 Consider the summer, and the winter; how the whole Earth is full of water, and the clouds, and dew, and rain, rest upon it. 1 3.1 Contemplate, and see, how all the trees appear withered, and all their leaves are stripped; with the exception of the fourteen trees which are not stripped, which remain with the old leaves, until the new come after two or three years. 4.1 And, again, contemplate the days of summer; how at its beginning the Sun is above it. You seek shelter and shade because of the heat of the Sun, and the earth burns with scorching heat, and you cannot tread upon the earth, or upon a rock, because of its heat. 5.1 Contemplate how the trees are covered with green leaves, and bear fruit. And understand, in respect of everything, and perceive how He, who lives for ever, made all these things for you. 5.2 And how His works are before Him in each succeeding year, and all His works serve Him, and do not change; but as God has decreed, so everything is done. 5.3 And consider how the seas and rivers together complete their tasks. 5.4 But you sinners, you have not persevered in, nor observed, the Law of the Lord. But you have transgressed, and have spoken proud and hard words with your unclean mouth, against His Majesty. You hard of heart! You will not have peace! 5.5 And because of this you will curse your days, and the years of your life you will destroy. And the eternal curse will increase, and you will not receive mercy. 5.6 In those days, you will transform your name into an eternal curse, to all the righteous, and they will curse you sinners for ever. And for all you sinners there will be no salvation. 5.7 For the chosen; there will be light, joy, and peace, and they will inherit the Earth. But for you, the impious, there will be a curse. 5.8 When wisdom is given to the chosen, they will all live, and will not again do wrong, either through forgetfulness, or through pride. But those who possess wisdom will be humble. 5.9 They will not again do wrong, and they will not be judged in all the days of their life, and they will not die of wrath or anger. But they will complete the number of the days of their life. And their life will grow in peace, and the years of their joy will increase, in gladness and eternal peace; all the days of their life. 6.1 And it came to pass, when the sons of men had increased, that in those days there were born to them fair and beautiful daughters. 2 6.2 And the Angels, the sons of Heaven, saw them and desired them. And they said to one another: "Come, let us choose for ourselves wives, from the children of men, and let us beget, for ourselves, children." 6.3 And Semyaza, who was their leader, said to them: "I fear that you may not wish this deed to be done, and that I alone will pay for this great sin." 6.4 And they all answered him, and said: "Let us all swear an oath, and bind one another with curses, so not to alter this plan, but to carry out this plan effectively." 6.5 Then, they all swore together, and all bound one another, with curses, to it. 6.6 And they were, in all, two hundred, and they came down on Ardis, which is the summit of Mount Hermon. And they called the mountain Hermon, because on it they swore, and bound one another with curses. 6.7 And these are the names of their leaders: Semyaza, who was their leader, Urakiba, Ramiel, Kokabiel, Tamiel, Ramiel, Daniel, Ezeqiel, Baraqiel, Asael, Armaros, Batriel, Ananel, Zaqiel, Samsiel, Sartael, Turiel, Yomiel, Araziel. 6.8 These are the leaders of the two hundred Angels, and of all the others with them. 7.1 And they took wives for themselves, and everyone chose for himself, one each. And, they began to go into them, and were promiscuous with them. And they taught them charms, and spells, and they showed them the cutting of roots and trees. 7.2 And they became pregnant and bore large giants. And their height was three thousand cubits. 7.3 These, devoured all the toil of men, until men were unable to sustain them. 7.4 And the giants turned against them in order to devour men. 7.5 And they began to sin against birds, and against animals, and against reptiles, and against fish, and they devoured one another's flesh, and drank the blood from it. 7.6 Then the Earth complained about the lawless ones. 8.1 And Azazel taught men to make swords, and daggers, and shields, and breastplates. And he showed them the things after these, and the art of making them; bracelets and ornaments, and the art of making up the eyes, and of beautifying the eyelids, and the most precious and choice stones, and all kinds of coloured dyes. And the world was changed. 8.2 And there was great impiety, and much fornication, and they went astray, and all their ways became corrupt. 3 8.3 Amezarak taught all those who cast spells and cut roots, Armaros the release of spells, and Baraqiel astrologers, and Kokabiel portents, and Tamiel taught astrology, and Asradel taught the path of the Moon. 8.4 And, at the destruction on the Earth, men cried out, and their voices reached Heaven. 9.1 And then Michael, Gabriel, Suriel and Uriel, looked down from Heaven, and saw the mass of blood that was being shed on the Earth, and all the iniquity that was being done on the Earth. 9.2 And they said to one another: "Let the devastated Earth cry out with the sound of their cries unto the Gate of Heaven. 9.3 And now, to you, O Holy Ones of Heaven, the souls of men complain, saying: "Bring our complaint before the Most High." 9.4 And they said to their Lord, the King: "Lord of Lords, God of Gods, King of Kings! Your glorious throne endures for all the generations of the world, and Your Name is Holy and praised for all generations of the world, and is blessed and praised! 9.5 You have made everything, and power over everything is Yours. And everything is uncovered, and open, in front of You, and You see everything, and there is nothing that can be hidden from You. 9.6 See then what Azazel has done; how he has taught all iniquity, on the Earth, and revealed the Eternal Secrets which were made in Heaven. 9.7 And Semyaza has made known spells, he to whom You gave authority to rule over those who are with him. 9.8 And they went into the daughters of men together, lay with those women, became unclean, and revealed to them these sins. 9.9 And the women bore giants, and thereby the whole Earth has been filled with blood and iniquity. 9.10 And now behold, the souls which have died cry out and complain, unto the Gate of Heaven, and their lament has ascended, and they cannot go out in the face of the iniquity which is being committed on the Earth. 9.11 And You know everything, before it happens, and You know this, and what concerns each of them. But You say nothing to us. What ought we to do with them, about this?" 10.1 And then the Most High, the Great and Holy One, spoke, and sent Arsyalalyur to the son of Lamech, and said to him: 4 10.2 "Say to him, in My Name; hide yourself! And reveal to him the end, which is coming, because the whole Earth will be destroyed. A deluge is about to come on all the Earth; and what is in it will be destroyed. 10.3 And now teach him, so that he may escape, and his offspring may survive for the whole Earth." 10.4 "And further", the Lord said to Raphael, "Bind Azazel by his hands and his feet and throw him into the darkness. And split open the desert, which is in Dudael, and throw him there. 10.5 And, throw on him jagged and sharp stones, and cover him with darkness. And let him stay there for ever. And cover his face so that he may not see the light. 10.6 And so that, on the Great Day of Judgement, he may be hurled into the fire. 10.7 And restore the Earth which the Angels have ruined. And announce the restoration of the Earth. For I shall restore the Earth, so that not all the sons of men shall be destroyed, through the mystery of everything which the Watchers made known, and taught to their sons. 10.8 And the whole Earth has been ruined by the teaching of the works of Azazel; and against him write: ALL SIN." 10.9 And the Lord said to Gabriel: "Proceed against the bastards, and the reprobates, and against the sons of the fornicators. And destroy the sons of the fornicators, and the sons of the Watchers, from amongst men. And send them out, and send them against one another, and let them destroy themselves in battle; for they will not have length of days. 10.10 And they will all petition you, but their fathers will gain nothing in respect of them, for they hope for eternal life, and that each of them will live life for five hundred years." 10.11 And the Lord said to Michael: "Go, inform Semyaza, and the others with him, who have associated with the women to corrupt themselves with them, in all their uncleanness. 10.12 When all their sons kill each other, and when they see the destruction of their beloved ones, bind them for seventy generations, under the hills of the Earth, until the day of their judgement, and of their consummation, until the Judgement, which is for all eternity, is accomplished. 10.13 And in those days, they will lead them to the Abyss of Fire; in torment, and in prison they will be shut up for all eternity. 10.14 And then Semyaza will be burnt, and from then on, destroyed with them; together they will be bound until the end of all generations. 10.15 And destroy all the souls of lust, and the sons of the Watchers, for they have wronged men. 5 10.16 Destroy all wrong from the face of the Earth and every evil work will cease. And let the plant of righteousness and truth appear, and the deed will become a blessing; righteousness and truth will they plant, in joy, for ever. 10.17 And now, all the righteous will be humble, and will live until they beget thousands. And all the days of their youth, and their Sabbaths, they will fulfil in peace. 10.18 And, in those days, the whole Earth will be tilled in righteousness, and all of it will be planted with trees; and it will be filled with blessing. 10.19 And all the pleasant trees they will plant on it, and they will plant on it vines. And the vine that is planted on it will produce fruit in abundance; and every seed that is sown on it, each measure will produce a thousand, and each measure of olives will produce ten baths of oil. 10.20 And you; cleanse the Earth from all wrong, and from all iniquity, and from all sin, and from all impiety, and from all the uncleanness, which is brought about on the Earth; remove them from the Earth. 10.21 And all the sons of men shall be righteous, and all the nations shall serve and bless Me, and all shall worship Me. 10.22 And the Earth will be cleansed from all corruption, and from all sin, and from all wrath, and from all torment; and I will not again send a flood upon it, for all generations, for ever.
11.1 And, in those days, I will open the Storehouses of Blessing, which are in Heaven; so that I may send them down upon the Earth, upon the work, and upon the toil of the sons of men. 11.2 Peace and truth will be united, for all the days of eternity, and for all the generations of eternity." 12.1 And from everything, Enoch had been hidden, and none of the sons of men knew where he was hidden, or where he was, or what had happened. 12.2 And all his doings were with the Holy Ones, and with the Watchers, in his days. 12.3 And I, Enoch, was blessing the Great Lord and the King of Eternity. And behold, the Watchers called to me, Enoch the scribe, and said to me: 12.4 "Enoch, scribe of righteousness, go and inform the Watchers of Heaven, who have left the High Heaven and the Holy Eternal Place, and have corrupted themselves with the women, and have done as the sons of men do, and have taken wives for themselves, and have become completely corrupt on the Earth. 6 12.5 They will have on Earth, neither peace, nor forgiveness of sin, for they will not rejoice in their sons. 12.6 The slaughter of their beloved ones they will see; and over the destruction of their sons they will lament and petition for ever. But they will have neither mercy nor peace." 13.1 And Enoch went, and said to Azazel: "You will not have peace. A severe sentence has come out against you: That you should be bound. 13.2 And, you will have neither rest, nor mercy, nor the granting of any petitions, because of the wrong which you have taught, and because of all the works of blasphemy, and wrong, and sin, which you have shown to the sons of men." 13.3 And then, I went and spoke to them, all together, and they were all afraid; fear and trembling seized them. 13.4 And they asked me to write out, for them, the record of a petition, so that they might receive forgiveness, and to take a record of their petition up to the Lord in Heaven. 13.5 For they were not able, from then on, to speak, and they did not raise their eyes to Heaven, out of shame for the sins for which they had been condemned. 13.6 And then I wrote out the record of their petition, and their supplication, in regard to their spirits, and the deeds of each one of them, and in regard to what they asked; that they should obtain absolution and forbearance. 13.7 And I went and sat down, by the waters of Dan, in Dan, which is southwest of Hermon; and I read out the record of their petition, until I fell asleep. 13.8 And behold a dream came to me, and visions fell upon me, and I saw a vision of wrath that I should speak to the sons of Heaven, and reprove them. 13.9 And I woke up, and went to them, and they were all sitting gathered together, as they mourned, in Ubelseyael, which is between Lebanon and Senir, with their faces covered. 13.10 And I spoke in front of them, all the visions that I had seen in my sleep, and I began to speak these words of righteousness, and to reprove the Watchers of Heaven. 14.1 This book is the Word of Righteousness, and of Reproof, for the Watchers who are from Eternity; as the Holy and Great One commanded in that vision. 14.2 I saw in my sleep what I will now tell, with the tongue of flesh, and with my breath, which the Great One has given men in the mouth, so that they might speak with it, and understand with the heart. 7 14.3 As He has created, and appointed, men to understand the word of knowledge; so He created, and appointed, me to reprove the Watchers, the sons of Heaven. 14.4 “And I wrote out your petition, but in my vision, thus it appeared, that your petition would not be granted to you, for all the days of eternity; and complete judgement has been decreed against you, and you will not have peace. 14.5 And from now on, you will not ascend into Heaven, for all eternity, and it has been decreed that you are to be bound, in the Earth, for all the days of eternity. 14.6 And before this, you will have seen the destruction of your beloved sons, and you will not be able to enjoy them, but they will fall before you by the sword. 14.7 And your petition will not be granted, in respect of them; or in respect of yourselves. And while you weep, and supplicate, you do not speak a single word from the writings which I have written.” 14.8 And the vision appeared to me as follows: - Behold; clouds called me in the vision, and mist called me. And the path of the stars, and flashes of lightning, hastened me and drove me. And in the vision, winds caused me to fly, and hastened me, and lifted me up into the sky. 14.9 And I proceeded, until I came near a wall which was made of hailstones, and a tongue of fire surrounded it, and it began to make me afraid. 14.10 And I went into the tongue of fire, and came near to a large house, which was built of hailstones, and the wall of that house was like a mosaic of hailstones, and its floor was snow. 14.11 Its roof was like the path of the stars, and flashes of lightning, and among them were fiery cherubim, and their sky was like water. 14.12 And, there was a fire burning around its wall, and its door was ablaze with fire. 14.13 And I went into that house, and it was as hot as fire and as cold as snow, and there was neither pleasure nor life in it. Fear covered me and trembling took hold of me. 14.14 And, as I was shaking and trembling, I fell on my face. 14.15 And I saw in the vision; and behold, another house, which was larger than the former, and all its doors were open before me, and it was built of a tongue of fire. 14.16 And in everything, it so excelled in glory, and splendor, and size, so that I am unable to describe to you its glory and its size. 14.17 And its floor was fire, and above lightning and the path of the stars, and its roof also was a burning fire. 8 14.18 And I looked, and I saw in it, a high throne, and its appearance was like ice, and its surrounds like the shining Sun, and the sound of Cherubim. 14.19 And, from underneath the high throne, there flowed out rivers of burning fire, so that it was impossible to look at it. 14.20 And He who is Great in Glory, sat upon it, and His raiment was brighter than the Sun, and whiter than any snow. 14.21 And no Angel could enter, and at the appearance of the face of Him who is Honoured and Praised, no creature of flesh could look. 14.22 A sea of fire burnt around Him, and a great fire stood in front of Him, and none of those around Him came near to Him. Ten thousand times ten thousand, stood before Him, but He needed no Holy Council. 14.23 And the Holy Ones, who were near to Him, did not leave, by night or day, and did not depart from Him. 14.24 And, until then, I had been prostrate on my face, as I trembled. And the Lord called me, with His own mouth, and said to me: "Come here, Enoch, to My Holy Word." 14.25 And He lifted me up and brought me near to the door. And I looked, with my face down. 15.1 And He answered me, and said to me, with His voice: "Hear! Do not be afraid, Enoch, you righteous man, and scribe of righteousness. Come here, and hear My voice. 15.2 And go say, to the Watchers of Heaven, who sent you to petition on their behalf: "You ought to petition on behalf of men, not men on behalf of you! 15.3 Why have you left the High, Holy, and Eternal Heaven, and lain with the women, and become unclean with the daughters of men, and taken wives for yourselves, and done as the sons of the Earth, and begotten giant sons? 15.4 And you were spiritual, Holy, living an eternal life, but you became unclean upon the women, and begat children through the blood of flesh, and lusted after the blood of men, and produced flesh and blood, as they do who die and are destroyed. 15.5 And for this reason I give men wives; so that they might sow seed in them, and so that children might be born by them, so that deeds might be done on the Earth. 15.6 But you, formerly, were spiritual, living an eternal, immortal life, for all the generations of the world. 15.7 For this reason I did not arrange wives for you; because the dwelling of the spiritual ones is in Heaven. 9 15.8 And now, the giants, who were born from body and flesh, will be called Evil Spirits on the Earth, and on the Earth will be their dwelling. 15.9 And evil spirits came out from their flesh, because from above they were created, from the Holy Watchers was their origin and first foundation. Evil spirits they will be on Earth, and 'Spirits of the Evil Ones' they will be called. 15.10 And the dwelling of the Spirits of Heaven is Heaven, but the dwelling of the spirits of the Earth, who were born on the Earth, is Earth. 15.11 And the spirits of the giants do wrong, are corrupt, attack, fight, break on the Earth, and cause sorrow. And they eat no food, do not thirst, and are not observed. 15.12 And these spirits will rise against the sons of men, and against the women, because they came out of them in the days of slaughter and destruction. 16.1 And the death of the giants, wherever the spirits have gone out from their bodies, their flesh will be destroyed, before the Judgement. Thus, they will be destroyed, until the Day of the Great Consummation is accomplished, upon the Great Age, upon the Watchers and the impious ones. 16.2 And now, to the Watchers, who sent you to petition on their behalf, who were formerly in Heaven: 16.3 You were in Heaven, but its secrets had not yet been revealed to you; and a worthless mystery you knew. This, you made known to women, in the hardness of your hearts. And through this mystery, the women, and the men, cause evil to increase on the Earth. 16.4 Say to them therefore: You will not have peace." 17.1 And they took me to a place where they were like burning fire, and, when they wished, they made themselves look like men. 17.2 And they led me to a place of storm, and to a mountain, the tip of whose summit reached to Heaven. 17.3 And I saw lighted places, and thunder in the outermost ends, in its depths a bow of fire, and arrows, and their quivers, and a sword of fire, and all the flashes of lightning. 17.4 And they took me to the Water of Life, as it is called, and to the Fire of the West, which receives every setting of the Sun. 17.5 And I came to a river of fire, whose fire flows like water, and pours out into the Great Sea, which is towards the west. 17.6 And I saw all the great rivers, and I reached the Great Darkness, and went where all flesh walks. 10 17.7 And I saw the Mountains of the Darkness of Winter, and the place where the water of all the deeps pours out. 17.8 And I saw the mouths of all the rivers of the Earth, and the mouth of the deep. 18.1 And I saw the storehouses of all the winds, and I saw how, with them, He has adorned all creation, and I saw the foundations of the Earth. 18.2 And I saw the cornerstone of the Earth. And I saw the four winds which support the Earth and the sky. 18.3 And I saw how the winds stretch out the height of Heaven, and how they position themselves between Heaven and Earth; they are the Pillars of Heaven. 18.4 And I saw the winds which turn the sky, and cause the disc of the Sun, and all the stars, to set. 18.5 And I saw the winds on the Earth, which support the clouds, and I saw the paths of the Angels. I saw, at the end of the Earth, the firmament of Heaven above. 18.6 And I went towards the south, and it was burning, day and night, where there were seven mountains of precious stones, three towards the east, and three towards the south. 18.7 And those towards the east were of coloured stone, and one was of pearl, and one of healing stone, and those towards the south, of red stone. 18.8 And the middle one reached to Heaven, like the throne of the Lord, of stibium, and the top of the throne was of sapphire. 18.9 And I saw a burning fire, and what was in all the mountains. 18.10 And I saw a place there, beyond the great earth; there the waters gathered together. 18.11 And I saw a deep chasm of the Earth, with pillars of heavenly fire, and I saw among them, fiery pillars of Heaven, which were falling, and as regards both height and depth, they were immeasurable. 18.12 And beyond this chasm, I saw a place, and it had neither the sky above it, nor the foundation of earth below it. There was no water on it, and no birds, but it was a desert place. 18.13 And a terrible thing I saw there, seven stars, like great burning mountains. 18.14 And, like a spirit questioning me, the Angel said: "This is the place of the end of Heaven and Earth; this is the prison for the Stars of Heaven and the Host of Heaven. 11 18.15 And the stars which roll over the fire, these are the ones which transgressed the command of the Lord, from the beginning of their rising, because they did not come out at their proper times. 18.16 And He was angry with them, and bound them until the time of the consummation of their sin, in the Year of Mystery." 19.1 And Uriel said to me: "The spirits of the Angels, who were promiscuous with women, will stand here; and they, assuming many forms, made men unclean, and will lead men astray, so that they sacrifice to demons as gods. And they will stand there until the Great Judgement Day, on which they will be judged, so that an end will be made of them. 19.2 And their wives, having led astray the Angels of Heaven, will become peaceful." 19.3 And I, Enoch, alone saw the sight, the ends of everything, and no man has seen what I have seen.
20.1 And these are the names of the Holy Angels who keep Watch. 20.2 Uriel, one of the Holy Angels; namely the Angel of thunder and earthquakes. 20.3 Raphael, one of the Holy Angels; namely the Angel of the spirits of men. 20.4 Raguel, one of the Holy Angels; who takes vengeance on the world, and on the lights. 20.5 Michael, one of the Holy Angels; namely the one put in charge of the best part of mankind, in charge of the nation. 20.6 Saraqael, one of the Holy Angels; who is in charge of the spirits of men who cause the spirits to sin. 20.7 Gabriel, one of the Holy Angels; who is in charge of the Serpents, and the Garden, and the Cherubim. 21.1 And I went round to a place where there was nothing made. 21.2 And I saw a terrible thing; neither the High Heaven, nor the firm earth, but a desert place, prepared and terrible. 21.3 And there, I saw seven Stars of Heaven, bound on it together, like great mountains, and burning like fire. 21.4 Then I said: "For what sin have they been bound, and why have they been thrown here?" 21.5 And Uriel, one of the Holy Angels, who was with me and led me, spoke to me and said: "Enoch, about whom do you ask? About whom do you inquire, ask, and care? 12 21.6 These, are some of the stars, which transgressed the command of the Lord Most High, and they have been bound here, until ten thousand ages are completed; the number of the days of their sin." 21.7 And from there, I went to another place, more terrible than this. And I saw a terrible thing; there was a great fire there, which burnt and blazed. And the place had a cleft reaching into the abyss, full of great pillars of fire, which were made to fall; neither its extent, nor its size, could I see, nor could I see its source. 21.8 Then I said: "How terrible this place is, and how painful to look at!" 21.9 Then Uriel, one of the Holy Angels, who was with me, answered me. He answered me and said to me: "Enoch, why do you have such fear and terror because of this terrible place, and before this pain?" 21.10 And he said to me: "This place is the prison of the Angels, and there they will be held for ever." 22.1 And from there, I went to another place, and he showed me, in the west, a large and high mountain, and a hard rock, and four hollow places. 22.2 And inside, it was deep, wide, and very smooth. How smooth are these hollow places, and deep, and dark to look at! 22.3 Then Raphael, one of the Holy Angels who was with me, answered me, and said to me: "These hollow places are there so that the spirits, the souls of the dead, might be gathered into them. For them they were created; so that here they might gather the souls of the sons of men. 22.4 And these places they made, where they will keep them until the Day of Judgement, and until their appointed time, and that appointed time will be long, until the Great Judgement comes upon them. 22.5 And I saw the spirits of the sons of men who were dead; and their voices reached Heaven and complained. 22.6 Then, I asked Raphael, the Angel who was with me, and said to him: "Whose is this spirit, whose voice thus reaches Heaven and complains?" 22.7 And he answered me, and said to me, saying: "This spirit is the one that came out of Abel, whom Cain, his brother, killed. And he will complain about him, until his offspring are destroyed from the face of the Earth, and, from amongst the offspring of men, his offspring perish." 22.8 Then I asked about him, and about judgement on all, and I said: "Why is one separated from another?" 22.9 And he answered me, and said to me: "These three places were made in order that they might separate the spirits of the dead. And thus the souls of the righteous have been separated; this is the spring of water, and on it the light. 13 22.10 Likewise, a place has been created for sinners, when they die and are buried in the earth, and judgement has not come upon them during their life. 22.11 And here their souls will be separated for this great torment, until the great Day of Judgement, and punishment, and torment, for those who curse, for ever, and of vengeance on their souls. And there He will bind them for ever. Verily, He is, from the beginning of the world. 22.12 And thus, a place has been separated for the souls of those who complain, and give information, about their destruction; about when they were killed, in the days of the sinners. 22.13 Thus a place has been created for the souls of men who are not righteous, but sinners, accomplished in wrongdoing and with the wrongdoers will be their lot. But, their souls will not be killed on the Day of Judgement, nor will they rise from here." 22.14 Then I blessed the Lord of Glory, and said: "Blessed be my Lord, the Lord of Glory and Righteousness, who rules everything for ever." 23.1 And, from there, I went to another place, towards the west, to the ends of the Earth. 23.2 And I saw a fire, that burnt and ran, without resting, or ceasing from running, by day or by night, but continued in exactly the same way. 23.3 And I asked saying: "What is this which has no rest?" 23.4 Then Raguel, one of the Holy Angels, who was with me, answered me, and said to me: "This burning fire, whose course you saw towards the west, is the fire of all the Lights of Heaven." 24.1 And from there, I went to another place of the Earth, and he showed me a mountain of fire, that blazed day and night. 24.2 And I went towards it and saw seven magnificent mountains. And all were different from one another, and precious and beautiful stones, and all were precious, and their appearance glorious, and their form was beautiful. Three towards the east, one fixed firmly on another, and three towards the south, one on another, and deep and rugged valleys, no one of which was near another. 24.3 And there was a seventh mountain, in the middle of these, and in their height they were all like the seat of a throne; and fragrant trees surrounded it. 24.4 And there was, among them, a tree such as which I have never smelt, and none of them, nor any others, were like it. It smells more fragrant than any fragrance, and its leaves, and its flowers, and its wood never wither. Its fruit is good, and its fruit is like bunches of dates on a palm. 14 24.5 And then I said: "Behold, this beautiful tree! Beautiful to look at, and pleasant are its leaves, and its fruit very delightful in appearance." 24.6 And then Michael, one of the Holy and Honoured Angels, who was with me, and was in charge of them, 25.1 answered me and said to me: "Enoch, why do you ask me about the fragrance of this tree, and why do you inquire to learn?" 25.2 Then I, Enoch, answered him saying: "I wish to learn about everything, but especially about this tree." 25.3 And he answered me, saying: "This high mountain, which you saw, whose summit is like the Throne of the Lord, is the throne where the Holy and Great One, the Lord of Glory, the Eternal King, will sit when He comes down to visit the Earth for good. 25.4 And this beautiful fragrant tree, and no creature of flesh has authority to touch it until the Great Judgement, when He will take vengeance on all, and bring everything to a consummation for ever; this will be given to the righteous and the humble. 25.5 From its fruit, life will be given to the chosen; towards the north it will be planted, in a Holy place, by the house of the Lord, the Eternal King. 25.6 Then they will rejoice, with joy, and be glad in the Holy place. They will each draw the fragrance of it into their bones, and they will live a long life on Earth, as your fathers lived. And, in their days, sorrow and pain, and toil and punishment, will not touch them." 25.7 Then I blessed the Lord of Glory, the Eternal King, because He has prepared such things for righteous men, and has created such things, and said that they are to be given to them. 26.1 And from there, I went to the middle of the Earth, and saw a blessed, well watered place, which had branches which remained alive, and sprouted, from a tree which had been cut down. 26.2 And there, I saw a Holy mountain, and under the mountain, to the east of it, there was water, and it flowed towards the south. 26.3 And I saw towards the east, another mountain, which was of the same height, and between them, there was a deep and narrow valley; and in it, a stream ran by the mountain. 26.4 And to the west of this one, was another mountain, which was lower than it was, and not high; and under it, there was a valley between them. And there were other deep and dry valleys at the end of the three mountains. 15 26.5 And all the valleys were deep, and narrow, of hard rock, and trees were planted on them. 26.6 And I was amazed at the rock, and I was amazed at the valley; I was very much amazed. 27.1 Then I said: "What is the purpose of this blessed land, which is completely full of trees, and of this accursed valley in the middle of them?" 27.2 Then Raphael, one of the Holy Angels who was with me, answered me, and said to me: "This accursed valley is for those who are cursed for ever. Here will be gathered together all who speak with their mouths against the Lord, words that are not fitting, and say hard things about His Glory. Here, they will gather them together, and here will be their place of judgement. 27.3 And in the last days, there will be the spectacle of the Righteous Judgement upon them, in front of the righteous, for ever, for evermore; here, the merciful will bless the Lord of Glory, the Eternal King. 27.4 And in the days of the judgement on them, they will bless Him, on account of His mercy, according as He has assigned to them their lot." 27.5 Then I myself blessed the Lord of Glory, I addressed Him, and I remembered His Majesty, as was fitting. 28.1 And from there, I went towards the east, to the middle of the mountain of the wilderness, and I saw only desert. 28.2 But it was full of trees, from this seed, and water gushed out over it from above. 28.3 The torrent, which flowed towards the northwest, seemed copious, and from all sides there went up mist and dew. 29.1 And I went to another place, away from the wilderness; I came near to the east of this mountain. 29.2 And there, I saw Trees of Judgement, especially vessels of the fragrance of incense and myrrh, and the trees were not alike.
30.1 And above it, above these, above the mountains of the east, and not far away, I saw another place; valleys of water, like that which does not fail. 30.2 And, I saw a beautiful tree, and its fragrance was like that of the mastic. 30.3 And by the banks of these valleys I saw fragrant cinnamon. And beyond those valleys I came towards the east. 16 31.1 And I saw another mountain on which there were trees, and there flowed out water, and there flowed out from them, as it were, a nectar whose name is styrax and galbanum. 31.2 And beyond this mountain, I saw another mountain, and on it there were aloe trees, and those trees were full of a fruit, which is like an almond, and is hard. 31.3 And, when they take this fruit, it is better than any fragrance. 32.1 And after these fragrances, to the north, as I looked over the mountains, I saw seven mountains full of fine nard, and fragrant trees of cinnamon and pepper. 32.2 And from there, I went over the summits of those mountains, far away to the east, and I went over the Red Sea, and I was far from it, and I went over the Angel Zotiel. 32.3 And I came to the Garden of Righteousness, and I saw beyond those trees many large trees growing there, sweet smelling, large, very beautiful and glorious, the Trees of Wisdom, from which they eat and know great wisdom. 32.4 And it is like the carob tree, and its fruit is like bunches of grapes on a vine, very beautiful, and the smell of this tree spreads and penetrates afar. 32.5 And I said: "This tree is beautiful! How beautiful and pleasing is its appearance!" 32.6 And the Holy Angel Raphael, who was with me, answered me and said to me: "This is the Tree of Wisdom, from which your old father, and aged mother, who were before you, ate and learnt wisdom; and their eyes were opened, and they knew that they were naked. And they were driven from the garden." 33.1 And, from there, I went to the ends of the Earth, and I saw there large animals, each different from the other, and also birds, which differed in form, beauty, and call, each different from the other. 33.2 And to the east of these animals, I saw the ends of the Earth, on which Heaven rests, and the open Gates of Heaven. 33.3 And I saw how the stars of Heaven come out, and counted the Gates out of which they come, and wrote down all their outlets, for each one, individually, according to their number. And their names, according to their constellations, their positions, their times, and their months, as the Angel Uriel, who was with me, showed me. 33.4 And he showed me everything, and wrote it down, and also their names he wrote down for me, and their laws and their functions. 17 34.1 And, from there, I went towards the north, to the ends of the Earth, and there I saw a great and glorious wonder, at the ends of the whole Earth. 34.2 And there I saw three Gates of Heaven, open in Heaven, through each of them north winds go out; when they blow there is cold, hail, hoarfrost, snow, dew, and rain. 34.3 And from one Gate, it blows for good; but when they blow through the other two Gates, it is with force, and it brings torment over the Earth, and they blow with force. 35.1 And, from there, I went towards the west, to the ends of the Earth, and I saw there, as I saw in the east, three open Gates; as many Gates and as many outlets. 36.1 And, from there, I went towards the south, to the ends of the Earth, and there I saw three Gates of Heaven open; and the south wind, and the dew, and the rain, and wind, come out from there. 36.2 And, from there, I went towards the east of the ends of Heaven, and there I saw the three eastern Gates of Heaven open, and above them, there were smaller Gates. 36.3 Through each of these smaller Gates, the stars of Heaven pass, and go towards the west, on the path that has been shown to them. 36.4 And when I saw, I blessed, and I will always bless the Lord of Glory, who has made great and glorious wonders, so that He might show the greatness of His Work to His Angels, and to the souls of men, so that they might praise His Work. And so that all His creatures might see the work of His Power, and praise the great work of His Hands, and bless Him for ever! 37.1 The second vision that he saw, The Vision of Wisdom, which Enoch, the son of Jared, the son of Malalel, the son of Cainan, the son of Enosh, the son of Seth, the son of Adam, saw. 37.2 And this is the beginning of the words of wisdom, which I raised my voice to speak, and say, to those who dwell on the dry ground. Hear, you men of old, and see, those who come after, the words of the Holy One, which I will speak, in front of the Lord of Spirits. 37.3 "It would have been better to have said these things before, but from those who come after, we will not withhold the beginning of wisdom." 37.4 Until now, there has not been given by the Lord of Spirits, such wisdom as I have received. In accordance with my insight, in accordance with the wish of the Lord of Spirits; by whom the lot of eternal life has been given to me. 18 37.5 And the three parables were imparted to me, and I raised my voice, and said to those who dwell on the dry ground: 38.1 The First Parable. When the Community of the Righteous appears; and the sinners are judged for their sins, and are driven from the face of the dry ground. 38.2 And when the Righteous One appears, in front of the Chosen Righteous, whose works are weighed by the Lord of Spirits. And when light appears to the righteous, and chosen, who dwell on the dry ground, where will be the dwelling of the sinners? And where will be the resting-place of those who denied the Lord of Spirits? It would have been better for them if they had not been born. 38.3 And when the secrets of the righteous are revealed, the sinners will be judged, and the impious driven from the presence of the righteous and the chosen. 38.4 And, from then on, those who possess the Earth will not be mighty and exalted. Nor will they be able to look at the face of the Holy Ones, for the light of the Lord of the Spirits will have appeared on the faces of the Holy, the righteous, and the chosen. 38.5 And the mighty kings will, at that time, be destroyed, and given into the hands of the righteous and the Holy. 38.6 And, from then on, none will be able to seek the Lord of Spirits, for their life will be at an end. 39.1 And it will come to pass, in these days, that the chosen and holy children will come down from the High Heavens, and their offspring will become one with the sons of men. 39.2 In those days, Enoch received books of indignation, and anger, and books of tumult and confusion. "And there will be no mercy for them", says the Lord of Spirits. 39.3 And at that time, clouds, and a storm wind, carried me off from the face of the Earth, and set me down at the end of Heaven. 39.4 And there, I saw another vision; the Dwelling of the Righteous, and the Resting Places of the Holy. 39.5 There, my eyes saw their dwelling with the Angels, and their resting places with the Holy Ones, and they were petitioning, and supplicating, and praying, on behalf of the sons of men. And righteousness, like water, flowed in front of them, and mercy, like dew on the ground. Thus it is among them for ever and ever. 39.6 And in those days, my eyes saw the Place of the Chosen Ones of Righteousness and Faith; and there will be righteousness in their days, and the righteous and chosen will be without number, in front of Him, for ever and ever. 19 39.7 And I saw their dwelling, under the Wings of the Lord of Spirits, and all the righteous and chosen shone in front of Him, like the light of fire. And their mouths were full of blessing, and their lips praised the name of the Lord of Spirits. And righteousness will not fail in front of Him, and truth will not fail in front of Him. 39.8 There I wished to dwell, and my soul longed for that dwelling; there had my lot been assigned before, for thus it was decided about me, in front of the Lord of Spirits. 39.9 And in those days, I praised and exalted the name of the Lord of Spirits, with blessing and praise, for He has destined me for blessing and praise, in accordance with the wish of the Lord of Spirits. 39.10 And for a long time my eyes looked at that place, and I blessed Him, and praised Him, saying: "Blessed is He, and may He be blessed from the beginning, and for ever!" 39.11 And in His presence there is no end. He knew, before the world was created, what the world would be; even for all the generations that are to come. 39.12 Those Who Do Not Sleep bless you, and they stand before Your Glory, and bless, and praise, and exalt, saying: "Holy, Holy, Holy, Lord of Spirits; He fills the Earth with spirits." 39.13 And there, my eyes saw all Those Who Do Not Sleep, standing in front of Him, and blessing, and saying: "Blessed are You, and blessed is the Name of the Lord, for ever and ever!" 39.14 And my face was transformed until I was unable to see.
40.1 And after this, I saw a thousand thousands, and ten thousand times ten thousand! A multitude, beyond number or reckoning, who stood in front of the Glory of the Lord of Spirits. 40.2 I looked, and on the four sides of the Lord of Spirits, I saw four figures, different from those who were standing; and I learnt their names, because the Angel, who went with me, made known their names, and showed me all the secret things. 40.3 And I heard the voices of those four figures as they sang praises in front of the Lord of Glory. 40.4 The first voice blesses the Lord of Spirits for ever and ever. 40.5 And the second voice I heard blessing the Chosen One, and the chosen, who depend on the Lord of Spirits. 40.6 And the third voice I heard, petitioned, and prayed, on behalf of those who dwell on dry ground, and supplicate in the name of the Lord of Spirits. 20 40.7 And the fourth voice, I heard driving away the Satans, and not allowing them to come before the Lord of Spirits to accuse those who dwell on the dry ground. 40.8 And, after this, I asked the Angel of Peace, who went with me, and showed me everything which is secret: "Who are those four figures, whom I have seen, and whose words I have heard and written down?" 40.9 And he said to me: "This first one is the Holy Michael, the merciful and longsuffering. And the second, who is in charge of all the diseases, and in charge of all the wounds of the sons of men, is Raphael. And the third, who is in charge of all the powers, is the Holy Gabriel. And the fourth, who is in charge of the repentance and hope of those who will inherit eternal life, is Phanuel." 40.10 And these are the four Angels of the Lord Most High; and the four voices that I heard in those days. 41.1 And after this, I saw all the secrets of Heaven, and how the Kingdom is divided, and how the deeds of men are weighed in the Balance. 41.2 There I saw the Dwelling of the Chosen, and the Resting Places of the Holy; and my eyes saw there all the sinners, who deny the name of the Lord of Spirits, being driven from there. And they dragged them off, and they were not able to remain, because of the punishment that went out from the Lord of Spirits. 41.3 And there, my eyes saw the secrets of the flashes of lightning, and of the thunder. And the secrets of the winds, how they are distributed, in order to blow over the Earth, and the secrets of the clouds, and of the dew; and there I saw from where they go out, in that place. And how, from there, the dust of the Earth is saturated. 41.4 And there I saw closed storehouses, from which the winds are distributed, and the storehouse of the hail, and the storehouse of the mist, and the storehouse of the clouds; and its cloud remained over the Earth, from the beginning of the world. 41.5 And I saw the Chambers of the Sun, and the Moon, where they go out, and where they return. And their glorious return; and how one is more honoured than the other is. And their magnificent course, and how they do not leave their course, neither adding nor subtracting from their course. And how they keep faith in one another; observing their oath. 41.6 And the Sun goes out first, and completes its journey at the command of the Lord of Spirits; and His Name endures for ever and ever. 41.7 And, after this, is the hidden, and visible, path of the Moon, and it travels the course of its journey, in that place, by day and by night. One stands opposite the 21 other, in front of the Lord of Spirits, and they give thanks, and sing praise, and do not rest, because their thanksgiving is like rest to them. 41.8 For the shining Sun makes many revolutions; for a blessing and for a curse. And the path, of the journey of the Moon, is for the righteous, light, but for the sinners, darkness. In the Name of the Lord, who has created a division between light and darkness, and has divided the spirits of men, and has established the spirits of the righteous, in the name of His Righteousness. 41.9 For no Angel hinders, and no power is able to hinder, because the Judge sees them all, and judges them all Himself. 42.1 Wisdom, found no place where she could dwell, and her dwelling was in Heaven. 42.2 Wisdom went out, in order to dwell among the sons of men, but did not find a dwelling; wisdom returned to her place, and took her seat in the midst of the Angels. 42.3 And Iniquity came out from her chambers; those whom she did not seek, she found, and dwelt among them, like rain in the desert, and like dew on the parched ground. 43.1 And again, I saw flashes of lightning, and the Stars of Heaven, and I saw how He called them all by their names, and they obeyed Him. 43.2 And I saw the Balance of Righteousness; how they are weighed according to their light, according to the width of their areas, and the day of their appearing. And how their revolutions produce lightning; and I saw their revolutions, according to the number of the Angels, and how they keep faith with one another. 43.3 And I asked the Angel, who went with me and showed me what is secret: "What are these?" 43.4 And he said to me: "Their likeness, the Lord of Spirits has shown to you; these are the names of the righteous, who dwell on the dry ground, and believe in the name of the Lord of Spirits for ever and ever." 44.1 And other things I saw, concerning lightning, how some of the stars rise, and become lightning, but cannot lose their form. 45.1 And this is The Second Parable. About those who deny the Name of the Dwelling of the Holy Ones, and of the Lord of Spirits. 22 45.2 They will not ascend into Heaven, nor will they come upon the Earth; such will be the lot of the sinners who deny the Name of the Lord of Spirits, who will thus be kept for the Day of Affliction and Distress. 45.3 "On that day the Chosen One will sit on the Throne of Glory and will choose their works. And their resting places will be without number, and their spirits, within them, will grow strong when they see My Chosen One, and those who appeal to My Holy and Glorious Name. 45.4 And on that day, I will cause My Chosen One to dwell among them, and I will transform Heaven and make it an Eternal Blessing and Light. 45.5 And I will transform the dry ground, and make it a blessing, and I will cause My Chosen Ones to dwell upon it; but those who commit sin and evil will not tread upon it. 45.6 For I have seen, and have satisfied with peace, My Righteous Ones, and have placed them in front of Me; but for the sinners My Judgement draws near, so that I may destroy them from the face of the Earth." 46.1 And there, I saw one who had a Head of Days, and his head was white like wool. And with him there was another, whose face had the appearance of a man, and his face was full of grace, like one of the Holy Angels. 46.2 And I asked one of the Holy Angels, who went with me, and showed me all the secrets, about that Son of Man, who he was, and from where he was, and why he went with the Head of Days. 46.3 And he answered me, and said to me: "This is the Son of Man who has righteousness, and with whom righteousness dwells. He will reveal all the treasures of that which is secret, for the Lord of Spirits has chosen him, and through uprightness, his lot has surpassed all others, in front of the Lord of Spirits, for ever. 46.4 And this Son of Man, who you have seen, will rouse the kings and the powerful from their resting places, and the strong from their thrones, and will loose the reins of the strong, and will break the teeth of the sinners. 46.5 And he will cast down the kings from their thrones, and from their kingdoms, for they do not exalt Him, and do not praise Him, and do not humbly acknowledge from where their kingdom was given to them. 46.6 And he will cast down the faces of the strong, and shame will fill them, and darkness will be their dwelling, and worms will be their resting place. And they will have no hope of rising from their resting-places, for they do not exalt the Name of the Lord of Spirits. 23 46.7 And these are they who judge the Stars of Heaven, and raise their hands against the Most High, and trample upon the dry ground, and dwell upon it. And all their deeds show iniquity, and their power rests on their riches, and their faith is in their gods, that they have made with their hands, and they deny the Name of the Lord of Spirits. 46.8 And they will be driven from the houses of His Congregation, and of the faithful, who depend on the Name of the Lord of Spirits. 47.1 And, in those days, the prayer of the righteous, and the blood of the righteous, will have ascended from the Earth, in front of the Lord of Spirits. 47.2 In these days, the Holy Ones, who live in Heaven above, will unite with one voice, and supplicate, and pray, and praise, and give thanks, and bless, in the Name of the Lord of Spirits. Because of the blood of the righteous that has been poured out. And because of the prayer of the righteous, so that it may not cease in front of the Lord of Spirits, so that justice might be done to them, and that their patience may not have to last for ever." 47.3 And in those days, I saw the Head of Days sit down on the Throne of His Glory, and the Books of the Living were opened, in front of Him, and all His Host, which dwell in the Heavens above, and His Council were standing in front of Him. 47.4 And the hearts of the Holy Ones were full of joy, that the Number of Righteousness had been reached, and the prayer of the righteous had been heard, and the blood of the righteous had been required, in front of the Lord of Spirits. 48.1 And in that place, I saw an inexhaustible Spring of Righteousness, and many Springs of Wisdom surrounded it, and all the thirsty drank from them, and were filled with wisdom, and their dwelling was with the Righteous, and the Holy, and the Chosen. 48.2 And at that hour, that Son of Man was named in the presence of the Lord of Spirits, and named in front of the Head of Days. 48.3 Even before the Sun and the constellations were created, before the Stars of Heaven were made, his name was named in front of the Lord of Spirits. 48.4 He will be a staff to the Righteous, and the Holy, so that they may lean on him and not fall, and he will be the Light of the Nations, and he will be the hope of those who grieve in their hearts. 48.5 All those who dwell upon the dry ground, will fall down and worship, in front of Him, and they will bless, and praise, and celebrate with psalms, the name of the Lord of Spirits. 24 48.6 And because of this, he was chosen, and hidden in front of Him, before the World was created, and for ever. 48.7 But the wisdom of the Lord of Spirits, has revealed him to the holy and the righteous, for He has kept safe the lot of the righteous, for they have hated, and rejected, this world of iniquity. And all its works, and its ways, they have hated, in the name of the Lord of Spirits. For in His Name they are saved, and He is the one who will require their lives. 48.8 And in those days, the kings of the Earth, and the strong, who possess the dry ground, will have downcast faces, because of the works of their hands, for on the day of their distress and trouble, they will not save themselves. 48.9 "And I will give them into the hands of My Chosen Ones; like straw in the fire, and like lead in water, so they will burn in front of the Righteous, and sink in front of the Holy, and no trace will be found of them." 48.10 And on the day of their trouble, there will be rest on the Earth, and they will fall down in front of them and will not rise. And there will be no one, who will take them with his hands, and raise them, for they denied the Lord of Spirits and His Messiah. May the Name of the Lord of Spirits be blessed! 49.1 For wisdom has been poured out like water, and glory will not fail in front of Him, for ever and ever. 49.2 For he is powerful in all the secrets of righteousness, and iniquity will pass away like a shadow, and will have no existence; for the Chosen One stands in front of the Lord of Spirits, and His Glory is for ever and ever, and His Power for all generations. 49.3 And in him dwells the spirit of wisdom, and the spirit that gives understanding, and the spirit of knowledge, and of power, and the spirit of those who sleep in righteousness. 49.4 And he will judge the things that are secret, and no one will be able to say an idle word in front of him, for he has been chosen in front of the Lord of Spirits, in accordance with His wish.
50.1 And, in those days, a change will occur for the Holy and the Chosen; the Light of Days will rest upon them, and glory and honour will return to the Holy. 50.2 And, on the Day of Trouble, calamity will be heaped up over the sinners, but the righteous will conquer, in the Name of the Lord of Spirits, and he will show this to others so that they might repent, and abandon the works of their hands. 25 50.3 And they will have no honour, in front of the Lord of Spirits, but in his name they will be saved, and the Lord of Spirits will have mercy on them, for His mercy is great. 50.4 And he is righteous, in his judgement, and in front of his glory, iniquity will not be able to stand against his judgement; he who does not repent will be destroyed. 50.5 "And from then on I will not have mercy on them," says the Lord of Spirits. 51.1 And in those days, the Earth will return that which has been entrusted to it, and Sheol will return that which has been entrusted to it, and that which it has received. And destruction will return what it owes. 51.2 And He will choose the righteous, and the holy, from among them; for the day has come near when they must be saved. 51.3 And in those days, the Chosen One will sit on His Throne, and all the Secrets of Wisdom will flow out from the council of his mouth, for the Lord of Spirits has appointed him and glorified him. 51.4 And in those days, the mountains will leap like rams, and the hills will skip like lambs satisfied with milk, and all will become Angels in Heaven. 51.5 Their faces will shine with joy, for in those days the Chosen One will have risen, and the Earth will rejoice. And the righteous will dwell upon it, and the chosen will walk upon it. 52.1 And, after those days, in that place where I had seen all the visions of that which is secret, for I had been carried off by a whirlwind, and they had brought me to the west. 52.2 There, my eyes saw the Secrets of Heaven; everything that will occur on Earth: a mountain of iron, and a mountain of copper, and a mountain of silver, and a mountain of gold, and a mountain of soft metal, and a mountain of lead. 52.3 And I asked the Angel, who went with me, saying: "What are these things which I have seen in secret?" 52.4 And he said to me: "All these things, which you have seen, serve the authority of His Messiah, so that he may be strong and powerful on the Earth." 52.5 And that Angel of Peace answered me, saying: "Wait a little and you will see, and everything which is secret, which the Lord of Spirits has established, will be revealed to you. 52.6 And these mountains, that you have seen; the mountain of iron, and the mountain of copper, and the mountain of silver, and the mountain of gold, and the mountain of soft metal, and the mountain of lead. All these, in front of the Chosen 26 One, will be like wax before fire, and, like the water that comes down from above onto these mountains, they will be weak under his feet. 52.7 And it will come to pass, in those days, that neither by gold, nor by silver, will men save themselves; they will be unable to save themselves, or to flee. 52.8 And there will be neither iron for war, nor material for a breastplate; bronze will be no use, and tin will be of no use, and will count for nothing, and lead will not be wanted. 52.9 All these will be wiped out, and destroyed, from the face of the Earth, when the Chosen One appears in front of the Lord of Spirits." 53.1 And there, my eyes saw a deep valley, and its mouth was open; and all those who dwell upon dry ground, and the sea, and the islands, will bring gifts, and presents, and offerings, to Him, but that deep valley will not become full. 53.2 And their hands commit evil, and everything, at which the righteous toil, the sinners evilly devour; and so the sinners will be destroyed from in front of the Lord of Spirits, and will be banished from the face of His Earth, unceasingly for ever and ever. 53.3 For I saw the Angels of Punishment going and preparing all the instruments of Satan. 53.4 And I asked the Angel of Peace, who went with me, and I said to him: "These instruments; for whom are they preparing them?" 53.5 And he said to me: "They are preparing these for the kings, and the powerful of this Earth, so that by means of them they may be destroyed. 53.6 And, after this, the Righteous and Chosen One, will cause the house of His Congregation to appear; from then on, in the Name of the Lord of Spirits, they will not be hindered. 53.7 And in front of him, these mountains will not be firm like the earth, and the hills will be like a spring of water; and the righteous will have rest from the illtreatment of the sinners." 54.1 And I looked, and turned to another part of the Earth, and I saw there a deep valley with burning fire. 54.2 And they brought the kings, and powerful, and threw them into that valley. 54.3 And there, my eyes saw how they made instruments for them; iron chains of immeasurable weight. 54.4 And I asked the Angel of Peace, who went with me, saying: "These chain instruments; for whom are they being prepared?" 27 54.5 And he said to me: "These are being prepared for the hosts of Azazel, so that they may take them, and throw them into the lowest part of hell, and they will cover their jaws with rough stones, as the Lord of Spirits commanded. 54.6 And Michael and Gabriel, Raphael and Phanuel; these will take hold of them on that great day. And throw them, on that day, into the furnace of burning fire, so that the Lord of Spirits may take vengeance on them, for their iniquity, in that they became servants of Satan, and led astray those who dwell upon the dry ground. 54.7 And in those days, the punishment of the Lord of Spirits will go out, and all the storehouses of the waters, which are above the sky, and under the earth, will be opened. 54.8 And all the waters will be joined with the waters that are above the sky. The water that is above the sky is male, and the water that is under the Earth is female. 54.9 And all those who dwell upon the dry ground, and those who dwell under the ends of Heaven, will be wiped out. 54.10 And because of this, they will acknowledge their iniquity, which they have committed on the Earth, and through this they will be destroyed." 55.1 And, after this, the Head of Days repented, and said: "I have destroyed, to no purpose, all those who dwell upon the dry ground." 55.2 And He swore, by His Great Name: "From now on, I will not act like this towards all those who dwell upon the dry ground. And I will put a sign in Heaven, and it will be a pledge of faith between Me and them, for ever, so long as Heaven is above the Earth. 55.3 And this will be in accordance with My command. When I want to take hold of them, with the hands of the Angels, on the day of distress and pain, in the face of My anger, and My wrath; My wrath and anger will remain upon them" says the Lord, The Lord of Spirits. 55.4 "You powerful kings, who dwell upon the dry ground, will be obliged to watch My Chosen One sit down on the throne of My Glory, and judge, in the Name of the Lord of Spirits, Azazel, and all his associates, and all his hosts." 56.1 And I saw there, the hosts of the Angels of Punishment, as they went, and they were holding chains of iron and bronze. 56.2 And I asked the Angel of Peace, who went with me, saying: "To whom are those who are holding the chains going?" 56.3 And he said to me: "Each to his own chosen ones, and to their beloved ones, so that they may be thrown into the chasm, in the depths of the valley. 28 56.4 And then that valley will be filled with their chosen and beloved ones, and the days of their life will be at an end, and the days of their leading astray will no longer be counted. 56.5 And in those days, the Angels will gather together, and will throw themselves towards the east, upon the Parthians and Medes. They will stir up the kings, so that a disturbing spirit will come upon them, and they will drive them from their thrones. And they will come out like lions from their lairs, and like hungry wolves in the middle of their flocks. 56.6 And they will go up and trample on the land of My Chosen Ones, and the land of My Chosen Ones will become before them a tramping-ground, and a beaten track. 56.7 But the City of My Righteous Ones will be a hindrance to their horses, and they will stir up slaughter amongst themselves, and their own right hand will be strong against them. And a man will not admit to knowing his neighbour, or his brother, nor a son his father, or his mother, until, through their death, there are corpses enough, and their punishment; it will not be in vain. 56.8 And in those days Sheol will open its mouth, and they will sink into it, and their destruction; Sheol will swallow up the sinners before the faces of the chosen." 57.1 And it came to pass, after this, that I saw another host of chariots, with men riding on them, and they came upon the wind, from the east, and from the west, to the south. 57.2 And the sound of the noise of their chariots was heard. And when this commotion occurred, the Holy Ones observed it from Heaven, and the Pillars of the Earth were shaken from their foundations. And the sound was heard, from the ends of the Earth, to the ends of Heaven, throughout one day. 57.3 And all will fall down and worship the Lord of Spirits. And this is the end of The Second Parable. 58.1 And I began to speak The Third Parable. About The Righteous and about The Chosen. 58.2 Blessed are you, the righteous and the chosen, for your lot will be glorious! 58.3 And the righteous will be in the light of the Sun, and the chosen in the light of eternal life. And there will be no end to the days of their life. And the days of the Holy will be without number. 58.4 And they will seek the light, and will find righteousness with the Lord of Spirits. Peace be to the righteous with the Lord of the World! 29 58.5 And, after this, it will be said to the Holy that they should seek in Heaven the secrets of righteousness, the lot of faith; for it has become bright as the Sun upon the dry ground, and darkness has passed away. 58.6 And there will be ceaseless light, and to a limit of days they will not come, for darkness will have been destroyed previously. And the light will endure, in front of the Lord of Spirits, and the light of uprightness will endure, in front of the Lord of Spirits, for ever.
61.1 And, in those days, I saw long cords given to those Angels, and they acquired wings for themselves, and flew, and went towards the north. 61.2 And I asked the Angel, saying: "Why did these take the long cords, and go?" And he said to me: "They went so that they may measure." 61.3 And the Angel, who went with me, said to me: "These will bring the measurements of the righteous, and the ropes of the righteous, to the righteous, so that they may rely on the Name of the Lord of Spirits, for ever and ever. 61.4 The chosen will begin to dwell with the chosen, and these measurements will be given to faith, and will strengthen righteousness. 61.5 And these measurements will reveal all the secrets of the depths of the Earth, and those who were destroyed by the desert, and those who were devoured by the fish of the sea, and by animals, so that they may return, and rely on the Day of the Chosen One. For no one will be destroyed, in front of the Lord of Spirits, and no one can be destroyed." 61.6 And all those in the Heavens above, received a command, and power, and one voice; and one light, like fire, was given to them. 61.7 And Him before everything, they blessed, and exalted, and praised, in wisdom. And they showed themselves wise, in speech, and in the spirit of life. 61.8 And the Lord of Spirits, set the Chosen One on the Throne of His Glory, and he will judge all the works of the Holy ones in Heaven above, and in the Balance he will weigh their deeds. 61.9 And when he lifts his face, to judge their secret ways, according to the word of the Name of the Lord of Spirits, and their path according to the way of the Righteous Judgement of the Lord Most High, they will all speak with one voice, and bless, and praise, and exalt, and glorify, the Name of the Lord of Spirits. 61.10 And He will call all the Host of the Heavens, and all the Holy Ones above, and the Host of the Lord, the Cherubim, and the Seraphim, and the Ophannim, and all the Angels of Power, and all the Angels of the Principalities, and the Chosen One, and the other host, that is upon the dry ground, and over the water, on that day. 30 61.11 And they will raise one voice, and will bless, and praise, and glorify, and exalt, in the spirit of faith, and in the spirit of wisdom, and of patience, and in the spirit of mercy, and in the spirit of justice, and of peace, and in the spirit of goodness. And they will all say with one voice: "Blessed is He, and blessed be the Name of the Lord of Spirits, for ever and ever." 61.12 All Those Who Do Not Sleep, in Heaven above, will bless Him. All His Holy Ones, who are in Heaven, will bless Him, and all the chosen ones, who dwell in the Garden of Life, and every spirit able to bless, and praise and exalt, and hallow Your Holy Name. And all flesh, which to the limit of its power, will praise, and bless, Your Name for ever and ever. 61.13 For great is the mercy of the Lord of Spirits, and He is long-suffering; and all His works, and all His forces, as many as He has made, He has revealed to the righteous, and the chosen, in the Name of the Lord of Spirits. 62.1 And thus, The Lord commanded the kings, and the mighty, and the exalted, and those who dwell upon the Earth, and said: "Open your eyes, and raise your horns, if you are able, to acknowledge the Chosen One." 62.2 And the Lord of Spirits, sat on His Throne of Glory, and the spirit of righteousness was poured out on him, and the word of his mouth kills all the sinners, and all the lawless, and they are destroyed in front of him. 62.3 And on that Day, all the kings, and the mighty, and the exalted, and those who possess the Earth, will stand up, and they will see, and recognize, how he sits on the Throne of His Glory. And the righteous are judged, in righteousness, in front of him, and no idle word is spoken in front of him. 62.4 And pain will come upon them, as upon a woman in labour, for whom giving birth is difficult, when her child enters the mouth of the womb, and she has difficulty giving birth. 62.5 And one half of them, will look at the other, and they will be terrified, and will cast down their faces, and pain will take hold of them, when they see that Son of Man sitting on the Throne of His Glory. 62.6 And the mighty kings, and all those who possess the Earth, will praise, and bless, and exalt, Him who rules everything that is hidden. 62.7 For, from the beginning, that Son of Man was hidden, and the Most High kept him in the presence of His power, and revealed him only to the Chosen. 62.8 And the community, of the Holy and the Chosen, will be sown, and all the Chosen will stand before him, on that day. 31 62.9 And all the mighty kings, and the exalted, and those who rule the dry ground, will fall down before him, on their faces, and worship; and they will set their hopes on that Son of Man, and will entreat him, and will petition for mercy from him. 62.10 But the Lord of Spirits will then so press them, that they will hasten to go out from before him, and their faces will be filled with shame and the darkness will grow deeper on their faces. 62.11 And the Angels of Punishment will take them, so that they may repay them for the wrong that they did to His children, and to His chosen ones. 62.12 And they will become a spectacle, to the righteous, and to His chosen ones. They will rejoice over them, for the anger of the Lord of Spirits will rest upon them, and the sword of the Lord of Spirits will be drunk with them. 62.13 And the righteous, and the chosen, will be saved on that Day, and they will never see the faces of the sinners, and the lawless, from then on. 62.14 And the Lord of Spirits will remain over them, and with that Son of Man they will dwell, and eat, and lie down, and rise up, for ever and ever. 62.15 And the righteous and chosen will have risen from the earth, and will have ceased to cast down their faces, and will have put on the Garment of Life. 62.16 And this will be a Garment of Life from the Lord of Spirits; and your garments will not wear out, and your glory will not fail, in front of the Lord of Spirits. 63.1 In those days, the mighty kings, who possess the dry ground, will entreat the Angels of His Punishment, to whom they have been handed over, so that they might give them a little respite. And so that they might fall down, and worship, in front of the Lord of Spirits, and confess their sins in front of Him. 63.2 And they will bless, and praise, the Lord of Spirits, and say: "Blessed be the Lord of Spirits, and the Lord of Kings, the Lord of the Mighty, and the Lord of the Rich, and the Lord of Glory, and the Lord of Wisdom! 63.3 And everything secret is clear, in front of You, and Your power is for all generations, and Your glory is for ever and ever. Deep, and without number, are all Your secrets, and Your righteousness is beyond reckoning. 63.4 Now, we realize that we ought to praise, and bless, the Lord of Kings, and the one who is King over all Kings." 63.5 And they will say: "Would that we might be given a respite, so that we might praise, and thank, and bless Him, and make our confession in front of His Glory. 63.6 And now, we long for a respite, but do not find it, we are driven off and do not obtain it; and the light has passed away from before us, and darkness will be our dwelling, for ever and ever. 32 63.7 For we have not made our confession before Him, and we have not praised the name of the Lord of Kings, and we have not praised the Lord for all His works, but our hopes have been on the sceptre of our kingdom, and of our glory. 63.8 And, on the day of our affliction and distress, He does not save us, and we find no respite to make our confession, that our Lord is faithful in all His doings, and in all His judgements, and His justice, and that His judgements show no respect for persons. 63.9 And we pass away from before Him, because all our works, and all our sins, have been counted exactly." 63.10 Then they will say to them: "Our souls are sated with possessions, gained through iniquity, but they do not prevent our going down into the flames of the torment of Sheol." 63.11 And after this, their faces will be filled with darkness and shame, in front of that Son of Man, and they will be driven away from him. And, the sword will dwell among them, in front of him. 63.12 And thus says the Lord of Spirits: "This is the Law, and the judgement for the mighty, and the kings, and the exalted, and for those who possess the dry ground, in front of the Lord of Spirits." 64.1 And I saw other figures hidden in that place. 64.2 I heard the voice of the Angel saying: "These are the Angels who came down from Heaven, onto the Earth, and revealed what is secret to the sons of men, and led astray the sons of men, so that they committed sin." 68.2 And, on that day, the Holy Michael answered Raphael, saying: "The power of the spirit seizes me, and makes me tremble, because of the harshness of the judgement of the secrets, the judgement of the Angels. Who can endure the harshness of the judgement, which has been executed, and before which they melt with fear?" 68.3 And the Holy Michael answered Raphael again, and said to him: "Who would not soften his heart over it, and whose mind would not be disturbed by this word? Judgement has gone out against them, and upon those who they have led out like this." 68.4 But it came to pass, when he stood in front of the Lord of Spirits, that the Holy Michael spoke as follows to Raphael: "I will not take their part, under the eye of the Lord, for the Lord of Spirits is angry with them because they act as if they were the Lord." 33 68.5 Because of this, the hidden judgement will come upon them, for ever and ever; for neither any other Angel, nor any man, will receive their lot, but they alone have received their judgement, for ever and ever. 69.1 And, after this judgement, they will terrify them, and make them tremble, for they have shown this to those who dwell upon the dry ground. 69.2 And behold the names of those Angels. And these are their names: The first of them is Semyaza, and the second Artaqifa, and the third Armen, and the fourth Kokabiel, and the fifth Turiel, and the sixth Ramiel, and the seventh Daniel, and the eighth Nuqael, and the ninth Baraqiel, and the tenth Azazel, and the eleventh Armaros, the twelfth Batriel, the thirteenth Basasael, the fourteenth Ananel, the fifteenth Turiel, the sixteenth Samsiel, the seventeenth Yetarel, the eighteenth Tumiel, the nineteenth Turiel, the twentieth Rumiel, the twenty-first Azazel. 69.3 And these are the chiefs of their Angels, and the names of the leaders of hundreds, and their leaders of fifties, and their leaders of tens. 69.4 The name of the first is Yequn; this is the one who led astray the children of the Angels of Heaven, and he brought them down, onto the dry ground, and led them astray through the daughters of men. 69.5 And the name of the second is Asbeel; this one suggested an evil plan to the children of the Holy Angels, and led them astray, so that they corrupted their bodies with the daughters of men. 69.6 And the name of the third is Gadreel; this is the one that showed all the deadly blows to the sons of men. And he led astray Eve. And he showed the weapons of death to the children of men, the shield, and the breastplate, and the sword for slaughter, and all the weapons of death, to the sons of men. 69.7 And, from his hand, they have gone out against those who dwell on the dry ground, from that time and for ever and ever. 69.8 And the name of the fourth is Penemue; this one showed the sons of men the bitter and the sweet, and showed them all the secrets of their wisdom. 69.9 He taught men the art of writing, with ink and paper, and through this many have gone astray, from eternity to eternity, and to this day. 69.10 For men were not created for this, that they should confirm their faith like this, with pen and ink. 69.11 For men were created, no differently from the Angels, so that they might remain righteous and pure, and death, which destroys everything, would not have touched them; but through this knowledge of theirs they are being destroyed, and through this power it is consuming them. 34 69.12 And the name of the fifth is Kasdeyae; this one showed the sons of men all the evil blows of the spirits, and of the demons, and the blows that attack the embryo in the womb, so that it miscarries. And the blows that attack the soul, the bite of the serpent, and the blows that occur at midday, and the son of the serpent who is strong. 69.13 And this is the task of Kesbeel, the chief of the oath, who showed the oath to the Holy Ones, when he dwelt on High in Glory, and its name is Beqa. 69.14 And this one told the Holy Michael that he should show him the Secret Name; so that they might mention it in the oath, so that those, who showed the sons of men everything that is secret, trembled before that Name and that oath. 69.15 And this is the power of this oath, for it is powerful and strong, and He placed this oath, Akae, in the charge of the Holy Michael. 69.16 And these are the secrets of this oath, and it is strong; through His oath the sky was suspended, before the world was created, and for ever. 69.17 And through it, the earth was founded upon the water, and from the hidden recesses of the mountains come beautiful waters, from the creation of the world, and for ever. 69.18 And through that oath, the sea was created, and as its foundation, for the time of anger, He placed for it the sand, and it does not go beyond it, from the creation of the world, and for ever. 69.19 And through that oath, the deeps were made firm, and they stand and do not move from their place, from the creation of the world, and for ever. 69.20 And through that oath, the Sun and the Moon complete their course, and do not transgress their command, from the creation of the world, and for ever. 69.21 And through that oath, the stars complete their course, and He calls their names, and they answer Him, from the creation of the world, and for ever. 69.22 And likewise, the spirits of the water, of the winds, and of all the breezes, and their paths, according to all the groups of the spirits. 69.23 And there, are kept the storehouses of the sound of thunder, and of the light of the lightning. And there, are kept the storehouses of the hail, and the hoarfrost, and the storehouses of the mist, and the storehouses of the rain and dew. 69.24 And all these make their confession, and give thanks, in front of the Lord of Spirits, and sing praises with all their power. And their food consists of all their thanksgiving, and they give thanks, praise, and exalt, in the name of the Lord of Spirits, for ever and ever. 69.25 And this oath is strong over them, and through it they are kept safe, and their courses are not disturbed. 35 69.26 And they had great joy, and they blessed, praised, and exalted, because the name of that Son of Man had been revealed to them. 69.27 And he sat on the Throne of His Glory, and the whole Judgement was given to the Son of Man, and he will cause the sinners to pass away and be destroyed from the face of the Earth. 69.28 And those who led astray the world, will be bound in chains, and will be shut up in the assembly-place of their destruction, and all their works will pass away from the face of the Earth. 69.29 And, from then on, there will be nothing corruptible. For that Son of Man has appeared, and has sat on the Throne of His Glory, and everything evil will pass away, and go from in front of Him; and the word of that Son of Man will be strong in front of the Lord of Spirits. This is the Third Parable of Enoch.
70.1 And it came to pass, after this, that while he was living his name was lifted from those who dwell upon the dry ground, to the presence of that Son of Man, and to the presence of the Lord of Spirits. 70.2 And he was lifted on the Chariots of the Spirit, and his name vanished from among them. 70.3 And, from that day, I was not counted among them, and He placed me between two winds, between the north and the west, where the Angels took the cords, to measure, for me, the place for the Chosen and the Righteous. 70.4 And there, I saw the First Fathers, and the righteous, who, from the beginning of the world, dwelt in that place. 71.1 And it came to pass, after this, that my spirit was carried off and it went up into the Heavens. I saw the sons of the Holy Angels treading upon flames of fire, their garments were white, and their clothing, and the light of their face, was like snow. 71.2 And I saw two rivers of fire, and the light of that fire shone like a hyacinth, and I fell upon my face, in front of the Lord of Spirits. 71.3 And the Angel Michael, one of the Archangels, took hold of me by my right hand, and raised me, and led me out to all the secrets of mercy, and the secrets of righteousness. 71.4 And he showed me all the secrets of the Ends of Heaven, and all the Storehouses of the Stars, and the Lights, from where they come out, before the Holy Ones. 36 71.5 And the Spirit carried Enoch off to the Highest Heaven, and I saw there, in the middle of that Light, something built of crystal stones, and in the middle of those stones, tongues of living fire. 71.6 And my spirit saw a circle of fire, which surrounded that house; from its four sides came rivers, full of living fire, and they surrounded that house. 71.7 And round about were the Seraphim, and the Cherubim, and the Ophannim; these are They Who Do Not Sleep but keep watch over the Throne of His Glory. 71.8 And I saw Angels, who could not be counted, a thousand thousands, and ten thousand times ten thousand, surrounding that house. And Michael, and Raphael, and Gabriel, and Phanuel, and the Holy Angels who are in the Heavens above, went in and out of that house. 71.9 And Michael, and Raphael, and Gabriel, and Phanuel, and many Holy Angels without number, came out from that house. 71.10 And with them, the Head of Days, his head white, and pure, like wool, and his garments; indescribable. 71.11 And I fell upon my face, and my whole body melted, and my spirit was transformed; and I cried out in a loud voice, in the spirit of power, and I blessed, praised, and exalted. 71.12 And these blessings, which came out from my mouth, were pleasing before that Head of Days. 71.13 And that Head of Days came with Michael, Gabriel, Raphael and Phanuel, and thousands and tens of thousands of Angels without number. 71.14 And that Angel, came to me, and greeted me with his voice, and said to me: "You are the son of man who was born to righteousness, and righteousness remains over you, and the righteousness of the Head of Days will not leave you." 71.15 And he said to me: "He proclaims peace to you, in the name of the world which is to come, for from there, peace has come out, from the creation of the world; and so you will have it, for ever, and for ever and ever. 71.16 And, all will walk according to your way, inasmuch as righteousness will never leave you. With you will be their dwelling, and with you their lot, and they will not be separated from you, for ever, and for ever and ever. 71.17 And so, there will be length of days, with that Son of Man, and the righteous will have peace, and the righteous will have an upright way, in the name of the Lord of Spirits, for ever and ever." 59.1 And, in those days, my eyes saw the Secrets of the Flashes of Lightning, and the Lights, and the regulations governing them; and they flash for a blessing, or a curse, as the Lord of Spirits wishes. 37 59.2 And there, I saw the secrets of the thunder, and how, when it crashes in Heaven above, the sound of it is heard. And they showed me the dwellings of the dry ground, and the sound of the thunder, for peace, and for blessing, or for a curse, according to the word of the Lord of Spirits. 59.3 And after this, all the secrets of the lights, and of the flashes of lightning, were shown to me. They flash to bring blessing and satisfaction.
60.11 And the other Angel spoke to me, the one who went with me and showed me what is secret; what is first, and last, in Heaven, in the heights, and under the dry ground, in the depths, and at the Ends of Heaven, and at the Foundations of Heaven, and in the Storehouses of the Winds. 60.12 And, how the winds are distributed, and how they are weighed. And how the springs, and the winds, are counted according to the power of their spirit. And the power of the light of the Moon. And the divisions of the stars according to their names. And how all the divisions are made. 60.13 And the thunder; according to the places where it falls. And all the divisions that are made in lightning; so that it may flash. And its hosts; how they quickly obey. 60.14 For the thunder has fixed intervals, which have been given to its sound, for waiting. And the thunder and the lightning are not separate; although not the same. Through a spirit, the two of them move inseparably. 60.15 For when the lightning flashes, the thunder utters its voice, and the spirit, at the proper time, causes it to rest, and divides equally between them, because the storehouse of the times, for their occurrence, is like that of the sand. And each of them, at the proper time, is held by a rein, and turned back by the power of the spirit, and likewise driven forward, according to the number of the regions of the Earth. 60.16 And the spirit of the sea is male, and strong, and according to the power of its strength, the spirit turns it back with a rein, and likewise it is driven forward, and scattered amongst all the mountains of the Earth. 60.17 And the spirit of the hoarfrost is its own Angel; and the spirit of the hail, is a good Angel. 60.18 And the spirit of the snow has withdrawn, because of its power, and it has a special spirit, and that which rises from it, is like smoke, and its name is frost. 60.19 And the spirit of the mist, is not associated with them in their storehouse, but has a special storehouse; for its course is both in light and darkness, and in winter and in summer, and its storehouse is an Angel. 38 60.20 The spirit of the dew has its dwelling at the ends of Heaven, and is connected with the storehouses of the rain. And its course is in winter, and in summer, and its clouds. And, the clouds of the mist are associated, and one gives to the other. 60.21 And when the spirit of the rain moves from its storehouse, the Angels come and open the storehouse, and bring it out. And, when it is scattered over all the dry ground, it joins with all the water that is on the dry ground. And, whenever it joins with the water that is on the dry ground, (......) 60.22 For the waters are for those who dwell upon the dry ground, for they are nourishment for the dry ground, from the Most High who is in Heaven. Therefore, there is a fixed measure for the rain, and the Angels comprehend it. 60.23 All these things, I saw towards the Garden of Righteousness.
72.1 The Book of the Revolutions of the Lights of Heaven. Each as it is, according to their classes, according to their period of rule, and their times, according to their names, and places of origin, and according to their months. That Uriel, the Holy Angel who was with me, and is their leader, showed to me. And he showed me all their books, exactly as they are, for each year of the world, and for ever, until the new creation shall be made, which will last for ever. 72.2 And this is the First Law of the Lights. The light called the Sun; its rising is in the Gates of Heaven that are towards the east, and its setting is in the western Gates of Heaven. 72.3 And I saw six gates from which the Sun rises, and six gates in which the Sun sets, and the Moon also rises and sets in those gates, and the leaders of the stars, together with those whom they lead. There are six in the east, and six in the west, all exactly in place, one next to the other; and there are many windows, to the right and left of those gates. 72.4 And first there rises the greater light, named the Sun, and its disc is like the disc of Heaven, and the whole of it is full of a fire, which gives light and warmth. 72.5 The wind blows the chariots on which it ascends, and the Sun goes down in the sky, and returns through the north, in order to reach the east, and is led so that it comes to the appropriate gate, and shines again in the sky. 72.6 In this way, it rises in the first month in the large gate, namely; it rises through the fourth of those six gates that are towards the east. 72.7 And in that fourth gate, through which the Sun rises in the first month, there are twelve window-openings, from which, whenever they are opened, flames come out. 39 72.8 When the Sun rises in the sky, it goes out through that fourth gate for thirty days, and exactly in the fourth gate, in the west of the sky it goes down. 72.9 And in those days, the day grows daily longer, and the night grows nightly shorter, until the thirtieth morning. 72.10 And on that day, the day becomes longer than the night by a double part, and the day amounts to exactly ten parts, and the night amounts to eight parts. 72.11 And the Sun rises from that fourth gate, and sets in the fourth gate, and returns to the fifth gate, in the east, for thirty mornings; and it rises from it, and sets in the fifth gate. 72.12 And then the day becomes longer by two parts, and the day amounts to eleven parts, and the night becomes shorter and amounts to seven parts. 72.13 And the Sun returns to the east, and comes to the sixth gate, and rises and sets in the sixth gates for thirty-one mornings, because of its sign. 72.14 And on that day, the day becomes longer than the night, and the day becomes double the night; and the day amounts to twelve parts, and the night becomes shorter, and amounts to six parts. 72.15 And the Sun rises up so that the day may grow shorter, and the night longer; and the Sun returns to the east, and comes to the sixth gate, and rises from it, and sets, for thirty mornings. 72.16 And when thirty mornings have been completed, the day becomes shorter, by exactly one part; and the day amounts to eleven parts, and the night to seven parts. 72.17 And the Sun sets in the west, through that sixth gate, and goes to the east, and rises in the fifth gate for thirty mornings, and it sets in the west again, in the fifth gate in the west. 72.18 On that day, the day becomes shorter by two parts, and the day amounts to ten parts, and the night to eight parts. 72.19 And the Sun rises from that fifth gate, and sets in the fifth gate in the west, and rises in the fourth gate, for thirty-one mornings, because of its sign, and sets in the west. 72.20 On that day, the day becomes equal with the night, and is of equal length; and the night amounts to nine parts, and the day to nine parts. 72.21 And the Sun rises from that gate, and sets in the west, and returns to the east, and rises in the third gate for thirty mornings, and sets in the west in the third gate. 72.22 And the Sun rises from that third gate, and sets in the third gate in the west, and returns to the east; and the Sun rises in the second gate in the east, for thirty mornings, and likewise, it sets in the second gate, in the west of the sky. 40 72.24 And on that day, the night amounts to eleven parts, and the day to seven parts. 72.25 And the Sun rises, on that day, from the second gate, and sets in the west in the second gate, and returns to the east to the first gate, for thirty-one mornings, then sets in the west in the first gate. 72.26 And on that day, the night becomes longer, and becomes double the day; and the night amounts to exactly twelve parts, and the day to six parts. 72.27 And with this, the Sun has completed the divisions of its journey, and it turns back again, along these divisions of its journey. And it comes through that first Gate, for thirty mornings, and sets in the west opposite it. 72.28 And on that day, the night becomes shorter in length by one part, and amounts to eleven parts, and the day to seven parts. 72.29 And the Sun returns, and comes to the second gate in the east, and it returns along those divisions of its journey, for thirty mornings, rising and setting. 72.30 And, on that day, the night becomes shorter in length, and the night amounts to ten parts, and the day to eight parts. 72.31 And, on that day, the Sun rises from the second gate, and sets in the west, and returns to the east, and rises in the third gate, for thirty one mornings, and sets in the west of the sky. 72.32 And, on that day, the night becomes shorter, and amounts to nine parts, and the day amounts to nine parts, and the night becomes equal with the day. And the year amounts to exactly three hundred and sixty-four days. 72.33 And the length of the day, and the night, and the shortness of the day and the night; they are different because of the journey of the Sun. 72.34 Because of it, its journey becomes daily longer, and nightly shorter. 72.35 And this is the law, and the journey of the Sun, and its return, as often as it returns; sixty times it returns and rises, that is the Great Eternal Light, which for ever and ever, is named the Sun. 72.36 And this, that rises, is the Great Light, which is named after its appearance, as the Lord commanded. 72.37 And thus it rises and sets; it neither decreases, nor rests, but runs day and night in its chariot. And its light is seven times brighter than that of the Moon, but in size, the two are equal. 73.1 And after this law, I saw another law, for the lesser light, named the Moon. 73.2 And its disc is like the disc of the Sun, and the wind blows its chariot, on which it rides, and in fixed measure light is given to it. 41 73.3 And every month its rising and setting change, and its days are as the days of the Sun, and when its light is uniformly full, it is a seventh part the light of the Sun. 73.4 And thus it rises, and its first phase is towards the east; it rises on the thirtieth morning. And on that day it appears, and becomes for you, the first phase of the Moon, on the thirtieth morning, together with the Sun, in the gate through which the Sun rises. 73.5 And a half (…..) with a seventh part, and its entire disc is empty, without light, except for a seventh part, a fourteenth part of its light. 73.6 And, on the day that it receives a seventh part, and a half, of its light, its light amounts to a seventh, and a seventh part and a half. 73.7 It sets with the Sun, and when the Sun rises, the Moon rises with it, and receives a half of one part of light. And on that night, at the beginning of its morning, at the beginning of the Moon's day, the Moon sets with the Sun, and is dark on that night, in six and seven parts and a half. 73.8 And it rises on that day, with exactly a seventh part, goes out, recedes from the rising of the Sun, and becomes bright on the remainder of its days, in the other six and seven parts. 74.1 And another journey, and law, I saw for it, in that according to this law it makes its monthly journey. 74.2 And Uriel, the Holy Angel who is leader of them all, showed me everything, and I wrote down their positions as he showed them to me. And I wrote down their months, as they are, and the appearance of their light, until fifteen days have been completed. 74.3 In seventh parts, it makes all its darkness full, and in seventh parts, it makes all its light full, in the east, and in the west. 74.4 And in certain months, it changes its setting, and in certain months, it follows its own individual course. 74.5 In two months it sets with the Sun, in those two gates that are in the middle; in the third and in the fourth gate. 74.6 It goes out for seven days, and turns back, and returns again to the gate from which the Sun rises. And in that gate, it makes all its light full, and it recedes from the Sun, and comes, in eight days, to the sixth gate from which the Sun rises. 74.7 And when the Sun rises from the fourth gate, the Moon goes out for seven days, until it rises from the fifth gate. And again, it returns in seven days to the fourth gate, makes all its light full, recedes, and comes to the first gate in eight days. 42 74.8 And again it returns, in seven days, to the fourth gate from which the Sun rises. 74.9 Thus I saw their positions; how the Moon rose, and the Sun set, in those days. 74.10 And if five years are added together, the Sun has an excess of thirty days. For each year, of the five years, there are three hundred and sixty four days. 74.11 And the excess, of the Sun and the stars, comes to six days. In five years, with six days each, they have an excess of thirty days, and the Moon falls behind the Sun and the stars by thirty days. 74.12 And the Moon conducts the years exactly, all of them according to their eternal positions; they are neither early nor late, even by one day, but change the year in exactly three hundred and sixty-four days. 74.13 In three years, there are one thousand and ninety-two days, and in five years one thousand eight hundred and twenty days, so that in eight years there are two thousand nine hundred and twelve days. 74.14 For the Moon alone, the days in three years come to one thousand and sixtytwo days, and in five years it is fifty days behind. 74.15 And there are one thousand seven hundred and seventy days, in five years, so that for the Moon, the days in eight years amount to two thousand eight hundred and thirty two days. 74.16 For the difference in eight years is eighty days, and all the days that the Moon is behind, in eight years, are eighty days. 74.17 And the year is completed exactly, in accordance with their positions, and the positions of the Sun, in that they rise from the gates, from which the Sun rises, and sets, for thirty days. 75.1 And the leaders of the tens of thousands, who are in charge of the whole of creation, and in charge of all the stars, and also the four days which are added, and are not separated from their position, according to the whole reckoning of the year. And these serve on the four days that are not counted in the reckoning of the year. 75.2 And because of them, men go wrong in them. For these lights really serve in the stations of the world, one in the first gate, and one in the third gate, and one in the fourth gate, and one in the sixth gate. And the exact harmony of the world is completed in the separate three hundred and sixty-four stations of the world. 75.3 For the signs, and the times, and the years, and the days, were showed to me by the Angel Uriel, whom the Lord of Eternal Glory has placed in charge of all the Lights of Heaven; in Heaven and in the world, so that they might rule on the Face of Heaven, and appear over the Earth, and be leaders of day and night, the Sun, the 43 Moon, the stars, and all the serving creatures who revolve in all the Chariots of Heaven. 75.4 Likewise, Uriel showed to me twelve gate-openings, in the disc of the chariot of the Sun, in Heaven, from which the rays of the Sun come out. And from them, heat comes out over the Earth, when they are opened, at the times that are appointed for them. 75.5 And there are openings for the winds, and for the spirit of the dew, when they are opened at their times, opened in Heaven, at the ends of the Earth. 75.6 I saw twelve Gates in Heaven, at the ends of the Earth, from which the Sun, and the Moon, and the stars, and all the works of Heaven, go out in the east and in the west. 75.7 And there are many window-openings to the left, and to the right, and each window, at its appointed time, sends out heat corresponding to those gates, from which the stars go out, in accordance with His command to them, and in which they set according to their number. 75.8 And I saw chariots in Heaven, running through the region above those Gates, in which the stars that never set, rotate. 75.9 And one is bigger than all the others. And it goes round through the whole world. 76.1 And, at the ends of the Earth, I saw twelve gates, open to all the winds, from which the winds come out and blow over the Earth. 76.2 Three of them open in the front of Heaven, and three in the back, and three on the right of Heaven, and three on the left. 76.3 And the three first, are those towards the east, and then the three towards the north, and the three after these towards the south, and the three in the west. 76.4 Through four of them come winds of blessing and peace. And from the other eight come winds of punishment; when they are sent they bring devastation to the whole Earth, and to the water which is on it, and to all those who dwell upon it, and to everything that is in the water and on dry ground. 76.5 And the first wind from those gates, called the east wind, comes out through the first gate, which is towards the east. The one that comes from the south brings devastation, drought, heat, and destruction. 76.6 And through the second gate, in the middle, comes what is right. And from it comes rain and fruitfulness, and prosperity, and dew. And through the third gate, which is towards the north, comes cold and drought. 44 76.7 And, after these, the winds towards the south come out through three gates. First, through the first of the gates, which inclines towards the east, comes a hot wind. 76.8 And through the middle gate, which is next to it, come pleasant fragrances, and dew, and rain, and prosperity, and life. 76.9 And through the third gate, which is towards the west, come dew, and rain, and locusts, and devastation. 76.10 And after these, the winds towards the north (...…) from the seventh gate, which is towards the east, come dew and rain, locusts and devastation. 76.11 And through the gate exactly in the middle, come rain, and dew, and life, and prosperity. And through the third gate, which is towards the west, come mist and hoarfrost, and snow, and rain, and dew, and locusts. 76.12 And, after these, the winds towards the west, through the first gate, which inclines towards the north, come dew, and rain, and hoarfrost, and cold, and snow, and frost. 76.13 And from the middle gate, come dew, and rain, prosperity and blessing. And through the last gate, which is towards the south, come drought and devastation, burning and destruction. 76.14 And thus the twelve gates, of the four quarters of Heaven, are complete. And all their laws, and all their punishments, and all their benefits, I have shown to you, my son Methuselah. 77.1 They called the first quarter eastern, because it is the first, and they call the second, the south, because there the Most High descends, and there, especially, the one who is blessed for ever, descends. 77.2 And the western quarter is called waning, because there all the lights of Heaven wane, and go down. 77.3 And the fourth quarter, named the north, is divided into three parts. And the first of them is the dwelling place for men; and the second contains seas of water, and the deeps, and the forests, and rivers, and darkness and mist; and the third part contains the Garden of Righteousness. 77.4 I saw seven high mountains, which were higher than all other mountains on the Earth; and from them, snow comes. And days, and times, and years, pass away and go by. 77.5 I saw seven rivers on the Earth, larger than all the other rivers; one of them comes from the east, and pours out its waters into the Great Sea. 77.6 And two of them come from the north, to the sea, and pour out their water into the Erythraean Sea, in the east. 45 77.7 And the remaining four flow out on the side of the north, to their seas, two to the Erythraean Sea, and two into the Great Sea, and they discharge themselves there; and not into the wilderness as some say. 77.8 I saw seven large islands, in the sea, and on the land, two on the land, and five in the Great Sea. 78.1 The names of the Sun are as follows: The first Oryares, and the second Tomases. 78.2 The Moon has four names: The first name is Asonya, and the second Ebla, and the third Benase, and the fourth Era'e. 78.3 These are the two great lights, their disc is like the disc of Heaven, and in size the two are equal. 78.4 In the disc of the Sun are seven parts of light, which are added to it more than to the Moon, and in fixed measure light is transferred to the Moon, until a seventh part of the Sun is exhausted. 78.5 And they set, go into the gates of the west, go round through the north, and rise through the gates of the east, on the face of Heaven. 78.6 And when the Moon rises, it appears in the sky, and has a half of a seventh part of light, and on the fourteenth day, it makes all its light full. 78.7 And fifteen parts of light are transferred to it, until on the fifteenth day its light is full, according to the sign of the year, and amounts to fifteen parts. And the Moon comes into being by halves of a seventh part. 78.8 And in its waning, on the first day, it decreases to fourteen parts of its light. And on the second to thirteen parts, and on the third to twelve parts, on the fourth to eleven parts, and on the fifth to ten parts, and on the sixth to nine parts, and on the seventh to eight parts, and on the eighth to seven parts, and on the ninth to six parts, and on the tenth to five parts, and on the eleventh to four parts, and on the twelfth to three, and on the thirteenth to two, and on the fourteenth to half of a seventh part. And all the light that remains, from the total, disappears on the fifteenth day. 78.9 And in certain months, the Moon has twenty-nine days, and once twentyeight. 78.10 And Uriel showed me another law; when light is transferred to the Moon, and on which side it is transferred from the Sun. 78.11 All the time that the Moon is increasing in its light, it transfers as it becomes opposite the Sun, until in fourteen days its light is full in the sky; and when it is all ablaze, its light is full in the sky. 46 78.12 And on the first day, it is called the New Moon, for on that day light rises on it. 78.13 And its light becomes full, exactly on the day that, as the Sun goes down, in the west, it rises from the east for the night. And, the Moon shines for the whole night, until the Sun rises opposite it, and the Moon is seen opposite the Sun. 78.14 And, on the side on which the light of the Moon appears, there again it wanes, until all its light disappears, and the days of the Moon end, and its disc remains empty without light. 78.15 And for three months, at its proper time, it achieves thirty days, and for three months, it achieves twenty-nine days, during which it completes its waning, in the first period, in the first gate, one hundred and seventy-seven days. 78.16 And in the time of its rising, for three months, it appears in each month with thirty days. And for three months it appears, in each month, with twenty-nine days. 78.17 By night, for twenty days each time, it looks like a man, and by day, like the sky, for there is nothing else in it except its light.
82.4 Blessed are all the righteous, blessed are all those who walk in the way of righteousness, and do not sin like the sinners. In the numbering of all their days, in which the Sun journeys in Heaven, coming in and out, through the Gates of Heaven, for thirty days. With the leaders of the thousands, of this order of stars, and with the four which are added, and divided between the four seasons of the year, which lead them, and appear with them on four days. 82.5 Because of them, men go wrong, and they do not reckon them in the reckoning of the whole year; for men go wrong in respect of them and do not know them exactly. 82.6 For they belong in the reckoning of the year, and are truly recorded for ever, one in the first gate, and one in the third, and one in the fourth, and one in the sixth. And the year is completed in three hundred and sixty-four days. 82.7 And the account of it is true, and the recorded reckoning of it is exact, for the lights, and the months, and the feasts, and the years, and the days. Uriel showed me, and inspired me; he to whom the Lord of the whole created world, gave commands, about the Host of Heaven, for me. 82.8 And He has power in Heaven, over night and day, to cause light to shine on men; the Sun, the Moon, and the stars, and all the Powers of Heaven, which rotate in their orbits. 82.9 And this is the Law of the Stars, which set in their places, at their times, and at their feasts, and in their months. 47 82.10 And these are the names of those who lead them, who keep Watch, so that they appear at their times, and in their orders, and in their months, and in their periods of rule, and in their positions. 82.11 Their four leaders, who divide the four parts of the year, appear first; and after them the twelve leaders of the orders, who divide the months and the years into three hundred and sixty-four days, with the heads over thousands, who separate the days. And, for the four days that are added to them, there are the leaders who separate the four parts of the year. 82.12 And, as for these heads over thousands, one is added between the leader and the led, behind a position, but their leaders make the separation. 82.13 And these are the names of the leaders who separate the four appointed parts of the year: Melkiel, Helemmelek, Meleyal, and Narel. 82.14 And the names of those whom they lead: Adnarel, Iyasusael, Iylumiel; these three follow behind the leaders of the orders. And all others follow behind the three leaders of the orders, who follow behind those leaders of positions, who separate the four parts of the year. 82.15 In the beginning of the year Melkiel rises first and rules, who is called the southern Sun; and all the days of his period, during which he rules, are ninety-one. 82.16 And these are the signs of the days that are to be seen on the Earth, in the days of his period of rule; sweat, and heat, and calm. And all the trees bear fruit, and leaves appear on all the trees, and the wheat harvest, and rose flowers. And all the flowers bloom in the field but the trees of winter are withered. 82.17 And these are the names of the leaders who are under them: Berkeel, Zelebsael, and another one who is added, a head over a thousand, named Heloyaseph. And the days of the period of rule, of this one, are complete. 82.18 The second leader, after him, is Helemmelec, whom they call the Shining Sun; and all the days of his light are ninety-one. 82.19 And these are the signs of the days on Earth; heat and drought. And the trees bring their fruit to ripeness, and maturity, and make their fruit dry. And the sheep mate and become pregnant. And men gather all the fruits of the earth, and everything that is in the fields, and the vats of wine. And these things occur in the days of his period of rule. 82.20 And these are the names, and the orders, and the leaders, of these heads over thousands: Gedaeyal, Keel, and Heel. And the name of the head over a thousand, who is added to them, is Asfael. And the days of his period of rule are complete. 48 79.1 And now, my son Methuselah, I have shown you everything, and the whole Law of the Stars of Heaven is complete. 79.2 And he showed me the whole law for these, for every day, and for every time, and for every rule, and for every year, and for the end thereof, according to its command, for every month and every week. 79.3 And the waning of the Moon, which occurs in the sixth gate, for in that sixth gate its light becomes full, and after that it is the beginning of the month. 79.4 And the waning, which occurs in the first gate, at its proper time, until one hundred and seventy-seven days are complete, or by weeks; twenty-five weeks and two days. 79.5 And how it falls behind the Sun, according to the law of the stars, by exactly five days in one period of time, when it has completed the pathway you have seen. 79.6 Such is the appearance, and likeness, of every light, which Uriel, the great Angel who is their leader, showed to me. 80.1 And in those days, Uriel answered me, and said to me: "Behold, I have shown you everything, O Enoch. And I have revealed everything to you, so that you may see this Sun, and this Moon, and those who lead the Stars of Heaven, and all those who turn them, their tasks, and their times, and their rising. 80.2 But in the days of the sinners, the years will become shorter, and their seed will be late on their land, and on their fields. And all things on the Earth will change, and will not appear at their proper time. And the rain will be withheld and Heaven will retain it. 80.3 And in those times, the fruits of the earth will be late, and will not grow at their proper time, and the fruits of the trees will be withheld at their proper time. 80.4 And, the Moon will change its customary practice, and will not appear at its proper time. 80.5 But in those days, it will appear in the sky on top of a large chariot, in the west, and shine with more than normal brightness. 80.6 And many heads of the stars, in command, will go astray. And these will change their courses, and their activities, and will not appear at the times that have been prescribed for them. 80.7 And the entire law of the stars will be closed to the sinners, and the thoughts of those who dwell upon the Earth will go astray over them, and they will turn from all their ways and will go astray, and will think them gods. 80.8 And many evils will overtake them, and punishment will come upon them, to destroy them all." 49 81.1 And he said to me: "O Enoch, look at the book of the Tablets of Heaven, and read what is written upon them, and note every individual fact." 81.2 And I looked at everything in the Tablets of Heaven, and I read everything which was written, and I noted everything. And I read the book, and everything that was written in it, all the deeds of men, and all who will be born of flesh, on the Earth, for all the generations of eternity. 81.3 And then I immediately blessed the Lord, the Eternal King of Glory, in that He has made all the works of the world, and I praised the Lord because of His patience, and I blessed Him on account of the sons of Adam. 81.4 And, at that time, I said: "Blessed is the man who dies righteous and good, concerning whom no book of iniquity has been written, and against whom no guilt has been found." 81.5 And these three Holy ones brought me, and set me on the earth, in front of the door of my house, and said to me: "Tell everything to your son Methuselah, and show all your children that no flesh is righteous, before the Lord, for He created them. 81.6 For one year, we will leave you with your children, until you have regained your strength, so that you may teach your children, and write these things down for them, and testify to all your children. And, in the second year, we will take you from amongst them. 81.7 Let your heart be strong, for the good will proclaim righteousness to the good, the righteous will rejoice with the righteous, and they will wish each other well. 81.8 But the sinner will die with the sinner, and the apostate will sink with the apostate. 81.9 And those who practice righteousness will die, because of the deeds of men, and will be gathered in, because of the deeds of the impious." 81.10 And, in those days, they finished speaking to me, and I went to my family as I blessed the Lord of Ages. 82.1 And now, my son Methuselah, all these things I recount to you, and write down for you. I have revealed everything to you, and have given you books about all these things. Keep, my son Methuselah, the books from the hand of your father, so that you may pass them on to the generations of eternity. 82.2 I have given wisdom to you, and to your children, and to those who will be your children, so that they may give it to their children, for all the generations, for ever, this wisdom that is beyond their thoughts. 50 82.3 And those who understand it will not sleep, but will incline their ears, so that they may learn this wisdom, and it will be better for those who eat from it than good food. 83.1 And now, my son Methuselah, I will show you all the visions that I saw, recounting them before you. 83.2 Two visions I saw, before I took a wife, and neither one was like the other. For the first time, when I learnt the art of writing, and for the second time, before I took your mother. I saw a terrible vision; and concerning this I made supplication to the Lord. 83.3 I had lain down in the house of my grandfather, Malalel, when I saw in a vision how Heaven was thrown down, and removed, and it fell upon the Earth. 83.4 And when it fell upon the Earth, I saw how the Earth was swallowed up in a great abyss, and mountains were suspended on mountains, and hills sank down upon hills, and tall trees were torn up by their roots, and were thrown down, and sank into the abyss. 83.5 And then speech fell into my mouth, and I raised my voice to cry out, and said: "The Earth is destroyed!" 83.6 And my grandfather, Malalel, roused me, since I lay near him, and said to me: "Why did you cry out so, my son, and why do you moan so?" 83.7 And I recounted to him the whole vision, which I had seen, and he said to me: "A terrible thing you have seen, my son! Your dream vision concerns the secrets of all the sin of the Earth; it is about to sink into the abyss and be utterly destroyed. 83.8 And now, my son, rise and make supplication to the Lord of Glory, for you are faithful, so that a remnant may be left on the Earth, and that He may not wipe out the whole Earth. 83.9 My son, from Heaven all this will come upon the Earth, and upon the Earth there will be great destruction." 83.10 And then I rose, and prayed, and made supplication, and wrote my prayer down, for the generations of eternity, and I will show everything to you, my son Methuselah. 83.11 And, when I went out below, and saw the sky, and the Sun rising in the east, and the Moon setting in the west, and some stars, and the whole Earth, and everything as He knew it at the beginning. Then I blessed the Lord of Judgement, and ascribed Majesty to Him, for He makes the Sun come out from the windows of the east, so that it ascends and rises on the face of Heaven, and sets out and goes in the path which has been shown to it. 51 84.1 And I raised my hands in righteousness and I blessed the Holy and Great One. And I spoke with the breath of my mouth, and with the tongue of flesh, which God has made for men born of flesh, so that they might speak with it; and He has given them breath, and a tongue, and a mouth, so that they might speak with them. 84.2 "Blessed are You, O Lord King, and Great and Powerful in Your Majesty, Lord of the whole Creation of Heaven, King of Kings, and God of the whole World! And Your Kingly Authority, and Your Sovereignty, and Your Majesty, will last for ever, and for ever and ever, and Your Power, for all generations. And all the Heavens are Your Throne, for ever, and the whole Earth Your footstool, for ever, and for ever and ever. 84.3 For You made, and You rule, everything, and nothing is too hard for You, and no wisdom escapes You; it does not turn away from Your Throne, nor from Your presence. And You know, and see, and hear, everything, and nothing is hidden from You; for You see everything. 84.4 And now, the Angels of Your Heaven are doing wrong, and Your anger rests upon the flesh of men until the day of the Great Judgement. 84.5 And now, O God, and Lord and Great King, I entreat and ask, that You will fulfil my prayer to leave me a posterity on Earth, and not to wipe out all the flesh of men, and make the Earth empty, so that there is destruction for ever. 84.6 And now, my Lord, wipe out from the Earth the flesh that has provoked Your anger, but the flesh of righteousness, and uprightness, establish as a seed-bearing plant for ever. And do not hide Your face from the prayer of Your servant, O Lord." 85.1 And after this, I saw another dream, and I will show it all to you, my son. 85.2 And Enoch raised his voice, and said to his son Methuselah: "To you I speak, my son. Hear my words, and incline your ear to the dream vision of your father. 85.3 Before I took your mother, Edna, I saw a vision on my bed: - and behold - a bull came out of the earth, and that bull was white. And, after it, a heifer came out, and with the heifer came two bullocks, and one of them was black, and the other red. 85.4 And that black bullock struck the red one, and pursued it over the earth, and from then on I could not see that red bullock. 85.5 But that black bullock grew, and a heifer went with it; and I saw that many bulls came out from it, which were like it, and followed behind it. 85.6 And that cow, that first one, came from the presence of that first bull, seeking that red bullock, but did not find it. And then it moaned bitterly, and continued to seek it. 52 85.7 And I looked until that first bull came to it, and calmed it, and from that time it did not cry out. 85.8 And after this, she bore another white bull, and after this she bore many black bulls and cows. 85.9 And I saw, in my sleep, that white bull, how it likewise grew, and became a large white bull. And from it came many white bulls, and they were like it. 85.10 And they began to beget many white bulls that were like them; one following another. 86.1 And again, I looked with my eyes as I was sleeping, and I saw Heaven above, and behold, a star fell from Heaven, and it arose, and ate, and pastured amongst those bulls. 86.2 And, after this, I saw the large bulls and the black ones, and behold, all of them changed their pens, and their pastures, and their heifers. And they began to moan, one after another. 86.3 And, again, I saw in the vision and looked up at the sky, and behold, I saw many stars, how they came down, and threw themselves down from Heaven, to that first star, and amongst those heifers and bulls. They were with them, pasturing amongst them. 86.4 And I looked at them, and saw, and behold, all of them let out their private parts, like horses, and began to mount the cows of the bulls. And they all became pregnant, and bore elephants, camels, and asses. 86.5 And all the bulls were afraid of them, and were terrified in front of them. And they began to bite with their teeth, and to devour, and to gore with their horns. 86.6 And so they began to devour those bulls, and behold, all the sons of the Earth began to tremble and shake before them, and to flee. 87.1 And again, I saw them, how they began to gore one another, and to devour one another, and the Earth began to cry out. 87.2 And I raised my eyes again to Heaven, and saw in the vision, and behold, there came from Heaven beings that were like white men. And four came from that place, and three others with them. 87.3 And those three, who came out last, took hold of me by my hand, and raised me from the generations of the Earth, and lifted me up onto a high place, and showed me a tower, high above the Earth, and all the hills were lower. 53 87.4 And one said to me: "Remain here, until you have seen everything which is coming upon these elephants, and camels, and asses, and upon the stars, and upon all the bulls." 88.1 And I saw one of those four, who had come out first, how he took hold of that first star, which had fallen from Heaven, and bound it by its hands and feet, and threw it into an abyss. And that abyss was narrow, and deep, and horrible, and dark. 88.2 And one of them drew his sword, and gave it to those elephants, camels, and asses; and they began to strike one another, and the whole Earth shook, because of them. 88.3 And, as I looked in the vision, behold, one of those four, who had come out, cast a line from Heaven, and gathered and took all the large stars; those whose private parts were like the private parts of horses, and bound them all by their hands and their feet, and threw them into a chasm of the Earth. 89.1 And one of those four, went to a white bull, and taught him a mystery, trembling as he was. He was born a bull, but became a man, and built for himself a large vessel, and dwelt on it, and three bulls went with him in that vessel, and they were covered over. 89.2 And, again, I raised my eyes to Heaven, and saw a high roof with seven water channels on it, and those channels discharged much water into an enclosure. 89.3 And I looked again, and behold, springs opened on the floor of that large enclosure, and water began to bubble up, and to rise above the floor. And I looked at that enclosure until its whole floor was covered by water. 89.4 And water, and darkness, and mist increased on it, and I looked at the height of that water, and that water had risen above that enclosure, and was pouring out over the enclosure, and it remained on the earth. 89.5 And all the bulls of that enclosure were gathered together, until I saw how they sank, and were swallowed up, and destroyed, in that water. 89.6 And that vessel floated on the water, but all the bulls, elephants, camels, and asses sank to the bottom, together with all the animals, so that I could not see them. And they were unable to get out, but were destroyed, and sank into the depths. 89.7 And, again, I looked at that vision, until those water channels were removed from that high roof, and the chasms of the Earth were made level, and other abysses were opened. 54 89.8 And the water began to run down into them until the earth became visible, and that vessel settled on the earth, and the darkness departed, and light appeared. 89.9 And that white bull, who became a man, went out from that vessel and the three bulls with him. And one of the three bulls was white, like that bull, and one of them was red as blood, and one was black. And that white bull passed away from them. 89.10 And they began to beget wild animals and birds, so that there arose from them every kind of species: lions, tigers, wolves, dogs, hyenas, wild-boars, foxes, badgers, pigs, falcons, vultures, kites, eagles, and ravens. But amongst them was born a white bull. 89.11 And they began to bite one another, but that white bull, which was born amongst them, begat a wild ass, and a white bull with it, and the wild asses increased. 89.12 But that bull, which was born from it, begat a black wild boar, and a white sheep, and that wild boar begat many boars, and that sheep begat twelve sheep. 89.13 And, when those twelve sheep had grown, they handed one of their number over to the asses, and those in turn, handed that sheep over to the wolves; and that sheep grew up amongst the wolves. 89.14 And the Lord brought the eleven sheep to dwell with it, and to pasture with it amongst the wolves, and they increased and became many flocks of sheep. 89.15 And the wolves began to make them afraid, and they oppressed them, until they made away with their young, and then they threw their young into a river with much water; but those sheep began to cry out, because of their young, and to complain to their Lord. 89.16 But a sheep, which had been saved from the wolves, fled and escaped to the wild asses. And I saw the sheep moaning, and crying out, and petitioning the Lord with all their power, until that Lord of the sheep came down, at the call of the sheep, from a high room, and came to them, and pastured them. 89.17 And He called that sheep, which had fled from the wolves, and spoke to it about the wolves, that it should warn them that they should not touch the sheep. 89.18 And the sheep went to the wolves, in accordance with the Word of the Lord, and another sheep met that sheep, and went with it. And the two of them together, entered the assembly of those wolves, spoke to them, and warned them that from then on, they should not touch those sheep. 89.19 And after this, I saw the wolves, how they acted even more harshly towards the sheep, with all their power, and the sheep called out. 55 89.20 And their Lord came to the sheep, and began to beat those wolves; and the wolves began to moan, but the sheep became silent, and from then on they did not cry out. 89.21 And I looked at the sheep until they escaped from the wolves; but the eyes of the wolves were blinded, and those wolves went out in pursuit of the sheep with all their forces. 89.22 And the Lord of the sheep went with them, as He led them, and all his sheep followed Him; and His face was glorious, and His appearance terrible and magnificent. 89.23 But, the wolves began to pursue those sheep, until they met them by a stretch of water. 89.24 And that stretch of water was divided, and the water stood on one side, and on the other, before them. And their Lord, as He led them, stood between them and the wolves. 89.25 And, while those wolves had not yet seen the sheep, they went into the middle of that stretch of water; but the wolves pursued the sheep, and those wolves ran after them into that stretch of water. 89.26 But, when they saw the Lord of the sheep, they turned to flee in front of Him; but that stretch of water flowed together again, and suddenly resumed its natural form, and the water swelled up, and rose, until it covered those wolves. 89.27 And I looked until all the wolves, that had pursued those sheep, were destroyed, and drowned. 89.28 But the sheep escaped that water, and went to a desert, where there was neither water nor grass. And they began to open their eyes, and see, and I saw the Lord of the sheep pasturing them, and giving them water, and grass, and that sheep going and leading them. 89.29 And that sheep went up to the summit of a high rock, and the Lord of the sheep sent it to them. 89.30 And after this, I saw the Lord of the sheep standing in front of them, and His appearance was terrible and majestic, and all those sheep saw Him, and were afraid of Him. 89.31 And all of them were afraid, and trembled before Him; and they cried out after that sheep who was with them in their midst: "We cannot stand before our Lord, nor look at Him." 89.32 And that sheep, which led them, again went up to the summit of that rock; and the sheep began to be blinded, and go astray from the path which had been shown to them, but that sheep did not know. 56 89.33 And the Lord of the sheep was extremely angry with them, and that sheep knew, and went down from the summit of the rock, and came to the sheep, and found the majority of them, with their eyes blinded, and going astray from his path. 89.34 And when they saw it, they were afraid, and trembled before it, and wished that they could return to their enclosure. And that sheep, took some other sheep with it, and went to those sheep that had gone astray, and then began to kill them; and the sheep were afraid of it. And that sheep brought back those sheep that had gone astray, and they returned to their enclosures. 89.36 And I looked there, at the vision, until that sheep became a man, and built a house for the Lord of the sheep, and made all the sheep stand in that house. 89.37 And I looked until that sheep, which had met that sheep that led the sheep, fell asleep. And I looked until all the large sheep were destroyed, and small ones arose in their place, and they came to a pasture, and drew near a river of water. 89.38 And that sheep that led them, which had become a man, separated from them, and fell asleep, and all the sheep sought it, and cried out very bitterly over it. 89.39 And I looked until they left off crying for that sheep, and crossed that river of water. And there arose all the sheep that led them, in place of those which had fallen asleep; and they led them. 89.40 And I looked until the sheep came to a good place, and a pleasant and glorious land, and I looked until those sheep were satisfied. And that house was in the middle of them in that green and pleasant land. 89.41 And sometimes their eyes were opened, and sometimes blinded, until another sheep rose up, led them, and brought them all back. And their eyes were opened. 89.42 And the dogs, and the foxes, and the wild boars, began to devour those sheep, until the Lord of the sheep raised up a ram, from among them, which led them. 89.43 And that ram began to butt those dogs, foxes, and wild boars, on one side, and on the other, until it had destroyed them all. 89.44 And the eyes of that sheep were opened, and it saw that ram, in the middle of the sheep, how it renounced its glory, and began to butt those sheep, and how it trampled on them, and behaved unbecomingly. 89.45 And the Lord of the sheep, sent the sheep to another sheep, and raised it up to be a ram, and to lead the sheep, in place of that sheep which had renounced its glory. 57 89.46 And it went to it, and spoke with it alone, and raised up that ram, and made it the prince, and leader of the sheep. And, during all this, those dogs oppressed the sheep. 89.47 And the first ram pursued that second ram, and that second ram rose and fled before it. And I looked until those dogs made the first ram fall. 89.48 And that second ram rose up, and led the small sheep, and that ram begat many sheep, and fell asleep. And a small sheep became a ram, in place of it, and became the prince, and leader of those sheep. 89.49 And those sheep grew and increased; but all the dogs, and foxes, and wild boars, were afraid and fled from it. And that ram butted and killed all the animals, and those animals did not again prevail amongst the sheep, and did not seize anything further from them. 89.50 And that house became large and broad, and for those sheep a high tower was built, on that house, for the Lord of the sheep. And that house was low, but the tower was raised up, and high. And the Lord of the sheep stood on that tower and they spread a full table before him. 89.51 And I saw those sheep again, how they went astray, and walked in many ways, and left that house of theirs; and the Lord of the sheep called some of the sheep, and sent them to the sheep, but the sheep began to kill them. 89.52 But one of them was saved, and was not killed, and it sprang away, and cried out against the sheep. And they wished to kill it, but the Lord of the sheep saved it from the hands of the sheep, brought it up to me, and made it stay. 89.53 And He sent many other sheep, to those sheep, to testify to them, and to lament over them. 89.54 And after this, I saw how when they left the house of the Lord of the sheep, and his tower, they went astray in everything, and their eyes were blinded. And I saw how the Lord of the sheep wrought much slaughter among them, in their pastures, until those sheep themselves invited that slaughter, and betrayed His place. 89.55 And He gave them into the hands of the lions, and the tigers, and the wolves, and the hyenas, and into the hands of the foxes, and to all the animals. And those wild animals began to tear those sheep in pieces. 89.56 And I saw how He left that house of theirs, and their tower, and gave them all into the hands of the lions, so that they might tear them in pieces, and devour them, and into the hands of all the animals. 89.57 And I began to cry out, with all my power, to call the Lord of the sheep, and to represent to Him concerning the sheep; that all the wild animals were devouring them. 58 89.58 But He remained still, although He saw, and He rejoiced that they were devoured, swallowed up, and carried off. And He gave them into the hands of all the animals for food. 89.59 And He called seventy shepherds, and cast off those sheep, so that they might pasture them. And He said to the shepherds, and to their companions: "Each one of you, from now on, is to pasture the sheep, and do whatever I command you. 89.60 And, I will hand them over to you, duly numbered, and I will tell you which of them are to be destroyed; and destroy them." And He handed those sheep over to them. 89.61 And He called another, and said to him: "Observe, and see everything that these shepherds do, against these sheep, for they will destroy, from among them, more than I have commanded them. 89.62 And, write down all the excess, and destruction, which is wrought by the shepherds; how many they destroy at My command, and how many they destroy of their own volition. Write down against each shepherd, individually, all that he destroys. 89.63 And read out, in front of Me, exactly how many they destroy of their own volition, and how many are handed over for destruction, so that this may be a testimony for Me against them. So that I may know all the deeds of the shepherds, in order to hand them over for judgement. And I may see what they do, whether they abide by My command, with which I have commanded them, or not. 89.64 But, they must not know this, and you must not show this to them, nor reprove them, but only write down against each individual, in his time, all that the shepherds destroy, and bring it all up to Me." 89.65 And I looked until those shepherds pastured at their times, and they began to kill and to destroy more than they were commanded, and they gave those sheep into the hands of the lions. 89.66 And the lions, and the tigers, devoured and swallowed up the majority of those sheep, and the wild boars devoured with them; and they burnt down that tower, and demolished that house. 89.67 And I was extremely sad about that tower, because that house of the sheep had been demolished; and after that I was unable to see whether those sheep went into that house. 89.68 And the shepherds, and their companions, handed those sheep over to all the animals, so that they might devour them. Each one of them, at his time, received an exact number, and for each one of them, one after the other, there was written in a book how many of them he destroyed. 59 89.69 And each one killed, and destroyed, more than was prescribed, and I began to weep and moan, very much, because of those sheep. 89.70 And likewise, in the vision, I saw that one who wrote; how each day he wrote down each one that was destroyed by those shepherds. And he brought up, and presented, the whole book to the Lord of the sheep, everything they had done, and all that each one of them had made away with, and all that they had handed over to destruction. 89.71 And the book was read out, in front of the Lord of the sheep, and He took the book in His hand, read it, sealed it, and put it down. 89.72 And after this, I saw how the shepherds pastured for twelve hours, and behold; three of those sheep returned, and arrived, and came and began to build up all that had fallen down from that house; but the wild boars hindered them, so that they could not. 89.73 And they again began to build, as before, and they raised up that tower, and it was called the high tower. And they began, again, to place a table before the tower, but all the bread on it was unclean, and was not pure. 89.74 And, besides all this, the eyes of these sheep were blinded, so that they could not see, and their shepherds likewise. And they handed yet more of them over to their shepherds for destruction, and they trampled upon the sheep, with their feet, and devoured them. 89.75 But the Lord of the sheep remained still, until all the sheep were scattered abroad, and had mixed with them, and they did not save them from the hands of the animals. 89.76 And that one, who wrote the book, brought it up, showed it, and read it out in the dwelling of the Lord of the sheep. And he entreated Him on behalf of them, and petitioned Him, as he showed Him all the deeds of their shepherds, and testified in front of Him against all the shepherds. 89.77 And he took the book, put it down by Him, and went out.
90.1 And I looked until the time that thirty-five shepherds had pastured the sheep in the same way, and each individually, they all completed their time like the first ones. And others received them into their hands to pasture them, at their time, each shepherd at his own time. 90.2 And after this, I saw in the vision, all the birds of the sky coming; the eagles, the vultures, and the kites, and the ravens. But the eagles led all the birds, and they began to devour those sheep, to peck out their eyes, and to devour their flesh. 90.3 And the sheep cried out because the birds devoured their flesh. And I cried out, and lamented, in my sleep, because of that shepherd who pastured the sheep. 60 90.4 And I looked until those sheep were devoured by those dogs, and by the eagles, and by the kites, and they left them neither flesh, nor skin, nor sinew, until only their bones remained. And their bones fell upon the ground, and the sheep became few. 90.5 And I looked until the time that twenty-three shepherds had pastured, and they completed, each in his time, fifty-eight times. 90.6 And small lambs were born from those white sheep, and they began to open their eyes, to see, and to cry to the sheep. 90.7 But the sheep did not cry to them, and did not listen to what they said to them, but were extremely deaf, and their eyes were extremely and excessively blinded. 90.8 And I saw, in the vision, how the ravens flew upon those lambs, and took one of those lambs, and dashed the sheep in pieces, and devoured them. 90.9 And I looked until horns came up on those lambs, but the ravens cast their horns down. And I looked until a big horn grew, on one of those sheep, and their eyes were opened. 90.10 And it looked at them; and their eyes were opened. And it cried to the sheep, and the rams saw it, and they all ran to it. 90.11 And, besides all this, those eagles, and vultures, and ravens, and kites, were still continually tearing the sheep in pieces, and flying upon them, and devouring them. And the sheep were silent, but the rams lamented, and cried out. 90.12 And those ravens battled, and fought with it, and wished to make away with its horn, but they did not prevail against it. 90.13 And I looked at them, until the shepherds, and the eagles, and those vultures, and kites, came and cried to the ravens that they should dash the horn, of that ram, in pieces. And they fought and battled with it, and it fought with them, and cried out, so that its help might come to it. 90.14 And I looked until that man, who wrote down the names of the shepherds, and brought them up before the Lord of the sheep, came, and he helped that ram, and showed it everything; that its help was coming down. 90.15 And I looked until that Lord of the sheep came to them in anger, all those who saw him fled, and they all fell into the shadows, in front of Him. 90.16 All the eagles, and vultures, and ravens, and kites, gathered together, and brought with them all the wild sheep, and they all came together, and helped one another, in order to dash that horn of the ram in pieces. 90.17 And I looked at that man, who wrote the book at the command of the Lord, until he opened that book, of the destruction that those last twelve shepherds had 61 wrought. And he showed, in front of the Lord of the sheep, that they had destroyed even more than those before them had. 90.18 And I looked until the Lord of the sheep came to them, and took in His hand the Staff of His Anger, and struck the Earth. And the Earth was split. And all the animals, and the birds of the sky, fell from those sheep, and sank in the Earth; and it closed over them. 90.19 And I looked until a big sword was given to the sheep. And the sheep went out against all the wild animals to kill them. And all the animals, and birds of the sky, fled before them. 90.20 And I looked until a throne was set up, in a pleasant land, and the Lord of the sheep sat on it. And they took all the sealed books, and opened the books, in front of the Lord of the sheep. 90.21 And the Lord called, to those men, the seven first white ones, and commanded them to bring in front of Him the first star, which went before those stars whose private parts were like horses, and they brought them all in front of Him. 90.22 And He said to that man, who wrote in front of Him, who was one of the seven white ones, He said to him: "Take those seventy shepherds, to whom I handed over the sheep, and who, on their own authority, took and killed more than I commanded them." 90.23 And behold, I saw them all bound, and they all stood in front of Him. 90.24 And the Judgement was held, first on the stars, and they were judged and found guilty, and they went to the place of damnation, and were thrown into a deep place, full of fire burning, and full of pillars of fire. 90.25 And those seventy shepherds were judged, and found guilty, and they also were thrown into that abyss of fire. 90.26 And I saw, at that time, how a similar abyss was opened, in the middle of the Earth, which was full of fire, and they brought those blind sheep, and they were all judged, and found guilty, and thrown into that abyss of fire, and they burned. And that abyss was on the south of that house. 90.27 And I saw those sheep burning, and their bones were burning. 90.28 And I stood up, to look, until He folded up that old house, and they removed all the pillars, and all the beams, and ornaments of that house, were folded up with it. And they removed it and put it in a place in the south of the land. 90.29 And I looked until the Lord of the sheep brought a new house, larger and higher than the first one, and He set it up on the site of the first one, that had been folded up. And all its pillars were new, and its ornaments were new, and larger 62 than those of the first one, the old one that had been removed. And the Lord of the sheep was in the middle of it. 90.30 And I saw all the sheep that were left, and all the animals of the Earth, and all the birds of the sky, falling down and worshipping those sheep, and entreating them, and obeying them in every command. 90.31 And after this, those three who were dressed in white, and had taken hold of my hand, the ones who had brought me up at first. They, with the hand of that ram also holding me, took me up, and put me down in the middle of those sheep, before the judgement was held. 90.32 And those sheep were all white, and their wool thick and pure. 90.33 And all those which had been destroyed, and scattered, and all the wild animals, and all the birds of the sky, gathered together in that house, and the Lord of the sheep rejoiced very much, because they were all good, and had returned to His house. 90.34 And I looked until they had laid down that sword, which had been given to the sheep, and they brought it back into His house, and it was sealed in front of the Lord. And all the sheep were enclosed, in that house, but it did not hold them. 90.35 And the eyes of all of them were opened, and they saw well, and there was not one among them that did not see. 90.36 And I saw that that house was large, broad, and exceptionally full. 90.37 And I saw how a white bull was born, and its horns were big, and all the wild animals, and all the birds of the sky, were afraid of it, and entreated it continually. 90.38 And I looked until all their species were transformed, and they all became white bulls. And the first among them was a wild-ox. And that wild-ox was a large animal, and had big black horns on its head. And the Lord of the sheep rejoiced over them, and over all the bulls. 90.39 And I was asleep, in the middle of them, and I woke up and saw everything. 90.40 And this is the vision, which I saw while I was asleep, and I woke up, blessed the Lord of Righteousness, and ascribed glory to Him. 90.41 But after this, I wept bitterly, and my tears did not stop until I could not endure it. When I looked, they ran down, because of what I saw, for everything will come to pass, and be fulfilled, and all the deeds of men, in their order, were shown to me. 90.42 That night I remembered my first dream, and because of it I wept, and was disturbed, because I had seen that vision. 63 91.1 And now, my son Methuselah, call to me all your brothers and gather to me all the children of your mother. For a voice calls me, and a spirit has been poured over me, so that I may show you everything that will come upon you for ever. 91.2 And after this, Methuselah went and called his brothers to him, and gathered his relations. 91.3 And he spoke about righteousness, to all his sons, and said: "Hear, my children, all the words of your father, and listen properly to the voice of my mouth, for I will testify to you, and speak to you, my beloved. Love uprightness, and walk in it. 91.4 And, do not draw near to uprightness with a double heart, and do not associate with those of a double heart, but walk in righteousness, my children, and it will lead you in good paths, and righteousness will be your companion. 91.5 For I know that the state of wrongdoing will continue on Earth, and a great punishment will be carried out on the Earth, and an end will be made of all iniquity. And it will be cut off at its roots, and its whole edifice will pass away. 91.6 And iniquity will again be complete on the Earth, and all the deeds of iniquity, and the deeds of wrong, and of wickedness, will prevail for a second time. 91.18 And now I tell you, my children, and show you the paths of righteousness, and the paths of wrongdoing. And I will show you again, so that you may know what is to come. 91.19 And now listen, my children, walk in the paths of righteousness, and do not walk in the paths of wrongdoing, for all those who walk in the path of iniquity will be destroyed, for ever." 92.1 Written by Enoch the Scribe, this Complete Wisdom and Teaching, praised by all men, and a judge of the whole Earth. For all my sons who dwell on Earth, and for the last generations, who will practise justice and peace. 92.2 Let not your spirit be saddened by the times, for the Holy and Great One has appointed days for all things. 92.3 And the righteous man will rise from sleep, will rise and will walk in the path of righteousness, and all his paths, and his journeys, will be in eternal goodness and mercy. 92.4 He will show mercy to the righteous man, and to him give eternal uprightness, and to him give power. And he will live in goodness, and righteousness, and will walk in eternal light. 92.5 And sin will be destroyed in darkness, for ever, and from that day will never again be seen. 64 93.1 And, after this, Enoch began to speak from the books: 93.2 And Enoch said: "Concerning the sons of righteousness, and concerning the chosen of the world, and concerning the plant of righteousness and uprightness, I will speak these things to you, and make them known to you, my children. I Enoch, according to that which appeared to me, in the Heavenly vision, and that which I know from the words of the Holy Angels, and understanding from the Tablets of Heaven." 93.3 And Enoch then began to speak from the books, and said: "I was born the seventh, in the first week, while justice and righteousness still lasted. 93.4 And, after me, in the second week, great injustice will arise, and deceit will have sprung up. And in it, there will be the First End, and in it, a man will be saved. And after it has ended, iniquity will grow, and He will make a law for the sinners. 93.5 And after this, in the third week, at its end, a man will be chosen as the Plant of Righteous Judgement, and after him will come the Plant of Righteousness, for ever. 93.6 And after this, in the fourth week, at its end, visions of the righteous and Holy will be seen, and a Law for All Generations, and an enclosure will be made for them. 93.7 And after this, in the fifth week, at its end, a House of Glory and Sovereignty will be built for ever. 93.8 And after this, in the sixth week, all those who live in it will be blinded. And the hearts of them all, lacking wisdom, will sink into impiety. And in it, a man will ascend, and at its end the House of Sovereignty will be burnt with fire. And in it the whole race of the chosen root will be scattered. 93.9 And after this, in the seventh week, an apostate generation will arise. And many will be its deeds; but all its deeds will be apostasy. 93.10 And at its end, the Chosen Righteous, from the Eternal Plant of Righteousness, will be chosen, to whom will be given sevenfold teaching, concerning His whole creation. 91.7 And when iniquity, and sin, and blasphemy, and wrong, and all kinds of evil deeds increase, and when apostasy, wickedness, and uncleanness increase, a Great Punishment will come from Heaven upon all these. And the Holy Lord will come in anger, and in wrath, to execute Judgement on the Earth. 91.8 In those days, wrongdoing will be cut off at its roots, and the roots of iniquity, together with deceit, will be destroyed from under Heaven. 65 91.9 And all the idols of the nations will be given up, their towers will be burnt in fire, and they will remove them from the whole Earth. And they will be thrown down, into the Judgement of Fire, and will be destroyed in anger, and in the severe Judgement that is for ever. 91.10 And the righteous will rise from sleep, and wisdom will rise, and will be given to them. 91.11 And after this, the roots of iniquity will be cut off, and the sinners will be destroyed by the sword. From the blasphemers they will be cut off in every place, and those who plan wrongdoing, and those who commit blasphemy, will be destroyed by the sword. 91.12 And after this, there will be another week, the eighth; that of righteousness, and a sword will be given to it, so that the Righteous Judgement may be executed on those who do wrong, and the sinners will be handed over into the hands of the righteous. 91.13 And, at its end, they will acquire Houses, because of their righteousness, and a House will be built for the Great King in Glory, for ever. 91.14 And after this, in the ninth week, the Righteous Judgement will be revealed to the whole world. And all the deeds of the impious will vanish from the whole Earth. And the world will be written down for destruction, and all men will look to the Path of Uprightness. 91.15 And, after this, in the tenth week, in the seventh part, there will be the Great Eternal Judgement, in which He will take vengeance among the Angels. 91.16 And the First Heaven will vanish, and pass away, and a New Heaven will appear, and all the Powers of Heaven will shine for ever, with sevenfold light. 91.17 And after this, there will be many weeks, without number, for ever, in goodness, and in righteousness. And, from then on, sin will never again be mentioned. 93.11 For is there any man who can hear the voice of the Holy One and not be disturbed? And who is there who can think His thoughts? And who is there who can look at all the works of Heaven? 93.12 And how should there be anyone who could understand the works of Heaven, and see a soul, or a spirit, and tell about it, or ascend and see all their ends, and comprehend them, or make anything like them? 93.13 And is there any man who could know the length and breadth of the Earth? And to whom have all its measurements been shown? 66 93.14 Or is there any man who could know the length of Heaven, and what is its height, and on what is it fixed, and how large is the number of stars, and where all the lights rest? 94.1 And now, I say to you, my children, love righteousness and walk in it; for the paths of righteousness are worthy of acceptance, but the paths of iniquity will quickly be destroyed and vanish. 94.2 And to certain men, from a future generation, the paths of wrongdoing, and of death, will be revealed; and they will keep away from them, and will not follow them. 94.3 And now, I say to you, the righteous; do not walk in the wicked path, or in wrongdoing, or in the paths of death, and do not draw near to them, or you may be destroyed. 94.4 But seek, and choose for yourself, righteousness, and a life that is pleasing, and walk in the paths of peace, so that you may live and prosper. 94.5 And hold my words firmly in the thoughts of your heart, and do not let them be erased from your heart, for I know that sinners will tempt men to debase wisdom, and no place will be found for it, and temptation will in no way decrease. 94.6 Woe to those who build iniquity, and wrongdoing, and create deceit, for they will quickly be thrown down, and will not have peace. 94.7 Woe to those who build their houses with sin, for from their whole foundation they will be thrown down, and by the sword they shall fall, and those who acquire gold and silver will quickly be destroyed in the Judgement. 94.8 Woe to you, you rich, for you have trusted in your riches, but from your riches you will depart, for you did not remember the Most High in the days of your riches. 94.9 You have committed blasphemy, and iniquity, and are ready for the days of the outpouring of blood, and for the day of darkness, and for the day of the Great Judgement. 94.10 Thus I say, and make known to you, that He who created you will throw you down, and over your fall there will be no mercy, but your creator will rejoice at your destruction. 94.11 And your righteousness, in those days, will be a reproach to the sinners and to the impious. 95.1 Would that my eyes were a cloud of water, so that I might weep over you, and pour out my tears like rain, so that I might have rest from the sorrow of my heart! 67 95.2 Who permitted you to practice hatred and wickedness? May judgement come upon you, the sinners! 95.3 Do not be afraid of the sinners, you righteous, for the Lord will again deliver them into your hands, so that you may execute judgement on them as you desire. 95.4 Woe to you who pronounce anathema that you cannot remove. Healing will be far from you because of your sin. 95.5 Woe to you who repay your neighbours with evil; for you will be repaid according to your deeds. 95.6 Woe to you, you lying witnesses, and to those who weigh out iniquity, for you will quickly be destroyed. 95.7 Woe to you, you sinners, because you persecute the righteous, for you yourselves will be handed over and persecuted, you men of iniquity, and their yoke will be heavy on you. 96.1 Be hopeful, you righteous, for the sinners will quickly be destroyed in front of you, and you will have power over them as you desire. 96.2 And, in the day of the distress of the sinners, your young will rise up, like eagles, and your nest will be higher than that of vultures. And you will go up, and like badgers enter the crevices of the earth, and the clefts of the rock, for ever, before the lawless, but they will groan and weep because of you, like satyrs. 96.3 And do not be afraid, you who have suffered, for you will receive healing, and a bright light will shine upon you, and the Voice of Rest you will hear from Heaven. 96.4 Woes to you, you sinners, for your riches make you appear righteous, but your hearts prove you to be sinners. And this word will be a testimony against you; as a reminder of your evil deeds. 96.5 Woe to you who devour the finest of the wheat, and drink the best of the water, and trample upon the humble through your power. 96.6 Woe to you who drink water all the time, for you will quickly be repaid, and will become exhausted and dry, for you have left the spring of life. 96.7 Woe to you who commit iniquity, and deceit, and blasphemy, it will be a reminder of evil against you. 96.8 Woe to you, you powerful, who through power oppress the righteous; for the day of your destruction will come. In those days, many good days will come for the righteous, in the day of your judgement. 97.1 Believe, you righteous, that the sinners will become an object of shame, and will be destroyed on the Day of Judgement. 68 97.2 Be it known, to you, sinners, that the Most High remembers your destruction, and that the Angels rejoice over your destruction. 97.3 What will you do, you sinners, and where will you flee on that Day of Judgement when you hear the sound of the prayer of the righteous? 97.4 But will you not be like them, or those against whom this word will be a testimony: "You have been associated with the sinners." 97.5 And in those days, the prayers of the Holy will be in front of the Lord; and for you sinners will come the days of your judgement. 97.6 And the words of your iniquity will be read out before the Great and Holy One, and your faces will blush with shame, and every deed which is founded upon iniquity will be rejected. 97.7 Woe to you, you sinners, who are in the middle of the sea, or on dry ground, their memory will be harmful to you. 97.8 Woe to you who acquire silver and gold, but not in righteousness, and say: "We have become very rich and have possessions, and have acquired everything that we desired. 97.9 And now, let us do what we planned, for we have gathered silver and filled our storehouses, and as many as water are the servants of our houses." 97.10 And, like the water, your life will flow away, for your riches will not stay with you, but will quickly go up from you, for you acquired everything in iniquity, and you will be given over to a great curse. 98.1 Now I swear to you, the wise, and the foolish, that you will see many things on the Earth. 98.2 For you men will put on yourselves more adornments than a woman, and more coloured garments than a girl, clothed in sovereignty, and in majesty, and in power, and silver, and gold, and purple, and honours; and food will be poured out like water. 98.3 Because of this, they will have neither knowledge nor wisdom. And through this, they will be destroyed, together with their possessions, and with all their glory and their honour. And in shame, and in slaughter, and in great destitution, their spirits will be thrown into the fiery furnace. 98.4 I swear to you, you sinners, that as a mountain has not, and will not, become a slave, nor a hill a woman's maid, so sin was not sent on the Earth, but man, of himself, created it. And those who commit it will be subject to a great curse. 98.5 And barrenness has not been given to a woman; but because of the deeds of her hand she dies without children. 69 98.6 I swear to you, you sinners, by the Holy and Great One, that all your evil deeds are revealed in Heaven, and that your wrongdoing is not covered or hidden. 98.7 And do not think, in your spirit, nor say in your heart, that you do not know, or do not see; every sin is written down, every day, in Heaven in front of the Most High. 98.8 From now on, you know that all your wrongdoing that you do, will be written down every day until the day of your judgement. 98.9 Woe to you, you fools, for you will be destroyed through your folly. And you do not listen to the wise and good will not come upon you. 98.10 And now know that you are ready for the day of destruction. And do not hope that you will live, you sinners; rather you will go and die, for you know no ransom. You are ready for the day of the Great Judgement, and for the Day of Distress and great shame for your spirits. 98.11 Woe to you, you stubborn of heart, who do evil and eat blood, from where do you have good things to eat, and drink, and to be satisfied? From all the good things which our Lord, the Most High, has placed in abundance on the Earth. Therefore you will not have peace. 98.12 Woe to you who love deeds of iniquity. Why do you hope for good for yourselves? Know that you will be given into the hands of the righteous, and they will cut your throats and kill you, and will not have mercy on you. 98.13 Woe to you who rejoice in the distress of the righteous; for graves will not be dug for you. 98.14 Woe to you who declare the words of the righteous to be empty; for you will have no hope of life. 98.15 Woe to you who write lying words, and the words of the impious, for they write their lies so that men may hear and continue their folly. And they will not have peace but will die a sudden death. 99.1 Woe to you, who do impious deeds, and praise and honour lying words; you will be destroyed and will not have a good life. 99.2 Woe to you who alter the words of truth, and they distort the Eternal Law, and count themselves as being without sin; they will be trampled underfoot on the ground. 99.3 In those days, make ready, you righteous, to raise your prayers as a reminder, and lay them as a testimony before the Angels, so that they may lay the sin of the sinners before the Most High as a reminder. 99.4 In those days, the nations will be thrown into confusion, and the races of the nations will rise, on the Day of Destruction. 70 99.5 And in those days, those who are in need will go out, seize their children, and cast out their children. And their offspring will slip from them. And they will cast out their children while they are still sucklings, and will not return to them, and will not have mercy on their beloved ones. 99.6 And again I swear to you, the sinners, that sin is ready for the day of unceasing bloodshed. 99.7 And they worship stone, and some carve images of gold and of silver, and of wood and of clay. And some, with no knowledge, worship unclean spirits, and demons, and every kind of error. But no help will be obtained from them. 99.8 And they will sink into impiety, because of the folly of their hearts, and their eyes will be blinded through the fear of their hearts, and through the vision of their ambitions. 99.9 Through these, they will become impious and fearful, for they do all their deeds with lies, and worship stones, and they will be destroyed at the same moment. 99.10 And in those days, blessed are those who accept the words of wisdom, and understand them, and follow the paths of the Most High, and walk in the path of righteousness, and do not act impiously with the impious; for they will be saved. 99.11 Woe to you, who extend evil to your neighbours; for you will be killed in Sheol. 99.12 Woe to you, who lay foundations of sin and deceit, and who cause bitterness on the Earth, for because of this an end will be made of them. 99.13 Woe to you, who build your houses with the toil of others, and all their building materials are the sticks and stones of sin; I say to you: "You will not have peace." 99.14 Woe to those who reject the measure, and the eternal inheritance of their fathers, and cause their souls to follow after error; for they will not have rest. 99.15 Woe to those who commit iniquity, and help wrong, and kill their neighbours, until the day of the Great Judgement; for He will throw down your glory. 99.16 And you put evil into your hearts, and rouse the spirit of His anger, so that He may destroy you all with the sword. And all the righteous and the Holy will remember your sin.
100.1 And, in those days, and in one place, fathers and sons will strike one another, and brothers will together fall in death, until their blood flows as if it were a stream. 71 100.2 For a man will not, in mercy, withhold his hand from his sons, nor from his son's sons, in order to kill them. And the sinner will not withhold his hand from his honoured brother; from dawn, until the Sun sets, they will kill one another. 100.3 And the horse will walk up to its chest in the blood of sinners, and the chariot will sink up to its height. 100.4 And in those days, the Angels will come down into the hidden places, and gather together, in one place, all those who have helped sin, and the Most High will rise on that day to execute the Great Judgement on all the sinners. 100.5 And He will set guards, from the Holy Angels, over all the righteous and Holy, and they will guard them like the apple of an eye, until an end is made of all evil and all sin. And even if the righteous sleep a long sleep they have nothing to fear. 100.6 And the wise men will see the truth, and the sons of the Earth will understand all the words of this book; and they will know that their riches will not be able to save them, or overthrow their sin. 100.7 Woe to you, you sinners, when you afflict the righteous on the day of severe trouble, and burn them with fire; you will be repaid according to your deeds. 100.8 Woe to you, you perverse of heart, who watch to devise evil; fear will come upon you, and there is no one who will help you. 100.9 Woe to you, you sinners, for on account of the words of your mouth, and on account of the deeds of your hands, that you have impiously done; you will burn in blazing flames of fire. 100.10 And now know that the Angels will inquire in Heaven into your deeds, from the Sun, and the Moon, and the Stars, into your sins, for on Earth you execute judgement on the righteous. 100.11 And all the clouds, and mist, and dew, and rain, will testify against you, for they will be withheld from you, so that they do not fall on you, and they will think about your sins. 100.12 And now give gifts to the rain, so that it may not be withheld from falling on you, and so that the dew, if it has accepted gold and silver from you, may fall. 100.13 When the hoarfrost and snow, with their cold, and all the snow-winds with their torments, fall on you. In those days, you will not be able to stand before them. 101.1 Contemplate Heaven, all you sons of Heaven, and all the works of the Most High, and fear Him, and do not do evil in front of Him. 101.2 If He closes the Windows of Heaven, and withholds the rain and the dew, so that it does not fall on the Earth, because of you, what will you do? 72 101.3 And if He sends His anger upon you, and upon all your deeds, will you not entreat Him? For you speak proud and hard words against His righteousness. And you will not have peace. 101.4 And do you not see the captains of the ships; how their ships are tossed by the waves, and rocked by the winds, and are in distress? 101.5 And because of this, they are afraid for all their good possessions that go out on the sea with them, and they think nothing good in their hearts, only that the sea will swallow them up, and that they will be destroyed in it. 101.6 Is not all the sea, and all its waters, and all its movement, the work of the Most High, and did He not seal all its doings, and bind it all with sand? 101.7 And at His rebuke it dries up, and becomes afraid, and all its fish die, and everything in it; but you sinners who are on Earth do not fear Him. 101.8 Did He not make Heaven, Earth, and everything that is in them? And who gave knowledge and wisdom to all things that move on the ground, and in the sea? 101.9 And do not those captains of the ships fear the sea? Yet sinners do not fear the Most High. 102.1 And in those days, if He brings a fierce fire upon you, where will you flee, and where will you be safe? And when He utters his voice against you, will you not be terrified and afraid? 102.2 And all the Lights will shake with great fear, and the whole Earth will be terrified, and will tremble and quail. 102.3 And all the Angels will carry out their commands, and will seek to hide from The One who is Great in Glory, and the children of the Earth will tremble and shake; and you sinners will be cursed for ever and will not have peace. 102.4 Do not be afraid, you souls of the righteous, and be hopeful, you who have died in righteousness. 102.5 And do not be sad that your souls have gone down into Sheol in sadness, and that your bodies did not obtain, during your life, a reward in accordance with your goodness. 102.6 But, when you die, the sinners will say about you: "As we die, the righteous have also died, and of what use to them were their deeds? 102.7 Behold, like us, they have died in sadness, and in darkness, and what advantage do they have over us? From now on we are equal. 102.8 And what will they receive, and what will they see for ever? For behold, they too have died, and from now on they will never again see the light." 102.9 And I say to you, you sinners: "You are content to eat and drink, and strip men naked, and steal, and sin, and acquire possessions, and see good days. 73 102.10 But you saw the righteous, how their end was peace; for no wrong was found in them until the day of their death." 102.11 "But, they were destroyed, and became as though they had not been, and their souls went down to Sheol in distress." 103.1 And now I swear to you, the righteous, by His Great Glory and His Honour, and by His Magnificent Sovereignty, and by His Majesty, I swear to you that I understand this mystery. 103.2 And I have read the Tablets of Heaven, and seen the writing of the Holy Ones. And I found written and engraved in it, concerning them, that all good, and joy, and honour, have been made ready, and written down, for the spirits of those who died in righteousness. 103.3 And much good will be given to you, in recompense for your toil, and that your lot will be more excellent than the lot of the living. 103.4 And the spirits of you who have died in righteousness, will live, and your spirits will rejoice and be glad, and the memory of them will remain in front of the Great One for all the generations of eternity. Therefore do not fear their abuse. 103.5 Woe to you, you sinners, when you die in your sin, and those who are like you, say about you: "Blessed were the sinners they saw their days. 103.6 And now they have died in prosperity and wealth, distress and slaughter they did not see during their life, but they have died in glory, and judgement was not executed on them in their life." 103.7 Know that their souls will be made to go down into Sheol, they will be wretched, and their distress will be great. 103.8 And in darkness, and in chains, and in burning flames, your spirits will come to the Great Judgement. And the Great Judgement will last for all generations, for ever. Woe to you; for you will not have peace. 103.9 Do not say, the righteous, and the good, who were alive: "In the days of our affliction we toiled laboriously, and saw every affliction, and met many evils. We were spent, and became few, and our spirit small. 103.10 We were destroyed, and there was no one who helped us, with words, or with deeds. We were powerless and found nothing. We were tortured and destroyed, and did not expect to see life from one day to the next. 103 11 We hoped to become the head but became the tail. We toiled and laboured, but were not masters of the fruits of our toil; we became food for the sinners, and the lawless made their yoke heavy upon us. 103.12 Those who hated us, those who goaded us, were masters of us. And, to those who hated us, we bowed our necks; but they did not have mercy on us. 74 103.13 We sought to escape from them, so that we might flee, and be at rest. But we found no place where we might flee and be safe from them. 103.14 We complained about them to the rulers, in our distress, and cried out against those who devoured us, but they took no notice of our cries, and did not wish to listen to our voice. 103.15 And they helped those who plundered us, and devoured us, and those who made us few, and they concealed their wrongdoing, and did not remove from us the yoke of those who devoured us, and scattered us, and killed us. And they concealed our slaughter, and did not remember that they had raised their hands against us." 104.1 I swear to you, you righteous, that in Heaven the Angels remember you for good, in front of the Glory of the Great One, and that your names are written down in front of the Glory of the Great One. 104.2 Be hopeful! For you were formerly put to shame through evils and afflictions, but now you will shine, like the Lights of Heaven, and will be seen, and the Gate of Heaven will be opened to you. 104.3 And persevere in your cry for judgement, and it will appear to you, for justice will be exacted from the rulers, for all your distress, and from all those who helped those who plundered you. 104.4 Be hopeful, and do not abandon your hope, for you will have great joy like the Angels of Heaven. 104.5 What will you have to do? You will not have to hide on the day of the Great Judgement, nor will you be found to be sinners. The Eternal Judgement will be upon you for all the generations of eternity. 104.6 And now do not be afraid, you righteous, when you see the sinners growing strong and prospering in their desires, and do not be associated with them, but keep far away from their wrongdoing, for you will be associates of the Host of Heaven. 104.7 For you sinners say: "None of our sins will be inquired into and written down!" But they will write down your sins every day. 104.8 And now, I show you that light and darkness, day and night, see all your sins. 104.9 Do not be impious in your hearts, and do not lie, and do not alter the words of truth, nor say that the words of the Holy and Great One are lies, and do not praise your idols. For all your lies, and all your impiety, lead not to righteousness but to great sin. 75 104.10 And now, I know this mystery; that many sinners will alter and distort the words of truth, and speak evil words, and lie, and concoct great fabrications, and write books in their own words. 104.11 But, when they write my words exactly, in their languages, and do not alter or omit anything from my words, but write everything exactly, everything that I testified about before; then I know another mystery: 104.12 That books will be given to the righteous and wise, and will be a source of joy, and truth, and much wisdom. 104.13 And books will be given to them, and they will believe in them, and rejoice over them; and all the righteous, who have learnt from them all the ways of truth, will be glad. 105.1 And in those days, says the Lord, they shall call and testify, to the sons of the Earth, about the wisdom in them. Show it to them, for you are their leaders, and the rewards will be over all the Earth. 105.2 For my son, and I, will join ourselves with them, for ever, in the paths of uprightness, during their lives. And you will have peace. Rejoice, you sons of uprightness! Amen 108.1 Another book, which Enoch wrote for his son Methuselah, and for those who should come after him and keep the law in the last days. 108.2 You who have observed, and are waiting, in these days, until an end shall be made of those who do evil, and an end shall be made of the power of the wrongdoers. 108.3 Do indeed wait until sin shall pass away; for their names will be erased from the Books of the Holy Ones, and their offspring will be destroyed for ever. And their spirits will be killed, and they will cry out and moan, in a chaotic desert place, and will burn in fire, for there is no Earth there. 108.4 And there, I saw something like a cloud, which could not be discerned, for because of its depth I was not able to look into it. And the flames of a fire, I saw, burning brightly, and things like bright mountains, revolved, and shook from side to side. 108.5 And I asked one of the Holy Angels, who were with me, and I said to him: "What is this bright place? For there is no sky, but only the flames of a burning fire, and the sounds of crying, and weeping, and moaning, and severe pain." 108.6 And he said to me: "This place which you see; here will be thrown the spirits of the sinners, and of the blasphemers, and of those who do evil. And of 76 those who alter everything that the Lord has spoken, through the mouths of the prophets, about the things that shall be done. 108.7 For there are books, and records about them, in Heaven above, so that the Angels may read them and know what is about to come upon the sinners. And upon the spirits of the humble, and of those who afflicted their bodies and were recompensed by God, and of those who were abused by evil men. 108.8 Those who loved God and did not love gold, or silver, or any worldly goods, but gave up their bodies to torment. 108.9 Those who, from the moment they existed, did not desire earthly food, but counted themselves as a breath which passes away, and kept to this. And the Lord tested them much, and their spirits were found pure, so that they might bless His Name." 108.10 And all their blessings I have recounted in the books, and He has assigned them their reward, for they were found to be such that they loved Heaven more than their life in the world. And even though they were trampled underfoot by evil men, and had to listen to reviling, and reproach, from them, and were abused, yet they blessed their Lord. 108.11 And the Lord said: "And now I will call the spirits of the good, who are of the Generation of Light, and I will transform those who were born in darkness, who in the flesh were not recompensed with honour as was fitting to their faith. 108.12 And I will bring out into the shining light those who love My Holy Name, and I will set each one on the throne of his honour." 108.13 And they will shine, for times without number, for righteous is the Judgement of God, for with the faithful He will keep faith in the dwelling of upright paths. 108.14 And they will see those who were born in darkness, thrown into the darkness, while the righteous shine. 108.15 And the sinners will cry out, as they see them shining, but they themselves will go where days, and times, have been written down for them. The Book of Methuselah 106.1 And after those days, my son Methuselah chose a wife for his son Lamech, and she became pregnant by him, and bore a son. 106.2 And his body was white, like snow, and red like the flower of a rose, and the hair of his head was white like wool. And his eyes were beautiful, and when he 77 opened his eyes he made the whole house bright, like the Sun, so that the whole house was exceptionally bright. 106.3 And when he was taken from the hand of the midwife, he opened his mouth and spoke to the Lord of Righteousness. 106.4 And his father Lamech was afraid of him, and fled, and went to his father Methuselah. 106.5 And he said to him: "I have begotten a strange son; he is not like a man but is like the children of the Angels of Heaven, of a different type and not like us. And his eyes are like the rays of the Sun and his face glorious. 106.6 And it seems to me that he is not sprung from me, but from the Angels, and I am afraid that something extraordinary may be done on the Earth in his days. 106.7 And now, my father, I am entreating you, and petitioning you, to go to our father Enoch, and learn from him the truth, for his dwelling is with the Angels." 106.8 And when Methuselah heard the words of his son he came to me, at the ends of the Earth, for he had heard that I was there. And he cried out, and I heard his voice and went to him. And I said to him: "Behold, I am here my son, for you have come to me." 106.9 And he answered me, and said: "Because of a great matter I have come to you, and because of a disturbing vision, have I come near. 106.10 And now hear me, my father, for a child has been born to my son Lamech, whose form and type are not like the type of a man. His colour is whiter than snow and redder than the flower of the rose, and the hair of his head is whiter than white wool. And his eyes are like the rays of the Sun, and he opened his eyes and made the whole house bright. 106.11 And he was taken from the hand of the midwife, and he opened his mouth, and blessed the Lord of Heaven. 106.12 And his father, Lamech, was afraid and fled to me. And, he does not believe he is sprung from him, but thinks him to be from the Angels of Heaven. And behold, I have come to you, so that you may make known to me the truth." 106.13 And I, Enoch, answered and said to him: "The Lord will do new things on Earth, and this I have already seen in a vision, and made known to you. For in the generation of my father, Jared, some from the height of Heaven transgressed the word of the Lord. 106.14 And behold, they commit sin and transgress the law, and have been promiscuous with women, and commit sin with them, and have married some of them, and have begotten children by them. 106.15 And there will be great destruction over the whole Earth, and there will be a deluge, and there will be great destruction for one year. 78 106.16 But this child, who has been born to you, will be left on the Earth, and his three sons will be saved with him. When all the men who are on the Earth die; he and his sons will be saved. 106.17 They will beget on the Earth giants, not of spirit, but of flesh, and there will be great wrath on Earth, and the Earth will be cleansed of all corruption. 106.18 And now, make known to your son Lamech that the one who has been born is truly his son. And call his name Noah, for he will be a remnant for you, and he and his sons will be saved from the destruction, which is coming on the Earth because of all the sin, and all the iniquity, which will be committed on the Earth in his days. 106.19 But, after this, there will be yet greater iniquity than that which was committed on the Earth before. For I know the mysteries of the Holy Ones, for the Lord showed them to me, and made them known to me, and I read them in the Tablets of Heaven. 107.1 And I saw written on them that generation upon generation will do wrong, until a generation of righteousness shall arise, and wrongdoing shall be destroyed, and sin shall depart from the Earth, and everything good shall come upon it. 107.2 And now, my son, go make known to your son Lamech that this child who has been born, is truly his son, and this is no lie." 107.3 And when Methuselah had heard the words of his father Enoch, for he showed him everything which is secret, he returned, having seen him, and called the name of that child Noah; for he will comfort the Earth after all the destruction. The Book of Noah 65.1 And, in those days, Noah saw the Earth had tilted and that its destruction was near. 65.2 And he set off from there, and went to the ends of the Earth, and cried out to his great-grandfather Enoch; and Noah said three times in a bitter voice: "Hear me, hear me, hear me!" 65.3 And he said to him: "Tell me, what is it that is being done on the Earth, that the Earth is so afflicted, and shaken, lest I be destroyed with it!" 65.4 And immediately, there was a great disturbance on the Earth, and a voice was heard from Heaven, and I fell upon my face. 65.5 And my great-grandfather Enoch came, stood by me, and said to me: "Why did you cry out to me, with such bitter crying and weeping? 79 65.6 And a command has gone out from the Lord, against those who dwell upon the dry ground, that this must be their end. For they have learnt all the secrets of the Angels, and all the wrongdoings of the satans, and all their secret power, and all the power of those who practice magic arts, and the power of enchantments, and the power of those who cast molten images for all the Earth. 65.7 And further, how silver is produced from the dust of the Earth, and how soft metal occurs on the Earth. 65.8 For lead and tin are not produced from the Earth, like the former; there is a spring which produces them, and an Angel who stands in it, and that Angel distributes them." 65.9 And after this, my great-grandfather Enoch took hold of me, with his hand, and raised me, and said to me: "Go, for I have asked the Lord of Spirits about this disturbance on the Earth. 65.10 And He said to me: "Because of their iniquity, their judgement has been completed, and they will no longer be counted before Me; because of the sorceries they have searched out, and learnt, the Earth and those who dwell upon it will be destroyed." 65.11 And for these there will be no place of refuge, for ever, for they showed to them what is secret, and they have been condemned; but not so for you, my son, the Lord of Spirits knows that you are pure, and innocent of this reproach concerning the secrets. 65.12 And He has established your name among the Holy, and will keep you from amongst those who dwell upon the dry ground; and He has destined your offspring in righteousness, to be kings, and for great honours. And from your offspring will flow out a spring of the Righteous and Holy, without number, for ever." 66.1 And after this, he showed me the Angels of Punishment, who were ready to come and release all the forces of the water, which is under the earth, in order to bring judgement, and destruction, on all those who reside and dwell upon the dry ground. 66.2 And the Lord of Spirits commanded the Angels, who were coming out, not to raise their hands, but to keep watch; for those Angels were in charge of the forces of the waters. 66.3 And I came out from before Enoch. 67.1 And in those days, the Word of the Lord came to me, and He said to me: "Noah, behold; your lot has come up before Me, a lot without reproach, a lot of love and uprightness. 80 67.2 And now, the Angels are making a wooden structure, and when the Angels come out from that task, I will put My Hand on it, and keep it safe, and from it will come the seed of life. And a change shall take place so that the dry ground may not remain empty. 67.3 And I will establish your offspring before Me, for ever and ever, and I will scatter those who dwell with you, over the face of the dry ground. I will not again put them to the test, on the face of the Earth, but they will be blessed, and increase on the dry ground, in the Name of the Lord." 67.4 And they will shut up those Angels, who showed iniquity, in that burning valley, which my great-grandfather Enoch had shown to me previously, in the west, near the mountains of gold, and silver, and iron, and soft metal, and tin. 67.5 And I saw that valley, in which there was a great disturbance, and a heaving of the waters. 67.6 And when all this happened, from the fiery molten metal, and the disturbance, which disturbed the waters in that place, a smell of sulphur was produced, and it was associated with those waters. And that valley, of the Angels who led men astray, burns under the ground. 67.7 And through the valleys of that same area, flow out rivers of fire, where those Angels will be punished, who led astray those on the dry ground. 67.8 And in those days, those waters will serve the kings, and the mighty, and the exalted, and those who dwell upon dry ground, for the healing of soul and body, but also for the punishment of the spirit. And their spirits are so full of lust, that they will be punished in their bodies, for they denied the Lord of Spirits. And they see their punishment every day, yet they do not believe in His Name. 67.9 And the more their bodies are burnt, the more a change will come over their spirits, for ever and ever; for no one can speak an idle word in front of the Lord of Spirits. 67.10 For judgement will come upon them, for they believe in the lust of their bodies, but deny the spirit of the Lord.
60.1 In the five-hundredth year, in the seventh month, on the fourteenth day of the month, in the life of Noah. In that parable, I saw how the Heaven of Heavens was shaken violently, and the Host of the Most High, and the Angels, a thousand thousands, and ten thousand times ten thousand, were extremely disturbed. 60.2 And then I saw the Head of Days, sitting on the Throne of His Glory, and the Angels and righteous were sitting around Him. 60.3 And a great trembling seized me, and fear took hold of me, and my loins collapsed and gave way, and my whole being melted, and I fell upon my face. 81 60.4 And the Holy Michael sent another Holy Angel, one of the Holy Angels, and he raised me, and when he raised me, my spirit returned, for I had been unable to endure the sight of that host, and the disturbance, and the shaking of Heaven. 60.5 And the Holy Michael said to me: "What sight has disturbed you like this? Until today has the day of His mercy lasted, and He has been merciful, and longsuffering, towards those who dwell upon the dry ground. 60.6 And when the Day, and the Power, and the Punishment, and the Judgement come, that the Lord of Spirits has prepared, for those who worship the Righteous Judge, and for those who deny the Righteous Judgement, and for those who take His Name in vain; and that Day has been prepared: For the chosen a covenant but for the sinners a visitation. 60.25 When the punishment of the Lord of Spirits rests upon them, it will remain resting, so that the punishment of the Lord of Spirits may not come in vain upon these. Afterwards, the judgement will be according to His mercy and His patience." 60.7 And on that day, two monsters will be separated from one another, a female monster whose name is Leviathan, to dwell in the depths of the sea, above the springs of the waters. 60.8 And the name of the male is Behemoth, who occupies, with his breast, a desert that cannot be seen, named Dendayn, on the east of the Garden where the chosen and the righteous dwell. Where my great-grandfather was received, who was seventh from Adam, the first man, whom the Lord of Spirits made. 60.9 And I asked that other Angel to show me the power of those monsters, how they were separated on one day, and thrown, one into the depths of the sea, and the other on to the dry ground of the desert. 60.10 And he said to me: "Son of man, you here wish to know what is secret." 60.24 And the Angel of Peace, who was with me, said to me: "These two monsters, prepared in accordance with the greatness of the Lord, will feed them that punishment of the Lord. And children will be killed with their mothers, and sons with their fathers. 67.11 And those same waters will undergo a change in those days; for when those Angels are punished, in those days the temperature of those springs of water will change, and when the Angels come up, that water of the springs will change and become cold." 67.12 And I heard the Holy Michael answering and saying: "This judgement, with which the Angels are judged, is a testimony for the kings and the mighty who possess the dry ground. 82 67.13 For these Waters of Judgement serve for the healing of the bodies of the Angels, and for the lust of their bodies; but they do not see, and do not believe, that these waters will change, and will become a fire which burns for ever." 68.1 And after this, my great-grandfather Enoch gave me the explanation of all the secrets, in a book, and the parables that had been given to him; and he put them together for me in the words of the Book of Parables. 83
1.1 The words of the blessing of Enoch, according to which he blessed the chosen and righteous, who must be present on the Day of Distress, which is appointed, for the removal of all the wicked and impious. 1.2 And Enoch took up his parable, and said: There was a righteous man, whose eyes were opened by the Lord, and he saw a Holy vision in the Heavens, which the Angels showed to me, and I heard everything from them. And I understood what I saw, but not for this generation, but for a distant generation that will come. 1.3 Concerning the chosen, I spoke, and I uttered a parable concerning them: The Holy and Great One will come out from His dwelling. 1.4 And the Eternal God will tread, from there, upon Mount Sinai, and He will appear with His Host, and will appear in the strength of His Power from Heaven. 1.5 And all will be afraid, and the Watchers will shake, and fear and great trembling will seize them, unto the ends of the Earth. 1.6 And the high mountains will be shaken, and the high hills will be made low, and will melt like wax in a flame. 1.7 And the earth will sink, and everything that is on the earth will be destroyed, and there will be judgement upon all, and upon all the righteous. 1.8 But for the righteous, He will make peace, and He will keep safe the chosen, and mercy will be upon them. They will all belong to God, and will prosper, and be blessed, and the light of God will shine on them. 1.9 And behold! He comes with ten thousand Holy Ones to execute judgement upon them, and to destroy the impious, and to contend with all flesh, concerning everything that the sinners, and the impious, have done and wrought against Him. 2.1 Contemplate all the events in the sky. How the lights in the sky do not change their courses. How each rises and sets in order, each at its proper time, and they do not transgress their law. 2.2 Consider the Earth, and understand, from the work that is done upon it, from the beginning to the end, that no work of God changes as it becomes manifest. 2.3 Consider the summer, and the winter; how the whole Earth is full of water, and the clouds, and dew, and rain, rest upon it. 1 3.1 Contemplate, and see, how all the trees appear withered, and all their leaves are stripped; with the exception of the fourteen trees which are not stripped, which remain with the old leaves, until the new come after two or three years. 4.1 And, again, contemplate the days of summer; how at its beginning the Sun is above it. You seek shelter and shade because of the heat of the Sun, and the earth burns with scorching heat, and you cannot tread upon the earth, or upon a rock, because of its heat. 5.1 Contemplate how the trees are covered with green leaves, and bear fruit. And understand, in respect of everything, and perceive how He, who lives for ever, made all these things for you. 5.2 And how His works are before Him in each succeeding year, and all His works serve Him, and do not change; but as God has decreed, so everything is done. 5.3 And consider how the seas and rivers together complete their tasks. 5.4 But you sinners, you have not persevered in, nor observed, the Law of the Lord. But you have transgressed, and have spoken proud and hard words with your unclean mouth, against His Majesty. You hard of heart! You will not have peace! 5.5 And because of this you will curse your days, and the years of your life you will destroy. And the eternal curse will increase, and you will not receive mercy. 5.6 In those days, you will transform your name into an eternal curse, to all the righteous, and they will curse you sinners for ever. And for all you sinners there will be no salvation. 5.7 For the chosen; there will be light, joy, and peace, and they will inherit the Earth. But for you, the impious, there will be a curse. 5.8 When wisdom is given to the chosen, they will all live, and will not again do wrong, either through forgetfulness, or through pride. But those who possess wisdom will be humble. 5.9 They will not again do wrong, and they will not be judged in all the days of their life, and they will not die of wrath or anger. But they will complete the number of the days of their life. And their life will grow in peace, and the years of their joy will increase, in gladness and eternal peace; all the days of their life. 6.1 And it came to pass, when the sons of men had increased, that in those days there were born to them fair and beautiful daughters. 2 6.2 And the Angels, the sons of Heaven, saw them and desired them. And they said to one another: "Come, let us choose for ourselves wives, from the children of men, and let us beget, for ourselves, children." 6.3 And Semyaza, who was their leader, said to them: "I fear that you may not wish this deed to be done, and that I alone will pay for this great sin." 6.4 And they all answered him, and said: "Let us all swear an oath, and bind one another with curses, so not to alter this plan, but to carry out this plan effectively." 6.5 Then, they all swore together, and all bound one another, with curses, to it. 6.6 And they were, in all, two hundred, and they came down on Ardis, which is the summit of Mount Hermon. And they called the mountain Hermon, because on it they swore, and bound one another with curses. 6.7 And these are the names of their leaders: Semyaza, who was their leader, Urakiba, Ramiel, Kokabiel, Tamiel, Ramiel, Daniel, Ezeqiel, Baraqiel, Asael, Armaros, Batriel, Ananel, Zaqiel, Samsiel, Sartael, Turiel, Yomiel, Araziel. 6.8 These are the leaders of the two hundred Angels, and of all the others with them. 7.1 And they took wives for themselves, and everyone chose for himself, one each. And, they began to go into them, and were promiscuous with them. And they taught them charms, and spells, and they showed them the cutting of roots and trees. 7.2 And they became pregnant and bore large giants. And their height was three thousand cubits. 7.3 These, devoured all the toil of men, until men were unable to sustain them. 7.4 And the giants turned against them in order to devour men. 7.5 And they began to sin against birds, and against animals, and against reptiles, and against fish, and they devoured one another's flesh, and drank the blood from it. 7.6 Then the Earth complained about the lawless ones. 8.1 And Azazel taught men to make swords, and daggers, and shields, and breastplates. And he showed them the things after these, and the art of making them; bracelets and ornaments, and the art of making up the eyes, and of beautifying the eyelids, and the most precious and choice stones, and all kinds of coloured dyes. And the world was changed. 8.2 And there was great impiety, and much fornication, and they went astray, and all their ways became corrupt. 3 8.3 Amezarak taught all those who cast spells and cut roots, Armaros the release of spells, and Baraqiel astrologers, and Kokabiel portents, and Tamiel taught astrology, and Asradel taught the path of the Moon. 8.4 And, at the destruction on the Earth, men cried out, and their voices reached Heaven. 9.1 And then Michael, Gabriel, Suriel and Uriel, looked down from Heaven, and saw the mass of blood that was being shed on the Earth, and all the iniquity that was being done on the Earth. 9.2 And they said to one another: "Let the devastated Earth cry out with the sound of their cries unto the Gate of Heaven. 9.3 And now, to you, O Holy Ones of Heaven, the souls of men complain, saying: "Bring our complaint before the Most High." 9.4 And they said to their Lord, the King: "Lord of Lords, God of Gods, King of Kings! Your glorious throne endures for all the generations of the world, and Your Name is Holy and praised for all generations of the world, and is blessed and praised! 9.5 You have made everything, and power over everything is Yours. And everything is uncovered, and open, in front of You, and You see everything, and there is nothing that can be hidden from You. 9.6 See then what Azazel has done; how he has taught all iniquity, on the Earth, and revealed the Eternal Secrets which were made in Heaven. 9.7 And Semyaza has made known spells, he to whom You gave authority to rule over those who are with him. 9.8 And they went into the daughters of men together, lay with those women, became unclean, and revealed to them these sins. 9.9 And the women bore giants, and thereby the whole Earth has been filled with blood and iniquity. 9.10 And now behold, the souls which have died cry out and complain, unto the Gate of Heaven, and their lament has ascended, and they cannot go out in the face of the iniquity which is being committed on the Earth. 9.11 And You know everything, before it happens, and You know this, and what concerns each of them. But You say nothing to us. What ought we to do with them, about this?" 10.1 And then the Most High, the Great and Holy One, spoke, and sent Arsyalalyur to the son of Lamech, and said to him: 4 10.2 "Say to him, in My Name; hide yourself! And reveal to him the end, which is coming, because the whole Earth will be destroyed. A deluge is about to come on all the Earth; and what is in it will be destroyed. 10.3 And now teach him, so that he may escape, and his offspring may survive for the whole Earth." 10.4 "And further", the Lord said to Raphael, "Bind Azazel by his hands and his feet and throw him into the darkness. And split open the desert, which is in Dudael, and throw him there. 10.5 And, throw on him jagged and sharp stones, and cover him with darkness. And let him stay there for ever. And cover his face so that he may not see the light. 10.6 And so that, on the Great Day of Judgement, he may be hurled into the fire. 10.7 And restore the Earth which the Angels have ruined. And announce the restoration of the Earth. For I shall restore the Earth, so that not all the sons of men shall be destroyed, through the mystery of everything which the Watchers made known, and taught to their sons. 10.8 And the whole Earth has been ruined by the teaching of the works of Azazel; and against him write: ALL SIN." 10.9 And the Lord said to Gabriel: "Proceed against the bastards, and the reprobates, and against the sons of the fornicators. And destroy the sons of the fornicators, and the sons of the Watchers, from amongst men. And send them out, and send them against one another, and let them destroy themselves in battle; for they will not have length of days. 10.10 And they will all petition you, but their fathers will gain nothing in respect of them, for they hope for eternal life, and that each of them will live life for five hundred years." 10.11 And the Lord said to Michael: "Go, inform Semyaza, and the others with him, who have associated with the women to corrupt themselves with them, in all their uncleanness. 10.12 When all their sons kill each other, and when they see the destruction of their beloved ones, bind them for seventy generations, under the hills of the Earth, until the day of their judgement, and of their consummation, until the Judgement, which is for all eternity, is accomplished. 10.13 And in those days, they will lead them to the Abyss of Fire; in torment, and in prison they will be shut up for all eternity. 10.14 And then Semyaza will be burnt, and from then on, destroyed with them; together they will be bound until the end of all generations. 10.15 And destroy all the souls of lust, and the sons of the Watchers, for they have wronged men. 5 10.16 Destroy all wrong from the face of the Earth and every evil work will cease. And let the plant of righteousness and truth appear, and the deed will become a blessing; righteousness and truth will they plant, in joy, for ever. 10.17 And now, all the righteous will be humble, and will live until they beget thousands. And all the days of their youth, and their Sabbaths, they will fulfil in peace. 10.18 And, in those days, the whole Earth will be tilled in righteousness, and all of it will be planted with trees; and it will be filled with blessing. 10.19 And all the pleasant trees they will plant on it, and they will plant on it vines. And the vine that is planted on it will produce fruit in abundance; and every seed that is sown on it, each measure will produce a thousand, and each measure of olives will produce ten baths of oil. 10.20 And you; cleanse the Earth from all wrong, and from all iniquity, and from all sin, and from all impiety, and from all the uncleanness, which is brought about on the Earth; remove them from the Earth. 10.21 And all the sons of men shall be righteous, and all the nations shall serve and bless Me, and all shall worship Me. 10.22 And the Earth will be cleansed from all corruption, and from all sin, and from all wrath, and from all torment; and I will not again send a flood upon it, for all generations, for ever.
11.1 And, in those days, I will open the Storehouses of Blessing, which are in Heaven; so that I may send them down upon the Earth, upon the work, and upon the toil of the sons of men. 11.2 Peace and truth will be united, for all the days of eternity, and for all the generations of eternity." 12.1 And from everything, Enoch had been hidden, and none of the sons of men knew where he was hidden, or where he was, or what had happened. 12.2 And all his doings were with the Holy Ones, and with the Watchers, in his days. 12.3 And I, Enoch, was blessing the Great Lord and the King of Eternity. And behold, the Watchers called to me, Enoch the scribe, and said to me: 12.4 "Enoch, scribe of righteousness, go and inform the Watchers of Heaven, who have left the High Heaven and the Holy Eternal Place, and have corrupted themselves with the women, and have done as the sons of men do, and have taken wives for themselves, and have become completely corrupt on the Earth. 6 12.5 They will have on Earth, neither peace, nor forgiveness of sin, for they will not rejoice in their sons. 12.6 The slaughter of their beloved ones they will see; and over the destruction of their sons they will lament and petition for ever. But they will have neither mercy nor peace." 13.1 And Enoch went, and said to Azazel: "You will not have peace. A severe sentence has come out against you: That you should be bound. 13.2 And, you will have neither rest, nor mercy, nor the granting of any petitions, because of the wrong which you have taught, and because of all the works of blasphemy, and wrong, and sin, which you have shown to the sons of men." 13.3 And then, I went and spoke to them, all together, and they were all afraid; fear and trembling seized them. 13.4 And they asked me to write out, for them, the record of a petition, so that they might receive forgiveness, and to take a record of their petition up to the Lord in Heaven. 13.5 For they were not able, from then on, to speak, and they did not raise their eyes to Heaven, out of shame for the sins for which they had been condemned. 13.6 And then I wrote out the record of their petition, and their supplication, in regard to their spirits, and the deeds of each one of them, and in regard to what they asked; that they should obtain absolution and forbearance. 13.7 And I went and sat down, by the waters of Dan, in Dan, which is southwest of Hermon; and I read out the record of their petition, until I fell asleep. 13.8 And behold a dream came to me, and visions fell upon me, and I saw a vision of wrath that I should speak to the sons of Heaven, and reprove them. 13.9 And I woke up, and went to them, and they were all sitting gathered together, as they mourned, in Ubelseyael, which is between Lebanon and Senir, with their faces covered. 13.10 And I spoke in front of them, all the visions that I had seen in my sleep, and I began to speak these words of righteousness, and to reprove the Watchers of Heaven. 14.1 This book is the Word of Righteousness, and of Reproof, for the Watchers who are from Eternity; as the Holy and Great One commanded in that vision. 14.2 I saw in my sleep what I will now tell, with the tongue of flesh, and with my breath, which the Great One has given men in the mouth, so that they might speak with it, and understand with the heart. 7 14.3 As He has created, and appointed, men to understand the word of knowledge; so He created, and appointed, me to reprove the Watchers, the sons of Heaven. 14.4 “And I wrote out your petition, but in my vision, thus it appeared, that your petition would not be granted to you, for all the days of eternity; and complete judgement has been decreed against you, and you will not have peace. 14.5 And from now on, you will not ascend into Heaven, for all eternity, and it has been decreed that you are to be bound, in the Earth, for all the days of eternity. 14.6 And before this, you will have seen the destruction of your beloved sons, and you will not be able to enjoy them, but they will fall before you by the sword. 14.7 And your petition will not be granted, in respect of them; or in respect of yourselves. And while you weep, and supplicate, you do not speak a single word from the writings which I have written.” 14.8 And the vision appeared to me as follows: - Behold; clouds called me in the vision, and mist called me. And the path of the stars, and flashes of lightning, hastened me and drove me. And in the vision, winds caused me to fly, and hastened me, and lifted me up into the sky. 14.9 And I proceeded, until I came near a wall which was made of hailstones, and a tongue of fire surrounded it, and it began to make me afraid. 14.10 And I went into the tongue of fire, and came near to a large house, which was built of hailstones, and the wall of that house was like a mosaic of hailstones, and its floor was snow. 14.11 Its roof was like the path of the stars, and flashes of lightning, and among them were fiery cherubim, and their sky was like water. 14.12 And, there was a fire burning around its wall, and its door was ablaze with fire. 14.13 And I went into that house, and it was as hot as fire and as cold as snow, and there was neither pleasure nor life in it. Fear covered me and trembling took hold of me. 14.14 And, as I was shaking and trembling, I fell on my face. 14.15 And I saw in the vision; and behold, another house, which was larger than the former, and all its doors were open before me, and it was built of a tongue of fire. 14.16 And in everything, it so excelled in glory, and splendor, and size, so that I am unable to describe to you its glory and its size. 14.17 And its floor was fire, and above lightning and the path of the stars, and its roof also was a burning fire. 8 14.18 And I looked, and I saw in it, a high throne, and its appearance was like ice, and its surrounds like the shining Sun, and the sound of Cherubim. 14.19 And, from underneath the high throne, there flowed out rivers of burning fire, so that it was impossible to look at it. 14.20 And He who is Great in Glory, sat upon it, and His raiment was brighter than the Sun, and whiter than any snow. 14.21 And no Angel could enter, and at the appearance of the face of Him who is Honoured and Praised, no creature of flesh could look. 14.22 A sea of fire burnt around Him, and a great fire stood in front of Him, and none of those around Him came near to Him. Ten thousand times ten thousand, stood before Him, but He needed no Holy Council. 14.23 And the Holy Ones, who were near to Him, did not leave, by night or day, and did not depart from Him. 14.24 And, until then, I had been prostrate on my face, as I trembled. And the Lord called me, with His own mouth, and said to me: "Come here, Enoch, to My Holy Word." 14.25 And He lifted me up and brought me near to the door. And I looked, with my face down. 15.1 And He answered me, and said to me, with His voice: "Hear! Do not be afraid, Enoch, you righteous man, and scribe of righteousness. Come here, and hear My voice. 15.2 And go say, to the Watchers of Heaven, who sent you to petition on their behalf: "You ought to petition on behalf of men, not men on behalf of you! 15.3 Why have you left the High, Holy, and Eternal Heaven, and lain with the women, and become unclean with the daughters of men, and taken wives for yourselves, and done as the sons of the Earth, and begotten giant sons? 15.4 And you were spiritual, Holy, living an eternal life, but you became unclean upon the women, and begat children through the blood of flesh, and lusted after the blood of men, and produced flesh and blood, as they do who die and are destroyed. 15.5 And for this reason I give men wives; so that they might sow seed in them, and so that children might be born by them, so that deeds might be done on the Earth. 15.6 But you, formerly, were spiritual, living an eternal, immortal life, for all the generations of the world. 15.7 For this reason I did not arrange wives for you; because the dwelling of the spiritual ones is in Heaven. 9 15.8 And now, the giants, who were born from body and flesh, will be called Evil Spirits on the Earth, and on the Earth will be their dwelling. 15.9 And evil spirits came out from their flesh, because from above they were created, from the Holy Watchers was their origin and first foundation. Evil spirits they will be on Earth, and 'Spirits of the Evil Ones' they will be called. 15.10 And the dwelling of the Spirits of Heaven is Heaven, but the dwelling of the spirits of the Earth, who were born on the Earth, is Earth. 15.11 And the spirits of the giants do wrong, are corrupt, attack, fight, break on the Earth, and cause sorrow. And they eat no food, do not thirst, and are not observed. 15.12 And these spirits will rise against the sons of men, and against the women, because they came out of them in the days of slaughter and destruction. 16.1 And the death of the giants, wherever the spirits have gone out from their bodies, their flesh will be destroyed, before the Judgement. Thus, they will be destroyed, until the Day of the Great Consummation is accomplished, upon the Great Age, upon the Watchers and the impious ones. 16.2 And now, to the Watchers, who sent you to petition on their behalf, who were formerly in Heaven: 16.3 You were in Heaven, but its secrets had not yet been revealed to you; and a worthless mystery you knew. This, you made known to women, in the hardness of your hearts. And through this mystery, the women, and the men, cause evil to increase on the Earth. 16.4 Say to them therefore: You will not have peace." 17.1 And they took me to a place where they were like burning fire, and, when they wished, they made themselves look like men. 17.2 And they led me to a place of storm, and to a mountain, the tip of whose summit reached to Heaven. 17.3 And I saw lighted places, and thunder in the outermost ends, in its depths a bow of fire, and arrows, and their quivers, and a sword of fire, and all the flashes of lightning. 17.4 And they took me to the Water of Life, as it is called, and to the Fire of the West, which receives every setting of the Sun. 17.5 And I came to a river of fire, whose fire flows like water, and pours out into the Great Sea, which is towards the west. 17.6 And I saw all the great rivers, and I reached the Great Darkness, and went where all flesh walks. 10 17.7 And I saw the Mountains of the Darkness of Winter, and the place where the water of all the deeps pours out. 17.8 And I saw the mouths of all the rivers of the Earth, and the mouth of the deep. 18.1 And I saw the storehouses of all the winds, and I saw how, with them, He has adorned all creation, and I saw the foundations of the Earth. 18.2 And I saw the cornerstone of the Earth. And I saw the four winds which support the Earth and the sky. 18.3 And I saw how the winds stretch out the height of Heaven, and how they position themselves between Heaven and Earth; they are the Pillars of Heaven. 18.4 And I saw the winds which turn the sky, and cause the disc of the Sun, and all the stars, to set. 18.5 And I saw the winds on the Earth, which support the clouds, and I saw the paths of the Angels. I saw, at the end of the Earth, the firmament of Heaven above. 18.6 And I went towards the south, and it was burning, day and night, where there were seven mountains of precious stones, three towards the east, and three towards the south. 18.7 And those towards the east were of coloured stone, and one was of pearl, and one of healing stone, and those towards the south, of red stone. 18.8 And the middle one reached to Heaven, like the throne of the Lord, of stibium, and the top of the throne was of sapphire. 18.9 And I saw a burning fire, and what was in all the mountains. 18.10 And I saw a place there, beyond the great earth; there the waters gathered together. 18.11 And I saw a deep chasm of the Earth, with pillars of heavenly fire, and I saw among them, fiery pillars of Heaven, which were falling, and as regards both height and depth, they were immeasurable. 18.12 And beyond this chasm, I saw a place, and it had neither the sky above it, nor the foundation of earth below it. There was no water on it, and no birds, but it was a desert place. 18.13 And a terrible thing I saw there, seven stars, like great burning mountains. 18.14 And, like a spirit questioning me, the Angel said: "This is the place of the end of Heaven and Earth; this is the prison for the Stars of Heaven and the Host of Heaven. 11 18.15 And the stars which roll over the fire, these are the ones which transgressed the command of the Lord, from the beginning of their rising, because they did not come out at their proper times. 18.16 And He was angry with them, and bound them until the time of the consummation of their sin, in the Year of Mystery." 19.1 And Uriel said to me: "The spirits of the Angels, who were promiscuous with women, will stand here; and they, assuming many forms, made men unclean, and will lead men astray, so that they sacrifice to demons as gods. And they will stand there until the Great Judgement Day, on which they will be judged, so that an end will be made of them. 19.2 And their wives, having led astray the Angels of Heaven, will become peaceful." 19.3 And I, Enoch, alone saw the sight, the ends of everything, and no man has seen what I have seen.
20.1 And these are the names of the Holy Angels who keep Watch. 20.2 Uriel, one of the Holy Angels; namely the Angel of thunder and earthquakes. 20.3 Raphael, one of the Holy Angels; namely the Angel of the spirits of men. 20.4 Raguel, one of the Holy Angels; who takes vengeance on the world, and on the lights. 20.5 Michael, one of the Holy Angels; namely the one put in charge of the best part of mankind, in charge of the nation. 20.6 Saraqael, one of the Holy Angels; who is in charge of the spirits of men who cause the spirits to sin. 20.7 Gabriel, one of the Holy Angels; who is in charge of the Serpents, and the Garden, and the Cherubim. 21.1 And I went round to a place where there was nothing made. 21.2 And I saw a terrible thing; neither the High Heaven, nor the firm earth, but a desert place, prepared and terrible. 21.3 And there, I saw seven Stars of Heaven, bound on it together, like great mountains, and burning like fire. 21.4 Then I said: "For what sin have they been bound, and why have they been thrown here?" 21.5 And Uriel, one of the Holy Angels, who was with me and led me, spoke to me and said: "Enoch, about whom do you ask? About whom do you inquire, ask, and care? 12 21.6 These, are some of the stars, which transgressed the command of the Lord Most High, and they have been bound here, until ten thousand ages are completed; the number of the days of their sin." 21.7 And from there, I went to another place, more terrible than this. And I saw a terrible thing; there was a great fire there, which burnt and blazed. And the place had a cleft reaching into the abyss, full of great pillars of fire, which were made to fall; neither its extent, nor its size, could I see, nor could I see its source. 21.8 Then I said: "How terrible this place is, and how painful to look at!" 21.9 Then Uriel, one of the Holy Angels, who was with me, answered me. He answered me and said to me: "Enoch, why do you have such fear and terror because of this terrible place, and before this pain?" 21.10 And he said to me: "This place is the prison of the Angels, and there they will be held for ever." 22.1 And from there, I went to another place, and he showed me, in the west, a large and high mountain, and a hard rock, and four hollow places. 22.2 And inside, it was deep, wide, and very smooth. How smooth are these hollow places, and deep, and dark to look at! 22.3 Then Raphael, one of the Holy Angels who was with me, answered me, and said to me: "These hollow places are there so that the spirits, the souls of the dead, might be gathered into them. For them they were created; so that here they might gather the souls of the sons of men. 22.4 And these places they made, where they will keep them until the Day of Judgement, and until their appointed time, and that appointed time will be long, until the Great Judgement comes upon them. 22.5 And I saw the spirits of the sons of men who were dead; and their voices reached Heaven and complained. 22.6 Then, I asked Raphael, the Angel who was with me, and said to him: "Whose is this spirit, whose voice thus reaches Heaven and complains?" 22.7 And he answered me, and said to me, saying: "This spirit is the one that came out of Abel, whom Cain, his brother, killed. And he will complain about him, until his offspring are destroyed from the face of the Earth, and, from amongst the offspring of men, his offspring perish." 22.8 Then I asked about him, and about judgement on all, and I said: "Why is one separated from another?" 22.9 And he answered me, and said to me: "These three places were made in order that they might separate the spirits of the dead. And thus the souls of the righteous have been separated; this is the spring of water, and on it the light. 13 22.10 Likewise, a place has been created for sinners, when they die and are buried in the earth, and judgement has not come upon them during their life. 22.11 And here their souls will be separated for this great torment, until the great Day of Judgement, and punishment, and torment, for those who curse, for ever, and of vengeance on their souls. And there He will bind them for ever. Verily, He is, from the beginning of the world. 22.12 And thus, a place has been separated for the souls of those who complain, and give information, about their destruction; about when they were killed, in the days of the sinners. 22.13 Thus a place has been created for the souls of men who are not righteous, but sinners, accomplished in wrongdoing and with the wrongdoers will be their lot. But, their souls will not be killed on the Day of Judgement, nor will they rise from here." 22.14 Then I blessed the Lord of Glory, and said: "Blessed be my Lord, the Lord of Glory and Righteousness, who rules everything for ever." 23.1 And, from there, I went to another place, towards the west, to the ends of the Earth. 23.2 And I saw a fire, that burnt and ran, without resting, or ceasing from running, by day or by night, but continued in exactly the same way. 23.3 And I asked saying: "What is this which has no rest?" 23.4 Then Raguel, one of the Holy Angels, who was with me, answered me, and said to me: "This burning fire, whose course you saw towards the west, is the fire of all the Lights of Heaven." 24.1 And from there, I went to another place of the Earth, and he showed me a mountain of fire, that blazed day and night. 24.2 And I went towards it and saw seven magnificent mountains. And all were different from one another, and precious and beautiful stones, and all were precious, and their appearance glorious, and their form was beautiful. Three towards the east, one fixed firmly on another, and three towards the south, one on another, and deep and rugged valleys, no one of which was near another. 24.3 And there was a seventh mountain, in the middle of these, and in their height they were all like the seat of a throne; and fragrant trees surrounded it. 24.4 And there was, among them, a tree such as which I have never smelt, and none of them, nor any others, were like it. It smells more fragrant than any fragrance, and its leaves, and its flowers, and its wood never wither. Its fruit is good, and its fruit is like bunches of dates on a palm. 14 24.5 And then I said: "Behold, this beautiful tree! Beautiful to look at, and pleasant are its leaves, and its fruit very delightful in appearance." 24.6 And then Michael, one of the Holy and Honoured Angels, who was with me, and was in charge of them, 25.1 answered me and said to me: "Enoch, why do you ask me about the fragrance of this tree, and why do you inquire to learn?" 25.2 Then I, Enoch, answered him saying: "I wish to learn about everything, but especially about this tree." 25.3 And he answered me, saying: "This high mountain, which you saw, whose summit is like the Throne of the Lord, is the throne where the Holy and Great One, the Lord of Glory, the Eternal King, will sit when He comes down to visit the Earth for good. 25.4 And this beautiful fragrant tree, and no creature of flesh has authority to touch it until the Great Judgement, when He will take vengeance on all, and bring everything to a consummation for ever; this will be given to the righteous and the humble. 25.5 From its fruit, life will be given to the chosen; towards the north it will be planted, in a Holy place, by the house of the Lord, the Eternal King. 25.6 Then they will rejoice, with joy, and be glad in the Holy place. They will each draw the fragrance of it into their bones, and they will live a long life on Earth, as your fathers lived. And, in their days, sorrow and pain, and toil and punishment, will not touch them." 25.7 Then I blessed the Lord of Glory, the Eternal King, because He has prepared such things for righteous men, and has created such things, and said that they are to be given to them. 26.1 And from there, I went to the middle of the Earth, and saw a blessed, well watered place, which had branches which remained alive, and sprouted, from a tree which had been cut down. 26.2 And there, I saw a Holy mountain, and under the mountain, to the east of it, there was water, and it flowed towards the south. 26.3 And I saw towards the east, another mountain, which was of the same height, and between them, there was a deep and narrow valley; and in it, a stream ran by the mountain. 26.4 And to the west of this one, was another mountain, which was lower than it was, and not high; and under it, there was a valley between them. And there were other deep and dry valleys at the end of the three mountains. 15 26.5 And all the valleys were deep, and narrow, of hard rock, and trees were planted on them. 26.6 And I was amazed at the rock, and I was amazed at the valley; I was very much amazed. 27.1 Then I said: "What is the purpose of this blessed land, which is completely full of trees, and of this accursed valley in the middle of them?" 27.2 Then Raphael, one of the Holy Angels who was with me, answered me, and said to me: "This accursed valley is for those who are cursed for ever. Here will be gathered together all who speak with their mouths against the Lord, words that are not fitting, and say hard things about His Glory. Here, they will gather them together, and here will be their place of judgement. 27.3 And in the last days, there will be the spectacle of the Righteous Judgement upon them, in front of the righteous, for ever, for evermore; here, the merciful will bless the Lord of Glory, the Eternal King. 27.4 And in the days of the judgement on them, they will bless Him, on account of His mercy, according as He has assigned to them their lot." 27.5 Then I myself blessed the Lord of Glory, I addressed Him, and I remembered His Majesty, as was fitting. 28.1 And from there, I went towards the east, to the middle of the mountain of the wilderness, and I saw only desert. 28.2 But it was full of trees, from this seed, and water gushed out over it from above. 28.3 The torrent, which flowed towards the northwest, seemed copious, and from all sides there went up mist and dew. 29.1 And I went to another place, away from the wilderness; I came near to the east of this mountain. 29.2 And there, I saw Trees of Judgement, especially vessels of the fragrance of incense and myrrh, and the trees were not alike.
30.1 And above it, above these, above the mountains of the east, and not far away, I saw another place; valleys of water, like that which does not fail. 30.2 And, I saw a beautiful tree, and its fragrance was like that of the mastic. 30.3 And by the banks of these valleys I saw fragrant cinnamon. And beyond those valleys I came towards the east. 16 31.1 And I saw another mountain on which there were trees, and there flowed out water, and there flowed out from them, as it were, a nectar whose name is styrax and galbanum. 31.2 And beyond this mountain, I saw another mountain, and on it there were aloe trees, and those trees were full of a fruit, which is like an almond, and is hard. 31.3 And, when they take this fruit, it is better than any fragrance. 32.1 And after these fragrances, to the north, as I looked over the mountains, I saw seven mountains full of fine nard, and fragrant trees of cinnamon and pepper. 32.2 And from there, I went over the summits of those mountains, far away to the east, and I went over the Red Sea, and I was far from it, and I went over the Angel Zotiel. 32.3 And I came to the Garden of Righteousness, and I saw beyond those trees many large trees growing there, sweet smelling, large, very beautiful and glorious, the Trees of Wisdom, from which they eat and know great wisdom. 32.4 And it is like the carob tree, and its fruit is like bunches of grapes on a vine, very beautiful, and the smell of this tree spreads and penetrates afar. 32.5 And I said: "This tree is beautiful! How beautiful and pleasing is its appearance!" 32.6 And the Holy Angel Raphael, who was with me, answered me and said to me: "This is the Tree of Wisdom, from which your old father, and aged mother, who were before you, ate and learnt wisdom; and their eyes were opened, and they knew that they were naked. And they were driven from the garden." 33.1 And, from there, I went to the ends of the Earth, and I saw there large animals, each different from the other, and also birds, which differed in form, beauty, and call, each different from the other. 33.2 And to the east of these animals, I saw the ends of the Earth, on which Heaven rests, and the open Gates of Heaven. 33.3 And I saw how the stars of Heaven come out, and counted the Gates out of which they come, and wrote down all their outlets, for each one, individually, according to their number. And their names, according to their constellations, their positions, their times, and their months, as the Angel Uriel, who was with me, showed me. 33.4 And he showed me everything, and wrote it down, and also their names he wrote down for me, and their laws and their functions. 17 34.1 And, from there, I went towards the north, to the ends of the Earth, and there I saw a great and glorious wonder, at the ends of the whole Earth. 34.2 And there I saw three Gates of Heaven, open in Heaven, through each of them north winds go out; when they blow there is cold, hail, hoarfrost, snow, dew, and rain. 34.3 And from one Gate, it blows for good; but when they blow through the other two Gates, it is with force, and it brings torment over the Earth, and they blow with force. 35.1 And, from there, I went towards the west, to the ends of the Earth, and I saw there, as I saw in the east, three open Gates; as many Gates and as many outlets. 36.1 And, from there, I went towards the south, to the ends of the Earth, and there I saw three Gates of Heaven open; and the south wind, and the dew, and the rain, and wind, come out from there. 36.2 And, from there, I went towards the east of the ends of Heaven, and there I saw the three eastern Gates of Heaven open, and above them, there were smaller Gates. 36.3 Through each of these smaller Gates, the stars of Heaven pass, and go towards the west, on the path that has been shown to them. 36.4 And when I saw, I blessed, and I will always bless the Lord of Glory, who has made great and glorious wonders, so that He might show the greatness of His Work to His Angels, and to the souls of men, so that they might praise His Work. And so that all His creatures might see the work of His Power, and praise the great work of His Hands, and bless Him for ever! 37.1 The second vision that he saw, The Vision of Wisdom, which Enoch, the son of Jared, the son of Malalel, the son of Cainan, the son of Enosh, the son of Seth, the son of Adam, saw. 37.2 And this is the beginning of the words of wisdom, which I raised my voice to speak, and say, to those who dwell on the dry ground. Hear, you men of old, and see, those who come after, the words of the Holy One, which I will speak, in front of the Lord of Spirits. 37.3 "It would have been better to have said these things before, but from those who come after, we will not withhold the beginning of wisdom." 37.4 Until now, there has not been given by the Lord of Spirits, such wisdom as I have received. In accordance with my insight, in accordance with the wish of the Lord of Spirits; by whom the lot of eternal life has been given to me. 18 37.5 And the three parables were imparted to me, and I raised my voice, and said to those who dwell on the dry ground: 38.1 The First Parable. When the Community of the Righteous appears; and the sinners are judged for their sins, and are driven from the face of the dry ground. 38.2 And when the Righteous One appears, in front of the Chosen Righteous, whose works are weighed by the Lord of Spirits. And when light appears to the righteous, and chosen, who dwell on the dry ground, where will be the dwelling of the sinners? And where will be the resting-place of those who denied the Lord of Spirits? It would have been better for them if they had not been born. 38.3 And when the secrets of the righteous are revealed, the sinners will be judged, and the impious driven from the presence of the righteous and the chosen. 38.4 And, from then on, those who possess the Earth will not be mighty and exalted. Nor will they be able to look at the face of the Holy Ones, for the light of the Lord of the Spirits will have appeared on the faces of the Holy, the righteous, and the chosen. 38.5 And the mighty kings will, at that time, be destroyed, and given into the hands of the righteous and the Holy. 38.6 And, from then on, none will be able to seek the Lord of Spirits, for their life will be at an end. 39.1 And it will come to pass, in these days, that the chosen and holy children will come down from the High Heavens, and their offspring will become one with the sons of men. 39.2 In those days, Enoch received books of indignation, and anger, and books of tumult and confusion. "And there will be no mercy for them", says the Lord of Spirits. 39.3 And at that time, clouds, and a storm wind, carried me off from the face of the Earth, and set me down at the end of Heaven. 39.4 And there, I saw another vision; the Dwelling of the Righteous, and the Resting Places of the Holy. 39.5 There, my eyes saw their dwelling with the Angels, and their resting places with the Holy Ones, and they were petitioning, and supplicating, and praying, on behalf of the sons of men. And righteousness, like water, flowed in front of them, and mercy, like dew on the ground. Thus it is among them for ever and ever. 39.6 And in those days, my eyes saw the Place of the Chosen Ones of Righteousness and Faith; and there will be righteousness in their days, and the righteous and chosen will be without number, in front of Him, for ever and ever. 19 39.7 And I saw their dwelling, under the Wings of the Lord of Spirits, and all the righteous and chosen shone in front of Him, like the light of fire. And their mouths were full of blessing, and their lips praised the name of the Lord of Spirits. And righteousness will not fail in front of Him, and truth will not fail in front of Him. 39.8 There I wished to dwell, and my soul longed for that dwelling; there had my lot been assigned before, for thus it was decided about me, in front of the Lord of Spirits. 39.9 And in those days, I praised and exalted the name of the Lord of Spirits, with blessing and praise, for He has destined me for blessing and praise, in accordance with the wish of the Lord of Spirits. 39.10 And for a long time my eyes looked at that place, and I blessed Him, and praised Him, saying: "Blessed is He, and may He be blessed from the beginning, and for ever!" 39.11 And in His presence there is no end. He knew, before the world was created, what the world would be; even for all the generations that are to come. 39.12 Those Who Do Not Sleep bless you, and they stand before Your Glory, and bless, and praise, and exalt, saying: "Holy, Holy, Holy, Lord of Spirits; He fills the Earth with spirits." 39.13 And there, my eyes saw all Those Who Do Not Sleep, standing in front of Him, and blessing, and saying: "Blessed are You, and blessed is the Name of the Lord, for ever and ever!" 39.14 And my face was transformed until I was unable to see.
40.1 And after this, I saw a thousand thousands, and ten thousand times ten thousand! A multitude, beyond number or reckoning, who stood in front of the Glory of the Lord of Spirits. 40.2 I looked, and on the four sides of the Lord of Spirits, I saw four figures, different from those who were standing; and I learnt their names, because the Angel, who went with me, made known their names, and showed me all the secret things. 40.3 And I heard the voices of those four figures as they sang praises in front of the Lord of Glory. 40.4 The first voice blesses the Lord of Spirits for ever and ever. 40.5 And the second voice I heard blessing the Chosen One, and the chosen, who depend on the Lord of Spirits. 40.6 And the third voice I heard, petitioned, and prayed, on behalf of those who dwell on dry ground, and supplicate in the name of the Lord of Spirits. 20 40.7 And the fourth voice, I heard driving away the Satans, and not allowing them to come before the Lord of Spirits to accuse those who dwell on the dry ground. 40.8 And, after this, I asked the Angel of Peace, who went with me, and showed me everything which is secret: "Who are those four figures, whom I have seen, and whose words I have heard and written down?" 40.9 And he said to me: "This first one is the Holy Michael, the merciful and longsuffering. And the second, who is in charge of all the diseases, and in charge of all the wounds of the sons of men, is Raphael. And the third, who is in charge of all the powers, is the Holy Gabriel. And the fourth, who is in charge of the repentance and hope of those who will inherit eternal life, is Phanuel." 40.10 And these are the four Angels of the Lord Most High; and the four voices that I heard in those days. 41.1 And after this, I saw all the secrets of Heaven, and how the Kingdom is divided, and how the deeds of men are weighed in the Balance. 41.2 There I saw the Dwelling of the Chosen, and the Resting Places of the Holy; and my eyes saw there all the sinners, who deny the name of the Lord of Spirits, being driven from there. And they dragged them off, and they were not able to remain, because of the punishment that went out from the Lord of Spirits. 41.3 And there, my eyes saw the secrets of the flashes of lightning, and of the thunder. And the secrets of the winds, how they are distributed, in order to blow over the Earth, and the secrets of the clouds, and of the dew; and there I saw from where they go out, in that place. And how, from there, the dust of the Earth is saturated. 41.4 And there I saw closed storehouses, from which the winds are distributed, and the storehouse of the hail, and the storehouse of the mist, and the storehouse of the clouds; and its cloud remained over the Earth, from the beginning of the world. 41.5 And I saw the Chambers of the Sun, and the Moon, where they go out, and where they return. And their glorious return; and how one is more honoured than the other is. And their magnificent course, and how they do not leave their course, neither adding nor subtracting from their course. And how they keep faith in one another; observing their oath. 41.6 And the Sun goes out first, and completes its journey at the command of the Lord of Spirits; and His Name endures for ever and ever. 41.7 And, after this, is the hidden, and visible, path of the Moon, and it travels the course of its journey, in that place, by day and by night. One stands opposite the 21 other, in front of the Lord of Spirits, and they give thanks, and sing praise, and do not rest, because their thanksgiving is like rest to them. 41.8 For the shining Sun makes many revolutions; for a blessing and for a curse. And the path, of the journey of the Moon, is for the righteous, light, but for the sinners, darkness. In the Name of the Lord, who has created a division between light and darkness, and has divided the spirits of men, and has established the spirits of the righteous, in the name of His Righteousness. 41.9 For no Angel hinders, and no power is able to hinder, because the Judge sees them all, and judges them all Himself. 42.1 Wisdom, found no place where she could dwell, and her dwelling was in Heaven. 42.2 Wisdom went out, in order to dwell among the sons of men, but did not find a dwelling; wisdom returned to her place, and took her seat in the midst of the Angels. 42.3 And Iniquity came out from her chambers; those whom she did not seek, she found, and dwelt among them, like rain in the desert, and like dew on the parched ground. 43.1 And again, I saw flashes of lightning, and the Stars of Heaven, and I saw how He called them all by their names, and they obeyed Him. 43.2 And I saw the Balance of Righteousness; how they are weighed according to their light, according to the width of their areas, and the day of their appearing. And how their revolutions produce lightning; and I saw their revolutions, according to the number of the Angels, and how they keep faith with one another. 43.3 And I asked the Angel, who went with me and showed me what is secret: "What are these?" 43.4 And he said to me: "Their likeness, the Lord of Spirits has shown to you; these are the names of the righteous, who dwell on the dry ground, and believe in the name of the Lord of Spirits for ever and ever." 44.1 And other things I saw, concerning lightning, how some of the stars rise, and become lightning, but cannot lose their form. 45.1 And this is The Second Parable. About those who deny the Name of the Dwelling of the Holy Ones, and of the Lord of Spirits. 22 45.2 They will not ascend into Heaven, nor will they come upon the Earth; such will be the lot of the sinners who deny the Name of the Lord of Spirits, who will thus be kept for the Day of Affliction and Distress. 45.3 "On that day the Chosen One will sit on the Throne of Glory and will choose their works. And their resting places will be without number, and their spirits, within them, will grow strong when they see My Chosen One, and those who appeal to My Holy and Glorious Name. 45.4 And on that day, I will cause My Chosen One to dwell among them, and I will transform Heaven and make it an Eternal Blessing and Light. 45.5 And I will transform the dry ground, and make it a blessing, and I will cause My Chosen Ones to dwell upon it; but those who commit sin and evil will not tread upon it. 45.6 For I have seen, and have satisfied with peace, My Righteous Ones, and have placed them in front of Me; but for the sinners My Judgement draws near, so that I may destroy them from the face of the Earth." 46.1 And there, I saw one who had a Head of Days, and his head was white like wool. And with him there was another, whose face had the appearance of a man, and his face was full of grace, like one of the Holy Angels. 46.2 And I asked one of the Holy Angels, who went with me, and showed me all the secrets, about that Son of Man, who he was, and from where he was, and why he went with the Head of Days. 46.3 And he answered me, and said to me: "This is the Son of Man who has righteousness, and with whom righteousness dwells. He will reveal all the treasures of that which is secret, for the Lord of Spirits has chosen him, and through uprightness, his lot has surpassed all others, in front of the Lord of Spirits, for ever. 46.4 And this Son of Man, who you have seen, will rouse the kings and the powerful from their resting places, and the strong from their thrones, and will loose the reins of the strong, and will break the teeth of the sinners. 46.5 And he will cast down the kings from their thrones, and from their kingdoms, for they do not exalt Him, and do not praise Him, and do not humbly acknowledge from where their kingdom was given to them. 46.6 And he will cast down the faces of the strong, and shame will fill them, and darkness will be their dwelling, and worms will be their resting place. And they will have no hope of rising from their resting-places, for they do not exalt the Name of the Lord of Spirits. 23 46.7 And these are they who judge the Stars of Heaven, and raise their hands against the Most High, and trample upon the dry ground, and dwell upon it. And all their deeds show iniquity, and their power rests on their riches, and their faith is in their gods, that they have made with their hands, and they deny the Name of the Lord of Spirits. 46.8 And they will be driven from the houses of His Congregation, and of the faithful, who depend on the Name of the Lord of Spirits. 47.1 And, in those days, the prayer of the righteous, and the blood of the righteous, will have ascended from the Earth, in front of the Lord of Spirits. 47.2 In these days, the Holy Ones, who live in Heaven above, will unite with one voice, and supplicate, and pray, and praise, and give thanks, and bless, in the Name of the Lord of Spirits. Because of the blood of the righteous that has been poured out. And because of the prayer of the righteous, so that it may not cease in front of the Lord of Spirits, so that justice might be done to them, and that their patience may not have to last for ever." 47.3 And in those days, I saw the Head of Days sit down on the Throne of His Glory, and the Books of the Living were opened, in front of Him, and all His Host, which dwell in the Heavens above, and His Council were standing in front of Him. 47.4 And the hearts of the Holy Ones were full of joy, that the Number of Righteousness had been reached, and the prayer of the righteous had been heard, and the blood of the righteous had been required, in front of the Lord of Spirits. 48.1 And in that place, I saw an inexhaustible Spring of Righteousness, and many Springs of Wisdom surrounded it, and all the thirsty drank from them, and were filled with wisdom, and their dwelling was with the Righteous, and the Holy, and the Chosen. 48.2 And at that hour, that Son of Man was named in the presence of the Lord of Spirits, and named in front of the Head of Days. 48.3 Even before the Sun and the constellations were created, before the Stars of Heaven were made, his name was named in front of the Lord of Spirits. 48.4 He will be a staff to the Righteous, and the Holy, so that they may lean on him and not fall, and he will be the Light of the Nations, and he will be the hope of those who grieve in their hearts. 48.5 All those who dwell upon the dry ground, will fall down and worship, in front of Him, and they will bless, and praise, and celebrate with psalms, the name of the Lord of Spirits. 24 48.6 And because of this, he was chosen, and hidden in front of Him, before the World was created, and for ever. 48.7 But the wisdom of the Lord of Spirits, has revealed him to the holy and the righteous, for He has kept safe the lot of the righteous, for they have hated, and rejected, this world of iniquity. And all its works, and its ways, they have hated, in the name of the Lord of Spirits. For in His Name they are saved, and He is the one who will require their lives. 48.8 And in those days, the kings of the Earth, and the strong, who possess the dry ground, will have downcast faces, because of the works of their hands, for on the day of their distress and trouble, they will not save themselves. 48.9 "And I will give them into the hands of My Chosen Ones; like straw in the fire, and like lead in water, so they will burn in front of the Righteous, and sink in front of the Holy, and no trace will be found of them." 48.10 And on the day of their trouble, there will be rest on the Earth, and they will fall down in front of them and will not rise. And there will be no one, who will take them with his hands, and raise them, for they denied the Lord of Spirits and His Messiah. May the Name of the Lord of Spirits be blessed! 49.1 For wisdom has been poured out like water, and glory will not fail in front of Him, for ever and ever. 49.2 For he is powerful in all the secrets of righteousness, and iniquity will pass away like a shadow, and will have no existence; for the Chosen One stands in front of the Lord of Spirits, and His Glory is for ever and ever, and His Power for all generations. 49.3 And in him dwells the spirit of wisdom, and the spirit that gives understanding, and the spirit of knowledge, and of power, and the spirit of those who sleep in righteousness. 49.4 And he will judge the things that are secret, and no one will be able to say an idle word in front of him, for he has been chosen in front of the Lord of Spirits, in accordance with His wish.
50.1 And, in those days, a change will occur for the Holy and the Chosen; the Light of Days will rest upon them, and glory and honour will return to the Holy. 50.2 And, on the Day of Trouble, calamity will be heaped up over the sinners, but the righteous will conquer, in the Name of the Lord of Spirits, and he will show this to others so that they might repent, and abandon the works of their hands. 25 50.3 And they will have no honour, in front of the Lord of Spirits, but in his name they will be saved, and the Lord of Spirits will have mercy on them, for His mercy is great. 50.4 And he is righteous, in his judgement, and in front of his glory, iniquity will not be able to stand against his judgement; he who does not repent will be destroyed. 50.5 "And from then on I will not have mercy on them," says the Lord of Spirits. 51.1 And in those days, the Earth will return that which has been entrusted to it, and Sheol will return that which has been entrusted to it, and that which it has received. And destruction will return what it owes. 51.2 And He will choose the righteous, and the holy, from among them; for the day has come near when they must be saved. 51.3 And in those days, the Chosen One will sit on His Throne, and all the Secrets of Wisdom will flow out from the council of his mouth, for the Lord of Spirits has appointed him and glorified him. 51.4 And in those days, the mountains will leap like rams, and the hills will skip like lambs satisfied with milk, and all will become Angels in Heaven. 51.5 Their faces will shine with joy, for in those days the Chosen One will have risen, and the Earth will rejoice. And the righteous will dwell upon it, and the chosen will walk upon it. 52.1 And, after those days, in that place where I had seen all the visions of that which is secret, for I had been carried off by a whirlwind, and they had brought me to the west. 52.2 There, my eyes saw the Secrets of Heaven; everything that will occur on Earth: a mountain of iron, and a mountain of copper, and a mountain of silver, and a mountain of gold, and a mountain of soft metal, and a mountain of lead. 52.3 And I asked the Angel, who went with me, saying: "What are these things which I have seen in secret?" 52.4 And he said to me: "All these things, which you have seen, serve the authority of His Messiah, so that he may be strong and powerful on the Earth." 52.5 And that Angel of Peace answered me, saying: "Wait a little and you will see, and everything which is secret, which the Lord of Spirits has established, will be revealed to you. 52.6 And these mountains, that you have seen; the mountain of iron, and the mountain of copper, and the mountain of silver, and the mountain of gold, and the mountain of soft metal, and the mountain of lead. All these, in front of the Chosen 26 One, will be like wax before fire, and, like the water that comes down from above onto these mountains, they will be weak under his feet. 52.7 And it will come to pass, in those days, that neither by gold, nor by silver, will men save themselves; they will be unable to save themselves, or to flee. 52.8 And there will be neither iron for war, nor material for a breastplate; bronze will be no use, and tin will be of no use, and will count for nothing, and lead will not be wanted. 52.9 All these will be wiped out, and destroyed, from the face of the Earth, when the Chosen One appears in front of the Lord of Spirits." 53.1 And there, my eyes saw a deep valley, and its mouth was open; and all those who dwell upon dry ground, and the sea, and the islands, will bring gifts, and presents, and offerings, to Him, but that deep valley will not become full. 53.2 And their hands commit evil, and everything, at which the righteous toil, the sinners evilly devour; and so the sinners will be destroyed from in front of the Lord of Spirits, and will be banished from the face of His Earth, unceasingly for ever and ever. 53.3 For I saw the Angels of Punishment going and preparing all the instruments of Satan. 53.4 And I asked the Angel of Peace, who went with me, and I said to him: "These instruments; for whom are they preparing them?" 53.5 And he said to me: "They are preparing these for the kings, and the powerful of this Earth, so that by means of them they may be destroyed. 53.6 And, after this, the Righteous and Chosen One, will cause the house of His Congregation to appear; from then on, in the Name of the Lord of Spirits, they will not be hindered. 53.7 And in front of him, these mountains will not be firm like the earth, and the hills will be like a spring of water; and the righteous will have rest from the illtreatment of the sinners." 54.1 And I looked, and turned to another part of the Earth, and I saw there a deep valley with burning fire. 54.2 And they brought the kings, and powerful, and threw them into that valley. 54.3 And there, my eyes saw how they made instruments for them; iron chains of immeasurable weight. 54.4 And I asked the Angel of Peace, who went with me, saying: "These chain instruments; for whom are they being prepared?" 27 54.5 And he said to me: "These are being prepared for the hosts of Azazel, so that they may take them, and throw them into the lowest part of hell, and they will cover their jaws with rough stones, as the Lord of Spirits commanded. 54.6 And Michael and Gabriel, Raphael and Phanuel; these will take hold of them on that great day. And throw them, on that day, into the furnace of burning fire, so that the Lord of Spirits may take vengeance on them, for their iniquity, in that they became servants of Satan, and led astray those who dwell upon the dry ground. 54.7 And in those days, the punishment of the Lord of Spirits will go out, and all the storehouses of the waters, which are above the sky, and under the earth, will be opened. 54.8 And all the waters will be joined with the waters that are above the sky. The water that is above the sky is male, and the water that is under the Earth is female. 54.9 And all those who dwell upon the dry ground, and those who dwell under the ends of Heaven, will be wiped out. 54.10 And because of this, they will acknowledge their iniquity, which they have committed on the Earth, and through this they will be destroyed." 55.1 And, after this, the Head of Days repented, and said: "I have destroyed, to no purpose, all those who dwell upon the dry ground." 55.2 And He swore, by His Great Name: "From now on, I will not act like this towards all those who dwell upon the dry ground. And I will put a sign in Heaven, and it will be a pledge of faith between Me and them, for ever, so long as Heaven is above the Earth. 55.3 And this will be in accordance with My command. When I want to take hold of them, with the hands of the Angels, on the day of distress and pain, in the face of My anger, and My wrath; My wrath and anger will remain upon them" says the Lord, The Lord of Spirits. 55.4 "You powerful kings, who dwell upon the dry ground, will be obliged to watch My Chosen One sit down on the throne of My Glory, and judge, in the Name of the Lord of Spirits, Azazel, and all his associates, and all his hosts." 56.1 And I saw there, the hosts of the Angels of Punishment, as they went, and they were holding chains of iron and bronze. 56.2 And I asked the Angel of Peace, who went with me, saying: "To whom are those who are holding the chains going?" 56.3 And he said to me: "Each to his own chosen ones, and to their beloved ones, so that they may be thrown into the chasm, in the depths of the valley. 28 56.4 And then that valley will be filled with their chosen and beloved ones, and the days of their life will be at an end, and the days of their leading astray will no longer be counted. 56.5 And in those days, the Angels will gather together, and will throw themselves towards the east, upon the Parthians and Medes. They will stir up the kings, so that a disturbing spirit will come upon them, and they will drive them from their thrones. And they will come out like lions from their lairs, and like hungry wolves in the middle of their flocks. 56.6 And they will go up and trample on the land of My Chosen Ones, and the land of My Chosen Ones will become before them a tramping-ground, and a beaten track. 56.7 But the City of My Righteous Ones will be a hindrance to their horses, and they will stir up slaughter amongst themselves, and their own right hand will be strong against them. And a man will not admit to knowing his neighbour, or his brother, nor a son his father, or his mother, until, through their death, there are corpses enough, and their punishment; it will not be in vain. 56.8 And in those days Sheol will open its mouth, and they will sink into it, and their destruction; Sheol will swallow up the sinners before the faces of the chosen." 57.1 And it came to pass, after this, that I saw another host of chariots, with men riding on them, and they came upon the wind, from the east, and from the west, to the south. 57.2 And the sound of the noise of their chariots was heard. And when this commotion occurred, the Holy Ones observed it from Heaven, and the Pillars of the Earth were shaken from their foundations. And the sound was heard, from the ends of the Earth, to the ends of Heaven, throughout one day. 57.3 And all will fall down and worship the Lord of Spirits. And this is the end of The Second Parable. 58.1 And I began to speak The Third Parable. About The Righteous and about The Chosen. 58.2 Blessed are you, the righteous and the chosen, for your lot will be glorious! 58.3 And the righteous will be in the light of the Sun, and the chosen in the light of eternal life. And there will be no end to the days of their life. And the days of the Holy will be without number. 58.4 And they will seek the light, and will find righteousness with the Lord of Spirits. Peace be to the righteous with the Lord of the World! 29 58.5 And, after this, it will be said to the Holy that they should seek in Heaven the secrets of righteousness, the lot of faith; for it has become bright as the Sun upon the dry ground, and darkness has passed away. 58.6 And there will be ceaseless light, and to a limit of days they will not come, for darkness will have been destroyed previously. And the light will endure, in front of the Lord of Spirits, and the light of uprightness will endure, in front of the Lord of Spirits, for ever.
61.1 And, in those days, I saw long cords given to those Angels, and they acquired wings for themselves, and flew, and went towards the north. 61.2 And I asked the Angel, saying: "Why did these take the long cords, and go?" And he said to me: "They went so that they may measure." 61.3 And the Angel, who went with me, said to me: "These will bring the measurements of the righteous, and the ropes of the righteous, to the righteous, so that they may rely on the Name of the Lord of Spirits, for ever and ever. 61.4 The chosen will begin to dwell with the chosen, and these measurements will be given to faith, and will strengthen righteousness. 61.5 And these measurements will reveal all the secrets of the depths of the Earth, and those who were destroyed by the desert, and those who were devoured by the fish of the sea, and by animals, so that they may return, and rely on the Day of the Chosen One. For no one will be destroyed, in front of the Lord of Spirits, and no one can be destroyed." 61.6 And all those in the Heavens above, received a command, and power, and one voice; and one light, like fire, was given to them. 61.7 And Him before everything, they blessed, and exalted, and praised, in wisdom. And they showed themselves wise, in speech, and in the spirit of life. 61.8 And the Lord of Spirits, set the Chosen One on the Throne of His Glory, and he will judge all the works of the Holy ones in Heaven above, and in the Balance he will weigh their deeds. 61.9 And when he lifts his face, to judge their secret ways, according to the word of the Name of the Lord of Spirits, and their path according to the way of the Righteous Judgement of the Lord Most High, they will all speak with one voice, and bless, and praise, and exalt, and glorify, the Name of the Lord of Spirits. 61.10 And He will call all the Host of the Heavens, and all the Holy Ones above, and the Host of the Lord, the Cherubim, and the Seraphim, and the Ophannim, and all the Angels of Power, and all the Angels of the Principalities, and the Chosen One, and the other host, that is upon the dry ground, and over the water, on that day. 30 61.11 And they will raise one voice, and will bless, and praise, and glorify, and exalt, in the spirit of faith, and in the spirit of wisdom, and of patience, and in the spirit of mercy, and in the spirit of justice, and of peace, and in the spirit of goodness. And they will all say with one voice: "Blessed is He, and blessed be the Name of the Lord of Spirits, for ever and ever." 61.12 All Those Who Do Not Sleep, in Heaven above, will bless Him. All His Holy Ones, who are in Heaven, will bless Him, and all the chosen ones, who dwell in the Garden of Life, and every spirit able to bless, and praise and exalt, and hallow Your Holy Name. And all flesh, which to the limit of its power, will praise, and bless, Your Name for ever and ever. 61.13 For great is the mercy of the Lord of Spirits, and He is long-suffering; and all His works, and all His forces, as many as He has made, He has revealed to the righteous, and the chosen, in the Name of the Lord of Spirits. 62.1 And thus, The Lord commanded the kings, and the mighty, and the exalted, and those who dwell upon the Earth, and said: "Open your eyes, and raise your horns, if you are able, to acknowledge the Chosen One." 62.2 And the Lord of Spirits, sat on His Throne of Glory, and the spirit of righteousness was poured out on him, and the word of his mouth kills all the sinners, and all the lawless, and they are destroyed in front of him. 62.3 And on that Day, all the kings, and the mighty, and the exalted, and those who possess the Earth, will stand up, and they will see, and recognize, how he sits on the Throne of His Glory. And the righteous are judged, in righteousness, in front of him, and no idle word is spoken in front of him. 62.4 And pain will come upon them, as upon a woman in labour, for whom giving birth is difficult, when her child enters the mouth of the womb, and she has difficulty giving birth. 62.5 And one half of them, will look at the other, and they will be terrified, and will cast down their faces, and pain will take hold of them, when they see that Son of Man sitting on the Throne of His Glory. 62.6 And the mighty kings, and all those who possess the Earth, will praise, and bless, and exalt, Him who rules everything that is hidden. 62.7 For, from the beginning, that Son of Man was hidden, and the Most High kept him in the presence of His power, and revealed him only to the Chosen. 62.8 And the community, of the Holy and the Chosen, will be sown, and all the Chosen will stand before him, on that day. 31 62.9 And all the mighty kings, and the exalted, and those who rule the dry ground, will fall down before him, on their faces, and worship; and they will set their hopes on that Son of Man, and will entreat him, and will petition for mercy from him. 62.10 But the Lord of Spirits will then so press them, that they will hasten to go out from before him, and their faces will be filled with shame and the darkness will grow deeper on their faces. 62.11 And the Angels of Punishment will take them, so that they may repay them for the wrong that they did to His children, and to His chosen ones. 62.12 And they will become a spectacle, to the righteous, and to His chosen ones. They will rejoice over them, for the anger of the Lord of Spirits will rest upon them, and the sword of the Lord of Spirits will be drunk with them. 62.13 And the righteous, and the chosen, will be saved on that Day, and they will never see the faces of the sinners, and the lawless, from then on. 62.14 And the Lord of Spirits will remain over them, and with that Son of Man they will dwell, and eat, and lie down, and rise up, for ever and ever. 62.15 And the righteous and chosen will have risen from the earth, and will have ceased to cast down their faces, and will have put on the Garment of Life. 62.16 And this will be a Garment of Life from the Lord of Spirits; and your garments will not wear out, and your glory will not fail, in front of the Lord of Spirits. 63.1 In those days, the mighty kings, who possess the dry ground, will entreat the Angels of His Punishment, to whom they have been handed over, so that they might give them a little respite. And so that they might fall down, and worship, in front of the Lord of Spirits, and confess their sins in front of Him. 63.2 And they will bless, and praise, the Lord of Spirits, and say: "Blessed be the Lord of Spirits, and the Lord of Kings, the Lord of the Mighty, and the Lord of the Rich, and the Lord of Glory, and the Lord of Wisdom! 63.3 And everything secret is clear, in front of You, and Your power is for all generations, and Your glory is for ever and ever. Deep, and without number, are all Your secrets, and Your righteousness is beyond reckoning. 63.4 Now, we realize that we ought to praise, and bless, the Lord of Kings, and the one who is King over all Kings." 63.5 And they will say: "Would that we might be given a respite, so that we might praise, and thank, and bless Him, and make our confession in front of His Glory. 63.6 And now, we long for a respite, but do not find it, we are driven off and do not obtain it; and the light has passed away from before us, and darkness will be our dwelling, for ever and ever. 32 63.7 For we have not made our confession before Him, and we have not praised the name of the Lord of Kings, and we have not praised the Lord for all His works, but our hopes have been on the sceptre of our kingdom, and of our glory. 63.8 And, on the day of our affliction and distress, He does not save us, and we find no respite to make our confession, that our Lord is faithful in all His doings, and in all His judgements, and His justice, and that His judgements show no respect for persons. 63.9 And we pass away from before Him, because all our works, and all our sins, have been counted exactly." 63.10 Then they will say to them: "Our souls are sated with possessions, gained through iniquity, but they do not prevent our going down into the flames of the torment of Sheol." 63.11 And after this, their faces will be filled with darkness and shame, in front of that Son of Man, and they will be driven away from him. And, the sword will dwell among them, in front of him. 63.12 And thus says the Lord of Spirits: "This is the Law, and the judgement for the mighty, and the kings, and the exalted, and for those who possess the dry ground, in front of the Lord of Spirits." 64.1 And I saw other figures hidden in that place. 64.2 I heard the voice of the Angel saying: "These are the Angels who came down from Heaven, onto the Earth, and revealed what is secret to the sons of men, and led astray the sons of men, so that they committed sin." 68.2 And, on that day, the Holy Michael answered Raphael, saying: "The power of the spirit seizes me, and makes me tremble, because of the harshness of the judgement of the secrets, the judgement of the Angels. Who can endure the harshness of the judgement, which has been executed, and before which they melt with fear?" 68.3 And the Holy Michael answered Raphael again, and said to him: "Who would not soften his heart over it, and whose mind would not be disturbed by this word? Judgement has gone out against them, and upon those who they have led out like this." 68.4 But it came to pass, when he stood in front of the Lord of Spirits, that the Holy Michael spoke as follows to Raphael: "I will not take their part, under the eye of the Lord, for the Lord of Spirits is angry with them because they act as if they were the Lord." 33 68.5 Because of this, the hidden judgement will come upon them, for ever and ever; for neither any other Angel, nor any man, will receive their lot, but they alone have received their judgement, for ever and ever. 69.1 And, after this judgement, they will terrify them, and make them tremble, for they have shown this to those who dwell upon the dry ground. 69.2 And behold the names of those Angels. And these are their names: The first of them is Semyaza, and the second Artaqifa, and the third Armen, and the fourth Kokabiel, and the fifth Turiel, and the sixth Ramiel, and the seventh Daniel, and the eighth Nuqael, and the ninth Baraqiel, and the tenth Azazel, and the eleventh Armaros, the twelfth Batriel, the thirteenth Basasael, the fourteenth Ananel, the fifteenth Turiel, the sixteenth Samsiel, the seventeenth Yetarel, the eighteenth Tumiel, the nineteenth Turiel, the twentieth Rumiel, the twenty-first Azazel. 69.3 And these are the chiefs of their Angels, and the names of the leaders of hundreds, and their leaders of fifties, and their leaders of tens. 69.4 The name of the first is Yequn; this is the one who led astray the children of the Angels of Heaven, and he brought them down, onto the dry ground, and led them astray through the daughters of men. 69.5 And the name of the second is Asbeel; this one suggested an evil plan to the children of the Holy Angels, and led them astray, so that they corrupted their bodies with the daughters of men. 69.6 And the name of the third is Gadreel; this is the one that showed all the deadly blows to the sons of men. And he led astray Eve. And he showed the weapons of death to the children of men, the shield, and the breastplate, and the sword for slaughter, and all the weapons of death, to the sons of men. 69.7 And, from his hand, they have gone out against those who dwell on the dry ground, from that time and for ever and ever. 69.8 And the name of the fourth is Penemue; this one showed the sons of men the bitter and the sweet, and showed them all the secrets of their wisdom. 69.9 He taught men the art of writing, with ink and paper, and through this many have gone astray, from eternity to eternity, and to this day. 69.10 For men were not created for this, that they should confirm their faith like this, with pen and ink. 69.11 For men were created, no differently from the Angels, so that they might remain righteous and pure, and death, which destroys everything, would not have touched them; but through this knowledge of theirs they are being destroyed, and through this power it is consuming them. 34 69.12 And the name of the fifth is Kasdeyae; this one showed the sons of men all the evil blows of the spirits, and of the demons, and the blows that attack the embryo in the womb, so that it miscarries. And the blows that attack the soul, the bite of the serpent, and the blows that occur at midday, and the son of the serpent who is strong. 69.13 And this is the task of Kesbeel, the chief of the oath, who showed the oath to the Holy Ones, when he dwelt on High in Glory, and its name is Beqa. 69.14 And this one told the Holy Michael that he should show him the Secret Name; so that they might mention it in the oath, so that those, who showed the sons of men everything that is secret, trembled before that Name and that oath. 69.15 And this is the power of this oath, for it is powerful and strong, and He placed this oath, Akae, in the charge of the Holy Michael. 69.16 And these are the secrets of this oath, and it is strong; through His oath the sky was suspended, before the world was created, and for ever. 69.17 And through it, the earth was founded upon the water, and from the hidden recesses of the mountains come beautiful waters, from the creation of the world, and for ever. 69.18 And through that oath, the sea was created, and as its foundation, for the time of anger, He placed for it the sand, and it does not go beyond it, from the creation of the world, and for ever. 69.19 And through that oath, the deeps were made firm, and they stand and do not move from their place, from the creation of the world, and for ever. 69.20 And through that oath, the Sun and the Moon complete their course, and do not transgress their command, from the creation of the world, and for ever. 69.21 And through that oath, the stars complete their course, and He calls their names, and they answer Him, from the creation of the world, and for ever. 69.22 And likewise, the spirits of the water, of the winds, and of all the breezes, and their paths, according to all the groups of the spirits. 69.23 And there, are kept the storehouses of the sound of thunder, and of the light of the lightning. And there, are kept the storehouses of the hail, and the hoarfrost, and the storehouses of the mist, and the storehouses of the rain and dew. 69.24 And all these make their confession, and give thanks, in front of the Lord of Spirits, and sing praises with all their power. And their food consists of all their thanksgiving, and they give thanks, praise, and exalt, in the name of the Lord of Spirits, for ever and ever. 69.25 And this oath is strong over them, and through it they are kept safe, and their courses are not disturbed. 35 69.26 And they had great joy, and they blessed, praised, and exalted, because the name of that Son of Man had been revealed to them. 69.27 And he sat on the Throne of His Glory, and the whole Judgement was given to the Son of Man, and he will cause the sinners to pass away and be destroyed from the face of the Earth. 69.28 And those who led astray the world, will be bound in chains, and will be shut up in the assembly-place of their destruction, and all their works will pass away from the face of the Earth. 69.29 And, from then on, there will be nothing corruptible. For that Son of Man has appeared, and has sat on the Throne of His Glory, and everything evil will pass away, and go from in front of Him; and the word of that Son of Man will be strong in front of the Lord of Spirits. This is the Third Parable of Enoch.
70.1 And it came to pass, after this, that while he was living his name was lifted from those who dwell upon the dry ground, to the presence of that Son of Man, and to the presence of the Lord of Spirits. 70.2 And he was lifted on the Chariots of the Spirit, and his name vanished from among them. 70.3 And, from that day, I was not counted among them, and He placed me between two winds, between the north and the west, where the Angels took the cords, to measure, for me, the place for the Chosen and the Righteous. 70.4 And there, I saw the First Fathers, and the righteous, who, from the beginning of the world, dwelt in that place. 71.1 And it came to pass, after this, that my spirit was carried off and it went up into the Heavens. I saw the sons of the Holy Angels treading upon flames of fire, their garments were white, and their clothing, and the light of their face, was like snow. 71.2 And I saw two rivers of fire, and the light of that fire shone like a hyacinth, and I fell upon my face, in front of the Lord of Spirits. 71.3 And the Angel Michael, one of the Archangels, took hold of me by my right hand, and raised me, and led me out to all the secrets of mercy, and the secrets of righteousness. 71.4 And he showed me all the secrets of the Ends of Heaven, and all the Storehouses of the Stars, and the Lights, from where they come out, before the Holy Ones. 36 71.5 And the Spirit carried Enoch off to the Highest Heaven, and I saw there, in the middle of that Light, something built of crystal stones, and in the middle of those stones, tongues of living fire. 71.6 And my spirit saw a circle of fire, which surrounded that house; from its four sides came rivers, full of living fire, and they surrounded that house. 71.7 And round about were the Seraphim, and the Cherubim, and the Ophannim; these are They Who Do Not Sleep but keep watch over the Throne of His Glory. 71.8 And I saw Angels, who could not be counted, a thousand thousands, and ten thousand times ten thousand, surrounding that house. And Michael, and Raphael, and Gabriel, and Phanuel, and the Holy Angels who are in the Heavens above, went in and out of that house. 71.9 And Michael, and Raphael, and Gabriel, and Phanuel, and many Holy Angels without number, came out from that house. 71.10 And with them, the Head of Days, his head white, and pure, like wool, and his garments; indescribable. 71.11 And I fell upon my face, and my whole body melted, and my spirit was transformed; and I cried out in a loud voice, in the spirit of power, and I blessed, praised, and exalted. 71.12 And these blessings, which came out from my mouth, were pleasing before that Head of Days. 71.13 And that Head of Days came with Michael, Gabriel, Raphael and Phanuel, and thousands and tens of thousands of Angels without number. 71.14 And that Angel, came to me, and greeted me with his voice, and said to me: "You are the son of man who was born to righteousness, and righteousness remains over you, and the righteousness of the Head of Days will not leave you." 71.15 And he said to me: "He proclaims peace to you, in the name of the world which is to come, for from there, peace has come out, from the creation of the world; and so you will have it, for ever, and for ever and ever. 71.16 And, all will walk according to your way, inasmuch as righteousness will never leave you. With you will be their dwelling, and with you their lot, and they will not be separated from you, for ever, and for ever and ever. 71.17 And so, there will be length of days, with that Son of Man, and the righteous will have peace, and the righteous will have an upright way, in the name of the Lord of Spirits, for ever and ever." 59.1 And, in those days, my eyes saw the Secrets of the Flashes of Lightning, and the Lights, and the regulations governing them; and they flash for a blessing, or a curse, as the Lord of Spirits wishes. 37 59.2 And there, I saw the secrets of the thunder, and how, when it crashes in Heaven above, the sound of it is heard. And they showed me the dwellings of the dry ground, and the sound of the thunder, for peace, and for blessing, or for a curse, according to the word of the Lord of Spirits. 59.3 And after this, all the secrets of the lights, and of the flashes of lightning, were shown to me. They flash to bring blessing and satisfaction.
60.11 And the other Angel spoke to me, the one who went with me and showed me what is secret; what is first, and last, in Heaven, in the heights, and under the dry ground, in the depths, and at the Ends of Heaven, and at the Foundations of Heaven, and in the Storehouses of the Winds. 60.12 And, how the winds are distributed, and how they are weighed. And how the springs, and the winds, are counted according to the power of their spirit. And the power of the light of the Moon. And the divisions of the stars according to their names. And how all the divisions are made. 60.13 And the thunder; according to the places where it falls. And all the divisions that are made in lightning; so that it may flash. And its hosts; how they quickly obey. 60.14 For the thunder has fixed intervals, which have been given to its sound, for waiting. And the thunder and the lightning are not separate; although not the same. Through a spirit, the two of them move inseparably. 60.15 For when the lightning flashes, the thunder utters its voice, and the spirit, at the proper time, causes it to rest, and divides equally between them, because the storehouse of the times, for their occurrence, is like that of the sand. And each of them, at the proper time, is held by a rein, and turned back by the power of the spirit, and likewise driven forward, according to the number of the regions of the Earth. 60.16 And the spirit of the sea is male, and strong, and according to the power of its strength, the spirit turns it back with a rein, and likewise it is driven forward, and scattered amongst all the mountains of the Earth. 60.17 And the spirit of the hoarfrost is its own Angel; and the spirit of the hail, is a good Angel. 60.18 And the spirit of the snow has withdrawn, because of its power, and it has a special spirit, and that which rises from it, is like smoke, and its name is frost. 60.19 And the spirit of the mist, is not associated with them in their storehouse, but has a special storehouse; for its course is both in light and darkness, and in winter and in summer, and its storehouse is an Angel. 38 60.20 The spirit of the dew has its dwelling at the ends of Heaven, and is connected with the storehouses of the rain. And its course is in winter, and in summer, and its clouds. And, the clouds of the mist are associated, and one gives to the other. 60.21 And when the spirit of the rain moves from its storehouse, the Angels come and open the storehouse, and bring it out. And, when it is scattered over all the dry ground, it joins with all the water that is on the dry ground. And, whenever it joins with the water that is on the dry ground, (......) 60.22 For the waters are for those who dwell upon the dry ground, for they are nourishment for the dry ground, from the Most High who is in Heaven. Therefore, there is a fixed measure for the rain, and the Angels comprehend it. 60.23 All these things, I saw towards the Garden of Righteousness.
72.1 The Book of the Revolutions of the Lights of Heaven. Each as it is, according to their classes, according to their period of rule, and their times, according to their names, and places of origin, and according to their months. That Uriel, the Holy Angel who was with me, and is their leader, showed to me. And he showed me all their books, exactly as they are, for each year of the world, and for ever, until the new creation shall be made, which will last for ever. 72.2 And this is the First Law of the Lights. The light called the Sun; its rising is in the Gates of Heaven that are towards the east, and its setting is in the western Gates of Heaven. 72.3 And I saw six gates from which the Sun rises, and six gates in which the Sun sets, and the Moon also rises and sets in those gates, and the leaders of the stars, together with those whom they lead. There are six in the east, and six in the west, all exactly in place, one next to the other; and there are many windows, to the right and left of those gates. 72.4 And first there rises the greater light, named the Sun, and its disc is like the disc of Heaven, and the whole of it is full of a fire, which gives light and warmth. 72.5 The wind blows the chariots on which it ascends, and the Sun goes down in the sky, and returns through the north, in order to reach the east, and is led so that it comes to the appropriate gate, and shines again in the sky. 72.6 In this way, it rises in the first month in the large gate, namely; it rises through the fourth of those six gates that are towards the east. 72.7 And in that fourth gate, through which the Sun rises in the first month, there are twelve window-openings, from which, whenever they are opened, flames come out. 39 72.8 When the Sun rises in the sky, it goes out through that fourth gate for thirty days, and exactly in the fourth gate, in the west of the sky it goes down. 72.9 And in those days, the day grows daily longer, and the night grows nightly shorter, until the thirtieth morning. 72.10 And on that day, the day becomes longer than the night by a double part, and the day amounts to exactly ten parts, and the night amounts to eight parts. 72.11 And the Sun rises from that fourth gate, and sets in the fourth gate, and returns to the fifth gate, in the east, for thirty mornings; and it rises from it, and sets in the fifth gate. 72.12 And then the day becomes longer by two parts, and the day amounts to eleven parts, and the night becomes shorter and amounts to seven parts. 72.13 And the Sun returns to the east, and comes to the sixth gate, and rises and sets in the sixth gates for thirty-one mornings, because of its sign. 72.14 And on that day, the day becomes longer than the night, and the day becomes double the night; and the day amounts to twelve parts, and the night becomes shorter, and amounts to six parts. 72.15 And the Sun rises up so that the day may grow shorter, and the night longer; and the Sun returns to the east, and comes to the sixth gate, and rises from it, and sets, for thirty mornings. 72.16 And when thirty mornings have been completed, the day becomes shorter, by exactly one part; and the day amounts to eleven parts, and the night to seven parts. 72.17 And the Sun sets in the west, through that sixth gate, and goes to the east, and rises in the fifth gate for thirty mornings, and it sets in the west again, in the fifth gate in the west. 72.18 On that day, the day becomes shorter by two parts, and the day amounts to ten parts, and the night to eight parts. 72.19 And the Sun rises from that fifth gate, and sets in the fifth gate in the west, and rises in the fourth gate, for thirty-one mornings, because of its sign, and sets in the west. 72.20 On that day, the day becomes equal with the night, and is of equal length; and the night amounts to nine parts, and the day to nine parts. 72.21 And the Sun rises from that gate, and sets in the west, and returns to the east, and rises in the third gate for thirty mornings, and sets in the west in the third gate. 72.22 And the Sun rises from that third gate, and sets in the third gate in the west, and returns to the east; and the Sun rises in the second gate in the east, for thirty mornings, and likewise, it sets in the second gate, in the west of the sky. 40 72.24 And on that day, the night amounts to eleven parts, and the day to seven parts. 72.25 And the Sun rises, on that day, from the second gate, and sets in the west in the second gate, and returns to the east to the first gate, for thirty-one mornings, then sets in the west in the first gate. 72.26 And on that day, the night becomes longer, and becomes double the day; and the night amounts to exactly twelve parts, and the day to six parts. 72.27 And with this, the Sun has completed the divisions of its journey, and it turns back again, along these divisions of its journey. And it comes through that first Gate, for thirty mornings, and sets in the west opposite it. 72.28 And on that day, the night becomes shorter in length by one part, and amounts to eleven parts, and the day to seven parts. 72.29 And the Sun returns, and comes to the second gate in the east, and it returns along those divisions of its journey, for thirty mornings, rising and setting. 72.30 And, on that day, the night becomes shorter in length, and the night amounts to ten parts, and the day to eight parts. 72.31 And, on that day, the Sun rises from the second gate, and sets in the west, and returns to the east, and rises in the third gate, for thirty one mornings, and sets in the west of the sky. 72.32 And, on that day, the night becomes shorter, and amounts to nine parts, and the day amounts to nine parts, and the night becomes equal with the day. And the year amounts to exactly three hundred and sixty-four days. 72.33 And the length of the day, and the night, and the shortness of the day and the night; they are different because of the journey of the Sun. 72.34 Because of it, its journey becomes daily longer, and nightly shorter. 72.35 And this is the law, and the journey of the Sun, and its return, as often as it returns; sixty times it returns and rises, that is the Great Eternal Light, which for ever and ever, is named the Sun. 72.36 And this, that rises, is the Great Light, which is named after its appearance, as the Lord commanded. 72.37 And thus it rises and sets; it neither decreases, nor rests, but runs day and night in its chariot. And its light is seven times brighter than that of the Moon, but in size, the two are equal. 73.1 And after this law, I saw another law, for the lesser light, named the Moon. 73.2 And its disc is like the disc of the Sun, and the wind blows its chariot, on which it rides, and in fixed measure light is given to it. 41 73.3 And every month its rising and setting change, and its days are as the days of the Sun, and when its light is uniformly full, it is a seventh part the light of the Sun. 73.4 And thus it rises, and its first phase is towards the east; it rises on the thirtieth morning. And on that day it appears, and becomes for you, the first phase of the Moon, on the thirtieth morning, together with the Sun, in the gate through which the Sun rises. 73.5 And a half (…..) with a seventh part, and its entire disc is empty, without light, except for a seventh part, a fourteenth part of its light. 73.6 And, on the day that it receives a seventh part, and a half, of its light, its light amounts to a seventh, and a seventh part and a half. 73.7 It sets with the Sun, and when the Sun rises, the Moon rises with it, and receives a half of one part of light. And on that night, at the beginning of its morning, at the beginning of the Moon's day, the Moon sets with the Sun, and is dark on that night, in six and seven parts and a half. 73.8 And it rises on that day, with exactly a seventh part, goes out, recedes from the rising of the Sun, and becomes bright on the remainder of its days, in the other six and seven parts. 74.1 And another journey, and law, I saw for it, in that according to this law it makes its monthly journey. 74.2 And Uriel, the Holy Angel who is leader of them all, showed me everything, and I wrote down their positions as he showed them to me. And I wrote down their months, as they are, and the appearance of their light, until fifteen days have been completed. 74.3 In seventh parts, it makes all its darkness full, and in seventh parts, it makes all its light full, in the east, and in the west. 74.4 And in certain months, it changes its setting, and in certain months, it follows its own individual course. 74.5 In two months it sets with the Sun, in those two gates that are in the middle; in the third and in the fourth gate. 74.6 It goes out for seven days, and turns back, and returns again to the gate from which the Sun rises. And in that gate, it makes all its light full, and it recedes from the Sun, and comes, in eight days, to the sixth gate from which the Sun rises. 74.7 And when the Sun rises from the fourth gate, the Moon goes out for seven days, until it rises from the fifth gate. And again, it returns in seven days to the fourth gate, makes all its light full, recedes, and comes to the first gate in eight days. 42 74.8 And again it returns, in seven days, to the fourth gate from which the Sun rises. 74.9 Thus I saw their positions; how the Moon rose, and the Sun set, in those days. 74.10 And if five years are added together, the Sun has an excess of thirty days. For each year, of the five years, there are three hundred and sixty four days. 74.11 And the excess, of the Sun and the stars, comes to six days. In five years, with six days each, they have an excess of thirty days, and the Moon falls behind the Sun and the stars by thirty days. 74.12 And the Moon conducts the years exactly, all of them according to their eternal positions; they are neither early nor late, even by one day, but change the year in exactly three hundred and sixty-four days. 74.13 In three years, there are one thousand and ninety-two days, and in five years one thousand eight hundred and twenty days, so that in eight years there are two thousand nine hundred and twelve days. 74.14 For the Moon alone, the days in three years come to one thousand and sixtytwo days, and in five years it is fifty days behind. 74.15 And there are one thousand seven hundred and seventy days, in five years, so that for the Moon, the days in eight years amount to two thousand eight hundred and thirty two days. 74.16 For the difference in eight years is eighty days, and all the days that the Moon is behind, in eight years, are eighty days. 74.17 And the year is completed exactly, in accordance with their positions, and the positions of the Sun, in that they rise from the gates, from which the Sun rises, and sets, for thirty days. 75.1 And the leaders of the tens of thousands, who are in charge of the whole of creation, and in charge of all the stars, and also the four days which are added, and are not separated from their position, according to the whole reckoning of the year. And these serve on the four days that are not counted in the reckoning of the year. 75.2 And because of them, men go wrong in them. For these lights really serve in the stations of the world, one in the first gate, and one in the third gate, and one in the fourth gate, and one in the sixth gate. And the exact harmony of the world is completed in the separate three hundred and sixty-four stations of the world. 75.3 For the signs, and the times, and the years, and the days, were showed to me by the Angel Uriel, whom the Lord of Eternal Glory has placed in charge of all the Lights of Heaven; in Heaven and in the world, so that they might rule on the Face of Heaven, and appear over the Earth, and be leaders of day and night, the Sun, the 43 Moon, the stars, and all the serving creatures who revolve in all the Chariots of Heaven. 75.4 Likewise, Uriel showed to me twelve gate-openings, in the disc of the chariot of the Sun, in Heaven, from which the rays of the Sun come out. And from them, heat comes out over the Earth, when they are opened, at the times that are appointed for them. 75.5 And there are openings for the winds, and for the spirit of the dew, when they are opened at their times, opened in Heaven, at the ends of the Earth. 75.6 I saw twelve Gates in Heaven, at the ends of the Earth, from which the Sun, and the Moon, and the stars, and all the works of Heaven, go out in the east and in the west. 75.7 And there are many window-openings to the left, and to the right, and each window, at its appointed time, sends out heat corresponding to those gates, from which the stars go out, in accordance with His command to them, and in which they set according to their number. 75.8 And I saw chariots in Heaven, running through the region above those Gates, in which the stars that never set, rotate. 75.9 And one is bigger than all the others. And it goes round through the whole world. 76.1 And, at the ends of the Earth, I saw twelve gates, open to all the winds, from which the winds come out and blow over the Earth. 76.2 Three of them open in the front of Heaven, and three in the back, and three on the right of Heaven, and three on the left. 76.3 And the three first, are those towards the east, and then the three towards the north, and the three after these towards the south, and the three in the west. 76.4 Through four of them come winds of blessing and peace. And from the other eight come winds of punishment; when they are sent they bring devastation to the whole Earth, and to the water which is on it, and to all those who dwell upon it, and to everything that is in the water and on dry ground. 76.5 And the first wind from those gates, called the east wind, comes out through the first gate, which is towards the east. The one that comes from the south brings devastation, drought, heat, and destruction. 76.6 And through the second gate, in the middle, comes what is right. And from it comes rain and fruitfulness, and prosperity, and dew. And through the third gate, which is towards the north, comes cold and drought. 44 76.7 And, after these, the winds towards the south come out through three gates. First, through the first of the gates, which inclines towards the east, comes a hot wind. 76.8 And through the middle gate, which is next to it, come pleasant fragrances, and dew, and rain, and prosperity, and life. 76.9 And through the third gate, which is towards the west, come dew, and rain, and locusts, and devastation. 76.10 And after these, the winds towards the north (...…) from the seventh gate, which is towards the east, come dew and rain, locusts and devastation. 76.11 And through the gate exactly in the middle, come rain, and dew, and life, and prosperity. And through the third gate, which is towards the west, come mist and hoarfrost, and snow, and rain, and dew, and locusts. 76.12 And, after these, the winds towards the west, through the first gate, which inclines towards the north, come dew, and rain, and hoarfrost, and cold, and snow, and frost. 76.13 And from the middle gate, come dew, and rain, prosperity and blessing. And through the last gate, which is towards the south, come drought and devastation, burning and destruction. 76.14 And thus the twelve gates, of the four quarters of Heaven, are complete. And all their laws, and all their punishments, and all their benefits, I have shown to you, my son Methuselah. 77.1 They called the first quarter eastern, because it is the first, and they call the second, the south, because there the Most High descends, and there, especially, the one who is blessed for ever, descends. 77.2 And the western quarter is called waning, because there all the lights of Heaven wane, and go down. 77.3 And the fourth quarter, named the north, is divided into three parts. And the first of them is the dwelling place for men; and the second contains seas of water, and the deeps, and the forests, and rivers, and darkness and mist; and the third part contains the Garden of Righteousness. 77.4 I saw seven high mountains, which were higher than all other mountains on the Earth; and from them, snow comes. And days, and times, and years, pass away and go by. 77.5 I saw seven rivers on the Earth, larger than all the other rivers; one of them comes from the east, and pours out its waters into the Great Sea. 77.6 And two of them come from the north, to the sea, and pour out their water into the Erythraean Sea, in the east. 45 77.7 And the remaining four flow out on the side of the north, to their seas, two to the Erythraean Sea, and two into the Great Sea, and they discharge themselves there; and not into the wilderness as some say. 77.8 I saw seven large islands, in the sea, and on the land, two on the land, and five in the Great Sea. 78.1 The names of the Sun are as follows: The first Oryares, and the second Tomases. 78.2 The Moon has four names: The first name is Asonya, and the second Ebla, and the third Benase, and the fourth Era'e. 78.3 These are the two great lights, their disc is like the disc of Heaven, and in size the two are equal. 78.4 In the disc of the Sun are seven parts of light, which are added to it more than to the Moon, and in fixed measure light is transferred to the Moon, until a seventh part of the Sun is exhausted. 78.5 And they set, go into the gates of the west, go round through the north, and rise through the gates of the east, on the face of Heaven. 78.6 And when the Moon rises, it appears in the sky, and has a half of a seventh part of light, and on the fourteenth day, it makes all its light full. 78.7 And fifteen parts of light are transferred to it, until on the fifteenth day its light is full, according to the sign of the year, and amounts to fifteen parts. And the Moon comes into being by halves of a seventh part. 78.8 And in its waning, on the first day, it decreases to fourteen parts of its light. And on the second to thirteen parts, and on the third to twelve parts, on the fourth to eleven parts, and on the fifth to ten parts, and on the sixth to nine parts, and on the seventh to eight parts, and on the eighth to seven parts, and on the ninth to six parts, and on the tenth to five parts, and on the eleventh to four parts, and on the twelfth to three, and on the thirteenth to two, and on the fourteenth to half of a seventh part. And all the light that remains, from the total, disappears on the fifteenth day. 78.9 And in certain months, the Moon has twenty-nine days, and once twentyeight. 78.10 And Uriel showed me another law; when light is transferred to the Moon, and on which side it is transferred from the Sun. 78.11 All the time that the Moon is increasing in its light, it transfers as it becomes opposite the Sun, until in fourteen days its light is full in the sky; and when it is all ablaze, its light is full in the sky. 46 78.12 And on the first day, it is called the New Moon, for on that day light rises on it. 78.13 And its light becomes full, exactly on the day that, as the Sun goes down, in the west, it rises from the east for the night. And, the Moon shines for the whole night, until the Sun rises opposite it, and the Moon is seen opposite the Sun. 78.14 And, on the side on which the light of the Moon appears, there again it wanes, until all its light disappears, and the days of the Moon end, and its disc remains empty without light. 78.15 And for three months, at its proper time, it achieves thirty days, and for three months, it achieves twenty-nine days, during which it completes its waning, in the first period, in the first gate, one hundred and seventy-seven days. 78.16 And in the time of its rising, for three months, it appears in each month with thirty days. And for three months it appears, in each month, with twenty-nine days. 78.17 By night, for twenty days each time, it looks like a man, and by day, like the sky, for there is nothing else in it except its light.
82.4 Blessed are all the righteous, blessed are all those who walk in the way of righteousness, and do not sin like the sinners. In the numbering of all their days, in which the Sun journeys in Heaven, coming in and out, through the Gates of Heaven, for thirty days. With the leaders of the thousands, of this order of stars, and with the four which are added, and divided between the four seasons of the year, which lead them, and appear with them on four days. 82.5 Because of them, men go wrong, and they do not reckon them in the reckoning of the whole year; for men go wrong in respect of them and do not know them exactly. 82.6 For they belong in the reckoning of the year, and are truly recorded for ever, one in the first gate, and one in the third, and one in the fourth, and one in the sixth. And the year is completed in three hundred and sixty-four days. 82.7 And the account of it is true, and the recorded reckoning of it is exact, for the lights, and the months, and the feasts, and the years, and the days. Uriel showed me, and inspired me; he to whom the Lord of the whole created world, gave commands, about the Host of Heaven, for me. 82.8 And He has power in Heaven, over night and day, to cause light to shine on men; the Sun, the Moon, and the stars, and all the Powers of Heaven, which rotate in their orbits. 82.9 And this is the Law of the Stars, which set in their places, at their times, and at their feasts, and in their months. 47 82.10 And these are the names of those who lead them, who keep Watch, so that they appear at their times, and in their orders, and in their months, and in their periods of rule, and in their positions. 82.11 Their four leaders, who divide the four parts of the year, appear first; and after them the twelve leaders of the orders, who divide the months and the years into three hundred and sixty-four days, with the heads over thousands, who separate the days. And, for the four days that are added to them, there are the leaders who separate the four parts of the year. 82.12 And, as for these heads over thousands, one is added between the leader and the led, behind a position, but their leaders make the separation. 82.13 And these are the names of the leaders who separate the four appointed parts of the year: Melkiel, Helemmelek, Meleyal, and Narel. 82.14 And the names of those whom they lead: Adnarel, Iyasusael, Iylumiel; these three follow behind the leaders of the orders. And all others follow behind the three leaders of the orders, who follow behind those leaders of positions, who separate the four parts of the year. 82.15 In the beginning of the year Melkiel rises first and rules, who is called the southern Sun; and all the days of his period, during which he rules, are ninety-one. 82.16 And these are the signs of the days that are to be seen on the Earth, in the days of his period of rule; sweat, and heat, and calm. And all the trees bear fruit, and leaves appear on all the trees, and the wheat harvest, and rose flowers. And all the flowers bloom in the field but the trees of winter are withered. 82.17 And these are the names of the leaders who are under them: Berkeel, Zelebsael, and another one who is added, a head over a thousand, named Heloyaseph. And the days of the period of rule, of this one, are complete. 82.18 The second leader, after him, is Helemmelec, whom they call the Shining Sun; and all the days of his light are ninety-one. 82.19 And these are the signs of the days on Earth; heat and drought. And the trees bring their fruit to ripeness, and maturity, and make their fruit dry. And the sheep mate and become pregnant. And men gather all the fruits of the earth, and everything that is in the fields, and the vats of wine. And these things occur in the days of his period of rule. 82.20 And these are the names, and the orders, and the leaders, of these heads over thousands: Gedaeyal, Keel, and Heel. And the name of the head over a thousand, who is added to them, is Asfael. And the days of his period of rule are complete. 48 79.1 And now, my son Methuselah, I have shown you everything, and the whole Law of the Stars of Heaven is complete. 79.2 And he showed me the whole law for these, for every day, and for every time, and for every rule, and for every year, and for the end thereof, according to its command, for every month and every week. 79.3 And the waning of the Moon, which occurs in the sixth gate, for in that sixth gate its light becomes full, and after that it is the beginning of the month. 79.4 And the waning, which occurs in the first gate, at its proper time, until one hundred and seventy-seven days are complete, or by weeks; twenty-five weeks and two days. 79.5 And how it falls behind the Sun, according to the law of the stars, by exactly five days in one period of time, when it has completed the pathway you have seen. 79.6 Such is the appearance, and likeness, of every light, which Uriel, the great Angel who is their leader, showed to me. 80.1 And in those days, Uriel answered me, and said to me: "Behold, I have shown you everything, O Enoch. And I have revealed everything to you, so that you may see this Sun, and this Moon, and those who lead the Stars of Heaven, and all those who turn them, their tasks, and their times, and their rising. 80.2 But in the days of the sinners, the years will become shorter, and their seed will be late on their land, and on their fields. And all things on the Earth will change, and will not appear at their proper time. And the rain will be withheld and Heaven will retain it. 80.3 And in those times, the fruits of the earth will be late, and will not grow at their proper time, and the fruits of the trees will be withheld at their proper time. 80.4 And, the Moon will change its customary practice, and will not appear at its proper time. 80.5 But in those days, it will appear in the sky on top of a large chariot, in the west, and shine with more than normal brightness. 80.6 And many heads of the stars, in command, will go astray. And these will change their courses, and their activities, and will not appear at the times that have been prescribed for them. 80.7 And the entire law of the stars will be closed to the sinners, and the thoughts of those who dwell upon the Earth will go astray over them, and they will turn from all their ways and will go astray, and will think them gods. 80.8 And many evils will overtake them, and punishment will come upon them, to destroy them all." 49 81.1 And he said to me: "O Enoch, look at the book of the Tablets of Heaven, and read what is written upon them, and note every individual fact." 81.2 And I looked at everything in the Tablets of Heaven, and I read everything which was written, and I noted everything. And I read the book, and everything that was written in it, all the deeds of men, and all who will be born of flesh, on the Earth, for all the generations of eternity. 81.3 And then I immediately blessed the Lord, the Eternal King of Glory, in that He has made all the works of the world, and I praised the Lord because of His patience, and I blessed Him on account of the sons of Adam. 81.4 And, at that time, I said: "Blessed is the man who dies righteous and good, concerning whom no book of iniquity has been written, and against whom no guilt has been found." 81.5 And these three Holy ones brought me, and set me on the earth, in front of the door of my house, and said to me: "Tell everything to your son Methuselah, and show all your children that no flesh is righteous, before the Lord, for He created them. 81.6 For one year, we will leave you with your children, until you have regained your strength, so that you may teach your children, and write these things down for them, and testify to all your children. And, in the second year, we will take you from amongst them. 81.7 Let your heart be strong, for the good will proclaim righteousness to the good, the righteous will rejoice with the righteous, and they will wish each other well. 81.8 But the sinner will die with the sinner, and the apostate will sink with the apostate. 81.9 And those who practice righteousness will die, because of the deeds of men, and will be gathered in, because of the deeds of the impious." 81.10 And, in those days, they finished speaking to me, and I went to my family as I blessed the Lord of Ages. 82.1 And now, my son Methuselah, all these things I recount to you, and write down for you. I have revealed everything to you, and have given you books about all these things. Keep, my son Methuselah, the books from the hand of your father, so that you may pass them on to the generations of eternity. 82.2 I have given wisdom to you, and to your children, and to those who will be your children, so that they may give it to their children, for all the generations, for ever, this wisdom that is beyond their thoughts. 50 82.3 And those who understand it will not sleep, but will incline their ears, so that they may learn this wisdom, and it will be better for those who eat from it than good food. 83.1 And now, my son Methuselah, I will show you all the visions that I saw, recounting them before you. 83.2 Two visions I saw, before I took a wife, and neither one was like the other. For the first time, when I learnt the art of writing, and for the second time, before I took your mother. I saw a terrible vision; and concerning this I made supplication to the Lord. 83.3 I had lain down in the house of my grandfather, Malalel, when I saw in a vision how Heaven was thrown down, and removed, and it fell upon the Earth. 83.4 And when it fell upon the Earth, I saw how the Earth was swallowed up in a great abyss, and mountains were suspended on mountains, and hills sank down upon hills, and tall trees were torn up by their roots, and were thrown down, and sank into the abyss. 83.5 And then speech fell into my mouth, and I raised my voice to cry out, and said: "The Earth is destroyed!" 83.6 And my grandfather, Malalel, roused me, since I lay near him, and said to me: "Why did you cry out so, my son, and why do you moan so?" 83.7 And I recounted to him the whole vision, which I had seen, and he said to me: "A terrible thing you have seen, my son! Your dream vision concerns the secrets of all the sin of the Earth; it is about to sink into the abyss and be utterly destroyed. 83.8 And now, my son, rise and make supplication to the Lord of Glory, for you are faithful, so that a remnant may be left on the Earth, and that He may not wipe out the whole Earth. 83.9 My son, from Heaven all this will come upon the Earth, and upon the Earth there will be great destruction." 83.10 And then I rose, and prayed, and made supplication, and wrote my prayer down, for the generations of eternity, and I will show everything to you, my son Methuselah. 83.11 And, when I went out below, and saw the sky, and the Sun rising in the east, and the Moon setting in the west, and some stars, and the whole Earth, and everything as He knew it at the beginning. Then I blessed the Lord of Judgement, and ascribed Majesty to Him, for He makes the Sun come out from the windows of the east, so that it ascends and rises on the face of Heaven, and sets out and goes in the path which has been shown to it. 51 84.1 And I raised my hands in righteousness and I blessed the Holy and Great One. And I spoke with the breath of my mouth, and with the tongue of flesh, which God has made for men born of flesh, so that they might speak with it; and He has given them breath, and a tongue, and a mouth, so that they might speak with them. 84.2 "Blessed are You, O Lord King, and Great and Powerful in Your Majesty, Lord of the whole Creation of Heaven, King of Kings, and God of the whole World! And Your Kingly Authority, and Your Sovereignty, and Your Majesty, will last for ever, and for ever and ever, and Your Power, for all generations. And all the Heavens are Your Throne, for ever, and the whole Earth Your footstool, for ever, and for ever and ever. 84.3 For You made, and You rule, everything, and nothing is too hard for You, and no wisdom escapes You; it does not turn away from Your Throne, nor from Your presence. And You know, and see, and hear, everything, and nothing is hidden from You; for You see everything. 84.4 And now, the Angels of Your Heaven are doing wrong, and Your anger rests upon the flesh of men until the day of the Great Judgement. 84.5 And now, O God, and Lord and Great King, I entreat and ask, that You will fulfil my prayer to leave me a posterity on Earth, and not to wipe out all the flesh of men, and make the Earth empty, so that there is destruction for ever. 84.6 And now, my Lord, wipe out from the Earth the flesh that has provoked Your anger, but the flesh of righteousness, and uprightness, establish as a seed-bearing plant for ever. And do not hide Your face from the prayer of Your servant, O Lord." 85.1 And after this, I saw another dream, and I will show it all to you, my son. 85.2 And Enoch raised his voice, and said to his son Methuselah: "To you I speak, my son. Hear my words, and incline your ear to the dream vision of your father. 85.3 Before I took your mother, Edna, I saw a vision on my bed: - and behold - a bull came out of the earth, and that bull was white. And, after it, a heifer came out, and with the heifer came two bullocks, and one of them was black, and the other red. 85.4 And that black bullock struck the red one, and pursued it over the earth, and from then on I could not see that red bullock. 85.5 But that black bullock grew, and a heifer went with it; and I saw that many bulls came out from it, which were like it, and followed behind it. 85.6 And that cow, that first one, came from the presence of that first bull, seeking that red bullock, but did not find it. And then it moaned bitterly, and continued to seek it. 52 85.7 And I looked until that first bull came to it, and calmed it, and from that time it did not cry out. 85.8 And after this, she bore another white bull, and after this she bore many black bulls and cows. 85.9 And I saw, in my sleep, that white bull, how it likewise grew, and became a large white bull. And from it came many white bulls, and they were like it. 85.10 And they began to beget many white bulls that were like them; one following another. 86.1 And again, I looked with my eyes as I was sleeping, and I saw Heaven above, and behold, a star fell from Heaven, and it arose, and ate, and pastured amongst those bulls. 86.2 And, after this, I saw the large bulls and the black ones, and behold, all of them changed their pens, and their pastures, and their heifers. And they began to moan, one after another. 86.3 And, again, I saw in the vision and looked up at the sky, and behold, I saw many stars, how they came down, and threw themselves down from Heaven, to that first star, and amongst those heifers and bulls. They were with them, pasturing amongst them. 86.4 And I looked at them, and saw, and behold, all of them let out their private parts, like horses, and began to mount the cows of the bulls. And they all became pregnant, and bore elephants, camels, and asses. 86.5 And all the bulls were afraid of them, and were terrified in front of them. And they began to bite with their teeth, and to devour, and to gore with their horns. 86.6 And so they began to devour those bulls, and behold, all the sons of the Earth began to tremble and shake before them, and to flee. 87.1 And again, I saw them, how they began to gore one another, and to devour one another, and the Earth began to cry out. 87.2 And I raised my eyes again to Heaven, and saw in the vision, and behold, there came from Heaven beings that were like white men. And four came from that place, and three others with them. 87.3 And those three, who came out last, took hold of me by my hand, and raised me from the generations of the Earth, and lifted me up onto a high place, and showed me a tower, high above the Earth, and all the hills were lower. 53 87.4 And one said to me: "Remain here, until you have seen everything which is coming upon these elephants, and camels, and asses, and upon the stars, and upon all the bulls." 88.1 And I saw one of those four, who had come out first, how he took hold of that first star, which had fallen from Heaven, and bound it by its hands and feet, and threw it into an abyss. And that abyss was narrow, and deep, and horrible, and dark. 88.2 And one of them drew his sword, and gave it to those elephants, camels, and asses; and they began to strike one another, and the whole Earth shook, because of them. 88.3 And, as I looked in the vision, behold, one of those four, who had come out, cast a line from Heaven, and gathered and took all the large stars; those whose private parts were like the private parts of horses, and bound them all by their hands and their feet, and threw them into a chasm of the Earth. 89.1 And one of those four, went to a white bull, and taught him a mystery, trembling as he was. He was born a bull, but became a man, and built for himself a large vessel, and dwelt on it, and three bulls went with him in that vessel, and they were covered over. 89.2 And, again, I raised my eyes to Heaven, and saw a high roof with seven water channels on it, and those channels discharged much water into an enclosure. 89.3 And I looked again, and behold, springs opened on the floor of that large enclosure, and water began to bubble up, and to rise above the floor. And I looked at that enclosure until its whole floor was covered by water. 89.4 And water, and darkness, and mist increased on it, and I looked at the height of that water, and that water had risen above that enclosure, and was pouring out over the enclosure, and it remained on the earth. 89.5 And all the bulls of that enclosure were gathered together, until I saw how they sank, and were swallowed up, and destroyed, in that water. 89.6 And that vessel floated on the water, but all the bulls, elephants, camels, and asses sank to the bottom, together with all the animals, so that I could not see them. And they were unable to get out, but were destroyed, and sank into the depths. 89.7 And, again, I looked at that vision, until those water channels were removed from that high roof, and the chasms of the Earth were made level, and other abysses were opened. 54 89.8 And the water began to run down into them until the earth became visible, and that vessel settled on the earth, and the darkness departed, and light appeared. 89.9 And that white bull, who became a man, went out from that vessel and the three bulls with him. And one of the three bulls was white, like that bull, and one of them was red as blood, and one was black. And that white bull passed away from them. 89.10 And they began to beget wild animals and birds, so that there arose from them every kind of species: lions, tigers, wolves, dogs, hyenas, wild-boars, foxes, badgers, pigs, falcons, vultures, kites, eagles, and ravens. But amongst them was born a white bull. 89.11 And they began to bite one another, but that white bull, which was born amongst them, begat a wild ass, and a white bull with it, and the wild asses increased. 89.12 But that bull, which was born from it, begat a black wild boar, and a white sheep, and that wild boar begat many boars, and that sheep begat twelve sheep. 89.13 And, when those twelve sheep had grown, they handed one of their number over to the asses, and those in turn, handed that sheep over to the wolves; and that sheep grew up amongst the wolves. 89.14 And the Lord brought the eleven sheep to dwell with it, and to pasture with it amongst the wolves, and they increased and became many flocks of sheep. 89.15 And the wolves began to make them afraid, and they oppressed them, until they made away with their young, and then they threw their young into a river with much water; but those sheep began to cry out, because of their young, and to complain to their Lord. 89.16 But a sheep, which had been saved from the wolves, fled and escaped to the wild asses. And I saw the sheep moaning, and crying out, and petitioning the Lord with all their power, until that Lord of the sheep came down, at the call of the sheep, from a high room, and came to them, and pastured them. 89.17 And He called that sheep, which had fled from the wolves, and spoke to it about the wolves, that it should warn them that they should not touch the sheep. 89.18 And the sheep went to the wolves, in accordance with the Word of the Lord, and another sheep met that sheep, and went with it. And the two of them together, entered the assembly of those wolves, spoke to them, and warned them that from then on, they should not touch those sheep. 89.19 And after this, I saw the wolves, how they acted even more harshly towards the sheep, with all their power, and the sheep called out. 55 89.20 And their Lord came to the sheep, and began to beat those wolves; and the wolves began to moan, but the sheep became silent, and from then on they did not cry out. 89.21 And I looked at the sheep until they escaped from the wolves; but the eyes of the wolves were blinded, and those wolves went out in pursuit of the sheep with all their forces. 89.22 And the Lord of the sheep went with them, as He led them, and all his sheep followed Him; and His face was glorious, and His appearance terrible and magnificent. 89.23 But, the wolves began to pursue those sheep, until they met them by a stretch of water. 89.24 And that stretch of water was divided, and the water stood on one side, and on the other, before them. And their Lord, as He led them, stood between them and the wolves. 89.25 And, while those wolves had not yet seen the sheep, they went into the middle of that stretch of water; but the wolves pursued the sheep, and those wolves ran after them into that stretch of water. 89.26 But, when they saw the Lord of the sheep, they turned to flee in front of Him; but that stretch of water flowed together again, and suddenly resumed its natural form, and the water swelled up, and rose, until it covered those wolves. 89.27 And I looked until all the wolves, that had pursued those sheep, were destroyed, and drowned. 89.28 But the sheep escaped that water, and went to a desert, where there was neither water nor grass. And they began to open their eyes, and see, and I saw the Lord of the sheep pasturing them, and giving them water, and grass, and that sheep going and leading them. 89.29 And that sheep went up to the summit of a high rock, and the Lord of the sheep sent it to them. 89.30 And after this, I saw the Lord of the sheep standing in front of them, and His appearance was terrible and majestic, and all those sheep saw Him, and were afraid of Him. 89.31 And all of them were afraid, and trembled before Him; and they cried out after that sheep who was with them in their midst: "We cannot stand before our Lord, nor look at Him." 89.32 And that sheep, which led them, again went up to the summit of that rock; and the sheep began to be blinded, and go astray from the path which had been shown to them, but that sheep did not know. 56 89.33 And the Lord of the sheep was extremely angry with them, and that sheep knew, and went down from the summit of the rock, and came to the sheep, and found the majority of them, with their eyes blinded, and going astray from his path. 89.34 And when they saw it, they were afraid, and trembled before it, and wished that they could return to their enclosure. And that sheep, took some other sheep with it, and went to those sheep that had gone astray, and then began to kill them; and the sheep were afraid of it. And that sheep brought back those sheep that had gone astray, and they returned to their enclosures. 89.36 And I looked there, at the vision, until that sheep became a man, and built a house for the Lord of the sheep, and made all the sheep stand in that house. 89.37 And I looked until that sheep, which had met that sheep that led the sheep, fell asleep. And I looked until all the large sheep were destroyed, and small ones arose in their place, and they came to a pasture, and drew near a river of water. 89.38 And that sheep that led them, which had become a man, separated from them, and fell asleep, and all the sheep sought it, and cried out very bitterly over it. 89.39 And I looked until they left off crying for that sheep, and crossed that river of water. And there arose all the sheep that led them, in place of those which had fallen asleep; and they led them. 89.40 And I looked until the sheep came to a good place, and a pleasant and glorious land, and I looked until those sheep were satisfied. And that house was in the middle of them in that green and pleasant land. 89.41 And sometimes their eyes were opened, and sometimes blinded, until another sheep rose up, led them, and brought them all back. And their eyes were opened. 89.42 And the dogs, and the foxes, and the wild boars, began to devour those sheep, until the Lord of the sheep raised up a ram, from among them, which led them. 89.43 And that ram began to butt those dogs, foxes, and wild boars, on one side, and on the other, until it had destroyed them all. 89.44 And the eyes of that sheep were opened, and it saw that ram, in the middle of the sheep, how it renounced its glory, and began to butt those sheep, and how it trampled on them, and behaved unbecomingly. 89.45 And the Lord of the sheep, sent the sheep to another sheep, and raised it up to be a ram, and to lead the sheep, in place of that sheep which had renounced its glory. 57 89.46 And it went to it, and spoke with it alone, and raised up that ram, and made it the prince, and leader of the sheep. And, during all this, those dogs oppressed the sheep. 89.47 And the first ram pursued that second ram, and that second ram rose and fled before it. And I looked until those dogs made the first ram fall. 89.48 And that second ram rose up, and led the small sheep, and that ram begat many sheep, and fell asleep. And a small sheep became a ram, in place of it, and became the prince, and leader of those sheep. 89.49 And those sheep grew and increased; but all the dogs, and foxes, and wild boars, were afraid and fled from it. And that ram butted and killed all the animals, and those animals did not again prevail amongst the sheep, and did not seize anything further from them. 89.50 And that house became large and broad, and for those sheep a high tower was built, on that house, for the Lord of the sheep. And that house was low, but the tower was raised up, and high. And the Lord of the sheep stood on that tower and they spread a full table before him. 89.51 And I saw those sheep again, how they went astray, and walked in many ways, and left that house of theirs; and the Lord of the sheep called some of the sheep, and sent them to the sheep, but the sheep began to kill them. 89.52 But one of them was saved, and was not killed, and it sprang away, and cried out against the sheep. And they wished to kill it, but the Lord of the sheep saved it from the hands of the sheep, brought it up to me, and made it stay. 89.53 And He sent many other sheep, to those sheep, to testify to them, and to lament over them. 89.54 And after this, I saw how when they left the house of the Lord of the sheep, and his tower, they went astray in everything, and their eyes were blinded. And I saw how the Lord of the sheep wrought much slaughter among them, in their pastures, until those sheep themselves invited that slaughter, and betrayed His place. 89.55 And He gave them into the hands of the lions, and the tigers, and the wolves, and the hyenas, and into the hands of the foxes, and to all the animals. And those wild animals began to tear those sheep in pieces. 89.56 And I saw how He left that house of theirs, and their tower, and gave them all into the hands of the lions, so that they might tear them in pieces, and devour them, and into the hands of all the animals. 89.57 And I began to cry out, with all my power, to call the Lord of the sheep, and to represent to Him concerning the sheep; that all the wild animals were devouring them. 58 89.58 But He remained still, although He saw, and He rejoiced that they were devoured, swallowed up, and carried off. And He gave them into the hands of all the animals for food. 89.59 And He called seventy shepherds, and cast off those sheep, so that they might pasture them. And He said to the shepherds, and to their companions: "Each one of you, from now on, is to pasture the sheep, and do whatever I command you. 89.60 And, I will hand them over to you, duly numbered, and I will tell you which of them are to be destroyed; and destroy them." And He handed those sheep over to them. 89.61 And He called another, and said to him: "Observe, and see everything that these shepherds do, against these sheep, for they will destroy, from among them, more than I have commanded them. 89.62 And, write down all the excess, and destruction, which is wrought by the shepherds; how many they destroy at My command, and how many they destroy of their own volition. Write down against each shepherd, individually, all that he destroys. 89.63 And read out, in front of Me, exactly how many they destroy of their own volition, and how many are handed over for destruction, so that this may be a testimony for Me against them. So that I may know all the deeds of the shepherds, in order to hand them over for judgement. And I may see what they do, whether they abide by My command, with which I have commanded them, or not. 89.64 But, they must not know this, and you must not show this to them, nor reprove them, but only write down against each individual, in his time, all that the shepherds destroy, and bring it all up to Me." 89.65 And I looked until those shepherds pastured at their times, and they began to kill and to destroy more than they were commanded, and they gave those sheep into the hands of the lions. 89.66 And the lions, and the tigers, devoured and swallowed up the majority of those sheep, and the wild boars devoured with them; and they burnt down that tower, and demolished that house. 89.67 And I was extremely sad about that tower, because that house of the sheep had been demolished; and after that I was unable to see whether those sheep went into that house. 89.68 And the shepherds, and their companions, handed those sheep over to all the animals, so that they might devour them. Each one of them, at his time, received an exact number, and for each one of them, one after the other, there was written in a book how many of them he destroyed. 59 89.69 And each one killed, and destroyed, more than was prescribed, and I began to weep and moan, very much, because of those sheep. 89.70 And likewise, in the vision, I saw that one who wrote; how each day he wrote down each one that was destroyed by those shepherds. And he brought up, and presented, the whole book to the Lord of the sheep, everything they had done, and all that each one of them had made away with, and all that they had handed over to destruction. 89.71 And the book was read out, in front of the Lord of the sheep, and He took the book in His hand, read it, sealed it, and put it down. 89.72 And after this, I saw how the shepherds pastured for twelve hours, and behold; three of those sheep returned, and arrived, and came and began to build up all that had fallen down from that house; but the wild boars hindered them, so that they could not. 89.73 And they again began to build, as before, and they raised up that tower, and it was called the high tower. And they began, again, to place a table before the tower, but all the bread on it was unclean, and was not pure. 89.74 And, besides all this, the eyes of these sheep were blinded, so that they could not see, and their shepherds likewise. And they handed yet more of them over to their shepherds for destruction, and they trampled upon the sheep, with their feet, and devoured them. 89.75 But the Lord of the sheep remained still, until all the sheep were scattered abroad, and had mixed with them, and they did not save them from the hands of the animals. 89.76 And that one, who wrote the book, brought it up, showed it, and read it out in the dwelling of the Lord of the sheep. And he entreated Him on behalf of them, and petitioned Him, as he showed Him all the deeds of their shepherds, and testified in front of Him against all the shepherds. 89.77 And he took the book, put it down by Him, and went out.
90.1 And I looked until the time that thirty-five shepherds had pastured the sheep in the same way, and each individually, they all completed their time like the first ones. And others received them into their hands to pasture them, at their time, each shepherd at his own time. 90.2 And after this, I saw in the vision, all the birds of the sky coming; the eagles, the vultures, and the kites, and the ravens. But the eagles led all the birds, and they began to devour those sheep, to peck out their eyes, and to devour their flesh. 90.3 And the sheep cried out because the birds devoured their flesh. And I cried out, and lamented, in my sleep, because of that shepherd who pastured the sheep. 60 90.4 And I looked until those sheep were devoured by those dogs, and by the eagles, and by the kites, and they left them neither flesh, nor skin, nor sinew, until only their bones remained. And their bones fell upon the ground, and the sheep became few. 90.5 And I looked until the time that twenty-three shepherds had pastured, and they completed, each in his time, fifty-eight times. 90.6 And small lambs were born from those white sheep, and they began to open their eyes, to see, and to cry to the sheep. 90.7 But the sheep did not cry to them, and did not listen to what they said to them, but were extremely deaf, and their eyes were extremely and excessively blinded. 90.8 And I saw, in the vision, how the ravens flew upon those lambs, and took one of those lambs, and dashed the sheep in pieces, and devoured them. 90.9 And I looked until horns came up on those lambs, but the ravens cast their horns down. And I looked until a big horn grew, on one of those sheep, and their eyes were opened. 90.10 And it looked at them; and their eyes were opened. And it cried to the sheep, and the rams saw it, and they all ran to it. 90.11 And, besides all this, those eagles, and vultures, and ravens, and kites, were still continually tearing the sheep in pieces, and flying upon them, and devouring them. And the sheep were silent, but the rams lamented, and cried out. 90.12 And those ravens battled, and fought with it, and wished to make away with its horn, but they did not prevail against it. 90.13 And I looked at them, until the shepherds, and the eagles, and those vultures, and kites, came and cried to the ravens that they should dash the horn, of that ram, in pieces. And they fought and battled with it, and it fought with them, and cried out, so that its help might come to it. 90.14 And I looked until that man, who wrote down the names of the shepherds, and brought them up before the Lord of the sheep, came, and he helped that ram, and showed it everything; that its help was coming down. 90.15 And I looked until that Lord of the sheep came to them in anger, all those who saw him fled, and they all fell into the shadows, in front of Him. 90.16 All the eagles, and vultures, and ravens, and kites, gathered together, and brought with them all the wild sheep, and they all came together, and helped one another, in order to dash that horn of the ram in pieces. 90.17 And I looked at that man, who wrote the book at the command of the Lord, until he opened that book, of the destruction that those last twelve shepherds had 61 wrought. And he showed, in front of the Lord of the sheep, that they had destroyed even more than those before them had. 90.18 And I looked until the Lord of the sheep came to them, and took in His hand the Staff of His Anger, and struck the Earth. And the Earth was split. And all the animals, and the birds of the sky, fell from those sheep, and sank in the Earth; and it closed over them. 90.19 And I looked until a big sword was given to the sheep. And the sheep went out against all the wild animals to kill them. And all the animals, and birds of the sky, fled before them. 90.20 And I looked until a throne was set up, in a pleasant land, and the Lord of the sheep sat on it. And they took all the sealed books, and opened the books, in front of the Lord of the sheep. 90.21 And the Lord called, to those men, the seven first white ones, and commanded them to bring in front of Him the first star, which went before those stars whose private parts were like horses, and they brought them all in front of Him. 90.22 And He said to that man, who wrote in front of Him, who was one of the seven white ones, He said to him: "Take those seventy shepherds, to whom I handed over the sheep, and who, on their own authority, took and killed more than I commanded them." 90.23 And behold, I saw them all bound, and they all stood in front of Him. 90.24 And the Judgement was held, first on the stars, and they were judged and found guilty, and they went to the place of damnation, and were thrown into a deep place, full of fire burning, and full of pillars of fire. 90.25 And those seventy shepherds were judged, and found guilty, and they also were thrown into that abyss of fire. 90.26 And I saw, at that time, how a similar abyss was opened, in the middle of the Earth, which was full of fire, and they brought those blind sheep, and they were all judged, and found guilty, and thrown into that abyss of fire, and they burned. And that abyss was on the south of that house. 90.27 And I saw those sheep burning, and their bones were burning. 90.28 And I stood up, to look, until He folded up that old house, and they removed all the pillars, and all the beams, and ornaments of that house, were folded up with it. And they removed it and put it in a place in the south of the land. 90.29 And I looked until the Lord of the sheep brought a new house, larger and higher than the first one, and He set it up on the site of the first one, that had been folded up. And all its pillars were new, and its ornaments were new, and larger 62 than those of the first one, the old one that had been removed. And the Lord of the sheep was in the middle of it. 90.30 And I saw all the sheep that were left, and all the animals of the Earth, and all the birds of the sky, falling down and worshipping those sheep, and entreating them, and obeying them in every command. 90.31 And after this, those three who were dressed in white, and had taken hold of my hand, the ones who had brought me up at first. They, with the hand of that ram also holding me, took me up, and put me down in the middle of those sheep, before the judgement was held. 90.32 And those sheep were all white, and their wool thick and pure. 90.33 And all those which had been destroyed, and scattered, and all the wild animals, and all the birds of the sky, gathered together in that house, and the Lord of the sheep rejoiced very much, because they were all good, and had returned to His house. 90.34 And I looked until they had laid down that sword, which had been given to the sheep, and they brought it back into His house, and it was sealed in front of the Lord. And all the sheep were enclosed, in that house, but it did not hold them. 90.35 And the eyes of all of them were opened, and they saw well, and there was not one among them that did not see. 90.36 And I saw that that house was large, broad, and exceptionally full. 90.37 And I saw how a white bull was born, and its horns were big, and all the wild animals, and all the birds of the sky, were afraid of it, and entreated it continually. 90.38 And I looked until all their species were transformed, and they all became white bulls. And the first among them was a wild-ox. And that wild-ox was a large animal, and had big black horns on its head. And the Lord of the sheep rejoiced over them, and over all the bulls. 90.39 And I was asleep, in the middle of them, and I woke up and saw everything. 90.40 And this is the vision, which I saw while I was asleep, and I woke up, blessed the Lord of Righteousness, and ascribed glory to Him. 90.41 But after this, I wept bitterly, and my tears did not stop until I could not endure it. When I looked, they ran down, because of what I saw, for everything will come to pass, and be fulfilled, and all the deeds of men, in their order, were shown to me. 90.42 That night I remembered my first dream, and because of it I wept, and was disturbed, because I had seen that vision. 63 91.1 And now, my son Methuselah, call to me all your brothers and gather to me all the children of your mother. For a voice calls me, and a spirit has been poured over me, so that I may show you everything that will come upon you for ever. 91.2 And after this, Methuselah went and called his brothers to him, and gathered his relations. 91.3 And he spoke about righteousness, to all his sons, and said: "Hear, my children, all the words of your father, and listen properly to the voice of my mouth, for I will testify to you, and speak to you, my beloved. Love uprightness, and walk in it. 91.4 And, do not draw near to uprightness with a double heart, and do not associate with those of a double heart, but walk in righteousness, my children, and it will lead you in good paths, and righteousness will be your companion. 91.5 For I know that the state of wrongdoing will continue on Earth, and a great punishment will be carried out on the Earth, and an end will be made of all iniquity. And it will be cut off at its roots, and its whole edifice will pass away. 91.6 And iniquity will again be complete on the Earth, and all the deeds of iniquity, and the deeds of wrong, and of wickedness, will prevail for a second time. 91.18 And now I tell you, my children, and show you the paths of righteousness, and the paths of wrongdoing. And I will show you again, so that you may know what is to come. 91.19 And now listen, my children, walk in the paths of righteousness, and do not walk in the paths of wrongdoing, for all those who walk in the path of iniquity will be destroyed, for ever." 92.1 Written by Enoch the Scribe, this Complete Wisdom and Teaching, praised by all men, and a judge of the whole Earth. For all my sons who dwell on Earth, and for the last generations, who will practise justice and peace. 92.2 Let not your spirit be saddened by the times, for the Holy and Great One has appointed days for all things. 92.3 And the righteous man will rise from sleep, will rise and will walk in the path of righteousness, and all his paths, and his journeys, will be in eternal goodness and mercy. 92.4 He will show mercy to the righteous man, and to him give eternal uprightness, and to him give power. And he will live in goodness, and righteousness, and will walk in eternal light. 92.5 And sin will be destroyed in darkness, for ever, and from that day will never again be seen. 64 93.1 And, after this, Enoch began to speak from the books: 93.2 And Enoch said: "Concerning the sons of righteousness, and concerning the chosen of the world, and concerning the plant of righteousness and uprightness, I will speak these things to you, and make them known to you, my children. I Enoch, according to that which appeared to me, in the Heavenly vision, and that which I know from the words of the Holy Angels, and understanding from the Tablets of Heaven." 93.3 And Enoch then began to speak from the books, and said: "I was born the seventh, in the first week, while justice and righteousness still lasted. 93.4 And, after me, in the second week, great injustice will arise, and deceit will have sprung up. And in it, there will be the First End, and in it, a man will be saved. And after it has ended, iniquity will grow, and He will make a law for the sinners. 93.5 And after this, in the third week, at its end, a man will be chosen as the Plant of Righteous Judgement, and after him will come the Plant of Righteousness, for ever. 93.6 And after this, in the fourth week, at its end, visions of the righteous and Holy will be seen, and a Law for All Generations, and an enclosure will be made for them. 93.7 And after this, in the fifth week, at its end, a House of Glory and Sovereignty will be built for ever. 93.8 And after this, in the sixth week, all those who live in it will be blinded. And the hearts of them all, lacking wisdom, will sink into impiety. And in it, a man will ascend, and at its end the House of Sovereignty will be burnt with fire. And in it the whole race of the chosen root will be scattered. 93.9 And after this, in the seventh week, an apostate generation will arise. And many will be its deeds; but all its deeds will be apostasy. 93.10 And at its end, the Chosen Righteous, from the Eternal Plant of Righteousness, will be chosen, to whom will be given sevenfold teaching, concerning His whole creation. 91.7 And when iniquity, and sin, and blasphemy, and wrong, and all kinds of evil deeds increase, and when apostasy, wickedness, and uncleanness increase, a Great Punishment will come from Heaven upon all these. And the Holy Lord will come in anger, and in wrath, to execute Judgement on the Earth. 91.8 In those days, wrongdoing will be cut off at its roots, and the roots of iniquity, together with deceit, will be destroyed from under Heaven. 65 91.9 And all the idols of the nations will be given up, their towers will be burnt in fire, and they will remove them from the whole Earth. And they will be thrown down, into the Judgement of Fire, and will be destroyed in anger, and in the severe Judgement that is for ever. 91.10 And the righteous will rise from sleep, and wisdom will rise, and will be given to them. 91.11 And after this, the roots of iniquity will be cut off, and the sinners will be destroyed by the sword. From the blasphemers they will be cut off in every place, and those who plan wrongdoing, and those who commit blasphemy, will be destroyed by the sword. 91.12 And after this, there will be another week, the eighth; that of righteousness, and a sword will be given to it, so that the Righteous Judgement may be executed on those who do wrong, and the sinners will be handed over into the hands of the righteous. 91.13 And, at its end, they will acquire Houses, because of their righteousness, and a House will be built for the Great King in Glory, for ever. 91.14 And after this, in the ninth week, the Righteous Judgement will be revealed to the whole world. And all the deeds of the impious will vanish from the whole Earth. And the world will be written down for destruction, and all men will look to the Path of Uprightness. 91.15 And, after this, in the tenth week, in the seventh part, there will be the Great Eternal Judgement, in which He will take vengeance among the Angels. 91.16 And the First Heaven will vanish, and pass away, and a New Heaven will appear, and all the Powers of Heaven will shine for ever, with sevenfold light. 91.17 And after this, there will be many weeks, without number, for ever, in goodness, and in righteousness. And, from then on, sin will never again be mentioned. 93.11 For is there any man who can hear the voice of the Holy One and not be disturbed? And who is there who can think His thoughts? And who is there who can look at all the works of Heaven? 93.12 And how should there be anyone who could understand the works of Heaven, and see a soul, or a spirit, and tell about it, or ascend and see all their ends, and comprehend them, or make anything like them? 93.13 And is there any man who could know the length and breadth of the Earth? And to whom have all its measurements been shown? 66 93.14 Or is there any man who could know the length of Heaven, and what is its height, and on what is it fixed, and how large is the number of stars, and where all the lights rest? 94.1 And now, I say to you, my children, love righteousness and walk in it; for the paths of righteousness are worthy of acceptance, but the paths of iniquity will quickly be destroyed and vanish. 94.2 And to certain men, from a future generation, the paths of wrongdoing, and of death, will be revealed; and they will keep away from them, and will not follow them. 94.3 And now, I say to you, the righteous; do not walk in the wicked path, or in wrongdoing, or in the paths of death, and do not draw near to them, or you may be destroyed. 94.4 But seek, and choose for yourself, righteousness, and a life that is pleasing, and walk in the paths of peace, so that you may live and prosper. 94.5 And hold my words firmly in the thoughts of your heart, and do not let them be erased from your heart, for I know that sinners will tempt men to debase wisdom, and no place will be found for it, and temptation will in no way decrease. 94.6 Woe to those who build iniquity, and wrongdoing, and create deceit, for they will quickly be thrown down, and will not have peace. 94.7 Woe to those who build their houses with sin, for from their whole foundation they will be thrown down, and by the sword they shall fall, and those who acquire gold and silver will quickly be destroyed in the Judgement. 94.8 Woe to you, you rich, for you have trusted in your riches, but from your riches you will depart, for you did not remember the Most High in the days of your riches. 94.9 You have committed blasphemy, and iniquity, and are ready for the days of the outpouring of blood, and for the day of darkness, and for the day of the Great Judgement. 94.10 Thus I say, and make known to you, that He who created you will throw you down, and over your fall there will be no mercy, but your creator will rejoice at your destruction. 94.11 And your righteousness, in those days, will be a reproach to the sinners and to the impious. 95.1 Would that my eyes were a cloud of water, so that I might weep over you, and pour out my tears like rain, so that I might have rest from the sorrow of my heart! 67 95.2 Who permitted you to practice hatred and wickedness? May judgement come upon you, the sinners! 95.3 Do not be afraid of the sinners, you righteous, for the Lord will again deliver them into your hands, so that you may execute judgement on them as you desire. 95.4 Woe to you who pronounce anathema that you cannot remove. Healing will be far from you because of your sin. 95.5 Woe to you who repay your neighbours with evil; for you will be repaid according to your deeds. 95.6 Woe to you, you lying witnesses, and to those who weigh out iniquity, for you will quickly be destroyed. 95.7 Woe to you, you sinners, because you persecute the righteous, for you yourselves will be handed over and persecuted, you men of iniquity, and their yoke will be heavy on you. 96.1 Be hopeful, you righteous, for the sinners will quickly be destroyed in front of you, and you will have power over them as you desire. 96.2 And, in the day of the distress of the sinners, your young will rise up, like eagles, and your nest will be higher than that of vultures. And you will go up, and like badgers enter the crevices of the earth, and the clefts of the rock, for ever, before the lawless, but they will groan and weep because of you, like satyrs. 96.3 And do not be afraid, you who have suffered, for you will receive healing, and a bright light will shine upon you, and the Voice of Rest you will hear from Heaven. 96.4 Woes to you, you sinners, for your riches make you appear righteous, but your hearts prove you to be sinners. And this word will be a testimony against you; as a reminder of your evil deeds. 96.5 Woe to you who devour the finest of the wheat, and drink the best of the water, and trample upon the humble through your power. 96.6 Woe to you who drink water all the time, for you will quickly be repaid, and will become exhausted and dry, for you have left the spring of life. 96.7 Woe to you who commit iniquity, and deceit, and blasphemy, it will be a reminder of evil against you. 96.8 Woe to you, you powerful, who through power oppress the righteous; for the day of your destruction will come. In those days, many good days will come for the righteous, in the day of your judgement. 97.1 Believe, you righteous, that the sinners will become an object of shame, and will be destroyed on the Day of Judgement. 68 97.2 Be it known, to you, sinners, that the Most High remembers your destruction, and that the Angels rejoice over your destruction. 97.3 What will you do, you sinners, and where will you flee on that Day of Judgement when you hear the sound of the prayer of the righteous? 97.4 But will you not be like them, or those against whom this word will be a testimony: "You have been associated with the sinners." 97.5 And in those days, the prayers of the Holy will be in front of the Lord; and for you sinners will come the days of your judgement. 97.6 And the words of your iniquity will be read out before the Great and Holy One, and your faces will blush with shame, and every deed which is founded upon iniquity will be rejected. 97.7 Woe to you, you sinners, who are in the middle of the sea, or on dry ground, their memory will be harmful to you. 97.8 Woe to you who acquire silver and gold, but not in righteousness, and say: "We have become very rich and have possessions, and have acquired everything that we desired. 97.9 And now, let us do what we planned, for we have gathered silver and filled our storehouses, and as many as water are the servants of our houses." 97.10 And, like the water, your life will flow away, for your riches will not stay with you, but will quickly go up from you, for you acquired everything in iniquity, and you will be given over to a great curse. 98.1 Now I swear to you, the wise, and the foolish, that you will see many things on the Earth. 98.2 For you men will put on yourselves more adornments than a woman, and more coloured garments than a girl, clothed in sovereignty, and in majesty, and in power, and silver, and gold, and purple, and honours; and food will be poured out like water. 98.3 Because of this, they will have neither knowledge nor wisdom. And through this, they will be destroyed, together with their possessions, and with all their glory and their honour. And in shame, and in slaughter, and in great destitution, their spirits will be thrown into the fiery furnace. 98.4 I swear to you, you sinners, that as a mountain has not, and will not, become a slave, nor a hill a woman's maid, so sin was not sent on the Earth, but man, of himself, created it. And those who commit it will be subject to a great curse. 98.5 And barrenness has not been given to a woman; but because of the deeds of her hand she dies without children. 69 98.6 I swear to you, you sinners, by the Holy and Great One, that all your evil deeds are revealed in Heaven, and that your wrongdoing is not covered or hidden. 98.7 And do not think, in your spirit, nor say in your heart, that you do not know, or do not see; every sin is written down, every day, in Heaven in front of the Most High. 98.8 From now on, you know that all your wrongdoing that you do, will be written down every day until the day of your judgement. 98.9 Woe to you, you fools, for you will be destroyed through your folly. And you do not listen to the wise and good will not come upon you. 98.10 And now know that you are ready for the day of destruction. And do not hope that you will live, you sinners; rather you will go and die, for you know no ransom. You are ready for the day of the Great Judgement, and for the Day of Distress and great shame for your spirits. 98.11 Woe to you, you stubborn of heart, who do evil and eat blood, from where do you have good things to eat, and drink, and to be satisfied? From all the good things which our Lord, the Most High, has placed in abundance on the Earth. Therefore you will not have peace. 98.12 Woe to you who love deeds of iniquity. Why do you hope for good for yourselves? Know that you will be given into the hands of the righteous, and they will cut your throats and kill you, and will not have mercy on you. 98.13 Woe to you who rejoice in the distress of the righteous; for graves will not be dug for you. 98.14 Woe to you who declare the words of the righteous to be empty; for you will have no hope of life. 98.15 Woe to you who write lying words, and the words of the impious, for they write their lies so that men may hear and continue their folly. And they will not have peace but will die a sudden death. 99.1 Woe to you, who do impious deeds, and praise and honour lying words; you will be destroyed and will not have a good life. 99.2 Woe to you who alter the words of truth, and they distort the Eternal Law, and count themselves as being without sin; they will be trampled underfoot on the ground. 99.3 In those days, make ready, you righteous, to raise your prayers as a reminder, and lay them as a testimony before the Angels, so that they may lay the sin of the sinners before the Most High as a reminder. 99.4 In those days, the nations will be thrown into confusion, and the races of the nations will rise, on the Day of Destruction. 70 99.5 And in those days, those who are in need will go out, seize their children, and cast out their children. And their offspring will slip from them. And they will cast out their children while they are still sucklings, and will not return to them, and will not have mercy on their beloved ones. 99.6 And again I swear to you, the sinners, that sin is ready for the day of unceasing bloodshed. 99.7 And they worship stone, and some carve images of gold and of silver, and of wood and of clay. And some, with no knowledge, worship unclean spirits, and demons, and every kind of error. But no help will be obtained from them. 99.8 And they will sink into impiety, because of the folly of their hearts, and their eyes will be blinded through the fear of their hearts, and through the vision of their ambitions. 99.9 Through these, they will become impious and fearful, for they do all their deeds with lies, and worship stones, and they will be destroyed at the same moment. 99.10 And in those days, blessed are those who accept the words of wisdom, and understand them, and follow the paths of the Most High, and walk in the path of righteousness, and do not act impiously with the impious; for they will be saved. 99.11 Woe to you, who extend evil to your neighbours; for you will be killed in Sheol. 99.12 Woe to you, who lay foundations of sin and deceit, and who cause bitterness on the Earth, for because of this an end will be made of them. 99.13 Woe to you, who build your houses with the toil of others, and all their building materials are the sticks and stones of sin; I say to you: "You will not have peace." 99.14 Woe to those who reject the measure, and the eternal inheritance of their fathers, and cause their souls to follow after error; for they will not have rest. 99.15 Woe to those who commit iniquity, and help wrong, and kill their neighbours, until the day of the Great Judgement; for He will throw down your glory. 99.16 And you put evil into your hearts, and rouse the spirit of His anger, so that He may destroy you all with the sword. And all the righteous and the Holy will remember your sin.
100.1 And, in those days, and in one place, fathers and sons will strike one another, and brothers will together fall in death, until their blood flows as if it were a stream. 71 100.2 For a man will not, in mercy, withhold his hand from his sons, nor from his son's sons, in order to kill them. And the sinner will not withhold his hand from his honoured brother; from dawn, until the Sun sets, they will kill one another. 100.3 And the horse will walk up to its chest in the blood of sinners, and the chariot will sink up to its height. 100.4 And in those days, the Angels will come down into the hidden places, and gather together, in one place, all those who have helped sin, and the Most High will rise on that day to execute the Great Judgement on all the sinners. 100.5 And He will set guards, from the Holy Angels, over all the righteous and Holy, and they will guard them like the apple of an eye, until an end is made of all evil and all sin. And even if the righteous sleep a long sleep they have nothing to fear. 100.6 And the wise men will see the truth, and the sons of the Earth will understand all the words of this book; and they will know that their riches will not be able to save them, or overthrow their sin. 100.7 Woe to you, you sinners, when you afflict the righteous on the day of severe trouble, and burn them with fire; you will be repaid according to your deeds. 100.8 Woe to you, you perverse of heart, who watch to devise evil; fear will come upon you, and there is no one who will help you. 100.9 Woe to you, you sinners, for on account of the words of your mouth, and on account of the deeds of your hands, that you have impiously done; you will burn in blazing flames of fire. 100.10 And now know that the Angels will inquire in Heaven into your deeds, from the Sun, and the Moon, and the Stars, into your sins, for on Earth you execute judgement on the righteous. 100.11 And all the clouds, and mist, and dew, and rain, will testify against you, for they will be withheld from you, so that they do not fall on you, and they will think about your sins. 100.12 And now give gifts to the rain, so that it may not be withheld from falling on you, and so that the dew, if it has accepted gold and silver from you, may fall. 100.13 When the hoarfrost and snow, with their cold, and all the snow-winds with their torments, fall on you. In those days, you will not be able to stand before them. 101.1 Contemplate Heaven, all you sons of Heaven, and all the works of the Most High, and fear Him, and do not do evil in front of Him. 101.2 If He closes the Windows of Heaven, and withholds the rain and the dew, so that it does not fall on the Earth, because of you, what will you do? 72 101.3 And if He sends His anger upon you, and upon all your deeds, will you not entreat Him? For you speak proud and hard words against His righteousness. And you will not have peace. 101.4 And do you not see the captains of the ships; how their ships are tossed by the waves, and rocked by the winds, and are in distress? 101.5 And because of this, they are afraid for all their good possessions that go out on the sea with them, and they think nothing good in their hearts, only that the sea will swallow them up, and that they will be destroyed in it. 101.6 Is not all the sea, and all its waters, and all its movement, the work of the Most High, and did He not seal all its doings, and bind it all with sand? 101.7 And at His rebuke it dries up, and becomes afraid, and all its fish die, and everything in it; but you sinners who are on Earth do not fear Him. 101.8 Did He not make Heaven, Earth, and everything that is in them? And who gave knowledge and wisdom to all things that move on the ground, and in the sea? 101.9 And do not those captains of the ships fear the sea? Yet sinners do not fear the Most High. 102.1 And in those days, if He brings a fierce fire upon you, where will you flee, and where will you be safe? And when He utters his voice against you, will you not be terrified and afraid? 102.2 And all the Lights will shake with great fear, and the whole Earth will be terrified, and will tremble and quail. 102.3 And all the Angels will carry out their commands, and will seek to hide from The One who is Great in Glory, and the children of the Earth will tremble and shake; and you sinners will be cursed for ever and will not have peace. 102.4 Do not be afraid, you souls of the righteous, and be hopeful, you who have died in righteousness. 102.5 And do not be sad that your souls have gone down into Sheol in sadness, and that your bodies did not obtain, during your life, a reward in accordance with your goodness. 102.6 But, when you die, the sinners will say about you: "As we die, the righteous have also died, and of what use to them were their deeds? 102.7 Behold, like us, they have died in sadness, and in darkness, and what advantage do they have over us? From now on we are equal. 102.8 And what will they receive, and what will they see for ever? For behold, they too have died, and from now on they will never again see the light." 102.9 And I say to you, you sinners: "You are content to eat and drink, and strip men naked, and steal, and sin, and acquire possessions, and see good days. 73 102.10 But you saw the righteous, how their end was peace; for no wrong was found in them until the day of their death." 102.11 "But, they were destroyed, and became as though they had not been, and their souls went down to Sheol in distress." 103.1 And now I swear to you, the righteous, by His Great Glory and His Honour, and by His Magnificent Sovereignty, and by His Majesty, I swear to you that I understand this mystery. 103.2 And I have read the Tablets of Heaven, and seen the writing of the Holy Ones. And I found written and engraved in it, concerning them, that all good, and joy, and honour, have been made ready, and written down, for the spirits of those who died in righteousness. 103.3 And much good will be given to you, in recompense for your toil, and that your lot will be more excellent than the lot of the living. 103.4 And the spirits of you who have died in righteousness, will live, and your spirits will rejoice and be glad, and the memory of them will remain in front of the Great One for all the generations of eternity. Therefore do not fear their abuse. 103.5 Woe to you, you sinners, when you die in your sin, and those who are like you, say about you: "Blessed were the sinners they saw their days. 103.6 And now they have died in prosperity and wealth, distress and slaughter they did not see during their life, but they have died in glory, and judgement was not executed on them in their life." 103.7 Know that their souls will be made to go down into Sheol, they will be wretched, and their distress will be great. 103.8 And in darkness, and in chains, and in burning flames, your spirits will come to the Great Judgement. And the Great Judgement will last for all generations, for ever. Woe to you; for you will not have peace. 103.9 Do not say, the righteous, and the good, who were alive: "In the days of our affliction we toiled laboriously, and saw every affliction, and met many evils. We were spent, and became few, and our spirit small. 103.10 We were destroyed, and there was no one who helped us, with words, or with deeds. We were powerless and found nothing. We were tortured and destroyed, and did not expect to see life from one day to the next. 103 11 We hoped to become the head but became the tail. We toiled and laboured, but were not masters of the fruits of our toil; we became food for the sinners, and the lawless made their yoke heavy upon us. 103.12 Those who hated us, those who goaded us, were masters of us. And, to those who hated us, we bowed our necks; but they did not have mercy on us. 74 103.13 We sought to escape from them, so that we might flee, and be at rest. But we found no place where we might flee and be safe from them. 103.14 We complained about them to the rulers, in our distress, and cried out against those who devoured us, but they took no notice of our cries, and did not wish to listen to our voice. 103.15 And they helped those who plundered us, and devoured us, and those who made us few, and they concealed their wrongdoing, and did not remove from us the yoke of those who devoured us, and scattered us, and killed us. And they concealed our slaughter, and did not remember that they had raised their hands against us." 104.1 I swear to you, you righteous, that in Heaven the Angels remember you for good, in front of the Glory of the Great One, and that your names are written down in front of the Glory of the Great One. 104.2 Be hopeful! For you were formerly put to shame through evils and afflictions, but now you will shine, like the Lights of Heaven, and will be seen, and the Gate of Heaven will be opened to you. 104.3 And persevere in your cry for judgement, and it will appear to you, for justice will be exacted from the rulers, for all your distress, and from all those who helped those who plundered you. 104.4 Be hopeful, and do not abandon your hope, for you will have great joy like the Angels of Heaven. 104.5 What will you have to do? You will not have to hide on the day of the Great Judgement, nor will you be found to be sinners. The Eternal Judgement will be upon you for all the generations of eternity. 104.6 And now do not be afraid, you righteous, when you see the sinners growing strong and prospering in their desires, and do not be associated with them, but keep far away from their wrongdoing, for you will be associates of the Host of Heaven. 104.7 For you sinners say: "None of our sins will be inquired into and written down!" But they will write down your sins every day. 104.8 And now, I show you that light and darkness, day and night, see all your sins. 104.9 Do not be impious in your hearts, and do not lie, and do not alter the words of truth, nor say that the words of the Holy and Great One are lies, and do not praise your idols. For all your lies, and all your impiety, lead not to righteousness but to great sin. 75 104.10 And now, I know this mystery; that many sinners will alter and distort the words of truth, and speak evil words, and lie, and concoct great fabrications, and write books in their own words. 104.11 But, when they write my words exactly, in their languages, and do not alter or omit anything from my words, but write everything exactly, everything that I testified about before; then I know another mystery: 104.12 That books will be given to the righteous and wise, and will be a source of joy, and truth, and much wisdom. 104.13 And books will be given to them, and they will believe in them, and rejoice over them; and all the righteous, who have learnt from them all the ways of truth, will be glad. 105.1 And in those days, says the Lord, they shall call and testify, to the sons of the Earth, about the wisdom in them. Show it to them, for you are their leaders, and the rewards will be over all the Earth. 105.2 For my son, and I, will join ourselves with them, for ever, in the paths of uprightness, during their lives. And you will have peace. Rejoice, you sons of uprightness! Amen 108.1 Another book, which Enoch wrote for his son Methuselah, and for those who should come after him and keep the law in the last days. 108.2 You who have observed, and are waiting, in these days, until an end shall be made of those who do evil, and an end shall be made of the power of the wrongdoers. 108.3 Do indeed wait until sin shall pass away; for their names will be erased from the Books of the Holy Ones, and their offspring will be destroyed for ever. And their spirits will be killed, and they will cry out and moan, in a chaotic desert place, and will burn in fire, for there is no Earth there. 108.4 And there, I saw something like a cloud, which could not be discerned, for because of its depth I was not able to look into it. And the flames of a fire, I saw, burning brightly, and things like bright mountains, revolved, and shook from side to side. 108.5 And I asked one of the Holy Angels, who were with me, and I said to him: "What is this bright place? For there is no sky, but only the flames of a burning fire, and the sounds of crying, and weeping, and moaning, and severe pain." 108.6 And he said to me: "This place which you see; here will be thrown the spirits of the sinners, and of the blasphemers, and of those who do evil. And of 76 those who alter everything that the Lord has spoken, through the mouths of the prophets, about the things that shall be done. 108.7 For there are books, and records about them, in Heaven above, so that the Angels may read them and know what is about to come upon the sinners. And upon the spirits of the humble, and of those who afflicted their bodies and were recompensed by God, and of those who were abused by evil men. 108.8 Those who loved God and did not love gold, or silver, or any worldly goods, but gave up their bodies to torment. 108.9 Those who, from the moment they existed, did not desire earthly food, but counted themselves as a breath which passes away, and kept to this. And the Lord tested them much, and their spirits were found pure, so that they might bless His Name." 108.10 And all their blessings I have recounted in the books, and He has assigned them their reward, for they were found to be such that they loved Heaven more than their life in the world. And even though they were trampled underfoot by evil men, and had to listen to reviling, and reproach, from them, and were abused, yet they blessed their Lord. 108.11 And the Lord said: "And now I will call the spirits of the good, who are of the Generation of Light, and I will transform those who were born in darkness, who in the flesh were not recompensed with honour as was fitting to their faith. 108.12 And I will bring out into the shining light those who love My Holy Name, and I will set each one on the throne of his honour." 108.13 And they will shine, for times without number, for righteous is the Judgement of God, for with the faithful He will keep faith in the dwelling of upright paths. 108.14 And they will see those who were born in darkness, thrown into the darkness, while the righteous shine. 108.15 And the sinners will cry out, as they see them shining, but they themselves will go where days, and times, have been written down for them. The Book of Methuselah 106.1 And after those days, my son Methuselah chose a wife for his son Lamech, and she became pregnant by him, and bore a son. 106.2 And his body was white, like snow, and red like the flower of a rose, and the hair of his head was white like wool. And his eyes were beautiful, and when he 77 opened his eyes he made the whole house bright, like the Sun, so that the whole house was exceptionally bright. 106.3 And when he was taken from the hand of the midwife, he opened his mouth and spoke to the Lord of Righteousness. 106.4 And his father Lamech was afraid of him, and fled, and went to his father Methuselah. 106.5 And he said to him: "I have begotten a strange son; he is not like a man but is like the children of the Angels of Heaven, of a different type and not like us. And his eyes are like the rays of the Sun and his face glorious. 106.6 And it seems to me that he is not sprung from me, but from the Angels, and I am afraid that something extraordinary may be done on the Earth in his days. 106.7 And now, my father, I am entreating you, and petitioning you, to go to our father Enoch, and learn from him the truth, for his dwelling is with the Angels." 106.8 And when Methuselah heard the words of his son he came to me, at the ends of the Earth, for he had heard that I was there. And he cried out, and I heard his voice and went to him. And I said to him: "Behold, I am here my son, for you have come to me." 106.9 And he answered me, and said: "Because of a great matter I have come to you, and because of a disturbing vision, have I come near. 106.10 And now hear me, my father, for a child has been born to my son Lamech, whose form and type are not like the type of a man. His colour is whiter than snow and redder than the flower of the rose, and the hair of his head is whiter than white wool. And his eyes are like the rays of the Sun, and he opened his eyes and made the whole house bright. 106.11 And he was taken from the hand of the midwife, and he opened his mouth, and blessed the Lord of Heaven. 106.12 And his father, Lamech, was afraid and fled to me. And, he does not believe he is sprung from him, but thinks him to be from the Angels of Heaven. And behold, I have come to you, so that you may make known to me the truth." 106.13 And I, Enoch, answered and said to him: "The Lord will do new things on Earth, and this I have already seen in a vision, and made known to you. For in the generation of my father, Jared, some from the height of Heaven transgressed the word of the Lord. 106.14 And behold, they commit sin and transgress the law, and have been promiscuous with women, and commit sin with them, and have married some of them, and have begotten children by them. 106.15 And there will be great destruction over the whole Earth, and there will be a deluge, and there will be great destruction for one year. 78 106.16 But this child, who has been born to you, will be left on the Earth, and his three sons will be saved with him. When all the men who are on the Earth die; he and his sons will be saved. 106.17 They will beget on the Earth giants, not of spirit, but of flesh, and there will be great wrath on Earth, and the Earth will be cleansed of all corruption. 106.18 And now, make known to your son Lamech that the one who has been born is truly his son. And call his name Noah, for he will be a remnant for you, and he and his sons will be saved from the destruction, which is coming on the Earth because of all the sin, and all the iniquity, which will be committed on the Earth in his days. 106.19 But, after this, there will be yet greater iniquity than that which was committed on the Earth before. For I know the mysteries of the Holy Ones, for the Lord showed them to me, and made them known to me, and I read them in the Tablets of Heaven. 107.1 And I saw written on them that generation upon generation will do wrong, until a generation of righteousness shall arise, and wrongdoing shall be destroyed, and sin shall depart from the Earth, and everything good shall come upon it. 107.2 And now, my son, go make known to your son Lamech that this child who has been born, is truly his son, and this is no lie." 107.3 And when Methuselah had heard the words of his father Enoch, for he showed him everything which is secret, he returned, having seen him, and called the name of that child Noah; for he will comfort the Earth after all the destruction. The Book of Noah 65.1 And, in those days, Noah saw the Earth had tilted and that its destruction was near. 65.2 And he set off from there, and went to the ends of the Earth, and cried out to his great-grandfather Enoch; and Noah said three times in a bitter voice: "Hear me, hear me, hear me!" 65.3 And he said to him: "Tell me, what is it that is being done on the Earth, that the Earth is so afflicted, and shaken, lest I be destroyed with it!" 65.4 And immediately, there was a great disturbance on the Earth, and a voice was heard from Heaven, and I fell upon my face. 65.5 And my great-grandfather Enoch came, stood by me, and said to me: "Why did you cry out to me, with such bitter crying and weeping? 79 65.6 And a command has gone out from the Lord, against those who dwell upon the dry ground, that this must be their end. For they have learnt all the secrets of the Angels, and all the wrongdoings of the satans, and all their secret power, and all the power of those who practice magic arts, and the power of enchantments, and the power of those who cast molten images for all the Earth. 65.7 And further, how silver is produced from the dust of the Earth, and how soft metal occurs on the Earth. 65.8 For lead and tin are not produced from the Earth, like the former; there is a spring which produces them, and an Angel who stands in it, and that Angel distributes them." 65.9 And after this, my great-grandfather Enoch took hold of me, with his hand, and raised me, and said to me: "Go, for I have asked the Lord of Spirits about this disturbance on the Earth. 65.10 And He said to me: "Because of their iniquity, their judgement has been completed, and they will no longer be counted before Me; because of the sorceries they have searched out, and learnt, the Earth and those who dwell upon it will be destroyed." 65.11 And for these there will be no place of refuge, for ever, for they showed to them what is secret, and they have been condemned; but not so for you, my son, the Lord of Spirits knows that you are pure, and innocent of this reproach concerning the secrets. 65.12 And He has established your name among the Holy, and will keep you from amongst those who dwell upon the dry ground; and He has destined your offspring in righteousness, to be kings, and for great honours. And from your offspring will flow out a spring of the Righteous and Holy, without number, for ever." 66.1 And after this, he showed me the Angels of Punishment, who were ready to come and release all the forces of the water, which is under the earth, in order to bring judgement, and destruction, on all those who reside and dwell upon the dry ground. 66.2 And the Lord of Spirits commanded the Angels, who were coming out, not to raise their hands, but to keep watch; for those Angels were in charge of the forces of the waters. 66.3 And I came out from before Enoch. 67.1 And in those days, the Word of the Lord came to me, and He said to me: "Noah, behold; your lot has come up before Me, a lot without reproach, a lot of love and uprightness. 80 67.2 And now, the Angels are making a wooden structure, and when the Angels come out from that task, I will put My Hand on it, and keep it safe, and from it will come the seed of life. And a change shall take place so that the dry ground may not remain empty. 67.3 And I will establish your offspring before Me, for ever and ever, and I will scatter those who dwell with you, over the face of the dry ground. I will not again put them to the test, on the face of the Earth, but they will be blessed, and increase on the dry ground, in the Name of the Lord." 67.4 And they will shut up those Angels, who showed iniquity, in that burning valley, which my great-grandfather Enoch had shown to me previously, in the west, near the mountains of gold, and silver, and iron, and soft metal, and tin. 67.5 And I saw that valley, in which there was a great disturbance, and a heaving of the waters. 67.6 And when all this happened, from the fiery molten metal, and the disturbance, which disturbed the waters in that place, a smell of sulphur was produced, and it was associated with those waters. And that valley, of the Angels who led men astray, burns under the ground. 67.7 And through the valleys of that same area, flow out rivers of fire, where those Angels will be punished, who led astray those on the dry ground. 67.8 And in those days, those waters will serve the kings, and the mighty, and the exalted, and those who dwell upon dry ground, for the healing of soul and body, but also for the punishment of the spirit. And their spirits are so full of lust, that they will be punished in their bodies, for they denied the Lord of Spirits. And they see their punishment every day, yet they do not believe in His Name. 67.9 And the more their bodies are burnt, the more a change will come over their spirits, for ever and ever; for no one can speak an idle word in front of the Lord of Spirits. 67.10 For judgement will come upon them, for they believe in the lust of their bodies, but deny the spirit of the Lord.
60.1 In the five-hundredth year, in the seventh month, on the fourteenth day of the month, in the life of Noah. In that parable, I saw how the Heaven of Heavens was shaken violently, and the Host of the Most High, and the Angels, a thousand thousands, and ten thousand times ten thousand, were extremely disturbed. 60.2 And then I saw the Head of Days, sitting on the Throne of His Glory, and the Angels and righteous were sitting around Him. 60.3 And a great trembling seized me, and fear took hold of me, and my loins collapsed and gave way, and my whole being melted, and I fell upon my face. 81 60.4 And the Holy Michael sent another Holy Angel, one of the Holy Angels, and he raised me, and when he raised me, my spirit returned, for I had been unable to endure the sight of that host, and the disturbance, and the shaking of Heaven. 60.5 And the Holy Michael said to me: "What sight has disturbed you like this? Until today has the day of His mercy lasted, and He has been merciful, and longsuffering, towards those who dwell upon the dry ground. 60.6 And when the Day, and the Power, and the Punishment, and the Judgement come, that the Lord of Spirits has prepared, for those who worship the Righteous Judge, and for those who deny the Righteous Judgement, and for those who take His Name in vain; and that Day has been prepared: For the chosen a covenant but for the sinners a visitation. 60.25 When the punishment of the Lord of Spirits rests upon them, it will remain resting, so that the punishment of the Lord of Spirits may not come in vain upon these. Afterwards, the judgement will be according to His mercy and His patience." 60.7 And on that day, two monsters will be separated from one another, a female monster whose name is Leviathan, to dwell in the depths of the sea, above the springs of the waters. 60.8 And the name of the male is Behemoth, who occupies, with his breast, a desert that cannot be seen, named Dendayn, on the east of the Garden where the chosen and the righteous dwell. Where my great-grandfather was received, who was seventh from Adam, the first man, whom the Lord of Spirits made. 60.9 And I asked that other Angel to show me the power of those monsters, how they were separated on one day, and thrown, one into the depths of the sea, and the other on to the dry ground of the desert. 60.10 And he said to me: "Son of man, you here wish to know what is secret." 60.24 And the Angel of Peace, who was with me, said to me: "These two monsters, prepared in accordance with the greatness of the Lord, will feed them that punishment of the Lord. And children will be killed with their mothers, and sons with their fathers. 67.11 And those same waters will undergo a change in those days; for when those Angels are punished, in those days the temperature of those springs of water will change, and when the Angels come up, that water of the springs will change and become cold." 67.12 And I heard the Holy Michael answering and saying: "This judgement, with which the Angels are judged, is a testimony for the kings and the mighty who possess the dry ground. 82 67.13 For these Waters of Judgement serve for the healing of the bodies of the Angels, and for the lust of their bodies; but they do not see, and do not believe, that these waters will change, and will become a fire which burns for ever." 68.1 And after this, my great-grandfather Enoch gave me the explanation of all the secrets, in a book, and the parables that had been given to him; and he put them together for me in the words of the Book of Parables. 83
Dutch version
a) Introductie
b) Historie Boek van Henoch
c) Conditie van de tekst:
Het Boek Henoch
1) Henochs zegen voor de Yahuah-lozen
2) Yahuah’s Wet
3) Opstand onder de Wachters
4) De hoogste van de Wachters spreken zich uit
5) Henoch ontmoet de heilige Wachters
6) Het boek van berisping
7) Henoch verblijft voor een tijd bij de Wachters
8) De engelen die de wacht houden
9) De geurige bomen
10) Het boek van Methusalem
11) Het boek van Noach
12) Het boek van de toespraken
Eerste toespraak Tweede toespraak
Derde toespraak
13) De opslagplaatsen
14) De omwenteling van de lichten
15) Henochs brief aan Methusalem
16) De wet van de sterren
17) Eerste visioen van Henoch
18) Profetie over de dieren
19) Profetie van de tien weken
20) Henochs boodschap van begeleiding
21) Afsluitende woorden van Henoch
d) Referenties en verdere lezingen
e) Extra Engelse herzieningen door Jeremy Kapp (2009)
b) Historie Boek van Henoch
c) Conditie van de tekst:
Het Boek Henoch
1) Henochs zegen voor de Yahuah-lozen
2) Yahuah’s Wet
3) Opstand onder de Wachters
4) De hoogste van de Wachters spreken zich uit
5) Henoch ontmoet de heilige Wachters
6) Het boek van berisping
7) Henoch verblijft voor een tijd bij de Wachters
8) De engelen die de wacht houden
9) De geurige bomen
10) Het boek van Methusalem
11) Het boek van Noach
12) Het boek van de toespraken
Eerste toespraak Tweede toespraak
Derde toespraak
13) De opslagplaatsen
14) De omwenteling van de lichten
15) Henochs brief aan Methusalem
16) De wet van de sterren
17) Eerste visioen van Henoch
18) Profetie over de dieren
19) Profetie van de tien weken
20) Henochs boodschap van begeleiding
21) Afsluitende woorden van Henoch
d) Referenties en verdere lezingen
e) Extra Engelse herzieningen door Jeremy Kapp (2009)
Opmerkingen bij Sectie 1: Henochs zegen en oordeel
Deze sectie is Henochs introductie tot het boek. Vanaf 1.2, legt hij uit hoe de engelen (Wachters) hem een visioen toonden van de toekomst. Vanaf 1.5 worden de Wachters genoemd, hier spreekt Henoch over de weggelopen rebellerende Wachters die gaan leven in het gebied (beschreven in paragraaf 3).
In de Bijbel (Gen. 6:4), worden de afstammelingen van de Wachters beschreven als de reuzen of de Nephilim, ze zullen wel groter zijn geweest dan de lokale bevolking, Henoch beschrijft ze als reuzen, 7.2, Andrew Collins' onderzoek suggereert dat er eens een ras van ongewoon grote mensen heeft bestaan (zie zijn boek From the Ashes of Angels).
Het belangrijkste thema is dat van de vernietiging: Yahuah gaat de zondaars opruimen, zodat de goede mensen vrede kunnen hebben. Dit is de zondvloed van Noach, die op de een of andere manier werd weg gelaten toen Henoch het boek schreef, maar er zijn wel details van een 'tweede einde' later in het boek (zie de 10 weken).
Sectie 1: Henochs zegen tegen de Yahuah-lozen
Deze sectie is Henochs introductie tot het boek. Vanaf 1.2, legt hij uit hoe de engelen (Wachters) hem een visioen toonden van de toekomst. Vanaf 1.5 worden de Wachters genoemd, hier spreekt Henoch over de weggelopen rebellerende Wachters die gaan leven in het gebied (beschreven in paragraaf 3).
In de Bijbel (Gen. 6:4), worden de afstammelingen van de Wachters beschreven als de reuzen of de Nephilim, ze zullen wel groter zijn geweest dan de lokale bevolking, Henoch beschrijft ze als reuzen, 7.2, Andrew Collins' onderzoek suggereert dat er eens een ras van ongewoon grote mensen heeft bestaan (zie zijn boek From the Ashes of Angels).
Het belangrijkste thema is dat van de vernietiging: Yahuah gaat de zondaars opruimen, zodat de goede mensen vrede kunnen hebben. Dit is de zondvloed van Noach, die op de een of andere manier werd weg gelaten toen Henoch het boek schreef, maar er zijn wel details van een 'tweede einde' later in het boek (zie de 10 weken).
Sectie 1: Henochs zegen tegen de Yahuah-lozen
- Dit zijn de woorden van zegen van Henoch, als hij de uitverkorenen en rechtvaardigen zegent die leven in de dagen van de verdrukking, die zijn bereid voor het verwijderen van alle Yahuah-lozen en het Yahuahloze.
- Henoch begon zijn toespraak en zei: Er was een rechtvaardig man, wiens ogen werden geopend door de Elohim, en hij zag een heilig visioen in de hemelen, wat de engelen aan mij toonden. En hoorde ik alles van hen, en ik begreep wat ik zag, maar het was niet voor deze generatie, maar een toekomstige generatie die zal komen.
- Met betrekking tot de uitverkorenen sprak ik, en ik hield een toespraak over hen: De Heilige en Grote-Enige zal komen vanuit zijn woning.
- En de Eeuwige Yahuah zal vanaf daar treden op de berg Sinaï, en hij zal verschijnen met zijn leger, en zal verschijnen in de sterkte van zijn macht uit de hemel.
- Ieder schepsel zal bang zijn, zelfs de Wachters zullen beven, en angst en grote beving grijpt hen aan, tot aan de uiteinden van de aarde.
- De hoge bergen zullen worden geschud, en de hoge heuvels wegzinken, smelten als was boven een vlam.
- De aarde zal verzinken, en alles wat er op de aarde is, zal worden vernietigd, en er zal vonnis worden geveld over alle mensen, en over alle rechtvaardigen.
- Maar voor de rechtvaardigen zal Hij vrede geven, en Hij stelt zijn uitverkorenen veilig, en genade zal worden toegekend aan hen. Zij allen behoren bij Yahuah, om te bloeien en
- gezegend te worden, en het licht van Yahuah zal op hen schijnen.
- Hij zal komen met tienduizend heiligen, om een oordeel uit te voeren over de Yahuahdelozen, om die te vernietigen, en te strijden met alle vlees en met alles wat zondaar is, en tegen de Yahuahdelozen vanwege wat ze gezegd en gedaan hebben tegen Hem!
Sectie 2: YAHUAH’S WET
4.1 En nogmaals, aanschouw de dag van de zomer, die begint als de zon heet boven je wordt en men de beschutting en schaduw moet zoeken als gevolg van de hitte van de zon, en de aarde brandt onder zo'n verzengende hitte, dat je niet kunt lopen op de aarde of op een rots vanwege de hitte.
Opmerkingen bij Sectie 3: Opstand onder de Wachters
Dit is het verhaal van de gevallen engelen. Het begin, 6.1-2, is vrijwel identiek aan Genesis 6:1-2. In Henochs boek krijgen we hun namen en vele andere details.
In 6.6 verklaart Henoch de naamgeving van de berg Hermon - in het Hebreeuws betekent het ‘vloek’. De berg waar hij eigenlijk op doelde is waarschijnlijk ergens in de buurt van het Vanmeer in Turkije. Het is gebruikelijk dat vertalers namen updaten in plaats van ze fonetiek bij te werken, dus de weinige namen die verschijnen, voornamelijk van bergen en rivieren, kunnen niet worden beschouwd als een accurate identificatie. We weten niet of er nóg een berg
was met de naam 'vloek', of zelfs in welke taal het boek oorspronkelijk was geschreven.
(Opmerking: dit is een aanname van de schrijver)
Bij 7.2 zegt hij dat ze enorme zonen hadden. Ik geloof dat dit betekent dat ze fysiek groot waren, en niet alleen maar krachtig en rijk, of met een privé-legers. Hoe dan ook, de Wachters waren misschien wel groter dan de lokale bevolking was. Vele jaren van geavanceerde gezondheidszorg en voeding kan leiden tot een toenemende gemiddelde grootte.
Ze waren waarschijnlijk vrij jong, deze weggelopen engelen, maar ze hadden wapens en kennis (8.1), wat betekende dat ze in staat waren om gemakkelijk de Henoch-mensen te domineren. Omdat ze kinderen konden krijgen bij vrouwen, denk ik dat het veilig is om te veronderstellen dat ze mannen zijn, en geen engelen (of een andere niet-menselijke entiteit), omdat fokken per definitie soortgelijk is.
Ze werden beschouwd als engelen door Henoch en zijn volk, (zie wat Lamech zegt in 106.5-6 in sectie 10), maar Henoch zegt dat zij ook konden verschijnen als mannen wanneer ze dat wilden (zie 17.1), maar toch lijkt hij nooit te twijfelen aan hun Yahuahdelijkheid.
(Opmerking editor: dit haalt de veronderstelling dat ze zich niet konden voortplanten als mannen, als ze engelen zijn, weer onderuit. Er zijn wel degelijk bewijzen van heel grote mensen zie h ier, niet door voeding, maar sterk afwijkend van de gewone mens.)
In 8.4 schakelt de scène over naar de engelen in de hemel - de Wachters op hun thuisbasis. De activiteiten van de weglopers zorgen ervoor dat ze worden opgemerkt. Dit gedeelte eindigt met een aantal van de Wachters die aan hun Hoofd vragen wat ze moeten doen met de weglopers. Alternatief: het kan gezien worden als dat Yahuah geïnformeerd wordt dat er geen ziel wenst geïncarneerd te worden op de Aarde omdat de omstandigheden zo slecht zijn geworden.
- Overweeg alle gebeurtenissen in de hemel, hoe de lichten aan de hemel nooit van baan veranderen, hoe elk van hen stijgt en ondergaat, allen op de juiste tijd, en ze nooit buiten hun recht traden.
- Beschouw de aarde en begrijp het werk dat daarvoor wordt gedaan, van het eerste tot het laatste, er is geen werk van Yahuah dat onregelmatig is in verschijning.
- Denk aan de zomer en de winter, hoe de ganse aarde vol is van water en wolken, dauw en regen die erop rusten.
4.1 En nogmaals, aanschouw de dag van de zomer, die begint als de zon heet boven je wordt en men de beschutting en schaduw moet zoeken als gevolg van de hitte van de zon, en de aarde brandt onder zo'n verzengende hitte, dat je niet kunt lopen op de aarde of op een rots vanwege de hitte.
- Bedenk hoe de bomen bedekt zijn met groene bladeren en vrucht dragen. En begrijp ten aanzien van alles, en zie hoe Hij die voor altijd leeft al deze dingen voor u gemaakt heeft.
- En hoe Zijn werken voor Hem staan, ieder volgend jaar, en al Zijn werken Hem dienen en nooit veranderen, maar zoals Yahuah het heeft bepaald, en zo is alles gedaan.
- Maar u bent daar niet mee doorgegaan, noch hebt u waargenomen de wet van de Elohim. Maar u hebt die overtreden en gesproken met trotse en harde woorden met uw vuile mond tegen zijn magnifieke werk. Gij, verharde harten! U zult geen vrede hebben!
- En daarom zullen uw dagen vervloekt worden, en de jaren van uw leven verwoest. En deze eeuwige vloek zal toenemen en er zal geen genade worden gegeven.
- In die dagen zal uw naam tot een eeuwige vloek zijn voor alle rechtvaardigen. En zij zullen u, zondaars, voor eeuwig vervloeken.
- Maar voor de uitverkorenen zal er licht zijn, vreugde en vrede, en zij zullen de aarde bezitten. Maar voor u, de Yahuahdelozen, zal er een vloek zijn.
- Als wijsheid is gegeven aan de uitverkorenen zullen ze allen leven, en nooit meer het verkeerde doen, hetzij door vergeetachtigheid, of door trots. Maar degenen die beschikken over deze wijsheid zullen nederig zijn.
- Zij zullen nooit meer iets verkeerd doen, en zij zullen niet worden geoordeeld in al de dagen van hun leven, en ze zullen niet sterven vanwege toorn of boosheid. Maar ze zullen het aantal dagen van hun leven vol maken. En hun leven zal groeien in alle sereniteit, en de jaren van hun vreugde zullen toenemen in blijdschap en eeuwige vrede, al de dagen van hun leven.
Opmerkingen bij Sectie 3: Opstand onder de Wachters
Dit is het verhaal van de gevallen engelen. Het begin, 6.1-2, is vrijwel identiek aan Genesis 6:1-2. In Henochs boek krijgen we hun namen en vele andere details.
In 6.6 verklaart Henoch de naamgeving van de berg Hermon - in het Hebreeuws betekent het ‘vloek’. De berg waar hij eigenlijk op doelde is waarschijnlijk ergens in de buurt van het Vanmeer in Turkije. Het is gebruikelijk dat vertalers namen updaten in plaats van ze fonetiek bij te werken, dus de weinige namen die verschijnen, voornamelijk van bergen en rivieren, kunnen niet worden beschouwd als een accurate identificatie. We weten niet of er nóg een berg
was met de naam 'vloek', of zelfs in welke taal het boek oorspronkelijk was geschreven.
(Opmerking: dit is een aanname van de schrijver)
Bij 7.2 zegt hij dat ze enorme zonen hadden. Ik geloof dat dit betekent dat ze fysiek groot waren, en niet alleen maar krachtig en rijk, of met een privé-legers. Hoe dan ook, de Wachters waren misschien wel groter dan de lokale bevolking was. Vele jaren van geavanceerde gezondheidszorg en voeding kan leiden tot een toenemende gemiddelde grootte.
Ze waren waarschijnlijk vrij jong, deze weggelopen engelen, maar ze hadden wapens en kennis (8.1), wat betekende dat ze in staat waren om gemakkelijk de Henoch-mensen te domineren. Omdat ze kinderen konden krijgen bij vrouwen, denk ik dat het veilig is om te veronderstellen dat ze mannen zijn, en geen engelen (of een andere niet-menselijke entiteit), omdat fokken per definitie soortgelijk is.
Ze werden beschouwd als engelen door Henoch en zijn volk, (zie wat Lamech zegt in 106.5-6 in sectie 10), maar Henoch zegt dat zij ook konden verschijnen als mannen wanneer ze dat wilden (zie 17.1), maar toch lijkt hij nooit te twijfelen aan hun Yahuahdelijkheid.
(Opmerking editor: dit haalt de veronderstelling dat ze zich niet konden voortplanten als mannen, als ze engelen zijn, weer onderuit. Er zijn wel degelijk bewijzen van heel grote mensen zie h ier, niet door voeding, maar sterk afwijkend van de gewone mens.)
In 8.4 schakelt de scène over naar de engelen in de hemel - de Wachters op hun thuisbasis. De activiteiten van de weglopers zorgen ervoor dat ze worden opgemerkt. Dit gedeelte eindigt met een aantal van de Wachters die aan hun Hoofd vragen wat ze moeten doen met de weglopers. Alternatief: het kan gezien worden als dat Yahuah geïnformeerd wordt dat er geen ziel wenst geïncarneerd te worden op de Aarde omdat de omstandigheden zo slecht zijn geworden.
Sectie 3: OPSTAND ONDER DE WACHTERS
6.1 En het geschiedde toen de zonen van de mensen waren toegenomen, dat er in die dagen mooie en aantrekkelijk dochters geboren werden.
6.2 En de Wachters, de zonen van de hemel, zagen ze en verlangden naar hen. En zij zeiden tot elkaar: “Kom, laat ons vrouwen kiezen voor onszelf van de kinderen der mensen, en laat ons vader zijn voor de kinderen van onszelf.”
6.3 Maar Semyaza, die hun leider was, zei tot hen: “Ik vrees dat jullie niet volgzaam in deze daad en ik alleen zal de straf betalen voor deze grote zonde.”
6.4 En zij allen antwoordden hem, en zeiden: “Laat ons allen een eed zweren, en ons verbinden aan-elkaar met een onderlinge vloek, dat een ieder van ons zich niet zal afwenden van dit plan, maar om het effectief uit te voeren.”
6.5 Toen zwoeren zij allen met elkaar en allen verbonden zij zich met elkaar met een onderlinge vloek.
6.6 Ze waren in totaal tweehonderd, en zij daalden af in de dagen van Jared op de top van de berg Hermon. En zij noemden deze berg Hermon, omdat zij daar zwoeren en zich aan elkaar verbonden met vloeken.
6.7 En dit zijn de namen van hun leiders: Semyaza, welke hun leider was, Urakiba, Ramiel, Kokabiel, Tamiel, Ramiel, Daniel, Ezeqiel, Baraqiel, Azazel, Armaros, Batriel, Ananel, Zaqiel, Samsiel, Satael, Turiel, Yomiel , Araziel.
6.8 Dit zijn de leiders van de groepen van tien van de tweehonderd engelen, hun luitenants, en alle anderen met hen.
7.1 Ze namen elk een vrouw van hun keuze en ze begonnen met hen samen te wonen en werden promiscue met hen. Ze leerde hen toverij en banspreuken, en ze leerden hen het insnijden van wortels en bomen.
7.2 De vrouwen werd zwanger en baarden drie rassen, in de eerste plaats de grote reuzen, waarvan de lengte van elk dertig cubits werd. De grote reuzen werden de vaders van de Nephilim, en de Nephilim brachten de Elioud voort. En ze bestonden, groeiend in macht op basis van hun grootheid.
7.3 Deze allen verslonden wat de arbeid van de werkende mannen voortbrachten, totdat deze mannen niet meer in staat waren om ze te onderhouden.
7.4 Toen keerden de reuzen zich tegen de mensheid om ze te verslinden.
7.5 Ze begonnen te zondigen tegen de vogels, en tegen de dieren en tegen de reptielen, en tegen de vissen, en ze verslonden elkaars vlees en dronken hun bloed.
7.6 Toen klaagde de Aarde over deze wettelozen.
8.1 Azazel leerde de mensen zwaarden, dolken, schilden en borstplaten maken, en hoe ze gouden munten konden maken. En hij liet hen de fabricage zien van spiegels, de kunst van het maken van armbanden en ornamenten, en de kunst van het opmaken van de ogen en de verfraaiing van hun oogleden, en de meest waardevolle stenen, en alle soorten van kleurstoffen. En de wereld was veranderd.
8.2 Er was een grote Yahuahdeloosheid en nog veel meer hoererij, vrouwen begonnen grof te worden en velen dwaalden, en al hun wegen werden verdorven.
8.3 Semyaza leerde al diegenen de banspreuken en het versnijden van wortels, Armaros leerde het opheffen van banspreuken, Baraqiel leerde de astrologie, Kokabiel leerde de voortekenen, Tamiel leerde de tekenen van de zon, en Asradel onderwees over de baan van de maan.
8.4 En hoe meer mannen er werden vernietigd, hoe meer riepen zij, en hun stemmen bereikten de hemel.
9.1 Vervolgens keken Michaël, Gabriël, Rafaël en Uriël naar beneden uit de hemel en zagen de massa van het bloed dat werd vergoten op de aarde en al het kwaad, dat werd gedaan op de aarde.
9,2 En zij zeiden tot elkaar: “Laat de verwoeste aarde roepen met het geluid van hun geroep, tot aan de poorten van de hemel.”
9.3 En nu tot u, O Heilige Enige in de hemel, de zielen van de mensen klagen, zeggende: “Breng gerechtigheid aan ons van de Allerhoogste.”
9,4 En zij zeiden tot hun Elohim, de Koning: “Elohim der heren, Yahuah der Yahuahen, Koning der koningen! Uw glorieuze troon duurt voor alle generaties van de wereld, gezegend en geprezen zij Uw naam!
9.5 U hebt alles gemaakt, en hebt macht over alles wat van U is. Alles is geopenbaard en ligt open voor U, en U ziet alles, er is niets dat kan worden verborgen voor U.
9.6 Zie wat Azazel gedaan heeft, hoe hij alle ongerechtigheid heeft geleerd op aarde en de eeuwige geheimen heeft onthuld die gemaakt zijn in de hemel.
9.7 En Semyaza heeft hen bekend gemaakt met de banspreuken, hij, aan wie U de autoriteit hebt gegeven om te Elohimsen over degenen die met hem zijn.
9.8 Zij hebben gepaard met de dochters van de mensen, rustten bij die vrouwen, die onrein werden, en hebben deze zonden aan hen geopenbaard.
9.9 Deze vrouwen hebben reuzen gebaard, en vanwege dat, is de hele aarde gevuld met bloed en ongerechtigheid.
9.10 Nu, de zielen die zijn gestorven schreeuwen en klagen tot aan de poorten van de Hemel, en hun klaagzang is opgestegen, en zij zullen niet ophouden vanwege de ongerechtigheid, die wordt gepleegd op de aarde.
9.11 U weet alles voordat het gebeurt, en U weet dit, en wat elk van hen verwacht. Maar u zegt niets tegen ons. Wat moeten we nu doen met hen over dit alles?”
Opmerkingen bij Sectie 4: De Hoogste van de Wachters spreekt zich uit
Henoch laat ons de veroordeling zien van de weglopers door de Allerhoogste van het Wachters. Deze sectie laat zien hoe de weglopers thuis in de hemel worden beschouwd. Sommige achtergronddetails duiken later in het boek op.
In 106.13 (paragraaf 10) leren we dat de weglopers naar het gebied van Henoch kwamen in de dagen van zijn vader. Henoch is de schrijver, in 12,4 zegt hij dat de engelen het schrijven introduceerden. Henoch is het schrijven waarschijnlijk geleerd.
In 10.1-3 instrueerde de Allerhoogste een engel om de zoon van Lamech (dit wordt Noach) te redden van de vloed. Dit is interessant, want naast het profeteren over de details van de vloed, en die tijd, blijkt dat dit al werd geschreven in een tijd waarin Henoch grootvader is, (van Lamech), maar hij weet nog niet hoe Lamech's zoon zal worden genoemd.
Als de weglopers jonger waren in de dagen van Henochs vader, dan zijn ze waarschijnlijk minstens 10 jaar ouder dan Henoch en misschien meer. Dus is het waarschijnlijk dat de gebeurtenissen in dit boek gebeuren op een moment dat de weglopers al vrij oud zijn. Ik heb mezelf afgevraagd of zij (de engelen) langer leefden dan we zouden denken wat normaal was, maar er zijn niet genoeg details om een conclusie daaruit te trekken.
Het merendeel van deze secties bestaat uit een voorspelling van het noodlot voor de weglopers: Zij zullen zien dat hun families verwoest worden door het vechten onder elkaar tijdens hun leven. Ze zullen lijden in het hiernamaals, en de samenlevingen die ze opgericht hadden, zullen worden weggevaagd door een overstroming. Hij zegt, in 10.22, dat er nooit meer een andere vloed zoals deze zal komen.
6.1 En het geschiedde toen de zonen van de mensen waren toegenomen, dat er in die dagen mooie en aantrekkelijk dochters geboren werden.
6.2 En de Wachters, de zonen van de hemel, zagen ze en verlangden naar hen. En zij zeiden tot elkaar: “Kom, laat ons vrouwen kiezen voor onszelf van de kinderen der mensen, en laat ons vader zijn voor de kinderen van onszelf.”
6.3 Maar Semyaza, die hun leider was, zei tot hen: “Ik vrees dat jullie niet volgzaam in deze daad en ik alleen zal de straf betalen voor deze grote zonde.”
6.4 En zij allen antwoordden hem, en zeiden: “Laat ons allen een eed zweren, en ons verbinden aan-elkaar met een onderlinge vloek, dat een ieder van ons zich niet zal afwenden van dit plan, maar om het effectief uit te voeren.”
6.5 Toen zwoeren zij allen met elkaar en allen verbonden zij zich met elkaar met een onderlinge vloek.
6.6 Ze waren in totaal tweehonderd, en zij daalden af in de dagen van Jared op de top van de berg Hermon. En zij noemden deze berg Hermon, omdat zij daar zwoeren en zich aan elkaar verbonden met vloeken.
6.7 En dit zijn de namen van hun leiders: Semyaza, welke hun leider was, Urakiba, Ramiel, Kokabiel, Tamiel, Ramiel, Daniel, Ezeqiel, Baraqiel, Azazel, Armaros, Batriel, Ananel, Zaqiel, Samsiel, Satael, Turiel, Yomiel , Araziel.
6.8 Dit zijn de leiders van de groepen van tien van de tweehonderd engelen, hun luitenants, en alle anderen met hen.
7.1 Ze namen elk een vrouw van hun keuze en ze begonnen met hen samen te wonen en werden promiscue met hen. Ze leerde hen toverij en banspreuken, en ze leerden hen het insnijden van wortels en bomen.
7.2 De vrouwen werd zwanger en baarden drie rassen, in de eerste plaats de grote reuzen, waarvan de lengte van elk dertig cubits werd. De grote reuzen werden de vaders van de Nephilim, en de Nephilim brachten de Elioud voort. En ze bestonden, groeiend in macht op basis van hun grootheid.
7.3 Deze allen verslonden wat de arbeid van de werkende mannen voortbrachten, totdat deze mannen niet meer in staat waren om ze te onderhouden.
7.4 Toen keerden de reuzen zich tegen de mensheid om ze te verslinden.
7.5 Ze begonnen te zondigen tegen de vogels, en tegen de dieren en tegen de reptielen, en tegen de vissen, en ze verslonden elkaars vlees en dronken hun bloed.
7.6 Toen klaagde de Aarde over deze wettelozen.
8.1 Azazel leerde de mensen zwaarden, dolken, schilden en borstplaten maken, en hoe ze gouden munten konden maken. En hij liet hen de fabricage zien van spiegels, de kunst van het maken van armbanden en ornamenten, en de kunst van het opmaken van de ogen en de verfraaiing van hun oogleden, en de meest waardevolle stenen, en alle soorten van kleurstoffen. En de wereld was veranderd.
8.2 Er was een grote Yahuahdeloosheid en nog veel meer hoererij, vrouwen begonnen grof te worden en velen dwaalden, en al hun wegen werden verdorven.
8.3 Semyaza leerde al diegenen de banspreuken en het versnijden van wortels, Armaros leerde het opheffen van banspreuken, Baraqiel leerde de astrologie, Kokabiel leerde de voortekenen, Tamiel leerde de tekenen van de zon, en Asradel onderwees over de baan van de maan.
8.4 En hoe meer mannen er werden vernietigd, hoe meer riepen zij, en hun stemmen bereikten de hemel.
9.1 Vervolgens keken Michaël, Gabriël, Rafaël en Uriël naar beneden uit de hemel en zagen de massa van het bloed dat werd vergoten op de aarde en al het kwaad, dat werd gedaan op de aarde.
9,2 En zij zeiden tot elkaar: “Laat de verwoeste aarde roepen met het geluid van hun geroep, tot aan de poorten van de hemel.”
9.3 En nu tot u, O Heilige Enige in de hemel, de zielen van de mensen klagen, zeggende: “Breng gerechtigheid aan ons van de Allerhoogste.”
9,4 En zij zeiden tot hun Elohim, de Koning: “Elohim der heren, Yahuah der Yahuahen, Koning der koningen! Uw glorieuze troon duurt voor alle generaties van de wereld, gezegend en geprezen zij Uw naam!
9.5 U hebt alles gemaakt, en hebt macht over alles wat van U is. Alles is geopenbaard en ligt open voor U, en U ziet alles, er is niets dat kan worden verborgen voor U.
9.6 Zie wat Azazel gedaan heeft, hoe hij alle ongerechtigheid heeft geleerd op aarde en de eeuwige geheimen heeft onthuld die gemaakt zijn in de hemel.
9.7 En Semyaza heeft hen bekend gemaakt met de banspreuken, hij, aan wie U de autoriteit hebt gegeven om te Elohimsen over degenen die met hem zijn.
9.8 Zij hebben gepaard met de dochters van de mensen, rustten bij die vrouwen, die onrein werden, en hebben deze zonden aan hen geopenbaard.
9.9 Deze vrouwen hebben reuzen gebaard, en vanwege dat, is de hele aarde gevuld met bloed en ongerechtigheid.
9.10 Nu, de zielen die zijn gestorven schreeuwen en klagen tot aan de poorten van de Hemel, en hun klaagzang is opgestegen, en zij zullen niet ophouden vanwege de ongerechtigheid, die wordt gepleegd op de aarde.
9.11 U weet alles voordat het gebeurt, en U weet dit, en wat elk van hen verwacht. Maar u zegt niets tegen ons. Wat moeten we nu doen met hen over dit alles?”
Opmerkingen bij Sectie 4: De Hoogste van de Wachters spreekt zich uit
Henoch laat ons de veroordeling zien van de weglopers door de Allerhoogste van het Wachters. Deze sectie laat zien hoe de weglopers thuis in de hemel worden beschouwd. Sommige achtergronddetails duiken later in het boek op.
In 106.13 (paragraaf 10) leren we dat de weglopers naar het gebied van Henoch kwamen in de dagen van zijn vader. Henoch is de schrijver, in 12,4 zegt hij dat de engelen het schrijven introduceerden. Henoch is het schrijven waarschijnlijk geleerd.
In 10.1-3 instrueerde de Allerhoogste een engel om de zoon van Lamech (dit wordt Noach) te redden van de vloed. Dit is interessant, want naast het profeteren over de details van de vloed, en die tijd, blijkt dat dit al werd geschreven in een tijd waarin Henoch grootvader is, (van Lamech), maar hij weet nog niet hoe Lamech's zoon zal worden genoemd.
Als de weglopers jonger waren in de dagen van Henochs vader, dan zijn ze waarschijnlijk minstens 10 jaar ouder dan Henoch en misschien meer. Dus is het waarschijnlijk dat de gebeurtenissen in dit boek gebeuren op een moment dat de weglopers al vrij oud zijn. Ik heb mezelf afgevraagd of zij (de engelen) langer leefden dan we zouden denken wat normaal was, maar er zijn niet genoeg details om een conclusie daaruit te trekken.
Het merendeel van deze secties bestaat uit een voorspelling van het noodlot voor de weglopers: Zij zullen zien dat hun families verwoest worden door het vechten onder elkaar tijdens hun leven. Ze zullen lijden in het hiernamaals, en de samenlevingen die ze opgericht hadden, zullen worden weggevaagd door een overstroming. Hij zegt, in 10.22, dat er nooit meer een andere vloed zoals deze zal komen.
Sectie 4: DE HOOGSTE VAN DE WACHTERS SPREEKT ZICH UIT
10.1 Toen sprak de Allerhoogste, de Grote en Heilige en zond Uriël naar de zoon van Lamech, en zeide tot hem:
10.2 “Zeg tegen hem in Mijn Naam, verberg jezelf! En openbaar hem het einde, dat komt, omdat de hele aarde binnenkort zal worden vernietigd. Een grote overstroming staat op het punt om over de gehele aarde te komen en al wat daarin is, zal worden vernietigd.
10.3 Nu leer hem, zodat hij kan ontsnappen met zijn nakomelingen om te kunnen overleven voor de hele aarde.”
10.4 En verder zei de Elohim tegen Rafaël: 'Bind Azazel's handen en voeten en gooi hem in de duisternis. Splijt de woestijn open in Dudael, en gooi hem daar in.
10.5 Bedek hem met puntige scherpe stenen en met duisternis. En laat hem daar altijd blijven. Bedek zijn gezicht, zodat hij niet het licht kan zien.
10.6 Zodat hij op de Grote Dag des Oordeels kan worden geworpen in het vuur.
10.7 En herstel de aarde van wat die engelen hebben verwoest. En kondig het herstel aan van de Aarde. Want Ik zal de Aarde herstellen, zodat niet alle kinderen der mensen zullen worden vernietigd door de kennis die de Wachters bekend hebben gemaakt en geleerd aan hun zonen.
10.8 De hele aarde is vernield door het werk en de leer van Azazel, daarom zal alle zonde aan hem worden toegeschreven.
10.9 En de Elohim zei tot Gabriël: “Trek op tegen deze bastaards en deze verworpenen, tegen de zonen van de hoereerders. Vernietig de zonen van de hoereerders en de zonen van de Wachters van onder de mensen. Stuur ze weg en zet ze tegen elkaar op, en laat ze zichzelf vernietigen in de strijd, want hun dag zal niet lang meer duren.
10.10 Ze zullen echter een verzoek doen, maar de indieners zal niets worden toegestaan ten aanzien van hen, want zij hopen op het eeuwige leven, en dat elk van hen nog vijfhonderd jaar zal leven.”
10.11 En de Elohim zei tot Michaël: "“Ga, vertel het Semyaza, en de anderen met hem, die zich hebben verbonden met de vrouwen, en zichzelf hebben verdorven samen met hen in al hun onreinheid.
10.12 Als al hun zonen elkaar vermoorden, en wanneer ze de vernietiging van hun geliefden zien, bind hem voor zeventig generaties onder de heuvels van de aarde, tot de dag van hun oordeel en hun einde, tot het oordeel dat voor alle eeuwigheid is, volbracht is.
10.13 In die dagen zullen zij worden geleid naar de afgrond met vuur, in kwelling, en ze zullen worden opgesloten in de gevangenis voor alle eeuwigheid.
10.14 Dan zal Semyaza verbrand worden, en de anderen met hem vernietigd, samen zullen zij gebonden worden tot het einde van alle generaties.
10.15 Vernietig alle zielen van lust, en de zonen van de Wachters, want zij hebben onrecht gedaan aan de mensheid.
10.16 Vernietig alle slechtheid van de bodem der Aarde, zodat allerlei kwade praktijk zal ophouden.
10.17 Dan zullen de rechtvaardigen nederig zijn, en zullen leven totdat ze vader van duizenden zijn. En alle dagen van hun jeugd en hun ouderdom zullen zij gaan in vrede.
10.18 In die dagen zal de hele aarde bebouwd worden in gerechtigheid en alles zal worden beplant met bomen, en het zal worden gevuld met zegen.
10.19 Zij zullen al de aangename bomen erop planten en zij zullen wijnstokken planten. En de wijnstok die is aangeplant zal fruit produceren in overvloed, en elk zaad dat daarop gezaaid; elke maat zal duizendvoudig zijn, en elke maat van olijven zal tien kuipen aan olie produceren.
10.20 En u zult de aarde reinigen van alle kwaad, en van alle ongerechtigheid, en van alle zonde, en van alle Yahuahdeloosheid, en van alle onreinheid, die is gebracht over de aarde.
10.21 Alle kinderen der mensen zullen rechtvaardig worden, en alle volken zullen Mij dienen en Mij zegenen en allen zullen Mij aanbidden.
10.22 En de aarde zal gereinigd worden van alle corruptie, en van alle zonde, en van alle toorn, en van alle kwelling, en Ik zal niet opnieuw een overstroming sturen voor alle generaties, voor altijd.
11.1 In die dagen zal ik de voorraadkamers van zegen openen, die in de hemel zijn, opdat ik ze neerzend op de Aarde, op de werken, en op het werk van de kinderen der mensen.
11.2 Vrede en waarheid zullen worden verenigd, voor alle dagen van eeuwigheid, en voor alle generaties van eeuwigheid.”
Opmerkingen bij Sectie 5: Henoch ontmoet de heilige Wachters
Deze paragraaf beschrijft hoe Henoch bij de Wachters betrokken raakt. Henoch beschrijft hoe de vertegenwoordigers van de Wachters hem benaderden, terwijl hij aan het bidden was (12.3). Ze geven hem een boodschap door voor de weggelopen engelen. Het bericht staat tussen 12.4 en 13.2. Henoch beschrijft de vrees van de weglopers als ze ontdekken dat ze zijn gevonden.
Henoch legt uit hoe de weglopers besloten om een brief (13.4-6) te sturen, en te bedelen om vergeving, Henoch krijgt de taak voor het schrijven en het voorlezen van deze brief. Henoch geeft geen informatie over de daadwerkelijke inhoud van hun brief, ook niet veel over hoe die was afgeleverd. Hij zegt dat hij naar de wateren van Dan ging (Vanmeer?)
(Opmerking editor: Het gebied dat de stam Dan later bewoonde was bij de berg Hermon.)
Hij las de brief voor en een antwoord kwam tot hem in een droom (13.7-8), maar hij zegt ook in 12.1-2 dat hij verdwenen was, omdat hij met de Wachters meeging.
10.1 Toen sprak de Allerhoogste, de Grote en Heilige en zond Uriël naar de zoon van Lamech, en zeide tot hem:
10.2 “Zeg tegen hem in Mijn Naam, verberg jezelf! En openbaar hem het einde, dat komt, omdat de hele aarde binnenkort zal worden vernietigd. Een grote overstroming staat op het punt om over de gehele aarde te komen en al wat daarin is, zal worden vernietigd.
10.3 Nu leer hem, zodat hij kan ontsnappen met zijn nakomelingen om te kunnen overleven voor de hele aarde.”
10.4 En verder zei de Elohim tegen Rafaël: 'Bind Azazel's handen en voeten en gooi hem in de duisternis. Splijt de woestijn open in Dudael, en gooi hem daar in.
10.5 Bedek hem met puntige scherpe stenen en met duisternis. En laat hem daar altijd blijven. Bedek zijn gezicht, zodat hij niet het licht kan zien.
10.6 Zodat hij op de Grote Dag des Oordeels kan worden geworpen in het vuur.
10.7 En herstel de aarde van wat die engelen hebben verwoest. En kondig het herstel aan van de Aarde. Want Ik zal de Aarde herstellen, zodat niet alle kinderen der mensen zullen worden vernietigd door de kennis die de Wachters bekend hebben gemaakt en geleerd aan hun zonen.
10.8 De hele aarde is vernield door het werk en de leer van Azazel, daarom zal alle zonde aan hem worden toegeschreven.
10.9 En de Elohim zei tot Gabriël: “Trek op tegen deze bastaards en deze verworpenen, tegen de zonen van de hoereerders. Vernietig de zonen van de hoereerders en de zonen van de Wachters van onder de mensen. Stuur ze weg en zet ze tegen elkaar op, en laat ze zichzelf vernietigen in de strijd, want hun dag zal niet lang meer duren.
10.10 Ze zullen echter een verzoek doen, maar de indieners zal niets worden toegestaan ten aanzien van hen, want zij hopen op het eeuwige leven, en dat elk van hen nog vijfhonderd jaar zal leven.”
10.11 En de Elohim zei tot Michaël: "“Ga, vertel het Semyaza, en de anderen met hem, die zich hebben verbonden met de vrouwen, en zichzelf hebben verdorven samen met hen in al hun onreinheid.
10.12 Als al hun zonen elkaar vermoorden, en wanneer ze de vernietiging van hun geliefden zien, bind hem voor zeventig generaties onder de heuvels van de aarde, tot de dag van hun oordeel en hun einde, tot het oordeel dat voor alle eeuwigheid is, volbracht is.
10.13 In die dagen zullen zij worden geleid naar de afgrond met vuur, in kwelling, en ze zullen worden opgesloten in de gevangenis voor alle eeuwigheid.
10.14 Dan zal Semyaza verbrand worden, en de anderen met hem vernietigd, samen zullen zij gebonden worden tot het einde van alle generaties.
10.15 Vernietig alle zielen van lust, en de zonen van de Wachters, want zij hebben onrecht gedaan aan de mensheid.
10.16 Vernietig alle slechtheid van de bodem der Aarde, zodat allerlei kwade praktijk zal ophouden.
10.17 Dan zullen de rechtvaardigen nederig zijn, en zullen leven totdat ze vader van duizenden zijn. En alle dagen van hun jeugd en hun ouderdom zullen zij gaan in vrede.
10.18 In die dagen zal de hele aarde bebouwd worden in gerechtigheid en alles zal worden beplant met bomen, en het zal worden gevuld met zegen.
10.19 Zij zullen al de aangename bomen erop planten en zij zullen wijnstokken planten. En de wijnstok die is aangeplant zal fruit produceren in overvloed, en elk zaad dat daarop gezaaid; elke maat zal duizendvoudig zijn, en elke maat van olijven zal tien kuipen aan olie produceren.
10.20 En u zult de aarde reinigen van alle kwaad, en van alle ongerechtigheid, en van alle zonde, en van alle Yahuahdeloosheid, en van alle onreinheid, die is gebracht over de aarde.
10.21 Alle kinderen der mensen zullen rechtvaardig worden, en alle volken zullen Mij dienen en Mij zegenen en allen zullen Mij aanbidden.
10.22 En de aarde zal gereinigd worden van alle corruptie, en van alle zonde, en van alle toorn, en van alle kwelling, en Ik zal niet opnieuw een overstroming sturen voor alle generaties, voor altijd.
11.1 In die dagen zal ik de voorraadkamers van zegen openen, die in de hemel zijn, opdat ik ze neerzend op de Aarde, op de werken, en op het werk van de kinderen der mensen.
11.2 Vrede en waarheid zullen worden verenigd, voor alle dagen van eeuwigheid, en voor alle generaties van eeuwigheid.”
Opmerkingen bij Sectie 5: Henoch ontmoet de heilige Wachters
Deze paragraaf beschrijft hoe Henoch bij de Wachters betrokken raakt. Henoch beschrijft hoe de vertegenwoordigers van de Wachters hem benaderden, terwijl hij aan het bidden was (12.3). Ze geven hem een boodschap door voor de weggelopen engelen. Het bericht staat tussen 12.4 en 13.2. Henoch beschrijft de vrees van de weglopers als ze ontdekken dat ze zijn gevonden.
Henoch legt uit hoe de weglopers besloten om een brief (13.4-6) te sturen, en te bedelen om vergeving, Henoch krijgt de taak voor het schrijven en het voorlezen van deze brief. Henoch geeft geen informatie over de daadwerkelijke inhoud van hun brief, ook niet veel over hoe die was afgeleverd. Hij zegt dat hij naar de wateren van Dan ging (Vanmeer?)
(Opmerking editor: Het gebied dat de stam Dan later bewoonde was bij de berg Hermon.)
Hij las de brief voor en een antwoord kwam tot hem in een droom (13.7-8), maar hij zegt ook in 12.1-2 dat hij verdwenen was, omdat hij met de Wachters meeging.
Sectie 5: Henoch ontmoet de heilige Wachters
12.1 Vervolgens verdween Henoch en geen van de kinderen der mensen wist waar hij verborgen was, waar hij was, of wat er was gebeurd met hem.
12.2 Al zijn handelingen waren met de Heilige Enige en met de Wachters in zijn dagen.
12.3 En ik Henoch, zegende de Grote Elohim en de Koning van Eeuwigheid. En de Wachters riepen mij, Henoch de schrijver, en zeiden tot mij:
12.4 "Henoch, schrijver van de gerechtigheid. Ga en stel de Wachters van de hemel op de hoogte, zij die zijn vertrokken vanuit de Hoge Hemel en de Heilige eeuwige plaats, en die zich hebben verdorven met vrouwen, en hebben gedaan als de mensenzonen, en vrouwen genomen voor zichzelf, en de aarde volledig verdorven hebben gemaakt.
12.5 Zij zullen noch vrede noch vergeving krijgen van de zonde op aarde gedaan, noch zullen zij zich verheugen in hun zonen.
12.6 Ze zullen zien de slachting van hun geliefden, en ze zullen jammeren en weeklagen voor altijd over de vernietiging van hun zonen. Maar zij zullen geen genade noch vrede kennen.”
13.1 Toen ging Henoch naar Azazel en zei: “U zult geen vrede kennen. Een zware straf is gekomen tegen u en u moet worden gebonden.
13.2 U zult geen rust, noch genade krijgen, noch een toekenning van enig verzoek, vanwege het onrecht dat u hebt geleerd, en vanwege alle werken van Yahuah’slastering, kwaad en de zonde die u hebt getoond aan de mensenkinderen.”
13.3 Toen ging ik en sprak tot hen allemaal samen, en ze waren allemaal bang en bevreesd, en beven maakt zich meester van hen.
13.4 Ze vroegen mij om een verzoekschrift te schrijven voor hen, opdat zij vergeving zouden ontvangen, en om het verzoekschrift voor te lezen aan de Elohim in de Hemel.
13.5 Want zij waren niet in staat, vanaf dat moment, om te spreken, en ze konden hun ogen niet naar de hemel opslaan uit schaamte voor hun zonden, waarvoor zij waren veroordeeld.
13.6 Toen schreef ik het verzoekschrift, en hun bede met betrekking tot hun geest en de daden van elk van hen, en met betrekking tot wat ze vroegen, zodat zij vergeving en tolerantie zouden krijgen.
13.7 Dus ik ging zitten bij de wateren van Dan, in het land van Dan, dat ten zuidwesten van Hermon ligt, en ik las het verzoekschrift voor, totdat ik in slaap viel.
13.8 Toen kwam er een droom voor mij, een visioen dat op mij viel, en ik zag een visioen van toorn, en dat ik sprak met de zonen van de hemel en hen bestrafte.
13,9 En ik werd wakker en ging naar hen toe, en zij zaten allemaal bijeen terwijl ze rouwden, in Ubelseyael, dat tussen Libanon en Senir ligt, met hun gezichten bedekt.
13.10 En ik sprak, staande voor hen allen, over de visioenen die ik had gezien in mijn slaap, en ik begon deze woorden te spreken aan de Wachters van de hemel om ze terecht te wijzen.
Opmerkingen bij Sectie 6: Het boek van berisping
Dit is het antwoord op de brief van de weglopers. Het oordeel wordt geschetst in 14.4-7. Ze zijn gebonden om te blijven op de aarde (14.5), dit zou een eindeloze reïncarnatie kunnen betekenen; vermoedelijk wisten ze precies wat het betekende.
In 14.6 wordt de dood van hun zonen weer voorspeld, en in 14.7 worden ze verder bekritiseerd over de vorm van hun verzoekschrift.
Sectie 14.8 is interessant; hier gaat Henoch meer in detail over hoe hij dit visioen zag. Het klinkt voor mij alsof Henoch werd opgenomen in een voertuig dat kan vliegen! (Zie ook sectie 15 in 81.5, hier nemen drie van de Wachters Henoch mee naar een huis, en zetten hem buiten voor de voordeur).
Van 14.9 tot 15.1 beschrijft Henoch zijn reis en de plaats waar hij heen was gebracht. Hij was heel duidelijk onder de indruk en nogal angstig. De “muur van hagelstenen” zou glas kunnen zijn, en de “tongen van vuur” zou kunstmatig licht kunnen zijn.
In 15.1 spreekt de Allerhoogste met Henoch, en Hij bespot de weglopers voor het zenden van Henoch om hun petitie (15.2) over te dragen.
Hij gaat in op de redenen voor de hardheid van het oordeel.
In 16.3 bekritiseert Hij hen voor het weggaan voordat ze klaar waren met hun onderwijs. Hij zegt dat wat ze wisten dat dit waardeloos was, en dat hun gebrek aan wijsheid slechte gevolgen zal hebben.
[ Opmerking editor: Aan het eind van deze sectie wordt duidelijk wie de demonen zijn, welke niet zichtbaar zijn. Dat zijn geesten van de reuzen-kinderen, die zijn voortgekomen uit de paring van de engelen en de vrouwen. Zij worden lichamelijk vernietigd tijdens de zondvloed, maar mogen niet in de hemelse gewesten komen en zijn aan de aarde gebonden. Ze vallen speciaal de vrouwen aan zo staat er, daarmee wordt duidelijk wat Paulus bedoelt als hij zegt dat de vrouwen een macht boven zich moeten hebben.]
12.1 Vervolgens verdween Henoch en geen van de kinderen der mensen wist waar hij verborgen was, waar hij was, of wat er was gebeurd met hem.
12.2 Al zijn handelingen waren met de Heilige Enige en met de Wachters in zijn dagen.
12.3 En ik Henoch, zegende de Grote Elohim en de Koning van Eeuwigheid. En de Wachters riepen mij, Henoch de schrijver, en zeiden tot mij:
12.4 "Henoch, schrijver van de gerechtigheid. Ga en stel de Wachters van de hemel op de hoogte, zij die zijn vertrokken vanuit de Hoge Hemel en de Heilige eeuwige plaats, en die zich hebben verdorven met vrouwen, en hebben gedaan als de mensenzonen, en vrouwen genomen voor zichzelf, en de aarde volledig verdorven hebben gemaakt.
12.5 Zij zullen noch vrede noch vergeving krijgen van de zonde op aarde gedaan, noch zullen zij zich verheugen in hun zonen.
12.6 Ze zullen zien de slachting van hun geliefden, en ze zullen jammeren en weeklagen voor altijd over de vernietiging van hun zonen. Maar zij zullen geen genade noch vrede kennen.”
13.1 Toen ging Henoch naar Azazel en zei: “U zult geen vrede kennen. Een zware straf is gekomen tegen u en u moet worden gebonden.
13.2 U zult geen rust, noch genade krijgen, noch een toekenning van enig verzoek, vanwege het onrecht dat u hebt geleerd, en vanwege alle werken van Yahuah’slastering, kwaad en de zonde die u hebt getoond aan de mensenkinderen.”
13.3 Toen ging ik en sprak tot hen allemaal samen, en ze waren allemaal bang en bevreesd, en beven maakt zich meester van hen.
13.4 Ze vroegen mij om een verzoekschrift te schrijven voor hen, opdat zij vergeving zouden ontvangen, en om het verzoekschrift voor te lezen aan de Elohim in de Hemel.
13.5 Want zij waren niet in staat, vanaf dat moment, om te spreken, en ze konden hun ogen niet naar de hemel opslaan uit schaamte voor hun zonden, waarvoor zij waren veroordeeld.
13.6 Toen schreef ik het verzoekschrift, en hun bede met betrekking tot hun geest en de daden van elk van hen, en met betrekking tot wat ze vroegen, zodat zij vergeving en tolerantie zouden krijgen.
13.7 Dus ik ging zitten bij de wateren van Dan, in het land van Dan, dat ten zuidwesten van Hermon ligt, en ik las het verzoekschrift voor, totdat ik in slaap viel.
13.8 Toen kwam er een droom voor mij, een visioen dat op mij viel, en ik zag een visioen van toorn, en dat ik sprak met de zonen van de hemel en hen bestrafte.
13,9 En ik werd wakker en ging naar hen toe, en zij zaten allemaal bijeen terwijl ze rouwden, in Ubelseyael, dat tussen Libanon en Senir ligt, met hun gezichten bedekt.
13.10 En ik sprak, staande voor hen allen, over de visioenen die ik had gezien in mijn slaap, en ik begon deze woorden te spreken aan de Wachters van de hemel om ze terecht te wijzen.
Opmerkingen bij Sectie 6: Het boek van berisping
Dit is het antwoord op de brief van de weglopers. Het oordeel wordt geschetst in 14.4-7. Ze zijn gebonden om te blijven op de aarde (14.5), dit zou een eindeloze reïncarnatie kunnen betekenen; vermoedelijk wisten ze precies wat het betekende.
In 14.6 wordt de dood van hun zonen weer voorspeld, en in 14.7 worden ze verder bekritiseerd over de vorm van hun verzoekschrift.
Sectie 14.8 is interessant; hier gaat Henoch meer in detail over hoe hij dit visioen zag. Het klinkt voor mij alsof Henoch werd opgenomen in een voertuig dat kan vliegen! (Zie ook sectie 15 in 81.5, hier nemen drie van de Wachters Henoch mee naar een huis, en zetten hem buiten voor de voordeur).
Van 14.9 tot 15.1 beschrijft Henoch zijn reis en de plaats waar hij heen was gebracht. Hij was heel duidelijk onder de indruk en nogal angstig. De “muur van hagelstenen” zou glas kunnen zijn, en de “tongen van vuur” zou kunstmatig licht kunnen zijn.
In 15.1 spreekt de Allerhoogste met Henoch, en Hij bespot de weglopers voor het zenden van Henoch om hun petitie (15.2) over te dragen.
Hij gaat in op de redenen voor de hardheid van het oordeel.
In 16.3 bekritiseert Hij hen voor het weggaan voordat ze klaar waren met hun onderwijs. Hij zegt dat wat ze wisten dat dit waardeloos was, en dat hun gebrek aan wijsheid slechte gevolgen zal hebben.
[ Opmerking editor: Aan het eind van deze sectie wordt duidelijk wie de demonen zijn, welke niet zichtbaar zijn. Dat zijn geesten van de reuzen-kinderen, die zijn voortgekomen uit de paring van de engelen en de vrouwen. Zij worden lichamelijk vernietigd tijdens de zondvloed, maar mogen niet in de hemelse gewesten komen en zijn aan de aarde gebonden. Ze vallen speciaal de vrouwen aan zo staat er, daarmee wordt duidelijk wat Paulus bedoelt als hij zegt dat de vrouwen een macht boven zich moeten hebben.]
Sectie 6: HET BOEK VAN BERISPING
14.1 Dit boek met het woord der gerechtigheid, en van wederlegging tot de Wachters, die zijn van eeuwigheid, zoals de Heilige en Verhevene mij beval in het visioen.
14.2 Ik zag in mijn slaap wat ik nu zal uitleggen met de tong van vlees, en met mijn adem, die de Grote Enige aan de mensen in hun mond heeft gegeven, zodat ze kunnen spreken, en het begrijpen met hun hart.
14.3 Zoals Hij het heeft geschapen, en mannen benoemd heeft om het woord van kennis te begrijpen, zo heeft Hij mij geschapen en benoemd om de Wachters terecht te wijzen, de zonen van de hemel.
14.4 Ik schreef uw verzoekschrift, maar in mijn visie bleek dat uw verzoek niet zal worden toegekend aan u, niet voor alle dagen in de eeuwigheid, en een volledige oordeel is afgekondigd tegen u, en u zult geen vrede hebben.
14.5 Van nu af aan, zult u niet meer kunnen opstijgen naar de hemel tot in alle eeuwigheid, en het is verordend dat u zult worden gebonden aan de aarde voor alle dagen van de eeuwigheid.
14.6 Maar daarvoor zult u de vernietiging hebben gezien van uw geliefde zonen, en u zult nooit meer in staat zijn om van hen te genieten, maar zij zullen voor uw aangezicht vallen door het zwaard.
14.7 Uw verzoek zal niet worden ingewilligd, niet ten aanzien van hen of ten aanzien van u zelf. En terwijl jullie huilen en smeken, spreken jullie geen enkel woord uit de Geschriften die ik heb geschreven.
14.8 En in het visioen verscheen aan mij het volgende: Wolken riepen mij in het visioen, en de mist riep mij ook. Het pad van de sterren en de bliksemschichten dreven mij voort en droegen mij. In het visioen lieten de winden mij vliegen, en dreven mij voort, en tilden mij omhoog in de lucht.
14.9 Ik ging door tot ik bij een muur kwam, die was gemaakt van hagelstenen, en omgeven door een rivier van vuur, en het begon mij angstig te maken.
14.10 Ik ging door de rivier van vuur en kwam bij een groot huis, dat was gebouwd van hagelstenen, en de muur van dat huis was als een mozaïek van kristallen en de vloer was als van sneeuw.
14.11 Het dak was als het pad van de sterren en bliksemschichten, en onder hen waren vurige cherubs, en de lucht was als van water.
14.12 Er was een vuur rond de muren, en de deuren stonden in vuur en vlam.
14.13 Ik ging naar dat huis toe, en het was er zo heet als een vuur en ook zo koud als sneeuw, er binnenin was geen plezier noch leven. Vrees overviel mij en een beven nam bezit van mij.
14.14 Terwijl ik beefde en trilde, viel ik op mijn gezicht.
14.15 Ik keek in het visioen, en ik zag een ander huis, dat groter was dan het eerste, en al haar deuren stonden open voor mij, het was gebouwd als rivieren van vuur.
14.16 En in alles was het zo uitblinkend in glorie en pracht en grootte, dat ik niet in staat ben om haar glorie en omvang voor u te beschrijven.
14.17 De vloer was van vuur, en erboven was bliksem en een pad van sterren, en het dak was ook als een brandend vuur.
14.18 Ik keek en ik zag een hoge troon erin, en zijn verschijning was als van ijs, en omringd door iets als de stralende zon en het geluid van cherubs.
14.19 Van onder de hoge troon uit vloeiden rivieren van vuur, zodat het onmogelijk was om ernaar te kijken.
14.20 Hij die Groot in Glorie is zat daarop, en zijn kleding was helderder dan de zon, en witter dan sneeuw.
14.21 En geen engel zou kunnen binnengaan, en verschijnen voor het aangezicht van Hem die geëerd en geprezen is, geen schepsel van vlees zou kunnen bestaan.
14.22 Een zee van vuur brandde om hem heen en een groot vuur stond voor Hem, en geen van hen rondom hem kwam dicht bij Hem. Tienduizend maal tienduizenden stonden voor Hem, maar Hij had geen Heilige Raad nodig.
14.23 De heiligen die dicht bij Hem waren, gingen niet weg, nog bij nacht of dag en scheidden nooit van hem.
14.24 En tot die tijd lag ik op mijn gezicht, bevend. En de Elohim riep mij met zijn eigen stem, en zei tot mij: “Kom hier, Henoch, naar mijn Heilig Woord.”
14.25 En Hij tilde mij op en bracht mij bij de deur. En ik keek, met mijn gezicht naar beneden.
15.1 Hij antwoordde mij en zeide tot mij met Zijn stem: "“Luister! Wees niet bang, Henoch, gij rechtvaardig mens en schrijver van rechtvaardigheid. Kom hier en hoor mijn stem.
15.2 Ga nu naar de Wachters van de hemel, die u gezonden hebben voor een bemiddeling namens hen en zeg: U bent het die moesten bemiddelen namens de mensen, niet de mensen in opdracht van u.
15.3 Waarom hebt u de hoge, heilige en eeuwige hemel verlaten, en gelegen met de vrouwen, en de dochters van de mensen verontreinigd door het nemen van vrouwen voor uzelf, en te doen als de zonen van de aarde, met een vaderschap van reuzenzonen?
15.4 U was spiritueel, heilig, wonend in een eeuwig leven, maar werd onrein door bij de vrouwen kinderen te verwekken door bloed en vlees, en begeerte naar het bloed van de mensheid, met het produceren van vlees en bloed, zoals zij doen, die sterven en vernietigd worden.
15.5 Om die reden geef ik mannen vrouwen, zodat ze zaad zaaiden in hen, en zo dat kinderen worden geboren bij hen, zodat werken zullen worden gedaan op Aarde.
15.6 Maar u was vroeger spiritueel, eeuwig levend, met een onsterfelijk leven, voor alle generaties van de wereld.
15.7 Om deze reden heb ik u geen vrouwen gegeven, omdat de woning van de geestelijke in de hemel is.
15.8 En nu, de reuzen die werden geboren uit lichaam en vlees, zullen boze geesten worden genoemd op Aarde, en de Aarde zal hun verblijfplaats zijn.
15.9 Deze boze geesten kwamen vanuit hun vlees, omdat ze gemaakt zijn vanuit de hoge, vanuit de Heilige Wachters die hun begin en eerste oorsprong was. Boze geesten zullen zij zijn op de aarde en 'Geesten van het Kwade' genoemd worden.
15.10 De woning van de hemelse geesten is de hemel, maar de woning van de geesten van de aarde, die geboren werden op de aarde, is de Aarde.
15.11 De geesten van de reuzen die teisteren, onderdrukken, vernietigen, aanvallen en strijden, bewerken daarmee de verwoesting op de aarde, en veroorzaken problemen. Zij eten geen voedsel, hebben geen dorst en zijn niet waarneembaar voor de ogen.
15.12 En deze geesten zullen opstaan tegen de kinderen van de mensen, en tegen de vrouwen, want ze kwamen uit hen voort, tijdens de dagen van slachting en vernietiging.
16.1 Met de dood van de reuzen, waar ook de geesten uit hun lichamen zijn gegaan, zal hun vlees worden vernietigd door het oordeel. Op deze manier zullen zij vernietigd blijven tot de Dag van het Grote Oordeel is bereikt, tot op de Grote Eeuw, voor de Wachters en de Yahuahdelozen.”
16.2 Nu voor de Wachters die u gezonden hebben namens hen met een verzoekschrift, die voorheen in de hemel waren, zeg hen:
16.3 “U was in de hemel, maar de goede geheimen waren u nog niet geopenbaard, want u wist maar een paar waardeloze mysteries. Die hebt u bekend gemaakt aan de vrouwen, in de hardheid van uw harten. En deze mysteries veroorzaakten dat de vrouwen en de mannen het kwaad verhoogden op de Aarde."
16.4 Daarom zeg tot hen: "Gij zult geen vrede hebben.”
Opmerkingen bij Sectie 7: Henoch verblijft voor een tijd bij de Wachters
Deze sectie beschrijft Henochs impressie van zijn rondleiding door de Wachters.
In 17.1 zegt hij dat hij op een plaats was waar de Wachters als brandend vuur leken (ik weet niet wat dit betekent, maar het doet me denken aan Mozes en het brandende braambos), maar hij zegt ook dat ze eruit zien alsof ze mannen zijn.
De beschrijving in 17.5 doet me denken aan de vulkanische lavastromen, zoals in IJsland, waar nieuw land wordt gemaakt.
De bergen vermeld in 18.6 verwijzen opnieuw naar een later deel in het boek. Ik heb me vaak afgevraagd of het mogelijk zou zijn om deze plaats te identificeren door deze beschrijvingen. De beste match die ik tot nu toe heb gevonden zijn de Zuidelijke Sandwich-eilandengroep. Het belangrijkste eiland ligt inmiddels onder water, maar de bergtoppen vormen nu een keten van eilanden. Voor meer informatie hierover, lees 'Thoth Architect of the Universe' door Ralph Ellis.
Dit deel eindigt met meer details over de straf voor de weglopers.
14.1 Dit boek met het woord der gerechtigheid, en van wederlegging tot de Wachters, die zijn van eeuwigheid, zoals de Heilige en Verhevene mij beval in het visioen.
14.2 Ik zag in mijn slaap wat ik nu zal uitleggen met de tong van vlees, en met mijn adem, die de Grote Enige aan de mensen in hun mond heeft gegeven, zodat ze kunnen spreken, en het begrijpen met hun hart.
14.3 Zoals Hij het heeft geschapen, en mannen benoemd heeft om het woord van kennis te begrijpen, zo heeft Hij mij geschapen en benoemd om de Wachters terecht te wijzen, de zonen van de hemel.
14.4 Ik schreef uw verzoekschrift, maar in mijn visie bleek dat uw verzoek niet zal worden toegekend aan u, niet voor alle dagen in de eeuwigheid, en een volledige oordeel is afgekondigd tegen u, en u zult geen vrede hebben.
14.5 Van nu af aan, zult u niet meer kunnen opstijgen naar de hemel tot in alle eeuwigheid, en het is verordend dat u zult worden gebonden aan de aarde voor alle dagen van de eeuwigheid.
14.6 Maar daarvoor zult u de vernietiging hebben gezien van uw geliefde zonen, en u zult nooit meer in staat zijn om van hen te genieten, maar zij zullen voor uw aangezicht vallen door het zwaard.
14.7 Uw verzoek zal niet worden ingewilligd, niet ten aanzien van hen of ten aanzien van u zelf. En terwijl jullie huilen en smeken, spreken jullie geen enkel woord uit de Geschriften die ik heb geschreven.
14.8 En in het visioen verscheen aan mij het volgende: Wolken riepen mij in het visioen, en de mist riep mij ook. Het pad van de sterren en de bliksemschichten dreven mij voort en droegen mij. In het visioen lieten de winden mij vliegen, en dreven mij voort, en tilden mij omhoog in de lucht.
14.9 Ik ging door tot ik bij een muur kwam, die was gemaakt van hagelstenen, en omgeven door een rivier van vuur, en het begon mij angstig te maken.
14.10 Ik ging door de rivier van vuur en kwam bij een groot huis, dat was gebouwd van hagelstenen, en de muur van dat huis was als een mozaïek van kristallen en de vloer was als van sneeuw.
14.11 Het dak was als het pad van de sterren en bliksemschichten, en onder hen waren vurige cherubs, en de lucht was als van water.
14.12 Er was een vuur rond de muren, en de deuren stonden in vuur en vlam.
14.13 Ik ging naar dat huis toe, en het was er zo heet als een vuur en ook zo koud als sneeuw, er binnenin was geen plezier noch leven. Vrees overviel mij en een beven nam bezit van mij.
14.14 Terwijl ik beefde en trilde, viel ik op mijn gezicht.
14.15 Ik keek in het visioen, en ik zag een ander huis, dat groter was dan het eerste, en al haar deuren stonden open voor mij, het was gebouwd als rivieren van vuur.
14.16 En in alles was het zo uitblinkend in glorie en pracht en grootte, dat ik niet in staat ben om haar glorie en omvang voor u te beschrijven.
14.17 De vloer was van vuur, en erboven was bliksem en een pad van sterren, en het dak was ook als een brandend vuur.
14.18 Ik keek en ik zag een hoge troon erin, en zijn verschijning was als van ijs, en omringd door iets als de stralende zon en het geluid van cherubs.
14.19 Van onder de hoge troon uit vloeiden rivieren van vuur, zodat het onmogelijk was om ernaar te kijken.
14.20 Hij die Groot in Glorie is zat daarop, en zijn kleding was helderder dan de zon, en witter dan sneeuw.
14.21 En geen engel zou kunnen binnengaan, en verschijnen voor het aangezicht van Hem die geëerd en geprezen is, geen schepsel van vlees zou kunnen bestaan.
14.22 Een zee van vuur brandde om hem heen en een groot vuur stond voor Hem, en geen van hen rondom hem kwam dicht bij Hem. Tienduizend maal tienduizenden stonden voor Hem, maar Hij had geen Heilige Raad nodig.
14.23 De heiligen die dicht bij Hem waren, gingen niet weg, nog bij nacht of dag en scheidden nooit van hem.
14.24 En tot die tijd lag ik op mijn gezicht, bevend. En de Elohim riep mij met zijn eigen stem, en zei tot mij: “Kom hier, Henoch, naar mijn Heilig Woord.”
14.25 En Hij tilde mij op en bracht mij bij de deur. En ik keek, met mijn gezicht naar beneden.
15.1 Hij antwoordde mij en zeide tot mij met Zijn stem: "“Luister! Wees niet bang, Henoch, gij rechtvaardig mens en schrijver van rechtvaardigheid. Kom hier en hoor mijn stem.
15.2 Ga nu naar de Wachters van de hemel, die u gezonden hebben voor een bemiddeling namens hen en zeg: U bent het die moesten bemiddelen namens de mensen, niet de mensen in opdracht van u.
15.3 Waarom hebt u de hoge, heilige en eeuwige hemel verlaten, en gelegen met de vrouwen, en de dochters van de mensen verontreinigd door het nemen van vrouwen voor uzelf, en te doen als de zonen van de aarde, met een vaderschap van reuzenzonen?
15.4 U was spiritueel, heilig, wonend in een eeuwig leven, maar werd onrein door bij de vrouwen kinderen te verwekken door bloed en vlees, en begeerte naar het bloed van de mensheid, met het produceren van vlees en bloed, zoals zij doen, die sterven en vernietigd worden.
15.5 Om die reden geef ik mannen vrouwen, zodat ze zaad zaaiden in hen, en zo dat kinderen worden geboren bij hen, zodat werken zullen worden gedaan op Aarde.
15.6 Maar u was vroeger spiritueel, eeuwig levend, met een onsterfelijk leven, voor alle generaties van de wereld.
15.7 Om deze reden heb ik u geen vrouwen gegeven, omdat de woning van de geestelijke in de hemel is.
15.8 En nu, de reuzen die werden geboren uit lichaam en vlees, zullen boze geesten worden genoemd op Aarde, en de Aarde zal hun verblijfplaats zijn.
15.9 Deze boze geesten kwamen vanuit hun vlees, omdat ze gemaakt zijn vanuit de hoge, vanuit de Heilige Wachters die hun begin en eerste oorsprong was. Boze geesten zullen zij zijn op de aarde en 'Geesten van het Kwade' genoemd worden.
15.10 De woning van de hemelse geesten is de hemel, maar de woning van de geesten van de aarde, die geboren werden op de aarde, is de Aarde.
15.11 De geesten van de reuzen die teisteren, onderdrukken, vernietigen, aanvallen en strijden, bewerken daarmee de verwoesting op de aarde, en veroorzaken problemen. Zij eten geen voedsel, hebben geen dorst en zijn niet waarneembaar voor de ogen.
15.12 En deze geesten zullen opstaan tegen de kinderen van de mensen, en tegen de vrouwen, want ze kwamen uit hen voort, tijdens de dagen van slachting en vernietiging.
16.1 Met de dood van de reuzen, waar ook de geesten uit hun lichamen zijn gegaan, zal hun vlees worden vernietigd door het oordeel. Op deze manier zullen zij vernietigd blijven tot de Dag van het Grote Oordeel is bereikt, tot op de Grote Eeuw, voor de Wachters en de Yahuahdelozen.”
16.2 Nu voor de Wachters die u gezonden hebben namens hen met een verzoekschrift, die voorheen in de hemel waren, zeg hen:
16.3 “U was in de hemel, maar de goede geheimen waren u nog niet geopenbaard, want u wist maar een paar waardeloze mysteries. Die hebt u bekend gemaakt aan de vrouwen, in de hardheid van uw harten. En deze mysteries veroorzaakten dat de vrouwen en de mannen het kwaad verhoogden op de Aarde."
16.4 Daarom zeg tot hen: "Gij zult geen vrede hebben.”
Opmerkingen bij Sectie 7: Henoch verblijft voor een tijd bij de Wachters
Deze sectie beschrijft Henochs impressie van zijn rondleiding door de Wachters.
In 17.1 zegt hij dat hij op een plaats was waar de Wachters als brandend vuur leken (ik weet niet wat dit betekent, maar het doet me denken aan Mozes en het brandende braambos), maar hij zegt ook dat ze eruit zien alsof ze mannen zijn.
De beschrijving in 17.5 doet me denken aan de vulkanische lavastromen, zoals in IJsland, waar nieuw land wordt gemaakt.
De bergen vermeld in 18.6 verwijzen opnieuw naar een later deel in het boek. Ik heb me vaak afgevraagd of het mogelijk zou zijn om deze plaats te identificeren door deze beschrijvingen. De beste match die ik tot nu toe heb gevonden zijn de Zuidelijke Sandwich-eilandengroep. Het belangrijkste eiland ligt inmiddels onder water, maar de bergtoppen vormen nu een keten van eilanden. Voor meer informatie hierover, lees 'Thoth Architect of the Universe' door Ralph Ellis.
Dit deel eindigt met meer details over de straf voor de weglopers.
Sectie 7: HENOCH VERBLIJFT VOOR EEN TIJD BIJ DE WACHTERS
17.1 Toen namen ze mij mee naar een plek die eruit zag als een brandend vuur, en als ze wilden, dan maakten ze zichzelf zo, dat ze eruit zagen als mannen.
17.2 En ze leidden mij naar een plaats van storm, op een berg, het topje van de bergtop die reikte tot de Hemel.
17.3 Ik zag lichtende plaatsen en donder in de buitenste plaatsen, en de diepten daarvan met een boog van vuur, pijlen in de pijlkokers, een zwaard van vuur, en al het flitsen van de bliksem.
17.4 Toen namen ze mij mee naar het Water van het Leven zoals het is genoemd en naar het Vuur van het Westen, die elke instelling van de zon ontvangt.
17.5 Toen kwam ik bij een rivier van vuur, waar het vuur als water stroomt, en zich uitstort in de Grote Zee, naar het westen.
17.6 Ik zag al de grote rivieren, en ik bereikte de Grote Duisternis, en ging daar waar alle vlees gaat.
17.7 Ik zag de bergen van de winterse duisternis en de plaats waar het water van alle diepten heen vloeit.
17.8 Ik zag de mondingen van alle rivieren van de Aarde, en de monding van de afgrond.
18.1 Ik zag de opslagruimte van alle winden, en ik zag hoe Hij met deze de hele schepping heeft bekleed, en ik zag de fundamenten van de Aarde.
18.2 Toen zag ik de hoeksteen van de Aarde. En zag ik de vier winden die de aarde en de hemel dragen.
18.3 Ik zag hoe de winden zich uitstrekten naar de hoogte van de Hemel, en hoe ze zichzelf positioneerden tussen hemel en aarde, dat zijn de pijlers van de Hemel.
18.4 Ik zag de winden die door de ruimte draaien en de oorzaak zijn van de kringloop van de zon en alle sterren.
18.5 Ik zag de winden op de aarde waarop de wolken steunen en ik zag de paden van de Engelen. Aan het einde van de aarde kon ik het firmament van de hemel erboven zien.
18.6 Toen ging ik naar het zuiden, waar het brandde dag en nacht, waar zeven bergen van edelstenen zijn, drie gericht naar het oosten en drie naar het zuiden.
18.7 Deze, naar het oosten gericht, waren van gekleurd steen, een was van parel, een van helende steen, en die naar het zuiden waren gericht, van rode steen.
18.8 En de middelste reikte naar de hemel, als de troon van de Elohim, van stibium, en de bovenkant van de troon was van saffier.
18.9 Ik zag een brandend vuur, en wat binnen in de bergen is.
18.10 En ik zag daar een plaats, buiten de grote aarde, waar de wateren bij elkaar komen.
18.11 Ik zag een diepe kloof in de aarde, met pilaren van hemels vuur, en ik zag onder hen vurige hemelse zuilen, welke neervielen, zowel wat betreft de hoogte als de diepte en ze waren onmetelijk.
18.12 Afgezien van deze kloof zag ik een plek en er was geen hemel boven, noch de fundering van de aarde eronder, er was geen water en geen vogels, maar het was een woeste plaats.
18.13 En ik zag daar iets verschrikkelijks, zeven sterren, als grote brandende bergen.
18.14 Als een geest mij vroeg, zei de engel: “Dit is de plaats van het einde van de Hemel en Aarde, dit is de gevangenis voor de Sterren van de Hemel en het Heir van de Hemel.
18.15 En de sterren die over het vuur heen rollen, dit zijn degenen die het gebod van de Elohim hebben overtreden, vanaf het begin van hun opstijgen, omdat ze niet uittraden op de juiste tijden.
18.16 En hij was toornig op hen, en bond hen tot de tijd van de voltooiing van hun zonde, in het Jaar van het Mysterie.”
19.1 Toen zei Uriel tot mij: “De geesten van de Engelen die promiscue seks met vrouwen hadden zullen hier verblijven, en zij nemen vele vormen aan, zullen de mens onrein maken en ertoe leiden dat de mensen dwalen, zodat zij offeren aan boze geesten als Yahuahen. En ze zullen daar zijn tot de grote dag des oordeels, waarop zij zullen worden geoordeeld, zodat een einde aan hen wordt gemaakt.
19.2 Maar hun vrouwen, die de Engelen uit de Hemel op een dwaalspoor hebben geleid, zullen vrede kennen. ”
19.3 En ik alleen, Henoch, zag het gezicht, de uiteinden van alles, en niemand heeft gezien wat ik heb gezien.
Opmerkingen bij Sectie 8: De engelen die de wacht houden
Hier maken we kennis met enkele Wachters, en Henoch heeft dan een gesprek met hen. Als eerste bespreken ze de bestraffing van de weglopers, dan het leven na de dood in het algemeen.
De Wachters geven hem een soort van visuele weergave, zodat Henoch beschrijft wat hij ziet. De beschrijving in 22.2 is vreemd, maar dwingend.
Het verhaal van Kaïn en Abel wordt vermeld in 22.7, en het volgende gedeelte met het verhaal van Ash (Adam) en Ashah wordt vermeld in 32.6. Dus moeten deze verhalen hebben bestaan in een bepaalde vorm, zelfs in de tijd van Henoch.
17.1 Toen namen ze mij mee naar een plek die eruit zag als een brandend vuur, en als ze wilden, dan maakten ze zichzelf zo, dat ze eruit zagen als mannen.
17.2 En ze leidden mij naar een plaats van storm, op een berg, het topje van de bergtop die reikte tot de Hemel.
17.3 Ik zag lichtende plaatsen en donder in de buitenste plaatsen, en de diepten daarvan met een boog van vuur, pijlen in de pijlkokers, een zwaard van vuur, en al het flitsen van de bliksem.
17.4 Toen namen ze mij mee naar het Water van het Leven zoals het is genoemd en naar het Vuur van het Westen, die elke instelling van de zon ontvangt.
17.5 Toen kwam ik bij een rivier van vuur, waar het vuur als water stroomt, en zich uitstort in de Grote Zee, naar het westen.
17.6 Ik zag al de grote rivieren, en ik bereikte de Grote Duisternis, en ging daar waar alle vlees gaat.
17.7 Ik zag de bergen van de winterse duisternis en de plaats waar het water van alle diepten heen vloeit.
17.8 Ik zag de mondingen van alle rivieren van de Aarde, en de monding van de afgrond.
18.1 Ik zag de opslagruimte van alle winden, en ik zag hoe Hij met deze de hele schepping heeft bekleed, en ik zag de fundamenten van de Aarde.
18.2 Toen zag ik de hoeksteen van de Aarde. En zag ik de vier winden die de aarde en de hemel dragen.
18.3 Ik zag hoe de winden zich uitstrekten naar de hoogte van de Hemel, en hoe ze zichzelf positioneerden tussen hemel en aarde, dat zijn de pijlers van de Hemel.
18.4 Ik zag de winden die door de ruimte draaien en de oorzaak zijn van de kringloop van de zon en alle sterren.
18.5 Ik zag de winden op de aarde waarop de wolken steunen en ik zag de paden van de Engelen. Aan het einde van de aarde kon ik het firmament van de hemel erboven zien.
18.6 Toen ging ik naar het zuiden, waar het brandde dag en nacht, waar zeven bergen van edelstenen zijn, drie gericht naar het oosten en drie naar het zuiden.
18.7 Deze, naar het oosten gericht, waren van gekleurd steen, een was van parel, een van helende steen, en die naar het zuiden waren gericht, van rode steen.
18.8 En de middelste reikte naar de hemel, als de troon van de Elohim, van stibium, en de bovenkant van de troon was van saffier.
18.9 Ik zag een brandend vuur, en wat binnen in de bergen is.
18.10 En ik zag daar een plaats, buiten de grote aarde, waar de wateren bij elkaar komen.
18.11 Ik zag een diepe kloof in de aarde, met pilaren van hemels vuur, en ik zag onder hen vurige hemelse zuilen, welke neervielen, zowel wat betreft de hoogte als de diepte en ze waren onmetelijk.
18.12 Afgezien van deze kloof zag ik een plek en er was geen hemel boven, noch de fundering van de aarde eronder, er was geen water en geen vogels, maar het was een woeste plaats.
18.13 En ik zag daar iets verschrikkelijks, zeven sterren, als grote brandende bergen.
18.14 Als een geest mij vroeg, zei de engel: “Dit is de plaats van het einde van de Hemel en Aarde, dit is de gevangenis voor de Sterren van de Hemel en het Heir van de Hemel.
18.15 En de sterren die over het vuur heen rollen, dit zijn degenen die het gebod van de Elohim hebben overtreden, vanaf het begin van hun opstijgen, omdat ze niet uittraden op de juiste tijden.
18.16 En hij was toornig op hen, en bond hen tot de tijd van de voltooiing van hun zonde, in het Jaar van het Mysterie.”
19.1 Toen zei Uriel tot mij: “De geesten van de Engelen die promiscue seks met vrouwen hadden zullen hier verblijven, en zij nemen vele vormen aan, zullen de mens onrein maken en ertoe leiden dat de mensen dwalen, zodat zij offeren aan boze geesten als Yahuahen. En ze zullen daar zijn tot de grote dag des oordeels, waarop zij zullen worden geoordeeld, zodat een einde aan hen wordt gemaakt.
19.2 Maar hun vrouwen, die de Engelen uit de Hemel op een dwaalspoor hebben geleid, zullen vrede kennen. ”
19.3 En ik alleen, Henoch, zag het gezicht, de uiteinden van alles, en niemand heeft gezien wat ik heb gezien.
Opmerkingen bij Sectie 8: De engelen die de wacht houden
Hier maken we kennis met enkele Wachters, en Henoch heeft dan een gesprek met hen. Als eerste bespreken ze de bestraffing van de weglopers, dan het leven na de dood in het algemeen.
De Wachters geven hem een soort van visuele weergave, zodat Henoch beschrijft wat hij ziet. De beschrijving in 22.2 is vreemd, maar dwingend.
Het verhaal van Kaïn en Abel wordt vermeld in 22.7, en het volgende gedeelte met het verhaal van Ash (Adam) en Ashah wordt vermeld in 32.6. Dus moeten deze verhalen hebben bestaan in een bepaalde vorm, zelfs in de tijd van Henoch.
Sectie 8: DE ENGELEN DIE DE WACHT HOUDEN
20.1 Dit zijn de namen van de heilige engelen die waken.
20.2 Uriël, is een van de heilige engelen, die waakt over de hele wereld en over Tartarus.
20.3 Raphaël is een van de heilige engelen, die waakt over de geesten van de mensen.
20.4 Raguël is een van de heilige engelen, die de wreker is op de wereld, en op de lichten.
20.5 Michaël een van de heilige engelen, verantwoordelijk voor de leiding aan het beste deel van de mensheid, verantwoordelijk voor de volken.
20.6 Sariël is een van de heilige engelen, die belast is met de geest van de mannen die ervoor zorgen dat de geesten zondigen.
20.7 Gabriël is een van de heilige engelen, die belast is met het paradijs, en de Cherubijnen en de Serafijnen.
20.8 Rumiël is een van de heilige engelen, die Yahuah gesteld heeft over degenen die zullen opstijgen.
21.1 Toen ging ik naar een plek waar helemaal niets was gemaakt.
21.2 En ik zag een vreselijk iets, noch een Hoge Hemel, noch een vaste grond, maar een woeste plaats, voorbereid en verschrikkelijk.
21.3 En daar zag ik zeven sterren van de hemel, samengebonden, als grote bergen en brandend als van vuur.
21.4 Toen zei ik: “Voor wat voor zonde zijn zij gebonden, en waarom zijn ze hierin gegooid?”
21.5 Toen sprak Uriël, een van de heilige engelen die met mij was en mij leidde, tot mij en zei: “Henoch, over wie stel je vragen? Over wie heb je vragen en zorgen?
21.6 Dit zijn enkele van de sterren die het gebod van de Aluhyum, de Allerhoogste overtraden, en ze zijn hier gebonden tot de duizend tijden zijn voltooid, het aantal dagen van hun zonden”
21.7 Van daar ging ik naar een andere plaats, nog verschrikkelijker dan deze en ik zag iets vreselijks: er was een groot vuur daar, dat brandde met oplaaiende vlammen. En de plaats was gespleten tot in de afgrond, vol met grote pilaren van vuur, die afdaalden, waarvan ik niet de omvang kon zien, noch de afmeting of de bron.
21.8 Toen zei ik: “Deze plaats is verschrikkelijk, en zeer pijnlijk om naar te kijken!”
21.9 Vervolgens zei Uriël, een van de heilige engelen die met mij was, en antwoordde mij. Hij antwoordde en zei tegen mij: “Henoch, waarom hebt u die angst en vrees als gevolg van deze verschrikkelijke plaats, met het zien van deze pijn.”
21.10 Hij zei tegen mij: "Deze plaats is de gevangenis van de engelen, en daar zullen ze voor altijd vastgehouden worden."
22.1 Vandaar uit, ging ik naar een andere plaats, en hij liet me in het Westen een grote en hoge berg zien, en een harde rots, en vier mooie plekken.
22.2 Binnenin was het diep, breed en zeer glad. Hoe glad was het wat draaide, en diep en donker om naar te kijken!
22.3 Toen antwoordde Raphaël, een van de heilige engelen die bij mij was, en zei tot mij: “Deze prachtige plaatsen zijn er, zodat de geesten, de zielen van de doden, daarin kunnen worden verzameld. Die werden gemaakt voor hen, zodat ze hier kunnen verzamelen de zielen van de mensenkinderen.
22.4 En zij maakten deze plaatsen, waar deze zullen blijven tot de Dag des Oordeels, en tot de hun vastgestelde tijd, en de vastgestelde tijd zal lang duren, totdat het grote oordeel over hen komt.”
22.5 Ik zag de geesten van de zonen van de mensen die dood waren en hun stemmen bereikten de hemel en klaagden.
22.6 Toen vroeg ik Raphaël, de engel die bij me was, en zei tot hem: “Wiens geest is dit, wiens stem reikt tot aan de hemel en klaagt als deze?”
22.7 Hij antwoordde mij, en zei tot mij: “Deze geest is degene die kwam vanuit Abel, die door Kaïn, zijn broer, werd vermoord. En hij zal klagen over hem tot zijn nakomelingen zijn vernietigd van het gezicht van de aarde, en zijn nageslacht vergaan is van onder de nakomelingen der mensen.”
22.8 Toen vroeg ik over hem, en over het oordeel over hen allen, en ik zei: “Waarom is de een gescheiden van de ander.”
22.9 En hij antwoordde mij, en zei tot mij: “Deze drie plaatsen werden zo gemaakt, opdat zij de geesten in de dood zouden scheiden. En de zielen van de rechtvaardigen zijn op deze manier gescheiden, dit is de bron van water, en daarboven het licht.
22.10 Ook is er een plek gecreëerd voor zondaren, wanneer zij sterven, en begraven zijn in de aarde, en het oordeel nog niet over hen is gekomen tijdens hun leven.
22.11 Maar hier worden hun zielen gescheiden voor deze grote kwelling, tot aan de Grote Dag des Oordeels met bestraffing en kwelling voor hen die voor eeuwig vervloekt zijn, en een wraak op hun zielen. En daar zal Hij hen voor altijd binden. Waarlijk, Hij is van het begin van de wereld.
22.12 En er is een plaats afgescheiden voor de zielen van hen die klagen, en informatie geven over hun vernietiging, over wanneer ze werden gedood, in de dagen van de zondaars.
22.13 Daarom is er een plek gemaakt, voor de zielen van mensen die niet rechtvaardig zijn, maar zondaars, die hun wangedrag vol maakten en met de onrechtvaardigen zullen zij hun lot delen. Maar hun zielen zullen niet worden gedood op de dag des oordeels, noch zullen zij opstijgen van hier.”
22.14 En ik zegende de Aluhyim der Aluhyimlijkheid en zei: “Gezegend zij mijn Aluhyim, de Aluhyim van Glorie en Gerechtigheid, die over alles regeert voor eeuwig.”
23.1 En van daar ging ik naar een andere plaats, naar het westen, aan het uiteinde van de aarde.
23.2 En ik zag een vuur dat brandde en bewoog, zonder te rusten of op te houden met bewegen, bij dag of bij nacht, maar voortging op precies dezelfde manier.
23.3 En ik vroeg zeggende: “Wat is dit, wat geen rust heeft?”
23.4 En Raguël, een van de heilige engelen die met mij was, antwoordde mij, en zei tot mij: “Dit brandende vuur, waarvan je zag dat het zich naar het westen bewoog, is het vuur van alle lichten aan de hemel.”
Opmerkingen bij Sectie 9: De geurige bomen
In dit gedeelte Henoch wordt meegenomen op een andere reis. In het begin, in 24.1, is het misschien een vulkaan. Dan weer de zeven bergen, 24.2-3, dit keer met meer details.
Van 24.3 tot 25.6 zijn er geurige bomen. Het klinkt als cannabis voor mij. De beschrijving in
25.6 van het “overbrengen van de geur in de botten”, is een nogal passende beschrijving van het roken daarvan. Het deel waar wordt gezegd, in 25.4, dat “niemand gezag heeft om die aan te raken”, zou ook het huidige verbod vertegenwoordigen.
In 31.1 vermeldt Henoch galbanum, dit is een van de ingrediënten van de wierook die zou worden verbrand op het wierookaltaar in de tent van de samenkomst, Exodus 30:34.
Ook bij 32.3-6 met de boom van wijsheid klinkt het als cannabis. Hier krijgen we een nieuw inzicht in het verhaal van Adam en Eva.
In 33.3-4 vermeldt Henoch hoe Uriël hem begrip gaf over astronomie. Deze notities staan in dit boek als de secties 13, 14 en 16.
Van de engel Zotiël wordt vermeld in 32.2: staande ten oosten van de Rode Zee. Er zijn suggesties op basis van verwering dat de Sfinx veel ouder is (10.000 vC) dan de piramiden, dus dit is een mogelijke kandidaat voor Zotiël. Het is ook mogelijk dat dit een vertaalfout is van het Hebreeuwse woord 'duisternis' en ten onrechte wordt weergegeven als Zotiel.
20.1 Dit zijn de namen van de heilige engelen die waken.
20.2 Uriël, is een van de heilige engelen, die waakt over de hele wereld en over Tartarus.
20.3 Raphaël is een van de heilige engelen, die waakt over de geesten van de mensen.
20.4 Raguël is een van de heilige engelen, die de wreker is op de wereld, en op de lichten.
20.5 Michaël een van de heilige engelen, verantwoordelijk voor de leiding aan het beste deel van de mensheid, verantwoordelijk voor de volken.
20.6 Sariël is een van de heilige engelen, die belast is met de geest van de mannen die ervoor zorgen dat de geesten zondigen.
20.7 Gabriël is een van de heilige engelen, die belast is met het paradijs, en de Cherubijnen en de Serafijnen.
20.8 Rumiël is een van de heilige engelen, die Yahuah gesteld heeft over degenen die zullen opstijgen.
21.1 Toen ging ik naar een plek waar helemaal niets was gemaakt.
21.2 En ik zag een vreselijk iets, noch een Hoge Hemel, noch een vaste grond, maar een woeste plaats, voorbereid en verschrikkelijk.
21.3 En daar zag ik zeven sterren van de hemel, samengebonden, als grote bergen en brandend als van vuur.
21.4 Toen zei ik: “Voor wat voor zonde zijn zij gebonden, en waarom zijn ze hierin gegooid?”
21.5 Toen sprak Uriël, een van de heilige engelen die met mij was en mij leidde, tot mij en zei: “Henoch, over wie stel je vragen? Over wie heb je vragen en zorgen?
21.6 Dit zijn enkele van de sterren die het gebod van de Aluhyum, de Allerhoogste overtraden, en ze zijn hier gebonden tot de duizend tijden zijn voltooid, het aantal dagen van hun zonden”
21.7 Van daar ging ik naar een andere plaats, nog verschrikkelijker dan deze en ik zag iets vreselijks: er was een groot vuur daar, dat brandde met oplaaiende vlammen. En de plaats was gespleten tot in de afgrond, vol met grote pilaren van vuur, die afdaalden, waarvan ik niet de omvang kon zien, noch de afmeting of de bron.
21.8 Toen zei ik: “Deze plaats is verschrikkelijk, en zeer pijnlijk om naar te kijken!”
21.9 Vervolgens zei Uriël, een van de heilige engelen die met mij was, en antwoordde mij. Hij antwoordde en zei tegen mij: “Henoch, waarom hebt u die angst en vrees als gevolg van deze verschrikkelijke plaats, met het zien van deze pijn.”
21.10 Hij zei tegen mij: "Deze plaats is de gevangenis van de engelen, en daar zullen ze voor altijd vastgehouden worden."
22.1 Vandaar uit, ging ik naar een andere plaats, en hij liet me in het Westen een grote en hoge berg zien, en een harde rots, en vier mooie plekken.
22.2 Binnenin was het diep, breed en zeer glad. Hoe glad was het wat draaide, en diep en donker om naar te kijken!
22.3 Toen antwoordde Raphaël, een van de heilige engelen die bij mij was, en zei tot mij: “Deze prachtige plaatsen zijn er, zodat de geesten, de zielen van de doden, daarin kunnen worden verzameld. Die werden gemaakt voor hen, zodat ze hier kunnen verzamelen de zielen van de mensenkinderen.
22.4 En zij maakten deze plaatsen, waar deze zullen blijven tot de Dag des Oordeels, en tot de hun vastgestelde tijd, en de vastgestelde tijd zal lang duren, totdat het grote oordeel over hen komt.”
22.5 Ik zag de geesten van de zonen van de mensen die dood waren en hun stemmen bereikten de hemel en klaagden.
22.6 Toen vroeg ik Raphaël, de engel die bij me was, en zei tot hem: “Wiens geest is dit, wiens stem reikt tot aan de hemel en klaagt als deze?”
22.7 Hij antwoordde mij, en zei tot mij: “Deze geest is degene die kwam vanuit Abel, die door Kaïn, zijn broer, werd vermoord. En hij zal klagen over hem tot zijn nakomelingen zijn vernietigd van het gezicht van de aarde, en zijn nageslacht vergaan is van onder de nakomelingen der mensen.”
22.8 Toen vroeg ik over hem, en over het oordeel over hen allen, en ik zei: “Waarom is de een gescheiden van de ander.”
22.9 En hij antwoordde mij, en zei tot mij: “Deze drie plaatsen werden zo gemaakt, opdat zij de geesten in de dood zouden scheiden. En de zielen van de rechtvaardigen zijn op deze manier gescheiden, dit is de bron van water, en daarboven het licht.
22.10 Ook is er een plek gecreëerd voor zondaren, wanneer zij sterven, en begraven zijn in de aarde, en het oordeel nog niet over hen is gekomen tijdens hun leven.
22.11 Maar hier worden hun zielen gescheiden voor deze grote kwelling, tot aan de Grote Dag des Oordeels met bestraffing en kwelling voor hen die voor eeuwig vervloekt zijn, en een wraak op hun zielen. En daar zal Hij hen voor altijd binden. Waarlijk, Hij is van het begin van de wereld.
22.12 En er is een plaats afgescheiden voor de zielen van hen die klagen, en informatie geven over hun vernietiging, over wanneer ze werden gedood, in de dagen van de zondaars.
22.13 Daarom is er een plek gemaakt, voor de zielen van mensen die niet rechtvaardig zijn, maar zondaars, die hun wangedrag vol maakten en met de onrechtvaardigen zullen zij hun lot delen. Maar hun zielen zullen niet worden gedood op de dag des oordeels, noch zullen zij opstijgen van hier.”
22.14 En ik zegende de Aluhyim der Aluhyimlijkheid en zei: “Gezegend zij mijn Aluhyim, de Aluhyim van Glorie en Gerechtigheid, die over alles regeert voor eeuwig.”
23.1 En van daar ging ik naar een andere plaats, naar het westen, aan het uiteinde van de aarde.
23.2 En ik zag een vuur dat brandde en bewoog, zonder te rusten of op te houden met bewegen, bij dag of bij nacht, maar voortging op precies dezelfde manier.
23.3 En ik vroeg zeggende: “Wat is dit, wat geen rust heeft?”
23.4 En Raguël, een van de heilige engelen die met mij was, antwoordde mij, en zei tot mij: “Dit brandende vuur, waarvan je zag dat het zich naar het westen bewoog, is het vuur van alle lichten aan de hemel.”
Opmerkingen bij Sectie 9: De geurige bomen
In dit gedeelte Henoch wordt meegenomen op een andere reis. In het begin, in 24.1, is het misschien een vulkaan. Dan weer de zeven bergen, 24.2-3, dit keer met meer details.
Van 24.3 tot 25.6 zijn er geurige bomen. Het klinkt als cannabis voor mij. De beschrijving in
25.6 van het “overbrengen van de geur in de botten”, is een nogal passende beschrijving van het roken daarvan. Het deel waar wordt gezegd, in 25.4, dat “niemand gezag heeft om die aan te raken”, zou ook het huidige verbod vertegenwoordigen.
In 31.1 vermeldt Henoch galbanum, dit is een van de ingrediënten van de wierook die zou worden verbrand op het wierookaltaar in de tent van de samenkomst, Exodus 30:34.
Ook bij 32.3-6 met de boom van wijsheid klinkt het als cannabis. Hier krijgen we een nieuw inzicht in het verhaal van Adam en Eva.
In 33.3-4 vermeldt Henoch hoe Uriël hem begrip gaf over astronomie. Deze notities staan in dit boek als de secties 13, 14 en 16.
Van de engel Zotiël wordt vermeld in 32.2: staande ten oosten van de Rode Zee. Er zijn suggesties op basis van verwering dat de Sfinx veel ouder is (10.000 vC) dan de piramiden, dus dit is een mogelijke kandidaat voor Zotiël. Het is ook mogelijk dat dit een vertaalfout is van het Hebreeuwse woord 'duisternis' en ten onrechte wordt weergegeven als Zotiel.
Sectie 9: DE GEURIGE BOMEN
24.1 Van daaruit ging ik naar een andere plaats op de Aarde en hij toonde mij een berg van vuur welke dag en nacht brandde.
24.2 Ik ging er naar toe en zag zeven schitterende bergen. Alle waren verschillend van elkaar, waardevolle en prachtige stenen, en alle waren kostbaar, en hun uiterlijk glorieus, en hun vorm was prachtig. Drie naar het oosten, de een stevig verbonden met een ander, en drie naar het zuiden, de een aan de ander, met diepe en ruige valleien, geen van hen dichtbij de ander.
24.3 En er was een zevende berg, in het midden van deze, en op het hoogtepunt van deze was het allemaal als de zetel van een troon met geurige bomen er omheen.
24.4 Onder hen was een boom, zoals ik nooit heb geroken, en geen van hen, of van de anderen, was zoals deze. Hij was Elohimlijk geurend, ja meer dan een geur, zijn de bladeren, en zijn bloemen, en zijn hout verwelkt nooit. Het fruit is uitstekend, en zijn vrucht is als clusters van dadels aan een palm.
24.5 Toen zei ik: “Kijk eens naar deze prachtige boom! Zo mooi om naar te kijken, en hoe aangenaam zijn de bladeren, en zijn vrucht is een zeer mooie verschijning.”
24.6 Toen gaf Michaël, een van de heilige en eervolle engelen, die met mij was, die verantwoordelijk voor hen was,
25.1 antwoord en zei tot mij: “Henoch, waarom vraagt je mij naar de geur van deze boom, en waarom vraag je het om dit te weten?”
25.2 En ik, Henoch, antwoordde hem, zeggende: “Ik wil alles weten daarover, maar vooral over deze boom.”
25.3 En hij antwoordde mij, en zei: “Deze hoge berg, die je zag, wiens top is als de troon van de Elohim, is de troon waar de Heilige en Verhevene, de Elohim der Elohimlijkheid, waar de eeuwige Koning zal zitten, wanneer Hij neer komt op de Aarde om die te bezoeken voor altijd.
25.4 En deze mooie en geurige boom, waarvoor geen schepsel van vlees de bevoegdheid heeft om deze aan te raken tot aan het grote oordeel, wanneer hij wraak zal nemen op alles en voor altijd, om aan alles een einde te maken, die zal worden gegeven aan de rechtvaardigen en de nederigen.
25.5 Van zijn vrucht zal het leven worden geschonken aan de uitverkorenen, naar het noorden toe zal het worden aangeplant, op een heilige plaats, bij het huis van de Elohim, de Eeuwige Koning.
25.6 Dan zullen zij zich verheugen met vreugde en blij zijn in de heilige plaats. Zij zullen de geur van deze hun botten laten doortrekken, en zij zullen een lang leven op aarde leven, zoals uw vaders leefden. En in hun dagen zal verdriet, pijn, arbeid en straf, hen niet raken.”
25.7 En ik zegende de Elohim der Elohimlijkheid, de eeuwige koning, want hij heeft dingen bereid voor rechtvaardige mensen, en heeft zulke dingen gemaakt, en zei dat deze aan hen moeten worden gegeven.
26.1 En van daaruit ging ik naar het midden van de aarde en zag een gezegende, goed besproeide plaats, met takken, die in leven bleven, en ontsproten uit een boom, die was omgekapt.
26.2 Daar zag ik een heilige berg, en onder de berg, in het oosten daarvan, was water, en het stroomde in de richting van het zuiden.
26.3 En naar het oosten zag ik een andere berg, die van dezelfde hoogte was, en tussen hen was er een diep en smal dal, en daarin liep een stroom tussen de bergen door.
26.4 Ten westen van deze, was er een andere berg, die lager was en niet hoog, en daaronder was er een dal tussen hen in. En er waren andere diepe en droge valleien aan het einde van de drie bergen.
26.5 En al de valleien waren diep en smal, van harde rots, en bomen werden op hen geplant.
26.6 En ik was verbaasd over de rots, en ik was verbaasd over het dal, ik was heel erg verbaasd.
27.1 Toen zei ik: “Wat is het doel van dit gezegende land, dat helemaal vol staat met bomen, en deze vervloekte vallei in het midden van hen?”
27.2 Toen antwoordde Raphaël, een van de heilige engelen die bij mij was, mij en zei tot mij: “Dit vervloekte dal is voor degenen die voor eeuwig vervloekt zijn. Hier worden zij allemaal bij elkaar verzameld, die spreken met hun mond tegen de Elohime, woorden die niet passen, en harde dingen zeggen over Zijn Elohimlijkheid. Hier zullen zij hen allen verzamelen, en hier zal de plaats van oordeel zijn.
27.3 En in de laatste dagen zal de gebeurtenis komen van een rechtvaardig oordeel over hen, in het aangezicht van de rechtvaardigen, voor altijd. Want hier zullen de barmhartigen de Elohim van de Glorie en de Eeuwige Koning prijzen.
27.4 In de dagen van het oordeel over hen zullen ze Hem zegenen, vanwege zijn barmhartigheid, gelijk als Hij hen hun bestemming heeft toegewezen.”
27.5 Toen heb ik zelf de Elohim van de Elohimlijkheid gezegend, ik sprak hem toe, en ik herinnerde mij Zijn majesteit, die er was.
28.1 En van daar ging ik naar het oosten, tussen de woestijnbergen door, en ik zag een uitgestrekte vlakte, en het was er eenzaam.
28.2 Maar het was vol met bomen en planten uit dit zaad, en het water van boven stroomde er over.
28.3 Het wilde water, dat stroomde naar het noordwesten, leek overvloedig, en aan alle kanten, was er nevel en mist.
29.1 Toen ging ik naar een andere plaats, weg van de woestijn; ik kwam in de buurt ten oosten van deze berg
29.2 Daar zag ik Bomen des Oordeels, bijzondere structuren met de geur van wierook en mirre, en de bomen waren niet gelijk.
30.1 En daarboven, boven deze, boven de bergen in het oosten, en niet ver weg, zag ik een andere plaats, met valleien van water, als iets wat niet faalde.
30.2 En ik zag daar een mooie boom, de geur was als die van mastiek.
30.3 En op de oevers van deze valleien zag ik geurige kaneel. En door die dalen heen kwam ik naar het oosten.
31.1 Toen zag ik nog een berg, waar bomen stonden en er stroomde water uit, en er stroomde uit deze als was het een nectar, waarvan de naam is styrax en galbanum.
31.2 Naast deze berg zag ik een andere berg, en daarop waren aloë bomen en die bomen zaten vol met vruchten die is als een amandel, maar hard.
31.3 En als zij deze vrucht nemen, is het beter dan de geur.
32.1 En na deze geuren in het noord-oosten, keek ik toen over de bergen, en zag ik zeven bergen vol met fijne nardus en geurige bomen van kaneel en peper.
32.2 En van daar ging ik over de toppen van de bergen, ver weg naar het oosten, en ik ging verder tot de Rode Zee, en ik was verre daarvan, en ik ging over de duisternis heen.
32.3 Ik kwam naar het Paradijs, de Tuin der gerechtigheid, en ik zag achter die bomen veel grote bomen die daar groeiden, geurend, groot, zeer mooi en Elohimlijk, als de bomen van Wijsheid, waar ze van eten en grote wijsheid van kennen.
32.4 Het is als de Johannesbroodboom, en zijn vrucht is als clusters van druiven op een wijnstok, erg mooi, en de geur van deze boom verspreidt zich en dringt ver door.
32.5 En ik zei: “Deze boom is mooi! Hoe mooi en aangenaam is zijn uiterlijk!”
32.6 Toen antwoordde de heilige engel Raphael, die bij mij was, mij en zei tegen mij: “Dit is de boom van wijsheid, waarvan je oude vader en oude moeder, die voor u waren, hebben gegeten en wijsheid leerden, en hun ogen waren geopend, en zij wisten dat zij naakt waren. En zij werden verdreven uit de tuin.”
33.1 En van daar ging ik naar de uiteinden der aarde, en ik zag de grote dieren die er zijn, elk verschillend van de ander, en ook de vogels, die verschilden in vorm, schoonheid en roep, elk verschillend van de ander.
33.2 En ten oosten van deze dieren, zag ik de uiteinden van de aarde, waarop de hemel rust, en de open poorten van de hemel.
33.3 Ik zag hoe de sterren van de hemel opkomen, en telde de Poorten, waaruit ze komen, en schreef al hun uitgangspunten op, voor een ieder individueel, op basis van hun aantal. En hun namen, naar hun sterrenbeelden, hun positie, hun tijden en hun maanden, zoals de Engel Uriël die met mij was, mij liet zien.
33.4 Hij liet me alles zien, en schreef het op, en ook hun namen schreef hij voor me op, op basis van de betrekking tot hun vaste tijden.
34.1 Van daaruit ging ik naar het noorden, tot aan de uiteinden van de aarde, en daar zag ik een groot en glorieus wonder aan de uiteinden van de hele aarde.
34.2 Daar zag ik de drie poorten van de hemel, door elk van hen gingen de noordenwinden uit, wanneer zij blazen is er kou, hagel, vorst, sneeuw, mist en regen. 34.3 En van een poort waaide het goede, maar wanneer zij bliezen door de andere twee poorten, is het met kracht, en brengt het kwelling over de aarde, en ze blazen met kracht.
35.1 Van daaruit ging ik naar het westen, tot aan de uiteinden van de aarde, en ik zag daar, zoals ik zag in het oosten, drie open poorten, als veel poorten en net zoveel uitgangspunten.
36.1 Van daaruit ging ik naar het zuiden, tot aan de uiteinden van de aarde, en daar zag ik drie poorten van de hemel open, en de zuiden wind, de mist en de regen en wind, komen daar vandaan.
36.2 En van daar ging ik naar het oosten van de einden van de hemel, en daar zag ik de drie oostelijke poorten van de hemel open, en boven hen, waren er kleinere poorten.
36.3 Door elk van deze kleinere poorten, passeerden de sterren van de hemel en gingen naar het westen, op het pad dat ze is getoond.
36.4 En toen ik dit zag, zegende ik, en ik zal altijd zegenen de Elohim der Elohimlijkheid, die grote en Elohimlijke wonderen heeft gedaan, en Hij die de grootheid van zijn werk toont aan Zijn engelen, en aan de zielen van de mensen, zodat ze zouden prijzen het werk van Zijn Macht. Zo dat al zijn schepselen het werk zien, en loven het grote werk van Zijn handen, en voor altijd Hem zegenen!
Opmerkingen bij Sectie 10: Het boek van Methusalem
Deze korte sectie heeft veel interessante kenmerken. Het verhaal speelt zich enkele jaren later af. Methusalem is nu het hoofd van het gezin (sinds Henoch weg ging om te leven met de engelen (zie 81.6), een jaar nadat hij het boek schreef).
Methusalemh's zoon Lamech is nu volwassen, en zijn eerste zoon is geboren. In 106.2, krijgen we een beschrijving van het kind, die de naam Noach krijgt.
Het lijkt erop dat hij wit of blond haar had, een rode moedervlek heeft, en misschien wel blauwe ogen. Nog meer verrassend is in 106.5, dat we vernemen dat dit het uiterlijk is van hoe de Wachters eruit zien. Als een aantal vrouwen van de familie Henoch afstammelingen zijn van de weglopers, dan kan Lamech helaas een onverwacht blond kind hebben gehad. (Opmerking editor: Ik acht dit een onjuiste veronderstelling, omdat die nakomelingen van de weglopers verontreinigd DNA hadden. En juist de lijn tot Noach was daar vrij van. Henoch zegt duidelijk dat Yahuah nieuwe dingen ging doen. Deze zoon verklaart eerder het blanke ras, terwijl de anderen een kleur hebben. Henoch zegt dan ook dat het werkelijk de zoon van Lamech is. Tevens moeten we in gedachten houden dat Noach werd geboren 69 jaar nadat Henoch werd weggenomen.)
Lamech is echter verstoord over het ongewone uiterlijk van de baby, en gaat naar Methusalem. Deze sectie lijkt te zijn geschreven door Methusalem, om zijn zoon gerust te stellen over de geboorte, en geschreven alsof het een antwoord van Henoch zelf is.
Methusalem beweert dat hij heenging en sprak met Henoch, maar vermoedt dat dit slechts iets is, om voldoende gezag te geven aan de boodschap, zodat Lamech zou worden gerustgesteld. De naamgeving van Noach op 107.3 is interessant, omdat de naam de betekenis heeft van het woord 'troost'. Noach klinkt nog steeds door in het Hebreeuwse woord voor troost, en een vergelijkbaar verhaal wordt verteld in Genesis 5:29.
24.1 Van daaruit ging ik naar een andere plaats op de Aarde en hij toonde mij een berg van vuur welke dag en nacht brandde.
24.2 Ik ging er naar toe en zag zeven schitterende bergen. Alle waren verschillend van elkaar, waardevolle en prachtige stenen, en alle waren kostbaar, en hun uiterlijk glorieus, en hun vorm was prachtig. Drie naar het oosten, de een stevig verbonden met een ander, en drie naar het zuiden, de een aan de ander, met diepe en ruige valleien, geen van hen dichtbij de ander.
24.3 En er was een zevende berg, in het midden van deze, en op het hoogtepunt van deze was het allemaal als de zetel van een troon met geurige bomen er omheen.
24.4 Onder hen was een boom, zoals ik nooit heb geroken, en geen van hen, of van de anderen, was zoals deze. Hij was Elohimlijk geurend, ja meer dan een geur, zijn de bladeren, en zijn bloemen, en zijn hout verwelkt nooit. Het fruit is uitstekend, en zijn vrucht is als clusters van dadels aan een palm.
24.5 Toen zei ik: “Kijk eens naar deze prachtige boom! Zo mooi om naar te kijken, en hoe aangenaam zijn de bladeren, en zijn vrucht is een zeer mooie verschijning.”
24.6 Toen gaf Michaël, een van de heilige en eervolle engelen, die met mij was, die verantwoordelijk voor hen was,
25.1 antwoord en zei tot mij: “Henoch, waarom vraagt je mij naar de geur van deze boom, en waarom vraag je het om dit te weten?”
25.2 En ik, Henoch, antwoordde hem, zeggende: “Ik wil alles weten daarover, maar vooral over deze boom.”
25.3 En hij antwoordde mij, en zei: “Deze hoge berg, die je zag, wiens top is als de troon van de Elohim, is de troon waar de Heilige en Verhevene, de Elohim der Elohimlijkheid, waar de eeuwige Koning zal zitten, wanneer Hij neer komt op de Aarde om die te bezoeken voor altijd.
25.4 En deze mooie en geurige boom, waarvoor geen schepsel van vlees de bevoegdheid heeft om deze aan te raken tot aan het grote oordeel, wanneer hij wraak zal nemen op alles en voor altijd, om aan alles een einde te maken, die zal worden gegeven aan de rechtvaardigen en de nederigen.
25.5 Van zijn vrucht zal het leven worden geschonken aan de uitverkorenen, naar het noorden toe zal het worden aangeplant, op een heilige plaats, bij het huis van de Elohim, de Eeuwige Koning.
25.6 Dan zullen zij zich verheugen met vreugde en blij zijn in de heilige plaats. Zij zullen de geur van deze hun botten laten doortrekken, en zij zullen een lang leven op aarde leven, zoals uw vaders leefden. En in hun dagen zal verdriet, pijn, arbeid en straf, hen niet raken.”
25.7 En ik zegende de Elohim der Elohimlijkheid, de eeuwige koning, want hij heeft dingen bereid voor rechtvaardige mensen, en heeft zulke dingen gemaakt, en zei dat deze aan hen moeten worden gegeven.
26.1 En van daaruit ging ik naar het midden van de aarde en zag een gezegende, goed besproeide plaats, met takken, die in leven bleven, en ontsproten uit een boom, die was omgekapt.
26.2 Daar zag ik een heilige berg, en onder de berg, in het oosten daarvan, was water, en het stroomde in de richting van het zuiden.
26.3 En naar het oosten zag ik een andere berg, die van dezelfde hoogte was, en tussen hen was er een diep en smal dal, en daarin liep een stroom tussen de bergen door.
26.4 Ten westen van deze, was er een andere berg, die lager was en niet hoog, en daaronder was er een dal tussen hen in. En er waren andere diepe en droge valleien aan het einde van de drie bergen.
26.5 En al de valleien waren diep en smal, van harde rots, en bomen werden op hen geplant.
26.6 En ik was verbaasd over de rots, en ik was verbaasd over het dal, ik was heel erg verbaasd.
27.1 Toen zei ik: “Wat is het doel van dit gezegende land, dat helemaal vol staat met bomen, en deze vervloekte vallei in het midden van hen?”
27.2 Toen antwoordde Raphaël, een van de heilige engelen die bij mij was, mij en zei tot mij: “Dit vervloekte dal is voor degenen die voor eeuwig vervloekt zijn. Hier worden zij allemaal bij elkaar verzameld, die spreken met hun mond tegen de Elohime, woorden die niet passen, en harde dingen zeggen over Zijn Elohimlijkheid. Hier zullen zij hen allen verzamelen, en hier zal de plaats van oordeel zijn.
27.3 En in de laatste dagen zal de gebeurtenis komen van een rechtvaardig oordeel over hen, in het aangezicht van de rechtvaardigen, voor altijd. Want hier zullen de barmhartigen de Elohim van de Glorie en de Eeuwige Koning prijzen.
27.4 In de dagen van het oordeel over hen zullen ze Hem zegenen, vanwege zijn barmhartigheid, gelijk als Hij hen hun bestemming heeft toegewezen.”
27.5 Toen heb ik zelf de Elohim van de Elohimlijkheid gezegend, ik sprak hem toe, en ik herinnerde mij Zijn majesteit, die er was.
28.1 En van daar ging ik naar het oosten, tussen de woestijnbergen door, en ik zag een uitgestrekte vlakte, en het was er eenzaam.
28.2 Maar het was vol met bomen en planten uit dit zaad, en het water van boven stroomde er over.
28.3 Het wilde water, dat stroomde naar het noordwesten, leek overvloedig, en aan alle kanten, was er nevel en mist.
29.1 Toen ging ik naar een andere plaats, weg van de woestijn; ik kwam in de buurt ten oosten van deze berg
29.2 Daar zag ik Bomen des Oordeels, bijzondere structuren met de geur van wierook en mirre, en de bomen waren niet gelijk.
30.1 En daarboven, boven deze, boven de bergen in het oosten, en niet ver weg, zag ik een andere plaats, met valleien van water, als iets wat niet faalde.
30.2 En ik zag daar een mooie boom, de geur was als die van mastiek.
30.3 En op de oevers van deze valleien zag ik geurige kaneel. En door die dalen heen kwam ik naar het oosten.
31.1 Toen zag ik nog een berg, waar bomen stonden en er stroomde water uit, en er stroomde uit deze als was het een nectar, waarvan de naam is styrax en galbanum.
31.2 Naast deze berg zag ik een andere berg, en daarop waren aloë bomen en die bomen zaten vol met vruchten die is als een amandel, maar hard.
31.3 En als zij deze vrucht nemen, is het beter dan de geur.
32.1 En na deze geuren in het noord-oosten, keek ik toen over de bergen, en zag ik zeven bergen vol met fijne nardus en geurige bomen van kaneel en peper.
32.2 En van daar ging ik over de toppen van de bergen, ver weg naar het oosten, en ik ging verder tot de Rode Zee, en ik was verre daarvan, en ik ging over de duisternis heen.
32.3 Ik kwam naar het Paradijs, de Tuin der gerechtigheid, en ik zag achter die bomen veel grote bomen die daar groeiden, geurend, groot, zeer mooi en Elohimlijk, als de bomen van Wijsheid, waar ze van eten en grote wijsheid van kennen.
32.4 Het is als de Johannesbroodboom, en zijn vrucht is als clusters van druiven op een wijnstok, erg mooi, en de geur van deze boom verspreidt zich en dringt ver door.
32.5 En ik zei: “Deze boom is mooi! Hoe mooi en aangenaam is zijn uiterlijk!”
32.6 Toen antwoordde de heilige engel Raphael, die bij mij was, mij en zei tegen mij: “Dit is de boom van wijsheid, waarvan je oude vader en oude moeder, die voor u waren, hebben gegeten en wijsheid leerden, en hun ogen waren geopend, en zij wisten dat zij naakt waren. En zij werden verdreven uit de tuin.”
33.1 En van daar ging ik naar de uiteinden der aarde, en ik zag de grote dieren die er zijn, elk verschillend van de ander, en ook de vogels, die verschilden in vorm, schoonheid en roep, elk verschillend van de ander.
33.2 En ten oosten van deze dieren, zag ik de uiteinden van de aarde, waarop de hemel rust, en de open poorten van de hemel.
33.3 Ik zag hoe de sterren van de hemel opkomen, en telde de Poorten, waaruit ze komen, en schreef al hun uitgangspunten op, voor een ieder individueel, op basis van hun aantal. En hun namen, naar hun sterrenbeelden, hun positie, hun tijden en hun maanden, zoals de Engel Uriël die met mij was, mij liet zien.
33.4 Hij liet me alles zien, en schreef het op, en ook hun namen schreef hij voor me op, op basis van de betrekking tot hun vaste tijden.
34.1 Van daaruit ging ik naar het noorden, tot aan de uiteinden van de aarde, en daar zag ik een groot en glorieus wonder aan de uiteinden van de hele aarde.
34.2 Daar zag ik de drie poorten van de hemel, door elk van hen gingen de noordenwinden uit, wanneer zij blazen is er kou, hagel, vorst, sneeuw, mist en regen. 34.3 En van een poort waaide het goede, maar wanneer zij bliezen door de andere twee poorten, is het met kracht, en brengt het kwelling over de aarde, en ze blazen met kracht.
35.1 Van daaruit ging ik naar het westen, tot aan de uiteinden van de aarde, en ik zag daar, zoals ik zag in het oosten, drie open poorten, als veel poorten en net zoveel uitgangspunten.
36.1 Van daaruit ging ik naar het zuiden, tot aan de uiteinden van de aarde, en daar zag ik drie poorten van de hemel open, en de zuiden wind, de mist en de regen en wind, komen daar vandaan.
36.2 En van daar ging ik naar het oosten van de einden van de hemel, en daar zag ik de drie oostelijke poorten van de hemel open, en boven hen, waren er kleinere poorten.
36.3 Door elk van deze kleinere poorten, passeerden de sterren van de hemel en gingen naar het westen, op het pad dat ze is getoond.
36.4 En toen ik dit zag, zegende ik, en ik zal altijd zegenen de Elohim der Elohimlijkheid, die grote en Elohimlijke wonderen heeft gedaan, en Hij die de grootheid van zijn werk toont aan Zijn engelen, en aan de zielen van de mensen, zodat ze zouden prijzen het werk van Zijn Macht. Zo dat al zijn schepselen het werk zien, en loven het grote werk van Zijn handen, en voor altijd Hem zegenen!
Opmerkingen bij Sectie 10: Het boek van Methusalem
Deze korte sectie heeft veel interessante kenmerken. Het verhaal speelt zich enkele jaren later af. Methusalem is nu het hoofd van het gezin (sinds Henoch weg ging om te leven met de engelen (zie 81.6), een jaar nadat hij het boek schreef).
Methusalemh's zoon Lamech is nu volwassen, en zijn eerste zoon is geboren. In 106.2, krijgen we een beschrijving van het kind, die de naam Noach krijgt.
Het lijkt erop dat hij wit of blond haar had, een rode moedervlek heeft, en misschien wel blauwe ogen. Nog meer verrassend is in 106.5, dat we vernemen dat dit het uiterlijk is van hoe de Wachters eruit zien. Als een aantal vrouwen van de familie Henoch afstammelingen zijn van de weglopers, dan kan Lamech helaas een onverwacht blond kind hebben gehad. (Opmerking editor: Ik acht dit een onjuiste veronderstelling, omdat die nakomelingen van de weglopers verontreinigd DNA hadden. En juist de lijn tot Noach was daar vrij van. Henoch zegt duidelijk dat Yahuah nieuwe dingen ging doen. Deze zoon verklaart eerder het blanke ras, terwijl de anderen een kleur hebben. Henoch zegt dan ook dat het werkelijk de zoon van Lamech is. Tevens moeten we in gedachten houden dat Noach werd geboren 69 jaar nadat Henoch werd weggenomen.)
Lamech is echter verstoord over het ongewone uiterlijk van de baby, en gaat naar Methusalem. Deze sectie lijkt te zijn geschreven door Methusalem, om zijn zoon gerust te stellen over de geboorte, en geschreven alsof het een antwoord van Henoch zelf is.
Methusalem beweert dat hij heenging en sprak met Henoch, maar vermoedt dat dit slechts iets is, om voldoende gezag te geven aan de boodschap, zodat Lamech zou worden gerustgesteld. De naamgeving van Noach op 107.3 is interessant, omdat de naam de betekenis heeft van het woord 'troost'. Noach klinkt nog steeds door in het Hebreeuwse woord voor troost, en een vergelijkbaar verhaal wordt verteld in Genesis 5:29.
Sectie 10: HET BOEK VAN METHUSALEM
106.1 Na die dag koos mijn zoon Methusalem een vrouw voor zijn zoon Lamech en zij werd zwanger van hem en schonk het leven aan een zoon.
106.2 En zijn lichaam was wit als sneeuw, en rood als de bloem van een roos, en het haar van zijn hoofd was zo wit als wol. Zijn ogen waren mooi en toen hij zijn ogen opende was of het hele huis glanzend was, net als de zon, zodat het hele huis uitzonderlijk helder was.
106.3 En toen hij uit de hand van de vroedvrouw werd genomen, opende hij zijn mond en zegende de Elohim van Gerechtigheid.
106.4 Maar zijn vader Lamech was bang voor hem en vluchtte en ging naar zijn vader Methusalem.
106.5 Hij zeide tot hem: “Ik heb een vreemde zoon verwekt, hij is niet als een mens, maar lijkt op de kinderen van de Engelen van de hemel, een ander type, en niet als een van ons. Zijn ogen zijn als de stralen van de zon en zijn gezicht is glorieus.
106.6 En het lijkt mij dat hij niet is voortgekomen uit mij, maar van de engelen, en ik ben bang dat er iets bijzonders gaande is op de aarde in zijn dagen.
106.7 Nu, mijn vader, ik vraag u om een verzoek naar onze vader Henoch, om de waarheid van hem te kennen, want hij woont met de engelen.”
106.8 Als Methusalem de woorden van zijn zoon hoorde kwam hij naar me toe, aan de uiteinden van de aarde, want hij had gehoord dat ik daar was. Hij riep me, en ik hoorde zijn stem en ging naar hem toe. Ik zei tegen hem: “Hier ben ik mijn zoon, want je bent bij mij gekomen.”
106.9 En hij antwoordde mij en zei: “Ik ben gekomen naar u als gevolg van een grote zaak, en vanwege een verontrustende visie ben ik hier gekomen.
106.10 Nu hoor naar mij, mijn vader, want een kind is geboren bij mijn zoon Lamech, waarvan de vorm en het type niet is zoals het type van een mens. Zijn kleur is witter dan sneeuw, en roder dan de bloem van de roos, en de haren van zijn hoofd zijn witter dan witte wol. Zijn ogen stralen als de zon, en hij opende zijn ogen en maakte het hele huis licht.
106.11 Toen hij uit de hand van de vroedvrouw werd genomen, opende hij zijn mond, en zegende de Elohim van de hemel.
106.12 Zijn vader Lamech was bang en vluchtte naar mij. Hij kan niet geloven dat deze is voortgekomen uit hem, maar denkt dat hij afkomstig is van de engelen uit de hemel. Ik ben naar u gekomen, zodat u mij de waarheid bekend kunt maken.”
106.13 En ik, Henoch, antwoordde en zeide tot hem: “De Elohim zal nieuwe dingen doen op aarde, en dit heb ik al gezien in een visioen, en maak het bekend aan u. In de generatie van mijn vader, Jared, sommigen uit de hoge hemel overtraden het woord van de Elohim.
106.14 Zij plegen zonde en overtraden de wet, en zij hebben gemeenschap gehad met vrouwen, en plegen zonde met hen, en zijn getrouwd met een aantal van hen, en hebben kinderen verwekt bij hen.
106.15 Daarom zal er een grote vernietiging over de hele aarde komen, en er zal een grote overstroming zijn, er zal een grote vernietiging zijn voor een jaar tijd.
106.16 Maar dit kind, dat geboren is bij u, zal op de aarde blijven, en zijn drie zonen worden gered met hem. Wanneer alle mensen op de aarde sterven, zal hij en zijn zonen worden gespaard.
106.17 Ze hebben reuzen verwekt op de aarde, niet van geest, maar van vlees, en er is grote boosheid op aarde, maar de aarde zal worden gereinigd van alle corruptie.
106.18 Nu maak aan uw zoon Lamech bekend dat degene die is geboren werkelijk zijn zoon is. Geef hem de naam Noach, want hij zal een overblijfsel zijn van u en hij en zijn zonen zullen gered worden van de vernietiging, die komt over de aarde vanwege al de zonde en al de ongerechtigheid, die op de aarde worden gepleegd in zijn dagen.
106.19 Maar na deze zal er nog groter onrecht komen dan wat is gepleegd op de aarde daarvoor. Omdat ik de geheimen ken van de heiligen, want de Elohim toonde ze mij en maakte ze mij bekend, en ik lees ze op de tafelen in de hemel.
107.1 En ik zag geschreven over hen, dat generatie na generatie verkeerd zal doen, tot er een generatie van gerechtigheid ontstaat, en het onrecht zal worden vernietigd, en de zonde zal wijken van de aarde, en alles daarop goed zal komen.
107.2 Nu, mijn zoon, ga, maak het bekend aan uw zoon Lamech, dat dit kind, dat geboren is, echt zijn zoon is, en geen leugen.
107.3 Als Methusalem de woorden van zijn vader Henoch hoorde, die hem deze geheimen liet zien, keerde hij terug, na hem te hebben gezien, en gaf de naam Noach aan dat kind, want hij zal de aarde troosten na de vernietiging.
Opmerkingen bij Sectie 11: Het Boek van Noach
Noach's boek werd waarschijnlijk geschreven toen hij het hoofd was van het gezin, en net als Methusalem beweert hij te spreken met Henoch. Het lijkt te zijn geschreven vóór de zondvloed, en opnieuw zijn er enkele interessante details.
De belangrijkste passage staat in 67.2. Dat geeft aan dat de boot wordt gebouwd op het moment van schrijven. Noach heeft dit stuk geschreven om zijn zonen te overtuigen om naar hem toe te komen en met hem te leven in “deze houten structuur.” Noach kan niet eerder een boot als deze hebben gezien, en misschien wist hij niet goed hoe het te noemen.
Er lijkt een achtergrond te zijn van ongewone geologische gebeurtenissen. Aan het begin van
65.1 zegt Noach dat de aarde later kantelde, in 67.11 zegt hij dat de Hete Fonteinen koud werden. Dit past bij de theorieën van Charles Hapgood in zijn boek 'The Path of the Pole',
waar hij suggereert dat de enorme ijsbergen smelten (dat is waarschijnlijk ook de oorzaak van de overstroming) die zich voordeed toen de polen verschoven - misschien te wijten aan een effect vanuit de ruimte. De noordpool verschoof van de Hudson Bay naar de huidige positie. In 65.3 zegt Noach dat de aarde is 'getroffen en geschokt' en hij lijkt daardoor behoorlijk geschrokken.
Er is ook sprake van gesmolten metaal en een geur van zwavel, 67,6, maar dit kan een vervuiling zijn door de metaalbewerking beschreven op 65.7, de productie van metalen en wapens, die op behoorlijk grote schaal in de tijd van Noach vervaardigd worden.
Ook hier worden weer eigen gedachten toegevoegd. Er zijn ook theorieën dat door invloed vanuit de ruimte het water rond de aarde naar beneden komt en juist de oorzaak is van een hele snelle bevriezing van de poolkappen. Wel is het vrijwel zeker dat de aarde is gekanteld. Dat hebben veel theorieën over de zondvloed gemeen.
106.1 Na die dag koos mijn zoon Methusalem een vrouw voor zijn zoon Lamech en zij werd zwanger van hem en schonk het leven aan een zoon.
106.2 En zijn lichaam was wit als sneeuw, en rood als de bloem van een roos, en het haar van zijn hoofd was zo wit als wol. Zijn ogen waren mooi en toen hij zijn ogen opende was of het hele huis glanzend was, net als de zon, zodat het hele huis uitzonderlijk helder was.
106.3 En toen hij uit de hand van de vroedvrouw werd genomen, opende hij zijn mond en zegende de Elohim van Gerechtigheid.
106.4 Maar zijn vader Lamech was bang voor hem en vluchtte en ging naar zijn vader Methusalem.
106.5 Hij zeide tot hem: “Ik heb een vreemde zoon verwekt, hij is niet als een mens, maar lijkt op de kinderen van de Engelen van de hemel, een ander type, en niet als een van ons. Zijn ogen zijn als de stralen van de zon en zijn gezicht is glorieus.
106.6 En het lijkt mij dat hij niet is voortgekomen uit mij, maar van de engelen, en ik ben bang dat er iets bijzonders gaande is op de aarde in zijn dagen.
106.7 Nu, mijn vader, ik vraag u om een verzoek naar onze vader Henoch, om de waarheid van hem te kennen, want hij woont met de engelen.”
106.8 Als Methusalem de woorden van zijn zoon hoorde kwam hij naar me toe, aan de uiteinden van de aarde, want hij had gehoord dat ik daar was. Hij riep me, en ik hoorde zijn stem en ging naar hem toe. Ik zei tegen hem: “Hier ben ik mijn zoon, want je bent bij mij gekomen.”
106.9 En hij antwoordde mij en zei: “Ik ben gekomen naar u als gevolg van een grote zaak, en vanwege een verontrustende visie ben ik hier gekomen.
106.10 Nu hoor naar mij, mijn vader, want een kind is geboren bij mijn zoon Lamech, waarvan de vorm en het type niet is zoals het type van een mens. Zijn kleur is witter dan sneeuw, en roder dan de bloem van de roos, en de haren van zijn hoofd zijn witter dan witte wol. Zijn ogen stralen als de zon, en hij opende zijn ogen en maakte het hele huis licht.
106.11 Toen hij uit de hand van de vroedvrouw werd genomen, opende hij zijn mond, en zegende de Elohim van de hemel.
106.12 Zijn vader Lamech was bang en vluchtte naar mij. Hij kan niet geloven dat deze is voortgekomen uit hem, maar denkt dat hij afkomstig is van de engelen uit de hemel. Ik ben naar u gekomen, zodat u mij de waarheid bekend kunt maken.”
106.13 En ik, Henoch, antwoordde en zeide tot hem: “De Elohim zal nieuwe dingen doen op aarde, en dit heb ik al gezien in een visioen, en maak het bekend aan u. In de generatie van mijn vader, Jared, sommigen uit de hoge hemel overtraden het woord van de Elohim.
106.14 Zij plegen zonde en overtraden de wet, en zij hebben gemeenschap gehad met vrouwen, en plegen zonde met hen, en zijn getrouwd met een aantal van hen, en hebben kinderen verwekt bij hen.
106.15 Daarom zal er een grote vernietiging over de hele aarde komen, en er zal een grote overstroming zijn, er zal een grote vernietiging zijn voor een jaar tijd.
106.16 Maar dit kind, dat geboren is bij u, zal op de aarde blijven, en zijn drie zonen worden gered met hem. Wanneer alle mensen op de aarde sterven, zal hij en zijn zonen worden gespaard.
106.17 Ze hebben reuzen verwekt op de aarde, niet van geest, maar van vlees, en er is grote boosheid op aarde, maar de aarde zal worden gereinigd van alle corruptie.
106.18 Nu maak aan uw zoon Lamech bekend dat degene die is geboren werkelijk zijn zoon is. Geef hem de naam Noach, want hij zal een overblijfsel zijn van u en hij en zijn zonen zullen gered worden van de vernietiging, die komt over de aarde vanwege al de zonde en al de ongerechtigheid, die op de aarde worden gepleegd in zijn dagen.
106.19 Maar na deze zal er nog groter onrecht komen dan wat is gepleegd op de aarde daarvoor. Omdat ik de geheimen ken van de heiligen, want de Elohim toonde ze mij en maakte ze mij bekend, en ik lees ze op de tafelen in de hemel.
107.1 En ik zag geschreven over hen, dat generatie na generatie verkeerd zal doen, tot er een generatie van gerechtigheid ontstaat, en het onrecht zal worden vernietigd, en de zonde zal wijken van de aarde, en alles daarop goed zal komen.
107.2 Nu, mijn zoon, ga, maak het bekend aan uw zoon Lamech, dat dit kind, dat geboren is, echt zijn zoon is, en geen leugen.
107.3 Als Methusalem de woorden van zijn vader Henoch hoorde, die hem deze geheimen liet zien, keerde hij terug, na hem te hebben gezien, en gaf de naam Noach aan dat kind, want hij zal de aarde troosten na de vernietiging.
Opmerkingen bij Sectie 11: Het Boek van Noach
Noach's boek werd waarschijnlijk geschreven toen hij het hoofd was van het gezin, en net als Methusalem beweert hij te spreken met Henoch. Het lijkt te zijn geschreven vóór de zondvloed, en opnieuw zijn er enkele interessante details.
De belangrijkste passage staat in 67.2. Dat geeft aan dat de boot wordt gebouwd op het moment van schrijven. Noach heeft dit stuk geschreven om zijn zonen te overtuigen om naar hem toe te komen en met hem te leven in “deze houten structuur.” Noach kan niet eerder een boot als deze hebben gezien, en misschien wist hij niet goed hoe het te noemen.
Er lijkt een achtergrond te zijn van ongewone geologische gebeurtenissen. Aan het begin van
65.1 zegt Noach dat de aarde later kantelde, in 67.11 zegt hij dat de Hete Fonteinen koud werden. Dit past bij de theorieën van Charles Hapgood in zijn boek 'The Path of the Pole',
waar hij suggereert dat de enorme ijsbergen smelten (dat is waarschijnlijk ook de oorzaak van de overstroming) die zich voordeed toen de polen verschoven - misschien te wijten aan een effect vanuit de ruimte. De noordpool verschoof van de Hudson Bay naar de huidige positie. In 65.3 zegt Noach dat de aarde is 'getroffen en geschokt' en hij lijkt daardoor behoorlijk geschrokken.
Er is ook sprake van gesmolten metaal en een geur van zwavel, 67,6, maar dit kan een vervuiling zijn door de metaalbewerking beschreven op 65.7, de productie van metalen en wapens, die op behoorlijk grote schaal in de tijd van Noach vervaardigd worden.
Ook hier worden weer eigen gedachten toegevoegd. Er zijn ook theorieën dat door invloed vanuit de ruimte het water rond de aarde naar beneden komt en juist de oorzaak is van een hele snelle bevriezing van de poolkappen. Wel is het vrijwel zeker dat de aarde is gekanteld. Dat hebben veel theorieën over de zondvloed gemeen.
Sectie 11: HET BOEK VAN NOACH
65.1 In de dagen voor de zondvloed zag Noach dat de aarde kantelde en dat haar verwoesting nabij was.
65.2 En hij ging op weg van daar naar de uiteinden van de aarde en riep uit tot zijn overgrootvader Henoch, en Noach riep drie keer met een bittere stem: “Hoor mij, hoor mij, hoor mij!”
65.3 En hij zeide tot hem: “Vertel me, wat is het dat wordt gedaan op de aarde, dat de aarde zo is getroffen en geschokt, want ik vrees dat ik zal worden vernietigd met deze!”
65.4 En meteen was er een grote verstoring van de aarde en een stem werd gehoord uit de hemel en ik viel op mijn aangezicht.
65.5 Toen mijn overgrootvader Henoch kwam, stond hij bij mij, en zeide tot mij: “Waarom roept je naar mij met zulk een bitter huilen en wenen?
65.6 Een opdracht is uitgegaan van de Elohim tegen hen die wonen op het droge dat dit hun einde is. Omdat ze alle geheimen van de engelen en alle wangedrag van Satan hebben geleerd, en al hun geheime krachten, en de kracht van mensen die magische kunsten praktiseren, de krachten van bezweringen, en de macht van diegenen die gegoten beelden maken voor de hele aarde.
65.7 Verder, hoe ze zilver geproduceerd hebben uit het stof der aarde, en hoe ze zacht metaal maken op de aarde.
65.8 Omdat lood en tin niet uit de aarde zijn, als iets van de formeerder, is er een bron die het produceert, en een engel, die daar staat, die engel verdeelt het.”
65.9 Hierna nam mijn overgrootvader Henoch mij bij zijn hand, en liet mij opstaan, en zei tegen mij: “Ga, want ik heb de Elohim der Elohimscharen om deze verstoring op aarde gevraagd.”
65.10 En hij zeide tot mij: “Vanwege hun ongerechtigheid is hun oordeel afgerond, en zij zullen niet meer worden geteld voor mij, omdat zij de toverijen hebben uitgezocht en leerden, de aarde en degenen die erop wonen zullen worden vernietigd.
65.11 Voor dezen zal er voor altijd geen toevluchtsoord meer zijn, want zij toonden hen wat geheim is, en ze zijn veroordeeld, maar dit is niet voor jou zo, mijn zoon, de Elohim der Elohimscharen weet dat je zuiver bent en onschuldig aan dit verwijt met betrekking tot de geheimen.
65.12 Hij heeft uw naam vastgesteld onder de heiligen, en zal u bewaren uit degenen die wonen op het droge, en hij heeft uw nageslacht voorbestemd in gerechtigheid, tot koningen, en voor grote eer. Van uw nakomelingen zal een scheut voortkomen van rechtvaardigheid en heiligheid, zonder tal voor altijd.”
66.1 En na deze toonde hij mij de engelen van bestraffing, die klaar waren om te komen met alle krachten van het water dat is onder de aarde, om die vrij te geven en het oordeel en vernietiging te brengen over iedereen die woont en zwerft op de droge grond.
66.2 En de Elohim der heirscharen beval de engelen, die naar voren kwamen, om niet hun handen op te heffen, maar om te wachten, want de engelen waren belast met de krachten van het water.
66.3 En ik stond voor Henoch.
67.1 In die dagen kwam het woord van de Elohim naar mij, en hij zei tegen mij: “Noach, veel van jou is opgekomen voor mij, een veelheid zonder discipline, een veelheid met veel liefde en oprechtheid.
67.2 En nu maken de engelen een houten structuur en wanneer de engelen klaar zijn met die taak, zal Ik mijn hand erop plaatsen, en het veilig houden. En een verandering zal plaatsvinden, zodat de droge grond niet voor altijd leeg blijft.
67.3 En Ik zal uw nakomelingen voor mij stellen, voor eeuwig en altijd, en ik zal verstrooien degenen die bij u wonen over het gehele oppervlak van de droge grond. Ik zal hen niet opnieuw beproeven op het aangezicht van de aarde, maar ze zullen worden gezegend en zich vermeerderen op de droge grond in de naam van de Elohim.”
67.4 Deze engelen die de ongerechtigheid toonden zullen worden opgesloten in de brandende vallei, die mijn overgrootvader Henoch eerder aan mij had getoond, in het westen, in de buurt van de bergen van goud, zilver, ijzer, zachte metalen en tin.
67.5 Ik zag dat dal, waarin een grote verstoring was, en deining van de wateren.
67.6 En toen dit allemaal gebeurde, uit het vurige gesmolten metaal, en deze stoornis, die de wateren verstoorde in die plaats, een geur van zwavel werd geproduceerd, en deze geur kwam uit de wateren. En dat dal van de engelen, die leiding gaven aan de dwaling van de mensheid, brandt onder de grond.
67.7 En door de valleien in hetzelfde gebied, vloeien rivieren van vuur waar die engelen zullen worden gestraft, die hen misleidden die op de droge grond waren.
67.8 In die dagen zullen de wateren de koningen en de machtigen dienen, en ook de verhevenen, en degenen die wonen op de droge grond, voor de genezing van ziel en lichaam, maar ook voor de bestraffing van de geest. Hun geesten zijn zo vol van lust dat zij gestraft zullen worden in hun lichaam, want zij ontkenden de Elohim der Elohimscharen. Zij zien hun straf elke dag, en nog geloven ze niet in Zijn Naam.
67.9 Hoe meer hun lichamen zijn verbrand, hoe meer er een verandering zal komen over hun geesten, voor eeuwig en altijd, want niemand kan een ijdel woord spreken, in het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.
67.10 Een oordeel zal komen over hen, want zij geloven in de lust van hun lichaam, maar ontkennen de geest van de Elohim.
67.11 En diezelfde wateren zullen een wijziging ondergaan in die dagen, want wanneer die engelen zijn bestraft in die dagen, zal de temperatuur van de bronnen van het water veranderen, en als de engelen komen, zal dat water van de bronnen veranderen en koud worden.
67.12 Toen hoorde ik de heilige Michaël antwoorden en zeggen: “Dit oordeel, waarmee de engelen worden geoordeeld, is een getuigenis voor de koningen en de machtigen die over de droge grond Elohimsen.
67.13 Voor deze wateren van oordeel die dienen voor de genezing van de lichamen van de koningen, en voor de lust van hun lichamen, maar ze zien het niet, en geloven niet, dat deze wateren zullen veranderen, en een vuur worden dat eeuwig brandt.”
68.1 Hierna gaf mijn overgrootvader Henoch de uitleg van alle geheimen in een boekrol, en de toespraken die aan hem waren gegeven, en hij zette ze bij elkaar voor mij, in de woorden van het Boek van Toespraken.
Opmerkingen bij Sectie 12: Het Boek van de Toespraken
Dit deel van het boek van Henoch wordt ingeleid door een citaat van de “Heilige”, in 37.3, deze is het hoofd van de Wachters, en wat hij zegt is bijna een verontschuldiging. Henochs toespraken zijn in feite drie essays, die het toekomstige pad van spirituele verlichting schetsen, zoals hem wordt uitgelegd door de Heilige.
De inhoud van de twee toespraken is gelijk, het hoofdthema is de Messias, die leiding zal brengen op de juiste tijd. Wat uiteindelijk leidt tot een tijdperk van verlichting, waar de zielen van de rechtvaardigen in vrede kunnen leven.
Sectie 12: HET BOEK VAN DE TOESPRAKEN
Inleiding
37.1 Het tweede visioen dat hij zag, was een visioen van wijsheid, dat Henoch, de zoon van Jared, de zoon van Mahalaleel, de zoon van Kenan, de zoon van Enos, de zoon van Seth, de zoon van Adam, zag.
37.2 Dit is het begin van de woorden van wijsheid, ik verhief mijn stem om te spreken, zeggende: “Zij die gezeten zijn op de droge grond: Luister, u mannen van ouderdom, en zie, ook degenen die daarna komen, naar de woorden van de Heilige, die ik zal spreken voor de Elohim der Elohimscharen.”
37.3 “Het zou beter zijn geweest om deze dingen al eerder te zeggen, maar van degenen die hierna komen, zullen we niet onthouden het begin van de wijsheid.”
37.4 Tot nu toe is er niet door de Elohim van de Elohimscharen zulk een wijsheid gegeven zoals ik die ontving. Volgens mijn inzicht, in overeenstemming met de wens van de Elohim der Elohimscharen: door wie de bestemming van het eeuwige leven is gegeven aan mij.
37.5 En de drie toespraken werden doorgegeven aan mij en ik verhief mijn stem, en zei tot hen die op de droge grond wonen: -
Opmerkingen bij Sectie 12-1: De eerste toespraak
Het eerste deel van deze toespraak is mogelijk een beschrijving van een heilige plaats in de toekomst. Henoch lijkt het te beschouwen als een beschrijving van een thuis voor de Wachters, omdat hij in 39.8 onthult dat het hem wordt toegestaan om daar te wonen, met hen.
“Degenen die niet slapen” (zie 39.12 en 71.7) worden vaak vermeld. Dat zijn de Serafijnen, Cherubijnen en Ofannim, de niet-menselijke engelen, die geen behoefte hebben om te slapen. Henoch beschrijft ze nooit, dus het is moeilijk om te weten wat hij in gedachten had.
Het grootste deel van deze toepsraak is een beschrijving van hoe vier van de Wachters Henoch alles toonden.
65.1 In de dagen voor de zondvloed zag Noach dat de aarde kantelde en dat haar verwoesting nabij was.
65.2 En hij ging op weg van daar naar de uiteinden van de aarde en riep uit tot zijn overgrootvader Henoch, en Noach riep drie keer met een bittere stem: “Hoor mij, hoor mij, hoor mij!”
65.3 En hij zeide tot hem: “Vertel me, wat is het dat wordt gedaan op de aarde, dat de aarde zo is getroffen en geschokt, want ik vrees dat ik zal worden vernietigd met deze!”
65.4 En meteen was er een grote verstoring van de aarde en een stem werd gehoord uit de hemel en ik viel op mijn aangezicht.
65.5 Toen mijn overgrootvader Henoch kwam, stond hij bij mij, en zeide tot mij: “Waarom roept je naar mij met zulk een bitter huilen en wenen?
65.6 Een opdracht is uitgegaan van de Elohim tegen hen die wonen op het droge dat dit hun einde is. Omdat ze alle geheimen van de engelen en alle wangedrag van Satan hebben geleerd, en al hun geheime krachten, en de kracht van mensen die magische kunsten praktiseren, de krachten van bezweringen, en de macht van diegenen die gegoten beelden maken voor de hele aarde.
65.7 Verder, hoe ze zilver geproduceerd hebben uit het stof der aarde, en hoe ze zacht metaal maken op de aarde.
65.8 Omdat lood en tin niet uit de aarde zijn, als iets van de formeerder, is er een bron die het produceert, en een engel, die daar staat, die engel verdeelt het.”
65.9 Hierna nam mijn overgrootvader Henoch mij bij zijn hand, en liet mij opstaan, en zei tegen mij: “Ga, want ik heb de Elohim der Elohimscharen om deze verstoring op aarde gevraagd.”
65.10 En hij zeide tot mij: “Vanwege hun ongerechtigheid is hun oordeel afgerond, en zij zullen niet meer worden geteld voor mij, omdat zij de toverijen hebben uitgezocht en leerden, de aarde en degenen die erop wonen zullen worden vernietigd.
65.11 Voor dezen zal er voor altijd geen toevluchtsoord meer zijn, want zij toonden hen wat geheim is, en ze zijn veroordeeld, maar dit is niet voor jou zo, mijn zoon, de Elohim der Elohimscharen weet dat je zuiver bent en onschuldig aan dit verwijt met betrekking tot de geheimen.
65.12 Hij heeft uw naam vastgesteld onder de heiligen, en zal u bewaren uit degenen die wonen op het droge, en hij heeft uw nageslacht voorbestemd in gerechtigheid, tot koningen, en voor grote eer. Van uw nakomelingen zal een scheut voortkomen van rechtvaardigheid en heiligheid, zonder tal voor altijd.”
66.1 En na deze toonde hij mij de engelen van bestraffing, die klaar waren om te komen met alle krachten van het water dat is onder de aarde, om die vrij te geven en het oordeel en vernietiging te brengen over iedereen die woont en zwerft op de droge grond.
66.2 En de Elohim der heirscharen beval de engelen, die naar voren kwamen, om niet hun handen op te heffen, maar om te wachten, want de engelen waren belast met de krachten van het water.
66.3 En ik stond voor Henoch.
67.1 In die dagen kwam het woord van de Elohim naar mij, en hij zei tegen mij: “Noach, veel van jou is opgekomen voor mij, een veelheid zonder discipline, een veelheid met veel liefde en oprechtheid.
67.2 En nu maken de engelen een houten structuur en wanneer de engelen klaar zijn met die taak, zal Ik mijn hand erop plaatsen, en het veilig houden. En een verandering zal plaatsvinden, zodat de droge grond niet voor altijd leeg blijft.
67.3 En Ik zal uw nakomelingen voor mij stellen, voor eeuwig en altijd, en ik zal verstrooien degenen die bij u wonen over het gehele oppervlak van de droge grond. Ik zal hen niet opnieuw beproeven op het aangezicht van de aarde, maar ze zullen worden gezegend en zich vermeerderen op de droge grond in de naam van de Elohim.”
67.4 Deze engelen die de ongerechtigheid toonden zullen worden opgesloten in de brandende vallei, die mijn overgrootvader Henoch eerder aan mij had getoond, in het westen, in de buurt van de bergen van goud, zilver, ijzer, zachte metalen en tin.
67.5 Ik zag dat dal, waarin een grote verstoring was, en deining van de wateren.
67.6 En toen dit allemaal gebeurde, uit het vurige gesmolten metaal, en deze stoornis, die de wateren verstoorde in die plaats, een geur van zwavel werd geproduceerd, en deze geur kwam uit de wateren. En dat dal van de engelen, die leiding gaven aan de dwaling van de mensheid, brandt onder de grond.
67.7 En door de valleien in hetzelfde gebied, vloeien rivieren van vuur waar die engelen zullen worden gestraft, die hen misleidden die op de droge grond waren.
67.8 In die dagen zullen de wateren de koningen en de machtigen dienen, en ook de verhevenen, en degenen die wonen op de droge grond, voor de genezing van ziel en lichaam, maar ook voor de bestraffing van de geest. Hun geesten zijn zo vol van lust dat zij gestraft zullen worden in hun lichaam, want zij ontkenden de Elohim der Elohimscharen. Zij zien hun straf elke dag, en nog geloven ze niet in Zijn Naam.
67.9 Hoe meer hun lichamen zijn verbrand, hoe meer er een verandering zal komen over hun geesten, voor eeuwig en altijd, want niemand kan een ijdel woord spreken, in het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.
67.10 Een oordeel zal komen over hen, want zij geloven in de lust van hun lichaam, maar ontkennen de geest van de Elohim.
67.11 En diezelfde wateren zullen een wijziging ondergaan in die dagen, want wanneer die engelen zijn bestraft in die dagen, zal de temperatuur van de bronnen van het water veranderen, en als de engelen komen, zal dat water van de bronnen veranderen en koud worden.
67.12 Toen hoorde ik de heilige Michaël antwoorden en zeggen: “Dit oordeel, waarmee de engelen worden geoordeeld, is een getuigenis voor de koningen en de machtigen die over de droge grond Elohimsen.
67.13 Voor deze wateren van oordeel die dienen voor de genezing van de lichamen van de koningen, en voor de lust van hun lichamen, maar ze zien het niet, en geloven niet, dat deze wateren zullen veranderen, en een vuur worden dat eeuwig brandt.”
68.1 Hierna gaf mijn overgrootvader Henoch de uitleg van alle geheimen in een boekrol, en de toespraken die aan hem waren gegeven, en hij zette ze bij elkaar voor mij, in de woorden van het Boek van Toespraken.
Opmerkingen bij Sectie 12: Het Boek van de Toespraken
Dit deel van het boek van Henoch wordt ingeleid door een citaat van de “Heilige”, in 37.3, deze is het hoofd van de Wachters, en wat hij zegt is bijna een verontschuldiging. Henochs toespraken zijn in feite drie essays, die het toekomstige pad van spirituele verlichting schetsen, zoals hem wordt uitgelegd door de Heilige.
De inhoud van de twee toespraken is gelijk, het hoofdthema is de Messias, die leiding zal brengen op de juiste tijd. Wat uiteindelijk leidt tot een tijdperk van verlichting, waar de zielen van de rechtvaardigen in vrede kunnen leven.
Sectie 12: HET BOEK VAN DE TOESPRAKEN
Inleiding
37.1 Het tweede visioen dat hij zag, was een visioen van wijsheid, dat Henoch, de zoon van Jared, de zoon van Mahalaleel, de zoon van Kenan, de zoon van Enos, de zoon van Seth, de zoon van Adam, zag.
37.2 Dit is het begin van de woorden van wijsheid, ik verhief mijn stem om te spreken, zeggende: “Zij die gezeten zijn op de droge grond: Luister, u mannen van ouderdom, en zie, ook degenen die daarna komen, naar de woorden van de Heilige, die ik zal spreken voor de Elohim der Elohimscharen.”
37.3 “Het zou beter zijn geweest om deze dingen al eerder te zeggen, maar van degenen die hierna komen, zullen we niet onthouden het begin van de wijsheid.”
37.4 Tot nu toe is er niet door de Elohim van de Elohimscharen zulk een wijsheid gegeven zoals ik die ontving. Volgens mijn inzicht, in overeenstemming met de wens van de Elohim der Elohimscharen: door wie de bestemming van het eeuwige leven is gegeven aan mij.
37.5 En de drie toespraken werden doorgegeven aan mij en ik verhief mijn stem, en zei tot hen die op de droge grond wonen: -
Opmerkingen bij Sectie 12-1: De eerste toespraak
Het eerste deel van deze toespraak is mogelijk een beschrijving van een heilige plaats in de toekomst. Henoch lijkt het te beschouwen als een beschrijving van een thuis voor de Wachters, omdat hij in 39.8 onthult dat het hem wordt toegestaan om daar te wonen, met hen.
“Degenen die niet slapen” (zie 39.12 en 71.7) worden vaak vermeld. Dat zijn de Serafijnen, Cherubijnen en Ofannim, de niet-menselijke engelen, die geen behoefte hebben om te slapen. Henoch beschrijft ze nooit, dus het is moeilijk om te weten wat hij in gedachten had.
Het grootste deel van deze toepsraak is een beschrijving van hoe vier van de Wachters Henoch alles toonden.
Sectie 12-1: DE EERSTE TOESPRAAK
38.1 De eerste toespraak. Wanneer de gemeenschap van de rechtvaardigen verschijnt en de zondaars veroordeeld zijn voor hun zonden en worden verdreven van het aangezicht van de droge grond.
38.2 Wanneer de Rechtvaardige verschijnt voor het aangezicht van de uitverkoren rechtvaardigen, wiens werken worden gewogen door de Elohim van de Elohimscharen. Wanneer het licht verschijnt voor de rechtvaardigen en uitverkorenen, die wonen op de droge grond. Waar is de woning van de zondaars? Waar zal de rustplaats zijn van hen die de Elohim der Elohimscharen ontkenden? Het zou beter voor hen zijn geweest, als ze niet waren geboren.
38.3 Indien de geheimen aan de rechtvaardigen worden geopenbaard, zullen de zondaars worden beoordeeld, en de Yahuahdelozen zullen worden verdreven uit de aanwezigheid van de rechtvaardigen en de uitverkorenen.
38.4 Vanaf dat moment zullen degenen die de aarde bezitten niet machtig en verheven zijn. Noch zullen zij in staat zijn om te kijken naar het gezicht van de heiligen, want het licht van de Elohim van de Geesten zal verschijnen op het gezicht van de heiligen, de rechtvaardigen, en de uitverkorenen.
38.5 De machtige koningen zullen op dat moment worden vernietigd en gegeven worden in de handen van de rechtvaardigen en de heiligen.
38.6 En vanaf dat moment zal niemand in staat zijn om de Elohim der Elohimscharen te zoeken, hun leven zal dan ten einde zijn.
39.1 En het zal geschieden in die dagen dat de uitverkorenen en de heilige kinderen naar beneden zullen komen van de hoge hemel en hun nakomelingen zullen een worden met de mensenkinderen.
39.2 In die dagen ontving Henoch boekrollen van verontwaardiging en woede en rollen van tumult en verwarring. Maar er zal geen genade voor hen zijn, zegt de Elohim der Elohimscharen.
39.3 Op dat moment voerden wolken en een stormwind mij weg van het aangezicht van de aarde en zette me neer aan het eind van de hemel.
39.4 En daar zag ik een ander visioen, de woning van de rechtvaardigen en de rustplaats van de heiligen.
39.5 Daar zagen mijn ogen hun woning samen met de engelen, en hun rustplaatsen bij de Heilige Enige, en zij deden verzoeken en vragen en gebeden, namens de kinderen der mensen, en gerechtigheid stroomde als water voor hen, en genade als dauw op de grond. Dit zal bij hen blijven voor eeuwig en altijd.
39.6 In die dagen zagen mijn ogen de plaats van de uitverkorenen van gerechtigheid en geloof, en er zal gerechtigheid zijn in hun dag, en de rechtvaardigen en uitverkorenen zullen ontelbaar zijn voor het aangezicht van Hem, voor eeuwig en altijd.
39.7 En ik zag hun woning, onder de vleugels van de Elohim der Elohimscharen, en al de rechtvaardigen en uitverkorenen schenen voor Hem, als het licht van het vuur. Hun mond is vol van zegen, en met hun lippen prijzen ze de Naam van de Elohim der Elohimscharen. Gerechtigheid zal niet ontbreken voor Hem, en de waarheid zal niet ontbreken voor Hem.
39.8 Daar wenste ik te wonen, en mijn ziel verlangde naar die bewoning; daar was mijn bestemming eerder aan toegewezen, want dit was besloten over mij, in het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.
39.9 In die dagen prees en loofde ik de naam van de Elohim der Elohimscharen, met zegen en lof, want hij heeft mij bestemd voor lof en prijs, in overeenstemming met de Elohim der Elohimscharen.
39.10 Voor een lange tijd hebben mijn ogen gekeken naar die plaats, en ik zegende Hem en prees Hem, zeggende: "Gezegend is Hij, en moge Hij gezegend worden vanaf het begin en voor altijd."
39.11 In zijn aanwezigheid is geen einde. Hij wist voordat de wereld werd geschapen wat de wereld zou zijn, zelfs nog voor alle generaties die komen gaan.
39.12 Zij die niet slapen zegenen U, en zij staan voor Uw glorie, met zegen en lof en verheffing, zeggende: “Heilig, heilig, heilig, Elohim der Elohimscharen, hij vult de aarde met geesten.”
39.13 En daar zagen mijn ogen al diegenen die niet slapen, staande voor Hem, met zegen, en zeggende: “Zalig zijt Gij, en gezegend is de naam van de Elohim, voor eeuwig en altijd!”
39.14 En mijn gezicht was veranderd tot ik niet meer in staat was om te zien.
40.1 En na dezen zag ik een duizend maal duizenden en tienduizend maal tienduizend! Een menigte ontelbaar of te berekenen, die stond voor de Elohimlijkheid van de Elohim der Elohimscharen.
40.2 Ik keek, en aan de vier zijden van de Elohim der Elohimscharen, zag ik vier wezens, verschillend van hen die stonden, en ik leerde hun namen, want de engel die met mij ging maakte hun namen bekend, en toonde mij al de geheime dingen.
40.3 En ik hoorde de stemmen van deze vier wezens als zij de lof voor de Elohim der Elohimlijkheid zongen.
40.4 De eerste stem zegent de Elohim der Elohimscharen voor eeuwig en altijd.
40.5 En de tweede stem hoorde ik de Messias en de uitverkorenen zegenen, die afhankelijk zijn van de Elohim der heirscharen.
40.6 En de derde stem hoorde ik verzoeken en smeken namens hen die gezeten zijn op de droge grond en hij bad in de naam van de Elohim der Elohimscharen.
40.7 En de vierde stem hoorde ik de Satan tegenhouden en niet toestaan om te komen voor de Elohim der Elohimscharen en degenen te beschuldigen die op de hoge grond wonen.
40.8 En daarna vroeg ik de engel van de vrede, die met mij ging, en mij alles liet zien wat geheim is: “Wie zijn die vier wezens, die ik heb gezien, en wiens woorden die ik heb gehoord en opgeschreven?”
40.9 En hij zeide tot mij: “Die eerste is de heilige Michaël, de barmhartige en tolerante. De tweede is Raphaël, die verantwoordelijk is voor alle zieken, en verantwoordelijk voor alle wonden van de kinderen der mensen. En de derde, die belast is met alle bevoegdheden, is de heilige Gabriël. En de vierde, die de leiding heeft van berouw en hoop van degenen die het eeuwige leven beërven, is Penuël.”
40.10 En dit zijn de vier engelen van de Elohim, de Allerhoogste, en de vier stemmen die ik hoorde in die dagen.
41.1 En daarna zag ik alle geheimen van de hemel, en de manier waarop het koninkrijk is verdeeld, en hoe de daden van mensen worden gewogen in de weegschaal.
41.2 Daar zag ik de woning van de uitverkorenen, en de rustplaatsen van de heiligen, en mijn ogen zagen er alle zondaars die weigeren de naam van de Elohim der Elohimscharen te erkennen en daaruit worden verdreven. Zij werden weggesleept, en ze waren niet in staat om te blijven, vanwege de straf die uitging van den Elohim der Elohimscharen.
41.3 En daar zagen mijn ogen de geheimen van het flitsen van de bliksem en van de donder. De geheimen van de winden, hoe ze worden verspreid om te waaien over de aarde, en de geheimen van de wolken, van de dauw, en daar zag ik de plaats van waar ze uitgaan. En hoe van daaruit het stof van de aarde is verzadigd.
41.4 En daar zag ik gesloten opslagruimten van waaruit de winden worden verspreid, en de opslagplaats van de hagel, de opslagplaats van de mist, de opslagplaats van de wolken, en de wolken zweefden over de aarde, vanaf het begin van de wereld.
41.5 En ik zag de kamers van de zon en de maan, vanwaar ze uitgaan, en waar ze naar terugkeren. In hun glorieuze terugkeer, hoe de een meer is geëerd dan de andere. En hun prachtige baan, en hoe ze niet veranderen van koers, noch iets toevoegen of afnemen van hun baan. En hoe ze het vertrouwen houden in elkaar, met het observeren van hun eed.
41.6 En de zon gaat eerst op weg, en volbrengt zijn baan op het bevel van de Elohim der Elohimscharen, Zijn naam is tot in eeuwigheid en altoos.
41.7 En na deze wordt het verborgen pad zichtbaar van de maan, en hij volbrengt de loop van zijn baan, op die plaats bij dag en nacht. De ene staat tegenover de andere, voor de Elohim der Elohimscharen, en ze geven dank, en zingen lof, en hebben nooit rust, omdat hun dankzegging is als een rust voor hen.
41.8 Want de stralende zon maakt meerdere omwentelingen, als een zegen en als een vloek. Het pad van de maan is voor de rechtvaardige een licht, maar voor de zondaars duisternis. In de Naam van de Elohim, die een scheiding maakte tussen licht en duisternis, en de geesten van de mensen heeft verdeeld, de geesten van de rechtvaardigen, in de naam van Zijn gerechtigheid.
41.9 Geen Engel belemmert dit, en geen macht is in staat om het te belemmeren, omdat de rechter ze allemaal ziet, en berecht ze allemaal door Zichzelf.
42.1 Wijsheid vond geen plek waar ze zou kunnen wonen, want haar woning is in de hemel.
42.2 Wijsheid ging uit om te wonen onder de zonen der mensen, maar kon geen woning vinden, zodat de wijsheid terugkeerde naar haar plaats en nam haar plaats in, in het midden van de engelen.
42.3 Toen kwam de ongerechtigheid uit haar kamers; de mensen die deze niet zochten vonden het, en het woonde onder hen, zoals de regen in de woestijn, en als de dauw op de uitgedroogde grond.
43.1 En weer zag ik het flitsen van licht en de sterren van de hemel, en ik zag hoe Hij hen allen noemde bij hun namen, en zij gehoorzaamden hem.
43.2 Ik zag de weegschaal van gerechtigheid, hoe ze werden gewogen volgens hun licht, volgens de ruimte van hun gebied, en de dag van hun verschijning. Hoe hun omwentelingen de bliksem produceerde, en ik zag dat hun omwenteling, afhankelijk was van het aantal van de engelen, en hoe ze het vertrouwen hielden in elkaar.
43.3 En ik vroeg de engel, die met mij ging en mij liet zien wat het geheim is: “Wat zijn deze?”
43.4 Hij antwoordde mij: “Hun gelijkenis heeft de Elohim der Elohimscharen u laten zien, dit zijn de namen van de rechtvaardigen, die wonen op het droge grond en geloven in de naam van de Elohim der Elohimscharen voor eeuwig en altijd.”
44.1 En de andere dingen die ik zag over het lichten, hoe sommige van de sterren opstijgen en werden als lichtflitsen, maar hun vorm niet verliezen.
Opmerkingen bij Sectie 12-2: De tweede toespraak.
Hier maken we kennis met een aantal nieuwe personages: met de Uitverkorene, of de Ha 'Mashiak (Messias), en het Hoofd der Dagen of de “Oude van Dagen” (zie ook 71.10), die verschijnt in Daniël 7:9- 10 en Yahuah is. Het is een beetje verwarrend dat Henoch personages uit de toekomst ziet. Het kan zijn dat de Wachters (gevallen Engelen) dit aan Henoch voorgelegd hebben als een theatraal toneelstuk, zodat hij het kon zien en vragen stellen op hetzelfde moment. Het was zonder twijfel een doelbewust beleid om geen werkelijke namen te geven, zodat de verschillende lezers in de verschillende tijdperken zouden weten wie ze waren. Wanneer ik dit lees, denk ik dat het duidelijk verwijst naar Yahusha, maar vele eeuwen lang was er een “uitverkorene”.
(Opmerking: Waarvan ik geloof dat Yahusha al was van voor de schepping, alleen later een andere verschijning was.)
Het aantal van de rechtvaardigen (47.4) dat wordt bereikt, kan verwijzen naar de twaalf maal twaalfduizend waarvan is voorspeld te overleven in het bijbelboek Openbaringen.
De Sheol wordt genoemd in 51.1, het is de naam voor het dodenrijk in vroegere tijden en het is ook vermeld in het boek Genesis en boek Job, het betekent “het graf” - maar meer dan alleen maar een gat in de grond.
De bergen die als rammen springen in 51.4, deze uitdrukking komt ook voor in de bijbel (Psalm 114:4,6).
Er is een zeldzame vermelding van plaatsen in 56.5: Parthia en Medes - dat waren oude koninkrijken in het gebied van Iran/Irak. Dat is het gebied waar Henoch waarschijnlijk leefde, maar het is moeilijk om te weten of hij deze oorspronkelijke namen gebruikt in zijn boek, of dat ze later vervangen zijn door vertalers met hun eigen namen voor de gebieden, die zij dachten te worden genoemd.
38.1 De eerste toespraak. Wanneer de gemeenschap van de rechtvaardigen verschijnt en de zondaars veroordeeld zijn voor hun zonden en worden verdreven van het aangezicht van de droge grond.
38.2 Wanneer de Rechtvaardige verschijnt voor het aangezicht van de uitverkoren rechtvaardigen, wiens werken worden gewogen door de Elohim van de Elohimscharen. Wanneer het licht verschijnt voor de rechtvaardigen en uitverkorenen, die wonen op de droge grond. Waar is de woning van de zondaars? Waar zal de rustplaats zijn van hen die de Elohim der Elohimscharen ontkenden? Het zou beter voor hen zijn geweest, als ze niet waren geboren.
38.3 Indien de geheimen aan de rechtvaardigen worden geopenbaard, zullen de zondaars worden beoordeeld, en de Yahuahdelozen zullen worden verdreven uit de aanwezigheid van de rechtvaardigen en de uitverkorenen.
38.4 Vanaf dat moment zullen degenen die de aarde bezitten niet machtig en verheven zijn. Noch zullen zij in staat zijn om te kijken naar het gezicht van de heiligen, want het licht van de Elohim van de Geesten zal verschijnen op het gezicht van de heiligen, de rechtvaardigen, en de uitverkorenen.
38.5 De machtige koningen zullen op dat moment worden vernietigd en gegeven worden in de handen van de rechtvaardigen en de heiligen.
38.6 En vanaf dat moment zal niemand in staat zijn om de Elohim der Elohimscharen te zoeken, hun leven zal dan ten einde zijn.
39.1 En het zal geschieden in die dagen dat de uitverkorenen en de heilige kinderen naar beneden zullen komen van de hoge hemel en hun nakomelingen zullen een worden met de mensenkinderen.
39.2 In die dagen ontving Henoch boekrollen van verontwaardiging en woede en rollen van tumult en verwarring. Maar er zal geen genade voor hen zijn, zegt de Elohim der Elohimscharen.
39.3 Op dat moment voerden wolken en een stormwind mij weg van het aangezicht van de aarde en zette me neer aan het eind van de hemel.
39.4 En daar zag ik een ander visioen, de woning van de rechtvaardigen en de rustplaats van de heiligen.
39.5 Daar zagen mijn ogen hun woning samen met de engelen, en hun rustplaatsen bij de Heilige Enige, en zij deden verzoeken en vragen en gebeden, namens de kinderen der mensen, en gerechtigheid stroomde als water voor hen, en genade als dauw op de grond. Dit zal bij hen blijven voor eeuwig en altijd.
39.6 In die dagen zagen mijn ogen de plaats van de uitverkorenen van gerechtigheid en geloof, en er zal gerechtigheid zijn in hun dag, en de rechtvaardigen en uitverkorenen zullen ontelbaar zijn voor het aangezicht van Hem, voor eeuwig en altijd.
39.7 En ik zag hun woning, onder de vleugels van de Elohim der Elohimscharen, en al de rechtvaardigen en uitverkorenen schenen voor Hem, als het licht van het vuur. Hun mond is vol van zegen, en met hun lippen prijzen ze de Naam van de Elohim der Elohimscharen. Gerechtigheid zal niet ontbreken voor Hem, en de waarheid zal niet ontbreken voor Hem.
39.8 Daar wenste ik te wonen, en mijn ziel verlangde naar die bewoning; daar was mijn bestemming eerder aan toegewezen, want dit was besloten over mij, in het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.
39.9 In die dagen prees en loofde ik de naam van de Elohim der Elohimscharen, met zegen en lof, want hij heeft mij bestemd voor lof en prijs, in overeenstemming met de Elohim der Elohimscharen.
39.10 Voor een lange tijd hebben mijn ogen gekeken naar die plaats, en ik zegende Hem en prees Hem, zeggende: "Gezegend is Hij, en moge Hij gezegend worden vanaf het begin en voor altijd."
39.11 In zijn aanwezigheid is geen einde. Hij wist voordat de wereld werd geschapen wat de wereld zou zijn, zelfs nog voor alle generaties die komen gaan.
39.12 Zij die niet slapen zegenen U, en zij staan voor Uw glorie, met zegen en lof en verheffing, zeggende: “Heilig, heilig, heilig, Elohim der Elohimscharen, hij vult de aarde met geesten.”
39.13 En daar zagen mijn ogen al diegenen die niet slapen, staande voor Hem, met zegen, en zeggende: “Zalig zijt Gij, en gezegend is de naam van de Elohim, voor eeuwig en altijd!”
39.14 En mijn gezicht was veranderd tot ik niet meer in staat was om te zien.
40.1 En na dezen zag ik een duizend maal duizenden en tienduizend maal tienduizend! Een menigte ontelbaar of te berekenen, die stond voor de Elohimlijkheid van de Elohim der Elohimscharen.
40.2 Ik keek, en aan de vier zijden van de Elohim der Elohimscharen, zag ik vier wezens, verschillend van hen die stonden, en ik leerde hun namen, want de engel die met mij ging maakte hun namen bekend, en toonde mij al de geheime dingen.
40.3 En ik hoorde de stemmen van deze vier wezens als zij de lof voor de Elohim der Elohimlijkheid zongen.
40.4 De eerste stem zegent de Elohim der Elohimscharen voor eeuwig en altijd.
40.5 En de tweede stem hoorde ik de Messias en de uitverkorenen zegenen, die afhankelijk zijn van de Elohim der heirscharen.
40.6 En de derde stem hoorde ik verzoeken en smeken namens hen die gezeten zijn op de droge grond en hij bad in de naam van de Elohim der Elohimscharen.
40.7 En de vierde stem hoorde ik de Satan tegenhouden en niet toestaan om te komen voor de Elohim der Elohimscharen en degenen te beschuldigen die op de hoge grond wonen.
40.8 En daarna vroeg ik de engel van de vrede, die met mij ging, en mij alles liet zien wat geheim is: “Wie zijn die vier wezens, die ik heb gezien, en wiens woorden die ik heb gehoord en opgeschreven?”
40.9 En hij zeide tot mij: “Die eerste is de heilige Michaël, de barmhartige en tolerante. De tweede is Raphaël, die verantwoordelijk is voor alle zieken, en verantwoordelijk voor alle wonden van de kinderen der mensen. En de derde, die belast is met alle bevoegdheden, is de heilige Gabriël. En de vierde, die de leiding heeft van berouw en hoop van degenen die het eeuwige leven beërven, is Penuël.”
40.10 En dit zijn de vier engelen van de Elohim, de Allerhoogste, en de vier stemmen die ik hoorde in die dagen.
41.1 En daarna zag ik alle geheimen van de hemel, en de manier waarop het koninkrijk is verdeeld, en hoe de daden van mensen worden gewogen in de weegschaal.
41.2 Daar zag ik de woning van de uitverkorenen, en de rustplaatsen van de heiligen, en mijn ogen zagen er alle zondaars die weigeren de naam van de Elohim der Elohimscharen te erkennen en daaruit worden verdreven. Zij werden weggesleept, en ze waren niet in staat om te blijven, vanwege de straf die uitging van den Elohim der Elohimscharen.
41.3 En daar zagen mijn ogen de geheimen van het flitsen van de bliksem en van de donder. De geheimen van de winden, hoe ze worden verspreid om te waaien over de aarde, en de geheimen van de wolken, van de dauw, en daar zag ik de plaats van waar ze uitgaan. En hoe van daaruit het stof van de aarde is verzadigd.
41.4 En daar zag ik gesloten opslagruimten van waaruit de winden worden verspreid, en de opslagplaats van de hagel, de opslagplaats van de mist, de opslagplaats van de wolken, en de wolken zweefden over de aarde, vanaf het begin van de wereld.
41.5 En ik zag de kamers van de zon en de maan, vanwaar ze uitgaan, en waar ze naar terugkeren. In hun glorieuze terugkeer, hoe de een meer is geëerd dan de andere. En hun prachtige baan, en hoe ze niet veranderen van koers, noch iets toevoegen of afnemen van hun baan. En hoe ze het vertrouwen houden in elkaar, met het observeren van hun eed.
41.6 En de zon gaat eerst op weg, en volbrengt zijn baan op het bevel van de Elohim der Elohimscharen, Zijn naam is tot in eeuwigheid en altoos.
41.7 En na deze wordt het verborgen pad zichtbaar van de maan, en hij volbrengt de loop van zijn baan, op die plaats bij dag en nacht. De ene staat tegenover de andere, voor de Elohim der Elohimscharen, en ze geven dank, en zingen lof, en hebben nooit rust, omdat hun dankzegging is als een rust voor hen.
41.8 Want de stralende zon maakt meerdere omwentelingen, als een zegen en als een vloek. Het pad van de maan is voor de rechtvaardige een licht, maar voor de zondaars duisternis. In de Naam van de Elohim, die een scheiding maakte tussen licht en duisternis, en de geesten van de mensen heeft verdeeld, de geesten van de rechtvaardigen, in de naam van Zijn gerechtigheid.
41.9 Geen Engel belemmert dit, en geen macht is in staat om het te belemmeren, omdat de rechter ze allemaal ziet, en berecht ze allemaal door Zichzelf.
42.1 Wijsheid vond geen plek waar ze zou kunnen wonen, want haar woning is in de hemel.
42.2 Wijsheid ging uit om te wonen onder de zonen der mensen, maar kon geen woning vinden, zodat de wijsheid terugkeerde naar haar plaats en nam haar plaats in, in het midden van de engelen.
42.3 Toen kwam de ongerechtigheid uit haar kamers; de mensen die deze niet zochten vonden het, en het woonde onder hen, zoals de regen in de woestijn, en als de dauw op de uitgedroogde grond.
43.1 En weer zag ik het flitsen van licht en de sterren van de hemel, en ik zag hoe Hij hen allen noemde bij hun namen, en zij gehoorzaamden hem.
43.2 Ik zag de weegschaal van gerechtigheid, hoe ze werden gewogen volgens hun licht, volgens de ruimte van hun gebied, en de dag van hun verschijning. Hoe hun omwentelingen de bliksem produceerde, en ik zag dat hun omwenteling, afhankelijk was van het aantal van de engelen, en hoe ze het vertrouwen hielden in elkaar.
43.3 En ik vroeg de engel, die met mij ging en mij liet zien wat het geheim is: “Wat zijn deze?”
43.4 Hij antwoordde mij: “Hun gelijkenis heeft de Elohim der Elohimscharen u laten zien, dit zijn de namen van de rechtvaardigen, die wonen op het droge grond en geloven in de naam van de Elohim der Elohimscharen voor eeuwig en altijd.”
44.1 En de andere dingen die ik zag over het lichten, hoe sommige van de sterren opstijgen en werden als lichtflitsen, maar hun vorm niet verliezen.
Opmerkingen bij Sectie 12-2: De tweede toespraak.
Hier maken we kennis met een aantal nieuwe personages: met de Uitverkorene, of de Ha 'Mashiak (Messias), en het Hoofd der Dagen of de “Oude van Dagen” (zie ook 71.10), die verschijnt in Daniël 7:9- 10 en Yahuah is. Het is een beetje verwarrend dat Henoch personages uit de toekomst ziet. Het kan zijn dat de Wachters (gevallen Engelen) dit aan Henoch voorgelegd hebben als een theatraal toneelstuk, zodat hij het kon zien en vragen stellen op hetzelfde moment. Het was zonder twijfel een doelbewust beleid om geen werkelijke namen te geven, zodat de verschillende lezers in de verschillende tijdperken zouden weten wie ze waren. Wanneer ik dit lees, denk ik dat het duidelijk verwijst naar Yahusha, maar vele eeuwen lang was er een “uitverkorene”.
(Opmerking: Waarvan ik geloof dat Yahusha al was van voor de schepping, alleen later een andere verschijning was.)
Het aantal van de rechtvaardigen (47.4) dat wordt bereikt, kan verwijzen naar de twaalf maal twaalfduizend waarvan is voorspeld te overleven in het bijbelboek Openbaringen.
De Sheol wordt genoemd in 51.1, het is de naam voor het dodenrijk in vroegere tijden en het is ook vermeld in het boek Genesis en boek Job, het betekent “het graf” - maar meer dan alleen maar een gat in de grond.
De bergen die als rammen springen in 51.4, deze uitdrukking komt ook voor in de bijbel (Psalm 114:4,6).
Er is een zeldzame vermelding van plaatsen in 56.5: Parthia en Medes - dat waren oude koninkrijken in het gebied van Iran/Irak. Dat is het gebied waar Henoch waarschijnlijk leefde, maar het is moeilijk om te weten of hij deze oorspronkelijke namen gebruikt in zijn boek, of dat ze later vervangen zijn door vertalers met hun eigen namen voor de gebieden, die zij dachten te worden genoemd.
Sectie 12-2: DE TWEEDE TOESPRAAK
45.1 En dit is de tweede toespraak.
Over hen die de Naam van de Elohim der Elohimscharen en de woning van de heiligen ontkennen.
45.2 Zij zullen niet opstijgen naar de hemel, noch zullen zij komen op de aarde, dat zal het lot zijn van de zondaars die weigeren de naam van de Elohim der Elohimscharen te erkennen, die worden vastgehouden voor de Dag van Smart en Verdrukking.
45.3 “Op die dag zal de Messias zitten op de Troon van Glorie en over hun werken oordelen. Hun rustplaatsen zullen zijn zonder getal en hun geest in hen zal sterk groeien wanneer ze mijn Messias zien en degenen die een beroep doen op mijn Heilige en Elohimlijke Naam.
45.4 Op die dag zal Ik mijn Messias onder hen doen wonen en Ik zal de hemel transformeren en het tot een eeuwige zegen en licht maken.
45.5 Ik zal de droge grond transformeren en tot een zegen maken, en Ik zal mijn uitverkorenen daar laten wonen, maar zij die zondigen en het kwaad doen, zullen daarop niet wandelen.
45.6 Want ik heb gezien, en heb mijn rechtvaardigen met vrede verzadigd, en gezet voor mijn aangezicht, maar voor de zondaars nadert mijn oordeel, zodat ik hen kan vernietigen van het aangezicht der aarde”.
46.1 En daar zag ik Hem die de “Oude van dagen” is, en zijn hoofd was zo wit als wol. En met hem was er een ander wiens gezicht het uiterlijk had van een man en zijn gezicht was vol van genade als één van de heilige engelen.
46.2 En ik vroeg één van de heilige engelen, die met mij ging en mij al de geheimen toonde over die Zoon des mensen, wie hij is, en van waar hij was, en waarom hij ging met de Oude van Dagen.
46.3 En hij antwoordde mij en zei tegen mij: "Dit is de Zoon des mensen, die de gerechtigheid heeft en waarin de gerechtigheid verblijft. Hij zal onthullen al de schatten en dat wat geheim is, want de Elohim der Elohimscharen heeft hem gekozen, en door oprechtheid heeft zijn bestemming overtroffen alle anderen voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen voor altijd.
46.4 En deze Zoon des mensen, die u hebt gezien, zal de koningen en de machtigen van hun rustplaatsen laten opstaan, en de sterken van hun tronen, en de teugels van de sterke losmaken en de tanden breken van de zondaars.
46.5 Hij zal neerwerpen, de koningen van hun tronen, en hun koninkrijken, want zij verElohimlijken en loven Hem niet, en erkenden niet nederig door wie hun koninkrijken aan hen werd gegeven.
46.6 Hij zal neerwerpen de gezichten van de sterke, en schaamte zal hen vullen, en de duisternis zal hun woning zijn, en met de wormen zal hun rustplaats worden. Zij zullen geen hoop hebben op een opstaan van deze rustplaatsen, want ze verhoogden niet de naam van de Elohim der Elohimscharen.
46.7 En dezen zijn degenen die oordelen over de sterren van de hemel, en hun handen opsteken tegen de Allerhoogste, en vertrappen de droge grond waar ze verblijven. En al hun daden tonen ongerechtigheid, en hun macht berust op hun rijkdom, en hun geloof in hun Yahuahen die zij hebben gemaakt met hun handen, en die de naam van de Elohim der Elohimscharen ontkennen.
46.8 Maar zij zullen worden verdreven uit de huizen van zijn gemeente, en van de gelovigen die afhankelijk zijn van de naam van de Elohim der Elohimscharen.
47.1 In die dagen zal het gebed van de rechtvaardige, en het bloed van de rechtvaardige zijn opgestegen vanaf de aarde voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.
47.2 In de dagen zullen de Heiligen die wonen in de hemel zich verenigen met één stem, en bidden, loven, danken en zegenen, en roepen in de naam van de Elohim der Elohimscharen. Omwille van het bloed van de rechtvaardigen dat is vergoten. Vanwege het gebed van de rechtvaardige, zodat het niet zal ophouden voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, zodat recht kan worden gedaan aan hen en dat hun geduld niet eeuwig moet duren. "
47.3 In die dagen zag ik de Oude van dagen zitten op de troon van Zijn Elohimlijkheid en de Boeken van de Levenden werden geopend voor Hem en al Zijn Elohimscharen, die wonen in de hemel boven, en zijn Raad stond voor Hem.
47.4 En de harten van de heiligen waren zo vol van vreugde dat het aantal van de gerechtigheid was bereikt, en het gebed van de rechtvaardige was gehoord, en het bloed van de rechtvaardigen was niet nodig voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.
48.1 In plaats daarvan zag ik een onuitputtelijke bron van gerechtigheid en vele bronnen van wijsheid omringden het, en al de dorstigen dronken hiervan en werden vervuld met wijsheid, en hun woning was bij de rechtvaardigen en de heiligen en de uitverkorenen.
48.2 En op dat uur werd de Zoon des mensen geroepen in de aanwezigheid van de Elohim der Elohimscharen, en zijn naam gebracht tot de Oude van dagen.
48.3 Nog voor de zon en de sterrenbeelden werden geschapen, voordat de sterren van de hemel werden gemaakt, werd zijn naam genoemd voor het aangezicht van de Elohim van de Elohimscharen.
48.4 Hij zal een staf zijn voor de rechtvaardigen en de heiligen, zodat ze kunnen leunen op hem en niet vallen, en hij zal het Licht van de naties zijn en hij zal de hoop zijn van degenen die treuren in hun hart.
48.5 Alle mensen die wonen op het droge zullen nedervallen, en aanbidden voor zijn aangezicht, en ze zullen zegenen, loven, en aanbidden met psalmen, de naam van de Elohim der Elohimscharen.
48.6 Hiervoor werd hij gekozen, en verborgen bij Hem, voordat de wereld werd geschapen, en voor altijd.
48.7 Maar de wijsheid van de Elohim der Elohimscharen heeft hem geopenbaard aan de heiligen en de rechtvaardigen, want hij heeft de bestemming van de rechtvaardige veilig gesteld, Voor allen die deze wereld hebben gehaat en de ongerechtigheid afgewezen. Al het werk en de manieren waarop wat zij hebben gehaat in de naam van de Elohim der Elohimscharen. Want in zijn naam zijn zij gered en Hij is degene die hun het leven geeft.
48.8 In die dagen zullen de koningen van de aarde en de sterken, die beschikken over de droge grond worden terneergeslagen als gevolg van het werk van hun handen, want op de dag van hun kwelling en moeite zullen ze zichzelf niet kunnen redden.
48.9 Ik zal hen in de handen van mijn uitverkorenen geven, als stro in het vuur, en als lood in het water, dus zullen ze branden in het aangezicht van de rechtvaardigen, en wegzinken in het aangezicht van de heiligen, en geen spoor zal meer gevonden worden van dezen.
48.10 Op de dag van hun ellende zal er rust zijn op de aarde en zij zullen neervallen voor het aangezicht van Hem en zullen niet meer verrijzen. Daar zal niemand zijn die hen bij de hand neemt en zal zorgen voor hen, want zij ontkenden de Elohim van de Elohimscharen en zijn Messias. Dat de naam van de Elohim der Elohimscharen gezegend zal worden!
49.1 Want de wijsheid is uitgegoten als water en de glorie zal niet verdwijnen voor de aangezicht van Hem voor eeuwig en altijd.
49.2 Want Hij is machtig in alle geheimen van gerechtigheid, en de ongerechtigheid zal voorbijgaan als een schaduw en geen bestaan meer hebben, want de Messias staat voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen en Zijn glorie is voor altijd en eeuwig, en Zijn kracht is voor alle generaties.
49.3 In Hem woont de geest van wijsheid, de geest die inzicht geeft, de geest van kennis en van macht, en de geest van hen die ontslapen zijn in gerechtigheid.
49.4 Hij zal oordelen over de dingen die geheim zijn, en niemand zal in staat zijn om een ijdel woord te zeggen voor Hem, want hij is gekozen voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, in overeenstemming met Zijn wil.
50.1 En in die dagen zal een verandering optreden voor de heiligen en uitverkorenen, het Licht der Dagen zal op hen rusten en de Elohimlijkheid en eer keren terug naar de heiligen.
50.2 Op de dag van de benauwdheid zal onheil worden opgehoopt tegen de zondaars, maar de rechtvaardige zal overwinnen in de naam des Heren der Elohimscharen, en Hij zal dit tonen aan anderen, zodat zij zich mochten bekeren en verlaten het werk van hun handen.
50.3 Zij zullen geen eer krijgen voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, maar in Zijn Naam zullen ze gered worden en de Elohim der Elohimscharen zal zich over hen ontfermen, want Zijn goedertierenheid is groot.
50.4 Hij is rechtvaardig in zijn oordeel, en voor zijn Elohimlijkheid zal de ongerechtigheid niet in staat zijn om staande te blijven tegen Zijn oordeel, hij die geen berouw toont zal worden vernietigd.
50.5 “Vanaf dat moment zal ik hen niet meer genadig zijn”, zegt de Elohim der Elohimscharen.
51.1 In die dagen zal de aarde terug geven wat het is toevertrouwd, en Sheol zal teruggeven, wat het is toevertrouwd, en wat zij heeft gekregen. En de vernietiging zal teruggeven wat ze verschuldigd is.
51.2 Hij zal de rechtvaardigen en de heiligen kiezen uit het midden van hen, want de dag is nabij gekomen waarop zij moeten worden gered.
51.3 En in die dagen, zal de Messias zitten op zijn troon, en al de geheimen van wijsheid zullen voortvloeien uit de raad van zijn mond, want de Elohim der Elohimscharen heeft Hem benoemd en verElohimlijkt Hem.
51.4 In die dagen springen de bergen als rammen, en de heuvelen zullen huppelen als lammeren, voldaan met melk, en allen zullen worden als engelen in de hemel.
51.5 Hun gezichten zullen stralen van vreugde, want in die dagen zal de Messias zijn opgestaan en de aarde zal zich verblijden. En de rechtvaardigen zullen zich daarop verblijven en de uitverkorenen zullen daarop wandelen.
52.1 En na die dagen, op die plaats waar ik al de visioenen had gezien van dat wat geheim is, was ik opgenomen door wervelwinden, en die brachten mij naar het westen.
52.2 Daar zagen mijn ogen de geheimen van de hemel, alles wat zal plaatsvinden op aarde: een berg van ijzer, en een berg van koper, en een berg van zilver, en een berg van goud, en een berg van zacht metaal, en een berg van lood.
52.3 Toen vroeg ik de engel die met mij ging, en zei: “Wat zijn deze dingen die ik heb gezien en hun geheim?”
52.4 En hij zeide tot mij: “Al deze dingen die je hebt gezien dienen het gezag van Zijn Messias, zodat hij sterk en krachtig is op de aarde.”
52.5 En toen antwoordde de engel van de vrede mij en zei: “Wacht even en je zult zien, alles wat geheim is, hetwelk de Elohim der Elohimscharen heeft vastgesteld, zal aan u worden geopenbaard.
52.6 Deze bergen, die u hebt gezien, de berg van ijzer, en de berg van koper, en de berg van zilver, en de berg van goud, en de berg van zacht metaal, en de berg van lood. Al deze zullen voor het aangezicht van de Messias zijn als was voor een vuur, en als het water dat neerkomt van boven op deze bergen, ze zullen zacht worden onder zijn voeten.
52.7 Het zal geschieden in die dagen, dat noch door goud, noch door zilver, de mensen zichzelf zullen redden, ze zullen niet in staat zijn om zichzelf te redden, of om te vluchten.
52.8 En er zal geen ijzer zijn voor oorlog, noch materiaal voor een borstplaat; brons zal niet gebruikt worden, en tin zal van geen enkel nut zijn en zal tellen als niets, en lood zal men niet willen.
52.9 Al deze zullen worden weggevaagd en vernietigd van het aangezicht van de aarde wanneer de Messias verschijnt voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.”
53.1 En mijn ogen zagen daar een diep dal, en haar mond stond open, en al degenen die wonen op de droge grond en de zee en de eilanden zullen gaven, geschenken en offers brengen naar Hem, maar die diepe vallei zal niet vol raken.
53.2 En hun handen doen kwaad, en alles wat de rechtvaardigen maken wat de zondaars boosaardig verslinden, deze zondaars zullen worden vernietigd voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, en zullen worden verbannen van het gezicht van zijn aarde, onophoudelijk voor eeuwig en altijd.
53.3 Want ik zag de engelen van de straf uitgaan en alle instrumenten van Satan voorbereiden.
53.4 Toen vroeg ik de engel van de vrede, die met mij ging, en ik vroeg hem: “Voor wie zijn zij deze instrumenten aan het opstellen?”
53.5 En hij zeide tot mij: “Zij bereiden deze voor voor de koningen en de machtigen van deze aarde, zodat zij door middel van deze kunnen worden vernietigd.
53.6 En daarna zullen de rechtvaardigen en de Messias ervoor zorgen dat het huis van zijn gemeente zal verschijnen, vanaf dat moment, in de naam van de Elohim der Elohimscharen zullen ze niet worden belemmerd.
53.7 En voor Zijn aangezicht zullen deze bergen niet vast staan, net als de grond, en de heuvels zullen zijn als een waterbron, en de rechtvaardigen zullen rust hebben van de slechte behandeling door de zondaars.”
54.1 Ik keek, en wendde mij tot een ander deel van de aarde, en ik zag daar een diepe vallei met een brandend vuur.
54.2 Daarheen brachten ze de koningen en de sterken en wierpen ze in die vallei.
54.3 En daar zagen mijn ogen hoe zij instrumenten maakten voor hen, ijzeren kettingen met een onschatbaar gewicht.
54.4 En ik vroeg de engel van de vrede, die met mij ging, en zei: “Deze ketenen, voor wie zijn ze bereid?”
54.5 En hij zeide tot mij: “Deze worden voorbereid voor de legers van Azazel, zodat men hen kan nemen, en ze in het laagste deel van de hel gooien, en ze zullen hun kaken bedekken met ruwe stenen, zoals de Elohim der Elohimscharen geboden heeft.
54.6 En Michaël, Gabriël, Raphaël en Pnuël, zullen hen grijpen op die grote dag. Zij zullen hen op die dag gooien in de oven van brandend vuur, zodat de Elohim der Elohimscharen wraak kan nemen op hen vanwege hun ongerechtigheid, omdat zij dienaren werden van Satan, en op een dwaalspoor brachten hen die wonen op het droge.
54.7 In die dagen zal de straf van de Elohim der Elohimscharen uitgaan, en al de voorraadkamers van de wateren die boven de hemel zijn en onder de aarde, zullen worden geopend.
54.8 Al deze wateren zullen worden samengevoegd met de wateren die boven de hemel zijn. Het water van boven de hemel is mannelijk en het water dat van onder de aarde is, is vrouwelijk.
54,9 En al diegenen die wonen op het droge, en degenen die wonen onder de uiteinden van de hemel, zullen worden weggevaagd.
54.10 En hierdoor zullen ze hun ongerechtigheid erkennen, die zij hebben gepleegd op de aarde, en door deze zullen worden vernietigd.”
55.1 Na deze had de Oude van Dagen berouw, en zei: “Ik heb zonder doel vernietigd al diegenen die woonden op het droge.”
55.2 En hij zwoer bij zijn Grote Naam: “Van nu af aan zal ik deze daad niet uitvoeren ten opzichte van alle mensen die wonen op het droge grond. Daarom zal ik een teken aan de hemel zetten, en het zal een onderpand zijn van het geloof tussen mij en hen voor altijd, zo lang de hemel is boven de aarde.
55.3 En dit zal in overeenstemming zijn met mijn bevel. Wanneer Ik hen wil aangrijpen door de handen van de engelen, op de dag van verdrukking en pijn, in het aangezicht van mijn woede en mijn toorn, mijn toorn en boosheid blijft op hen,” zegt de Elohim, de Elohim der Elohimscharen.
55.4 “Jullie machtige koningen, die wonen op de droge grond zullen worden verplicht om mijn Messias te zien zitten op de troon van mijn Glorie, en als rechter, in de naam des Heren der Elohimscharen, Azazel, al zijn medegenoten en al zijn legers.” Zij dragen ketenen van ijzer en brons.
56.2 Ik vroeg de engel van de vrede, die met mij ging, zeggende: “Naar wie gaan de engelen die deze ketenen dragen?”
56.3 En hij zeide tot mij: “Ieder naar zijn eigen uitgekozenen en hun geliefden, zodat zij kunnen worden geworpen in de kloof, in de diepten van de vallei.”
56.4 En dan zal dit dal gevuld worden met de uitgekozenen en de geliefden, en de dagen van hun leven zal ten einde komen, en de dagen van hun toonaangevende dwaalspoor niet meer worden geteld.
56.5 In die dagen zullen de engelen bij elkaar worden verzameld, en zichzelf werpen naar het oosten, op de Parten en Meden. Zij zullen de koningen opjagen, zodat een storende geest over hen zal komen, en zij zullen hen verdrijven van hun tronen; en zij zullen komen als leeuwen uit hun holen, en als hongerige wolven te midden van hun kudde.
56.6 En ze gaan uit en vertrappen het land van mijn uitverkorenen, en het land van mijn uitverkorenen zullen ze vertrappen het land zal voor hen worden als een gebaand pad.
56.7 Maar de stad van mijn rechtvaardigen zal een belemmering zijn voor hun paarden en ze zullen een slachting onder elkaar aanrichten, en hun eigen rechterhand zal zich sterk tegen hen keren. Een man zal de ander niet kennen als zijn naaste, of zijn broer, noch een zoon zijn vader of zijn moeder, totdat door hun dood er vele lijken zijn, en hun straf zal niet tevergeefs zijn.
56.8 In die dagen zal de hel haar mond openen en ze zullen wegzinken in die plaats en in de vernietiging ervan, het dodenrijk zal de zondaars verzwelgen voor het aangezicht van de uitverkorenen.
57.1 En het geschiedde na deze, dat ik een ander leger zag, van wagens met hun berijders, en zij kwamen op de wind uit het oosten en uit het westen, naar het zuiden.
57.2 En de klank van het geluid van hun wagens was te horen. Toen dit gebeurde zagen de heiligen vanuit de hemel dat de zuilen van de aarde werden geschud op hun fundering. Het geluid werd gehoord vanaf de uiteinden van de aarde tot aan de uiteinden van de hemel gedurende een dag.
57.3 En allen zullen nedervallen, en aanbidden de Elohim van de Elohimscharen. Dit is het einde van de tweede toespraak.
Opmerkingen bij Sectie 12-3: De derde toespraak
De twee monsters vermeld in 60.7 worden ook genoemd in het boek van Job, misschien wel het oudste boek in de Bijbel. Zie Job 40.15;41.1. Behemoth is "het beest" en de Leviathan is “het monster van de chaos”, maar wat ze vertegenwoordigen in Henochs boek, is niet duidelijk.
In 60.10 zeggen de Wachters dat het een geheim is en dan veranderen ze snel van onderwerp. Bij 60.1 geeft Henoch zijn leeftijd, het is geschreven als 500 en geen 50 zoals in de Ethiopische afschriften. Ik heb het gevoel dat dit te wijten moet zijn aan een oude transcriptiefout, dus heb ik de 50 vervangen met het meest waarschijnlijke alternatief. Ik vermoed dat Henochs exacte leeftijd berekend was door de Wachters, gebaseerd op het verhaal van zijn geboorte, dat zou een zeldzaamheid zijn om te weten in de dagen voordat kalenders in het dagelijkse gebruik voorkwamen.
45.1 En dit is de tweede toespraak.
Over hen die de Naam van de Elohim der Elohimscharen en de woning van de heiligen ontkennen.
45.2 Zij zullen niet opstijgen naar de hemel, noch zullen zij komen op de aarde, dat zal het lot zijn van de zondaars die weigeren de naam van de Elohim der Elohimscharen te erkennen, die worden vastgehouden voor de Dag van Smart en Verdrukking.
45.3 “Op die dag zal de Messias zitten op de Troon van Glorie en over hun werken oordelen. Hun rustplaatsen zullen zijn zonder getal en hun geest in hen zal sterk groeien wanneer ze mijn Messias zien en degenen die een beroep doen op mijn Heilige en Elohimlijke Naam.
45.4 Op die dag zal Ik mijn Messias onder hen doen wonen en Ik zal de hemel transformeren en het tot een eeuwige zegen en licht maken.
45.5 Ik zal de droge grond transformeren en tot een zegen maken, en Ik zal mijn uitverkorenen daar laten wonen, maar zij die zondigen en het kwaad doen, zullen daarop niet wandelen.
45.6 Want ik heb gezien, en heb mijn rechtvaardigen met vrede verzadigd, en gezet voor mijn aangezicht, maar voor de zondaars nadert mijn oordeel, zodat ik hen kan vernietigen van het aangezicht der aarde”.
46.1 En daar zag ik Hem die de “Oude van dagen” is, en zijn hoofd was zo wit als wol. En met hem was er een ander wiens gezicht het uiterlijk had van een man en zijn gezicht was vol van genade als één van de heilige engelen.
46.2 En ik vroeg één van de heilige engelen, die met mij ging en mij al de geheimen toonde over die Zoon des mensen, wie hij is, en van waar hij was, en waarom hij ging met de Oude van Dagen.
46.3 En hij antwoordde mij en zei tegen mij: "Dit is de Zoon des mensen, die de gerechtigheid heeft en waarin de gerechtigheid verblijft. Hij zal onthullen al de schatten en dat wat geheim is, want de Elohim der Elohimscharen heeft hem gekozen, en door oprechtheid heeft zijn bestemming overtroffen alle anderen voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen voor altijd.
46.4 En deze Zoon des mensen, die u hebt gezien, zal de koningen en de machtigen van hun rustplaatsen laten opstaan, en de sterken van hun tronen, en de teugels van de sterke losmaken en de tanden breken van de zondaars.
46.5 Hij zal neerwerpen, de koningen van hun tronen, en hun koninkrijken, want zij verElohimlijken en loven Hem niet, en erkenden niet nederig door wie hun koninkrijken aan hen werd gegeven.
46.6 Hij zal neerwerpen de gezichten van de sterke, en schaamte zal hen vullen, en de duisternis zal hun woning zijn, en met de wormen zal hun rustplaats worden. Zij zullen geen hoop hebben op een opstaan van deze rustplaatsen, want ze verhoogden niet de naam van de Elohim der Elohimscharen.
46.7 En dezen zijn degenen die oordelen over de sterren van de hemel, en hun handen opsteken tegen de Allerhoogste, en vertrappen de droge grond waar ze verblijven. En al hun daden tonen ongerechtigheid, en hun macht berust op hun rijkdom, en hun geloof in hun Yahuahen die zij hebben gemaakt met hun handen, en die de naam van de Elohim der Elohimscharen ontkennen.
46.8 Maar zij zullen worden verdreven uit de huizen van zijn gemeente, en van de gelovigen die afhankelijk zijn van de naam van de Elohim der Elohimscharen.
47.1 In die dagen zal het gebed van de rechtvaardige, en het bloed van de rechtvaardige zijn opgestegen vanaf de aarde voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.
47.2 In de dagen zullen de Heiligen die wonen in de hemel zich verenigen met één stem, en bidden, loven, danken en zegenen, en roepen in de naam van de Elohim der Elohimscharen. Omwille van het bloed van de rechtvaardigen dat is vergoten. Vanwege het gebed van de rechtvaardige, zodat het niet zal ophouden voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, zodat recht kan worden gedaan aan hen en dat hun geduld niet eeuwig moet duren. "
47.3 In die dagen zag ik de Oude van dagen zitten op de troon van Zijn Elohimlijkheid en de Boeken van de Levenden werden geopend voor Hem en al Zijn Elohimscharen, die wonen in de hemel boven, en zijn Raad stond voor Hem.
47.4 En de harten van de heiligen waren zo vol van vreugde dat het aantal van de gerechtigheid was bereikt, en het gebed van de rechtvaardige was gehoord, en het bloed van de rechtvaardigen was niet nodig voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.
48.1 In plaats daarvan zag ik een onuitputtelijke bron van gerechtigheid en vele bronnen van wijsheid omringden het, en al de dorstigen dronken hiervan en werden vervuld met wijsheid, en hun woning was bij de rechtvaardigen en de heiligen en de uitverkorenen.
48.2 En op dat uur werd de Zoon des mensen geroepen in de aanwezigheid van de Elohim der Elohimscharen, en zijn naam gebracht tot de Oude van dagen.
48.3 Nog voor de zon en de sterrenbeelden werden geschapen, voordat de sterren van de hemel werden gemaakt, werd zijn naam genoemd voor het aangezicht van de Elohim van de Elohimscharen.
48.4 Hij zal een staf zijn voor de rechtvaardigen en de heiligen, zodat ze kunnen leunen op hem en niet vallen, en hij zal het Licht van de naties zijn en hij zal de hoop zijn van degenen die treuren in hun hart.
48.5 Alle mensen die wonen op het droge zullen nedervallen, en aanbidden voor zijn aangezicht, en ze zullen zegenen, loven, en aanbidden met psalmen, de naam van de Elohim der Elohimscharen.
48.6 Hiervoor werd hij gekozen, en verborgen bij Hem, voordat de wereld werd geschapen, en voor altijd.
48.7 Maar de wijsheid van de Elohim der Elohimscharen heeft hem geopenbaard aan de heiligen en de rechtvaardigen, want hij heeft de bestemming van de rechtvaardige veilig gesteld, Voor allen die deze wereld hebben gehaat en de ongerechtigheid afgewezen. Al het werk en de manieren waarop wat zij hebben gehaat in de naam van de Elohim der Elohimscharen. Want in zijn naam zijn zij gered en Hij is degene die hun het leven geeft.
48.8 In die dagen zullen de koningen van de aarde en de sterken, die beschikken over de droge grond worden terneergeslagen als gevolg van het werk van hun handen, want op de dag van hun kwelling en moeite zullen ze zichzelf niet kunnen redden.
48.9 Ik zal hen in de handen van mijn uitverkorenen geven, als stro in het vuur, en als lood in het water, dus zullen ze branden in het aangezicht van de rechtvaardigen, en wegzinken in het aangezicht van de heiligen, en geen spoor zal meer gevonden worden van dezen.
48.10 Op de dag van hun ellende zal er rust zijn op de aarde en zij zullen neervallen voor het aangezicht van Hem en zullen niet meer verrijzen. Daar zal niemand zijn die hen bij de hand neemt en zal zorgen voor hen, want zij ontkenden de Elohim van de Elohimscharen en zijn Messias. Dat de naam van de Elohim der Elohimscharen gezegend zal worden!
49.1 Want de wijsheid is uitgegoten als water en de glorie zal niet verdwijnen voor de aangezicht van Hem voor eeuwig en altijd.
49.2 Want Hij is machtig in alle geheimen van gerechtigheid, en de ongerechtigheid zal voorbijgaan als een schaduw en geen bestaan meer hebben, want de Messias staat voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen en Zijn glorie is voor altijd en eeuwig, en Zijn kracht is voor alle generaties.
49.3 In Hem woont de geest van wijsheid, de geest die inzicht geeft, de geest van kennis en van macht, en de geest van hen die ontslapen zijn in gerechtigheid.
49.4 Hij zal oordelen over de dingen die geheim zijn, en niemand zal in staat zijn om een ijdel woord te zeggen voor Hem, want hij is gekozen voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, in overeenstemming met Zijn wil.
50.1 En in die dagen zal een verandering optreden voor de heiligen en uitverkorenen, het Licht der Dagen zal op hen rusten en de Elohimlijkheid en eer keren terug naar de heiligen.
50.2 Op de dag van de benauwdheid zal onheil worden opgehoopt tegen de zondaars, maar de rechtvaardige zal overwinnen in de naam des Heren der Elohimscharen, en Hij zal dit tonen aan anderen, zodat zij zich mochten bekeren en verlaten het werk van hun handen.
50.3 Zij zullen geen eer krijgen voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, maar in Zijn Naam zullen ze gered worden en de Elohim der Elohimscharen zal zich over hen ontfermen, want Zijn goedertierenheid is groot.
50.4 Hij is rechtvaardig in zijn oordeel, en voor zijn Elohimlijkheid zal de ongerechtigheid niet in staat zijn om staande te blijven tegen Zijn oordeel, hij die geen berouw toont zal worden vernietigd.
50.5 “Vanaf dat moment zal ik hen niet meer genadig zijn”, zegt de Elohim der Elohimscharen.
51.1 In die dagen zal de aarde terug geven wat het is toevertrouwd, en Sheol zal teruggeven, wat het is toevertrouwd, en wat zij heeft gekregen. En de vernietiging zal teruggeven wat ze verschuldigd is.
51.2 Hij zal de rechtvaardigen en de heiligen kiezen uit het midden van hen, want de dag is nabij gekomen waarop zij moeten worden gered.
51.3 En in die dagen, zal de Messias zitten op zijn troon, en al de geheimen van wijsheid zullen voortvloeien uit de raad van zijn mond, want de Elohim der Elohimscharen heeft Hem benoemd en verElohimlijkt Hem.
51.4 In die dagen springen de bergen als rammen, en de heuvelen zullen huppelen als lammeren, voldaan met melk, en allen zullen worden als engelen in de hemel.
51.5 Hun gezichten zullen stralen van vreugde, want in die dagen zal de Messias zijn opgestaan en de aarde zal zich verblijden. En de rechtvaardigen zullen zich daarop verblijven en de uitverkorenen zullen daarop wandelen.
52.1 En na die dagen, op die plaats waar ik al de visioenen had gezien van dat wat geheim is, was ik opgenomen door wervelwinden, en die brachten mij naar het westen.
52.2 Daar zagen mijn ogen de geheimen van de hemel, alles wat zal plaatsvinden op aarde: een berg van ijzer, en een berg van koper, en een berg van zilver, en een berg van goud, en een berg van zacht metaal, en een berg van lood.
52.3 Toen vroeg ik de engel die met mij ging, en zei: “Wat zijn deze dingen die ik heb gezien en hun geheim?”
52.4 En hij zeide tot mij: “Al deze dingen die je hebt gezien dienen het gezag van Zijn Messias, zodat hij sterk en krachtig is op de aarde.”
52.5 En toen antwoordde de engel van de vrede mij en zei: “Wacht even en je zult zien, alles wat geheim is, hetwelk de Elohim der Elohimscharen heeft vastgesteld, zal aan u worden geopenbaard.
52.6 Deze bergen, die u hebt gezien, de berg van ijzer, en de berg van koper, en de berg van zilver, en de berg van goud, en de berg van zacht metaal, en de berg van lood. Al deze zullen voor het aangezicht van de Messias zijn als was voor een vuur, en als het water dat neerkomt van boven op deze bergen, ze zullen zacht worden onder zijn voeten.
52.7 Het zal geschieden in die dagen, dat noch door goud, noch door zilver, de mensen zichzelf zullen redden, ze zullen niet in staat zijn om zichzelf te redden, of om te vluchten.
52.8 En er zal geen ijzer zijn voor oorlog, noch materiaal voor een borstplaat; brons zal niet gebruikt worden, en tin zal van geen enkel nut zijn en zal tellen als niets, en lood zal men niet willen.
52.9 Al deze zullen worden weggevaagd en vernietigd van het aangezicht van de aarde wanneer de Messias verschijnt voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.”
53.1 En mijn ogen zagen daar een diep dal, en haar mond stond open, en al degenen die wonen op de droge grond en de zee en de eilanden zullen gaven, geschenken en offers brengen naar Hem, maar die diepe vallei zal niet vol raken.
53.2 En hun handen doen kwaad, en alles wat de rechtvaardigen maken wat de zondaars boosaardig verslinden, deze zondaars zullen worden vernietigd voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, en zullen worden verbannen van het gezicht van zijn aarde, onophoudelijk voor eeuwig en altijd.
53.3 Want ik zag de engelen van de straf uitgaan en alle instrumenten van Satan voorbereiden.
53.4 Toen vroeg ik de engel van de vrede, die met mij ging, en ik vroeg hem: “Voor wie zijn zij deze instrumenten aan het opstellen?”
53.5 En hij zeide tot mij: “Zij bereiden deze voor voor de koningen en de machtigen van deze aarde, zodat zij door middel van deze kunnen worden vernietigd.
53.6 En daarna zullen de rechtvaardigen en de Messias ervoor zorgen dat het huis van zijn gemeente zal verschijnen, vanaf dat moment, in de naam van de Elohim der Elohimscharen zullen ze niet worden belemmerd.
53.7 En voor Zijn aangezicht zullen deze bergen niet vast staan, net als de grond, en de heuvels zullen zijn als een waterbron, en de rechtvaardigen zullen rust hebben van de slechte behandeling door de zondaars.”
54.1 Ik keek, en wendde mij tot een ander deel van de aarde, en ik zag daar een diepe vallei met een brandend vuur.
54.2 Daarheen brachten ze de koningen en de sterken en wierpen ze in die vallei.
54.3 En daar zagen mijn ogen hoe zij instrumenten maakten voor hen, ijzeren kettingen met een onschatbaar gewicht.
54.4 En ik vroeg de engel van de vrede, die met mij ging, en zei: “Deze ketenen, voor wie zijn ze bereid?”
54.5 En hij zeide tot mij: “Deze worden voorbereid voor de legers van Azazel, zodat men hen kan nemen, en ze in het laagste deel van de hel gooien, en ze zullen hun kaken bedekken met ruwe stenen, zoals de Elohim der Elohimscharen geboden heeft.
54.6 En Michaël, Gabriël, Raphaël en Pnuël, zullen hen grijpen op die grote dag. Zij zullen hen op die dag gooien in de oven van brandend vuur, zodat de Elohim der Elohimscharen wraak kan nemen op hen vanwege hun ongerechtigheid, omdat zij dienaren werden van Satan, en op een dwaalspoor brachten hen die wonen op het droge.
54.7 In die dagen zal de straf van de Elohim der Elohimscharen uitgaan, en al de voorraadkamers van de wateren die boven de hemel zijn en onder de aarde, zullen worden geopend.
54.8 Al deze wateren zullen worden samengevoegd met de wateren die boven de hemel zijn. Het water van boven de hemel is mannelijk en het water dat van onder de aarde is, is vrouwelijk.
54,9 En al diegenen die wonen op het droge, en degenen die wonen onder de uiteinden van de hemel, zullen worden weggevaagd.
54.10 En hierdoor zullen ze hun ongerechtigheid erkennen, die zij hebben gepleegd op de aarde, en door deze zullen worden vernietigd.”
55.1 Na deze had de Oude van Dagen berouw, en zei: “Ik heb zonder doel vernietigd al diegenen die woonden op het droge.”
55.2 En hij zwoer bij zijn Grote Naam: “Van nu af aan zal ik deze daad niet uitvoeren ten opzichte van alle mensen die wonen op het droge grond. Daarom zal ik een teken aan de hemel zetten, en het zal een onderpand zijn van het geloof tussen mij en hen voor altijd, zo lang de hemel is boven de aarde.
55.3 En dit zal in overeenstemming zijn met mijn bevel. Wanneer Ik hen wil aangrijpen door de handen van de engelen, op de dag van verdrukking en pijn, in het aangezicht van mijn woede en mijn toorn, mijn toorn en boosheid blijft op hen,” zegt de Elohim, de Elohim der Elohimscharen.
55.4 “Jullie machtige koningen, die wonen op de droge grond zullen worden verplicht om mijn Messias te zien zitten op de troon van mijn Glorie, en als rechter, in de naam des Heren der Elohimscharen, Azazel, al zijn medegenoten en al zijn legers.” Zij dragen ketenen van ijzer en brons.
56.2 Ik vroeg de engel van de vrede, die met mij ging, zeggende: “Naar wie gaan de engelen die deze ketenen dragen?”
56.3 En hij zeide tot mij: “Ieder naar zijn eigen uitgekozenen en hun geliefden, zodat zij kunnen worden geworpen in de kloof, in de diepten van de vallei.”
56.4 En dan zal dit dal gevuld worden met de uitgekozenen en de geliefden, en de dagen van hun leven zal ten einde komen, en de dagen van hun toonaangevende dwaalspoor niet meer worden geteld.
56.5 In die dagen zullen de engelen bij elkaar worden verzameld, en zichzelf werpen naar het oosten, op de Parten en Meden. Zij zullen de koningen opjagen, zodat een storende geest over hen zal komen, en zij zullen hen verdrijven van hun tronen; en zij zullen komen als leeuwen uit hun holen, en als hongerige wolven te midden van hun kudde.
56.6 En ze gaan uit en vertrappen het land van mijn uitverkorenen, en het land van mijn uitverkorenen zullen ze vertrappen het land zal voor hen worden als een gebaand pad.
56.7 Maar de stad van mijn rechtvaardigen zal een belemmering zijn voor hun paarden en ze zullen een slachting onder elkaar aanrichten, en hun eigen rechterhand zal zich sterk tegen hen keren. Een man zal de ander niet kennen als zijn naaste, of zijn broer, noch een zoon zijn vader of zijn moeder, totdat door hun dood er vele lijken zijn, en hun straf zal niet tevergeefs zijn.
56.8 In die dagen zal de hel haar mond openen en ze zullen wegzinken in die plaats en in de vernietiging ervan, het dodenrijk zal de zondaars verzwelgen voor het aangezicht van de uitverkorenen.
57.1 En het geschiedde na deze, dat ik een ander leger zag, van wagens met hun berijders, en zij kwamen op de wind uit het oosten en uit het westen, naar het zuiden.
57.2 En de klank van het geluid van hun wagens was te horen. Toen dit gebeurde zagen de heiligen vanuit de hemel dat de zuilen van de aarde werden geschud op hun fundering. Het geluid werd gehoord vanaf de uiteinden van de aarde tot aan de uiteinden van de hemel gedurende een dag.
57.3 En allen zullen nedervallen, en aanbidden de Elohim van de Elohimscharen. Dit is het einde van de tweede toespraak.
Opmerkingen bij Sectie 12-3: De derde toespraak
De twee monsters vermeld in 60.7 worden ook genoemd in het boek van Job, misschien wel het oudste boek in de Bijbel. Zie Job 40.15;41.1. Behemoth is "het beest" en de Leviathan is “het monster van de chaos”, maar wat ze vertegenwoordigen in Henochs boek, is niet duidelijk.
In 60.10 zeggen de Wachters dat het een geheim is en dan veranderen ze snel van onderwerp. Bij 60.1 geeft Henoch zijn leeftijd, het is geschreven als 500 en geen 50 zoals in de Ethiopische afschriften. Ik heb het gevoel dat dit te wijten moet zijn aan een oude transcriptiefout, dus heb ik de 50 vervangen met het meest waarschijnlijke alternatief. Ik vermoed dat Henochs exacte leeftijd berekend was door de Wachters, gebaseerd op het verhaal van zijn geboorte, dat zou een zeldzaamheid zijn om te weten in de dagen voordat kalenders in het dagelijkse gebruik voorkwamen.
Sectie 12-3: DE DERDE TOESPRAAK
58.1 En ik begon de derde toespraak uit te spreken. Over de rechtvaardigen en over de uitverkorenen.
58.2 Zalig zijt gij, de rechtvaardigen en de uitverkorenen, want uw bestemming zal glorierijk zijn!
58.3 De rechtvaardigen zullen komen in het licht van de zon en de uitverkorenen in het licht van het eeuwige leven. En er zal geen einde zijn aan de dag van hun leven en de dagen die heilig zullen zijn zonder getal.
58.4 Zij zullen zoeken het licht en gerechtigheid en vinden in de Elohim der Elohimscharen. Vrede zal zijn voor de rechtvaardigen met de Elohim van de wereld!
58.5 En na deze zal tegen de heiligen worden gezegd dat zij zoeken in de hemel de geheimen van gerechtigheid, de bestemming van het geloof, want het is geworden zo helder als de zon op de droge grond, en de duisternis is voorbij gegaan.
58.6 Er zal een onafgebroken licht zijn, en geen limiet van dagen zal er komen, want de duisternis zal vooraf worden vernietigd. En het licht zal blijven bestaan voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, en het licht van oprechtheid zal zijn voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, voor altijd.
[ 59.1-3 zie na 71.17 ]
60.1 In het vijftigste jaar, in de zevende maand, op de veertiende dag van de maand van het leven van Henoch. In dit visioen zag ik hoe de hemel der hemelen heftig werd geschud, en de Elohimscharen van de Allerhoogste en de engelen, een duizend duizenden en tienduizend maal tienduizend, extreem verstoord waren.
60.2 Toen zag ik de Oude van dagen zitten op de troon van zijn Elohimlijkheid en de engelen en rechtvaardigen zaten om Hem heen.
60.3 En een grote beving greep me aan, en angst nam bezit van mij, en mijn lendenen stortten in en gaven het op, mijn hele wezen smolt, en ik viel op mijn aangezicht.
60.4 En de heilige Michaël stuurde nog een heilige engel, een van de heilige engelen, en hij hief mij op, en als hij mij oprichtte keerde mijn geest terug, want ik was niet in staat geweest om de Elohimscharen te aanschouwen, en de verstoring en het schudden van de hemel.
60.5 En de heilige Michaël zei tegen mij: “Welk gezicht heeft u zo verstoord als dit? Tot op heden heeft de dag van zijn genade geduurd en Hij is barmhartig en tolerant jegens degenen die wonen op het droge.
60.6 Wanneer de dag, en de macht, en de straf, en het oordeel komen dat de Elohim der Elohimscharen heeft bereid voor degenen die dienen in het rechtvaardige oordeel, en voor degenen die het rechtvaardige oordeel ontkennen, en voor degenen die zijn naam ijdel gebruiken, en die dag is voorbereid. Voor de uitverkorenen een verbond, maar voor de zondaars een verzoeking.”
60.7 Op die dag zullen de twee monsters van elkaar worden gescheiden, een vrouwelijk monster wiens naam is Leviathan, en woont in de diepten van de zee, boven de bronnen van de wateren.
60.8 En de naam van het mannelijke monster is Behemoth, die met zijn borst een immense woestijn bezet genaamd Dendayn in het oosten van de tuin waar de uitverkorenen en de rechtvaardigen wonen. Waar mijn overgrootvader werd ontvangen, die de zevende van Adam was, de eerste mens die de Elohim der Elohimscharen geschapen heeft.
60.9 Toen vroeg ik dat aan andere engel om aan mij de kracht te tonen van die monsters, hoe ze werden gescheiden op een dag, en gegooid, in de diepten van de zee en de andere op de droge grond van de woestijn.
60.10 En hij zeide tot mij: “Mensenzoon, u wilt weten wat geheim is.”
[ 60.11-23 zie na 71.17 ]
60.24 En de engel van de vrede, die met mij was, zei tot mij: “Deze twee monsters, voorbereid in overeenstemming met de grootheid van de Elohim, zal hen de bestraffing geven van de Elohim. De kinderen worden gedood met hun moeders en de zonen met hun vaders.
60.25 Wanneer de straf van de Elohim der Elohimscharen op hen rust zal het op hen blijven rusten, zodat de straf van de Elohim der Elohimscharen niet tevergeefs op dezen zal komen. Daarna zal het oordeel komen volgens zijn genade en zijn geduld.”
61.1 En in die dagen zag ik lange koorden, gegeven aan die engelen en ze verwierven vleugels voor zichzelf, en vliegen en wenden zich naar het noorden.
61.2 En ik vroeg de engel, zeggende: “Waarom namen deze met zich mee de lange snoeren en gingen heen?” En hij zei tot mij: “ Ze gingen heen, zodat ze kunnen meten.”
61.3 En de engel die met mij was, zei tot mij: “Deze zal de afmetingen brengen van de rechtvaardigheid, en de koorden van de rechtvaardigheid naar de rechtvaardigen, opdat zij zich kunnen beroepen op de naam van de Elohim der Elohimscharen voor eeuwig en altijd.
61.4 De uitverkorenen zullen beginnen te wonen met de uitverkorenen, en deze metingen zullen worden gegeven door het geloof, en zullen de gerechtigheid versterken.
61.5 Deze metingen zullen alle geheimen onthullen van de diepten van de aarde, en degenen die werden vernietigd door de woestijn, en degenen die werden verslonden door de vissen van de zee, en door dieren, dat zij terug kunnen komen en vertrouwen op de dag van de Messias. Want niemand zal worden vernietigd voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, en niemand kan worden vernietigd.”
61.6 Al dezen boven in de hemel ontvingen een commando, en macht, en een stem, en een licht als van vuur, werd aan hen gegeven.
61.7 En Hem, die voor alles was, werd gezegend, verheven, en geprezen in wijsheid. En zij toonden zich wijs in woord en in de geest van het leven.
61.8 En de Elohim der Elohimscharen zette de Messias op de troon van zijn Elohimlijkheid, en hij zal oordelen over al het werk van de heiligen die boven in de hemel zijn, en in de weegschaal zal Hij hun daden wegen.
61.9 Toen hij zijn gezicht ophief naar hun geheime wegen om te beoordelen naar het woord van de naam van de Elohim der Elohimscharen, en hun pad naar de weg van het rechtvaardige oordeel van de Elohim, de Allerhoogste, zullen ze allemaal met één stem spreken en zegen en lof, en verheffen en verElohimlijken de Naam des Heren der Elohimscharen.
61.10 En hij zal roepen al de Elohimscharen van de hemelen en al de heiligen hierboven en de Elohimscharen van de Elohim, de Cherubijnen, en de Seraphim en de Ofannim, en al de engelen van de Macht, en al de engelen van het Prinsdom, en de Messias, en de andere Elohimscharen die op de droge grond zijn, en over het water, op die dag.
61.11 Zij zullen één stem verheffen, en zegenen, prijzen en loven en verElohimlijken, in de geest van wijsheid, in de geest van geduld en in de geest van genade, in de geest van rechtvaardigheid en van de vrede, en in de geest van goedheid. Zij zullen allen zeggen met één stem: “Gezegend is Hij, en gezegend zij de naam van de Elohim der Elohimscharen voor eeuwig en altijd.”
61.12 Al degenen die niet slapen in de hemel hierboven, zegenen Hem. Al Zijn heiligen van degenen die in de hemel zijn zullen Hem zegenen, en al de uitverkorenen van degenen die wonen in de tuin van het leven, en iedere geest, in staat om te zegenen, te loven en te verheffen, zal heiligen uw heilige Naam. En alle vlees, in het uiterste van zijn macht, zal loven en zegenen uw naam voor eeuwig en altijd.
61.13 Want groot is de genade van de Elohim der Elohimscharen, hij is genadig, en al zijn werken en al zijn krachten, zoveel als hij heeft gemaakt, heeft hij geopenbaard aan de rechtvaardigen en de uitverkorenen, in de Naam des Heren der Elohimscharen.
62.1 En de Elohim gebood de koningen, en de machtigen en de verhevenen, en degenen die op de aarde wonen, en zei: “ Open uw ogen en hef de bazuin als u in staat bent om de Messias te aanvaarden.”
62.2 En de Elohim der Elohimscharen zat op zijn troon van Glorie, en de geest van rechtvaardigheid werd uitgestort op hem, en het woord van zijn mond doodt alle zondaars en alle wettelozen, en ze worden vernietigd voor zijn aangezicht.
62.3 Op die dag, zullen al de koningen en de machtigen en verhevenen, en degenen die de aarde bezitten, opstaan en zij zullen zien en erkennen hoe hij zit op de troon van zijn Glorie. En de rechtvaardigen worden beoordeeld in gerechtigheid, voor zijn aangezicht, en geen ijdel woord is gesproken voor zijn aangezicht.
62.4 Weeën zullen komen over hen als over een vrouw in barensnood, voor wie de bevalling moeilijk is als haar kind in de mond van de baarmoeder komt, en ze moeite heeft met de bevalling.
62.5 En de ene helft van hen zal kijken naar de andere, en zij zullen doodsbang zijn, en hun gezicht terneergeslagen, en pijn zal hen aangrijpen wanneer ze zien de zoon van een vrouw, zittende op de troon van zijn Elohimlijkheid.
62.6 De machtige koningen, en al degenen die de aarde bezitten zullen loven, zegenen en verElohimlijken Hem, die alles regelt wat verborgen is.
62.7 Want vanaf het begin was de Zoon des mensen verborgen, en de Allerhoogste hield hem in de tegenwoordigheid van zijn macht, en openbaarde hem alleen voor de uitverkorenen.
62.8 En de gemeenschap van de heiligen en uitverkorenen zal worden gezaaid en al de uitverkorenen zullen voor hem staan op die dag.
62.9 En al de machtige koningen, en de verhevenen, en degenen die regeren over de droge grond, zullen neervallen voor Hem, op hun gezichten, in aanbidding, en zij zullen hun hoop vestigen op de Zoon des mensen, en zullen aanbidden voor Hem, en vragen om genade van Hem.
62.10 Maar de Elohim der Elohimscharen zal ze dan zo te neerdrukken dat ze met haast zullen weggaan van voor Hem, en hun gezichten zullen worden gevuld met schaamte, en de duisternis zal zich verdiepen op hun gezichten.
62.11 En de engelen van de straf zullen hen nemen, zodat ze kunnen terugbetalen al het verkeerde dat ze deden aan zijn kinderen en zijn uitverkorenen.
62.12 En zij zullen een toneel worden voor de rechtvaardigen en zijn uitverkorenen; zij zullen verblijd zijn over hen, voor de toorn van de Elohim der Elohimscharen die zal rusten op hen, en het zwaard van de Elohim der Elohimscharen zal dronken worden van hen.
62.13 De rechtvaardigen en de uitverkorenen zullen worden gered op die dag en ze zullen nooit de gezichten van de zondaars en de wettelozen meer zien vanaf dat moment.
62.14 En de Elohim der Elohimscharen zal blijven waken over hen en met de Zoon des mensen zullen ze wonen, eten, nederliggen en oprijzen voor eeuwig en altijd.
62.15 De rechtvaardigen en uitverkorenen die zijn opgestegen van de aarde, zullen zijn opgehouden om terneergeslagen gezichten te hebben, en zullen dragen het kleed van leven.
62.16 En dit zal een kledingstuk van leven zijn van den Elohim der Elohimscharen, en uw kleding zal niet slijten, en uw Elohimlijkheid zal niet falen in het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.
63.1 In die dagen zullen de machtige koningen die over de droge grond regeerden smeken aan de engelen van de straf aan wie zij zijn overgedragen, dat hen misschien een beetje rust wordt gegeven. Zodat ze zouden kunnen neervallen in aanbidding voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, en hun zonden belijden voor Hem.
63.2 En ze zullen zegenen en loven den Elohim der Elohimscharen, en zeggen: “Gezegend zij de Elohim der Elohimscharen, en de Elohim der koningen, de Elohim van de machtigen, en de Elohim van de rijken, en de Elohim der Elohimlijkheid, en de Elohim van wijsheid!
63.3 En alle geheimen zijn voor u bekend, en uw kracht is voor alle generaties, en uw glorie is voor altijd en eeuwig. Diep en zonder tal zijn al uw geheimen en uw gerechtigheid is voorbij de verwachting.
63.4 Nu realiseren we ons dat we lof en zegen moeten geven aan de Elohim der koningen en degene die de Koning is over alle koningen.”
63.5 En zij zullen zeggen: “Wie zal ons rust geven, zodat wij Hem kunnen loven en danken en zegenen, met onze belijdenis voor zijn glorie.
63.6 Nu verlangen wij naar rust, maar vinden het niet, we zijn verdreven en kunnen het niet verkrijgen, en het licht is ons voorbij gegaan, en de duisternis zal onze woning zijn voor eeuwig en altijd.
63.7 Want wij hebben onze belijdenis voor Hem nagelaten, en we hebben niet de naam van de Elohim der koningen geprezen, en we hebben niet de Elohim geprezen voor al zijn werken, maar onze hoop gezet op de scepter van ons eigen koninkrijk, en van onze eigen Elohimlijkheid.
63.8 En op de dag van onze ellende en verdrukking, heeft Hij ons niet gered, en we vinden geen rust om onze belijdenis uit te spreken dat onze Elohim getrouw is in al zijn doen en laten, en in al zijn oordelen en zijn gerechtigheid, en dat zijn oordelen geen personen aanzien.
63.9 En we gaan weg van voor zijn aangezicht, omdat al onze werken en al onze zonden precies zijn geteld.”
63.10 En zij zullen zeggen tot hen: “Onze zielen waren tevreden met de bezittingen verkregen door ongerechtigheid, maar zij kunnen niet voorkomen dat wij naar beneden gaan in de vlammen van de kwellingen van de hel.”
63.11 En daarna zullen hun gezichten worden gevuld met duisternis en schaamte, voor het aangezicht van de Zoon des mensen, en ze zullen verdreven worden van Hem. En het zwaard zal in hun midden verblijven, voor Zijn aangezicht.
63.12 En de Elohim der Elohimscharen zegt: “Dit is de wet en het oordeel over de machtigen, de koningen, de verhevene, en voor degenen die beschikken over de droge grond in het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.”
64.1 En ik zag andere wezens, verborgen op die plaats.
64.2 Ik hoorde de stem van de engel die zei: “ Dit zijn de engelen die naar beneden kwamen uit de hemel naar de aarde en onthulden wat geheim was aan de kinderen der mensen, waardoor de kinderen der mensen dwaalden, zodat zij begonnen met zonde.”
[ 65.1-68.1 zie deel 11 ]
68.2 En op die dag antwoordde de heilige Michaëël Rafaël, en zei: “De Kracht van de Geest grijpt me aan en maakt dat ik sidder als gevolg van de hardheid van de uitspraak over de engelen. Wie kan de hardheid verdragen van dit oordeel, dat is uitgevoerd over hen die smelten van angst?”
68.3 Toen antwoordde de Heilige Michaël Raphaël weer, en zei tot hem: “Wie is hij, wiens hart niet verzacht is, en wiens geest niet is verstoord door dit woord van oordeel dat is uitgesproken tegen hen, over hen die zij geleid hebben als dit.”
68.4 Maar het geschiedde als hij stond voor het aangezicht des Heren der Elohimscharen, dat de heilige Michaël sprak als volgt tegen Rafaël: “Ik zal hier niet deelnemen aan hun deel onder het oog van de Elohim, want de Elohim der Elohimscharen is boos op hen, omdat ze handelden alsof ze Yahuahen waren.
68.5 Vanwege het verborgen oordeel dat zal komen over hen voor eeuwig en altijd, zal voor beide geen engel, noch een mens, hun bestemming ontvangen, maar zij krijgen alleen hun oordeel voor eeuwig en altijd.
69.1 En na deze uitspraak zal ik hen doen schrikken, en maak dat ze beven, want zij hebben aangetoond dat dit voor degenen is die wonen op het droge.”
69.2 En dit zijn de namen van de engelen: De eerste van hen is Semyaza, en de tweede Artaqifa, en de derde Armen, en de vierde Kokabiël, en de vijfde Turiël, en de zesde Ramiël, en de zevende Daniël, en de achtste Nuqaël, en de negende Baraqiël, en de tiende Azazel, en de elfde Armaros, de twaalfde Batriël, de dertiende Basasaël, de veertiende Ananel, de vijftiende Turiël, de zestiende Samsiël, de zeventiende Yetarel, de achttiende Tumiël, de negentiende Turiël, de twintigste Rumiël, en de eenentwintigste Ezazeël.
69.3 Dit zijn de hoofden van hun engelen, en de namen van de leiders van honderden, en hun leiders van vijftig, en hun leiders van tientallen.
69.4 De naam van de eerste is Jequn, dit is de rebel, die een dwaalspoor was voor alle kinderen van de heilige engelen, en hij bracht hen naar beneden op de droge grond, en leidde hen op een dwaalspoor door de dochters van de mensen.
69.5 En de naam van de tweede is Asbeël, die dit kwade plan suggereerde voor de kinderen van de heilige engelen, en hen leidde op een dwaalspoor, zodat zij hun lichaam bedierven met de dochters van de mensen.
69.6 En de naam van de derde is Gad'reël (Gad = G-D = God), die is degene die alle dodelijke inblazingen deed bij de zonen van de mensen. En hij misleidde Hawwah / Asah (Eva). En hij toonde de wapens van de dood aan de kinderen der mensen, de schilden en de borstplaten, en het zwaard voor de moordenaar en al de wapens van de dood aan de zonen der mensen.
69.7 Van zijn hand zijn ze uitgegaan tegen degenen die op de droge grond woonden vanaf die tijd en in alle eeuwigheid.
69.8 En de naam van de vierde is Penemuël deze liet de kinderen der mensen het bittere en de zoete zien, en liet ze alle geheimen van hun wijsheid zien.
69.9 Hij leerde de mensen de kunst van het schrijven met inkt en papier, en daardoor zijn velen afgedwaald, van eeuwigheid tot eeuwigheid, tot aan deze dag.
69.10 Omdat de mensen niet waren gemaakt hiervoor, dat zij hun geloof zouden bevestigen met pen en inkt.
69.11 Omdat de mensen niet anders waren gemaakt dan de engelen, zodat ze rechtvaardig en zuiver kunnen blijven, en de dood, die alles vernietigt, hen niet zou hebben aangeraakt, maar door deze kennis worden ze vernietigd en door deze kracht vinden ze de dood.
69.12 En de naam van de vijfde is Kasdeyae, deze liet de kinderen der mensen al het kwade geluid horen van de geesten en van de demonen, en de inblazingen om het embryo aan te vallen in de baarmoeder, zodat een miskraam volgt. En de inblazingen die de ziel aanvalt: de beet van de slang. En de inblazingen die zich voordoen op de middag, en de zoon van de slang, die sterk is.
69.13 En dit is de taak van Kesbeël, de chef van de eed, die de eed liet zien aan de heiligen toen hij nog woonde in de hoge in glorie. En zijn naam is Beqa.
69.14 En deze vertelde de heilige Michaël dat hij hem de geheime naam zou laten zien, zodat zij die zullen vermelden in de eed, zodat zij alles laten zien aan de kinderen der mensen wat geheim is bevende voor die naam en eed.
69.15 En dit is de kracht van deze eed, want het is krachtig en sterk en hij plaatste deze eed, Akae, onder de hoede van de Heilige Michaël.
69.16 Dit zijn de geheimen van deze eed, en ze zijn sterk door deze eed, en de hemel werd verdeeld voordat de wereld werd geschapen, en voor altijd.
69.17 En daardoor werd de aarde gesticht op het water, en van de verborgen plekken van de bergen komen prachtige wateren, vanaf de schepping van de wereld en voor altijd.
69.18 Door middel van die eed werd de zee gemaakt, en als haar fundament, voor de tijd van woede, plaatste hij haar voor het zand, dat het niet verder zou gaan, vanaf de schepping van de wereld en voor altijd.
69.19 Door middel van die eed werden de diepten stevig, en ze staan en bewegen niet van hun plaats, vanaf de schepping van de wereld en voor altijd.
69.20 En door die eed voltooien de zon en de maan hun baan en wijken niet af van hun opdracht, vanaf de schepping van de wereld en voor altijd.
69.21 En door die eed voltooien de sterren hun baan, en hij noemt hun namen, en zij antwoorden Hem, vanaf de schepping van de wereld en voor altijd.
69.22 En ook de geesten van het water, van de winden, en van alle briesjes, en hun wegen, volgens alle groepen van de geesten.
69.23 En zij bezitten de opslagplaatsen van het geluid van de donder, en van het licht van de bliksem, en zij bezitten de opslagplaatsen van de hagel, en de vorst, en de opslagplaatsen van de mist, en de opslagplaatsen van de regen en dauw.
69.24 En al deze belijden en danken voor de Elohim der Elohimscharen, zingen de lof met al hun kracht. En hun voedsel bestaat uit al hun dankzegging en geven zij dank, lof, en verheffen de naam van de Elohim der Elohimscharen, voor eeuwig en altijd.
69.25 En deze eed is zo sterk over hen en ze worden erdoor bewaard en hun banen worden niet verstoord.
69.26 En zij hadden grote vreugde en zij zegenden, prezen en verheven, de naam van de Mensenzoon die was geopenbaard aan hen.
69.27 En hij zat op de troon van zijn Elohimlijkheid en het hele oordeel is gegeven aan de Zoon des mensen en hij zal ervoor zorgen dat de zondaars zullen verdwijnen en vernietigd worden van het aangezicht van de aarde.
69.28 En degenen die de wereld misleiden zullen worden gebonden in ketenen en worden afgesloten in de voorbereide-plaats van hun vernietiging, en al hun werken zullen verdwijnen van het aangezicht van de aarde.
69.29 En vanaf dan zal er geen corruptie meer zijn. Omdat de Zoon des mensen is verschenen, en zal zitten op de troon van zijn glorie, en alles wat kwaad was zal voorbijgaan en weggaan voor zijn aangezicht, en het woord van de Zoon van de mensen zal sterk zijn voor de Elohim der Elohimscharen.
Dit is de derde toespraak van Henoch.
Opmerkingen bij Sectie 13: De opslagplaatsen
Henoch noemt vaak opslagplaatsen in het boek. De opslagplaatsen werden waarschijnlijk voor het eerst geïntroduceerd aan Henochs mensen door de weggelopen engelen. Omdat ze engelen waren, werden deze opslagplaatsen waarschijnlijk beschouwd als Yahuahdelijk en magisch. Veel mensen geloofden waarschijnlijk dat de opslagplaatsen de goederen creëerden, die daarin werden opgeslagen.
Henoch wist waarschijnlijk beter, omdat hij misschien wel de houder van de gegevens en de inventaris was. Hoe dan ook, hij lijkt de opslagplaatsen te beschouwen als de basis van de manier waarop Yahuah de natuurlijke dingen verdeelt, zoals het weer.
In het begin beschrijft hij opnieuw zijn reis (70.2-3) - hij werd opgeheven in een wagen in de geest en zij gingen noordwestelijk. Henoch beschrijft verder het land van de engelen en een ontmoeting met de Oude van Dagen. Vier van de Wachters zijn genoemd in 71.9, ze kunnen zijn toegewezen om te kijken of ze Henochs taal wel goed spreken.
Henoch lijkt vragen te hebben gesteld en maakt enkele opmerkingen in dit deel en in de volgende sectie, en “de Wet van de Sterren” is het resultaat. Mijn mening is dat de Wachters de antwoorden op de vragen van Henoch wel wisten, maar het moeilijk voor hen was om de antwoorden voor Henoch te verklaren in termen die hij kon begrijpen.
Dit is duidelijk te zien in 60.14 en 60.15, waar Henoch een uitleg krijgt van donder en bliksem en waarom je de flits eerder ziet dan je de donder hoort. Dit is nu algemeen bekend - maar niet aan Henoch. Ik denk dat Henoch in eerste instantie geloofde, dat de donder en het licht afzonderlijk optraden in verschillende processen. Hij bericht dat ze niet gescheiden zijn, hoewel toch niet hetzelfde, 60.14, want een geest maakt ze onafscheidelijk. Omdat Henoch ervan uit gaat dat je de dingen ziet en hoort op het moment dat ze gebeuren, vindt hij het moeilijk om te begrijpen waarom het geluid moet wachten en dus geeft opslagplaatsen de verklaring.
58.1 En ik begon de derde toespraak uit te spreken. Over de rechtvaardigen en over de uitverkorenen.
58.2 Zalig zijt gij, de rechtvaardigen en de uitverkorenen, want uw bestemming zal glorierijk zijn!
58.3 De rechtvaardigen zullen komen in het licht van de zon en de uitverkorenen in het licht van het eeuwige leven. En er zal geen einde zijn aan de dag van hun leven en de dagen die heilig zullen zijn zonder getal.
58.4 Zij zullen zoeken het licht en gerechtigheid en vinden in de Elohim der Elohimscharen. Vrede zal zijn voor de rechtvaardigen met de Elohim van de wereld!
58.5 En na deze zal tegen de heiligen worden gezegd dat zij zoeken in de hemel de geheimen van gerechtigheid, de bestemming van het geloof, want het is geworden zo helder als de zon op de droge grond, en de duisternis is voorbij gegaan.
58.6 Er zal een onafgebroken licht zijn, en geen limiet van dagen zal er komen, want de duisternis zal vooraf worden vernietigd. En het licht zal blijven bestaan voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, en het licht van oprechtheid zal zijn voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, voor altijd.
[ 59.1-3 zie na 71.17 ]
60.1 In het vijftigste jaar, in de zevende maand, op de veertiende dag van de maand van het leven van Henoch. In dit visioen zag ik hoe de hemel der hemelen heftig werd geschud, en de Elohimscharen van de Allerhoogste en de engelen, een duizend duizenden en tienduizend maal tienduizend, extreem verstoord waren.
60.2 Toen zag ik de Oude van dagen zitten op de troon van zijn Elohimlijkheid en de engelen en rechtvaardigen zaten om Hem heen.
60.3 En een grote beving greep me aan, en angst nam bezit van mij, en mijn lendenen stortten in en gaven het op, mijn hele wezen smolt, en ik viel op mijn aangezicht.
60.4 En de heilige Michaël stuurde nog een heilige engel, een van de heilige engelen, en hij hief mij op, en als hij mij oprichtte keerde mijn geest terug, want ik was niet in staat geweest om de Elohimscharen te aanschouwen, en de verstoring en het schudden van de hemel.
60.5 En de heilige Michaël zei tegen mij: “Welk gezicht heeft u zo verstoord als dit? Tot op heden heeft de dag van zijn genade geduurd en Hij is barmhartig en tolerant jegens degenen die wonen op het droge.
60.6 Wanneer de dag, en de macht, en de straf, en het oordeel komen dat de Elohim der Elohimscharen heeft bereid voor degenen die dienen in het rechtvaardige oordeel, en voor degenen die het rechtvaardige oordeel ontkennen, en voor degenen die zijn naam ijdel gebruiken, en die dag is voorbereid. Voor de uitverkorenen een verbond, maar voor de zondaars een verzoeking.”
60.7 Op die dag zullen de twee monsters van elkaar worden gescheiden, een vrouwelijk monster wiens naam is Leviathan, en woont in de diepten van de zee, boven de bronnen van de wateren.
60.8 En de naam van het mannelijke monster is Behemoth, die met zijn borst een immense woestijn bezet genaamd Dendayn in het oosten van de tuin waar de uitverkorenen en de rechtvaardigen wonen. Waar mijn overgrootvader werd ontvangen, die de zevende van Adam was, de eerste mens die de Elohim der Elohimscharen geschapen heeft.
60.9 Toen vroeg ik dat aan andere engel om aan mij de kracht te tonen van die monsters, hoe ze werden gescheiden op een dag, en gegooid, in de diepten van de zee en de andere op de droge grond van de woestijn.
60.10 En hij zeide tot mij: “Mensenzoon, u wilt weten wat geheim is.”
[ 60.11-23 zie na 71.17 ]
60.24 En de engel van de vrede, die met mij was, zei tot mij: “Deze twee monsters, voorbereid in overeenstemming met de grootheid van de Elohim, zal hen de bestraffing geven van de Elohim. De kinderen worden gedood met hun moeders en de zonen met hun vaders.
60.25 Wanneer de straf van de Elohim der Elohimscharen op hen rust zal het op hen blijven rusten, zodat de straf van de Elohim der Elohimscharen niet tevergeefs op dezen zal komen. Daarna zal het oordeel komen volgens zijn genade en zijn geduld.”
61.1 En in die dagen zag ik lange koorden, gegeven aan die engelen en ze verwierven vleugels voor zichzelf, en vliegen en wenden zich naar het noorden.
61.2 En ik vroeg de engel, zeggende: “Waarom namen deze met zich mee de lange snoeren en gingen heen?” En hij zei tot mij: “ Ze gingen heen, zodat ze kunnen meten.”
61.3 En de engel die met mij was, zei tot mij: “Deze zal de afmetingen brengen van de rechtvaardigheid, en de koorden van de rechtvaardigheid naar de rechtvaardigen, opdat zij zich kunnen beroepen op de naam van de Elohim der Elohimscharen voor eeuwig en altijd.
61.4 De uitverkorenen zullen beginnen te wonen met de uitverkorenen, en deze metingen zullen worden gegeven door het geloof, en zullen de gerechtigheid versterken.
61.5 Deze metingen zullen alle geheimen onthullen van de diepten van de aarde, en degenen die werden vernietigd door de woestijn, en degenen die werden verslonden door de vissen van de zee, en door dieren, dat zij terug kunnen komen en vertrouwen op de dag van de Messias. Want niemand zal worden vernietigd voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, en niemand kan worden vernietigd.”
61.6 Al dezen boven in de hemel ontvingen een commando, en macht, en een stem, en een licht als van vuur, werd aan hen gegeven.
61.7 En Hem, die voor alles was, werd gezegend, verheven, en geprezen in wijsheid. En zij toonden zich wijs in woord en in de geest van het leven.
61.8 En de Elohim der Elohimscharen zette de Messias op de troon van zijn Elohimlijkheid, en hij zal oordelen over al het werk van de heiligen die boven in de hemel zijn, en in de weegschaal zal Hij hun daden wegen.
61.9 Toen hij zijn gezicht ophief naar hun geheime wegen om te beoordelen naar het woord van de naam van de Elohim der Elohimscharen, en hun pad naar de weg van het rechtvaardige oordeel van de Elohim, de Allerhoogste, zullen ze allemaal met één stem spreken en zegen en lof, en verheffen en verElohimlijken de Naam des Heren der Elohimscharen.
61.10 En hij zal roepen al de Elohimscharen van de hemelen en al de heiligen hierboven en de Elohimscharen van de Elohim, de Cherubijnen, en de Seraphim en de Ofannim, en al de engelen van de Macht, en al de engelen van het Prinsdom, en de Messias, en de andere Elohimscharen die op de droge grond zijn, en over het water, op die dag.
61.11 Zij zullen één stem verheffen, en zegenen, prijzen en loven en verElohimlijken, in de geest van wijsheid, in de geest van geduld en in de geest van genade, in de geest van rechtvaardigheid en van de vrede, en in de geest van goedheid. Zij zullen allen zeggen met één stem: “Gezegend is Hij, en gezegend zij de naam van de Elohim der Elohimscharen voor eeuwig en altijd.”
61.12 Al degenen die niet slapen in de hemel hierboven, zegenen Hem. Al Zijn heiligen van degenen die in de hemel zijn zullen Hem zegenen, en al de uitverkorenen van degenen die wonen in de tuin van het leven, en iedere geest, in staat om te zegenen, te loven en te verheffen, zal heiligen uw heilige Naam. En alle vlees, in het uiterste van zijn macht, zal loven en zegenen uw naam voor eeuwig en altijd.
61.13 Want groot is de genade van de Elohim der Elohimscharen, hij is genadig, en al zijn werken en al zijn krachten, zoveel als hij heeft gemaakt, heeft hij geopenbaard aan de rechtvaardigen en de uitverkorenen, in de Naam des Heren der Elohimscharen.
62.1 En de Elohim gebood de koningen, en de machtigen en de verhevenen, en degenen die op de aarde wonen, en zei: “ Open uw ogen en hef de bazuin als u in staat bent om de Messias te aanvaarden.”
62.2 En de Elohim der Elohimscharen zat op zijn troon van Glorie, en de geest van rechtvaardigheid werd uitgestort op hem, en het woord van zijn mond doodt alle zondaars en alle wettelozen, en ze worden vernietigd voor zijn aangezicht.
62.3 Op die dag, zullen al de koningen en de machtigen en verhevenen, en degenen die de aarde bezitten, opstaan en zij zullen zien en erkennen hoe hij zit op de troon van zijn Glorie. En de rechtvaardigen worden beoordeeld in gerechtigheid, voor zijn aangezicht, en geen ijdel woord is gesproken voor zijn aangezicht.
62.4 Weeën zullen komen over hen als over een vrouw in barensnood, voor wie de bevalling moeilijk is als haar kind in de mond van de baarmoeder komt, en ze moeite heeft met de bevalling.
62.5 En de ene helft van hen zal kijken naar de andere, en zij zullen doodsbang zijn, en hun gezicht terneergeslagen, en pijn zal hen aangrijpen wanneer ze zien de zoon van een vrouw, zittende op de troon van zijn Elohimlijkheid.
62.6 De machtige koningen, en al degenen die de aarde bezitten zullen loven, zegenen en verElohimlijken Hem, die alles regelt wat verborgen is.
62.7 Want vanaf het begin was de Zoon des mensen verborgen, en de Allerhoogste hield hem in de tegenwoordigheid van zijn macht, en openbaarde hem alleen voor de uitverkorenen.
62.8 En de gemeenschap van de heiligen en uitverkorenen zal worden gezaaid en al de uitverkorenen zullen voor hem staan op die dag.
62.9 En al de machtige koningen, en de verhevenen, en degenen die regeren over de droge grond, zullen neervallen voor Hem, op hun gezichten, in aanbidding, en zij zullen hun hoop vestigen op de Zoon des mensen, en zullen aanbidden voor Hem, en vragen om genade van Hem.
62.10 Maar de Elohim der Elohimscharen zal ze dan zo te neerdrukken dat ze met haast zullen weggaan van voor Hem, en hun gezichten zullen worden gevuld met schaamte, en de duisternis zal zich verdiepen op hun gezichten.
62.11 En de engelen van de straf zullen hen nemen, zodat ze kunnen terugbetalen al het verkeerde dat ze deden aan zijn kinderen en zijn uitverkorenen.
62.12 En zij zullen een toneel worden voor de rechtvaardigen en zijn uitverkorenen; zij zullen verblijd zijn over hen, voor de toorn van de Elohim der Elohimscharen die zal rusten op hen, en het zwaard van de Elohim der Elohimscharen zal dronken worden van hen.
62.13 De rechtvaardigen en de uitverkorenen zullen worden gered op die dag en ze zullen nooit de gezichten van de zondaars en de wettelozen meer zien vanaf dat moment.
62.14 En de Elohim der Elohimscharen zal blijven waken over hen en met de Zoon des mensen zullen ze wonen, eten, nederliggen en oprijzen voor eeuwig en altijd.
62.15 De rechtvaardigen en uitverkorenen die zijn opgestegen van de aarde, zullen zijn opgehouden om terneergeslagen gezichten te hebben, en zullen dragen het kleed van leven.
62.16 En dit zal een kledingstuk van leven zijn van den Elohim der Elohimscharen, en uw kleding zal niet slijten, en uw Elohimlijkheid zal niet falen in het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.
63.1 In die dagen zullen de machtige koningen die over de droge grond regeerden smeken aan de engelen van de straf aan wie zij zijn overgedragen, dat hen misschien een beetje rust wordt gegeven. Zodat ze zouden kunnen neervallen in aanbidding voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen, en hun zonden belijden voor Hem.
63.2 En ze zullen zegenen en loven den Elohim der Elohimscharen, en zeggen: “Gezegend zij de Elohim der Elohimscharen, en de Elohim der koningen, de Elohim van de machtigen, en de Elohim van de rijken, en de Elohim der Elohimlijkheid, en de Elohim van wijsheid!
63.3 En alle geheimen zijn voor u bekend, en uw kracht is voor alle generaties, en uw glorie is voor altijd en eeuwig. Diep en zonder tal zijn al uw geheimen en uw gerechtigheid is voorbij de verwachting.
63.4 Nu realiseren we ons dat we lof en zegen moeten geven aan de Elohim der koningen en degene die de Koning is over alle koningen.”
63.5 En zij zullen zeggen: “Wie zal ons rust geven, zodat wij Hem kunnen loven en danken en zegenen, met onze belijdenis voor zijn glorie.
63.6 Nu verlangen wij naar rust, maar vinden het niet, we zijn verdreven en kunnen het niet verkrijgen, en het licht is ons voorbij gegaan, en de duisternis zal onze woning zijn voor eeuwig en altijd.
63.7 Want wij hebben onze belijdenis voor Hem nagelaten, en we hebben niet de naam van de Elohim der koningen geprezen, en we hebben niet de Elohim geprezen voor al zijn werken, maar onze hoop gezet op de scepter van ons eigen koninkrijk, en van onze eigen Elohimlijkheid.
63.8 En op de dag van onze ellende en verdrukking, heeft Hij ons niet gered, en we vinden geen rust om onze belijdenis uit te spreken dat onze Elohim getrouw is in al zijn doen en laten, en in al zijn oordelen en zijn gerechtigheid, en dat zijn oordelen geen personen aanzien.
63.9 En we gaan weg van voor zijn aangezicht, omdat al onze werken en al onze zonden precies zijn geteld.”
63.10 En zij zullen zeggen tot hen: “Onze zielen waren tevreden met de bezittingen verkregen door ongerechtigheid, maar zij kunnen niet voorkomen dat wij naar beneden gaan in de vlammen van de kwellingen van de hel.”
63.11 En daarna zullen hun gezichten worden gevuld met duisternis en schaamte, voor het aangezicht van de Zoon des mensen, en ze zullen verdreven worden van Hem. En het zwaard zal in hun midden verblijven, voor Zijn aangezicht.
63.12 En de Elohim der Elohimscharen zegt: “Dit is de wet en het oordeel over de machtigen, de koningen, de verhevene, en voor degenen die beschikken over de droge grond in het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.”
64.1 En ik zag andere wezens, verborgen op die plaats.
64.2 Ik hoorde de stem van de engel die zei: “ Dit zijn de engelen die naar beneden kwamen uit de hemel naar de aarde en onthulden wat geheim was aan de kinderen der mensen, waardoor de kinderen der mensen dwaalden, zodat zij begonnen met zonde.”
[ 65.1-68.1 zie deel 11 ]
68.2 En op die dag antwoordde de heilige Michaëël Rafaël, en zei: “De Kracht van de Geest grijpt me aan en maakt dat ik sidder als gevolg van de hardheid van de uitspraak over de engelen. Wie kan de hardheid verdragen van dit oordeel, dat is uitgevoerd over hen die smelten van angst?”
68.3 Toen antwoordde de Heilige Michaël Raphaël weer, en zei tot hem: “Wie is hij, wiens hart niet verzacht is, en wiens geest niet is verstoord door dit woord van oordeel dat is uitgesproken tegen hen, over hen die zij geleid hebben als dit.”
68.4 Maar het geschiedde als hij stond voor het aangezicht des Heren der Elohimscharen, dat de heilige Michaël sprak als volgt tegen Rafaël: “Ik zal hier niet deelnemen aan hun deel onder het oog van de Elohim, want de Elohim der Elohimscharen is boos op hen, omdat ze handelden alsof ze Yahuahen waren.
68.5 Vanwege het verborgen oordeel dat zal komen over hen voor eeuwig en altijd, zal voor beide geen engel, noch een mens, hun bestemming ontvangen, maar zij krijgen alleen hun oordeel voor eeuwig en altijd.
69.1 En na deze uitspraak zal ik hen doen schrikken, en maak dat ze beven, want zij hebben aangetoond dat dit voor degenen is die wonen op het droge.”
69.2 En dit zijn de namen van de engelen: De eerste van hen is Semyaza, en de tweede Artaqifa, en de derde Armen, en de vierde Kokabiël, en de vijfde Turiël, en de zesde Ramiël, en de zevende Daniël, en de achtste Nuqaël, en de negende Baraqiël, en de tiende Azazel, en de elfde Armaros, de twaalfde Batriël, de dertiende Basasaël, de veertiende Ananel, de vijftiende Turiël, de zestiende Samsiël, de zeventiende Yetarel, de achttiende Tumiël, de negentiende Turiël, de twintigste Rumiël, en de eenentwintigste Ezazeël.
69.3 Dit zijn de hoofden van hun engelen, en de namen van de leiders van honderden, en hun leiders van vijftig, en hun leiders van tientallen.
69.4 De naam van de eerste is Jequn, dit is de rebel, die een dwaalspoor was voor alle kinderen van de heilige engelen, en hij bracht hen naar beneden op de droge grond, en leidde hen op een dwaalspoor door de dochters van de mensen.
69.5 En de naam van de tweede is Asbeël, die dit kwade plan suggereerde voor de kinderen van de heilige engelen, en hen leidde op een dwaalspoor, zodat zij hun lichaam bedierven met de dochters van de mensen.
69.6 En de naam van de derde is Gad'reël (Gad = G-D = God), die is degene die alle dodelijke inblazingen deed bij de zonen van de mensen. En hij misleidde Hawwah / Asah (Eva). En hij toonde de wapens van de dood aan de kinderen der mensen, de schilden en de borstplaten, en het zwaard voor de moordenaar en al de wapens van de dood aan de zonen der mensen.
69.7 Van zijn hand zijn ze uitgegaan tegen degenen die op de droge grond woonden vanaf die tijd en in alle eeuwigheid.
69.8 En de naam van de vierde is Penemuël deze liet de kinderen der mensen het bittere en de zoete zien, en liet ze alle geheimen van hun wijsheid zien.
69.9 Hij leerde de mensen de kunst van het schrijven met inkt en papier, en daardoor zijn velen afgedwaald, van eeuwigheid tot eeuwigheid, tot aan deze dag.
69.10 Omdat de mensen niet waren gemaakt hiervoor, dat zij hun geloof zouden bevestigen met pen en inkt.
69.11 Omdat de mensen niet anders waren gemaakt dan de engelen, zodat ze rechtvaardig en zuiver kunnen blijven, en de dood, die alles vernietigt, hen niet zou hebben aangeraakt, maar door deze kennis worden ze vernietigd en door deze kracht vinden ze de dood.
69.12 En de naam van de vijfde is Kasdeyae, deze liet de kinderen der mensen al het kwade geluid horen van de geesten en van de demonen, en de inblazingen om het embryo aan te vallen in de baarmoeder, zodat een miskraam volgt. En de inblazingen die de ziel aanvalt: de beet van de slang. En de inblazingen die zich voordoen op de middag, en de zoon van de slang, die sterk is.
69.13 En dit is de taak van Kesbeël, de chef van de eed, die de eed liet zien aan de heiligen toen hij nog woonde in de hoge in glorie. En zijn naam is Beqa.
69.14 En deze vertelde de heilige Michaël dat hij hem de geheime naam zou laten zien, zodat zij die zullen vermelden in de eed, zodat zij alles laten zien aan de kinderen der mensen wat geheim is bevende voor die naam en eed.
69.15 En dit is de kracht van deze eed, want het is krachtig en sterk en hij plaatste deze eed, Akae, onder de hoede van de Heilige Michaël.
69.16 Dit zijn de geheimen van deze eed, en ze zijn sterk door deze eed, en de hemel werd verdeeld voordat de wereld werd geschapen, en voor altijd.
69.17 En daardoor werd de aarde gesticht op het water, en van de verborgen plekken van de bergen komen prachtige wateren, vanaf de schepping van de wereld en voor altijd.
69.18 Door middel van die eed werd de zee gemaakt, en als haar fundament, voor de tijd van woede, plaatste hij haar voor het zand, dat het niet verder zou gaan, vanaf de schepping van de wereld en voor altijd.
69.19 Door middel van die eed werden de diepten stevig, en ze staan en bewegen niet van hun plaats, vanaf de schepping van de wereld en voor altijd.
69.20 En door die eed voltooien de zon en de maan hun baan en wijken niet af van hun opdracht, vanaf de schepping van de wereld en voor altijd.
69.21 En door die eed voltooien de sterren hun baan, en hij noemt hun namen, en zij antwoorden Hem, vanaf de schepping van de wereld en voor altijd.
69.22 En ook de geesten van het water, van de winden, en van alle briesjes, en hun wegen, volgens alle groepen van de geesten.
69.23 En zij bezitten de opslagplaatsen van het geluid van de donder, en van het licht van de bliksem, en zij bezitten de opslagplaatsen van de hagel, en de vorst, en de opslagplaatsen van de mist, en de opslagplaatsen van de regen en dauw.
69.24 En al deze belijden en danken voor de Elohim der Elohimscharen, zingen de lof met al hun kracht. En hun voedsel bestaat uit al hun dankzegging en geven zij dank, lof, en verheffen de naam van de Elohim der Elohimscharen, voor eeuwig en altijd.
69.25 En deze eed is zo sterk over hen en ze worden erdoor bewaard en hun banen worden niet verstoord.
69.26 En zij hadden grote vreugde en zij zegenden, prezen en verheven, de naam van de Mensenzoon die was geopenbaard aan hen.
69.27 En hij zat op de troon van zijn Elohimlijkheid en het hele oordeel is gegeven aan de Zoon des mensen en hij zal ervoor zorgen dat de zondaars zullen verdwijnen en vernietigd worden van het aangezicht van de aarde.
69.28 En degenen die de wereld misleiden zullen worden gebonden in ketenen en worden afgesloten in de voorbereide-plaats van hun vernietiging, en al hun werken zullen verdwijnen van het aangezicht van de aarde.
69.29 En vanaf dan zal er geen corruptie meer zijn. Omdat de Zoon des mensen is verschenen, en zal zitten op de troon van zijn glorie, en alles wat kwaad was zal voorbijgaan en weggaan voor zijn aangezicht, en het woord van de Zoon van de mensen zal sterk zijn voor de Elohim der Elohimscharen.
Dit is de derde toespraak van Henoch.
Opmerkingen bij Sectie 13: De opslagplaatsen
Henoch noemt vaak opslagplaatsen in het boek. De opslagplaatsen werden waarschijnlijk voor het eerst geïntroduceerd aan Henochs mensen door de weggelopen engelen. Omdat ze engelen waren, werden deze opslagplaatsen waarschijnlijk beschouwd als Yahuahdelijk en magisch. Veel mensen geloofden waarschijnlijk dat de opslagplaatsen de goederen creëerden, die daarin werden opgeslagen.
Henoch wist waarschijnlijk beter, omdat hij misschien wel de houder van de gegevens en de inventaris was. Hoe dan ook, hij lijkt de opslagplaatsen te beschouwen als de basis van de manier waarop Yahuah de natuurlijke dingen verdeelt, zoals het weer.
In het begin beschrijft hij opnieuw zijn reis (70.2-3) - hij werd opgeheven in een wagen in de geest en zij gingen noordwestelijk. Henoch beschrijft verder het land van de engelen en een ontmoeting met de Oude van Dagen. Vier van de Wachters zijn genoemd in 71.9, ze kunnen zijn toegewezen om te kijken of ze Henochs taal wel goed spreken.
Henoch lijkt vragen te hebben gesteld en maakt enkele opmerkingen in dit deel en in de volgende sectie, en “de Wet van de Sterren” is het resultaat. Mijn mening is dat de Wachters de antwoorden op de vragen van Henoch wel wisten, maar het moeilijk voor hen was om de antwoorden voor Henoch te verklaren in termen die hij kon begrijpen.
Dit is duidelijk te zien in 60.14 en 60.15, waar Henoch een uitleg krijgt van donder en bliksem en waarom je de flits eerder ziet dan je de donder hoort. Dit is nu algemeen bekend - maar niet aan Henoch. Ik denk dat Henoch in eerste instantie geloofde, dat de donder en het licht afzonderlijk optraden in verschillende processen. Hij bericht dat ze niet gescheiden zijn, hoewel toch niet hetzelfde, 60.14, want een geest maakt ze onafscheidelijk. Omdat Henoch ervan uit gaat dat je de dingen ziet en hoort op het moment dat ze gebeuren, vindt hij het moeilijk om te begrijpen waarom het geluid moet wachten en dus geeft opslagplaatsen de verklaring.
Sectie 13: DE OPSLAGPLAATSEN
70.1 Het geschiedde na dezen, dat terwijl hij leefde zijn naam werd opgeheven van degenen die op de droge grond wonen, in de aanwezigheid van de Zoon des mensen, en de aanwezigheid van de Elohim der Elohimscharen.
70.2 En hij werd opgeheven met de wagens van de geest, en zijn naam verdween uit hun midden.
70.3 Vanaf die dag werd ik niet meer onder hen geteld, en hij plaatste mij tussen twee winden, tussen het noorden en het westen, waar de engelen de koorden namen om voor mij een plaats af te meten voor de uitverkorenen en de rechtvaardigen.
70.4 En daar zag ik de eerste voorvaders, en de rechtvaardigen die vanaf het begin van de wereld woonden in die plaats.
71.1 En het geschiedde na dezen, dat mijn geest werd weggevoerd, en opging in de hemelen. Ik zag de zonen, de heilige engelen op de vlammen van het vuur lopen en hun kleding was wit en hun kleding, het licht van hun gezicht, was als sneeuw.
71.2 En ik zag twee rivieren van vuur, en het licht van dat vuur scheen als een hyacint, en ik viel op mijn gezicht voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.
71.3 Toen kwam de engel Michaël, een van de aartsengelen, die mij bij mijn rechterhand pakte, en voerde en leidde me naar alle geheimen van genade, en de geheimen van gerechtigheid.
71.4 Hij liet me alle geheimen zien van de uiteinden van de hemel en alle opslagplaatsen van de sterren en de lichten van waar ze uitkomen van onder de heiligen.
71.5 En de Geest voerde Henoch weg naar de hoogste hemel, en ik zag daar, in het midden van dat licht, iets gebouwd van kristalstenen, en in het midden van die stenen, rivieren van levend vuur.
71.6 Mijn geest zag een cirkel van vuur, die dat huis omringde, en van de vier zijden kwamen rivieren, vol met levend vuur, en zij omringden dat huis.
71.7 En rondom zijn er de Serafijnen en de Cherubijnen, en de Ofannim, deze zijn het die niet slapen, maar waken over de troon van zijn Elohimlijkheid.
71.8 Ik zag ontelbare engelen, een duizend duizenden en tienduizend maal tienduizend liggend om dat huis. And Michaël, en Raphaël, en Gabriël, en Pnuël, en de heilige engelen die in de hemel daarboven zijn, gingen in en uit dat huis.
71.9 Toen Michaël en Raphaël, en Gabriël, Pnuël, en de vele heilige engelen zonder tal, kwam uit dat huis.
71.10 En met hen de Oude van dagen, zijn hoofd is wit en zuiver, zoals wol en zijn klederen, onbeschrijfelijk.
71.11 En ik viel op mijn aangezicht, en mijn hele lichaam smolt, en mijn geest was veranderd, en ik riep met luide stem in de geest van kracht, en ik zegende, prees en verElohimlijkte.
71.12 En deze zegeningen die uit mijn mond kwamen, waren aangenaam voor de Oude van dagen.
71.13 En de Oude van dagen kwam met Michaël, Gabriël, Rafaël en Pnuël, en duizenden en tienduizenden engelen, ontelbaar.
71.14 En die engel kwam naar me toe en begroette mij met zijn stem, en zei tegen mij: “U bent de mensenzoon die geboren werd tot gerechtigheid, en rechtvaardigheid blijft over u, en de gerechtigheid van de Oude van dagen zal u niet verlaten.”
71.15 En hij zei tot mij: “Hij verkondigt u de vrede in de naam van de wereld die gaat komen, want de vrede vanuit de schepping van voor de wereld is daar gekomen en dus zult u voor altijd vrede hebben, voor eeuwig en altijd.
71.16 Allen zullen wandelen volgens deze, uw weg, en op dezelfde manier, de gerechtigheid zal u nooit verlaten. Met u zullen ze wandelen, en met u hun bestemming, en zij zullen niet gescheiden worden van u voor altijd en eeuwig en altijd.
71.17 En dus zal er lengte van dagen zijn met de Zoon des mensen, en de rechtvaardigen zullen vrede hebben, en de rechtvaardigen zullen een rechte weg hebben in de naam van de Elohim der Elohimscharen, voor eeuwig en altijd.”
59.1 En in die dagen zagen mijn ogen de geheimen van het flitsen van de bliksem, en de lichten, en de regels met betrekking tot hen, en zij flitsten tot een zegen of een vloek zoals de Elohim der Elohimscharen dit wenst.
59.2 En daar zag ik de geheimen van de donder, en hoe, wanneer het donderde in de hemel meer dan het geluid om te horen. Ze lieten me de verblijfplaatsen van de droge grond zien, en het geluid van de donder voor de vrede, en voor de zegen, of voor een vloek, naar het woord van de Elohim der Elohimscharen.
59.3 En na dit alles de geheimen van de lichten, en van de flitsen van de bliksem werden getoond aan mij. Zij flitsten om zegen te brengen en voldoening.
60.11 En de andere engel sprak tot mij, degene die met mij ging en me liet zien wat het geheim is, wat het eerste en het laatste is in de hemel, in de heuvels, en onder de droge grond, in de diepte, en aan de uiteinden van de hemel, en bij de stichting van de hemel, en in de opslagplaats van de wind.
60.12 En hoe de geesten worden verdeeld, en hoe ze worden gewogen. En hoe de lentes, en de winden worden geteld op basis van de kracht van hun geest. En de kracht van het licht van de maan. En de groepen van sterren volgens hun namen. En hoe alle groepen worden gemaakt.
60.13 En de donder, volgens de plaatsen waar het valt. En alle scheidingen die zijn gemaakt met de bliksem, zodat het kan flitsen. En haar Elohimscharen, hoe snel ze gehoorzamen.
60.14 Voor de donder die heeft vaste tijden heeft, die aan het geluid zijn gegeven om te wachten. De donder en de bliksem zijn niet afzonderlijk, hoewel ze ook niet hetzelfde zijn. Door een geest, verplaatsen die twee zich onafscheidelijk.
60.15 Want als de bliksem flits en de donder verheft haar stem, en de geest, op het juiste moment, de oorzaken ervan is een rust, en is gelijkelijk verdeeld tussen hen, omdat de opslagplaats van de tijd voor hun optreden is als die van een zandglas. En elk van deze heeft op het juiste moment vastgehouden aan een teugel, en keerde terug door de kracht van de geest, en is naar voren gereden, volgens het getal van de regio's van de aarde.
60.16 De geest van de zee is mannelijk en sterk, en volgens de kracht van zijn sterkte, keert de geest terug met een teugel, ook als het naar voren is gereden, en verspreid over alle bergen van de aarde.
60.17 De geest van de vorst heeft zijn eigen engel, en de geest van de hagel is een goede engel.
60.18 De geest van de sneeuw is terughoudend vanwege zijn kracht, en het heeft een bijzondere geest, en wat oprijst uit iets wat is als rook en zijn naam is vorst.
60.19 De geest van de mist is niet aangesloten met hen in hun opslagplaats, maar heeft een speciale opslagplaats, omdat zijn komst Elohimlijk is, zowel in licht en duisternis, als in de winter en in de zomer, en zijn opslagplaats is een engel.
60.20 De geest van de dauw heeft zijn woning aan de uiteinden van de hemel en is verbonden met de schatten van de regen. Deze komt in de winter en in de zomer, en met de wolken. En de wolken van de nevel zijn verbonden met lekaar en de een geeft aan de ander.
60.21 Wanneer de geest van de regen zich beweegt vanuit zijn opslagplaats komen de engelen en openen het magazijn en brengen het naar buiten. En als het zich verspreidt over al het droge komt hij samenkomt met al het water dat op de grond is. En wanneer het zich aansluit bij het water dat op de grond is, vult het de zee en meren.
60.22 De wateren zijn voor degenen die wonen op het droge, want zij zijn de voeding voor de droge grond van de Allerhoogste, die is in de hemel. Daarom is er een vaste maat voor de regen, en de engelen begrijpen dit.
60.23 Al deze dingen zag ik in relatie met de Tuin der Gerechtigheid.
Opmerkingen bij Sectie 14: De omloop van de lichten
Deze sectie beschrijft het pad van de Zon aan de hemel, en hoe de lengte van de dag varieert, en de verschillende seizoenen. De verdeling van het jaar in maanden en de fasen van de maan worden hier uitgelegd. Het is interessant dat de variatie van dag-lengte is beschreven met de dag verdeeld in 18 delen. De Wachters verdelen de dag in 18 ‘uur’ in plaats van ons 24-uurs- systeem.
(Opmerking editor: De Chaldeeën bezaten ook een 9 getallen stelsel, keer twee is 18.)
De seizoensgebonden variatie in beschreven daglengten, zie 72.14; 72.26, is meer typisch voor de noordelijke breedtegraden. De situatie hier in Londen, eind december (dicht bij het midden van de winter zonnewende) is zeer vergelijkbaar met de beschrijving van 72.26 met een dag van 8 uur en een nacht van 16 uur.
De sectie over de Maan bevat enige nauwkeurige informatie, zoals die worden weergegeven in de lucht, als even groot te zijn als de zon, 72.37.
In 75.8-9 legt Henoch uit hoe de rotatie-as door het midden van de Aarde loopt - hoewel ik denk dat Henoch niet zeker wist was wat Uriël daarmee bedoelde. Het feit dat de aarde bolvormig is, en draaide, is alleen een paar honderd jaar geleden op grote schaal geaccepteerd
- voor die tijd geloofde iedereen dat de zon rond de Aarde ging. Er is een boek met de titel 'Uriel's Machine' van C. Knight en Robert Lomas, dat een goede casus maakt voor deze sectie met de informatie die nodig is om een 'stonehenge' te construeren - een observatorium gemaakt van palen of staande stenen. Ze suggereren ook dat Henoch kan zijn meegenomen naar Ierland - waar er een aantal van die ongewone en oude plekkken nog steeds overleven. (Opmerking editor: Ook hier ontbreekt het besef dat de wereld van voor de zondvloed totaal afweek van onze wereld. Er vond degeneratie plaats in plaats van een evolutie. Waarom zou Henoch niet hebben geweten dat de aarde draaide?)
Wanneer Henoch het noorden uitlegt, in 77.3, noemt hij dit als de locatie van de Tuin van Gerechtigheid - het vaderland van de Wachters.
Op 78.4, wordt het feit onthuld dat de Maan zijn licht van de zon krijgt.
Op 78.17 zegt hij dat de Maan een gezicht heeft (“ziet eruit als een man”) gedurende 20 dagen in de maand, we noemen hem “de Man in de Maan”. Dit is het bewijs tegenover de theorie over de Zuidelijke Sandwich-eilanden als het huis van de Wachters, omdat het gezicht van de maan niet herkenbaar is in het zuidelijk halfrond (want daar het staat op de kop). Ik vermoed dat dit onderdeel over de Maan elders in de tekst moet staan, waarschijnlijk dicht bij de vorige paragraaf over de Maan een paar pagina's daarvoor.
(Opmerking editor: Door het water dat in die tijd de aarde omhulde, waren de zon en de maan niet duidelijk zichtbaar en een regenboog kon zich niet manifesteren.) Er is een beschrijving van een boek geschreven door de Wachters, waaruit Henoch de notities nam (zie 81.1-2), Henoch noemt het: De tabletten van de Hemel. Henochs profetieën komen uit dit boek.
70.1 Het geschiedde na dezen, dat terwijl hij leefde zijn naam werd opgeheven van degenen die op de droge grond wonen, in de aanwezigheid van de Zoon des mensen, en de aanwezigheid van de Elohim der Elohimscharen.
70.2 En hij werd opgeheven met de wagens van de geest, en zijn naam verdween uit hun midden.
70.3 Vanaf die dag werd ik niet meer onder hen geteld, en hij plaatste mij tussen twee winden, tussen het noorden en het westen, waar de engelen de koorden namen om voor mij een plaats af te meten voor de uitverkorenen en de rechtvaardigen.
70.4 En daar zag ik de eerste voorvaders, en de rechtvaardigen die vanaf het begin van de wereld woonden in die plaats.
71.1 En het geschiedde na dezen, dat mijn geest werd weggevoerd, en opging in de hemelen. Ik zag de zonen, de heilige engelen op de vlammen van het vuur lopen en hun kleding was wit en hun kleding, het licht van hun gezicht, was als sneeuw.
71.2 En ik zag twee rivieren van vuur, en het licht van dat vuur scheen als een hyacint, en ik viel op mijn gezicht voor het aangezicht van de Elohim der Elohimscharen.
71.3 Toen kwam de engel Michaël, een van de aartsengelen, die mij bij mijn rechterhand pakte, en voerde en leidde me naar alle geheimen van genade, en de geheimen van gerechtigheid.
71.4 Hij liet me alle geheimen zien van de uiteinden van de hemel en alle opslagplaatsen van de sterren en de lichten van waar ze uitkomen van onder de heiligen.
71.5 En de Geest voerde Henoch weg naar de hoogste hemel, en ik zag daar, in het midden van dat licht, iets gebouwd van kristalstenen, en in het midden van die stenen, rivieren van levend vuur.
71.6 Mijn geest zag een cirkel van vuur, die dat huis omringde, en van de vier zijden kwamen rivieren, vol met levend vuur, en zij omringden dat huis.
71.7 En rondom zijn er de Serafijnen en de Cherubijnen, en de Ofannim, deze zijn het die niet slapen, maar waken over de troon van zijn Elohimlijkheid.
71.8 Ik zag ontelbare engelen, een duizend duizenden en tienduizend maal tienduizend liggend om dat huis. And Michaël, en Raphaël, en Gabriël, en Pnuël, en de heilige engelen die in de hemel daarboven zijn, gingen in en uit dat huis.
71.9 Toen Michaël en Raphaël, en Gabriël, Pnuël, en de vele heilige engelen zonder tal, kwam uit dat huis.
71.10 En met hen de Oude van dagen, zijn hoofd is wit en zuiver, zoals wol en zijn klederen, onbeschrijfelijk.
71.11 En ik viel op mijn aangezicht, en mijn hele lichaam smolt, en mijn geest was veranderd, en ik riep met luide stem in de geest van kracht, en ik zegende, prees en verElohimlijkte.
71.12 En deze zegeningen die uit mijn mond kwamen, waren aangenaam voor de Oude van dagen.
71.13 En de Oude van dagen kwam met Michaël, Gabriël, Rafaël en Pnuël, en duizenden en tienduizenden engelen, ontelbaar.
71.14 En die engel kwam naar me toe en begroette mij met zijn stem, en zei tegen mij: “U bent de mensenzoon die geboren werd tot gerechtigheid, en rechtvaardigheid blijft over u, en de gerechtigheid van de Oude van dagen zal u niet verlaten.”
71.15 En hij zei tot mij: “Hij verkondigt u de vrede in de naam van de wereld die gaat komen, want de vrede vanuit de schepping van voor de wereld is daar gekomen en dus zult u voor altijd vrede hebben, voor eeuwig en altijd.
71.16 Allen zullen wandelen volgens deze, uw weg, en op dezelfde manier, de gerechtigheid zal u nooit verlaten. Met u zullen ze wandelen, en met u hun bestemming, en zij zullen niet gescheiden worden van u voor altijd en eeuwig en altijd.
71.17 En dus zal er lengte van dagen zijn met de Zoon des mensen, en de rechtvaardigen zullen vrede hebben, en de rechtvaardigen zullen een rechte weg hebben in de naam van de Elohim der Elohimscharen, voor eeuwig en altijd.”
59.1 En in die dagen zagen mijn ogen de geheimen van het flitsen van de bliksem, en de lichten, en de regels met betrekking tot hen, en zij flitsten tot een zegen of een vloek zoals de Elohim der Elohimscharen dit wenst.
59.2 En daar zag ik de geheimen van de donder, en hoe, wanneer het donderde in de hemel meer dan het geluid om te horen. Ze lieten me de verblijfplaatsen van de droge grond zien, en het geluid van de donder voor de vrede, en voor de zegen, of voor een vloek, naar het woord van de Elohim der Elohimscharen.
59.3 En na dit alles de geheimen van de lichten, en van de flitsen van de bliksem werden getoond aan mij. Zij flitsten om zegen te brengen en voldoening.
60.11 En de andere engel sprak tot mij, degene die met mij ging en me liet zien wat het geheim is, wat het eerste en het laatste is in de hemel, in de heuvels, en onder de droge grond, in de diepte, en aan de uiteinden van de hemel, en bij de stichting van de hemel, en in de opslagplaats van de wind.
60.12 En hoe de geesten worden verdeeld, en hoe ze worden gewogen. En hoe de lentes, en de winden worden geteld op basis van de kracht van hun geest. En de kracht van het licht van de maan. En de groepen van sterren volgens hun namen. En hoe alle groepen worden gemaakt.
60.13 En de donder, volgens de plaatsen waar het valt. En alle scheidingen die zijn gemaakt met de bliksem, zodat het kan flitsen. En haar Elohimscharen, hoe snel ze gehoorzamen.
60.14 Voor de donder die heeft vaste tijden heeft, die aan het geluid zijn gegeven om te wachten. De donder en de bliksem zijn niet afzonderlijk, hoewel ze ook niet hetzelfde zijn. Door een geest, verplaatsen die twee zich onafscheidelijk.
60.15 Want als de bliksem flits en de donder verheft haar stem, en de geest, op het juiste moment, de oorzaken ervan is een rust, en is gelijkelijk verdeeld tussen hen, omdat de opslagplaats van de tijd voor hun optreden is als die van een zandglas. En elk van deze heeft op het juiste moment vastgehouden aan een teugel, en keerde terug door de kracht van de geest, en is naar voren gereden, volgens het getal van de regio's van de aarde.
60.16 De geest van de zee is mannelijk en sterk, en volgens de kracht van zijn sterkte, keert de geest terug met een teugel, ook als het naar voren is gereden, en verspreid over alle bergen van de aarde.
60.17 De geest van de vorst heeft zijn eigen engel, en de geest van de hagel is een goede engel.
60.18 De geest van de sneeuw is terughoudend vanwege zijn kracht, en het heeft een bijzondere geest, en wat oprijst uit iets wat is als rook en zijn naam is vorst.
60.19 De geest van de mist is niet aangesloten met hen in hun opslagplaats, maar heeft een speciale opslagplaats, omdat zijn komst Elohimlijk is, zowel in licht en duisternis, als in de winter en in de zomer, en zijn opslagplaats is een engel.
60.20 De geest van de dauw heeft zijn woning aan de uiteinden van de hemel en is verbonden met de schatten van de regen. Deze komt in de winter en in de zomer, en met de wolken. En de wolken van de nevel zijn verbonden met lekaar en de een geeft aan de ander.
60.21 Wanneer de geest van de regen zich beweegt vanuit zijn opslagplaats komen de engelen en openen het magazijn en brengen het naar buiten. En als het zich verspreidt over al het droge komt hij samenkomt met al het water dat op de grond is. En wanneer het zich aansluit bij het water dat op de grond is, vult het de zee en meren.
60.22 De wateren zijn voor degenen die wonen op het droge, want zij zijn de voeding voor de droge grond van de Allerhoogste, die is in de hemel. Daarom is er een vaste maat voor de regen, en de engelen begrijpen dit.
60.23 Al deze dingen zag ik in relatie met de Tuin der Gerechtigheid.
Opmerkingen bij Sectie 14: De omloop van de lichten
Deze sectie beschrijft het pad van de Zon aan de hemel, en hoe de lengte van de dag varieert, en de verschillende seizoenen. De verdeling van het jaar in maanden en de fasen van de maan worden hier uitgelegd. Het is interessant dat de variatie van dag-lengte is beschreven met de dag verdeeld in 18 delen. De Wachters verdelen de dag in 18 ‘uur’ in plaats van ons 24-uurs- systeem.
(Opmerking editor: De Chaldeeën bezaten ook een 9 getallen stelsel, keer twee is 18.)
De seizoensgebonden variatie in beschreven daglengten, zie 72.14; 72.26, is meer typisch voor de noordelijke breedtegraden. De situatie hier in Londen, eind december (dicht bij het midden van de winter zonnewende) is zeer vergelijkbaar met de beschrijving van 72.26 met een dag van 8 uur en een nacht van 16 uur.
De sectie over de Maan bevat enige nauwkeurige informatie, zoals die worden weergegeven in de lucht, als even groot te zijn als de zon, 72.37.
In 75.8-9 legt Henoch uit hoe de rotatie-as door het midden van de Aarde loopt - hoewel ik denk dat Henoch niet zeker wist was wat Uriël daarmee bedoelde. Het feit dat de aarde bolvormig is, en draaide, is alleen een paar honderd jaar geleden op grote schaal geaccepteerd
- voor die tijd geloofde iedereen dat de zon rond de Aarde ging. Er is een boek met de titel 'Uriel's Machine' van C. Knight en Robert Lomas, dat een goede casus maakt voor deze sectie met de informatie die nodig is om een 'stonehenge' te construeren - een observatorium gemaakt van palen of staande stenen. Ze suggereren ook dat Henoch kan zijn meegenomen naar Ierland - waar er een aantal van die ongewone en oude plekkken nog steeds overleven. (Opmerking editor: Ook hier ontbreekt het besef dat de wereld van voor de zondvloed totaal afweek van onze wereld. Er vond degeneratie plaats in plaats van een evolutie. Waarom zou Henoch niet hebben geweten dat de aarde draaide?)
Wanneer Henoch het noorden uitlegt, in 77.3, noemt hij dit als de locatie van de Tuin van Gerechtigheid - het vaderland van de Wachters.
Op 78.4, wordt het feit onthuld dat de Maan zijn licht van de zon krijgt.
Op 78.17 zegt hij dat de Maan een gezicht heeft (“ziet eruit als een man”) gedurende 20 dagen in de maand, we noemen hem “de Man in de Maan”. Dit is het bewijs tegenover de theorie over de Zuidelijke Sandwich-eilanden als het huis van de Wachters, omdat het gezicht van de maan niet herkenbaar is in het zuidelijk halfrond (want daar het staat op de kop). Ik vermoed dat dit onderdeel over de Maan elders in de tekst moet staan, waarschijnlijk dicht bij de vorige paragraaf over de Maan een paar pagina's daarvoor.
(Opmerking editor: Door het water dat in die tijd de aarde omhulde, waren de zon en de maan niet duidelijk zichtbaar en een regenboog kon zich niet manifesteren.) Er is een beschrijving van een boek geschreven door de Wachters, waaruit Henoch de notities nam (zie 81.1-2), Henoch noemt het: De tabletten van de Hemel. Henochs profetieën komen uit dit boek.
Sectie 14: DE OMLOOP VAN DE LICHTEN
72.1 Het Boek van de Omloop van de lichten van de hemel, elk zoals het is: volgens hun rangorde, volgens de periode van hun Elohimschappij en hun tijd, volgens hun namen en plaatsen van oorsprong en volgens hun maanden. Dit heeft Uriël, de heilige engel die met mij was, en die hun leider is, me laten zien. Hij toonde mij al hun reguleringen, precies zoals ze zijn, voor elk jaar van de wereld en voor altijd, totdat de nieuwe schepping gemaakt is die voor altijd zal duren.
72.2 Dit is de eerste wet van de lichten. Het licht dat zon heet; hij rijst in de poorten van de hemel, die naar het oosten gericht zijn, en gaat onder in de westerlijke poorten van de hemel.
72.3 En ik zag zes poorten waaruit de zon opkomt, en zes poorten waarin hij ondergaat. En de maan komt ook op en gaat onder in die poorten, en de leiders van de sterren samen met degenen die ze leiden. Er zijn er zes in het oosten en zes in het westen, allemaal exact op hun plaats, de een naast de ander; en die poorten hebben vele ramen naar het zuiden en het noorden.
72.4 Eerst kom het grotere licht op, genaamd de zon, gevormd als de cirkel van de hemel, en helemaal vol van een vuur dat licht en warmte geeft.
72.5 De wind blaast de strijdwagens voort waarop zij stijgt, en de zon gaat onder in de lucht en komt terug via het noorden om het oosten te bereiken, en wordt naar de juiste poort geleid om te schijnen in de lucht.
72.6 Op deze manier rijst de zon in de eerste maand, in de grote poort, namelijk: hij stijgt via de vierde van die zes poorten die op het oosten gericht staan.
72.7 En in die vierde poort bevinden zich twaalf raamopeningen waar vlammen uitkomen als ze geopend zijn.
72.8 Als de zon aan de hemel opkomt, gaat hij dertig dagen lang via die vierde poort, en precies in de vierde poort in het westen van de hemel gaat hij onder.
72.9 In die tijd worden de dagen elke dag langer en de nachten korten, tot de dertigste ochtend.
72.10 Op die dag wordt de dag twee delen langer dan de nacht, en de dag bestaat uit precies tien delen, en de nacht uit acht delen.
72.11 En de zon komt op vanuit die vierde poort, en gaat onder in de vierde poort en komt terug naar de vijfde poort in het oosten gedurende dertig ochtenden; en hij rijst en daalt in de vijfde poort.
72.12 En dan wordt de dag twee delen langer en bestaat uit elf delen, en de nacht wordt korter en bestaat uit zeven delen.
72.13 Dan gaat de zon terug naar het oosten en komt bij de zesde poort, en rijst en daalt in de zesde poort gedurende eenendertig ochtenden, vanwege zijn teken.
72.14 Dan wordt de dag langer dan de nacht, de dag wordt twee keer zo lang als de nacht, en de dag bestaat uit twaalf delen en de nacht uit zes delen..
72.15 En de zon gaat op, zodat de dag korter kan worden en de nacht langer; en de zon gaat terug naar het oosten, en komt bij de zesde poort, en komt vandaaruit op en gaat onder, dertig ochtenden lang.
72.16 Na dertig ochtenden wordt de dag met precies één deel korter; en de dag heeft elf delen, en de nacht zeven.
72.17 En de zon gaat vanuit het westen, via die zesde poort, naar het oosten, en gaat op in de vijfde poort gedurende dertig ochtenden en gaat weer onder in het westen, in de vijfde poort in het westen.
72.18 Op die dag wordt de dag twee delen korter, en de dag bestaat uit tien delen en de nacht uit acht delen.
72.19 Dan komt de zon op vanuit die vijfde poort en gaat onder in de vijfde poort in het westen, en komt op in de vierde poort gedurende eenendertig ochtenden vanwege zijn teken, en gaat onder in het westen.
72.20 Op die dag zijn dag en nacht even lang; de nacht heeft negen delen en de dag ook.
72.21 Dan komt de Zon op vanuit die poort en gaat onder in het westen, en gaat terug naar het oosten, en komt dertig ochtenden lang op in de derde poort, en gaat onder in het westen in de derde poort.
72.22 Dan komt de zon op vanuit die derde poort, en gaat onder in de derde poort in het westen, en gaat terug naar het oosten; en de Zon komt op in de tweede poort in het oosten gedurende dertig ochtenden, en op dezelfde manier gaat hij onder in de tweede poort, in het westen van de hemel.
72.24 En op die dag heeft de nacht elf delen en de dag zeven delen.
72.25 Dan komt de zon op die dag op vanuit de tweede Poort, en gaat onder in het westen in de tweede poort, en gaat terug naar het oosten naar de eerste poort gedurende eenendertig ochtenden, en gaat dan onder in het westen in de eerste poort.
72.26 Op die dag wordt de nacht langer, en wordt twee keer zo lang als de dag; de nacht heeft precies twaalf delen en de dag zes.
72.27 En hiermee heeft de zon de delen van zijn reis voltooid, en hij gaat weer terug, volgens deze onderdelen; en hij komt door die eerste Poort gedurende dertig ochtenden, en gaat onder in het westen daartegenover.
72.28 Op die dag wordt de nacht een deel korter, en bestaat uit elf delen, en de dag uit zeven delen.
72.29 Dan komt de zon terug, en komt naar de tweede poort in het oosten, en hij gaat terug langs die onderdelen van zijn reis gedurende dertig ochtenden, en komt op en gaat onder.
72.30 Op die dag wordt de nacht een deel korter, en bestaat uit tien delen, en de dag uit acht delen.
72.31 En op die dag komt de zon op vanuit de tweede poort, en gaat onder in het westen, en gaat terug naar het oosten, en komt op in de derde poort gedurende eenendertig ochtenden, en gaat onder in het westen.
72.32 En op die dag wordt de nacht korter en bestaat uit negen delen, en de dag uit negen delen, en de nacht is even lang als de dag. En het jaar bestaat uit precies 364 dagen.
72.33 En de lengte van de dag en de nacht, en de kortheid van dag en de nacht zijn verschillend vanwege de reis van de zon.
72.34 Hierdoor wordt zijn reis dagelijks langer, en nachtelijk korter.
72.35 En dit is de wet en de reis van de zon en zijn terugkeer, zo vaak als hij terugkeert; zestig keer komt hij terug en komt hij op, dat is het grote eeuwige licht, dat voor altijd de zon genaamd is.
72.36 En dit wat opkomt is het grote licht, dat is genoemd naar zijn uiterlijke verschijning, zoals de Elohim heeft bevolen.
72.37 Hij komt op en gaat onder als volgt: hij neemt niet af, noch neemt rust, maar rijdt dag en nacht in zijn strijdwagen. En zijn licht is zeven keer helderder dan dat van de maan, maar qua omvang lijken ze gelijk.
73.1 En na deze wet zag ik een andere wet, voor het mindere licht, genaamd de maan.
73.2 Zijn vorm is als de bol van de zon, en de wind blaast zijn strijdwagen waarop hij rijdt, en hij krijgt licht in vastgestelde mate.
73.3 Iedere maand komt hij op en verandert hij, en zijn dagen zijn als die van de zon, en als zijn licht vol is, heeft hij een zevende deel van het licht van de zon.
73.4 En het komt op als volgt, en zijn eerste fase is naar het oosten; hij komt op op de dertigste ochtend. Op die dag verschijnt hij en dat wordt de eerste fase van de maan voor jou op de dertigste ochtend, samen met de zon in de poort waar de zon opkomt.
73.5 Een helft is bedekt met een zevende deel, en zijn hele cirkel is leeg, zonder licht, behalve voor een zevende deel, een veertiende deel van zijn licht.
73.6 Op de dag dat hij een zevende deel en de helft van zijn licht ontvangt, bedraagt zijn licht een zevende, en een zevende en een half deel.
73.7 Hij gaat onder met de zon, en als de zon opkomt, komt de maan met hem op en ontvangt de helft van één deel licht. Op die nacht aan het begin van zijn ochtend, aan het begin van de dag van de maan, gaat de maan onder met de zon en is donker in die nacht in zes en zeven delen en een half.
73.8 En hij komt op op die dag, met precies een zevende deel, hij gaat uit, treedt terug van de opkomende zon, en wordt helder voor de rest van zijn dag, in de andere zes en zeven delen.
74.1 En een andere reis en wet die ik ervoor zag, is dat hij volgens deze wet een maandelijkse reis maakt.
74.2 En Uriël, de heilige engel, de leider van hen allen, liet mij alles zien, en ik schreef hun posities op zoals hij ze me liet zien. Ik noteerde hun maanden, zoals ze zijn, en de verschijning van hun licht, totdat vijftien dagen voorbij zijn.
74.3 In zeven dagen maakt hij zijn volledige duisternis compleet, en in zeven delen maakt hij al zijn licht compleet, in het oosten en in het westen.
74.4 Maar in bepaalde maanden verandert hij zijn posities en volgt zijn eigen individuele koers.
74.5 Gedurende twee maanden gaat hij onder met de zon, in die twee poorten die in het midden staan, in de derde en de vierde Poort.
74.6 Hij gaat zeven dagen uit en draait om, en komt terug naar de Poort vanwaaruit de zon opkomt. En in de poort maakt hij al zijn licht volledig, en hij trekt zich terug van de zon, en komt binnen acht dagen naar de zesde poort vanwaaruit de zon opkomt.
74.7 En als de zon opkomt vanuit de vierde poort, gaat de maan zeven dagen uit, totdat hij opkomt vanuit de vijfde poort. Dan komt hij weer binnen zeven dagen terug naar de vierde poort, maakt zijn licht vol, trekt terug, en komt binnen acht dagen naar de eerste poort.
74.8 En binnen zeven dagen komt hij weer terug naar de vierde poort vanwaaruit de zon opkomt.
74.9 Ik zag deze posities als volgt: hoe de maan opkwam en de zon onderging in die dagen.
74.10 En als je vijf jaren bij elkaar optelt, heeft de zon een overschot van dertig dagen. Voor elk jaar van die vijf jaren, zijn er 364 dagen.
74.11 En het overschot, van de Zon en de sterren, komt op zes dagen. In vijf jaar, met zes dagen per jaar, hebben ze een overschot van dertig dagen, en de dagen van de maan lopen dertig dagen achter bij de zon en de sterren.
74.12 En de maan bestuurt de jaren exact, volgens hun eeuwige posities; ze zijn niet vroeg of laat, zelfs niet met één dag, maar veranderen het jaar in exact 364 dagen.
74.13 In drie jaar zijn er 1092 dagen, en in vijf jaar 1820 days, zodat er in acht jaar 2912 dagen zijn.
74.14 Voor de maan alleen zijn er in drie jaar 1062 dagen, en in vijf jaar loopt hij vijftig dagen achter.
74.15 En vijf jaar telt 1770 dagen, zodat acht jaar 2832 dagen heeft voor de maan.
74.16 Voor acht jaar is er een verschil in tachtig dagen, dus de maan loopt tachtig dagen achter in acht jaar.
74.17 En het jaar is compleet exact volgens hun posities, en de posities van de zon, in de zin dat ze opkomen vanuit de poorten waar de zon opkomt en ondergaat gedurende dertig dagen.
75.1 En de leiders van de tienduizenden die verantwoordelijk zijn voor de algehele creatie, en verantwoordelijk voor alle sterren, en ook de vier dagen die worden toegevoegd, zijn niet afgescheiden van hun positie, volgens de gehele berekening van het jaar. Vandaar de vier dagen die niet worden meegeteld bij de berekening van het jaar.
75.2 En daarom vergist men zich hierin. Want deze lichten hebben echt een functie in de stations van de wereld, een in de eerste poort, en een in de derde, vierde en zesde poort. En de preciese harmonie van de wereld is voltooid in de aparte 364 stations van de wereld.
75.3 Want de tekenen en de tijden en de jaren en de dagen werden me getoond door de engel Uriël, die de Elohim van Eeuwige Glorie heeft aangesteld over alle lichten van de hemel. In de hemel en in de wereld, zodat ze konden Elohimsen op het aangezicht van de hemel en verschijnen op de aarde, en leiders konden zijn van dag en nacht; de zon, de maan, de sterren, en al de creaturen die in al de strijdwagens van de hemel rondgaan.
75.4 Zo liet Uriël me ook de twaalf poort-openingen zien in de cirkel van de strijdwagen van de zon, in de lucht, waar de zonnestralen uitkomen en ook de warmte over de aarde, wanneer ze geopend zijn op de daarvoor aangewezen tijden.
75.5 Er zijn ook openingen voor de winden en voor de geesten van de dauw, als ze geopend zijn op hun tijd om open te staan aan het eind van de hemel.
75.6 Ik zag twaalf poorten in de hemel, aan de einden van dit land, van waaruit de zon, de maan de de sterren en al de hemelwerken naar het oosten en het westen gaan.
75.7 En er zijn veel raamopeningen naar het noorden en zuiden, en elk raam stuurt warmte uit op toegewezen tijdstippen – corresponderend met die Poorten. Daaruit komen en gaan de sterren volgens Zijn bevel.
75.8 En ik zag strijdwagens in de hemel, in de regio boven die poorten, waar de sterren staan die nooit ondergaan.
75.9 Maar er is er een die groter is dan al de anderen. Het gaat rond door deze hele plaats.
76.1 Aan het eind van de aarde zag ik twaalf poorten waar de winden vandaan komen en over de aarde waaien.
76.2 Drie poorten openen aan aan de voorkant van de hemel, drie aan de achterkant, drie aan de rechterkant en drie aan de linkerkant.
76.3 De eerste drie zijn gericht op het oosten, dan drie naar het het noorden, drie naar het zuiden en nog drie naar het westen.
76.4 Via vier poorten komen winden van zegening en vrede. Door de andere acht komen winden van straf; als die worden gestuurd brengen ze verwoesting over de hele aarde, de wateren en alle inwoners en alles wat in het water en op het land is.
76.5 En de eerste wind van die poorten, de oostenwind, komt via de eerste poort, die op het oosten staat. Degene die van het zuiden komt brengt verwoesting, droogte, hitte en vernietiging.
76.6 Door de tweede poort, in het midden, komt wat goed is. De regen, vruchtbaarheid, voorspoed en dauw. Door de derde poort, op het noorden, komen kou en droogte.
76.7 Hierna komen de zuidenwinden via drie poorten, uit de eerste die naar het oosten neigt, komt een hete wind.
76.8 Uit de middelste poort, die ernaast ligt, komen aangename geuren, dauw, regen, voorspoed en leven.
76.9 Door de derde poort, gericht op het westen, komen dauw, regen, sprinkhanen en verwoesting.
76.10 Daarna de noordenwinden, vanuit de zevende poort, die op het oosten gericht is, komen dauw, regen, sprinkhanen en verwoesting.
76.11 En door de poort exact in het midden, komen regen, dauw leven en voorspoed. Door de derde poort, op het westen, komen mist en vorst, en sneeuw, en dauw en sprinkhanen.
76.12 Hierna komen de westenwinden. Door de eerste poort, die neigt naar het noorden, komen dauw, regen, ijs, kou sneeuw en vorst.
76.13 En door de middelste poort komen dauw en regen, voorspoed en zegening. Door de laatste poort, op het zuiden, komen droogte en verwoesting, branden en vernietiging.
76.14 En zo zijn de twaalf poorten en de vier windstreken van de hemel compleet. En al hun wetten en al hun straffen, en al hun voordelen, heb ik je laten zien, mijn zoon Methuselah.
77.1 Ze noemden de eerste windstreek oosten, omdat het de eerste is, en de tweede het zuiden, omdat de Allerhoogste daar afdaalt, en met name degene die voor altijd gezegend is daalt daar af.
77.2 En de westerse windstreek wordt afname genoemd, omdat al de hemellichten daar verbleken en ondergaan.
77.3 De vierde windstreek, het noorden genoemd, is in drieën verdeeld. In het eerste deel wonen de mensen, het tweede deel bevat zeeën, diepten, wouden en rivieren, duisternis en mist, en in het derde deel bevindt zich de Tuin van gerechtigheid.
77.4 Ik zag zeven hoge bergen, hoger dan alle andere bergen op aarde, en er kwam sneeuw van die bergen. Dagen en tijden en jaren verstrijken.
77.5 Ik zag zeven rivieren op de aarde, groter dan alle andere rivieren; een ervan komt uit het oosten en zijn wateren monden uit in de Grote Zee.
77.6 Twee rivieren stromen uit het noorden naar de zee en monden uit in de Rode Zee in het oosten.
77.7 En de overige vier stromen vanuit het noorden naar hun zeeën, twee naar de Rode Zee, en twee naar de Grote Zee, en ze lozen hun water daar, en niet in de wildernis, zoals sommigen zeggen.
77.8 Ik zag zeven grote eilanden, in de zee en op het land, en vijf in de Grote Zee.
78.1 De zon heeft de volgende namen: de eerste Or Kheres, en de tweede Shemesh.
78.2 De maan heeft vier namen: Ishon, Lebanah, Lebanah Kesheh en Yarech.
78.3 Dit zijn de twee grote lichten; hun vorm is als de hemelcirkel en ze lijken gelijk in grootte.
78.4 In de bol van de zon zijn zeven delen van licht, die eraan toegevoegd zijn – meer dan aan de Maan. En in vaste hoeveelheden wordt licht overgeheveld naar de maan, totdat een zevende deel van de zon uitgeput is.
78.5 En ze gaan onder in de poorten van het westen, gaan rond via het noorden, en komen op via de poorten van het oosten.
78.6 En als de maan opkomt, verschijnt hij aan de hemel, en heeft de helft van een zevende deel licht, en op de veertiende dag maakt hij al zijn licht vol.
78.7 Vijftien delen licht worden naar hem overgeplaatst, totdat zijn licht op de vijftiende dag vol is, volgens de tekenen van het jaar. En de maan ontstaat door helften van een zevende deel.
78.8 En wanneer de maan afneemt, vermindert hij op de eerste dag naar veertien lichtdelen, op de tweede dag naar dertien lichtdelen, op de derde dag naar twaalf, op de vierde dag naar elf, op de vijfde dag naar tien, op de zesde naar negen delen, op de zevende naar acht delen, op de achtste naar zeven delen, op de negende dag naar zes delen, op de tiende naar vijf delen, op de elfde naar vier delen, op de twaalfde naar drie delen, op de dertiende naar twee delen, op de veertiende naar de helft van een zevende deel. En al het licht dat overblijft van het totaal verdwijnt op de vijftiende dag.
78.9 En in bepaalde maanden heeft de maan 29 dagen en één keer 28.
78.10 Toen liet Uriël me een andere wet zien: wanneer licht wordt verplaatst naar de maan, en op welke zijde het vanaf de zon wordt verplaatst.
78.11 Wanneer het maanlicht toeneemt, wordt het licht overgeplaatst terwijl de maan tegenover de zon komt te staan. Totdat het na veertien dagen
volle maan is.
78.12 En op de eerste dag wordt hij de Nieuwe maan genoemd.
78.13 Zijn licht wordt vol, precies op de dag dat hij opkomt in het oosten voor de nacht terwijl de zon in het westen ondergaat. En de maan schijnt de hele nacht totdat de zon tegenover hem opkomt. En de maan wordt gezien tegenover de zon.
78.14 En op de zijde waar het maanlicht verschijnt, neemt het weer af totdat al zijn licht verdwijnt, de dagen van de maan teneinde komen en zijn cirkel leeg blijft, zonder licht.
78.15 En drie maanden lang, op de juiste tijd, behaalt hij dertig dagen, en drie maanden lang behaalt hij negenentwintig dagen, waarin hij zijn afname compleet maakt – in de eerste periode, in de eerste poort, 127 dagen.
78.16 En drie maanden lang – wanneer hij opkomt – verschijnt hij in elke maand met dertig dagen. Maar drie maanden lang verschijnt hij in elke maand met negenentwintig dagen.
78.17 ‘s Nachts, iedere keer voor twintig dagen, lijkt hij op een man, en overdag als de hemel, want er is niets anders in hem behalve zijn licht.
79.1 En nu, mijn zoon Methuselah, heb ik je alles laten zien, en is de hele wet van de sterren van de hemel compleet.
79.2 Hij liet me de hele wet zien, voor elke dag, elke tijd, elke regel, en voor elk jaar, en voor zijn einde, volgens zijn bevel, voor iedere maand en iedere week.
79.3 En het afnemen van de maan, dat in de zesde poort plaatsvindt, want daar wordt zijn licht vol, en daarna is het begin van de maand.
79.4 En de afname in de eerste poort, op de juiste tijd, gedurende 127 dagen, of 25 weken en 2 dagen.
79.5 En hoe hij achter de zon valt, volgens de wet van de sterren, met precies vijf dagen in een periode, wanneer hij zijn pad heeft voltooid, zoals u hebt gezien.
79.6 Zo verschijnen de lichten, die Uriël, de grote engel, hun leider, me heeft laten zien.
80.1 In die dagen zei Uriël tegen mij: “Luister, ik heb je alles laten zien, o Henoch. En ik heb alles onthuld, zodat je moge zien deze zon, deze maan, en degenen die de sterren van de hemel leiden, en diegenen die ze draaien, hun taken en hun tijden en hun opkomst.
80.2 Maar in de dagen van de zondaren zullen de jaren korter worden, en hun zaad zal laat zijn op hun land en hun velden. En alles op aarde zal veranderen en zal niet verschijnen op de juiste tijd. En het regenwater zal wegblijven en de hemel zal het vasthouden.
80.3 In die tijden zullen de vruchten van de aarde laat zijn, en niet op de juiste tijd groeien, en het fruit van de bomen zal niet op de juiste tijd groeien.
80.4 En de maan zal zijn gebruikelijke praktijk veranderen en niet op de juiste tijd verschijnen.
80.5 Maar in die dagen zal hij in de hemel verschijnen en bovenop een grote strijdwagen in het westen komen en met een meer dan normale helderheid schijnen.
80.6 En veel bevelhebbers van de sterren, zullen een dwaalspoor opgaan. Ze zullen hun koers en activiteiten veranderen en niet op de hun voorgeschreven tijden verschijnen.
80.7 En de gehele wet van de sterren zal gesloten zijn voor de zondaren, en de gedachten van diegenen die op aarde leven zullen verdwalen, en ze zullen van hun wegen afraken en verdwalen, en ze zullen denken dat ze Yahuahen zijn.
80.8 En veel onheil zal hen overkomen en straffen zullen hun treffen om hen allen te vernietigen.”
81.1 En hij zei tegen mij:“O, Henoch, kijk naar de rol van de boeken van de hemel en lees wat er geschreven staat, en noteer elk afzonderlijk feit.”
81.2 En ik keek naar al het geschrevene en noteerde alles. Ik las de rol en alles dat erin geschreven stond, de daden van mensen, en al de kinderen van vlees en bloed die op de aarde zullen zijn, voor alle generaties van de eeuwigheid.
81.3 Toen zegende ik onmiddellijk de Elohim, de Eeuwige Koning van Glorie, omdat hij al de werken van de wereld heeft gemaakt. En ik prees de Elohim voor zijn geduld, en ik zegende hem vanwege de zonen van Adam.
81.4 En toen zei ik: “Gezegend is de man die rechtvaardig en goed sterft, over wie geen rol van zonde is geschreven en die nooit schuldig is bevonden.”
Opmerkingen bij Sectie 15: Henochs brief aan Methusalem
Deze korte sectie kan op de verkeerde plaats staan. Het kan een brief zijn geweest die Henoch gaf aan zijn zoon, met het boek. Of het kan oorspronkelijk aan het eind van het boek hebben gestaan, als een conclusie. Het staat helemaal op zichzelf, maar ik heb me gehouden aan de volgorde van de Ethiopische manuscripten.
72.1 Het Boek van de Omloop van de lichten van de hemel, elk zoals het is: volgens hun rangorde, volgens de periode van hun Elohimschappij en hun tijd, volgens hun namen en plaatsen van oorsprong en volgens hun maanden. Dit heeft Uriël, de heilige engel die met mij was, en die hun leider is, me laten zien. Hij toonde mij al hun reguleringen, precies zoals ze zijn, voor elk jaar van de wereld en voor altijd, totdat de nieuwe schepping gemaakt is die voor altijd zal duren.
72.2 Dit is de eerste wet van de lichten. Het licht dat zon heet; hij rijst in de poorten van de hemel, die naar het oosten gericht zijn, en gaat onder in de westerlijke poorten van de hemel.
72.3 En ik zag zes poorten waaruit de zon opkomt, en zes poorten waarin hij ondergaat. En de maan komt ook op en gaat onder in die poorten, en de leiders van de sterren samen met degenen die ze leiden. Er zijn er zes in het oosten en zes in het westen, allemaal exact op hun plaats, de een naast de ander; en die poorten hebben vele ramen naar het zuiden en het noorden.
72.4 Eerst kom het grotere licht op, genaamd de zon, gevormd als de cirkel van de hemel, en helemaal vol van een vuur dat licht en warmte geeft.
72.5 De wind blaast de strijdwagens voort waarop zij stijgt, en de zon gaat onder in de lucht en komt terug via het noorden om het oosten te bereiken, en wordt naar de juiste poort geleid om te schijnen in de lucht.
72.6 Op deze manier rijst de zon in de eerste maand, in de grote poort, namelijk: hij stijgt via de vierde van die zes poorten die op het oosten gericht staan.
72.7 En in die vierde poort bevinden zich twaalf raamopeningen waar vlammen uitkomen als ze geopend zijn.
72.8 Als de zon aan de hemel opkomt, gaat hij dertig dagen lang via die vierde poort, en precies in de vierde poort in het westen van de hemel gaat hij onder.
72.9 In die tijd worden de dagen elke dag langer en de nachten korten, tot de dertigste ochtend.
72.10 Op die dag wordt de dag twee delen langer dan de nacht, en de dag bestaat uit precies tien delen, en de nacht uit acht delen.
72.11 En de zon komt op vanuit die vierde poort, en gaat onder in de vierde poort en komt terug naar de vijfde poort in het oosten gedurende dertig ochtenden; en hij rijst en daalt in de vijfde poort.
72.12 En dan wordt de dag twee delen langer en bestaat uit elf delen, en de nacht wordt korter en bestaat uit zeven delen.
72.13 Dan gaat de zon terug naar het oosten en komt bij de zesde poort, en rijst en daalt in de zesde poort gedurende eenendertig ochtenden, vanwege zijn teken.
72.14 Dan wordt de dag langer dan de nacht, de dag wordt twee keer zo lang als de nacht, en de dag bestaat uit twaalf delen en de nacht uit zes delen..
72.15 En de zon gaat op, zodat de dag korter kan worden en de nacht langer; en de zon gaat terug naar het oosten, en komt bij de zesde poort, en komt vandaaruit op en gaat onder, dertig ochtenden lang.
72.16 Na dertig ochtenden wordt de dag met precies één deel korter; en de dag heeft elf delen, en de nacht zeven.
72.17 En de zon gaat vanuit het westen, via die zesde poort, naar het oosten, en gaat op in de vijfde poort gedurende dertig ochtenden en gaat weer onder in het westen, in de vijfde poort in het westen.
72.18 Op die dag wordt de dag twee delen korter, en de dag bestaat uit tien delen en de nacht uit acht delen.
72.19 Dan komt de zon op vanuit die vijfde poort en gaat onder in de vijfde poort in het westen, en komt op in de vierde poort gedurende eenendertig ochtenden vanwege zijn teken, en gaat onder in het westen.
72.20 Op die dag zijn dag en nacht even lang; de nacht heeft negen delen en de dag ook.
72.21 Dan komt de Zon op vanuit die poort en gaat onder in het westen, en gaat terug naar het oosten, en komt dertig ochtenden lang op in de derde poort, en gaat onder in het westen in de derde poort.
72.22 Dan komt de zon op vanuit die derde poort, en gaat onder in de derde poort in het westen, en gaat terug naar het oosten; en de Zon komt op in de tweede poort in het oosten gedurende dertig ochtenden, en op dezelfde manier gaat hij onder in de tweede poort, in het westen van de hemel.
72.24 En op die dag heeft de nacht elf delen en de dag zeven delen.
72.25 Dan komt de zon op die dag op vanuit de tweede Poort, en gaat onder in het westen in de tweede poort, en gaat terug naar het oosten naar de eerste poort gedurende eenendertig ochtenden, en gaat dan onder in het westen in de eerste poort.
72.26 Op die dag wordt de nacht langer, en wordt twee keer zo lang als de dag; de nacht heeft precies twaalf delen en de dag zes.
72.27 En hiermee heeft de zon de delen van zijn reis voltooid, en hij gaat weer terug, volgens deze onderdelen; en hij komt door die eerste Poort gedurende dertig ochtenden, en gaat onder in het westen daartegenover.
72.28 Op die dag wordt de nacht een deel korter, en bestaat uit elf delen, en de dag uit zeven delen.
72.29 Dan komt de zon terug, en komt naar de tweede poort in het oosten, en hij gaat terug langs die onderdelen van zijn reis gedurende dertig ochtenden, en komt op en gaat onder.
72.30 Op die dag wordt de nacht een deel korter, en bestaat uit tien delen, en de dag uit acht delen.
72.31 En op die dag komt de zon op vanuit de tweede poort, en gaat onder in het westen, en gaat terug naar het oosten, en komt op in de derde poort gedurende eenendertig ochtenden, en gaat onder in het westen.
72.32 En op die dag wordt de nacht korter en bestaat uit negen delen, en de dag uit negen delen, en de nacht is even lang als de dag. En het jaar bestaat uit precies 364 dagen.
72.33 En de lengte van de dag en de nacht, en de kortheid van dag en de nacht zijn verschillend vanwege de reis van de zon.
72.34 Hierdoor wordt zijn reis dagelijks langer, en nachtelijk korter.
72.35 En dit is de wet en de reis van de zon en zijn terugkeer, zo vaak als hij terugkeert; zestig keer komt hij terug en komt hij op, dat is het grote eeuwige licht, dat voor altijd de zon genaamd is.
72.36 En dit wat opkomt is het grote licht, dat is genoemd naar zijn uiterlijke verschijning, zoals de Elohim heeft bevolen.
72.37 Hij komt op en gaat onder als volgt: hij neemt niet af, noch neemt rust, maar rijdt dag en nacht in zijn strijdwagen. En zijn licht is zeven keer helderder dan dat van de maan, maar qua omvang lijken ze gelijk.
73.1 En na deze wet zag ik een andere wet, voor het mindere licht, genaamd de maan.
73.2 Zijn vorm is als de bol van de zon, en de wind blaast zijn strijdwagen waarop hij rijdt, en hij krijgt licht in vastgestelde mate.
73.3 Iedere maand komt hij op en verandert hij, en zijn dagen zijn als die van de zon, en als zijn licht vol is, heeft hij een zevende deel van het licht van de zon.
73.4 En het komt op als volgt, en zijn eerste fase is naar het oosten; hij komt op op de dertigste ochtend. Op die dag verschijnt hij en dat wordt de eerste fase van de maan voor jou op de dertigste ochtend, samen met de zon in de poort waar de zon opkomt.
73.5 Een helft is bedekt met een zevende deel, en zijn hele cirkel is leeg, zonder licht, behalve voor een zevende deel, een veertiende deel van zijn licht.
73.6 Op de dag dat hij een zevende deel en de helft van zijn licht ontvangt, bedraagt zijn licht een zevende, en een zevende en een half deel.
73.7 Hij gaat onder met de zon, en als de zon opkomt, komt de maan met hem op en ontvangt de helft van één deel licht. Op die nacht aan het begin van zijn ochtend, aan het begin van de dag van de maan, gaat de maan onder met de zon en is donker in die nacht in zes en zeven delen en een half.
73.8 En hij komt op op die dag, met precies een zevende deel, hij gaat uit, treedt terug van de opkomende zon, en wordt helder voor de rest van zijn dag, in de andere zes en zeven delen.
74.1 En een andere reis en wet die ik ervoor zag, is dat hij volgens deze wet een maandelijkse reis maakt.
74.2 En Uriël, de heilige engel, de leider van hen allen, liet mij alles zien, en ik schreef hun posities op zoals hij ze me liet zien. Ik noteerde hun maanden, zoals ze zijn, en de verschijning van hun licht, totdat vijftien dagen voorbij zijn.
74.3 In zeven dagen maakt hij zijn volledige duisternis compleet, en in zeven delen maakt hij al zijn licht compleet, in het oosten en in het westen.
74.4 Maar in bepaalde maanden verandert hij zijn posities en volgt zijn eigen individuele koers.
74.5 Gedurende twee maanden gaat hij onder met de zon, in die twee poorten die in het midden staan, in de derde en de vierde Poort.
74.6 Hij gaat zeven dagen uit en draait om, en komt terug naar de Poort vanwaaruit de zon opkomt. En in de poort maakt hij al zijn licht volledig, en hij trekt zich terug van de zon, en komt binnen acht dagen naar de zesde poort vanwaaruit de zon opkomt.
74.7 En als de zon opkomt vanuit de vierde poort, gaat de maan zeven dagen uit, totdat hij opkomt vanuit de vijfde poort. Dan komt hij weer binnen zeven dagen terug naar de vierde poort, maakt zijn licht vol, trekt terug, en komt binnen acht dagen naar de eerste poort.
74.8 En binnen zeven dagen komt hij weer terug naar de vierde poort vanwaaruit de zon opkomt.
74.9 Ik zag deze posities als volgt: hoe de maan opkwam en de zon onderging in die dagen.
74.10 En als je vijf jaren bij elkaar optelt, heeft de zon een overschot van dertig dagen. Voor elk jaar van die vijf jaren, zijn er 364 dagen.
74.11 En het overschot, van de Zon en de sterren, komt op zes dagen. In vijf jaar, met zes dagen per jaar, hebben ze een overschot van dertig dagen, en de dagen van de maan lopen dertig dagen achter bij de zon en de sterren.
74.12 En de maan bestuurt de jaren exact, volgens hun eeuwige posities; ze zijn niet vroeg of laat, zelfs niet met één dag, maar veranderen het jaar in exact 364 dagen.
74.13 In drie jaar zijn er 1092 dagen, en in vijf jaar 1820 days, zodat er in acht jaar 2912 dagen zijn.
74.14 Voor de maan alleen zijn er in drie jaar 1062 dagen, en in vijf jaar loopt hij vijftig dagen achter.
74.15 En vijf jaar telt 1770 dagen, zodat acht jaar 2832 dagen heeft voor de maan.
74.16 Voor acht jaar is er een verschil in tachtig dagen, dus de maan loopt tachtig dagen achter in acht jaar.
74.17 En het jaar is compleet exact volgens hun posities, en de posities van de zon, in de zin dat ze opkomen vanuit de poorten waar de zon opkomt en ondergaat gedurende dertig dagen.
75.1 En de leiders van de tienduizenden die verantwoordelijk zijn voor de algehele creatie, en verantwoordelijk voor alle sterren, en ook de vier dagen die worden toegevoegd, zijn niet afgescheiden van hun positie, volgens de gehele berekening van het jaar. Vandaar de vier dagen die niet worden meegeteld bij de berekening van het jaar.
75.2 En daarom vergist men zich hierin. Want deze lichten hebben echt een functie in de stations van de wereld, een in de eerste poort, en een in de derde, vierde en zesde poort. En de preciese harmonie van de wereld is voltooid in de aparte 364 stations van de wereld.
75.3 Want de tekenen en de tijden en de jaren en de dagen werden me getoond door de engel Uriël, die de Elohim van Eeuwige Glorie heeft aangesteld over alle lichten van de hemel. In de hemel en in de wereld, zodat ze konden Elohimsen op het aangezicht van de hemel en verschijnen op de aarde, en leiders konden zijn van dag en nacht; de zon, de maan, de sterren, en al de creaturen die in al de strijdwagens van de hemel rondgaan.
75.4 Zo liet Uriël me ook de twaalf poort-openingen zien in de cirkel van de strijdwagen van de zon, in de lucht, waar de zonnestralen uitkomen en ook de warmte over de aarde, wanneer ze geopend zijn op de daarvoor aangewezen tijden.
75.5 Er zijn ook openingen voor de winden en voor de geesten van de dauw, als ze geopend zijn op hun tijd om open te staan aan het eind van de hemel.
75.6 Ik zag twaalf poorten in de hemel, aan de einden van dit land, van waaruit de zon, de maan de de sterren en al de hemelwerken naar het oosten en het westen gaan.
75.7 En er zijn veel raamopeningen naar het noorden en zuiden, en elk raam stuurt warmte uit op toegewezen tijdstippen – corresponderend met die Poorten. Daaruit komen en gaan de sterren volgens Zijn bevel.
75.8 En ik zag strijdwagens in de hemel, in de regio boven die poorten, waar de sterren staan die nooit ondergaan.
75.9 Maar er is er een die groter is dan al de anderen. Het gaat rond door deze hele plaats.
76.1 Aan het eind van de aarde zag ik twaalf poorten waar de winden vandaan komen en over de aarde waaien.
76.2 Drie poorten openen aan aan de voorkant van de hemel, drie aan de achterkant, drie aan de rechterkant en drie aan de linkerkant.
76.3 De eerste drie zijn gericht op het oosten, dan drie naar het het noorden, drie naar het zuiden en nog drie naar het westen.
76.4 Via vier poorten komen winden van zegening en vrede. Door de andere acht komen winden van straf; als die worden gestuurd brengen ze verwoesting over de hele aarde, de wateren en alle inwoners en alles wat in het water en op het land is.
76.5 En de eerste wind van die poorten, de oostenwind, komt via de eerste poort, die op het oosten staat. Degene die van het zuiden komt brengt verwoesting, droogte, hitte en vernietiging.
76.6 Door de tweede poort, in het midden, komt wat goed is. De regen, vruchtbaarheid, voorspoed en dauw. Door de derde poort, op het noorden, komen kou en droogte.
76.7 Hierna komen de zuidenwinden via drie poorten, uit de eerste die naar het oosten neigt, komt een hete wind.
76.8 Uit de middelste poort, die ernaast ligt, komen aangename geuren, dauw, regen, voorspoed en leven.
76.9 Door de derde poort, gericht op het westen, komen dauw, regen, sprinkhanen en verwoesting.
76.10 Daarna de noordenwinden, vanuit de zevende poort, die op het oosten gericht is, komen dauw, regen, sprinkhanen en verwoesting.
76.11 En door de poort exact in het midden, komen regen, dauw leven en voorspoed. Door de derde poort, op het westen, komen mist en vorst, en sneeuw, en dauw en sprinkhanen.
76.12 Hierna komen de westenwinden. Door de eerste poort, die neigt naar het noorden, komen dauw, regen, ijs, kou sneeuw en vorst.
76.13 En door de middelste poort komen dauw en regen, voorspoed en zegening. Door de laatste poort, op het zuiden, komen droogte en verwoesting, branden en vernietiging.
76.14 En zo zijn de twaalf poorten en de vier windstreken van de hemel compleet. En al hun wetten en al hun straffen, en al hun voordelen, heb ik je laten zien, mijn zoon Methuselah.
77.1 Ze noemden de eerste windstreek oosten, omdat het de eerste is, en de tweede het zuiden, omdat de Allerhoogste daar afdaalt, en met name degene die voor altijd gezegend is daalt daar af.
77.2 En de westerse windstreek wordt afname genoemd, omdat al de hemellichten daar verbleken en ondergaan.
77.3 De vierde windstreek, het noorden genoemd, is in drieën verdeeld. In het eerste deel wonen de mensen, het tweede deel bevat zeeën, diepten, wouden en rivieren, duisternis en mist, en in het derde deel bevindt zich de Tuin van gerechtigheid.
77.4 Ik zag zeven hoge bergen, hoger dan alle andere bergen op aarde, en er kwam sneeuw van die bergen. Dagen en tijden en jaren verstrijken.
77.5 Ik zag zeven rivieren op de aarde, groter dan alle andere rivieren; een ervan komt uit het oosten en zijn wateren monden uit in de Grote Zee.
77.6 Twee rivieren stromen uit het noorden naar de zee en monden uit in de Rode Zee in het oosten.
77.7 En de overige vier stromen vanuit het noorden naar hun zeeën, twee naar de Rode Zee, en twee naar de Grote Zee, en ze lozen hun water daar, en niet in de wildernis, zoals sommigen zeggen.
77.8 Ik zag zeven grote eilanden, in de zee en op het land, en vijf in de Grote Zee.
78.1 De zon heeft de volgende namen: de eerste Or Kheres, en de tweede Shemesh.
78.2 De maan heeft vier namen: Ishon, Lebanah, Lebanah Kesheh en Yarech.
78.3 Dit zijn de twee grote lichten; hun vorm is als de hemelcirkel en ze lijken gelijk in grootte.
78.4 In de bol van de zon zijn zeven delen van licht, die eraan toegevoegd zijn – meer dan aan de Maan. En in vaste hoeveelheden wordt licht overgeheveld naar de maan, totdat een zevende deel van de zon uitgeput is.
78.5 En ze gaan onder in de poorten van het westen, gaan rond via het noorden, en komen op via de poorten van het oosten.
78.6 En als de maan opkomt, verschijnt hij aan de hemel, en heeft de helft van een zevende deel licht, en op de veertiende dag maakt hij al zijn licht vol.
78.7 Vijftien delen licht worden naar hem overgeplaatst, totdat zijn licht op de vijftiende dag vol is, volgens de tekenen van het jaar. En de maan ontstaat door helften van een zevende deel.
78.8 En wanneer de maan afneemt, vermindert hij op de eerste dag naar veertien lichtdelen, op de tweede dag naar dertien lichtdelen, op de derde dag naar twaalf, op de vierde dag naar elf, op de vijfde dag naar tien, op de zesde naar negen delen, op de zevende naar acht delen, op de achtste naar zeven delen, op de negende dag naar zes delen, op de tiende naar vijf delen, op de elfde naar vier delen, op de twaalfde naar drie delen, op de dertiende naar twee delen, op de veertiende naar de helft van een zevende deel. En al het licht dat overblijft van het totaal verdwijnt op de vijftiende dag.
78.9 En in bepaalde maanden heeft de maan 29 dagen en één keer 28.
78.10 Toen liet Uriël me een andere wet zien: wanneer licht wordt verplaatst naar de maan, en op welke zijde het vanaf de zon wordt verplaatst.
78.11 Wanneer het maanlicht toeneemt, wordt het licht overgeplaatst terwijl de maan tegenover de zon komt te staan. Totdat het na veertien dagen
volle maan is.
78.12 En op de eerste dag wordt hij de Nieuwe maan genoemd.
78.13 Zijn licht wordt vol, precies op de dag dat hij opkomt in het oosten voor de nacht terwijl de zon in het westen ondergaat. En de maan schijnt de hele nacht totdat de zon tegenover hem opkomt. En de maan wordt gezien tegenover de zon.
78.14 En op de zijde waar het maanlicht verschijnt, neemt het weer af totdat al zijn licht verdwijnt, de dagen van de maan teneinde komen en zijn cirkel leeg blijft, zonder licht.
78.15 En drie maanden lang, op de juiste tijd, behaalt hij dertig dagen, en drie maanden lang behaalt hij negenentwintig dagen, waarin hij zijn afname compleet maakt – in de eerste periode, in de eerste poort, 127 dagen.
78.16 En drie maanden lang – wanneer hij opkomt – verschijnt hij in elke maand met dertig dagen. Maar drie maanden lang verschijnt hij in elke maand met negenentwintig dagen.
78.17 ‘s Nachts, iedere keer voor twintig dagen, lijkt hij op een man, en overdag als de hemel, want er is niets anders in hem behalve zijn licht.
79.1 En nu, mijn zoon Methuselah, heb ik je alles laten zien, en is de hele wet van de sterren van de hemel compleet.
79.2 Hij liet me de hele wet zien, voor elke dag, elke tijd, elke regel, en voor elk jaar, en voor zijn einde, volgens zijn bevel, voor iedere maand en iedere week.
79.3 En het afnemen van de maan, dat in de zesde poort plaatsvindt, want daar wordt zijn licht vol, en daarna is het begin van de maand.
79.4 En de afname in de eerste poort, op de juiste tijd, gedurende 127 dagen, of 25 weken en 2 dagen.
79.5 En hoe hij achter de zon valt, volgens de wet van de sterren, met precies vijf dagen in een periode, wanneer hij zijn pad heeft voltooid, zoals u hebt gezien.
79.6 Zo verschijnen de lichten, die Uriël, de grote engel, hun leider, me heeft laten zien.
80.1 In die dagen zei Uriël tegen mij: “Luister, ik heb je alles laten zien, o Henoch. En ik heb alles onthuld, zodat je moge zien deze zon, deze maan, en degenen die de sterren van de hemel leiden, en diegenen die ze draaien, hun taken en hun tijden en hun opkomst.
80.2 Maar in de dagen van de zondaren zullen de jaren korter worden, en hun zaad zal laat zijn op hun land en hun velden. En alles op aarde zal veranderen en zal niet verschijnen op de juiste tijd. En het regenwater zal wegblijven en de hemel zal het vasthouden.
80.3 In die tijden zullen de vruchten van de aarde laat zijn, en niet op de juiste tijd groeien, en het fruit van de bomen zal niet op de juiste tijd groeien.
80.4 En de maan zal zijn gebruikelijke praktijk veranderen en niet op de juiste tijd verschijnen.
80.5 Maar in die dagen zal hij in de hemel verschijnen en bovenop een grote strijdwagen in het westen komen en met een meer dan normale helderheid schijnen.
80.6 En veel bevelhebbers van de sterren, zullen een dwaalspoor opgaan. Ze zullen hun koers en activiteiten veranderen en niet op de hun voorgeschreven tijden verschijnen.
80.7 En de gehele wet van de sterren zal gesloten zijn voor de zondaren, en de gedachten van diegenen die op aarde leven zullen verdwalen, en ze zullen van hun wegen afraken en verdwalen, en ze zullen denken dat ze Yahuahen zijn.
80.8 En veel onheil zal hen overkomen en straffen zullen hun treffen om hen allen te vernietigen.”
81.1 En hij zei tegen mij:“O, Henoch, kijk naar de rol van de boeken van de hemel en lees wat er geschreven staat, en noteer elk afzonderlijk feit.”
81.2 En ik keek naar al het geschrevene en noteerde alles. Ik las de rol en alles dat erin geschreven stond, de daden van mensen, en al de kinderen van vlees en bloed die op de aarde zullen zijn, voor alle generaties van de eeuwigheid.
81.3 Toen zegende ik onmiddellijk de Elohim, de Eeuwige Koning van Glorie, omdat hij al de werken van de wereld heeft gemaakt. En ik prees de Elohim voor zijn geduld, en ik zegende hem vanwege de zonen van Adam.
81.4 En toen zei ik: “Gezegend is de man die rechtvaardig en goed sterft, over wie geen rol van zonde is geschreven en die nooit schuldig is bevonden.”
Opmerkingen bij Sectie 15: Henochs brief aan Methusalem
Deze korte sectie kan op de verkeerde plaats staan. Het kan een brief zijn geweest die Henoch gaf aan zijn zoon, met het boek. Of het kan oorspronkelijk aan het eind van het boek hebben gestaan, als een conclusie. Het staat helemaal op zichzelf, maar ik heb me gehouden aan de volgorde van de Ethiopische manuscripten.
Sectie 15: HENOCH’S BRIEF AAN METHUSALEM
81.5 Toen brachten deze drie heiligen mij naar de aarde en zetten mij neer voor de deur van mijn huis en zeiden tegen mij: “Vertel alles aan uw zoon Methusalem, en toont het aan al uw kinderen, dat geen vlees rechtvaardig is voor de Elohim, omdat Hij hen schiep.
81.6 Gedurende een jaar zullen we u met uw kinderen verlaten, totdat u weer uw kracht terug hebt, dat u uw kinderen mag onderwijzen en deze dingen voor hen opschrijven, en het getuigen voor al uw kinderen. Maar in het tweede jaar zullen we u wegnemen uit het midden van hen.
81.7 Laat uw hart sterk zijn, verkondig het goede en de gerechtigheid aan de goeden, zodat de rechtvaardigen zich verheugen met de rechtvaardigheid en zij zullen elkaar het goede toewensen.
81.8 Maar de zondaar zal sterven met de zondaars en de afvallige zal wegzinken met de afvallige.
81.9 En zij die de rechtvaardigheid volgen, zullen sterven als gevolg van de daden van mensen, en zullen worden verzameld als gevolg van de daden van de Yahuahdelozen. ”
81.10 In die dagen hielden ze op met tot mij te spreken en ik ging naar mijn familie terwijl ik de Elohim aller eeuwen zegende.
82.1 En nu, mijn zoon Methusalem, al deze dingen vertel ik aan u, en schrijf het neer voor u. Ik heb u alles geopenbaard, en heb u de boekrollen gegeven over al deze dingen. Mijn zoon Methusalem, neem de boekrollen uit de hand van uw vader, zodat u ze kunt doorgeven aan de generaties tot in eeuwigheid.
82.2 Ik heb wijsheid aan u gegeven, voor uw kinderen, en voor degenen die hun kinderen zullen zijn, dat zij die aan hun kinderen doorgeven voor allen.
82.3 En zij die het begrijpen zullen niet slapen, maar hun oren openen, zodat zij deze wijsheid leren, en het zal beter zijn voor degenen die dit eten dan welk lekker eten ook.
Opmerkingen bij Sectie 16: De wet van de sterren
Deze sectie is de conclusie van het deel van het boek van Henoch dat gaat over astronomie en de kalender. In 82.8 meldt Henoch dat de planeten (de machten van de hemel) draaien in hun banen!
Sectie 16: DE WET VAN DE STERREN
82.4 Gezegend zijn alle rechtvaardigen, gezegend zijn al diegenen die wandelen in de weg van gerechtigheid en niet in de zonde als de zondaars. In de telling van al hun dagen waarin de zon reist in de hemel, in en uit gaande, door de poorten van de hemel voor dertig dagen. Met de leiders van de duizenden, in deze orde van sterren, en met de vier die worden toegevoegd en verdeeld over de vier seizoenen van het jaar, die hen leiden en verschijnen met hen op vier dagen.
82.5 Door hen gaat het fout voor de mensen, en ze kunnen het niet berekenen, de berekening van het hele jaar, omdat de mensen fout gaan ten aanzien van hen en ze weten het niet precies.
82.6 Want ze gaan fout in de berekening van het jaar, die echt voor altijd is opgenomen, een in de eerste poort, en een in de derde, en een in de vierde en een in de zesde. En het jaar is voltooid in 364 dagen.
82.7 En deze berekening daarvan is waar, en de opgenomen berekening daarvan is exact, voor de lichten, de maand, en de feesten, en de jaren, en de dagen. Uriël liet het me zien, en inspireerde mij, hij, aan wie de Elohim van de hele geschapen wereld het commando gaf
over de Elohimscharen van de hemel.
82.8 Hij heeft macht in de hemel, over de dag en nacht, om de lichten te laten schijnen voor de mensen, de zon, de maan en de sterren, en alle machten van de hemel, die draaien in hun baan.
82.9 En dit is de wet van de Sterren, op hun plaats, met hun tijden, en met hun feesten, en in hun maand.
82.10 En dit zijn de namen van degenen die hen leiden, die de wacht houden, zodat ze verschijnen op hun tijd, op hun slagorde, en in hun maanden, en in hun periodes van hun Elohimsen, en in hun posities.
82.11 De vier leiders die de vier delen van het jaar verdelen, verschijnen eerst, en na hen de twaalf leiders in de orde die de maanden en de jaren verdelen in 364 dagen, met de hoofden van duizenden, die de dagen verdelen. En voor de vier dagen die zijn toegevoegd aan hen, zijn er de leiders die de vier delen van het jaar scheiden.
82.12 En voor deze hoofden over duizend, een wordt toegevoegd tussen de leider en degenen die geleid worden, maar hun leiders maken de scheiding.
82.13 En dit zijn de namen van de leiders die de vier aangewezen delen van het jaar scheiden: Melkiël, Helemmelek, Meleyal, en Narel.
82.14 En de namen van degenen die ze leiden: Adnarel, Iyasusael, Iylumiël; deze drie volgen achter de leiders van de slagorde. En alle anderen volgen achter de drie leiders van de slagorde, die volgen achter die leiders van de posities, die de vier delen van het jaar verdelen.
82.15 In het begin van het jaar stijgt Melkiël als eerste op en Elohimst, deze die genoemd wordt de zuidelijke zon, en al de dagen van zijn periode waarin hij Elohimst, zijn eenennegentig.
82.16 En dit zijn de tekenen van de dagen die zijn te zien op de aarde, in de dagen van zijn periode van Elohimsen; zweet, hitte en rust. And alle bomen dragen vrucht en de bladeren verschijnen aan alle bomen, met de tarweoogst, en rose bloemen. Al de bloemen bloeien in het veld, maar de winterbomen verdorren.
82.17 En dit zijn de namen van de leiders die onder hen staan: Berkeël, en Zelebsael, een ander die is toegevoegd als een hoofd van meer dan duizend, is genaamd Heloyaseph. En de dagen van de periode van Elohimschappij van dezen, zijn voltooid.
82.18 De tweede leider, na hem, is Helemmelec, die zij noemen de stralende zon, en al de dagen van zijn licht zijn eenennegentig.
82.19 En dit zijn de tekenen van de dagen op aarde: warmte en droogte. En de bomen brengen hun fruit tot rijpheid en volwassenheid en hun vruchten drogen op. En de schapen worden bevrucht en worden zwanger. En de mensen verzamelen alle vruchten van de aarde, en alles wat op de velden staat, en de vaten met wijn. Deze dingen gebeuren in de dagen van zijn periode van Elohimsen.
82.20 En dit zijn de namen en de slagorden en de leiders van deze hoofden over duizenden: Gedaeyal, Keël, en Heël. En de naam van het hoofd-over-duizend, die wordt toegevoegd aan hen is Asfael. En de dag van zijn periode van Elohimsen is voltooid.
Opmerkingen bij Sectie 17: Eerste visioen van Henoch
Deze sectie dient als een korte introductie van de profetie-sectie, waarin Henoch een verontrustende droom beschrijft die hij had toen hij nog jong was.
Sectie 17: HET EERSTE VISOEN VAN HENOCH
83.1 Nu, mijn zoon Methusalem, ik zal u tonen de visioenen die ik zag, en ze u vertellen.
83.2 Twee visioenen zag ik, voordat ik een vrouw had, en geen van beide visioenen was als de ander. De eerste keer kwam toen ik de kunst van het schrijven leerde, en de tweede keer kwam, voordat ik uw moeder nam. Ik zag een verschrikkelijk visioen, en ik bad tot de Elohim daarover.
83.3 Ik lag beneden in het huis van mijn grootvader, Mahalalel, toen ik in een visioen zag hoe de hemel naar beneden werd geworpen en verwijderd, en het viel op de aarde.
83.4 Als het op de aarde viel, zag ik hoe de aarde werd verzwolgen in een grote afgrond, en bergen werden verdrongen door bergen en heuvels zonken neer op heuvels, en hoge bomen werden ontworteld en omgegooid, zinkend in de afgrond.
83.5 Toen verstomde mijn mond, maar hief ik mijn stem om te roepen, en zei: “De aarde is vernietigd”.
83.6 En mijn grootvader, Mahalalel, wekte mij, want ik lag naast hem, en zeide tot mij: “Waarom schreeuw je zo mijn zoon, en waarom kreun je zo.”
83.7 En ik vertelde hem het hele visioen dat ik had gezien, en hij zei tegen mij: “Het verschrikkelijke wat je hebt gezien, mijn zoon in uw droom visioen, betreft de geheimen van alle zonden van de aarde, het zal verzinken in de afgrond en wordt volkomen vernietigd.
83.8 Nu, mijn zoon, sta op en doe een verzoek aan de Elohim der Elohimlijkheid, want je bent een gelovige, dat een overblijfsel kan worden achtergelaten op de aarde en dat Hij misschien niet de hele aarde wegvaagt.
83.9 Mijn zoon, dit alles zal komen uit de hemel op de aarde, en op de aarde zal er een grote breuk zijn.”
83.10 En toen stond ik op en bad, met een verzoek, en schreef mijn verzoek op voor de generaties hier beneden voor de eeuwigheid, en ik zal u alles laten zien mijn zoon Methusalem.
83.11 En toen ik hierna uitging en de hemel zag, en de zon opstijgend in het oosten, en de maan in het westen, en sommige sterren, en de hele aarde, en alles zoals Hij wist dat het was sinds het begin. Toen zegende ik de Elohim des oordeels en schreef de Majesteit toe aan Hem, want hij maakt dat de zon komt uit het venster van het oosten, zodat deze opstijgt en opstijgt in het gezicht van de hemel, en het pad volgt dat is aangetoond.
84.1 En ik hief mijn handen omhoog in gerechtigheid, en ik zegende de Heilige en Grote Ene. En ik sprak met de adem van mijn mond, en met de taal van het vlees, die Yahuah heeft gemaakt voor mannen die geboren zijn uit het vlees, zodat ze zou kunnen spreken met, en hij heeft hen adem, een tong en een mond gegeven, zodat ze zou kunnen spreken met hen.
84.2 “Gezegend zijt gij, o Elohim, Koning, groot en krachtig in uw majesteit, Elohim van de hele schepping van de Hemel, Koning der koningen, en Yahuah van de hele wereld! En uw koninklijk gezag, en uw Soevereiniteit en uw Majesteit zal duren voor eeuwig en eeuwig en altijd, en uw kracht voor alle generaties. En alle hemelen zijn uw troon voor eeuwig, en de hele aarde uw voetbank voor eeuwig en altijd en altijd.
84.3 Want U maakte en Elohimste over alles, en niets is te moeilijk voor U, en geen wijsheid ontgaat U, het doet niet af van uw troon of van uw aanwezigheid. U weet het, en ziet, en hoort, alles, en niets is verborgen voor U, want U ziet alles.
84.4 En nu hebben de engelen van uw hemel verkeerd gedaan en uw boosheid rust op het vlees van de mens tot de dag van het grote oordeel.
84.5 En nu, o Yahuah, Elohim, en Grote Koning, smeek en vraag ik of u mijn gebed wilt verhoren om een nageslacht op aarde te laten en niet uit te roeien al het vlees van de mens en maken dat de aarde leeg wordt gelaten, zodat er vernietiging is voor altijd.
84.6 En nu, mijn Elohim, neem weg van de aarde het vlees dat uw boosheid heeft uitgelokt, maar het vlees van de gerechtigheid en oprechtheid te vestigen als een zaaddragende plant voor eeuwig. En verberg niet uw gezicht voor het gebed van uw dienaar, o Elohim.”
Opmerkingen bij Sectie 18: Profetie over de dieren
Hoewel Henoch hier zegt dat het een droom was, is dit een lange en gedetailleerde profetie. De Wachters kunnen hem dit verteld hebben door te zeggen dat het een droom was. Hij heeft het in zijn eigen woorden geschreven, zijn stijl is gemakkelijk herkenbaar, met name waar het verhaal ingewikkeld wordt.
Het grootste deel van de inhoud van de profetie is nu geschiedenis en is herkenbaar als bijbelse verhalen, maar het einde strekt zich uit tot in de toekomst. Er zijn geen namen of datums, maar de verschillende dieren vertegenwoordigen de verschillende landen of nationaliteiten (ter verduidelijking tussen haakjes toegevoegd).
In de volgende sectie (19) hebben de tien weken betrekking op hetzelfde verhaal, maar dan vanuit een ander gezichtspunt.
We starten in 85.3 met Adam and Eva, Kaïn en Abel. Kaïn en zijn nakomelingen zijn te vinden in 85.5.
In 85.8 is Seth geboren bij Eva. Vervolgens (85.9-10), staat Henochs familielijn beschreven zoals in Genesis hoofdstuk 5.
De ster van 86.1 is de eerste van de Wachters die verschijnt. Zij zijn in dit verhaal door sterren vertegenwoordigd in plaats van dieren - een aanwijzing dat zij de echte auteurs zijn, of althans de redactie hebben van deze sectie.
Dit eerste is de val van Satan, misschien een seniorlid van de Wachters. Het lijkt erop dat we geen betrouwbare informatie over dit verhaal hebben, de informatie is hier dat Satan de oorzaak is dat de mensen niet tevreden zijn.
(Opmerking editor: Waarom zou dat geen betrouwbare informatie zijn? Dat staat immers ook zo in de andere bijbelboeken.)
De periode waar het boek Henoch begint in 86.3 en gaat door tot 88.3. Hier worden de weggelopen engelen omschreven als gevallen sterren. Dit is ook beschreven aan het begin van hoofdstuk 6 in Genesis - Zonen van Yahuah (Yahuahlings in het Hebreeuws) wensten de dochters van de mensen. Deze verbinding heeft geleid tot de reuzen (Nephilim - betekent "gevallen", zoals 'weggevaagd').
In 87.2-3 beschrijft Henoch hoe de wezens uit de hemel zijn, en eigenlijk zegt hij dat ze eruit zagen als witte mannen, en ze verhieven hem naar hun toren. 88.1-3 lijkt een ernstige oorlogvoering te beschrijven met behulp van geavanceerde wapens.
Het verhaal van Noach (mogelijk 17.000 vC) begint bij 89.1 en loopt door tot 89.9.
De vloed begint bij 89.2. Noach's drie zonen, Sem, Cham en Jafeth, de de vaders van alle dieren (landen) in 89.10.
De witte stier aan het eind van 89.10 is Abraham (eventueel 2166-1991 v.Chr.). Deze week.
In 89.11 is Abrahams zoon Ismaël (2080 vC) een wilde ezel, en Isaäk (2066 BC) de witte stier. Isaäk heeft als zonen, de ene een wild zwijn, Esau, en de ander een wit schaap, dat is Jacob (2006 vC) Aan het eind van 89.12 heeft Jakob twaalf zonen, de aartsvaders van de 12 stammen.
In 89.13 wordt Jozef verkocht aan de Ismaëlieten of Midianieten (ezels) en vervolgens (1898 BC) aan de Egyptenaren (wolven), zie ook Genesis 37,25 en 39,1.
Genesis 42 wordt beschreven vanaf 89.14, de tijd in Egypte. In 89.15 krijgen we de gebeurtenissen van het boek Exodus.
Er is een lange sectie die het leven van Mozes beschrijft (1526-1406 v.Chr.), van 89.16-38, wat waarschijnlijk de reden is dat Mozes geloofde dat Henoch wandelde met Yahuah (zoals vermeld in Genesis 5:22).
89.18 introduceert Aäron. En het splijten van de Rode Zee wordt beschreven met de teksten in 89.24-25.
Het oversteken van de rivier de Jordaan (1406 vC), 89.39, in hoofdstuk 3 van het boek Jozua. In dit vers krijgen de Richteren ook een korte vermelding.
De ram van 89.41 is waarschijnlijk Samuel, gevolgd door Saul, 89.42, (hoofdstuk 22 van 1Samuel in de Bijbel), en deze worden gevolgd door David (1010 tot 970 voor Christus) in 89.45.
De honden zijn de Filistijnen.
De tijd van Salomo (970-930 vC) is in 89.48 en de bouw van de Tempel in 89.50 (de toren). De periode na Salomo begint met 89.51 en de dood van een profeten. De ene geredde, 89.52, is Elia.
In 89.56 verwijst de zin “hij verlaat het huis” waarschijnlijk naar de tijd van koning Manasse toen de Levieten de ark van het verbond meenamen en Israël verlieten (rond 670 v.Chr.) Ze hebben ook het boek Henoch meegenomen, en uiteindelijk vestigden ze zich in Ethiopië. De leeuwen in dit deel zijn de Assyriërs.
Er is een verandering van omgeving in 89.59, die waarschijnlijk samenvalt met de religieuze hervormingen onder Josia (620 voor Christus), zie hoofdstuk 34 van 2 Kronieken. Er zijn 70 herders, dit zijn de verschillende religieuze leiders in Jeruzalem sinds die tijd.
In 89.66 is er de verwoesting van de Tempel in Jeruzalem door de Babyloniërs (587 v.Chr.) Het overblijfsel na de ballingschap (538 voor Christus) is te vinden 89.72. De drie die terugkeren zijn Ezra, Haggai, en Zacharia, die allemaal boeken hebben in de Bijbel.
De tweede tempelperiode is in 89.73 en dit wordt beschreven in Maleachi (450-400 vC) zijn boek is het laatste boek van het Oude Testament.
De arenden verschijnen eerst in het verhaal bij 90.2, dat zijn de Romeinen. Achtenvijftig van de herders hebben gediend in hun tijd bij vers 90.5.
De kleine lammeren met de open ogen (90.6) kunnen de Essenen zijn. Bij 90.8 is de dood van Johannes de Doper - door de raven.
Yeshua is het “schaap met de grote hoorn” in 90.9-16. Interessant genoeg, zegt het niet specifiek dat hij is gedood, alleen dat zijn bediening is gestopt door een samenzwering.
In 90.17 hebben de laatste twaalf herders hun eigen boek. Dit moet wel het christelijke tijdperk zijn.
De profetie gaat dan naar de toekomst. In 90.18, slaat Yahuah de aarde in woede. Dit is het “tweede einde” in de volgende sectie. Er zijn geen herkenbare gebeurtenissen na deze, het verhaal gaat tot ver in de toekomst en slechts de tijd zal haar betekenis onthullen.
Sectie 18: PROFETIE OVER DE DIEREN
85.1 En daarna zag ik een andere droom, en ik zal het allemaal aan u laten zien mijn zoon.
85.2 Toen verhief Henoch zijn stem en zei tegen zijn zoon Methusalem: "Tot u spreek ik, mijn zoon. Hoor mijn woorden, en neigt uw oor tot het droomvisioen van uw vader.
85.3 Voordat ik uw moeder Edna nam zag ik een visioen op mijn bed: En een stier (Adam) kwam voort uit de aarde, en die stier was wit. En daarna een vaars (Eva) kwam naar buiten, en uit de vaars kwamen twee stieren voort, en een van hen was zwart (Kaïn) en de andere rood (Abel).
85,4 En die zwarte stier (Kaïn) sloeg de rode (Abel) en jaagde die na over de aarde, en vanaf dat moment kon ik de rode stier (Abel) niet meer zien.
85.5 Maar die zwarte stier (Kaïn) groeide, en een vaars (zijn vrouw) ging mee, en ik zag dat veel stieren (de nakomelingen van Kaïn) voortkwamen uit hen, die net als hij waren, en na hem volgden.
85.6 En die koe (Eva) die de eerste was, ging uit de aanwezigheid van die eerste stier (Adam), op zoek naar de rode stier (Abel), maar kon hem niet vinden. En ze klaagde bitter en bleef zoeken.
85.7 En ik keek naar die eerste stier (Adam), kwam bij haar en kalmeerde haar, en vanaf die tijd schreeuwde ze niet meer.
85.8 En na deze beviel ze van een andere witte stier (Seth), en daarna beviel ze van een groot aantal zwarte stieren en koeien (veel andere kinderen).
85.9 En ik zag in mijn slaap dat de witte stier (Seth), hoe die groeide en een grote witte stier werd. En uit hem kwamen veel witte stieren, en ze waren als hij.
85.10 En zij werden vaders van veel witte stieren (kinderen) die net als zij waren, de ene vader na de andere.
86.1 En nogmaals, ik keek met mijn ogen terwijl ik lag te slapen, en ik zag de hemel boven, en een ster (Azazel) daalde neer uit de hemel, en het stond op en at en weidde onder die stieren.
86.2 En hierna zag ik de grote en de zwarte stieren en allen veranderden hun pens(maag), en hun weiden, en hun kalveren. En ze begonnen te morren, de een na de ander.
86.3 En nogmaals zag ik in het visioen en keek omhoog naar de hemel, en ik zag vele sterren (de Wachters), hoe ze naar beneden kwamen, en uit de hemel werden gegooid vanwege die eerste ster, en ze vielen neer onder die vaarzen en stieren (mannen en vrouwen). Ze waren met hen, en weidden onder hen.
86.4 En ik keek naar hen en zag, dat ze allen intieme delen hadden als paarden, en begonnen om de koeien (vrouwen) van de stieren te gebruiken. En ze werden zwanger en baarden olifanten, kamelen en ezels (grote reuzen, Nephilim en Elioud).
86.5 En alle stieren waren bang voor hen, ze waren doodsbang voor hen. En zij begonnen hen met hun tanden te bijten, en hen te verslinden, en te steken met hun horens.
86.6 En dus begonnen ze die stieren te verslinden, en al de zonen van de aarde begonnen te beven en te schudden voor hen en vluchtten.
87.1 En nogmaals zag ik ze, hoe ze begonnen elkaar te steken en elkaar te verslinden, en de aarde begon te schreeuwen.
87.2 En ik hief mijn ogen weer op naar de hemel, en zag in het visioen, dat er uit de hemel wezens kwamen die waren als blanken mannen (engelen) en vier kwamen uit die plaats (de aartsengelen), en drie anderen met hen.
87.3 En die drie die het laatste kwamen, pakten mij bij mijn hand en namen mij uit de generaties van de aarde, en tilden mij omhoog op een hoge plaats en toonden mij een toren hoog boven de aarde, en al de heuvelen waren lager.
87.4 En een zei tot mij: “Blijf hier tot je hebt gezien alles wat deze olifanten en kamelen, ezels (grote reuzen, Nephilim en Elioud) overkomt, en de sterren (de Wachters), en alle stieren (de mannen).”
88.1 En ik zag een van die vier (Raphaël), die als eerste waren verschenen, hoe hij die eerste ster (Azazel) greep, die uit de hemel was gevallen, en gebonden heeft aan zijn handen en voeten, en hem in een afgrond gooide. En die afgrond was smal en diep, verschrikkelijk, en donker.
88.2 En een van hen trok zijn zwaard, en gaf het aan de olifanten, kamelen, ezels (grote reuzen, Nephilim en Elioud). En zij begonnen elkaar te slaan, en de hele aarde schudde vanwege hen
88.3 En als ik keek in het visioen, wierp een van deze vier die gekomen was een lijn uit de hemel en verzamelde en pakte alle grote sterren, degene waarvan de geslachtsdelen waren als de geslachtsdelen van de paarden, en bond ze allemaal aan hun handen en hun voeten, en wierpen ze in een afgrond van de aarde.
89.1 En een van die vier ging naar de witte stier (Noach), en leerde hem een mysterie, trillend als hij was. Hij werd geboren als een stier, maar was een man, en bouwde voor zichzelf een grote boot (de ark), en woonde er op, en drie stieren (Sem, Cham en Jafeth) gingen met hem in dat vaartuig, en ze waren geborgen.
89.2 En nogmaals sloeg ik mijn ogen op ten hemel en zag een hoog gewelf met zeven waterkanalen erop (de bovenste wateren), en die kanalen goten veel water in een gebied (de aarde).
89.3 En ik keek nog eens, en bronnen (fonteinen uit de diepte) openden zich op de bodem van dit grote gebied (de aarde), en het water begon te borrelen en te stijgen boven de bodem. En ik keek naar dat gebied (de aarde), totdat de gehele oppervlakte bedekt was door water.
89.4 En water, duisternis en mist bedekten het, en ik keek naar de hoogte van dat water, en dat water was gestegen boven dat gebied en was uit gegoten over het gebied, en het bleef op de aarde.
89.5 En al de stieren in dat gebied (de Yahuahdeloze generatie) waren daar bijeen, tot ik zag hoe ze verzonken en werden verzwolgen en vernietigd in dat water.
89.6 En de boot (de ark) dreef op het water maar de stieren, olifanten, kamelen en ezels (stieren, grote reuzen, Nephilim en Elioud) zonken naar de bodem, samen met alle dieren, zodat ik ze niet meer kon zien. En ze waren niet in staat om eruit te komen, maar werden vernietigd en zonken in de diepte.
89.7 En ik keek nogmaals in dat visioen tot de waterkanalen (de bovenste wateren) werden verwijderd van dat hoge gewelf, en er werden kloven in de aarde gemaakt, en andere afgronden (canyons) werden geopend.
89.8 En het water begon naar beneden te stromen daarin, totdat de aarde weer zichtbaar werd, en de boot (de ark) zich op de aarde zette en de duisternis verdween, en het licht verscheen.
89.9 En de witte stier (Noah), die een man was, ging uit dat schip (de Ark), en de drie stieren (Sem, Cham en Jafeth) met hem. En een van de drie stieren was wit, net als de andere stier, en een van hen werd rood als bloed, en een was zwart (de kleur van het ras). En de witte stier (Noah) overleed.
89.10 En zij begonnen de vaders van wilde dieren en vogels te worden, zodat er van hen allerlei soorten ontstonden: leeuwen, tijgers, wolven, honden, hyena’s, wilde zwijnen, vossen, dassen, varkens, valken, gieren, wouwen, arenden, en raven (elke natie van de mensheid). Maar onder hen werd een witte stier geboren (Abraham).
89.11 En zij begonnen met elkaar te bijten (onderling te vechten), maar de witte stier (Abraham), die werd geboren onder hen, werd de vader van een wilde ezel (Ismaël) en een witte stier (Isaäk) erbij, en de wilde ezels (de Ismaëlieten) namen toe.
89.12 Maar de stier (Isaäk) die werd geboren, was de vader van een zwart wild zwijn (Esau) en een wit schaap (Jakob), en het wilde zwijn (Ezau) werd de vader van veel zwijnen en dat schaap (Jacob) was de vader van twaalf schapen (de twaalf stamvaders).
89.13 En wanneer die twaalf schapen opgroeiden, gaven ze een van hen (Jozef) over aan de ezels (Midianieten), en die op hun beurt gaven dat schaap (Jozef) over aan de wolven (de Egyptenaren), en dat schaap (Jozef) groeide op tussen de wolven (de Egyptenaren).
89.14 En de Elohim bracht de elf schapen (de overige stamvaders) om daar met hem te wonen, en te weiden onder de wolven (Egyptenaren), en vermeerderden zich en werden een grote kudde schapen (veel nakomelingen).
89.15 En de wolven (de Egyptenaren) begon bang te zijn voor hen, en ze onderdrukten hen, zodat ze dwongen om hun jongens weg te doen, en toen gooiden ze hun jongens in een rivier met veel water, maar die schapen (de Hebreeën) begon te schreeuwen omwille van hun jongens, en te klagen bij hun Elohim.
89.16 Maar een schaap (Mozes), die was gered van de wolven (de Egyptenaren), vluchtte en ontkwam aan de wilde ezels (de Ismaëlieten). En ik zag hoe de schapen (de Hebreeën) kreunen en huilden, en baden tot de Elohim met al hun macht, tot die Elohim van de schapen (Yahuah) neer kwam op de oproep van de schapen (de Hebreeën), vanuit een hoge ruimte (hemel), en kwam tot hen, en keek naar hen om.
89.17 En hij riep dat schaap (Mozes), dat gevlucht was voor de wolven (de Egyptenaren), en sprak met hem over de wolven (de Egyptenaren), dat hij hen zou moeten waarschuwen dat ze niet de schapen (de Hebreeën) moesten aanraken.
89.18 En het schaap (Mozes) ging naar de wolven (de Egyptenaren), in overeenstemming met het Woord van de Elohim, en een ander schaap (Aaron) ontmoette dat schaap en ging mee. En de twee gingen samen, naar de vergadering van deze wolven (de Egyptenaren), spraken met hen en waarschuwden hen dat vanaf dat moment, zij niet die schapen (de Hebreeën) meer zouden aanraken.
89.19 En daarna zag ik de wolven (de Egyptenaren), hoe ze nog harder handelden met de schapen (de Hebreeën), met al hun macht, en de schapen (de Hebreeën) riepen.
89.20 En hun Elohim kwam tot de schapen (de Hebreeën), en begon die wolven (de Egyptenaren) te slaan, en de wolven (de Egyptenaren) begon te kreunen, maar de schapen (de Hebreeën) werden stil en vanaf dat moment riepen ze niet meer.
89.21 En ik keek naar de schapen (de Hebreeën) totdat ze ontsnapt waren aan de wolven (de Egyptenaren), maar de ogen van de wolven (de Egyptenaren) waren verblind, en die wolven (de Egyptenaren) ging de schapen (de Hebreeën) achtervolgen met al hun krachten.
89.22 En de Elohim van de schapen (Yahuah) ging met hen, zoals hij hen leidde, en al zijn schapen (de Hebreeën) volgden hem. En zijn gezicht was glorieus, en zijn verschijning verschrikkelijk en prachtig.
89.23 Maar de wolven (de Egyptenaren) begonnen die schapen (de Hebreeën) te achtervolgen totdat ze elkaar ontmoetten bij een strook water (De Rode Zee). 89.24 En dat water (de Rode Zee) werd verdeeld, en het water stond aan de ene kant en aan de andere voor hen. En hun Elohim terwijl hij hen leidde, stond tussen hen en de wolven (de Egyptenaren).
89.25 En terwijl de wolven (de Egyptenaren) de schapen (de Hebreeën) nog niet hadden gezien toen die naar het midden van die plas water gingen, achtervolgden de schapen (de Hebreeën) de wolven (de Egyptenaars), en die wolven (de Egyptenaren) renden achter hen aan in dat gespleten water (de Rode Zee).
89.26 Maar toen ze de Elohim van de schapen (Yahuah) zagen, wendden zij zich, om te vluchten voor hem, maar dat water (de Rode Zee) vloeide weer terug naar elkaar, en nam opeens weer zijn natuurlijke vorm aan, en het water zwol op, en steeg op tot het deze wolven (de Egyptenaren) bedekte.
89.27 En ik keek hoe alle wolven (de Egyptenaren), die de schapen (de Hebreeën) hadden achtervolgd werden vernietigd en verdronken.
89.28 Maar de schapen (de Hebreeën) ontsnapten aan dat water, en gingen naar een woestijn waar geen water was, noch gras. En zij begonnen hun ogen te openen en te zien, en ik zag dat de Elohim van de schapen (Yahuah) hen weide, en ze water en gras gaf, en dat de schapen gingen, en Hij leidde hen.
89.29 En dat schaap (Mozes) ging naar de top van een hoge rots (de berg Sinaï) en de Elohim van de schapen (Yahuah) stuurde iets aan hen.
89.30 En daarna zag ik de Elohim van de schapen (Yahuah), die voor hen stond, en zijn verschijning was verschrikkelijk en majestueus, en al die schapen (de Hebreeën) zagen Hem en zijn bang voor Hem.
89.31 En ze waren allemaal bang en beefden voor Hem, en zij schreeuwden het uit naar het schaap (Mozes) die in hun midden was: “We kunnen niet staan voor onze Elohim, noch naar hem kijken.” 89.32 Toen ging dat schaap (Mozes), die hen leidde, opnieuw naar de top van de rots (Sinaï), en de schapen (de Hebreeën) begonnen verblind te worden, en af te dwalen van het pad dat was getoond, maar dat schaap (Mozes) wist het niet.
89.33 En de Elohim van de schapen (Yahuah) was zeer boos op hen, en dat schaap (Mozes) wist het, en ging van de top van de rots (Sinaï), en kwam tot de schapen (de Hebreeën), en vond de meerderheid van hen met hun ogen verblind, en dwaalden af van zijn pad.
89.34 En toen ze het zagen, waren ze bang en beefden voor hem en wensten dat ze konden terugkeren naar hun tenten. En dat schaap (Mozes), nam een aantal andere schapen (Hebreeën) mee en ging naar de schapen (Hebreeën) die waren verdwaald, en begonnen hen toen te doden, en de schapen (Hebreeën) waren er bang voor. En dat schaap (Mozes) bracht die schapen (de Hebreeëë), die verdwaald waren, en zij keerden terug naar hun tenten.
89.36 En ik keek er naar in het visioen, tot het schaap (Mozes) een man werd, en een huis bouwde (de Tabernakel) voor de Elohim van de schapen, en maakte dat alle schapen stonden in dat huis.
89.37 En ik keek totdat het schaap (Aäron), dat hij had ontmoet, dat andere schaap (Mozes), dat de schapen (de Hebreeën) leidde, in slaap viel (stierf). En ik keek totdat alle grote schapen werden vernietigd en de kleine in hun plaats kwamen, tot ze bij een weide kwamen, en trokken naar de buurt van een rivier met water (de Jordaan).
89.38 En het schaap, dat hen leidde (Mozes), was uitgegroeid tot een man, werd van hen gescheiden en viel in slaap, en alle schapen (de Hebreeën) zochten, en huilden zeer bitter over hem.
89.39 En ik keek tot ze ophielden met huilen voor het schaap (Mozes) en de rivier overstaken van het water (de Jordaan). En daar waren al de schapen die hen leidden (de richters van Israël), in plaats van die in slaap was gevallen (overleden), en zij leidden hen.
89.40 En ik keek tot de schapen op een goede plaats kwamen, een aangenaam en prachtig land (Kanaän), en ik keek tot de schapen (de Hebreeën) tevreden waren. En dat huis (Tabernakel) was in het midden van hen in dat groene en aangename land.
89.41 En soms werden hun ogen geopend, en soms verblind, totdat een ander schaap (Samuel) opstond, en hen leidde, en bracht ze allemaal terug. En hun ogen werden geopend.
89.42 En de honden, en de vossen en de wilde zwijnen, begonnen die schapen (de Hebreeën) te verslinden, tot de Elohim van de schapen (Yahuah) een ram (Koning Saul) opwekte uit hun midden, die hen leidde.
89.43 En die ram (Koning Saul) begon de honden (Filistijnen) te slaan, de vossen (Edom), en de wilde zwijnen (Ezau), aan de ene kant en aan de andere, totdat hij hen allemaal had vernietigd.
89.44 En de ogen van het schaap (Samuel) werden geopend, en hij zag de ram (Koning Saul) in het midden van de schapen (de Hebreeën), hoe hij zijn glorie had afgezworen, en begon om die schapen (de Hebreeën) te slaan, en hoe hij hen vertrapte en zich verkeerd gedroeg.
89.45 En de Elohim van de schapen (Yahuah) stuurde de schapen (de Hebreeën) naar een ander schaap (David) en hij verhief het tot een ram (King) om de schapen (de Hebreeën) te leiden in plaats van het schaap (Saul) dat afstand heeft gedaan van zijn glorie.
89.46 En hij ging tot hem, en sprak met hem alleen, en wekte dat ram (Koning David) op, en maakte het een prins en leider van de schapen (de Hebreeën). En tijdens dit alles, onderdrukten die honden (Filistijnen) de schapen.
89.47 En de eerste ram (Saul) heeft de tweede ram (David) achtervolgd en deze tweede ram (David) stond op en vluchtte voor hem. En ik keek toe tot die honden (Filistijnen) de eerste ram (Saul) aanvielen.
89.48 En die tweede ram (David) stond op en leidde de kleine schapen (de Hebreeën), en die ram (David) heeft veel schapen verwekt, en viel in slaap (overleden). En een klein schaap (Salomo) werd een ram (koning) in plaats van hem, en werd de prins en leider van de schapen (de Hebreeën).
89.49 En die schapen (Hebreeën) groeiden en vermeerderden zich, en alle honden (Filistijnen), en vossen en wilde zwijnen, waren bang en vluchtte voor hen. En die ram (Salomo) slachtte en doodde alle dieren, zodat die dieren niet weer de overhand hadden bij de schapen (de Hebreeën), en niet verder iets konden grijpen van hen.
89.50 En dat huis werd groot en breed, en voor de schapen (de Hebreeën) werd een hoge toren (tempel) gebouwd op dat huis voor de Elohim van de schapen (Yahuah). En dat huis was laag, maar de toren (tempel) rees op en was hoog. En de Elohim van de schapen (Yahuah) stond op die toren (tempel) en ze richtten een volle tafel aan voor hem.
89.51 En ik zag hoe die schapen (de Hebreeën) weer afdwaalden, en wandelden op vele manieren, en verlieten dat huis van hen, en de Elohim van de schapen (Yahuah) riep een aantal van de schapen (de profeten), en stuurde hen naar de schapen (de Hebreeën), maar de schapen (de Hebreeën) begon hen te doden.
89.52 Maar een van hen (Elia) werd gered, en werd niet gedood, en hij sprong weg en schreeuwde het uit tegen de schapen (de Hebreeën). En ze wilden hem doden, maar de Elohim van de schapen (Yahuah) redde hem uit de handen van de schapen (de Hebreeën), bracht hem bij mij, en liet hem daar verblijven.
89.53 En hij zond vele andere schapen (profeten) naar die schapen (Hebreeën), om te getuigen tegen hen en te klagen over hen.
89.54 En na deze zag ik hoe toen ze het huis van de Elohim van de schapen (Yahuah) verlieten, en zijn toren (tempel), en verdwaalden in alles, en hun ogen waren verblind. En ik zag hoe de Elohim van de schapen (Yahuah) velen van hen slachtte, in hun weide, totdat deze schapen (de Hebreeën) de slachters uitgenodigden en zijn plaats verraden hebben.
89.55 En hij gaf hen over in de handen van de leeuwen en de tijgers, en de wolven en de hyena’s, en in de handen van de vossen, en alle dieren (naties). En die wilde dieren begonnen die schapen (de Hebreeën) in stukken te verscheuren.
89.56 En ik zag hoe hij het huis van hen verliet, en hun toren (de tempel), en hen allen overgaf in de handen van de leeuwen (Assyriërs), zodat zij hen in stukken konden scheuren en hen verslinden, en in de handen te geven van alle dieren (naties).
89.57 En ik begon te schreeuwen met al mijn kracht, en riep naar de Elohim van de schapen (Yahuah) en vertegenwoordigen de schapen (de Hebreeën) bij Hem, uit vrees dat alle wilde dieren hen zouden verslinden.
89.58 Maar hij bleef staan, hoewel hij het zag, en hij verheugde zich dat ze werden verslonden, opgeslokt en weggevoerd. En hij gaf hen in de handen van alle dieren als voedsel.
89.59 En hij riep zeventig herders (leiders), en dwong ze naar de schapen, zodat zij hen zouden kunnen hoeden. En hij zei tegen de herders en hun metgezellen: “Ieder van u, van nu af aan, zal de schapen (de Hebreeën) hoeden en doen wat Ik u gebied.
89.60 En Ik zal ze aan u overgeven, precies geteld en ik zal u vertellen welke van hen zullen worden vernietigd, en vernietig hen.” En hij gaf die schapen (de Hebreeën) aan hen over.
89.61 En hij riep een ander, en zei tot hem:. “Observeer en zie alles wat deze herders doen tegen deze schapen (de Hebreeën), want zij zullen er meer van hen verdelgen dan ik hun geboden heb.
89.62 En noteer alle overtollige vernietiging die wordt gedaan door de herders, hoeveel ze vernietigen op mijn bevel en hoeveel ze vernietigen uit eigen beweging. Noteer tegen elke herder, individueel, alles wat hij vernietigt.
89.63 En lees in het bijzijn van mij precies voor hoeveel ze vernietigen uit eigen beweging en hoeveel er worden overhandigd voor vernietiging, zodat dit het bewijs kan zijn voor mij, tegen hen. Zodat ik al de daden van de herders ken om ze te overhandigen voor het oordeel. En Ik zal zien wat ze doen, of ze zich houden aan mijn bevel waarmee ik hun geboden heb, of niet.
89.64 Maar ze moeten het niet weten, en u moet dit niet aan hen tonen, maar schrijft het slechts op tegen elke individu in zijn tijd, alles wat de herders vernietigen, en breng het allemaal tot mij.”
89.65 En ik keek totdat deze herders hen hoedden op hun tijd, en zij begonnen hen te doden en meer dan hen werd bevolen om te vernietigen, en zij gaven die schapen (de Hebreeën) in de handen van de leeuwen (de Assyriërs).
89.66 En de leeuwen en de tijgers verslonden en verzwolgen de meerderheid van de schapen (de Hebreeën), en de wilde zwijnen aten met hen mee, en de toren (tempel) staken ze in brand en sloopten dat huis.
89.67 En ik was erg verdrietig over die toren (tempel), omdat dat huis van de schapen was afgebroken, en daarna, was ik niet in staat om te zien of deze schapen in dat huis gingen.
89.68 En de herders en hun begeleiders gaven die schapen (de Hebreeën) over aan alle dieren (naties), zodat ze hen zouden kunnen verslinden. Elk van hen op zijn tijd ontving een exact aantal, en voor elk van hen, de een na de ander, werd opgeschreven in een boekrol hoeveel van hen werden vernietigd.
89.69 En over elke dode, meer dan was voorgeschreven om te worden vernietigd, begon ik te huilen en heel veel te klagen, vanwege deze schapen (Hebreeën).
89.70 En ook zag ik in het visioen, hoe iemand elke dag schreef, hoe hij opschreef een ieder die werd verwoest door die herders. En hij bracht dit en presenteerde de hele boekrol aan de Elohim van de schapen, alles wat ze hadden gedaan en alles wat elk van hen had laten verdwijnen, en alles wat ze hadden gedaan om te vernietigen.
89.71 En de rol werd voorgelezen voor het aangezicht van de Elohim van de schapen, en hij nam de boekrol in zijn hand, las, en verzegelde dien, en legde het neer.
89.72 En daarna zag ik hoe de herders hoedden voor twaalf uur, en drie van die schapen (Ezra, Haggai, Zacharia) keerden terug (overblijfsel na de ballingschap), ze kwamen en begon op te bouwen alles wat naar beneden was gevallen van dat huis, maar de wilde zwijnen (Samaritanen) hinderden hen, zodat ze niet verder konden.
89.73 En ze begonnen opnieuw te bouwen, als voorheen, en als ze de toren oprichtten, en het werd genoemd de hoge toren (de tweede tempel). En zij plaatsten een tafel in de toren (de tweede tempel), maar alle brood erop was onrein en niet zuiver.
89.74 En naast dit alles waren de ogen van deze schapen verblind, zodat ze niet konden zien, en hun herders eveneens niet. En er werden er nog meer van hen overhandigd voor de ondergang, en ze vertrapten de schapen (de Hebreeën) met hun voeten en verslonden hen.
89.75 Maar de Elohim van de schapen (Yahuah) bleef nog steeds daar, totdat alle schapen verstrooid waren, en Hij hen had vermengd en zij zich niet konden redden uit de handen van de dieren (naties).
89.76 En de degene die schreef in de boekrol, bracht het naar voren, liet het zien, en las er uit in de nabijheid van de Elohim van de schapen. En hij smeekte Hem namens hen, en een verzocht Hem als hij Hem al de daden toonde van hun herders en getuigde voor Hem tegen alle herders.
89.77 En hij nam de rol, zette die voor Hem neer, en ging uit.
90.1 En ik keek tot het moment dat vijfendertig herders de schapen hadden gehoed op dezelfde manier, elk afzonderlijk, ze allen hun tijd volbrachten zoals de eerste. En anderen ontvingen ze in hun handen om ze te hoeden op hun tijd, ieder herder in zijn eigen tijd.
90.2 En daarna zag ik in het visioen, al de vogels van de hemel komen: de adelaars, de gieren, en de wouwen, en de raven (Syriërs). Maar de adelaars (Romeinen) leidden alle vogels, en zij begon de schapen te eten, de ogen uit pikken, en hun vlees te verslinden.
90.3 En de schapen (de Hebreeën) schreeuwden het uit, omdat de vogels hun vlees aten. En ik schreeuwde het uit en klaagde in mijn slaap, vanwege die herder die de schapen (de Hebreeën) hoedde.
90.4 En ik keek toe, totdat de schapen (de Hebreeën) werden verslonden door die honden, en door de arenden (Romeinen), en door de wouwen, en ze lieten hen noch vlees, noch de huid, noch pees, totdat alleen nog hun botten over waren. En hun botten vielen op de grond en de schapen (Hebreeën) werden weinig in getal.
90.5 En ik keek tot het moment dat drieëntwintig herders hadden gehoed, en ze voltooiden dit, een ieder op zijn tijd, achtenvijftig keer.
90.6 En kleine lammeren werden geboren uit die witte schapen, en ze begonnen hun ogen te openen om te zien, en te huilen om de schapen (de Hebreeën).
90.7 Maar de schapen (de Hebreeën) huilden niet over hen, en luisteren niet naar wat zij tot hen zeiden, maar waren zeer doof, en hun ogen waren extreem en overdreven verblind.
90.8 En ik zag in het visioen hoe de raven zich stortten op die lammeren, en ze namen een van die lammeren (Johannes de Doper), en scheurden het schaap in stukken en verslonden het.
90.9 En ik keek tot er horens kwamen op die lammeren, maar de raven sloegen hun hoorns naar beneden. En ik keek tot er een grote hoorn (de Messias) groeide op een van deze schapen (de Hebreeën), en hun ogen werden geopend.
90.10 En hij keek naar hen en hun ogen waren geopend. En hij riep tot de schapen (de Hebreeën), en de rammen zagen het, en ze renden allemaal naar Hem.
90.11 En naast dit alles, die adelaars (de Romeinen), gieren, raven, en de wouwen, verscheurden nog steeds de schapen (de Hebreeën) in stukken, en vlogen op hen en verslonden hen. En de schapen (de Hebreeën ) waren stil, maar de rammen klaagden en huilden het uit.
90.12 En die raven streden en vochten met hem (de Messias), en wilde zijn hoorn wegvagen, maar ze konden haar niet overweldigen.
90.13 En ik keek naar hen totdat de herders en de arenden (Romeinen), en die gieren, en de wouwen, kwam en riepen tot de raven, dat zij de hoorn van die ram (de Messias) in stukken mochten slaan. En ze vochten en streden met hem, en het vocht met hen en riep het uit, zodat hulp zou kunnen komen tot hem.
90.14 En ik keek naar die man, die de namen van de herders opschreef en hen bracht voor de Elohim van de schapen (Yahuah), en kwam, en hij hielp de Ram (de Messias) en toonde het alles; zijn hulp kwam naar beneden.
90.15 En ik keek totdat de Elohim van de schapen (Yahuah) tot hen kwam in woede, allen die hem zagen vluchtten, en ze vielen allemaal in het duister voor het aangezicht van Hem.
90.16 Alle adelaars (Romeinen) en gieren en raven en wouwen, verzamelde Hij bij elkaar en bracht met hen al de wilde schapen, en allen kwamen bij elkaar en ze hielpen elkaar om de hoorn van de Ram (de Messias) in stukken te breken.
90.17 En ik keek naar de man die de boekrol schreef op bevel van de Elohim, totdat hij de boekrol van de vernietiging opende die de laatste twaalf herders hadden gemaakt (de christelijke jaartelling ????). En hij toonde voor de Elohim van de schapen (Yahuah), dat zij er zelfs meer hadden vernietigd dan die vóór hen hadden gedaan.
90.18 En ik keek totdat de Elohim van de schapen (Yahuah) tot hen kwam en zijn staf van woede nam en op de aarde sloeg (de terugkeer van de Messias). En de aarde werd opgesplitst. En alle dieren, en de vogels van de hemel vliedden van die schapen en zonken in de aarde, en die sloot zich over hen.
90.19 En ik keek totdat een groot zwaard werd gegeven aan de schapen (de Hebreeën). En de schapen (de Hebreeën) gingen uit tegen alle wilde dieren om ze te doden. En al de dieren en vogels van de hemel vluchtten voor hen.
90.20 En ik keek tot er een troon werd opgericht in het aangename land en de Elohim van de schapen (Yahuah) er op zat. En zij namen al de verzegelde rollen en opende de boekrollen voor het aangezicht van de Elohim van de schapen (Yahuah).
90.21 En de Elohim riep de mannen, de eerste zeven witte, en beval hen om voor Hem te brengen de eerste ster (Azazel), die de sterren voorging wiens intieme delen waren als van paarden, en brachten ze allen voor het aangezicht van Hem.
90.22 En Hij zeide tot de man die schreef voor het aangezicht van Hem, die een van de zeven witten was. Hij zei tegen hem: “Neem die zeventig herders, aan wie ik de schapen overgaf, en die, op hun eigen gezag er meer doodden dan ik hun geboden heb.”
90.23 En ik zag ze allemaal gebonden, en ze stonden allemaal voor Hem.
90.24 En het vonnis werd gegeven, eerst voor de sterren (de Wachters), en zij werden geoordeeld en schuldig bevonden, en zij gingen naar de plaats van verdoemenis en werden geworpen in een diepe plek vol vuur en vol pilaren van vuur.
90.25 En die zeventig herders werden beoordeeld en schuldig bevonden, en ook zij werden geworpen in die afgrond van vuur.
90.26 En ik zag in die tijd hoe een soortgelijke afgrond werd geopend in het midden van de aarde, die was vol met vuur, en zij brachten de blinde schapen en ze waren allemaal veroordeeld en schuldig bevonden, en geworpen in die afgrond van vuur en ze verbrandden. En die afgrond was in het zuiden van dat huis.
90.27 En ik zag die schapen verbranden en hun botten verbrandden.
90.28 En ik stond op om te kijken, totdat Hij dat oude huis (de aarde) opgevouwen had, en alle pijlers verwijderd, en alle balken en ornamenten van dat huis (de aarde) daarbij werden opgevouwen. En ze verwijderden het en zetten het in een plaats in het zuiden.
90.29 En ik keek totdat de Elohim van de schapen (Yahuah) een nieuw huis bracht, groter en hoger dan de eerste en hij zette het op de plek van de eerste die was opgevouwen. En al haar pilaren waren nieuw, en de ornamenten waren nieuw en groter dan die van het eerste, de oude die was verwijderd. En de Elohim van de schapen (Yahuah) was in het midden ervan.
90.30 En ik zag al de schapen die werden achtergelaten, en alle dieren van de aarde, en al de vogels van de hemel die neervielen en die schapen aanbidden, en smeekten en gehoorzamen ze in ieder bevel.
90.31 En hierna waren deze drie gekleed in het wit en ze hadden mij vastgehouden bij mijn hand, degenen die mij het eerst hadden gebracht. Zij, met de hand van die ram (The Messiah) hield me ook vast, nam me op, en legde me neer in het midden van die schapen voordat het vonnis werd uitgesproken.
90.32 En die schapen waren allemaal wit en hun wol dik en puur.
90.33 En al degenen die waren verwoest en verstrooid, en alle wilde dieren, en al de vogels van de hemel verzamelden zich in dat huis, en de Elohim van de schapen (Yahuah) verheugde zich zeer, want ze waren allemaal goed, en waren teruggekeerd naar Zijn huis.
90.34 En ik keek tot ze dat zwaard hadden neergelegd, dat was gegeven aan de schapen, en zij brachten het terug in zijn huis, en het was verzegeld voor het aangezicht van de Elohim. En alle schapen werden opgesloten in dat huis, maar het kon hen niet bevatten.
90.35 En de ogen van allen van hen werden geopend, en zij zagen het goede, en er was niet een onder hen die niet zien kon.
90.36 En ik zag dat het huis groot, breed, en uitzonderlijk vol was.
90.37 En ik zag hoe een witte stier werd geboren, en zijn horens waren groot, en alle wilde dieren en alle vogels van de hemel waren er bang voor, en smeekten het voortdurend.
90.38 En ik keek totdat al hun soorten werden veranderd en zij allen witte stieren werden. En de eerste onder hen was een wilde os. En die wilde os was een groot dier en had grote zwarte hoorns op zijn kop. En de Elohim van de schapen (Yahuah) verheugde zich over hen, en over al de stieren.
90.39 En ik lag te slapen in het midden van hen en ik werd wakker en zag alles.
90.40 En dit is het visioen die ik zag, terwijl ik sliep, en toen ik wakker werd, zegende ik de Elohim van gerechtigheid, en gaf eer aan Hem.
90.41 Maar na deze weende ik bitter en mijn tranen waren niet stoppen totdat ik het niet meer kon verdragen. Als ik keek, stroomden ze als gevolg van wat ik zag, want alles zal gebeuren en worden voldaan, en al de daden van de mensen, in de volgorde, zoals werd getoond voor mij.
90.42 Die avond herinnerde ik me mijn eerste droom, en juist daardoor huilde ik, en werd verstoord, omdat ik had gezien dit visioen.
Opmerkingen bij Sectie 19: Profetie van de tien weken
Hier in 93.2 stelt Henoch dat de bron van de profetie de Wachters zijn, en de Tabletten in de hemel. De datums die ik heb gegeven zijn uiteraard zeer bij benadering tot aan Mozes, maar het lijkt redelijk dat er een zeer lange tijd zit tussen Noach en Abraham.
Opmerking editor: Deze schrijver heeft geen juist bijbels beeld, hij heeft het in het schema over de ijstijd. Let er op dat de schepping zoals wij die kennen, nu iets meer dan zes duizend jaar oud is en de hele geschiedenis in tien perioden is opgedeeld.
De tiende week valt in de zevende periode, wat dus ook het zevende duizendtal jaren kan zijn, dus nu aanbreekt: de 'Aioon' van de rust in de tiende week.
81.5 Toen brachten deze drie heiligen mij naar de aarde en zetten mij neer voor de deur van mijn huis en zeiden tegen mij: “Vertel alles aan uw zoon Methusalem, en toont het aan al uw kinderen, dat geen vlees rechtvaardig is voor de Elohim, omdat Hij hen schiep.
81.6 Gedurende een jaar zullen we u met uw kinderen verlaten, totdat u weer uw kracht terug hebt, dat u uw kinderen mag onderwijzen en deze dingen voor hen opschrijven, en het getuigen voor al uw kinderen. Maar in het tweede jaar zullen we u wegnemen uit het midden van hen.
81.7 Laat uw hart sterk zijn, verkondig het goede en de gerechtigheid aan de goeden, zodat de rechtvaardigen zich verheugen met de rechtvaardigheid en zij zullen elkaar het goede toewensen.
81.8 Maar de zondaar zal sterven met de zondaars en de afvallige zal wegzinken met de afvallige.
81.9 En zij die de rechtvaardigheid volgen, zullen sterven als gevolg van de daden van mensen, en zullen worden verzameld als gevolg van de daden van de Yahuahdelozen. ”
81.10 In die dagen hielden ze op met tot mij te spreken en ik ging naar mijn familie terwijl ik de Elohim aller eeuwen zegende.
82.1 En nu, mijn zoon Methusalem, al deze dingen vertel ik aan u, en schrijf het neer voor u. Ik heb u alles geopenbaard, en heb u de boekrollen gegeven over al deze dingen. Mijn zoon Methusalem, neem de boekrollen uit de hand van uw vader, zodat u ze kunt doorgeven aan de generaties tot in eeuwigheid.
82.2 Ik heb wijsheid aan u gegeven, voor uw kinderen, en voor degenen die hun kinderen zullen zijn, dat zij die aan hun kinderen doorgeven voor allen.
82.3 En zij die het begrijpen zullen niet slapen, maar hun oren openen, zodat zij deze wijsheid leren, en het zal beter zijn voor degenen die dit eten dan welk lekker eten ook.
Opmerkingen bij Sectie 16: De wet van de sterren
Deze sectie is de conclusie van het deel van het boek van Henoch dat gaat over astronomie en de kalender. In 82.8 meldt Henoch dat de planeten (de machten van de hemel) draaien in hun banen!
Sectie 16: DE WET VAN DE STERREN
82.4 Gezegend zijn alle rechtvaardigen, gezegend zijn al diegenen die wandelen in de weg van gerechtigheid en niet in de zonde als de zondaars. In de telling van al hun dagen waarin de zon reist in de hemel, in en uit gaande, door de poorten van de hemel voor dertig dagen. Met de leiders van de duizenden, in deze orde van sterren, en met de vier die worden toegevoegd en verdeeld over de vier seizoenen van het jaar, die hen leiden en verschijnen met hen op vier dagen.
82.5 Door hen gaat het fout voor de mensen, en ze kunnen het niet berekenen, de berekening van het hele jaar, omdat de mensen fout gaan ten aanzien van hen en ze weten het niet precies.
82.6 Want ze gaan fout in de berekening van het jaar, die echt voor altijd is opgenomen, een in de eerste poort, en een in de derde, en een in de vierde en een in de zesde. En het jaar is voltooid in 364 dagen.
82.7 En deze berekening daarvan is waar, en de opgenomen berekening daarvan is exact, voor de lichten, de maand, en de feesten, en de jaren, en de dagen. Uriël liet het me zien, en inspireerde mij, hij, aan wie de Elohim van de hele geschapen wereld het commando gaf
over de Elohimscharen van de hemel.
82.8 Hij heeft macht in de hemel, over de dag en nacht, om de lichten te laten schijnen voor de mensen, de zon, de maan en de sterren, en alle machten van de hemel, die draaien in hun baan.
82.9 En dit is de wet van de Sterren, op hun plaats, met hun tijden, en met hun feesten, en in hun maand.
82.10 En dit zijn de namen van degenen die hen leiden, die de wacht houden, zodat ze verschijnen op hun tijd, op hun slagorde, en in hun maanden, en in hun periodes van hun Elohimsen, en in hun posities.
82.11 De vier leiders die de vier delen van het jaar verdelen, verschijnen eerst, en na hen de twaalf leiders in de orde die de maanden en de jaren verdelen in 364 dagen, met de hoofden van duizenden, die de dagen verdelen. En voor de vier dagen die zijn toegevoegd aan hen, zijn er de leiders die de vier delen van het jaar scheiden.
82.12 En voor deze hoofden over duizend, een wordt toegevoegd tussen de leider en degenen die geleid worden, maar hun leiders maken de scheiding.
82.13 En dit zijn de namen van de leiders die de vier aangewezen delen van het jaar scheiden: Melkiël, Helemmelek, Meleyal, en Narel.
82.14 En de namen van degenen die ze leiden: Adnarel, Iyasusael, Iylumiël; deze drie volgen achter de leiders van de slagorde. En alle anderen volgen achter de drie leiders van de slagorde, die volgen achter die leiders van de posities, die de vier delen van het jaar verdelen.
82.15 In het begin van het jaar stijgt Melkiël als eerste op en Elohimst, deze die genoemd wordt de zuidelijke zon, en al de dagen van zijn periode waarin hij Elohimst, zijn eenennegentig.
82.16 En dit zijn de tekenen van de dagen die zijn te zien op de aarde, in de dagen van zijn periode van Elohimsen; zweet, hitte en rust. And alle bomen dragen vrucht en de bladeren verschijnen aan alle bomen, met de tarweoogst, en rose bloemen. Al de bloemen bloeien in het veld, maar de winterbomen verdorren.
82.17 En dit zijn de namen van de leiders die onder hen staan: Berkeël, en Zelebsael, een ander die is toegevoegd als een hoofd van meer dan duizend, is genaamd Heloyaseph. En de dagen van de periode van Elohimschappij van dezen, zijn voltooid.
82.18 De tweede leider, na hem, is Helemmelec, die zij noemen de stralende zon, en al de dagen van zijn licht zijn eenennegentig.
82.19 En dit zijn de tekenen van de dagen op aarde: warmte en droogte. En de bomen brengen hun fruit tot rijpheid en volwassenheid en hun vruchten drogen op. En de schapen worden bevrucht en worden zwanger. En de mensen verzamelen alle vruchten van de aarde, en alles wat op de velden staat, en de vaten met wijn. Deze dingen gebeuren in de dagen van zijn periode van Elohimsen.
82.20 En dit zijn de namen en de slagorden en de leiders van deze hoofden over duizenden: Gedaeyal, Keël, en Heël. En de naam van het hoofd-over-duizend, die wordt toegevoegd aan hen is Asfael. En de dag van zijn periode van Elohimsen is voltooid.
Opmerkingen bij Sectie 17: Eerste visioen van Henoch
Deze sectie dient als een korte introductie van de profetie-sectie, waarin Henoch een verontrustende droom beschrijft die hij had toen hij nog jong was.
Sectie 17: HET EERSTE VISOEN VAN HENOCH
83.1 Nu, mijn zoon Methusalem, ik zal u tonen de visioenen die ik zag, en ze u vertellen.
83.2 Twee visioenen zag ik, voordat ik een vrouw had, en geen van beide visioenen was als de ander. De eerste keer kwam toen ik de kunst van het schrijven leerde, en de tweede keer kwam, voordat ik uw moeder nam. Ik zag een verschrikkelijk visioen, en ik bad tot de Elohim daarover.
83.3 Ik lag beneden in het huis van mijn grootvader, Mahalalel, toen ik in een visioen zag hoe de hemel naar beneden werd geworpen en verwijderd, en het viel op de aarde.
83.4 Als het op de aarde viel, zag ik hoe de aarde werd verzwolgen in een grote afgrond, en bergen werden verdrongen door bergen en heuvels zonken neer op heuvels, en hoge bomen werden ontworteld en omgegooid, zinkend in de afgrond.
83.5 Toen verstomde mijn mond, maar hief ik mijn stem om te roepen, en zei: “De aarde is vernietigd”.
83.6 En mijn grootvader, Mahalalel, wekte mij, want ik lag naast hem, en zeide tot mij: “Waarom schreeuw je zo mijn zoon, en waarom kreun je zo.”
83.7 En ik vertelde hem het hele visioen dat ik had gezien, en hij zei tegen mij: “Het verschrikkelijke wat je hebt gezien, mijn zoon in uw droom visioen, betreft de geheimen van alle zonden van de aarde, het zal verzinken in de afgrond en wordt volkomen vernietigd.
83.8 Nu, mijn zoon, sta op en doe een verzoek aan de Elohim der Elohimlijkheid, want je bent een gelovige, dat een overblijfsel kan worden achtergelaten op de aarde en dat Hij misschien niet de hele aarde wegvaagt.
83.9 Mijn zoon, dit alles zal komen uit de hemel op de aarde, en op de aarde zal er een grote breuk zijn.”
83.10 En toen stond ik op en bad, met een verzoek, en schreef mijn verzoek op voor de generaties hier beneden voor de eeuwigheid, en ik zal u alles laten zien mijn zoon Methusalem.
83.11 En toen ik hierna uitging en de hemel zag, en de zon opstijgend in het oosten, en de maan in het westen, en sommige sterren, en de hele aarde, en alles zoals Hij wist dat het was sinds het begin. Toen zegende ik de Elohim des oordeels en schreef de Majesteit toe aan Hem, want hij maakt dat de zon komt uit het venster van het oosten, zodat deze opstijgt en opstijgt in het gezicht van de hemel, en het pad volgt dat is aangetoond.
84.1 En ik hief mijn handen omhoog in gerechtigheid, en ik zegende de Heilige en Grote Ene. En ik sprak met de adem van mijn mond, en met de taal van het vlees, die Yahuah heeft gemaakt voor mannen die geboren zijn uit het vlees, zodat ze zou kunnen spreken met, en hij heeft hen adem, een tong en een mond gegeven, zodat ze zou kunnen spreken met hen.
84.2 “Gezegend zijt gij, o Elohim, Koning, groot en krachtig in uw majesteit, Elohim van de hele schepping van de Hemel, Koning der koningen, en Yahuah van de hele wereld! En uw koninklijk gezag, en uw Soevereiniteit en uw Majesteit zal duren voor eeuwig en eeuwig en altijd, en uw kracht voor alle generaties. En alle hemelen zijn uw troon voor eeuwig, en de hele aarde uw voetbank voor eeuwig en altijd en altijd.
84.3 Want U maakte en Elohimste over alles, en niets is te moeilijk voor U, en geen wijsheid ontgaat U, het doet niet af van uw troon of van uw aanwezigheid. U weet het, en ziet, en hoort, alles, en niets is verborgen voor U, want U ziet alles.
84.4 En nu hebben de engelen van uw hemel verkeerd gedaan en uw boosheid rust op het vlees van de mens tot de dag van het grote oordeel.
84.5 En nu, o Yahuah, Elohim, en Grote Koning, smeek en vraag ik of u mijn gebed wilt verhoren om een nageslacht op aarde te laten en niet uit te roeien al het vlees van de mens en maken dat de aarde leeg wordt gelaten, zodat er vernietiging is voor altijd.
84.6 En nu, mijn Elohim, neem weg van de aarde het vlees dat uw boosheid heeft uitgelokt, maar het vlees van de gerechtigheid en oprechtheid te vestigen als een zaaddragende plant voor eeuwig. En verberg niet uw gezicht voor het gebed van uw dienaar, o Elohim.”
Opmerkingen bij Sectie 18: Profetie over de dieren
Hoewel Henoch hier zegt dat het een droom was, is dit een lange en gedetailleerde profetie. De Wachters kunnen hem dit verteld hebben door te zeggen dat het een droom was. Hij heeft het in zijn eigen woorden geschreven, zijn stijl is gemakkelijk herkenbaar, met name waar het verhaal ingewikkeld wordt.
Het grootste deel van de inhoud van de profetie is nu geschiedenis en is herkenbaar als bijbelse verhalen, maar het einde strekt zich uit tot in de toekomst. Er zijn geen namen of datums, maar de verschillende dieren vertegenwoordigen de verschillende landen of nationaliteiten (ter verduidelijking tussen haakjes toegevoegd).
In de volgende sectie (19) hebben de tien weken betrekking op hetzelfde verhaal, maar dan vanuit een ander gezichtspunt.
We starten in 85.3 met Adam and Eva, Kaïn en Abel. Kaïn en zijn nakomelingen zijn te vinden in 85.5.
In 85.8 is Seth geboren bij Eva. Vervolgens (85.9-10), staat Henochs familielijn beschreven zoals in Genesis hoofdstuk 5.
De ster van 86.1 is de eerste van de Wachters die verschijnt. Zij zijn in dit verhaal door sterren vertegenwoordigd in plaats van dieren - een aanwijzing dat zij de echte auteurs zijn, of althans de redactie hebben van deze sectie.
Dit eerste is de val van Satan, misschien een seniorlid van de Wachters. Het lijkt erop dat we geen betrouwbare informatie over dit verhaal hebben, de informatie is hier dat Satan de oorzaak is dat de mensen niet tevreden zijn.
(Opmerking editor: Waarom zou dat geen betrouwbare informatie zijn? Dat staat immers ook zo in de andere bijbelboeken.)
De periode waar het boek Henoch begint in 86.3 en gaat door tot 88.3. Hier worden de weggelopen engelen omschreven als gevallen sterren. Dit is ook beschreven aan het begin van hoofdstuk 6 in Genesis - Zonen van Yahuah (Yahuahlings in het Hebreeuws) wensten de dochters van de mensen. Deze verbinding heeft geleid tot de reuzen (Nephilim - betekent "gevallen", zoals 'weggevaagd').
In 87.2-3 beschrijft Henoch hoe de wezens uit de hemel zijn, en eigenlijk zegt hij dat ze eruit zagen als witte mannen, en ze verhieven hem naar hun toren. 88.1-3 lijkt een ernstige oorlogvoering te beschrijven met behulp van geavanceerde wapens.
Het verhaal van Noach (mogelijk 17.000 vC) begint bij 89.1 en loopt door tot 89.9.
De vloed begint bij 89.2. Noach's drie zonen, Sem, Cham en Jafeth, de de vaders van alle dieren (landen) in 89.10.
De witte stier aan het eind van 89.10 is Abraham (eventueel 2166-1991 v.Chr.). Deze week.
In 89.11 is Abrahams zoon Ismaël (2080 vC) een wilde ezel, en Isaäk (2066 BC) de witte stier. Isaäk heeft als zonen, de ene een wild zwijn, Esau, en de ander een wit schaap, dat is Jacob (2006 vC) Aan het eind van 89.12 heeft Jakob twaalf zonen, de aartsvaders van de 12 stammen.
In 89.13 wordt Jozef verkocht aan de Ismaëlieten of Midianieten (ezels) en vervolgens (1898 BC) aan de Egyptenaren (wolven), zie ook Genesis 37,25 en 39,1.
Genesis 42 wordt beschreven vanaf 89.14, de tijd in Egypte. In 89.15 krijgen we de gebeurtenissen van het boek Exodus.
Er is een lange sectie die het leven van Mozes beschrijft (1526-1406 v.Chr.), van 89.16-38, wat waarschijnlijk de reden is dat Mozes geloofde dat Henoch wandelde met Yahuah (zoals vermeld in Genesis 5:22).
89.18 introduceert Aäron. En het splijten van de Rode Zee wordt beschreven met de teksten in 89.24-25.
Het oversteken van de rivier de Jordaan (1406 vC), 89.39, in hoofdstuk 3 van het boek Jozua. In dit vers krijgen de Richteren ook een korte vermelding.
De ram van 89.41 is waarschijnlijk Samuel, gevolgd door Saul, 89.42, (hoofdstuk 22 van 1Samuel in de Bijbel), en deze worden gevolgd door David (1010 tot 970 voor Christus) in 89.45.
De honden zijn de Filistijnen.
De tijd van Salomo (970-930 vC) is in 89.48 en de bouw van de Tempel in 89.50 (de toren). De periode na Salomo begint met 89.51 en de dood van een profeten. De ene geredde, 89.52, is Elia.
In 89.56 verwijst de zin “hij verlaat het huis” waarschijnlijk naar de tijd van koning Manasse toen de Levieten de ark van het verbond meenamen en Israël verlieten (rond 670 v.Chr.) Ze hebben ook het boek Henoch meegenomen, en uiteindelijk vestigden ze zich in Ethiopië. De leeuwen in dit deel zijn de Assyriërs.
Er is een verandering van omgeving in 89.59, die waarschijnlijk samenvalt met de religieuze hervormingen onder Josia (620 voor Christus), zie hoofdstuk 34 van 2 Kronieken. Er zijn 70 herders, dit zijn de verschillende religieuze leiders in Jeruzalem sinds die tijd.
In 89.66 is er de verwoesting van de Tempel in Jeruzalem door de Babyloniërs (587 v.Chr.) Het overblijfsel na de ballingschap (538 voor Christus) is te vinden 89.72. De drie die terugkeren zijn Ezra, Haggai, en Zacharia, die allemaal boeken hebben in de Bijbel.
De tweede tempelperiode is in 89.73 en dit wordt beschreven in Maleachi (450-400 vC) zijn boek is het laatste boek van het Oude Testament.
De arenden verschijnen eerst in het verhaal bij 90.2, dat zijn de Romeinen. Achtenvijftig van de herders hebben gediend in hun tijd bij vers 90.5.
De kleine lammeren met de open ogen (90.6) kunnen de Essenen zijn. Bij 90.8 is de dood van Johannes de Doper - door de raven.
Yeshua is het “schaap met de grote hoorn” in 90.9-16. Interessant genoeg, zegt het niet specifiek dat hij is gedood, alleen dat zijn bediening is gestopt door een samenzwering.
In 90.17 hebben de laatste twaalf herders hun eigen boek. Dit moet wel het christelijke tijdperk zijn.
De profetie gaat dan naar de toekomst. In 90.18, slaat Yahuah de aarde in woede. Dit is het “tweede einde” in de volgende sectie. Er zijn geen herkenbare gebeurtenissen na deze, het verhaal gaat tot ver in de toekomst en slechts de tijd zal haar betekenis onthullen.
Sectie 18: PROFETIE OVER DE DIEREN
85.1 En daarna zag ik een andere droom, en ik zal het allemaal aan u laten zien mijn zoon.
85.2 Toen verhief Henoch zijn stem en zei tegen zijn zoon Methusalem: "Tot u spreek ik, mijn zoon. Hoor mijn woorden, en neigt uw oor tot het droomvisioen van uw vader.
85.3 Voordat ik uw moeder Edna nam zag ik een visioen op mijn bed: En een stier (Adam) kwam voort uit de aarde, en die stier was wit. En daarna een vaars (Eva) kwam naar buiten, en uit de vaars kwamen twee stieren voort, en een van hen was zwart (Kaïn) en de andere rood (Abel).
85,4 En die zwarte stier (Kaïn) sloeg de rode (Abel) en jaagde die na over de aarde, en vanaf dat moment kon ik de rode stier (Abel) niet meer zien.
85.5 Maar die zwarte stier (Kaïn) groeide, en een vaars (zijn vrouw) ging mee, en ik zag dat veel stieren (de nakomelingen van Kaïn) voortkwamen uit hen, die net als hij waren, en na hem volgden.
85.6 En die koe (Eva) die de eerste was, ging uit de aanwezigheid van die eerste stier (Adam), op zoek naar de rode stier (Abel), maar kon hem niet vinden. En ze klaagde bitter en bleef zoeken.
85.7 En ik keek naar die eerste stier (Adam), kwam bij haar en kalmeerde haar, en vanaf die tijd schreeuwde ze niet meer.
85.8 En na deze beviel ze van een andere witte stier (Seth), en daarna beviel ze van een groot aantal zwarte stieren en koeien (veel andere kinderen).
85.9 En ik zag in mijn slaap dat de witte stier (Seth), hoe die groeide en een grote witte stier werd. En uit hem kwamen veel witte stieren, en ze waren als hij.
85.10 En zij werden vaders van veel witte stieren (kinderen) die net als zij waren, de ene vader na de andere.
86.1 En nogmaals, ik keek met mijn ogen terwijl ik lag te slapen, en ik zag de hemel boven, en een ster (Azazel) daalde neer uit de hemel, en het stond op en at en weidde onder die stieren.
86.2 En hierna zag ik de grote en de zwarte stieren en allen veranderden hun pens(maag), en hun weiden, en hun kalveren. En ze begonnen te morren, de een na de ander.
86.3 En nogmaals zag ik in het visioen en keek omhoog naar de hemel, en ik zag vele sterren (de Wachters), hoe ze naar beneden kwamen, en uit de hemel werden gegooid vanwege die eerste ster, en ze vielen neer onder die vaarzen en stieren (mannen en vrouwen). Ze waren met hen, en weidden onder hen.
86.4 En ik keek naar hen en zag, dat ze allen intieme delen hadden als paarden, en begonnen om de koeien (vrouwen) van de stieren te gebruiken. En ze werden zwanger en baarden olifanten, kamelen en ezels (grote reuzen, Nephilim en Elioud).
86.5 En alle stieren waren bang voor hen, ze waren doodsbang voor hen. En zij begonnen hen met hun tanden te bijten, en hen te verslinden, en te steken met hun horens.
86.6 En dus begonnen ze die stieren te verslinden, en al de zonen van de aarde begonnen te beven en te schudden voor hen en vluchtten.
87.1 En nogmaals zag ik ze, hoe ze begonnen elkaar te steken en elkaar te verslinden, en de aarde begon te schreeuwen.
87.2 En ik hief mijn ogen weer op naar de hemel, en zag in het visioen, dat er uit de hemel wezens kwamen die waren als blanken mannen (engelen) en vier kwamen uit die plaats (de aartsengelen), en drie anderen met hen.
87.3 En die drie die het laatste kwamen, pakten mij bij mijn hand en namen mij uit de generaties van de aarde, en tilden mij omhoog op een hoge plaats en toonden mij een toren hoog boven de aarde, en al de heuvelen waren lager.
87.4 En een zei tot mij: “Blijf hier tot je hebt gezien alles wat deze olifanten en kamelen, ezels (grote reuzen, Nephilim en Elioud) overkomt, en de sterren (de Wachters), en alle stieren (de mannen).”
88.1 En ik zag een van die vier (Raphaël), die als eerste waren verschenen, hoe hij die eerste ster (Azazel) greep, die uit de hemel was gevallen, en gebonden heeft aan zijn handen en voeten, en hem in een afgrond gooide. En die afgrond was smal en diep, verschrikkelijk, en donker.
88.2 En een van hen trok zijn zwaard, en gaf het aan de olifanten, kamelen, ezels (grote reuzen, Nephilim en Elioud). En zij begonnen elkaar te slaan, en de hele aarde schudde vanwege hen
88.3 En als ik keek in het visioen, wierp een van deze vier die gekomen was een lijn uit de hemel en verzamelde en pakte alle grote sterren, degene waarvan de geslachtsdelen waren als de geslachtsdelen van de paarden, en bond ze allemaal aan hun handen en hun voeten, en wierpen ze in een afgrond van de aarde.
89.1 En een van die vier ging naar de witte stier (Noach), en leerde hem een mysterie, trillend als hij was. Hij werd geboren als een stier, maar was een man, en bouwde voor zichzelf een grote boot (de ark), en woonde er op, en drie stieren (Sem, Cham en Jafeth) gingen met hem in dat vaartuig, en ze waren geborgen.
89.2 En nogmaals sloeg ik mijn ogen op ten hemel en zag een hoog gewelf met zeven waterkanalen erop (de bovenste wateren), en die kanalen goten veel water in een gebied (de aarde).
89.3 En ik keek nog eens, en bronnen (fonteinen uit de diepte) openden zich op de bodem van dit grote gebied (de aarde), en het water begon te borrelen en te stijgen boven de bodem. En ik keek naar dat gebied (de aarde), totdat de gehele oppervlakte bedekt was door water.
89.4 En water, duisternis en mist bedekten het, en ik keek naar de hoogte van dat water, en dat water was gestegen boven dat gebied en was uit gegoten over het gebied, en het bleef op de aarde.
89.5 En al de stieren in dat gebied (de Yahuahdeloze generatie) waren daar bijeen, tot ik zag hoe ze verzonken en werden verzwolgen en vernietigd in dat water.
89.6 En de boot (de ark) dreef op het water maar de stieren, olifanten, kamelen en ezels (stieren, grote reuzen, Nephilim en Elioud) zonken naar de bodem, samen met alle dieren, zodat ik ze niet meer kon zien. En ze waren niet in staat om eruit te komen, maar werden vernietigd en zonken in de diepte.
89.7 En ik keek nogmaals in dat visioen tot de waterkanalen (de bovenste wateren) werden verwijderd van dat hoge gewelf, en er werden kloven in de aarde gemaakt, en andere afgronden (canyons) werden geopend.
89.8 En het water begon naar beneden te stromen daarin, totdat de aarde weer zichtbaar werd, en de boot (de ark) zich op de aarde zette en de duisternis verdween, en het licht verscheen.
89.9 En de witte stier (Noah), die een man was, ging uit dat schip (de Ark), en de drie stieren (Sem, Cham en Jafeth) met hem. En een van de drie stieren was wit, net als de andere stier, en een van hen werd rood als bloed, en een was zwart (de kleur van het ras). En de witte stier (Noah) overleed.
89.10 En zij begonnen de vaders van wilde dieren en vogels te worden, zodat er van hen allerlei soorten ontstonden: leeuwen, tijgers, wolven, honden, hyena’s, wilde zwijnen, vossen, dassen, varkens, valken, gieren, wouwen, arenden, en raven (elke natie van de mensheid). Maar onder hen werd een witte stier geboren (Abraham).
89.11 En zij begonnen met elkaar te bijten (onderling te vechten), maar de witte stier (Abraham), die werd geboren onder hen, werd de vader van een wilde ezel (Ismaël) en een witte stier (Isaäk) erbij, en de wilde ezels (de Ismaëlieten) namen toe.
89.12 Maar de stier (Isaäk) die werd geboren, was de vader van een zwart wild zwijn (Esau) en een wit schaap (Jakob), en het wilde zwijn (Ezau) werd de vader van veel zwijnen en dat schaap (Jacob) was de vader van twaalf schapen (de twaalf stamvaders).
89.13 En wanneer die twaalf schapen opgroeiden, gaven ze een van hen (Jozef) over aan de ezels (Midianieten), en die op hun beurt gaven dat schaap (Jozef) over aan de wolven (de Egyptenaren), en dat schaap (Jozef) groeide op tussen de wolven (de Egyptenaren).
89.14 En de Elohim bracht de elf schapen (de overige stamvaders) om daar met hem te wonen, en te weiden onder de wolven (Egyptenaren), en vermeerderden zich en werden een grote kudde schapen (veel nakomelingen).
89.15 En de wolven (de Egyptenaren) begon bang te zijn voor hen, en ze onderdrukten hen, zodat ze dwongen om hun jongens weg te doen, en toen gooiden ze hun jongens in een rivier met veel water, maar die schapen (de Hebreeën) begon te schreeuwen omwille van hun jongens, en te klagen bij hun Elohim.
89.16 Maar een schaap (Mozes), die was gered van de wolven (de Egyptenaren), vluchtte en ontkwam aan de wilde ezels (de Ismaëlieten). En ik zag hoe de schapen (de Hebreeën) kreunen en huilden, en baden tot de Elohim met al hun macht, tot die Elohim van de schapen (Yahuah) neer kwam op de oproep van de schapen (de Hebreeën), vanuit een hoge ruimte (hemel), en kwam tot hen, en keek naar hen om.
89.17 En hij riep dat schaap (Mozes), dat gevlucht was voor de wolven (de Egyptenaren), en sprak met hem over de wolven (de Egyptenaren), dat hij hen zou moeten waarschuwen dat ze niet de schapen (de Hebreeën) moesten aanraken.
89.18 En het schaap (Mozes) ging naar de wolven (de Egyptenaren), in overeenstemming met het Woord van de Elohim, en een ander schaap (Aaron) ontmoette dat schaap en ging mee. En de twee gingen samen, naar de vergadering van deze wolven (de Egyptenaren), spraken met hen en waarschuwden hen dat vanaf dat moment, zij niet die schapen (de Hebreeën) meer zouden aanraken.
89.19 En daarna zag ik de wolven (de Egyptenaren), hoe ze nog harder handelden met de schapen (de Hebreeën), met al hun macht, en de schapen (de Hebreeën) riepen.
89.20 En hun Elohim kwam tot de schapen (de Hebreeën), en begon die wolven (de Egyptenaren) te slaan, en de wolven (de Egyptenaren) begon te kreunen, maar de schapen (de Hebreeën) werden stil en vanaf dat moment riepen ze niet meer.
89.21 En ik keek naar de schapen (de Hebreeën) totdat ze ontsnapt waren aan de wolven (de Egyptenaren), maar de ogen van de wolven (de Egyptenaren) waren verblind, en die wolven (de Egyptenaren) ging de schapen (de Hebreeën) achtervolgen met al hun krachten.
89.22 En de Elohim van de schapen (Yahuah) ging met hen, zoals hij hen leidde, en al zijn schapen (de Hebreeën) volgden hem. En zijn gezicht was glorieus, en zijn verschijning verschrikkelijk en prachtig.
89.23 Maar de wolven (de Egyptenaren) begonnen die schapen (de Hebreeën) te achtervolgen totdat ze elkaar ontmoetten bij een strook water (De Rode Zee). 89.24 En dat water (de Rode Zee) werd verdeeld, en het water stond aan de ene kant en aan de andere voor hen. En hun Elohim terwijl hij hen leidde, stond tussen hen en de wolven (de Egyptenaren).
89.25 En terwijl de wolven (de Egyptenaren) de schapen (de Hebreeën) nog niet hadden gezien toen die naar het midden van die plas water gingen, achtervolgden de schapen (de Hebreeën) de wolven (de Egyptenaars), en die wolven (de Egyptenaren) renden achter hen aan in dat gespleten water (de Rode Zee).
89.26 Maar toen ze de Elohim van de schapen (Yahuah) zagen, wendden zij zich, om te vluchten voor hem, maar dat water (de Rode Zee) vloeide weer terug naar elkaar, en nam opeens weer zijn natuurlijke vorm aan, en het water zwol op, en steeg op tot het deze wolven (de Egyptenaren) bedekte.
89.27 En ik keek hoe alle wolven (de Egyptenaren), die de schapen (de Hebreeën) hadden achtervolgd werden vernietigd en verdronken.
89.28 Maar de schapen (de Hebreeën) ontsnapten aan dat water, en gingen naar een woestijn waar geen water was, noch gras. En zij begonnen hun ogen te openen en te zien, en ik zag dat de Elohim van de schapen (Yahuah) hen weide, en ze water en gras gaf, en dat de schapen gingen, en Hij leidde hen.
89.29 En dat schaap (Mozes) ging naar de top van een hoge rots (de berg Sinaï) en de Elohim van de schapen (Yahuah) stuurde iets aan hen.
89.30 En daarna zag ik de Elohim van de schapen (Yahuah), die voor hen stond, en zijn verschijning was verschrikkelijk en majestueus, en al die schapen (de Hebreeën) zagen Hem en zijn bang voor Hem.
89.31 En ze waren allemaal bang en beefden voor Hem, en zij schreeuwden het uit naar het schaap (Mozes) die in hun midden was: “We kunnen niet staan voor onze Elohim, noch naar hem kijken.” 89.32 Toen ging dat schaap (Mozes), die hen leidde, opnieuw naar de top van de rots (Sinaï), en de schapen (de Hebreeën) begonnen verblind te worden, en af te dwalen van het pad dat was getoond, maar dat schaap (Mozes) wist het niet.
89.33 En de Elohim van de schapen (Yahuah) was zeer boos op hen, en dat schaap (Mozes) wist het, en ging van de top van de rots (Sinaï), en kwam tot de schapen (de Hebreeën), en vond de meerderheid van hen met hun ogen verblind, en dwaalden af van zijn pad.
89.34 En toen ze het zagen, waren ze bang en beefden voor hem en wensten dat ze konden terugkeren naar hun tenten. En dat schaap (Mozes), nam een aantal andere schapen (Hebreeën) mee en ging naar de schapen (Hebreeën) die waren verdwaald, en begonnen hen toen te doden, en de schapen (Hebreeën) waren er bang voor. En dat schaap (Mozes) bracht die schapen (de Hebreeëë), die verdwaald waren, en zij keerden terug naar hun tenten.
89.36 En ik keek er naar in het visioen, tot het schaap (Mozes) een man werd, en een huis bouwde (de Tabernakel) voor de Elohim van de schapen, en maakte dat alle schapen stonden in dat huis.
89.37 En ik keek totdat het schaap (Aäron), dat hij had ontmoet, dat andere schaap (Mozes), dat de schapen (de Hebreeën) leidde, in slaap viel (stierf). En ik keek totdat alle grote schapen werden vernietigd en de kleine in hun plaats kwamen, tot ze bij een weide kwamen, en trokken naar de buurt van een rivier met water (de Jordaan).
89.38 En het schaap, dat hen leidde (Mozes), was uitgegroeid tot een man, werd van hen gescheiden en viel in slaap, en alle schapen (de Hebreeën) zochten, en huilden zeer bitter over hem.
89.39 En ik keek tot ze ophielden met huilen voor het schaap (Mozes) en de rivier overstaken van het water (de Jordaan). En daar waren al de schapen die hen leidden (de richters van Israël), in plaats van die in slaap was gevallen (overleden), en zij leidden hen.
89.40 En ik keek tot de schapen op een goede plaats kwamen, een aangenaam en prachtig land (Kanaän), en ik keek tot de schapen (de Hebreeën) tevreden waren. En dat huis (Tabernakel) was in het midden van hen in dat groene en aangename land.
89.41 En soms werden hun ogen geopend, en soms verblind, totdat een ander schaap (Samuel) opstond, en hen leidde, en bracht ze allemaal terug. En hun ogen werden geopend.
89.42 En de honden, en de vossen en de wilde zwijnen, begonnen die schapen (de Hebreeën) te verslinden, tot de Elohim van de schapen (Yahuah) een ram (Koning Saul) opwekte uit hun midden, die hen leidde.
89.43 En die ram (Koning Saul) begon de honden (Filistijnen) te slaan, de vossen (Edom), en de wilde zwijnen (Ezau), aan de ene kant en aan de andere, totdat hij hen allemaal had vernietigd.
89.44 En de ogen van het schaap (Samuel) werden geopend, en hij zag de ram (Koning Saul) in het midden van de schapen (de Hebreeën), hoe hij zijn glorie had afgezworen, en begon om die schapen (de Hebreeën) te slaan, en hoe hij hen vertrapte en zich verkeerd gedroeg.
89.45 En de Elohim van de schapen (Yahuah) stuurde de schapen (de Hebreeën) naar een ander schaap (David) en hij verhief het tot een ram (King) om de schapen (de Hebreeën) te leiden in plaats van het schaap (Saul) dat afstand heeft gedaan van zijn glorie.
89.46 En hij ging tot hem, en sprak met hem alleen, en wekte dat ram (Koning David) op, en maakte het een prins en leider van de schapen (de Hebreeën). En tijdens dit alles, onderdrukten die honden (Filistijnen) de schapen.
89.47 En de eerste ram (Saul) heeft de tweede ram (David) achtervolgd en deze tweede ram (David) stond op en vluchtte voor hem. En ik keek toe tot die honden (Filistijnen) de eerste ram (Saul) aanvielen.
89.48 En die tweede ram (David) stond op en leidde de kleine schapen (de Hebreeën), en die ram (David) heeft veel schapen verwekt, en viel in slaap (overleden). En een klein schaap (Salomo) werd een ram (koning) in plaats van hem, en werd de prins en leider van de schapen (de Hebreeën).
89.49 En die schapen (Hebreeën) groeiden en vermeerderden zich, en alle honden (Filistijnen), en vossen en wilde zwijnen, waren bang en vluchtte voor hen. En die ram (Salomo) slachtte en doodde alle dieren, zodat die dieren niet weer de overhand hadden bij de schapen (de Hebreeën), en niet verder iets konden grijpen van hen.
89.50 En dat huis werd groot en breed, en voor de schapen (de Hebreeën) werd een hoge toren (tempel) gebouwd op dat huis voor de Elohim van de schapen (Yahuah). En dat huis was laag, maar de toren (tempel) rees op en was hoog. En de Elohim van de schapen (Yahuah) stond op die toren (tempel) en ze richtten een volle tafel aan voor hem.
89.51 En ik zag hoe die schapen (de Hebreeën) weer afdwaalden, en wandelden op vele manieren, en verlieten dat huis van hen, en de Elohim van de schapen (Yahuah) riep een aantal van de schapen (de profeten), en stuurde hen naar de schapen (de Hebreeën), maar de schapen (de Hebreeën) begon hen te doden.
89.52 Maar een van hen (Elia) werd gered, en werd niet gedood, en hij sprong weg en schreeuwde het uit tegen de schapen (de Hebreeën). En ze wilden hem doden, maar de Elohim van de schapen (Yahuah) redde hem uit de handen van de schapen (de Hebreeën), bracht hem bij mij, en liet hem daar verblijven.
89.53 En hij zond vele andere schapen (profeten) naar die schapen (Hebreeën), om te getuigen tegen hen en te klagen over hen.
89.54 En na deze zag ik hoe toen ze het huis van de Elohim van de schapen (Yahuah) verlieten, en zijn toren (tempel), en verdwaalden in alles, en hun ogen waren verblind. En ik zag hoe de Elohim van de schapen (Yahuah) velen van hen slachtte, in hun weide, totdat deze schapen (de Hebreeën) de slachters uitgenodigden en zijn plaats verraden hebben.
89.55 En hij gaf hen over in de handen van de leeuwen en de tijgers, en de wolven en de hyena’s, en in de handen van de vossen, en alle dieren (naties). En die wilde dieren begonnen die schapen (de Hebreeën) in stukken te verscheuren.
89.56 En ik zag hoe hij het huis van hen verliet, en hun toren (de tempel), en hen allen overgaf in de handen van de leeuwen (Assyriërs), zodat zij hen in stukken konden scheuren en hen verslinden, en in de handen te geven van alle dieren (naties).
89.57 En ik begon te schreeuwen met al mijn kracht, en riep naar de Elohim van de schapen (Yahuah) en vertegenwoordigen de schapen (de Hebreeën) bij Hem, uit vrees dat alle wilde dieren hen zouden verslinden.
89.58 Maar hij bleef staan, hoewel hij het zag, en hij verheugde zich dat ze werden verslonden, opgeslokt en weggevoerd. En hij gaf hen in de handen van alle dieren als voedsel.
89.59 En hij riep zeventig herders (leiders), en dwong ze naar de schapen, zodat zij hen zouden kunnen hoeden. En hij zei tegen de herders en hun metgezellen: “Ieder van u, van nu af aan, zal de schapen (de Hebreeën) hoeden en doen wat Ik u gebied.
89.60 En Ik zal ze aan u overgeven, precies geteld en ik zal u vertellen welke van hen zullen worden vernietigd, en vernietig hen.” En hij gaf die schapen (de Hebreeën) aan hen over.
89.61 En hij riep een ander, en zei tot hem:. “Observeer en zie alles wat deze herders doen tegen deze schapen (de Hebreeën), want zij zullen er meer van hen verdelgen dan ik hun geboden heb.
89.62 En noteer alle overtollige vernietiging die wordt gedaan door de herders, hoeveel ze vernietigen op mijn bevel en hoeveel ze vernietigen uit eigen beweging. Noteer tegen elke herder, individueel, alles wat hij vernietigt.
89.63 En lees in het bijzijn van mij precies voor hoeveel ze vernietigen uit eigen beweging en hoeveel er worden overhandigd voor vernietiging, zodat dit het bewijs kan zijn voor mij, tegen hen. Zodat ik al de daden van de herders ken om ze te overhandigen voor het oordeel. En Ik zal zien wat ze doen, of ze zich houden aan mijn bevel waarmee ik hun geboden heb, of niet.
89.64 Maar ze moeten het niet weten, en u moet dit niet aan hen tonen, maar schrijft het slechts op tegen elke individu in zijn tijd, alles wat de herders vernietigen, en breng het allemaal tot mij.”
89.65 En ik keek totdat deze herders hen hoedden op hun tijd, en zij begonnen hen te doden en meer dan hen werd bevolen om te vernietigen, en zij gaven die schapen (de Hebreeën) in de handen van de leeuwen (de Assyriërs).
89.66 En de leeuwen en de tijgers verslonden en verzwolgen de meerderheid van de schapen (de Hebreeën), en de wilde zwijnen aten met hen mee, en de toren (tempel) staken ze in brand en sloopten dat huis.
89.67 En ik was erg verdrietig over die toren (tempel), omdat dat huis van de schapen was afgebroken, en daarna, was ik niet in staat om te zien of deze schapen in dat huis gingen.
89.68 En de herders en hun begeleiders gaven die schapen (de Hebreeën) over aan alle dieren (naties), zodat ze hen zouden kunnen verslinden. Elk van hen op zijn tijd ontving een exact aantal, en voor elk van hen, de een na de ander, werd opgeschreven in een boekrol hoeveel van hen werden vernietigd.
89.69 En over elke dode, meer dan was voorgeschreven om te worden vernietigd, begon ik te huilen en heel veel te klagen, vanwege deze schapen (Hebreeën).
89.70 En ook zag ik in het visioen, hoe iemand elke dag schreef, hoe hij opschreef een ieder die werd verwoest door die herders. En hij bracht dit en presenteerde de hele boekrol aan de Elohim van de schapen, alles wat ze hadden gedaan en alles wat elk van hen had laten verdwijnen, en alles wat ze hadden gedaan om te vernietigen.
89.71 En de rol werd voorgelezen voor het aangezicht van de Elohim van de schapen, en hij nam de boekrol in zijn hand, las, en verzegelde dien, en legde het neer.
89.72 En daarna zag ik hoe de herders hoedden voor twaalf uur, en drie van die schapen (Ezra, Haggai, Zacharia) keerden terug (overblijfsel na de ballingschap), ze kwamen en begon op te bouwen alles wat naar beneden was gevallen van dat huis, maar de wilde zwijnen (Samaritanen) hinderden hen, zodat ze niet verder konden.
89.73 En ze begonnen opnieuw te bouwen, als voorheen, en als ze de toren oprichtten, en het werd genoemd de hoge toren (de tweede tempel). En zij plaatsten een tafel in de toren (de tweede tempel), maar alle brood erop was onrein en niet zuiver.
89.74 En naast dit alles waren de ogen van deze schapen verblind, zodat ze niet konden zien, en hun herders eveneens niet. En er werden er nog meer van hen overhandigd voor de ondergang, en ze vertrapten de schapen (de Hebreeën) met hun voeten en verslonden hen.
89.75 Maar de Elohim van de schapen (Yahuah) bleef nog steeds daar, totdat alle schapen verstrooid waren, en Hij hen had vermengd en zij zich niet konden redden uit de handen van de dieren (naties).
89.76 En de degene die schreef in de boekrol, bracht het naar voren, liet het zien, en las er uit in de nabijheid van de Elohim van de schapen. En hij smeekte Hem namens hen, en een verzocht Hem als hij Hem al de daden toonde van hun herders en getuigde voor Hem tegen alle herders.
89.77 En hij nam de rol, zette die voor Hem neer, en ging uit.
90.1 En ik keek tot het moment dat vijfendertig herders de schapen hadden gehoed op dezelfde manier, elk afzonderlijk, ze allen hun tijd volbrachten zoals de eerste. En anderen ontvingen ze in hun handen om ze te hoeden op hun tijd, ieder herder in zijn eigen tijd.
90.2 En daarna zag ik in het visioen, al de vogels van de hemel komen: de adelaars, de gieren, en de wouwen, en de raven (Syriërs). Maar de adelaars (Romeinen) leidden alle vogels, en zij begon de schapen te eten, de ogen uit pikken, en hun vlees te verslinden.
90.3 En de schapen (de Hebreeën) schreeuwden het uit, omdat de vogels hun vlees aten. En ik schreeuwde het uit en klaagde in mijn slaap, vanwege die herder die de schapen (de Hebreeën) hoedde.
90.4 En ik keek toe, totdat de schapen (de Hebreeën) werden verslonden door die honden, en door de arenden (Romeinen), en door de wouwen, en ze lieten hen noch vlees, noch de huid, noch pees, totdat alleen nog hun botten over waren. En hun botten vielen op de grond en de schapen (Hebreeën) werden weinig in getal.
90.5 En ik keek tot het moment dat drieëntwintig herders hadden gehoed, en ze voltooiden dit, een ieder op zijn tijd, achtenvijftig keer.
90.6 En kleine lammeren werden geboren uit die witte schapen, en ze begonnen hun ogen te openen om te zien, en te huilen om de schapen (de Hebreeën).
90.7 Maar de schapen (de Hebreeën) huilden niet over hen, en luisteren niet naar wat zij tot hen zeiden, maar waren zeer doof, en hun ogen waren extreem en overdreven verblind.
90.8 En ik zag in het visioen hoe de raven zich stortten op die lammeren, en ze namen een van die lammeren (Johannes de Doper), en scheurden het schaap in stukken en verslonden het.
90.9 En ik keek tot er horens kwamen op die lammeren, maar de raven sloegen hun hoorns naar beneden. En ik keek tot er een grote hoorn (de Messias) groeide op een van deze schapen (de Hebreeën), en hun ogen werden geopend.
90.10 En hij keek naar hen en hun ogen waren geopend. En hij riep tot de schapen (de Hebreeën), en de rammen zagen het, en ze renden allemaal naar Hem.
90.11 En naast dit alles, die adelaars (de Romeinen), gieren, raven, en de wouwen, verscheurden nog steeds de schapen (de Hebreeën) in stukken, en vlogen op hen en verslonden hen. En de schapen (de Hebreeën ) waren stil, maar de rammen klaagden en huilden het uit.
90.12 En die raven streden en vochten met hem (de Messias), en wilde zijn hoorn wegvagen, maar ze konden haar niet overweldigen.
90.13 En ik keek naar hen totdat de herders en de arenden (Romeinen), en die gieren, en de wouwen, kwam en riepen tot de raven, dat zij de hoorn van die ram (de Messias) in stukken mochten slaan. En ze vochten en streden met hem, en het vocht met hen en riep het uit, zodat hulp zou kunnen komen tot hem.
90.14 En ik keek naar die man, die de namen van de herders opschreef en hen bracht voor de Elohim van de schapen (Yahuah), en kwam, en hij hielp de Ram (de Messias) en toonde het alles; zijn hulp kwam naar beneden.
90.15 En ik keek totdat de Elohim van de schapen (Yahuah) tot hen kwam in woede, allen die hem zagen vluchtten, en ze vielen allemaal in het duister voor het aangezicht van Hem.
90.16 Alle adelaars (Romeinen) en gieren en raven en wouwen, verzamelde Hij bij elkaar en bracht met hen al de wilde schapen, en allen kwamen bij elkaar en ze hielpen elkaar om de hoorn van de Ram (de Messias) in stukken te breken.
90.17 En ik keek naar de man die de boekrol schreef op bevel van de Elohim, totdat hij de boekrol van de vernietiging opende die de laatste twaalf herders hadden gemaakt (de christelijke jaartelling ????). En hij toonde voor de Elohim van de schapen (Yahuah), dat zij er zelfs meer hadden vernietigd dan die vóór hen hadden gedaan.
90.18 En ik keek totdat de Elohim van de schapen (Yahuah) tot hen kwam en zijn staf van woede nam en op de aarde sloeg (de terugkeer van de Messias). En de aarde werd opgesplitst. En alle dieren, en de vogels van de hemel vliedden van die schapen en zonken in de aarde, en die sloot zich over hen.
90.19 En ik keek totdat een groot zwaard werd gegeven aan de schapen (de Hebreeën). En de schapen (de Hebreeën) gingen uit tegen alle wilde dieren om ze te doden. En al de dieren en vogels van de hemel vluchtten voor hen.
90.20 En ik keek tot er een troon werd opgericht in het aangename land en de Elohim van de schapen (Yahuah) er op zat. En zij namen al de verzegelde rollen en opende de boekrollen voor het aangezicht van de Elohim van de schapen (Yahuah).
90.21 En de Elohim riep de mannen, de eerste zeven witte, en beval hen om voor Hem te brengen de eerste ster (Azazel), die de sterren voorging wiens intieme delen waren als van paarden, en brachten ze allen voor het aangezicht van Hem.
90.22 En Hij zeide tot de man die schreef voor het aangezicht van Hem, die een van de zeven witten was. Hij zei tegen hem: “Neem die zeventig herders, aan wie ik de schapen overgaf, en die, op hun eigen gezag er meer doodden dan ik hun geboden heb.”
90.23 En ik zag ze allemaal gebonden, en ze stonden allemaal voor Hem.
90.24 En het vonnis werd gegeven, eerst voor de sterren (de Wachters), en zij werden geoordeeld en schuldig bevonden, en zij gingen naar de plaats van verdoemenis en werden geworpen in een diepe plek vol vuur en vol pilaren van vuur.
90.25 En die zeventig herders werden beoordeeld en schuldig bevonden, en ook zij werden geworpen in die afgrond van vuur.
90.26 En ik zag in die tijd hoe een soortgelijke afgrond werd geopend in het midden van de aarde, die was vol met vuur, en zij brachten de blinde schapen en ze waren allemaal veroordeeld en schuldig bevonden, en geworpen in die afgrond van vuur en ze verbrandden. En die afgrond was in het zuiden van dat huis.
90.27 En ik zag die schapen verbranden en hun botten verbrandden.
90.28 En ik stond op om te kijken, totdat Hij dat oude huis (de aarde) opgevouwen had, en alle pijlers verwijderd, en alle balken en ornamenten van dat huis (de aarde) daarbij werden opgevouwen. En ze verwijderden het en zetten het in een plaats in het zuiden.
90.29 En ik keek totdat de Elohim van de schapen (Yahuah) een nieuw huis bracht, groter en hoger dan de eerste en hij zette het op de plek van de eerste die was opgevouwen. En al haar pilaren waren nieuw, en de ornamenten waren nieuw en groter dan die van het eerste, de oude die was verwijderd. En de Elohim van de schapen (Yahuah) was in het midden ervan.
90.30 En ik zag al de schapen die werden achtergelaten, en alle dieren van de aarde, en al de vogels van de hemel die neervielen en die schapen aanbidden, en smeekten en gehoorzamen ze in ieder bevel.
90.31 En hierna waren deze drie gekleed in het wit en ze hadden mij vastgehouden bij mijn hand, degenen die mij het eerst hadden gebracht. Zij, met de hand van die ram (The Messiah) hield me ook vast, nam me op, en legde me neer in het midden van die schapen voordat het vonnis werd uitgesproken.
90.32 En die schapen waren allemaal wit en hun wol dik en puur.
90.33 En al degenen die waren verwoest en verstrooid, en alle wilde dieren, en al de vogels van de hemel verzamelden zich in dat huis, en de Elohim van de schapen (Yahuah) verheugde zich zeer, want ze waren allemaal goed, en waren teruggekeerd naar Zijn huis.
90.34 En ik keek tot ze dat zwaard hadden neergelegd, dat was gegeven aan de schapen, en zij brachten het terug in zijn huis, en het was verzegeld voor het aangezicht van de Elohim. En alle schapen werden opgesloten in dat huis, maar het kon hen niet bevatten.
90.35 En de ogen van allen van hen werden geopend, en zij zagen het goede, en er was niet een onder hen die niet zien kon.
90.36 En ik zag dat het huis groot, breed, en uitzonderlijk vol was.
90.37 En ik zag hoe een witte stier werd geboren, en zijn horens waren groot, en alle wilde dieren en alle vogels van de hemel waren er bang voor, en smeekten het voortdurend.
90.38 En ik keek totdat al hun soorten werden veranderd en zij allen witte stieren werden. En de eerste onder hen was een wilde os. En die wilde os was een groot dier en had grote zwarte hoorns op zijn kop. En de Elohim van de schapen (Yahuah) verheugde zich over hen, en over al de stieren.
90.39 En ik lag te slapen in het midden van hen en ik werd wakker en zag alles.
90.40 En dit is het visioen die ik zag, terwijl ik sliep, en toen ik wakker werd, zegende ik de Elohim van gerechtigheid, en gaf eer aan Hem.
90.41 Maar na deze weende ik bitter en mijn tranen waren niet stoppen totdat ik het niet meer kon verdragen. Als ik keek, stroomden ze als gevolg van wat ik zag, want alles zal gebeuren en worden voldaan, en al de daden van de mensen, in de volgorde, zoals werd getoond voor mij.
90.42 Die avond herinnerde ik me mijn eerste droom, en juist daardoor huilde ik, en werd verstoord, omdat ik had gezien dit visioen.
Opmerkingen bij Sectie 19: Profetie van de tien weken
Hier in 93.2 stelt Henoch dat de bron van de profetie de Wachters zijn, en de Tabletten in de hemel. De datums die ik heb gegeven zijn uiteraard zeer bij benadering tot aan Mozes, maar het lijkt redelijk dat er een zeer lange tijd zit tussen Noach en Abraham.
Opmerking editor: Deze schrijver heeft geen juist bijbels beeld, hij heeft het in het schema over de ijstijd. Let er op dat de schepping zoals wij die kennen, nu iets meer dan zes duizend jaar oud is en de hele geschiedenis in tien perioden is opgedeeld.
De tiende week valt in de zevende periode, wat dus ook het zevende duizendtal jaren kan zijn, dus nu aanbreekt: de 'Aioon' van de rust in de tiende week.
Sectie 15: HENOCH’S BRIEF AAN METHUSALEM
81.5 Toen brachten deze drie heiligen mij naar de aarde en zetten mij neer voor de deur van mijn huis en zeiden tegen mij: “Vertel alles aan uw zoon Methusalem, en toont het aan al uw kinderen, dat geen vlees rechtvaardig is voor de Elohim, omdat Hij hen schiep.
81.6 Gedurende een jaar zullen we u met uw kinderen verlaten, totdat u weer uw kracht terug hebt, dat u uw kinderen mag onderwijzen en deze dingen voor hen opschrijven, en het getuigen voor al uw kinderen. Maar in het tweede jaar zullen we u wegnemen uit het midden van hen.
81.7 Laat uw hart sterk zijn, verkondig het goede en de gerechtigheid aan de goeden, zodat de rechtvaardigen zich verheugen met de rechtvaardigheid en zij zullen elkaar het goede toewensen.
81.8 Maar de zondaar zal sterven met de zondaars en de afvallige zal wegzinken met de afvallige.
81.9 En zij die de rechtvaardigheid volgen, zullen sterven als gevolg van de daden van mensen, en zullen worden verzameld als gevolg van de daden van de Yahuahdelozen. ”
81.10 In die dagen hielden ze op met tot mij te spreken en ik ging naar mijn familie terwijl ik de Elohim aller eeuwen zegende.
82.1 En nu, mijn zoon Methusalem, al deze dingen vertel ik aan u, en schrijf het neer voor u. Ik heb u alles geopenbaard, en heb u de boekrollen gegeven over al deze dingen. Mijn zoon Methusalem, neem de boekrollen uit de hand van uw vader, zodat u ze kunt doorgeven aan de generaties tot in eeuwigheid.
82.2 Ik heb wijsheid aan u gegeven, voor uw kinderen, en voor degenen die hun kinderen zullen zijn, dat zij die aan hun kinderen doorgeven voor allen.
82.3 En zij die het begrijpen zullen niet slapen, maar hun oren openen, zodat zij deze wijsheid leren, en het zal beter zijn voor degenen die dit eten dan welk lekker eten ook.
Opmerkingen bij Sectie 16: De wet van de sterren
Deze sectie is de conclusie van het deel van het boek van Henoch dat gaat over astronomie en de kalender. In 82.8 meldt Henoch dat de planeten (de machten van de hemel) draaien in hun banen!
Sectie 16: DE WET VAN DE STERREN
82.4 Gezegend zijn alle rechtvaardigen, gezegend zijn al diegenen die wandelen in de weg van gerechtigheid en niet in de zonde als de zondaars. In de telling van al hun dagen waarin de zon reist in de hemel, in en uit gaande, door de poorten van de hemel voor dertig dagen. Met de leiders van de duizenden, in deze orde van sterren, en met de vier die worden toegevoegd en verdeeld over de vier seizoenen van het jaar, die hen leiden en verschijnen met hen op vier dagen.
82.5 Door hen gaat het fout voor de mensen, en ze kunnen het niet berekenen, de berekening van het hele jaar, omdat de mensen fout gaan ten aanzien van hen en ze weten het niet precies.
82.6 Want ze gaan fout in de berekening van het jaar, die echt voor altijd is opgenomen, een in de eerste poort, en een in de derde, en een in de vierde en een in de zesde. En het jaar is voltooid in 364 dagen.
82.7 En deze berekening daarvan is waar, en de opgenomen berekening daarvan is exact, voor de lichten, de maand, en de feesten, en de jaren, en de dagen. Uriël liet het me zien, en inspireerde mij, hij, aan wie de Elohim van de hele geschapen wereld het commando gaf over de Elohimscharen van de hemel.
82.8 Hij heeft macht in de hemel, over de dag en nacht, om de lichten te laten schijnen voor de mensen, de zon, de maan en de sterren, en alle machten van de hemel, die draaien in hun baan.
82.9 En dit is de wet van de Sterren, op hun plaats, met hun tijden, en met hun feesten, en in hun maand.
82.10 En dit zijn de namen van degenen die hen leiden, die de wacht houden, zodat ze verschijnen op hun tijd, op hun slagorde, en in hun maanden, en in hun periodes van hun Elohimsen, en in hun posities.
82.11 De vier leiders die de vier delen van het jaar verdelen, verschijnen eerst, en na hen de twaalf leiders in de orde die de maanden en de jaren verdelen in 364 dagen, met de hoofden van duizenden, die de dagen verdelen. En voor de vier dagen die zijn toegevoegd aan hen, zijn er de leiders die de vier delen van het jaar scheiden.
82.12 En voor deze hoofden over duizend, een wordt toegevoegd tussen de leider en degenen die geleid worden, maar hun leiders maken de scheiding.
82.13 En dit zijn de namen van de leiders die de vier aangewezen delen van het jaar scheiden: Melkiël, Helemmelek, Meleyal, en Narel.
82.14 En de namen van degenen die ze leiden: Adnarel, Iyasusael, Iylumiël; deze drie volgen achter de leiders van de slagorde. En alle anderen volgen achter de drie leiders van de slagorde, die volgen achter die leiders van de posities, die de vier delen van het jaar verdelen.
82.15 In het begin van het jaar stijgt Melkiël als eerste op en Elohimst, deze die genoemd wordt de zuidelijke zon, en al de dagen van zijn periode waarin hij Elohimst, zijn eenennegentig.
82.16 En dit zijn de tekenen van de dagen die zijn te zien op de aarde, in de dagen van zijn periode van Elohimsen; zweet, hitte en rust. And alle bomen dragen vrucht en de bladeren verschijnen aan alle bomen, met de tarweoogst, en rose bloemen. Al de bloemen bloeien in het veld, maar de winterbomen verdorren.
82.17 En dit zijn de namen van de leiders die onder hen staan: Berkeël, en Zelebsael, een ander die is toegevoegd als een hoofd van meer dan duizend, is genaamd Heloyaseph. En de dagen van de periode van Elohimschappij van dezen, zijn voltooid.
82.18 De tweede leider, na hem, is Helemmelec, die zij noemen de stralende zon, en al de dagen van zijn licht zijn eenennegentig.
82.19 En dit zijn de tekenen van de dagen op aarde: warmte en droogte. En de bomen brengen hun fruit tot rijpheid en volwassenheid en hun vruchten drogen op. En de schapen worden bevrucht en worden zwanger. En de mensen verzamelen alle vruchten van de aarde, en alles wat op de velden staat, en de vaten met wijn. Deze dingen gebeuren in de dagen van zijn periode van Elohimsen.
82.20 En dit zijn de namen en de slagorden en de leiders van deze hoofden over duizenden: Gedaeyal, Keël, en Heël. En de naam van het hoofd-over-duizend, die wordt toegevoegd aan hen is Asfael. En de dag van zijn periode van Elohimsen is voltooid.
Opmerkingen bij Sectie 17: Eerste visioen van Henoch
Deze sectie dient als een korte introductie van de profetie-sectie, waarin Henoch een verontrustende droom beschrijft die hij had toen hij nog jong was.
Sectie 17: HET EERSTE VISOEN VAN HENOCH
83.1 Nu, mijn zoon Methusalem, ik zal u tonen de visioenen die ik zag, en ze u vertellen.
83.2 Twee visioenen zag ik, voordat ik een vrouw had, en geen van beide visioenen was als de ander. De eerste keer kwam toen ik de kunst van het schrijven leerde, en de tweede keer kwam, voordat ik uw moeder nam. Ik zag een verschrikkelijk visioen, en ik bad tot de Elohim daarover.
83.3 Ik lag beneden in het huis van mijn grootvader, Mahalalel, toen ik in een visioen zag hoe de hemel naar beneden werd geworpen en verwijderd, en het viel op de aarde.
83.4 Als het op de aarde viel, zag ik hoe de aarde werd verzwolgen in een grote afgrond, en bergen werden verdrongen door bergen en heuvels zonken neer op heuvels, en hoge bomen werden ontworteld en omgegooid, zinkend in de afgrond.
83.5 Toen verstomde mijn mond, maar hief ik mijn stem om te roepen, en zei: “De aarde is vernietigd”.
83.6 En mijn grootvader, Mahalalel, wekte mij, want ik lag naast hem, en zeide tot mij: “Waarom schreeuw je zo mijn zoon, en waarom kreun je zo.”
83.7 En ik vertelde hem het hele visioen dat ik had gezien, en hij zei tegen mij: “Het verschrikkelijke wat je hebt gezien, mijn zoon in uw droom visioen, betreft de geheimen van alle zonden van de aarde, het zal verzinken in de afgrond en wordt volkomen vernietigd.
83.8 Nu, mijn zoon, sta op en doe een verzoek aan de Elohim der Elohimlijkheid, want je bent een gelovige, dat een overblijfsel kan worden achtergelaten op de aarde en dat Hij misschien niet de hele aarde wegvaagt.
83.9 Mijn zoon, dit alles zal komen uit de hemel op de aarde, en op de aarde zal er een grote breuk zijn.”
83.10 En toen stond ik op en bad, met een verzoek, en schreef mijn verzoek op voor de generaties hier beneden voor de eeuwigheid, en ik zal u alles laten zien mijn zoon Methusalem.
83.11 En toen ik hierna uitging en de hemel zag, en de zon opstijgend in het oosten, en de maan in het westen, en sommige sterren, en de hele aarde, en alles zoals Hij wist dat het was sinds het begin. Toen zegende ik de Elohim des oordeels en schreef de Majesteit toe aan Hem, want hij maakt dat de zon komt uit het venster van het oosten, zodat deze opstijgt en opstijgt in het gezicht van de hemel, en het pad volgt dat is aangetoond.
84.1 En ik hief mijn handen omhoog in gerechtigheid, en ik zegende de Heilige en Grote Ene. En ik sprak met de adem van mijn mond, en met de taal van het vlees, die Yahuah heeft gemaakt voor mannen die geboren zijn uit het vlees, zodat ze zou kunnen spreken met, en hij heeft hen adem, een tong en een mond gegeven, zodat ze zou kunnen spreken met hen.
84.2 “Gezegend zijt gij, o Elohim, Koning, groot en krachtig in uw majesteit, Elohim van de hele schepping van de Hemel, Koning der koningen, en Yahuah van de hele wereld! En uw koninklijk gezag, en uw Soevereiniteit en uw Majesteit zal duren voor eeuwig en eeuwig en altijd, en uw kracht voor alle generaties. En alle hemelen zijn uw troon voor eeuwig, en de hele aarde uw voetbank voor eeuwig en altijd en altijd.
84.3 Want U maakte en Elohimste over alles, en niets is te moeilijk voor U, en geen wijsheid ontgaat U, het doet niet af van uw troon of van uw aanwezigheid. U weet het, en ziet, en hoort, alles, en niets is verborgen voor U, want U ziet alles.
84.4 En nu hebben de engelen van uw hemel verkeerd gedaan en uw boosheid rust op het vlees van de mens tot de dag van het grote oordeel.
84.5 En nu, o Yahuah, Elohim, en Grote Koning, smeek en vraag ik of u mijn gebed wilt verhoren om een nageslacht op aarde te laten en niet uit te roeien al het vlees van de mens en maken dat de aarde leeg wordt gelaten, zodat er vernietiging is voor altijd.
84.6 En nu, mijn Elohim, neem weg van de aarde het vlees dat uw boosheid heeft uitgelokt, maar het vlees van de gerechtigheid en oprechtheid te vestigen als een zaaddragende plant voor eeuwig. En verberg niet uw gezicht voor het gebed van uw dienaar, o Elohim.”
Opmerkingen bij Sectie 18: Profetie over de dieren
Hoewel Henoch hier zegt dat het een droom was, is dit een lange en gedetailleerde profetie. De Wachters kunnen hem dit verteld hebben door te zeggen dat het een droom was. Hij heeft het in zijn eigen woorden geschreven, zijn stijl is gemakkelijk herkenbaar, met name waar het verhaal ingewikkeld wordt.
Het grootste deel van de inhoud van de profetie is nu geschiedenis en is herkenbaar als bijbelse verhalen, maar het einde strekt zich uit tot in de toekomst. Er zijn geen namen of datums, maar de verschillende dieren vertegenwoordigen de verschillende landen of nationaliteiten (ter verduidelijking tussen haakjes toegevoegd).
In de volgende sectie (19) hebben de tien weken betrekking op hetzelfde verhaal, maar dan vanuit een ander gezichtspunt.
We starten in 85.3 met Ash (Adam) en Ashah (Eva), Kaïn en Abel. Kaïn en zijn nakomelingen zijn te vinden in 85.5.
In 85.8 is Seth geboren bij Eva. Vervolgens (85.9-10), staat Henochs familielijn beschreven zoals in Genesis hoofdstuk 5.
De ster van 86.1 is de eerste van de Wachters die verschijnt. Zij zijn in dit verhaal door sterren vertegenwoordigd in plaats van dieren - een aanwijzing dat zij de echte auteurs zijn, of althans de redactie hebben van deze sectie.
Dit eerste is de val van Satan, misschien een seniorlid van de Wachters. Het lijkt erop dat we geen betrouwbare informatie over dit verhaal hebben, de informatie is hier dat Satan de oorzaak is dat de mensen niet tevreden zijn.
(Opmerking editor: Waarom zou dat geen betrouwbare informatie zijn? Dat staat immers ook zo in de andere bijbelboeken.)
De periode waar het boek Henoch begint in 86.3 en gaat door tot 88.3. Hier worden de weggelopen engelen omschreven als gevallen sterren. Dit is ook beschreven aan het begin van hoofdstuk 6 in Genesis - Zonen van Yahuah (Yahuahlings in het Hebreeuws) wensten de dochters van de mensen. Deze verbinding heeft geleid tot de reuzen (Nephilim - betekent "gevallen", zoals 'weggevaagd').
In 87.2-3 beschrijft Henoch hoe de wezens uit de hemel zijn, en eigenlijk zegt hij dat ze eruit zagen als witte mannen, en ze verhieven hem naar hun toren. 88.1-3 lijkt een ernstige oorlogvoering te beschrijven met behulp van geavanceerde wapens.
Het verhaal van Noach (mogelijk 17.000 vC) begint bij 89.1 en loopt door tot 89.9.
De vloed begint bij 89.2. Noach's drie zonen, Sem, Cham en Jafeth, de de vaders van alle dieren (landen) in 89.10.
De witte stier aan het eind van 89.10 is Abraham (eventueel 2166-1991 v.Chr.). Deze week.
In 89.11 is Abrahams zoon Ismaël (2080 vC) een wilde ezel, en Isaäk (2066 BC) de witte stier. Isaäk heeft als zonen, de ene een wild zwijn, Esau, en de ander een wit schaap, dat is Jacob (2006 vC) Aan het eind van 89.12 heeft Jakob twaalf zonen, de aartsvaders van de 12 stammen.
In 89.13 wordt Jozef verkocht aan de Ismaëlieten of Midianieten (ezels) en vervolgens (1898 BC) aan de Egyptenaren (wolven), zie ook Genesis 37,25 en 39,1.
Genesis 42 wordt beschreven vanaf 89.14, de tijd in Egypte. In 89.15 krijgen we de gebeurtenissen van het boek Exodus.
Er is een lange sectie die het leven van Mozes beschrijft (1526-1406 v.Chr.), van 89.16-38, wat waarschijnlijk de reden is dat Mozes geloofde dat Henoch wandelde met Yahuah (zoals vermeld in Genesis 5:22).
89.18 introduceert Aäron. En het splijten van de Rode Zee wordt beschreven met de teksten in 89.24-25.
Het oversteken van de rivier de Jordaan (1406 vC), 89.39, in hoofdstuk 3 van het boek Jozua. In dit vers krijgen de Richteren ook een korte vermelding.
De ram van 89.41 is waarschijnlijk Samuel, gevolgd door Saul, 89.42, (hoofdstuk 22 van 1Samuel in de Bijbel), en deze worden gevolgd door David (1010 tot 970 voor Christus) in 89.45.
De honden zijn de Filistijnen.
De tijd van Salomo (970-930 vC) is in 89.48 en de bouw van de Tempel in 89.50 (de toren). De periode na Salomo begint met 89.51 en de dood van een profeten. De ene geredde, 89.52, is Elia.
In 89.56 verwijst de zin “hij verlaat het huis” waarschijnlijk naar de tijd van koning Manasse toen de Levieten de ark van het verbond meenamen en Israël verlieten (rond 670 v.Chr.) Ze hebben ook het boek Henoch meegenomen, en uiteindelijk vestigden ze zich in Ethiopië. De leeuwen in dit deel zijn de Assyriërs.
Er is een verandering van omgeving in 89.59, die waarschijnlijk samenvalt met de religieuze hervormingen onder Josia (620 voor Christus), zie hoofdstuk 34 van 2 Kronieken. Er zijn 70 herders, dit zijn de verschillende religieuze leiders in Jeruzalem sinds die tijd.
In 89.66 is er de verwoesting van de Tempel in Jeruzalem door de Babyloniërs (587 v.Chr.) Het overblijfsel na de ballingschap (538 voor Christus) is te vinden 89.72. De drie die terugkeren zijn Ezra, Haggai, en Zacharia, die allemaal boeken hebben in de Bijbel.
De tweede tempelperiode is in 89.73 en dit wordt beschreven in Maleachi (450-400 vC) zijn boek is het laatste boek van het Oude Testament.
De arenden verschijnen eerst in het verhaal bij 90.2, dat zijn de Romeinen. Achtenvijftig van de herders hebben gediend in hun tijd bij vers 90.5.
De kleine lammeren met de open ogen (90.6) kunnen de Essenen zijn. Bij 90.8 is de dood van Johannes de Doper - door de raven.
Yeshua is het “schaap met de grote hoorn” in 90.9-16. Interessant genoeg, zegt het niet specifiek dat hij is gedood, alleen dat zijn bediening is gestopt door een samenzwering.
In 90.17 hebben de laatste twaalf herders hun eigen boek. Dit moet wel het christelijke tijdperk zijn.
De profetie gaat dan naar de toekomst. In 90.18, slaat Yahuah de aarde in woede. Dit is het “tweede einde” in de volgende sectie. Er zijn geen herkenbare gebeurtenissen na deze, het verhaal gaat tot ver in de toekomst en slechts de tijd zal haar betekenis onthullen.
Sectie 18: PROFETIE OVER DE DIEREN
85.1 En daarna zag ik een andere droom, en ik zal het allemaal aan u laten zien mijn zoon.
85.2 Toen verhief Henoch zijn stem en zei tegen zijn zoon Methusalem: "Tot u spreek ik, mijn zoon. Hoor mijn woorden, en neigt uw oor tot het droomvisioen van uw vader.
85.3 Voordat ik uw moeder Edna nam zag ik een visioen op mijn bed: En een stier (Adam) kwam voort uit de aarde, en die stier was wit. En daarna een vaars (Eva) kwam naar buiten, en uit de vaars kwamen twee stieren voort, en een van hen was zwart (Kaïn) en de andere rood (Abel).
85,4 En die zwarte stier (Kaïn) sloeg de rode (Abel) en jaagde die na over de aarde, en vanaf dat moment kon ik de rode stier (Abel) niet meer zien.
85.5 Maar die zwarte stier (Kaïn) groeide, en een vaars (zijn vrouw) ging mee, en ik zag dat veel stieren (de nakomelingen van Kaïn) voortkwamen uit hen, die net als hij waren, en na hem volgden.
85.6 En die koe (Eva) die de eerste was, ging uit de aanwezigheid van die eerste stier (Adam), op zoek naar de rode stier (Abel), maar kon hem niet vinden. En ze klaagde bitter en bleef zoeken.
85.7 En ik keek naar die eerste stier (Adam), kwam bij haar en kalmeerde haar, en vanaf die tijd schreeuwde ze niet meer.
85.8 En na deze beviel ze van een andere witte stier (Seth), en daarna beviel ze van een groot aantal zwarte stieren en koeien (veel andere kinderen).
85.9 En ik zag in mijn slaap dat de witte stier (Seth), hoe die groeide en een grote witte stier werd. En uit hem kwamen veel witte stieren, en ze waren als hij.
85.10 En zij werden vaders van veel witte stieren (kinderen) die net als zij waren, de ene vader na de andere.
86.1 En nogmaals, ik keek met mijn ogen terwijl ik lag te slapen, en ik zag de hemel boven, en een ster (Azazel) daalde neer uit de hemel, en het stond op en at en weidde onder die stieren.
86.2 En hierna zag ik de grote en de zwarte stieren en allen veranderden hun pens(maag), en hun weiden, en hun kalveren. En ze begonnen te morren, de een na de ander.
86.3 En nogmaals zag ik in het visioen en keek omhoog naar de hemel, en ik zag vele sterren (de Wachters), hoe ze naar beneden kwamen, en uit de hemel werden gegooid vanwege die eerste ster, en ze vielen neer onder die vaarzen en stieren (mannen en vrouwen). Ze waren met hen, en weidden onder hen.
86.4 En ik keek naar hen en zag, dat ze allen intieme delen hadden als paarden, en begonnen om de koeien (vrouwen) van de stieren te gebruiken. En ze werden zwanger en baarden olifanten, kamelen en ezels (grote reuzen, Nephilim en Elioud).
86.5 En alle stieren waren bang voor hen, ze waren doodsbang voor hen. En zij begonnen hen met hun tanden te bijten, en hen te verslinden, en te steken met hun horens.
86.6 En dus begonnen ze die stieren te verslinden, en al de zonen van de aarde begonnen te beven en te schudden voor hen en vluchtten.
87.1 En nogmaals zag ik ze, hoe ze begonnen elkaar te steken en elkaar te verslinden, en de aarde begon te schreeuwen.
87.2 En ik hief mijn ogen weer op naar de hemel, en zag in het visioen, dat er uit de hemel wezens kwamen die waren als blanken mannen (engelen) en vier kwamen uit die plaats (de aartsengelen), en drie anderen met hen.
87.3 En die drie die het laatste kwamen, pakten mij bij mijn hand en namen mij uit de generaties van de aarde, en tilden mij omhoog op een hoge plaats en toonden mij een toren hoog boven de aarde, en al de heuvelen waren lager.
87.4 En een zei tot mij: “Blijf hier tot je hebt gezien alles wat deze olifanten en kamelen, ezels (grote reuzen, Nephilim en Elioud) overkomt, en de sterren (de Wachters), en alle stieren (de mannen).”
88.1 En ik zag een van die vier (Raphaël), die als eerste waren verschenen, hoe hij die eerste ster (Azazel) greep, die uit de hemel was gevallen, en gebonden heeft aan zijn handen en voeten, en hem in een afgrond gooide. En die afgrond was smal en diep, verschrikkelijk, en donker.
88.2 En een van hen trok zijn zwaard, en gaf het aan de olifanten, kamelen, ezels (grote reuzen, Nephilim en Elioud). En zij begonnen elkaar te slaan, en de hele aarde schudde vanwege hen
88.3 En als ik keek in het visioen, wierp een van deze vier die gekomen was een lijn uit de hemel en verzamelde en pakte alle grote sterren, degene waarvan de geslachtsdelen waren als de geslachtsdelen van de paarden, en bond ze allemaal aan hun handen en hun voeten, en wierpen ze in een afgrond van de aarde.
89.1 En een van die vier ging naar de witte stier (Noach), en leerde hem een mysterie, trillend als hij was. Hij werd geboren als een stier, maar was een man, en bouwde voor zichzelf een grote boot (de ark), en woonde er op, en drie stieren (Sem, Cham en Jafeth) gingen met hem in dat vaartuig, en ze waren geborgen.
89.2 En nogmaals sloeg ik mijn ogen op ten hemel en zag een hoog gewelf met zeven waterkanalen erop (de bovenste wateren), en die kanalen goten veel water in een gebied (de aarde).
89.3 En ik keek nog eens, en bronnen (fonteinen uit de diepte) openden zich op de bodem van dit grote gebied (de aarde), en het water begon te borrelen en te stijgen boven de bodem. En ik keek naar dat gebied (de aarde), totdat de gehele oppervlakte bedekt was door water.
89.4 En water, duisternis en mist bedekten het, en ik keek naar de hoogte van dat water, en dat water was gestegen boven dat gebied en was uit gegoten over het gebied, en het bleef op de aarde.
89.5 En al de stieren in dat gebied (de Yahuahdeloze generatie) waren daar bijeen, tot ik zag hoe ze verzonken en werden verzwolgen en vernietigd in dat water.
89.6 En de boot (de ark) dreef op het water maar de stieren, olifanten, kamelen en ezels (stieren, grote reuzen, Nephilim en Elioud) zonken naar de bodem, samen met alle dieren, zodat ik ze niet meer kon zien. En ze waren niet in staat om eruit te komen, maar werden vernietigd en zonken in de diepte.
89.7 En ik keek nogmaals in dat visioen tot de waterkanalen (de bovenste wateren) werden verwijderd van dat hoge gewelf, en er werden kloven in de aarde gemaakt, en andere afgronden (canyons) werden geopend.
89.8 En het water begon naar beneden te stromen daarin, totdat de aarde weer zichtbaar werd, en de boot (de ark) zich op de aarde zette en de duisternis verdween, en het licht verscheen.
89.9 En de witte stier (Noah), die een man was, ging uit dat schip (de Ark), en de drie stieren (Sem, Cham en Jafeth) met hem. En een van de drie stieren was wit, net als de andere stier, en een van hen werd rood als bloed, en een was zwart (de kleur van het ras). En de witte stier (Noah) overleed.
89.10 En zij begonnen de vaders van wilde dieren en vogels te worden, zodat er van hen allerlei soorten ontstonden: leeuwen, tijgers, wolven, honden, hyena’s, wilde zwijnen, vossen, dassen, varkens, valken, gieren, wouwen, arenden, en raven (elke natie van de mensheid). Maar onder hen werd een witte stier geboren (Abraham).
89.11 En zij begonnen met elkaar te bijten (onderling te vechten), maar de witte stier (Abraham), die werd geboren onder hen, werd de vader van een wilde ezel (Ismaël) en een witte stier (Isaäk) erbij, en de wilde ezels (de Ismaëlieten) namen toe.
89.12 Maar de stier (Isaäk) die werd geboren, was de vader van een zwart wild zwijn (Esau) en een wit schaap (Jakob), en het wilde zwijn (Ezau) werd de vader van veel zwijnen en dat schaap (Jacob) was de vader van twaalf schapen (de twaalf stamvaders).
89.13 En wanneer die twaalf schapen opgroeiden, gaven ze een van hen (Jozef) over aan de ezels (Midianieten), en die op hun beurt gaven dat schaap (Jozef) over aan de wolven (de Egyptenaren), en dat schaap (Jozef) groeide op tussen de wolven (de Egyptenaren).
89.14 En de Elohim bracht de elf schapen (de overige stamvaders) om daar met hem te wonen, en te weiden onder de wolven (Egyptenaren), en vermeerderden zich en werden een grote kudde schapen (veel nakomelingen).
89.15 En de wolven (de Egyptenaren) begon bang te zijn voor hen, en ze onderdrukten hen, zodat ze dwongen om hun jongens weg te doen, en toen gooiden ze hun jongens in een rivier met veel water, maar die schapen (de Hebreeën) begon te schreeuwen omwille van hun jongens, en te klagen bij hun Elohim.
89.16 Maar een schaap (Mozes), die was gered van de wolven (de Egyptenaren), vluchtte en ontkwam aan de wilde ezels (de Ismaëlieten). En ik zag hoe de schapen (de Hebreeën) kreunen en huilden, en baden tot de Elohim met al hun macht, tot die Elohim van de schapen (Yahuah) neer kwam op de oproep van de schapen (de Hebreeën), vanuit een hoge ruimte (hemel), en kwam tot hen, en keek naar hen om.
89.17 En hij riep dat schaap (Mozes), dat gevlucht was voor de wolven (de Egyptenaren), en sprak met hem over de wolven (de Egyptenaren), dat hij hen zou moeten waarschuwen dat ze niet de schapen (de Hebreeën) moesten aanraken.
89.18 En het schaap (Mozes) ging naar de wolven (de Egyptenaren), in overeenstemming met het Woord van de Elohim, en een ander schaap (Aaron) ontmoette dat schaap en ging mee. En de twee gingen samen, naar de vergadering van deze wolven (de Egyptenaren), spraken met hen en waarschuwden hen dat vanaf dat moment, zij niet die schapen (de Hebreeën) meer zouden aanraken.
89.19 En daarna zag ik de wolven (de Egyptenaren), hoe ze nog harder handelden met de schapen (de Hebreeën), met al hun macht, en de schapen (de Hebreeën) riepen.
89.20 En hun Elohim kwam tot de schapen (de Hebreeën), en begon die wolven (de Egyptenaren) te slaan, en de wolven (de Egyptenaren) begon te kreunen, maar de schapen (de Hebreeën) werden stil en vanaf dat moment riepen ze niet meer.
89.21 En ik keek naar de schapen (de Hebreeën) totdat ze ontsnapt waren aan de wolven (de Egyptenaren), maar de ogen van de wolven (de Egyptenaren) waren verblind, en die wolven (de Egyptenaren) ging de schapen (de Hebreeën) achtervolgen met al hun krachten.
89.22 En de Elohim van de schapen (Yahuah) ging met hen, zoals hij hen leidde, en al zijn schapen (de Hebreeën) volgden hem. En zijn gezicht was glorieus, en zijn verschijning verschrikkelijk en prachtig.
89.23 Maar de wolven (de Egyptenaren) begonnen die schapen (de Hebreeën) te achtervolgen totdat ze elkaar ontmoetten bij een strook water (De Rode Zee). 89.24 En dat water (de Rode Zee) werd verdeeld, en het water stond aan de ene kant en aan de andere voor hen. En hun Elohim terwijl hij hen leidde, stond tussen hen en de wolven (de Egyptenaren).
89.25 En terwijl de wolven (de Egyptenaren) de schapen (de Hebreeën) nog niet hadden gezien toen die naar het midden van die plas water gingen, achtervolgden de schapen (de Hebreeën) de wolven (de Egyptenaars), en die wolven (de Egyptenaren) renden achter hen aan in dat gespleten water (de Rode Zee).
89.26 Maar toen ze de Elohim van de schapen (Yahuah) zagen, wendden zij zich, om te vluchten voor hem, maar dat water (de Rode Zee) vloeide weer terug naar elkaar, en nam opeens weer zijn natuurlijke vorm aan, en het water zwol op, en steeg op tot het deze wolven (de Egyptenaren) bedekte.
89.27 En ik keek hoe alle wolven (de Egyptenaren), die de schapen (de Hebreeën) hadden achtervolgd werden vernietigd en verdronken.
89.28 Maar de schapen (de Hebreeën) ontsnapten aan dat water, en gingen naar een woestijn waar geen water was, noch gras. En zij begonnen hun ogen te openen en te zien, en ik zag dat de Elohim van de schapen (Yahuah) hen weide, en ze water en gras gaf, en dat de schapen gingen, en Hij leidde hen.
89.29 En dat schaap (Mozes) ging naar de top van een hoge rots (de berg Sinaï) en de Elohim van de schapen (Yahuah) stuurde iets aan hen.
89.30 En daarna zag ik de Elohim van de schapen (Yahuah), die voor hen stond, en zijn verschijning was verschrikkelijk en majestueus, en al die schapen (de Hebreeën) zagen Hem en zijn bang voor Hem.
89.31 En ze waren allemaal bang en beefden voor Hem, en zij schreeuwden het uit naar het schaap (Mozes) die in hun midden was: “We kunnen niet staan voor onze Elohim, noch naar hem kijken.” 89.32 Toen ging dat schaap (Mozes), die hen leidde, opnieuw naar de top van de rots (Sinaï), en de schapen (de Hebreeën) begonnen verblind te worden, en af te dwalen van het pad dat was getoond, maar dat schaap (Mozes) wist het niet.
89.33 En de Elohim van de schapen (Yahuah) was zeer boos op hen, en dat schaap (Mozes) wist het, en ging van de top van de rots (Sinaï), en kwam tot de schapen (de Hebreeën), en vond de meerderheid van hen met hun ogen verblind, en dwaalden af van zijn pad.
89.34 En toen ze het zagen, waren ze bang en beefden voor hem en wensten dat ze konden terugkeren naar hun tenten. En dat schaap (Mozes), nam een aantal andere schapen (Hebreeën) mee en ging naar de schapen (Hebreeën) die waren verdwaald, en begonnen hen toen te doden, en de schapen (Hebreeën) waren er bang voor. En dat schaap (Mozes) bracht die schapen (de Hebreeëë), die verdwaald waren, en zij keerden terug naar hun tenten.
89.36 En ik keek er naar in het visioen, tot het schaap (Mozes) een man werd, en een huis bouwde (de Tabernakel) voor de Elohim van de schapen, en maakte dat alle schapen stonden in dat huis.
89.37 En ik keek totdat het schaap (Aäron), dat hij had ontmoet, dat andere schaap (Mozes), dat de schapen (de Hebreeën) leidde, in slaap viel (stierf). En ik keek totdat alle grote schapen werden vernietigd en de kleine in hun plaats kwamen, tot ze bij een weide kwamen, en trokken naar de buurt van een rivier met water (de Jordaan).
89.38 En het schaap, dat hen leidde (Mozes), was uitgegroeid tot een man, werd van hen gescheiden en viel in slaap, en alle schapen (de Hebreeën) zochten, en huilden zeer bitter over hem.
89.39 En ik keek tot ze ophielden met huilen voor het schaap (Mozes) en de rivier overstaken van het water (de Jordaan). En daar waren al de schapen die hen leidden (de richters van Israël), in plaats van die in slaap was gevallen (overleden), en zij leidden hen.
89.40 En ik keek tot de schapen op een goede plaats kwamen, een aangenaam en prachtig land (Kanaän), en ik keek tot de schapen (de Hebreeën) tevreden waren. En dat huis (Tabernakel) was in het midden van hen in dat groene en aangename land.
89.41 En soms werden hun ogen geopend, en soms verblind, totdat een ander schaap (Samuel) opstond, en hen leidde, en bracht ze allemaal terug. En hun ogen werden geopend.
89.42 En de honden, en de vossen en de wilde zwijnen, begonnen die schapen (de Hebreeën) te verslinden, tot de Elohim van de schapen (Yahuah) een ram (Koning Saul) opwekte uit hun midden, die hen leidde.
89.43 En die ram (Koning Saul) begon de honden (Filistijnen) te slaan, de vossen (Edom), en de wilde zwijnen (Ezau), aan de ene kant en aan de andere, totdat hij hen allemaal had vernietigd.
89.44 En de ogen van het schaap (Samuel) werden geopend, en hij zag de ram (Koning Saul) in het midden van de schapen (de Hebreeën), hoe hij zijn glorie had afgezworen, en begon om die schapen (de Hebreeën) te slaan, en hoe hij hen vertrapte en zich verkeerd gedroeg.
89.45 En de Elohim van de schapen (Yahuah) stuurde de schapen (de Hebreeën) naar een ander schaap (David) en hij verhief het tot een ram (King) om de schapen (de Hebreeën) te leiden in plaats van het schaap (Saul) dat afstand heeft gedaan van zijn glorie.
89.46 En hij ging tot hem, en sprak met hem alleen, en wekte dat ram (Koning David) op, en maakte het een prins en leider van de schapen (de Hebreeën). En tijdens dit alles, onderdrukten die honden (Filistijnen) de schapen.
89.47 En de eerste ram (Saul) heeft de tweede ram (David) achtervolgd en deze tweede ram (David) stond op en vluchtte voor hem. En ik keek toe tot die honden (Filistijnen) de eerste ram (Saul) aanvielen.
89.48 En die tweede ram (David) stond op en leidde de kleine schapen (de Hebreeën), en die ram (David) heeft veel schapen verwekt, en viel in slaap (overleden). En een klein schaap (Salomo) werd een ram (koning) in plaats van hem, en werd de prins en leider van de schapen (de Hebreeën).
89.49 En die schapen (Hebreeën) groeiden en vermeerderden zich, en alle honden (Filistijnen), en vossen en wilde zwijnen, waren bang en vluchtte voor hen. En die ram (Salomo) slachtte en doodde alle dieren, zodat die dieren niet weer de overhand hadden bij de schapen (de Hebreeën), en niet verder iets konden grijpen van hen.
89.50 En dat huis werd groot en breed, en voor de schapen (de Hebreeën) werd een hoge toren (tempel) gebouwd op dat huis voor de Elohim van de schapen (Yahuah). En dat huis was laag, maar de toren (tempel) rees op en was hoog. En de Elohim van de schapen (Yahuah) stond op die toren (tempel) en ze richtten een volle tafel aan voor hem.
89.51 En ik zag hoe die schapen (de Hebreeën) weer afdwaalden, en wandelden op vele manieren, en verlieten dat huis van hen, en de Elohim van de schapen (Yahuah) riep een aantal van de schapen (de profeten), en stuurde hen naar de schapen (de Hebreeën), maar de schapen (de Hebreeën) begon hen te doden.
89.52 Maar een van hen (Elia) werd gered, en werd niet gedood, en hij sprong weg en schreeuwde het uit tegen de schapen (de Hebreeën). En ze wilden hem doden, maar de Elohim van de schapen (Yahuah) redde hem uit de handen van de schapen (de Hebreeën), bracht hem bij mij, en liet hem daar verblijven.
89.53 En hij zond vele andere schapen (profeten) naar die schapen (Hebreeën), om te getuigen tegen hen en te klagen over hen.
89.54 En na deze zag ik hoe toen ze het huis van de Elohim van de schapen (Yahuah) verlieten, en zijn toren (tempel), en verdwaalden in alles, en hun ogen waren verblind. En ik zag hoe de Elohim van de schapen (Yahuah) velen van hen slachtte, in hun weide, totdat deze schapen (de Hebreeën) de slachters uitgenodigden en zijn plaats verraden hebben.
89.55 En hij gaf hen over in de handen van de leeuwen en de tijgers, en de wolven en de hyena’s, en in de handen van de vossen, en alle dieren (naties). En die wilde dieren begonnen die schapen (de Hebreeën) in stukken te verscheuren.
89.56 En ik zag hoe hij het huis van hen verliet, en hun toren (de tempel), en hen allen overgaf in de handen van de leeuwen (Assyriërs), zodat zij hen in stukken konden scheuren en hen verslinden, en in de handen te geven van alle dieren (naties).
89.57 En ik begon te schreeuwen met al mijn kracht, en riep naar de Elohim van de schapen (Yahuah) en vertegenwoordigen de schapen (de Hebreeën) bij Hem, uit vrees dat alle wilde dieren hen zouden verslinden.
89.58 Maar hij bleef staan, hoewel hij het zag, en hij verheugde zich dat ze werden verslonden, opgeslokt en weggevoerd. En hij gaf hen in de handen van alle dieren als voedsel.
89.59 En hij riep zeventig herders (leiders), en dwong ze naar de schapen, zodat zij hen zouden kunnen hoeden. En hij zei tegen de herders en hun metgezellen: “Ieder van u, van nu af aan, zal de schapen (de Hebreeën) hoeden en doen wat Ik u gebied.
89.60 En Ik zal ze aan u overgeven, precies geteld en ik zal u vertellen welke van hen zullen worden vernietigd, en vernietig hen.” En hij gaf die schapen (de Hebreeën) aan hen over.
89.61 En hij riep een ander, en zei tot hem:. “Observeer en zie alles wat deze herders doen tegen deze schapen (de Hebreeën), want zij zullen er meer van hen verdelgen dan ik hun geboden heb.
89.62 En noteer alle overtollige vernietiging die wordt gedaan door de herders, hoeveel ze vernietigen op mijn bevel en hoeveel ze vernietigen uit eigen beweging. Noteer tegen elke herder, individueel, alles wat hij vernietigt.
89.63 En lees in het bijzijn van mij precies voor hoeveel ze vernietigen uit eigen beweging en hoeveel er worden overhandigd voor vernietiging, zodat dit het bewijs kan zijn voor mij, tegen hen. Zodat ik al de daden van de herders ken om ze te overhandigen voor het oordeel. En Ik zal zien wat ze doen, of ze zich houden aan mijn bevel waarmee ik hun geboden heb, of niet.
89.64 Maar ze moeten het niet weten, en u moet dit niet aan hen tonen, maar schrijft het slechts op tegen elke individu in zijn tijd, alles wat de herders vernietigen, en breng het allemaal tot mij.”
89.65 En ik keek totdat deze herders hen hoedden op hun tijd, en zij begonnen hen te doden en meer dan hen werd bevolen om te vernietigen, en zij gaven die schapen (de Hebreeën) in de handen van de leeuwen (de Assyriërs).
89.66 En de leeuwen en de tijgers verslonden en verzwolgen de meerderheid van de schapen (de Hebreeën), en de wilde zwijnen aten met hen mee, en de toren (tempel) staken ze in brand en sloopten dat huis.
89.67 En ik was erg verdrietig over die toren (tempel), omdat dat huis van de schapen was afgebroken, en daarna, was ik niet in staat om te zien of deze schapen in dat huis gingen.
89.68 En de herders en hun begeleiders gaven die schapen (de Hebreeën) over aan alle dieren (naties), zodat ze hen zouden kunnen verslinden. Elk van hen op zijn tijd ontving een exact aantal, en voor elk van hen, de een na de ander, werd opgeschreven in een boekrol hoeveel van hen werden vernietigd.
89.69 En over elke dode, meer dan was voorgeschreven om te worden vernietigd, begon ik te huilen en heel veel te klagen, vanwege deze schapen (Hebreeën).
89.70 En ook zag ik in het visioen, hoe iemand elke dag schreef, hoe hij opschreef een ieder die werd verwoest door die herders. En hij bracht dit en presenteerde de hele boekrol aan de Elohim van de schapen, alles wat ze hadden gedaan en alles wat elk van hen had laten verdwijnen, en alles wat ze hadden gedaan om te vernietigen.
89.71 En de rol werd voorgelezen voor het aangezicht van de Elohim van de schapen, en hij nam de boekrol in zijn hand, las, en verzegelde dien, en legde het neer.
89.72 En daarna zag ik hoe de herders hoedden voor twaalf uur, en drie van die schapen (Ezra, Haggai, Zacharia) keerden terug (overblijfsel na de ballingschap), ze kwamen en begon op te bouwen alles wat naar beneden was gevallen van dat huis, maar de wilde zwijnen (Samaritanen) hinderden hen, zodat ze niet verder konden.
89.73 En ze begonnen opnieuw te bouwen, als voorheen, en als ze de toren oprichtten, en het werd genoemd de hoge toren (de tweede tempel). En zij plaatsten een tafel in de toren (de tweede tempel), maar alle brood erop was onrein en niet zuiver.
89.74 En naast dit alles waren de ogen van deze schapen verblind, zodat ze niet konden zien, en hun herders eveneens niet. En er werden er nog meer van hen overhandigd voor de ondergang, en ze vertrapten de schapen (de Hebreeën) met hun voeten en verslonden hen.
89.75 Maar de Elohim van de schapen (Yahuah) bleef nog steeds daar, totdat alle schapen verstrooid waren, en Hij hen had vermengd en zij zich niet konden redden uit de handen van de dieren (naties).
89.76 En de degene die schreef in de boekrol, bracht het naar voren, liet het zien, en las er uit in de nabijheid van de Elohim van de schapen. En hij smeekte Hem namens hen, en een verzocht Hem als hij Hem al de daden toonde van hun herders en getuigde voor Hem tegen alle herders.
89.77 En hij nam de rol, zette die voor Hem neer, en ging uit.
90.1 En ik keek tot het moment dat vijfendertig herders de schapen hadden gehoed op dezelfde manier, elk afzonderlijk, ze allen hun tijd volbrachten zoals de eerste. En anderen ontvingen ze in hun handen om ze te hoeden op hun tijd, ieder herder in zijn eigen tijd.
90.2 En daarna zag ik in het visioen, al de vogels van de hemel komen: de adelaars, de gieren, en de wouwen, en de raven (Syriërs). Maar de adelaars (Romeinen) leidden alle vogels, en zij begon de schapen te eten, de ogen uit pikken, en hun vlees te verslinden.
90.3 En de schapen (de Hebreeën) schreeuwden het uit, omdat de vogels hun vlees aten. En ik schreeuwde het uit en klaagde in mijn slaap, vanwege die herder die de schapen (de Hebreeën) hoedde.
90.4 En ik keek toe, totdat de schapen (de Hebreeën) werden verslonden door die honden, en door de arenden (Romeinen), en door de wouwen, en ze lieten hen noch vlees, noch de huid, noch pees, totdat alleen nog hun botten over waren. En hun botten vielen op de grond en de schapen (Hebreeën) werden weinig in getal.
90.5 En ik keek tot het moment dat drieëntwintig herders hadden gehoed, en ze voltooiden dit, een ieder op zijn tijd, achtenvijftig keer.
90.6 En kleine lammeren werden geboren uit die witte schapen, en ze begonnen hun ogen te openen om te zien, en te huilen om de schapen (de Hebreeën).
90.7 Maar de schapen (de Hebreeën) huilden niet over hen, en luisteren niet naar wat zij tot hen zeiden, maar waren zeer doof, en hun ogen waren extreem en overdreven verblind.
90.8 En ik zag in het visioen hoe de raven zich stortten op die lammeren, en ze namen een van die lammeren (Johannes de Doper), en scheurden het schaap in stukken en verslonden het.
90.9 En ik keek tot er horens kwamen op die lammeren, maar de raven sloegen hun hoorns naar beneden. En ik keek tot er een grote hoorn (de Messias) groeide op een van deze schapen (de Hebreeën), en hun ogen werden geopend.
90.10 En hij keek naar hen en hun ogen waren geopend. En hij riep tot de schapen (de Hebreeën), en de rammen zagen het, en ze renden allemaal naar Hem.
90.11 En naast dit alles, die adelaars (de Romeinen), gieren, raven, en de wouwen, verscheurden nog steeds de schapen (de Hebreeën) in stukken, en vlogen op hen en verslonden hen. En de schapen (de Hebreeën ) waren stil, maar de rammen klaagden en huilden het uit.
90.12 En die raven streden en vochten met hem (de Messias), en wilde zijn hoorn wegvagen, maar ze konden haar niet overweldigen.
90.13 En ik keek naar hen totdat de herders en de arenden (Romeinen), en die gieren, en de wouwen, kwam en riepen tot de raven, dat zij de hoorn van die ram (de Messias) in stukken mochten slaan. En ze vochten en streden met hem, en het vocht met hen en riep het uit, zodat hulp zou kunnen komen tot hem.
90.14 En ik keek naar die man, die de namen van de herders opschreef en hen bracht voor de Elohim van de schapen (Yahuah), en kwam, en hij hielp de Ram (de Messias) en toonde het alles; zijn hulp kwam naar beneden.
90.15 En ik keek totdat de Elohim van de schapen (Yahuah) tot hen kwam in woede, allen die hem zagen vluchtten, en ze vielen allemaal in het duister voor het aangezicht van Hem.
90.16 Alle adelaars (Romeinen) en gieren en raven en wouwen, verzamelde Hij bij elkaar en bracht met hen al de wilde schapen, en allen kwamen bij elkaar en ze hielpen elkaar om de hoorn van de Ram (de Messias) in stukken te breken.
90.17 En ik keek naar de man die de boekrol schreef op bevel van de Elohim, totdat hij de boekrol van de vernietiging opende die de laatste twaalf herders hadden gemaakt (de christelijke jaartelling ????). En hij toonde voor de Elohim van de schapen (Yahuah), dat zij er zelfs meer hadden vernietigd dan die vóór hen hadden gedaan.
90.18 En ik keek totdat de Elohim van de schapen (Yahuah) tot hen kwam en zijn staf van woede nam en op de aarde sloeg (de terugkeer van de Messias). En de aarde werd opgesplitst. En alle dieren, en de vogels van de hemel vliedden van die schapen en zonken in de aarde, en die sloot zich over hen.
90.19 En ik keek totdat een groot zwaard werd gegeven aan de schapen (de Hebreeën). En de schapen (de Hebreeën) gingen uit tegen alle wilde dieren om ze te doden. En al de dieren en vogels van de hemel vluchtten voor hen.
90.20 En ik keek tot er een troon werd opgericht in het aangename land en de Elohim van de schapen (Yahuah) er op zat. En zij namen al de verzegelde rollen en opende de boekrollen voor het aangezicht van de Elohim van de schapen (Yahuah).
90.21 En de Elohim riep de mannen, de eerste zeven witte, en beval hen om voor Hem te brengen de eerste ster (Azazel), die de sterren voorging wiens intieme delen waren als van paarden, en brachten ze allen voor het aangezicht van Hem.
90.22 En Hij zeide tot de man die schreef voor het aangezicht van Hem, die een van de zeven witten was. Hij zei tegen hem: “Neem die zeventig herders, aan wie ik de schapen overgaf, en die, op hun eigen gezag er meer doodden dan ik hun geboden heb.”
90.23 En ik zag ze allemaal gebonden, en ze stonden allemaal voor Hem.
90.24 En het vonnis werd gegeven, eerst voor de sterren (de Wachters), en zij werden geoordeeld en schuldig bevonden, en zij gingen naar de plaats van verdoemenis en werden geworpen in een diepe plek vol vuur en vol pilaren van vuur.
90.25 En die zeventig herders werden beoordeeld en schuldig bevonden, en ook zij werden geworpen in die afgrond van vuur.
90.26 En ik zag in die tijd hoe een soortgelijke afgrond werd geopend in het midden van de aarde, die was vol met vuur, en zij brachten de blinde schapen en ze waren allemaal veroordeeld en schuldig bevonden, en geworpen in die afgrond van vuur en ze verbrandden. En die afgrond was in het zuiden van dat huis.
90.27 En ik zag die schapen verbranden en hun botten verbrandden.
90.28 En ik stond op om te kijken, totdat Hij dat oude huis (de aarde) opgevouwen had, en alle pijlers verwijderd, en alle balken en ornamenten van dat huis (de aarde) daarbij werden opgevouwen. En ze verwijderden het en zetten het in een plaats in het zuiden.
90.29 En ik keek totdat de Elohim van de schapen (Yahuah) een nieuw huis bracht, groter en
hoger dan de eerste en hij zette het op de plek van de eerste die was opgevouwen. En al haar pilaren waren nieuw, en de ornamenten waren nieuw en groter dan die van het eerste, de oude die was verwijderd. En de Elohim van de schapen (Yahuah) was in het midden ervan.
90.30 En ik zag al de schapen die werden achtergelaten, en alle dieren van de aarde, en al de vogels van de hemel die neervielen en die schapen aanbidden, en smeekten en gehoorzamen ze in ieder bevel.
90.31 En hierna waren deze drie gekleed in het wit en ze hadden mij vastgehouden bij mijn hand, degenen die mij het eerst hadden gebracht. Zij, met de hand van die ram (The Messiah) hield me ook vast, nam me op, en legde me neer in het midden van die schapen voordat het vonnis werd uitgesproken.
90.32 En die schapen waren allemaal wit en hun wol dik en puur.
90.33 En al degenen die waren verwoest en verstrooid, en alle wilde dieren, en al de vogels van de hemel verzamelden zich in dat huis, en de Elohim van de schapen (Yahuah) verheugde zich zeer, want ze waren allemaal goed, en waren teruggekeerd naar Zijn huis.
90.34 En ik keek tot ze dat zwaard hadden neergelegd, dat was gegeven aan de schapen, en zij brachten het terug in zijn huis, en het was verzegeld voor het aangezicht van de Elohim. En alle schapen werden opgesloten in dat huis, maar het kon hen niet bevatten.
90.35 En de ogen van allen van hen werden geopend, en zij zagen het goede, en er was niet een onder hen die niet zien kon.
90.36 En ik zag dat het huis groot, breed, en uitzonderlijk vol was.
90.37 En ik zag hoe een witte stier werd geboren, en zijn horens waren groot, en alle wilde dieren en alle vogels van de hemel waren er bang voor, en smeekten het voortdurend.
90.38 En ik keek totdat al hun soorten werden veranderd en zij allen witte stieren werden. En de eerste onder hen was een wilde os. En die wilde os was een groot dier en had grote zwarte hoorns op zijn kop. En de Elohim van de schapen (Yahuah) verheugde zich over hen, en over al de stieren.
90.39 En ik lag te slapen in het midden van hen en ik werd wakker en zag alles.
90.40 En dit is het visioen die ik zag, terwijl ik sliep, en toen ik wakker werd, zegende ik de Elohim van gerechtigheid, en gaf eer aan Hem.
90.41 Maar na deze weende ik bitter en mijn tranen waren niet stoppen totdat ik het niet meer kon verdragen. Als ik keek, stroomden ze als gevolg van wat ik zag, want alles zal gebeuren en worden voldaan, en al de daden van de mensen, in de volgorde, zoals werd getoond voor mij.
90.42 Die avond herinnerde ik me mijn eerste droom, en juist daardoor huilde ik, en werd verstoord, omdat ik had gezien dit visioen.
Opmerkingen bij Sectie 19: Profetie van de tien weken
Hier in 93.2 stelt Henoch dat de bron van de profetie de Wachters zijn, en de Tabletten in de hemel. De datums die ik heb gegeven zijn uiteraard zeer bij benadering tot aan Mozes, maar het lijkt redelijk dat er een zeer lange tijd zit tussen Noach en Abraham.
Opmerking editor: Deze schrijver heeft geen juist bijbels beeld, hij heeft het in het schema over de ijstijd. Let er op dat de schepping zoals wij die kennen, nu iets meer dan zes duizend jaar oud is en de hele geschiedenis in tien perioden is opgedeeld.
De tiende week valt in de zevende periode, wat dus ook het zevende duizendtal jaren kan zijn, dus nu aanbreekt: de 'Aioon' van de rust in de tiende week.
81.5 Toen brachten deze drie heiligen mij naar de aarde en zetten mij neer voor de deur van mijn huis en zeiden tegen mij: “Vertel alles aan uw zoon Methusalem, en toont het aan al uw kinderen, dat geen vlees rechtvaardig is voor de Elohim, omdat Hij hen schiep.
81.6 Gedurende een jaar zullen we u met uw kinderen verlaten, totdat u weer uw kracht terug hebt, dat u uw kinderen mag onderwijzen en deze dingen voor hen opschrijven, en het getuigen voor al uw kinderen. Maar in het tweede jaar zullen we u wegnemen uit het midden van hen.
81.7 Laat uw hart sterk zijn, verkondig het goede en de gerechtigheid aan de goeden, zodat de rechtvaardigen zich verheugen met de rechtvaardigheid en zij zullen elkaar het goede toewensen.
81.8 Maar de zondaar zal sterven met de zondaars en de afvallige zal wegzinken met de afvallige.
81.9 En zij die de rechtvaardigheid volgen, zullen sterven als gevolg van de daden van mensen, en zullen worden verzameld als gevolg van de daden van de Yahuahdelozen. ”
81.10 In die dagen hielden ze op met tot mij te spreken en ik ging naar mijn familie terwijl ik de Elohim aller eeuwen zegende.
82.1 En nu, mijn zoon Methusalem, al deze dingen vertel ik aan u, en schrijf het neer voor u. Ik heb u alles geopenbaard, en heb u de boekrollen gegeven over al deze dingen. Mijn zoon Methusalem, neem de boekrollen uit de hand van uw vader, zodat u ze kunt doorgeven aan de generaties tot in eeuwigheid.
82.2 Ik heb wijsheid aan u gegeven, voor uw kinderen, en voor degenen die hun kinderen zullen zijn, dat zij die aan hun kinderen doorgeven voor allen.
82.3 En zij die het begrijpen zullen niet slapen, maar hun oren openen, zodat zij deze wijsheid leren, en het zal beter zijn voor degenen die dit eten dan welk lekker eten ook.
Opmerkingen bij Sectie 16: De wet van de sterren
Deze sectie is de conclusie van het deel van het boek van Henoch dat gaat over astronomie en de kalender. In 82.8 meldt Henoch dat de planeten (de machten van de hemel) draaien in hun banen!
Sectie 16: DE WET VAN DE STERREN
82.4 Gezegend zijn alle rechtvaardigen, gezegend zijn al diegenen die wandelen in de weg van gerechtigheid en niet in de zonde als de zondaars. In de telling van al hun dagen waarin de zon reist in de hemel, in en uit gaande, door de poorten van de hemel voor dertig dagen. Met de leiders van de duizenden, in deze orde van sterren, en met de vier die worden toegevoegd en verdeeld over de vier seizoenen van het jaar, die hen leiden en verschijnen met hen op vier dagen.
82.5 Door hen gaat het fout voor de mensen, en ze kunnen het niet berekenen, de berekening van het hele jaar, omdat de mensen fout gaan ten aanzien van hen en ze weten het niet precies.
82.6 Want ze gaan fout in de berekening van het jaar, die echt voor altijd is opgenomen, een in de eerste poort, en een in de derde, en een in de vierde en een in de zesde. En het jaar is voltooid in 364 dagen.
82.7 En deze berekening daarvan is waar, en de opgenomen berekening daarvan is exact, voor de lichten, de maand, en de feesten, en de jaren, en de dagen. Uriël liet het me zien, en inspireerde mij, hij, aan wie de Elohim van de hele geschapen wereld het commando gaf over de Elohimscharen van de hemel.
82.8 Hij heeft macht in de hemel, over de dag en nacht, om de lichten te laten schijnen voor de mensen, de zon, de maan en de sterren, en alle machten van de hemel, die draaien in hun baan.
82.9 En dit is de wet van de Sterren, op hun plaats, met hun tijden, en met hun feesten, en in hun maand.
82.10 En dit zijn de namen van degenen die hen leiden, die de wacht houden, zodat ze verschijnen op hun tijd, op hun slagorde, en in hun maanden, en in hun periodes van hun Elohimsen, en in hun posities.
82.11 De vier leiders die de vier delen van het jaar verdelen, verschijnen eerst, en na hen de twaalf leiders in de orde die de maanden en de jaren verdelen in 364 dagen, met de hoofden van duizenden, die de dagen verdelen. En voor de vier dagen die zijn toegevoegd aan hen, zijn er de leiders die de vier delen van het jaar scheiden.
82.12 En voor deze hoofden over duizend, een wordt toegevoegd tussen de leider en degenen die geleid worden, maar hun leiders maken de scheiding.
82.13 En dit zijn de namen van de leiders die de vier aangewezen delen van het jaar scheiden: Melkiël, Helemmelek, Meleyal, en Narel.
82.14 En de namen van degenen die ze leiden: Adnarel, Iyasusael, Iylumiël; deze drie volgen achter de leiders van de slagorde. En alle anderen volgen achter de drie leiders van de slagorde, die volgen achter die leiders van de posities, die de vier delen van het jaar verdelen.
82.15 In het begin van het jaar stijgt Melkiël als eerste op en Elohimst, deze die genoemd wordt de zuidelijke zon, en al de dagen van zijn periode waarin hij Elohimst, zijn eenennegentig.
82.16 En dit zijn de tekenen van de dagen die zijn te zien op de aarde, in de dagen van zijn periode van Elohimsen; zweet, hitte en rust. And alle bomen dragen vrucht en de bladeren verschijnen aan alle bomen, met de tarweoogst, en rose bloemen. Al de bloemen bloeien in het veld, maar de winterbomen verdorren.
82.17 En dit zijn de namen van de leiders die onder hen staan: Berkeël, en Zelebsael, een ander die is toegevoegd als een hoofd van meer dan duizend, is genaamd Heloyaseph. En de dagen van de periode van Elohimschappij van dezen, zijn voltooid.
82.18 De tweede leider, na hem, is Helemmelec, die zij noemen de stralende zon, en al de dagen van zijn licht zijn eenennegentig.
82.19 En dit zijn de tekenen van de dagen op aarde: warmte en droogte. En de bomen brengen hun fruit tot rijpheid en volwassenheid en hun vruchten drogen op. En de schapen worden bevrucht en worden zwanger. En de mensen verzamelen alle vruchten van de aarde, en alles wat op de velden staat, en de vaten met wijn. Deze dingen gebeuren in de dagen van zijn periode van Elohimsen.
82.20 En dit zijn de namen en de slagorden en de leiders van deze hoofden over duizenden: Gedaeyal, Keël, en Heël. En de naam van het hoofd-over-duizend, die wordt toegevoegd aan hen is Asfael. En de dag van zijn periode van Elohimsen is voltooid.
Opmerkingen bij Sectie 17: Eerste visioen van Henoch
Deze sectie dient als een korte introductie van de profetie-sectie, waarin Henoch een verontrustende droom beschrijft die hij had toen hij nog jong was.
Sectie 17: HET EERSTE VISOEN VAN HENOCH
83.1 Nu, mijn zoon Methusalem, ik zal u tonen de visioenen die ik zag, en ze u vertellen.
83.2 Twee visioenen zag ik, voordat ik een vrouw had, en geen van beide visioenen was als de ander. De eerste keer kwam toen ik de kunst van het schrijven leerde, en de tweede keer kwam, voordat ik uw moeder nam. Ik zag een verschrikkelijk visioen, en ik bad tot de Elohim daarover.
83.3 Ik lag beneden in het huis van mijn grootvader, Mahalalel, toen ik in een visioen zag hoe de hemel naar beneden werd geworpen en verwijderd, en het viel op de aarde.
83.4 Als het op de aarde viel, zag ik hoe de aarde werd verzwolgen in een grote afgrond, en bergen werden verdrongen door bergen en heuvels zonken neer op heuvels, en hoge bomen werden ontworteld en omgegooid, zinkend in de afgrond.
83.5 Toen verstomde mijn mond, maar hief ik mijn stem om te roepen, en zei: “De aarde is vernietigd”.
83.6 En mijn grootvader, Mahalalel, wekte mij, want ik lag naast hem, en zeide tot mij: “Waarom schreeuw je zo mijn zoon, en waarom kreun je zo.”
83.7 En ik vertelde hem het hele visioen dat ik had gezien, en hij zei tegen mij: “Het verschrikkelijke wat je hebt gezien, mijn zoon in uw droom visioen, betreft de geheimen van alle zonden van de aarde, het zal verzinken in de afgrond en wordt volkomen vernietigd.
83.8 Nu, mijn zoon, sta op en doe een verzoek aan de Elohim der Elohimlijkheid, want je bent een gelovige, dat een overblijfsel kan worden achtergelaten op de aarde en dat Hij misschien niet de hele aarde wegvaagt.
83.9 Mijn zoon, dit alles zal komen uit de hemel op de aarde, en op de aarde zal er een grote breuk zijn.”
83.10 En toen stond ik op en bad, met een verzoek, en schreef mijn verzoek op voor de generaties hier beneden voor de eeuwigheid, en ik zal u alles laten zien mijn zoon Methusalem.
83.11 En toen ik hierna uitging en de hemel zag, en de zon opstijgend in het oosten, en de maan in het westen, en sommige sterren, en de hele aarde, en alles zoals Hij wist dat het was sinds het begin. Toen zegende ik de Elohim des oordeels en schreef de Majesteit toe aan Hem, want hij maakt dat de zon komt uit het venster van het oosten, zodat deze opstijgt en opstijgt in het gezicht van de hemel, en het pad volgt dat is aangetoond.
84.1 En ik hief mijn handen omhoog in gerechtigheid, en ik zegende de Heilige en Grote Ene. En ik sprak met de adem van mijn mond, en met de taal van het vlees, die Yahuah heeft gemaakt voor mannen die geboren zijn uit het vlees, zodat ze zou kunnen spreken met, en hij heeft hen adem, een tong en een mond gegeven, zodat ze zou kunnen spreken met hen.
84.2 “Gezegend zijt gij, o Elohim, Koning, groot en krachtig in uw majesteit, Elohim van de hele schepping van de Hemel, Koning der koningen, en Yahuah van de hele wereld! En uw koninklijk gezag, en uw Soevereiniteit en uw Majesteit zal duren voor eeuwig en eeuwig en altijd, en uw kracht voor alle generaties. En alle hemelen zijn uw troon voor eeuwig, en de hele aarde uw voetbank voor eeuwig en altijd en altijd.
84.3 Want U maakte en Elohimste over alles, en niets is te moeilijk voor U, en geen wijsheid ontgaat U, het doet niet af van uw troon of van uw aanwezigheid. U weet het, en ziet, en hoort, alles, en niets is verborgen voor U, want U ziet alles.
84.4 En nu hebben de engelen van uw hemel verkeerd gedaan en uw boosheid rust op het vlees van de mens tot de dag van het grote oordeel.
84.5 En nu, o Yahuah, Elohim, en Grote Koning, smeek en vraag ik of u mijn gebed wilt verhoren om een nageslacht op aarde te laten en niet uit te roeien al het vlees van de mens en maken dat de aarde leeg wordt gelaten, zodat er vernietiging is voor altijd.
84.6 En nu, mijn Elohim, neem weg van de aarde het vlees dat uw boosheid heeft uitgelokt, maar het vlees van de gerechtigheid en oprechtheid te vestigen als een zaaddragende plant voor eeuwig. En verberg niet uw gezicht voor het gebed van uw dienaar, o Elohim.”
Opmerkingen bij Sectie 18: Profetie over de dieren
Hoewel Henoch hier zegt dat het een droom was, is dit een lange en gedetailleerde profetie. De Wachters kunnen hem dit verteld hebben door te zeggen dat het een droom was. Hij heeft het in zijn eigen woorden geschreven, zijn stijl is gemakkelijk herkenbaar, met name waar het verhaal ingewikkeld wordt.
Het grootste deel van de inhoud van de profetie is nu geschiedenis en is herkenbaar als bijbelse verhalen, maar het einde strekt zich uit tot in de toekomst. Er zijn geen namen of datums, maar de verschillende dieren vertegenwoordigen de verschillende landen of nationaliteiten (ter verduidelijking tussen haakjes toegevoegd).
In de volgende sectie (19) hebben de tien weken betrekking op hetzelfde verhaal, maar dan vanuit een ander gezichtspunt.
We starten in 85.3 met Ash (Adam) en Ashah (Eva), Kaïn en Abel. Kaïn en zijn nakomelingen zijn te vinden in 85.5.
In 85.8 is Seth geboren bij Eva. Vervolgens (85.9-10), staat Henochs familielijn beschreven zoals in Genesis hoofdstuk 5.
De ster van 86.1 is de eerste van de Wachters die verschijnt. Zij zijn in dit verhaal door sterren vertegenwoordigd in plaats van dieren - een aanwijzing dat zij de echte auteurs zijn, of althans de redactie hebben van deze sectie.
Dit eerste is de val van Satan, misschien een seniorlid van de Wachters. Het lijkt erop dat we geen betrouwbare informatie over dit verhaal hebben, de informatie is hier dat Satan de oorzaak is dat de mensen niet tevreden zijn.
(Opmerking editor: Waarom zou dat geen betrouwbare informatie zijn? Dat staat immers ook zo in de andere bijbelboeken.)
De periode waar het boek Henoch begint in 86.3 en gaat door tot 88.3. Hier worden de weggelopen engelen omschreven als gevallen sterren. Dit is ook beschreven aan het begin van hoofdstuk 6 in Genesis - Zonen van Yahuah (Yahuahlings in het Hebreeuws) wensten de dochters van de mensen. Deze verbinding heeft geleid tot de reuzen (Nephilim - betekent "gevallen", zoals 'weggevaagd').
In 87.2-3 beschrijft Henoch hoe de wezens uit de hemel zijn, en eigenlijk zegt hij dat ze eruit zagen als witte mannen, en ze verhieven hem naar hun toren. 88.1-3 lijkt een ernstige oorlogvoering te beschrijven met behulp van geavanceerde wapens.
Het verhaal van Noach (mogelijk 17.000 vC) begint bij 89.1 en loopt door tot 89.9.
De vloed begint bij 89.2. Noach's drie zonen, Sem, Cham en Jafeth, de de vaders van alle dieren (landen) in 89.10.
De witte stier aan het eind van 89.10 is Abraham (eventueel 2166-1991 v.Chr.). Deze week.
In 89.11 is Abrahams zoon Ismaël (2080 vC) een wilde ezel, en Isaäk (2066 BC) de witte stier. Isaäk heeft als zonen, de ene een wild zwijn, Esau, en de ander een wit schaap, dat is Jacob (2006 vC) Aan het eind van 89.12 heeft Jakob twaalf zonen, de aartsvaders van de 12 stammen.
In 89.13 wordt Jozef verkocht aan de Ismaëlieten of Midianieten (ezels) en vervolgens (1898 BC) aan de Egyptenaren (wolven), zie ook Genesis 37,25 en 39,1.
Genesis 42 wordt beschreven vanaf 89.14, de tijd in Egypte. In 89.15 krijgen we de gebeurtenissen van het boek Exodus.
Er is een lange sectie die het leven van Mozes beschrijft (1526-1406 v.Chr.), van 89.16-38, wat waarschijnlijk de reden is dat Mozes geloofde dat Henoch wandelde met Yahuah (zoals vermeld in Genesis 5:22).
89.18 introduceert Aäron. En het splijten van de Rode Zee wordt beschreven met de teksten in 89.24-25.
Het oversteken van de rivier de Jordaan (1406 vC), 89.39, in hoofdstuk 3 van het boek Jozua. In dit vers krijgen de Richteren ook een korte vermelding.
De ram van 89.41 is waarschijnlijk Samuel, gevolgd door Saul, 89.42, (hoofdstuk 22 van 1Samuel in de Bijbel), en deze worden gevolgd door David (1010 tot 970 voor Christus) in 89.45.
De honden zijn de Filistijnen.
De tijd van Salomo (970-930 vC) is in 89.48 en de bouw van de Tempel in 89.50 (de toren). De periode na Salomo begint met 89.51 en de dood van een profeten. De ene geredde, 89.52, is Elia.
In 89.56 verwijst de zin “hij verlaat het huis” waarschijnlijk naar de tijd van koning Manasse toen de Levieten de ark van het verbond meenamen en Israël verlieten (rond 670 v.Chr.) Ze hebben ook het boek Henoch meegenomen, en uiteindelijk vestigden ze zich in Ethiopië. De leeuwen in dit deel zijn de Assyriërs.
Er is een verandering van omgeving in 89.59, die waarschijnlijk samenvalt met de religieuze hervormingen onder Josia (620 voor Christus), zie hoofdstuk 34 van 2 Kronieken. Er zijn 70 herders, dit zijn de verschillende religieuze leiders in Jeruzalem sinds die tijd.
In 89.66 is er de verwoesting van de Tempel in Jeruzalem door de Babyloniërs (587 v.Chr.) Het overblijfsel na de ballingschap (538 voor Christus) is te vinden 89.72. De drie die terugkeren zijn Ezra, Haggai, en Zacharia, die allemaal boeken hebben in de Bijbel.
De tweede tempelperiode is in 89.73 en dit wordt beschreven in Maleachi (450-400 vC) zijn boek is het laatste boek van het Oude Testament.
De arenden verschijnen eerst in het verhaal bij 90.2, dat zijn de Romeinen. Achtenvijftig van de herders hebben gediend in hun tijd bij vers 90.5.
De kleine lammeren met de open ogen (90.6) kunnen de Essenen zijn. Bij 90.8 is de dood van Johannes de Doper - door de raven.
Yeshua is het “schaap met de grote hoorn” in 90.9-16. Interessant genoeg, zegt het niet specifiek dat hij is gedood, alleen dat zijn bediening is gestopt door een samenzwering.
In 90.17 hebben de laatste twaalf herders hun eigen boek. Dit moet wel het christelijke tijdperk zijn.
De profetie gaat dan naar de toekomst. In 90.18, slaat Yahuah de aarde in woede. Dit is het “tweede einde” in de volgende sectie. Er zijn geen herkenbare gebeurtenissen na deze, het verhaal gaat tot ver in de toekomst en slechts de tijd zal haar betekenis onthullen.
Sectie 18: PROFETIE OVER DE DIEREN
85.1 En daarna zag ik een andere droom, en ik zal het allemaal aan u laten zien mijn zoon.
85.2 Toen verhief Henoch zijn stem en zei tegen zijn zoon Methusalem: "Tot u spreek ik, mijn zoon. Hoor mijn woorden, en neigt uw oor tot het droomvisioen van uw vader.
85.3 Voordat ik uw moeder Edna nam zag ik een visioen op mijn bed: En een stier (Adam) kwam voort uit de aarde, en die stier was wit. En daarna een vaars (Eva) kwam naar buiten, en uit de vaars kwamen twee stieren voort, en een van hen was zwart (Kaïn) en de andere rood (Abel).
85,4 En die zwarte stier (Kaïn) sloeg de rode (Abel) en jaagde die na over de aarde, en vanaf dat moment kon ik de rode stier (Abel) niet meer zien.
85.5 Maar die zwarte stier (Kaïn) groeide, en een vaars (zijn vrouw) ging mee, en ik zag dat veel stieren (de nakomelingen van Kaïn) voortkwamen uit hen, die net als hij waren, en na hem volgden.
85.6 En die koe (Eva) die de eerste was, ging uit de aanwezigheid van die eerste stier (Adam), op zoek naar de rode stier (Abel), maar kon hem niet vinden. En ze klaagde bitter en bleef zoeken.
85.7 En ik keek naar die eerste stier (Adam), kwam bij haar en kalmeerde haar, en vanaf die tijd schreeuwde ze niet meer.
85.8 En na deze beviel ze van een andere witte stier (Seth), en daarna beviel ze van een groot aantal zwarte stieren en koeien (veel andere kinderen).
85.9 En ik zag in mijn slaap dat de witte stier (Seth), hoe die groeide en een grote witte stier werd. En uit hem kwamen veel witte stieren, en ze waren als hij.
85.10 En zij werden vaders van veel witte stieren (kinderen) die net als zij waren, de ene vader na de andere.
86.1 En nogmaals, ik keek met mijn ogen terwijl ik lag te slapen, en ik zag de hemel boven, en een ster (Azazel) daalde neer uit de hemel, en het stond op en at en weidde onder die stieren.
86.2 En hierna zag ik de grote en de zwarte stieren en allen veranderden hun pens(maag), en hun weiden, en hun kalveren. En ze begonnen te morren, de een na de ander.
86.3 En nogmaals zag ik in het visioen en keek omhoog naar de hemel, en ik zag vele sterren (de Wachters), hoe ze naar beneden kwamen, en uit de hemel werden gegooid vanwege die eerste ster, en ze vielen neer onder die vaarzen en stieren (mannen en vrouwen). Ze waren met hen, en weidden onder hen.
86.4 En ik keek naar hen en zag, dat ze allen intieme delen hadden als paarden, en begonnen om de koeien (vrouwen) van de stieren te gebruiken. En ze werden zwanger en baarden olifanten, kamelen en ezels (grote reuzen, Nephilim en Elioud).
86.5 En alle stieren waren bang voor hen, ze waren doodsbang voor hen. En zij begonnen hen met hun tanden te bijten, en hen te verslinden, en te steken met hun horens.
86.6 En dus begonnen ze die stieren te verslinden, en al de zonen van de aarde begonnen te beven en te schudden voor hen en vluchtten.
87.1 En nogmaals zag ik ze, hoe ze begonnen elkaar te steken en elkaar te verslinden, en de aarde begon te schreeuwen.
87.2 En ik hief mijn ogen weer op naar de hemel, en zag in het visioen, dat er uit de hemel wezens kwamen die waren als blanken mannen (engelen) en vier kwamen uit die plaats (de aartsengelen), en drie anderen met hen.
87.3 En die drie die het laatste kwamen, pakten mij bij mijn hand en namen mij uit de generaties van de aarde, en tilden mij omhoog op een hoge plaats en toonden mij een toren hoog boven de aarde, en al de heuvelen waren lager.
87.4 En een zei tot mij: “Blijf hier tot je hebt gezien alles wat deze olifanten en kamelen, ezels (grote reuzen, Nephilim en Elioud) overkomt, en de sterren (de Wachters), en alle stieren (de mannen).”
88.1 En ik zag een van die vier (Raphaël), die als eerste waren verschenen, hoe hij die eerste ster (Azazel) greep, die uit de hemel was gevallen, en gebonden heeft aan zijn handen en voeten, en hem in een afgrond gooide. En die afgrond was smal en diep, verschrikkelijk, en donker.
88.2 En een van hen trok zijn zwaard, en gaf het aan de olifanten, kamelen, ezels (grote reuzen, Nephilim en Elioud). En zij begonnen elkaar te slaan, en de hele aarde schudde vanwege hen
88.3 En als ik keek in het visioen, wierp een van deze vier die gekomen was een lijn uit de hemel en verzamelde en pakte alle grote sterren, degene waarvan de geslachtsdelen waren als de geslachtsdelen van de paarden, en bond ze allemaal aan hun handen en hun voeten, en wierpen ze in een afgrond van de aarde.
89.1 En een van die vier ging naar de witte stier (Noach), en leerde hem een mysterie, trillend als hij was. Hij werd geboren als een stier, maar was een man, en bouwde voor zichzelf een grote boot (de ark), en woonde er op, en drie stieren (Sem, Cham en Jafeth) gingen met hem in dat vaartuig, en ze waren geborgen.
89.2 En nogmaals sloeg ik mijn ogen op ten hemel en zag een hoog gewelf met zeven waterkanalen erop (de bovenste wateren), en die kanalen goten veel water in een gebied (de aarde).
89.3 En ik keek nog eens, en bronnen (fonteinen uit de diepte) openden zich op de bodem van dit grote gebied (de aarde), en het water begon te borrelen en te stijgen boven de bodem. En ik keek naar dat gebied (de aarde), totdat de gehele oppervlakte bedekt was door water.
89.4 En water, duisternis en mist bedekten het, en ik keek naar de hoogte van dat water, en dat water was gestegen boven dat gebied en was uit gegoten over het gebied, en het bleef op de aarde.
89.5 En al de stieren in dat gebied (de Yahuahdeloze generatie) waren daar bijeen, tot ik zag hoe ze verzonken en werden verzwolgen en vernietigd in dat water.
89.6 En de boot (de ark) dreef op het water maar de stieren, olifanten, kamelen en ezels (stieren, grote reuzen, Nephilim en Elioud) zonken naar de bodem, samen met alle dieren, zodat ik ze niet meer kon zien. En ze waren niet in staat om eruit te komen, maar werden vernietigd en zonken in de diepte.
89.7 En ik keek nogmaals in dat visioen tot de waterkanalen (de bovenste wateren) werden verwijderd van dat hoge gewelf, en er werden kloven in de aarde gemaakt, en andere afgronden (canyons) werden geopend.
89.8 En het water begon naar beneden te stromen daarin, totdat de aarde weer zichtbaar werd, en de boot (de ark) zich op de aarde zette en de duisternis verdween, en het licht verscheen.
89.9 En de witte stier (Noah), die een man was, ging uit dat schip (de Ark), en de drie stieren (Sem, Cham en Jafeth) met hem. En een van de drie stieren was wit, net als de andere stier, en een van hen werd rood als bloed, en een was zwart (de kleur van het ras). En de witte stier (Noah) overleed.
89.10 En zij begonnen de vaders van wilde dieren en vogels te worden, zodat er van hen allerlei soorten ontstonden: leeuwen, tijgers, wolven, honden, hyena’s, wilde zwijnen, vossen, dassen, varkens, valken, gieren, wouwen, arenden, en raven (elke natie van de mensheid). Maar onder hen werd een witte stier geboren (Abraham).
89.11 En zij begonnen met elkaar te bijten (onderling te vechten), maar de witte stier (Abraham), die werd geboren onder hen, werd de vader van een wilde ezel (Ismaël) en een witte stier (Isaäk) erbij, en de wilde ezels (de Ismaëlieten) namen toe.
89.12 Maar de stier (Isaäk) die werd geboren, was de vader van een zwart wild zwijn (Esau) en een wit schaap (Jakob), en het wilde zwijn (Ezau) werd de vader van veel zwijnen en dat schaap (Jacob) was de vader van twaalf schapen (de twaalf stamvaders).
89.13 En wanneer die twaalf schapen opgroeiden, gaven ze een van hen (Jozef) over aan de ezels (Midianieten), en die op hun beurt gaven dat schaap (Jozef) over aan de wolven (de Egyptenaren), en dat schaap (Jozef) groeide op tussen de wolven (de Egyptenaren).
89.14 En de Elohim bracht de elf schapen (de overige stamvaders) om daar met hem te wonen, en te weiden onder de wolven (Egyptenaren), en vermeerderden zich en werden een grote kudde schapen (veel nakomelingen).
89.15 En de wolven (de Egyptenaren) begon bang te zijn voor hen, en ze onderdrukten hen, zodat ze dwongen om hun jongens weg te doen, en toen gooiden ze hun jongens in een rivier met veel water, maar die schapen (de Hebreeën) begon te schreeuwen omwille van hun jongens, en te klagen bij hun Elohim.
89.16 Maar een schaap (Mozes), die was gered van de wolven (de Egyptenaren), vluchtte en ontkwam aan de wilde ezels (de Ismaëlieten). En ik zag hoe de schapen (de Hebreeën) kreunen en huilden, en baden tot de Elohim met al hun macht, tot die Elohim van de schapen (Yahuah) neer kwam op de oproep van de schapen (de Hebreeën), vanuit een hoge ruimte (hemel), en kwam tot hen, en keek naar hen om.
89.17 En hij riep dat schaap (Mozes), dat gevlucht was voor de wolven (de Egyptenaren), en sprak met hem over de wolven (de Egyptenaren), dat hij hen zou moeten waarschuwen dat ze niet de schapen (de Hebreeën) moesten aanraken.
89.18 En het schaap (Mozes) ging naar de wolven (de Egyptenaren), in overeenstemming met het Woord van de Elohim, en een ander schaap (Aaron) ontmoette dat schaap en ging mee. En de twee gingen samen, naar de vergadering van deze wolven (de Egyptenaren), spraken met hen en waarschuwden hen dat vanaf dat moment, zij niet die schapen (de Hebreeën) meer zouden aanraken.
89.19 En daarna zag ik de wolven (de Egyptenaren), hoe ze nog harder handelden met de schapen (de Hebreeën), met al hun macht, en de schapen (de Hebreeën) riepen.
89.20 En hun Elohim kwam tot de schapen (de Hebreeën), en begon die wolven (de Egyptenaren) te slaan, en de wolven (de Egyptenaren) begon te kreunen, maar de schapen (de Hebreeën) werden stil en vanaf dat moment riepen ze niet meer.
89.21 En ik keek naar de schapen (de Hebreeën) totdat ze ontsnapt waren aan de wolven (de Egyptenaren), maar de ogen van de wolven (de Egyptenaren) waren verblind, en die wolven (de Egyptenaren) ging de schapen (de Hebreeën) achtervolgen met al hun krachten.
89.22 En de Elohim van de schapen (Yahuah) ging met hen, zoals hij hen leidde, en al zijn schapen (de Hebreeën) volgden hem. En zijn gezicht was glorieus, en zijn verschijning verschrikkelijk en prachtig.
89.23 Maar de wolven (de Egyptenaren) begonnen die schapen (de Hebreeën) te achtervolgen totdat ze elkaar ontmoetten bij een strook water (De Rode Zee). 89.24 En dat water (de Rode Zee) werd verdeeld, en het water stond aan de ene kant en aan de andere voor hen. En hun Elohim terwijl hij hen leidde, stond tussen hen en de wolven (de Egyptenaren).
89.25 En terwijl de wolven (de Egyptenaren) de schapen (de Hebreeën) nog niet hadden gezien toen die naar het midden van die plas water gingen, achtervolgden de schapen (de Hebreeën) de wolven (de Egyptenaars), en die wolven (de Egyptenaren) renden achter hen aan in dat gespleten water (de Rode Zee).
89.26 Maar toen ze de Elohim van de schapen (Yahuah) zagen, wendden zij zich, om te vluchten voor hem, maar dat water (de Rode Zee) vloeide weer terug naar elkaar, en nam opeens weer zijn natuurlijke vorm aan, en het water zwol op, en steeg op tot het deze wolven (de Egyptenaren) bedekte.
89.27 En ik keek hoe alle wolven (de Egyptenaren), die de schapen (de Hebreeën) hadden achtervolgd werden vernietigd en verdronken.
89.28 Maar de schapen (de Hebreeën) ontsnapten aan dat water, en gingen naar een woestijn waar geen water was, noch gras. En zij begonnen hun ogen te openen en te zien, en ik zag dat de Elohim van de schapen (Yahuah) hen weide, en ze water en gras gaf, en dat de schapen gingen, en Hij leidde hen.
89.29 En dat schaap (Mozes) ging naar de top van een hoge rots (de berg Sinaï) en de Elohim van de schapen (Yahuah) stuurde iets aan hen.
89.30 En daarna zag ik de Elohim van de schapen (Yahuah), die voor hen stond, en zijn verschijning was verschrikkelijk en majestueus, en al die schapen (de Hebreeën) zagen Hem en zijn bang voor Hem.
89.31 En ze waren allemaal bang en beefden voor Hem, en zij schreeuwden het uit naar het schaap (Mozes) die in hun midden was: “We kunnen niet staan voor onze Elohim, noch naar hem kijken.” 89.32 Toen ging dat schaap (Mozes), die hen leidde, opnieuw naar de top van de rots (Sinaï), en de schapen (de Hebreeën) begonnen verblind te worden, en af te dwalen van het pad dat was getoond, maar dat schaap (Mozes) wist het niet.
89.33 En de Elohim van de schapen (Yahuah) was zeer boos op hen, en dat schaap (Mozes) wist het, en ging van de top van de rots (Sinaï), en kwam tot de schapen (de Hebreeën), en vond de meerderheid van hen met hun ogen verblind, en dwaalden af van zijn pad.
89.34 En toen ze het zagen, waren ze bang en beefden voor hem en wensten dat ze konden terugkeren naar hun tenten. En dat schaap (Mozes), nam een aantal andere schapen (Hebreeën) mee en ging naar de schapen (Hebreeën) die waren verdwaald, en begonnen hen toen te doden, en de schapen (Hebreeën) waren er bang voor. En dat schaap (Mozes) bracht die schapen (de Hebreeëë), die verdwaald waren, en zij keerden terug naar hun tenten.
89.36 En ik keek er naar in het visioen, tot het schaap (Mozes) een man werd, en een huis bouwde (de Tabernakel) voor de Elohim van de schapen, en maakte dat alle schapen stonden in dat huis.
89.37 En ik keek totdat het schaap (Aäron), dat hij had ontmoet, dat andere schaap (Mozes), dat de schapen (de Hebreeën) leidde, in slaap viel (stierf). En ik keek totdat alle grote schapen werden vernietigd en de kleine in hun plaats kwamen, tot ze bij een weide kwamen, en trokken naar de buurt van een rivier met water (de Jordaan).
89.38 En het schaap, dat hen leidde (Mozes), was uitgegroeid tot een man, werd van hen gescheiden en viel in slaap, en alle schapen (de Hebreeën) zochten, en huilden zeer bitter over hem.
89.39 En ik keek tot ze ophielden met huilen voor het schaap (Mozes) en de rivier overstaken van het water (de Jordaan). En daar waren al de schapen die hen leidden (de richters van Israël), in plaats van die in slaap was gevallen (overleden), en zij leidden hen.
89.40 En ik keek tot de schapen op een goede plaats kwamen, een aangenaam en prachtig land (Kanaän), en ik keek tot de schapen (de Hebreeën) tevreden waren. En dat huis (Tabernakel) was in het midden van hen in dat groene en aangename land.
89.41 En soms werden hun ogen geopend, en soms verblind, totdat een ander schaap (Samuel) opstond, en hen leidde, en bracht ze allemaal terug. En hun ogen werden geopend.
89.42 En de honden, en de vossen en de wilde zwijnen, begonnen die schapen (de Hebreeën) te verslinden, tot de Elohim van de schapen (Yahuah) een ram (Koning Saul) opwekte uit hun midden, die hen leidde.
89.43 En die ram (Koning Saul) begon de honden (Filistijnen) te slaan, de vossen (Edom), en de wilde zwijnen (Ezau), aan de ene kant en aan de andere, totdat hij hen allemaal had vernietigd.
89.44 En de ogen van het schaap (Samuel) werden geopend, en hij zag de ram (Koning Saul) in het midden van de schapen (de Hebreeën), hoe hij zijn glorie had afgezworen, en begon om die schapen (de Hebreeën) te slaan, en hoe hij hen vertrapte en zich verkeerd gedroeg.
89.45 En de Elohim van de schapen (Yahuah) stuurde de schapen (de Hebreeën) naar een ander schaap (David) en hij verhief het tot een ram (King) om de schapen (de Hebreeën) te leiden in plaats van het schaap (Saul) dat afstand heeft gedaan van zijn glorie.
89.46 En hij ging tot hem, en sprak met hem alleen, en wekte dat ram (Koning David) op, en maakte het een prins en leider van de schapen (de Hebreeën). En tijdens dit alles, onderdrukten die honden (Filistijnen) de schapen.
89.47 En de eerste ram (Saul) heeft de tweede ram (David) achtervolgd en deze tweede ram (David) stond op en vluchtte voor hem. En ik keek toe tot die honden (Filistijnen) de eerste ram (Saul) aanvielen.
89.48 En die tweede ram (David) stond op en leidde de kleine schapen (de Hebreeën), en die ram (David) heeft veel schapen verwekt, en viel in slaap (overleden). En een klein schaap (Salomo) werd een ram (koning) in plaats van hem, en werd de prins en leider van de schapen (de Hebreeën).
89.49 En die schapen (Hebreeën) groeiden en vermeerderden zich, en alle honden (Filistijnen), en vossen en wilde zwijnen, waren bang en vluchtte voor hen. En die ram (Salomo) slachtte en doodde alle dieren, zodat die dieren niet weer de overhand hadden bij de schapen (de Hebreeën), en niet verder iets konden grijpen van hen.
89.50 En dat huis werd groot en breed, en voor de schapen (de Hebreeën) werd een hoge toren (tempel) gebouwd op dat huis voor de Elohim van de schapen (Yahuah). En dat huis was laag, maar de toren (tempel) rees op en was hoog. En de Elohim van de schapen (Yahuah) stond op die toren (tempel) en ze richtten een volle tafel aan voor hem.
89.51 En ik zag hoe die schapen (de Hebreeën) weer afdwaalden, en wandelden op vele manieren, en verlieten dat huis van hen, en de Elohim van de schapen (Yahuah) riep een aantal van de schapen (de profeten), en stuurde hen naar de schapen (de Hebreeën), maar de schapen (de Hebreeën) begon hen te doden.
89.52 Maar een van hen (Elia) werd gered, en werd niet gedood, en hij sprong weg en schreeuwde het uit tegen de schapen (de Hebreeën). En ze wilden hem doden, maar de Elohim van de schapen (Yahuah) redde hem uit de handen van de schapen (de Hebreeën), bracht hem bij mij, en liet hem daar verblijven.
89.53 En hij zond vele andere schapen (profeten) naar die schapen (Hebreeën), om te getuigen tegen hen en te klagen over hen.
89.54 En na deze zag ik hoe toen ze het huis van de Elohim van de schapen (Yahuah) verlieten, en zijn toren (tempel), en verdwaalden in alles, en hun ogen waren verblind. En ik zag hoe de Elohim van de schapen (Yahuah) velen van hen slachtte, in hun weide, totdat deze schapen (de Hebreeën) de slachters uitgenodigden en zijn plaats verraden hebben.
89.55 En hij gaf hen over in de handen van de leeuwen en de tijgers, en de wolven en de hyena’s, en in de handen van de vossen, en alle dieren (naties). En die wilde dieren begonnen die schapen (de Hebreeën) in stukken te verscheuren.
89.56 En ik zag hoe hij het huis van hen verliet, en hun toren (de tempel), en hen allen overgaf in de handen van de leeuwen (Assyriërs), zodat zij hen in stukken konden scheuren en hen verslinden, en in de handen te geven van alle dieren (naties).
89.57 En ik begon te schreeuwen met al mijn kracht, en riep naar de Elohim van de schapen (Yahuah) en vertegenwoordigen de schapen (de Hebreeën) bij Hem, uit vrees dat alle wilde dieren hen zouden verslinden.
89.58 Maar hij bleef staan, hoewel hij het zag, en hij verheugde zich dat ze werden verslonden, opgeslokt en weggevoerd. En hij gaf hen in de handen van alle dieren als voedsel.
89.59 En hij riep zeventig herders (leiders), en dwong ze naar de schapen, zodat zij hen zouden kunnen hoeden. En hij zei tegen de herders en hun metgezellen: “Ieder van u, van nu af aan, zal de schapen (de Hebreeën) hoeden en doen wat Ik u gebied.
89.60 En Ik zal ze aan u overgeven, precies geteld en ik zal u vertellen welke van hen zullen worden vernietigd, en vernietig hen.” En hij gaf die schapen (de Hebreeën) aan hen over.
89.61 En hij riep een ander, en zei tot hem:. “Observeer en zie alles wat deze herders doen tegen deze schapen (de Hebreeën), want zij zullen er meer van hen verdelgen dan ik hun geboden heb.
89.62 En noteer alle overtollige vernietiging die wordt gedaan door de herders, hoeveel ze vernietigen op mijn bevel en hoeveel ze vernietigen uit eigen beweging. Noteer tegen elke herder, individueel, alles wat hij vernietigt.
89.63 En lees in het bijzijn van mij precies voor hoeveel ze vernietigen uit eigen beweging en hoeveel er worden overhandigd voor vernietiging, zodat dit het bewijs kan zijn voor mij, tegen hen. Zodat ik al de daden van de herders ken om ze te overhandigen voor het oordeel. En Ik zal zien wat ze doen, of ze zich houden aan mijn bevel waarmee ik hun geboden heb, of niet.
89.64 Maar ze moeten het niet weten, en u moet dit niet aan hen tonen, maar schrijft het slechts op tegen elke individu in zijn tijd, alles wat de herders vernietigen, en breng het allemaal tot mij.”
89.65 En ik keek totdat deze herders hen hoedden op hun tijd, en zij begonnen hen te doden en meer dan hen werd bevolen om te vernietigen, en zij gaven die schapen (de Hebreeën) in de handen van de leeuwen (de Assyriërs).
89.66 En de leeuwen en de tijgers verslonden en verzwolgen de meerderheid van de schapen (de Hebreeën), en de wilde zwijnen aten met hen mee, en de toren (tempel) staken ze in brand en sloopten dat huis.
89.67 En ik was erg verdrietig over die toren (tempel), omdat dat huis van de schapen was afgebroken, en daarna, was ik niet in staat om te zien of deze schapen in dat huis gingen.
89.68 En de herders en hun begeleiders gaven die schapen (de Hebreeën) over aan alle dieren (naties), zodat ze hen zouden kunnen verslinden. Elk van hen op zijn tijd ontving een exact aantal, en voor elk van hen, de een na de ander, werd opgeschreven in een boekrol hoeveel van hen werden vernietigd.
89.69 En over elke dode, meer dan was voorgeschreven om te worden vernietigd, begon ik te huilen en heel veel te klagen, vanwege deze schapen (Hebreeën).
89.70 En ook zag ik in het visioen, hoe iemand elke dag schreef, hoe hij opschreef een ieder die werd verwoest door die herders. En hij bracht dit en presenteerde de hele boekrol aan de Elohim van de schapen, alles wat ze hadden gedaan en alles wat elk van hen had laten verdwijnen, en alles wat ze hadden gedaan om te vernietigen.
89.71 En de rol werd voorgelezen voor het aangezicht van de Elohim van de schapen, en hij nam de boekrol in zijn hand, las, en verzegelde dien, en legde het neer.
89.72 En daarna zag ik hoe de herders hoedden voor twaalf uur, en drie van die schapen (Ezra, Haggai, Zacharia) keerden terug (overblijfsel na de ballingschap), ze kwamen en begon op te bouwen alles wat naar beneden was gevallen van dat huis, maar de wilde zwijnen (Samaritanen) hinderden hen, zodat ze niet verder konden.
89.73 En ze begonnen opnieuw te bouwen, als voorheen, en als ze de toren oprichtten, en het werd genoemd de hoge toren (de tweede tempel). En zij plaatsten een tafel in de toren (de tweede tempel), maar alle brood erop was onrein en niet zuiver.
89.74 En naast dit alles waren de ogen van deze schapen verblind, zodat ze niet konden zien, en hun herders eveneens niet. En er werden er nog meer van hen overhandigd voor de ondergang, en ze vertrapten de schapen (de Hebreeën) met hun voeten en verslonden hen.
89.75 Maar de Elohim van de schapen (Yahuah) bleef nog steeds daar, totdat alle schapen verstrooid waren, en Hij hen had vermengd en zij zich niet konden redden uit de handen van de dieren (naties).
89.76 En de degene die schreef in de boekrol, bracht het naar voren, liet het zien, en las er uit in de nabijheid van de Elohim van de schapen. En hij smeekte Hem namens hen, en een verzocht Hem als hij Hem al de daden toonde van hun herders en getuigde voor Hem tegen alle herders.
89.77 En hij nam de rol, zette die voor Hem neer, en ging uit.
90.1 En ik keek tot het moment dat vijfendertig herders de schapen hadden gehoed op dezelfde manier, elk afzonderlijk, ze allen hun tijd volbrachten zoals de eerste. En anderen ontvingen ze in hun handen om ze te hoeden op hun tijd, ieder herder in zijn eigen tijd.
90.2 En daarna zag ik in het visioen, al de vogels van de hemel komen: de adelaars, de gieren, en de wouwen, en de raven (Syriërs). Maar de adelaars (Romeinen) leidden alle vogels, en zij begon de schapen te eten, de ogen uit pikken, en hun vlees te verslinden.
90.3 En de schapen (de Hebreeën) schreeuwden het uit, omdat de vogels hun vlees aten. En ik schreeuwde het uit en klaagde in mijn slaap, vanwege die herder die de schapen (de Hebreeën) hoedde.
90.4 En ik keek toe, totdat de schapen (de Hebreeën) werden verslonden door die honden, en door de arenden (Romeinen), en door de wouwen, en ze lieten hen noch vlees, noch de huid, noch pees, totdat alleen nog hun botten over waren. En hun botten vielen op de grond en de schapen (Hebreeën) werden weinig in getal.
90.5 En ik keek tot het moment dat drieëntwintig herders hadden gehoed, en ze voltooiden dit, een ieder op zijn tijd, achtenvijftig keer.
90.6 En kleine lammeren werden geboren uit die witte schapen, en ze begonnen hun ogen te openen om te zien, en te huilen om de schapen (de Hebreeën).
90.7 Maar de schapen (de Hebreeën) huilden niet over hen, en luisteren niet naar wat zij tot hen zeiden, maar waren zeer doof, en hun ogen waren extreem en overdreven verblind.
90.8 En ik zag in het visioen hoe de raven zich stortten op die lammeren, en ze namen een van die lammeren (Johannes de Doper), en scheurden het schaap in stukken en verslonden het.
90.9 En ik keek tot er horens kwamen op die lammeren, maar de raven sloegen hun hoorns naar beneden. En ik keek tot er een grote hoorn (de Messias) groeide op een van deze schapen (de Hebreeën), en hun ogen werden geopend.
90.10 En hij keek naar hen en hun ogen waren geopend. En hij riep tot de schapen (de Hebreeën), en de rammen zagen het, en ze renden allemaal naar Hem.
90.11 En naast dit alles, die adelaars (de Romeinen), gieren, raven, en de wouwen, verscheurden nog steeds de schapen (de Hebreeën) in stukken, en vlogen op hen en verslonden hen. En de schapen (de Hebreeën ) waren stil, maar de rammen klaagden en huilden het uit.
90.12 En die raven streden en vochten met hem (de Messias), en wilde zijn hoorn wegvagen, maar ze konden haar niet overweldigen.
90.13 En ik keek naar hen totdat de herders en de arenden (Romeinen), en die gieren, en de wouwen, kwam en riepen tot de raven, dat zij de hoorn van die ram (de Messias) in stukken mochten slaan. En ze vochten en streden met hem, en het vocht met hen en riep het uit, zodat hulp zou kunnen komen tot hem.
90.14 En ik keek naar die man, die de namen van de herders opschreef en hen bracht voor de Elohim van de schapen (Yahuah), en kwam, en hij hielp de Ram (de Messias) en toonde het alles; zijn hulp kwam naar beneden.
90.15 En ik keek totdat de Elohim van de schapen (Yahuah) tot hen kwam in woede, allen die hem zagen vluchtten, en ze vielen allemaal in het duister voor het aangezicht van Hem.
90.16 Alle adelaars (Romeinen) en gieren en raven en wouwen, verzamelde Hij bij elkaar en bracht met hen al de wilde schapen, en allen kwamen bij elkaar en ze hielpen elkaar om de hoorn van de Ram (de Messias) in stukken te breken.
90.17 En ik keek naar de man die de boekrol schreef op bevel van de Elohim, totdat hij de boekrol van de vernietiging opende die de laatste twaalf herders hadden gemaakt (de christelijke jaartelling ????). En hij toonde voor de Elohim van de schapen (Yahuah), dat zij er zelfs meer hadden vernietigd dan die vóór hen hadden gedaan.
90.18 En ik keek totdat de Elohim van de schapen (Yahuah) tot hen kwam en zijn staf van woede nam en op de aarde sloeg (de terugkeer van de Messias). En de aarde werd opgesplitst. En alle dieren, en de vogels van de hemel vliedden van die schapen en zonken in de aarde, en die sloot zich over hen.
90.19 En ik keek totdat een groot zwaard werd gegeven aan de schapen (de Hebreeën). En de schapen (de Hebreeën) gingen uit tegen alle wilde dieren om ze te doden. En al de dieren en vogels van de hemel vluchtten voor hen.
90.20 En ik keek tot er een troon werd opgericht in het aangename land en de Elohim van de schapen (Yahuah) er op zat. En zij namen al de verzegelde rollen en opende de boekrollen voor het aangezicht van de Elohim van de schapen (Yahuah).
90.21 En de Elohim riep de mannen, de eerste zeven witte, en beval hen om voor Hem te brengen de eerste ster (Azazel), die de sterren voorging wiens intieme delen waren als van paarden, en brachten ze allen voor het aangezicht van Hem.
90.22 En Hij zeide tot de man die schreef voor het aangezicht van Hem, die een van de zeven witten was. Hij zei tegen hem: “Neem die zeventig herders, aan wie ik de schapen overgaf, en die, op hun eigen gezag er meer doodden dan ik hun geboden heb.”
90.23 En ik zag ze allemaal gebonden, en ze stonden allemaal voor Hem.
90.24 En het vonnis werd gegeven, eerst voor de sterren (de Wachters), en zij werden geoordeeld en schuldig bevonden, en zij gingen naar de plaats van verdoemenis en werden geworpen in een diepe plek vol vuur en vol pilaren van vuur.
90.25 En die zeventig herders werden beoordeeld en schuldig bevonden, en ook zij werden geworpen in die afgrond van vuur.
90.26 En ik zag in die tijd hoe een soortgelijke afgrond werd geopend in het midden van de aarde, die was vol met vuur, en zij brachten de blinde schapen en ze waren allemaal veroordeeld en schuldig bevonden, en geworpen in die afgrond van vuur en ze verbrandden. En die afgrond was in het zuiden van dat huis.
90.27 En ik zag die schapen verbranden en hun botten verbrandden.
90.28 En ik stond op om te kijken, totdat Hij dat oude huis (de aarde) opgevouwen had, en alle pijlers verwijderd, en alle balken en ornamenten van dat huis (de aarde) daarbij werden opgevouwen. En ze verwijderden het en zetten het in een plaats in het zuiden.
90.29 En ik keek totdat de Elohim van de schapen (Yahuah) een nieuw huis bracht, groter en
hoger dan de eerste en hij zette het op de plek van de eerste die was opgevouwen. En al haar pilaren waren nieuw, en de ornamenten waren nieuw en groter dan die van het eerste, de oude die was verwijderd. En de Elohim van de schapen (Yahuah) was in het midden ervan.
90.30 En ik zag al de schapen die werden achtergelaten, en alle dieren van de aarde, en al de vogels van de hemel die neervielen en die schapen aanbidden, en smeekten en gehoorzamen ze in ieder bevel.
90.31 En hierna waren deze drie gekleed in het wit en ze hadden mij vastgehouden bij mijn hand, degenen die mij het eerst hadden gebracht. Zij, met de hand van die ram (The Messiah) hield me ook vast, nam me op, en legde me neer in het midden van die schapen voordat het vonnis werd uitgesproken.
90.32 En die schapen waren allemaal wit en hun wol dik en puur.
90.33 En al degenen die waren verwoest en verstrooid, en alle wilde dieren, en al de vogels van de hemel verzamelden zich in dat huis, en de Elohim van de schapen (Yahuah) verheugde zich zeer, want ze waren allemaal goed, en waren teruggekeerd naar Zijn huis.
90.34 En ik keek tot ze dat zwaard hadden neergelegd, dat was gegeven aan de schapen, en zij brachten het terug in zijn huis, en het was verzegeld voor het aangezicht van de Elohim. En alle schapen werden opgesloten in dat huis, maar het kon hen niet bevatten.
90.35 En de ogen van allen van hen werden geopend, en zij zagen het goede, en er was niet een onder hen die niet zien kon.
90.36 En ik zag dat het huis groot, breed, en uitzonderlijk vol was.
90.37 En ik zag hoe een witte stier werd geboren, en zijn horens waren groot, en alle wilde dieren en alle vogels van de hemel waren er bang voor, en smeekten het voortdurend.
90.38 En ik keek totdat al hun soorten werden veranderd en zij allen witte stieren werden. En de eerste onder hen was een wilde os. En die wilde os was een groot dier en had grote zwarte hoorns op zijn kop. En de Elohim van de schapen (Yahuah) verheugde zich over hen, en over al de stieren.
90.39 En ik lag te slapen in het midden van hen en ik werd wakker en zag alles.
90.40 En dit is het visioen die ik zag, terwijl ik sliep, en toen ik wakker werd, zegende ik de Elohim van gerechtigheid, en gaf eer aan Hem.
90.41 Maar na deze weende ik bitter en mijn tranen waren niet stoppen totdat ik het niet meer kon verdragen. Als ik keek, stroomden ze als gevolg van wat ik zag, want alles zal gebeuren en worden voldaan, en al de daden van de mensen, in de volgorde, zoals werd getoond voor mij.
90.42 Die avond herinnerde ik me mijn eerste droom, en juist daardoor huilde ik, en werd verstoord, omdat ik had gezien dit visioen.
Opmerkingen bij Sectie 19: Profetie van de tien weken
Hier in 93.2 stelt Henoch dat de bron van de profetie de Wachters zijn, en de Tabletten in de hemel. De datums die ik heb gegeven zijn uiteraard zeer bij benadering tot aan Mozes, maar het lijkt redelijk dat er een zeer lange tijd zit tussen Noach en Abraham.
Opmerking editor: Deze schrijver heeft geen juist bijbels beeld, hij heeft het in het schema over de ijstijd. Let er op dat de schepping zoals wij die kennen, nu iets meer dan zes duizend jaar oud is en de hele geschiedenis in tien perioden is opgedeeld.
De tiende week valt in de zevende periode, wat dus ook het zevende duizendtal jaren kan zijn, dus nu aanbreekt: de 'Aioon' van de rust in de tiende week.
Sectie 19: PROFETIE VAN DE TIEN WEKEN
91.1 Nu, mijn zoon Methusalem, roep al je broers voor mij, en verzamel alle kinderen van uw moeder. Want een stem roept mij, en een geest is uitgestort over mij, opdat ik u tonen zal wat er allemaal op u gaat komen voor altijd.
91.2 Vervolgens ging Methusalem naar zijn broers en riep hen en verzamelde al zijn familieleden.
91.3 En hij sprak over gerechtigheid tot al zijn zonen, en zei: “Hoor, mijn kinderen, naar al de woorden van uw vader, en luister goed naar de stem van mijn mond, want ik zal getuigen en tot u spreken, mijn geliefden. Heb de oprechtheid lief en wandel daarin!
91.4 Doe niet of je oprechtheid betracht met een bedrieglijk hart, en verbind je daarmee niet met een bedrieglijk hart, maar wandel in gerechtigheid mijn kinderen en het zal u leiden op de goede paden, en gerechtigheid zal uw metgezel zijn.
91.5 Want ik weet dat de toestand van onrecht zal blijven bestaan op aarde, en een grote straf zal worden uitgevoerd over de aarde, en een einde zal worden gemaakt aan alle ongerechtigheid. Het zal worden afgesneden bij haar wortels en haar hele gebied zal voorbijgaan.
91.6 Afdwaling zal weer volledig terugkomen op de aarde, en al de daden van ongerechtigheid en de daden van onderdrukking en ongerechtigheid zullen zegevieren voor een tweede keer.”
[ 91.7-91.19 zie na 93.10 ]
92.1 Geschreven door Henoch de schrijver, deze complete wijsheid en onderwijzing geprezen door alle mannen van gerechtigheid op de hele aarde. En voor al mijn zonen, die op aarde zijn. En voor de toekomstige generaties die gerechtigheid en vrede zullen beoefenen.
92.2 Laat uw geest niet bedroefd zijn door de tijden, omdat de Heilige en Verheven Ene dagen heeft aangewezen voor alle dingen.
92.3 En de rechtvaardige zal oprijzen uit de slaap, zal opstaan en ze zullen wandelen op het pad van gerechtigheid, en in al zijn wegen, zijn reizen zal zijn in eeuwige goedheid en barmhartigheid.
92.4 Hij zal barmhartigheid betonen aan de rechtvaardige mens en hem geven de eeuwige oprechtheid, en hem kracht geven. Hij zal leven in goedheid, en rechtvaardigheid, en ze zullen wandelen in het eeuwige licht.
92.5 Dan zal de zonde worden vernietigd in de duisternis, voor eeuwig, en vanaf die dag zal het nooit meer gezien worden.
93.1 En hierna begon Henoch te spreken over de boekrollen:
93.2 Henoch zei: “Met betrekking tot de zonen van gerechtigheid, en met betrekking tot de uitverkorenen van de wereld, en over het planten van de gerechtigheid en oprechtheid, zal ik deze dingen tot u spreken, en hen aan u bekend maken, mijn kinderen. Ik, Henoch, volgens hetgeen mij verscheen in de hemelse visioenen, en wat ik weet uit de woorden van de heilige engelen, en het begrip over de Tafelen van de hemel.”
93.3 Toen begon Henoch te spreken over de boekrollen, en zei: “Ik werd als de zevende geboren, in de eerste week, toen recht en gerechtigheid nog steeds voortduurden.
93.4 Maar na mij, in de tweede week, zal groot onrecht ontstaan, en het bedrog zal opstaan. En daarin zal opkomen het eerste Einde, en een man zal worden gered. Nadat dit is afgelopen, zal de ongerechtigheid weer groeien, en Hij zal een wet maken voor de zondaars.
93.5 Dan, na deze, in de derde week, aan het einde, zal een man worden gekozen als de Plant van het Rechtvaardige Oordeel, en na hem zal de Plant van gerechtigheid voor eeuwig komen.
93.6 En daarna, in de vierde week, aan het einde daarvan, zullen visioenen van de rechtvaardige en de heilige worden gezien, en een wet voor alle generaties, en een Huis zal voor hen gemaakt worden.
93.7 En daarna, in de vijfde week, aan het einde, zal er een Huis van Glorie en Soevereiniteit voor altijd gebouwd worden.
93.8 En daarna, in de zesde week, zullen al diegenen die er wonen worden verblind. En de harten van allen met gebrek aan wijsheid zullen verzinken in Yahuahdeloosheid. En in die staat zal een man opstaan, en aan het einde zal het Huis van de Soevereiniteit worden verbrand met vuur. En daarin zal het hele ras van de uitverkorenen worden verspreid.
93.9 En daarna, in de zevende week, zal er een rebelse generatie ontstaan. En hun daden zullen vele zijn, maar al de daden zullen opstandig zijn.
93.10 En op het einde, zal de uitverkoren Rechtvaardige, vanuit de Eeuwige Plant der gerechtigheid worden gekozen, aan wie zeven delen van wijsheid worden gegeven, betreffende zijn hele schepping.
91.7 Maar wanneer de ongerechtigheid, zonde, Yahuah’slastering, vijandigheid, en allerlei kwade daden zich vermeerderen, en als opstandigheid, boosheid, en onreinheid vermeerderen, zal er een grote straf komen uit de hemel over al deze. En de Heilige Elohim zal komen in toorn en in grimmigheid, om een oordeel uit te voeren op de aarde.
91.8 In die dagen zal het wangedrag worden afgesneden bij de wortel, de wortels van ongerechtigheid, samen met het bedrog, zal het worden vernietigd van onder de hemel.
91.9 En al de afYahuahen van de volken zullen worden weggedaan, hun torens zullen worden verbrand in het vuur, en zij zullen worden verwijderd van de hele aarde. En zij zullen worden afgebroken in het oordeel van vuur, en worden vernietigd in woede, in het strenge oordeel dat voor eeuwig is.
91.10 En de rechtvaardige zal oprijzen uit de slaap, en de wijsheid zal opstijgen en zal aan hen gegeven worden.
91.11 Hierna zullen de wortels van ongerechtigheid worden afgesneden en het zwaard zal de zondaars vernietigen. De Yahuah’slasteraars zullen worden afgesneden, in iedere plaats zal de Yahuah’slastering vernietigd worden door het zwaard.
91.12 En daarna zal er weer een week zijn, de achtste, die van de gerechtigheid, en een zwaard zal worden gegeven op dat moment, zodat de Rechtvaardige een oordeel kan uitvoeren op de onrechtvaardigen, en de zondaars zullen worden overgedragen in de handen van de rechtvaardigen.
91.13 En aan het einde daarvan, zullen zij huizen verwerven vanwege hun gerechtigheid, en een huis zal worden gebouwd voor de Grote Koning in Elohimlijkheid, voor altijd.
91.14 En daarna, in de negende week, zal een rechtvaardig oordeel worden geopenbaard aan de gehele wereld. En alle daden van de Yahuahdelozen zullen verdwijnen vanover de hele aarde. En de wereld zal opgeschreven worden ter vernietiging, en alle mensen zullen kijken naar het Pad van Oprechtheid.
91.15 Dan, na deze, in de tiende week, in het zevende deel, zal er een eeuwig oordeel worden uitgevoerd op de Wachters en de Grote Eeuwige Hemel die zal voortkomen uit het midden van de engelen.
91.16 De eerste hemel zal verdwijnen en voorbij gaan en een nieuwe hemel zal verschijnen, en al de machten van de hemel zal voor altijd schijnen, met zeven keer het licht.
91.17 Na deze zullen er vele weken zijn zonder telling, voor eeuwig, in goedheid en in oprechtheid. En vanaf dan zal de zonde nooit meer worden vermeld.
91.18 En nu zeg ik u, mijn kinderen, en toon u de paden der gerechtigheid, en de paden van de overtreding. En ik zal het opnieuw tonen, zodat u kunt weten wat er komen gaat.
91.19 Nu luister, mijn kinderen, wandel in de paden der gerechtigheid en niet in de paden van wangedrag, omdat al diegenen die wandelen op het pad van ongerechtigheid, voor altijd zullen vernietigd worden.
93.11 Want is er een man die de stem van de Heilige kan horen en niet angstig zijn? En wie is er die kan denken met Zijn gedachten? En wie is er die kan kijken naar al het werk van de hemel?
93.12 En hoe zal er iemand zijn die de werken van de hemel kan begrijpen, en die een ziel ziet, of een geest, en erover vertellen, of opstijgen en al hun uiteinden zien en ze begrijpen, of iets maken als deze?
93.13 En is er een man die de lengte en breedte van de aarde zal kennen? En aan wie zijn al de afmetingen zijn getoond?
93.14 Of is er een man die de lengte van de hemel weet, wat de hoogte is, en wat het vaststelt, en hoe groot het aantal sterren is, en waar alle lichten zijn in hun rust?
Opmerkingen bij Sectie 20: Henochs boodschap van begeleiding
Dit is geestelijke begeleiding van Henoch, gebaseerd op de leer van de Wachters. De boodschap is gericht op zijn familie, en de toekomstige generaties, en betreft het belang van het vermijden van zonde in je leven.
De boodschap is ook gericht op het versterken van de geesten van mensen die lijden in moeilijke tijden, en Henoch benadrukt dat Yahuah zich rechtvaardig zal bezighouden met iedereen op de afgesproken tijd.
Dicht bij het einde van dit deel (104.11) moedigt Henoch de mensen aan zoals ik, die later komen en zijn boek kopiëren in andere talen, om het zorgvuldig en precies te doen. Ik heb mijn best gedaan om het te doen.
Sectie 20: HENOCH’S BOODSCHAP VAN BEGELEIDING
94.1 Nu zeg ik u, mijn kinderen, liefde en gerechtigheid wandelen daar in, want de paden van de gerechtigheid zijn waardig om te volgen, maar de paden der ongerechtigheid zullen snel worden vernietigd en verdwijnen.
94.2 En voor bepaalde mensen van een toekomstige generatie zullen de paden van onrecht en dood geopenbaard worden, en zij zullen zich daarvan weg houden en deze niet volgen.
94.3 Nu zeg ik tegen u, de rechtvaardigen: Wandel niet op de slechte paden, of in wangedrag, of op de paden van de dood, en kom niet in de buurt om u daar te vestigen, of u kunt worden vernietigd
94.4 Maar zoek en kies voor uzelf de gerechtigheid, en een leven dat aangenaam is en wandel op de paden van vrede, zodat u kunt leven en bloeien.
94.5 En houd mijn woorden stevig in de gedachten van uw hart, en laat ze niet worden weggewist vanuit uw hart, want ik weet dat zondaars de mensen zullen verleiden om de wijsheid te verlaten, en dat er geen plaats gevonden zal worden voor dezen, en de verleiding zal op geen enkele manier afnemen.
94.6 Wee degenen die aan onrecht en bedrog bouwen, want zij zullen snel worden afgebroken en men zal geen vrede hebben.
94.7 Wee degenen die hun huizen bouwen in zonde, want hun hele fundering zal worden afgebroken, en door het zwaard zullen zij vallen, en zij die zich goud en zilver verwerven, dat zal snel worden vernietigd in het oordeel.
94.8 Wee u, gij rijken, want u hebt vertrouwd op uw rijkdom, maar u zult van uw rijkdom gescheiden worden, u die niet denkt aan de Allerhoogste in de dagen van uw rijkdom.
94.9 U hebt Yahuah’slastering gepleegd, en ongerechtigheid, en bent klaar voor de dag van de uitgieten van het bloed, en voor de dagen van duisternis, en voor de dag van het grote oordeel.
94.10 Ik zeg dit en maak het u bekend, dat Hij die u geschapen heeft, u zal laat vallen, en over uw val zal geen genade zijn, maar uw schepper zal zich verheugen in uw ondergang.
94.11 Uw gerechtigheid in die dagen zal een verwijt worden aan de zondaars en de Yahuahdelozen.
95.1 Och, dat mijn ogen een regenwolk was, zodat ik over u zou kunnen huilen en mijn tranen vergieten als regen, zodat ik zou kunnen uitrusten van het verdriet van mijn hart!
95.2 Wie gaf u toestemming om haat en slechtheid in praktijk te brengen? Moge een oordeel komen over u, zondaars!
95.3 Wees niet bang voor de zondaars, gij rechtvaardige, de Elohim zal ze overleveren in uw handen, zodat u een oordeel over hen kunt uitvoeren zoals u dat wenst.
95.4 Wee u, die vervloeking spreekt die u niet terug kunt nemen. Genezing zal ver weg blijven van u vanwege uw zonde.
95.5 Wee u, die uw buren terugbetaalt met kwaad, want u zult worden terugbetaald op basis van uw daden.
95.6 Wee u, liegende getuigen, en voor degenen die de ongerechtigheid afwegen, want u zult snel worden vernietigd.
95.7 Wee u, gij zondaars, omdat u de rechtvaardigen vervolgt, u zelf zult worden overgeleverd en vervolgd, u mannen van ongerechtigheid, en hun juk zal zwaar op u zijn.
96.1 Wees hoopvol gij rechtvaardige, want de zondaars zullen snel worden vernietigd voor u, en u zult de macht over hen hebben, zoals u dat wenst.
96.2 En in de dagen van de verdrukking van de zondaars, zullen uw jonge mensen opstaan als arenden, en uw nest zal hoger zal zijn dan dat van de gieren. U gaat omhoog, en net als dassen, voert het u in de spleten van de aarde en de kloven der steenrotsen, voor altijd, voor de wetteloze, maar zij zullen zuchten en huilen vanwege u, als berggeiten.
96,3 En wees niet bang, u die hebt geleden, want u krijgt genezing, en een helder licht zal schijnen over u, en u zult de Stem van Rust uit de hemel horen.
96.4 Wee u, gij zondaars, voor wie uw rijkdom u rechtvaardig liet schijnen, maar uw hart bewijst dat u zondaars bent. Dit woord zal een getuigenis tegen u zijn, als een herinnering van uw slechte daden.
96.5 Wee u, die het beste van de tarwe verslindt, en het beste drinkt van het water, en de nederige door uw kracht vertrapt.
96.6 Wee u, die de hele tijd water drinkt, want u zult snel terugbetaald worden, en uitgeput, en droog worden, want u hebt de bron van het leven verlaten.
96.7 Wee u, die onrecht doet, en bedrog pleegt, en Yahuah’slastering, het zal een herinnering zijn van het kwaad tegen u.
96.8 Wee u, gij krachtige, die de rechtvaardige onderdrukt met macht, want de dag van uw vernietiging zal komen. In die tijd zullen veel goede dagen komen voor de rechtvaardigen in de dag van uw oordeel.
97.1 Geloof, rechtvaardige, dat de zondaars een object van schaamte zullen worden en zullen worden vernietigd op de dag des oordeels.
97.2 Het zal u bekend worden, zondaars, dat de Allerhoogste zich uw verderf herinnert en dat de engelen zich verheugen over uw vernietiging.
97.3 Wat gaat u doen, gij zondaars, en waarheen zult u vluchten op die dag des oordeels, wanneer u hoort het geluid van het gebed van de rechtvaardige?
97.4 Maar u zult niet zijn als zij tegen wie dit woord een getuigenis zal zijn: “U hebt u gesteld bij de zondaars”
97.5 En in die dagen zal het gebed van de heilige voor het aangezicht van de Elohim zijn, en voor u komt de dag van uw oordeel.
97.6 En de woorden van uw ongerechtigheid zullen worden voorgelezen voor de Grote en de Heilige, en uw gezicht zal blozen van schaamte, en elke daad die is gebaseerd op ongerechtigheid zal worden afgewezen.
97.7 Wee u, gij zondaars, die in het midden van de zee leeft, of op droge grond, hun geheugen zal schadelijk voor u zijn.
97,8 Wee u die goud en zilver kopen, maar niet de gerechtigheid, en zeggen: “We zijn heel rijk en hebben bezittingen, en hebben verworven alles wat we ons wensten.
97.9 En nu laten we doen wat we van plan waren, want we hebben zilver verzameld en onze magazijnen gevuld, zo veel als het water zijn de dienaren in onze huizen.”
97.10 En net als het water zal uw leven wegstromen, want uw rijkdom zal niet bij u blijven, maar zal snel van u verdwijnen, want u hebt alles verworven in ongerechtigheid en u zult aan grote afwijzing overgegeven worden.
98.1 Nu zweer ik het u, de wijze, en de dwaze, dat u veel dingen zult zien op de aarde.
98.2 Voor u mannen, zullen er meer versieringen zijn voor uzelf dan een vrouw, en meer gekleurde kledingstukken dan een meisje, gekleed in soevereiniteit, en in de majesteit en kracht, zilver, goud, purper, en eer, terwijl voedsel zal worden uitgestort als water.
98.3 Hierdoor zullen zij noch kennis, noch wijsheid bezitten. En door dit bezit, zullen ze worden vernietigd, samen met hun bezittingen, en met al hun glorie en hun eer. In schaamte en in slachting, en in grote armoede zal hun geest worden geworpen in de vurige oven.
98.4 Ik zweer het u, gij zondaars, dat als een berg niet tot een slaaf zal worden, noch een heuvel een dienstmaagd van een vrouw, de zonde is net verzonden naar de aarde, maar de mens heeft die zelf gemaakt. En zij die ze begaan zullen worden onderworpen aan een grote vloek.
98.5 Onvruchtbaarheid is niet gegeven aan een vrouw, maar vanwege de daden van haar hand is het dat ze sterft zonder kinderen.
98.6 Ik zweer het u, u zondaars, door de Heilige en Grote-Ene, dat al uw slechte daden zijn geopenbaard in de hemel en dat uw onrecht nooit is bedekt of verborgen.
98.7 En denk niet in je geest, noch zeg het in uw hart, dat u het niet weet of niet ziet, elke zonde is opgeschreven van elke dag, in de hemel voor het aangezicht van de Allerhoogste.
98.8 Van nu af aan weet u dat al uw wandaden die u doen zult, zullen worden opgeschreven elke dag, tot de dag van uw oordeel.
98.9 Wee u, u dwazen, want u zult worden vernietigd door uw dwaasheid. En u luistert niet naar de wijze, en het goede zal niet over u komen.
98.10 En weet nu dat u klaar bent voor de dag van vernietiging. En hoop niet dat u zult leven, u zondaars, maar eerder dat u zult gaan sterven, voor u is er geen losgeld. U bent klaar voor de dag van het grote oordeel en voor de dagen van verdrukking en grote schande voor uw geest.
98.11 Wee u, u die koppig van hart bent, die het kwade doet en bloed eet, vanwaar hebt u goede dingen om te eten en te drinken en om voldaan te worden? Van alle goede dingen die onze Elohim, de Allerhoogste in overvloed heeft geplaatst op de aarde. Daarom zult u geen vrede kennen.
98.12 Wee u die graag daden van ongerechtigheid doet. Waarom hebt u hoop voor goedheid voor uzelf? Weet dat u in de handen van de rechtvaardigen wordt gegeven, en zij zullen uw keel doorsnijden en u doden, en men zal niet genadig voor u zijn.
98.13 Wee u, die zich verheugt in het kwellen van de rechtvaardigen, de graven zullen niet worden gegraven voor u.
98.14 Wee u die de woorden van de rechtvaardige als leeg verklaren, voor u is geen hoop meer op leven.
98.15 Wee u die valse woorden schrijft, en woorden van de Yahuahdelozen, want zij schrijven hun leugens, zodat mensen ze kunnen horen en doorgaan met hun dwaasheid. En ze hebben geen vrede, maar zullen plotseling sterven.
99.1 Wee u die Yahuahdeloze daden doet en de valse woorden loven en prijzen, u zal worden vernietigd en geen goed leven hebben.
99.2 Wee u, die de woorden van waarheid veranderen, en die de eeuwige wet vervormen, en zichzelf rekenen als zonder zonde te zijn. Zij zullen onder de voeten vertrapt worden op de grond.
99.3 In die dagen, maak u klaar, rechtvaardigen, om uw gebeden omhoog te zenden als een herinnering, en leg ze voor als een getuigenis voor de engelen, opdat zij de zonde van de zondaars voorleggen aan de Allerhoogste als een herinnering.
99.4 In die dagen zullen de volken in de verwarring worden gegooid en de volken van de naties zullen oprijzen op de dag van vernietiging.
99.5 In die dagen zullen de vrouwen zwanger worden en hun baby’s aborteren en hen uit hun midden wegdoen, zodat hun kinderen door hen zullen omkomen: ja, zij zullen afzien van hun kinderen (die nog steeds) zuigelingen zijn, en niet terugkeren naar hen, en zullen zich niet ontfermen over hun geliefden.
99.6 En nogmaals, ik zweer het u, zondaars, dat de zonde klaar is voor de dag van onophoudelijk bloedvergieten.
99.7 En ze aanbidden stenen, en sommige gesneden beelden van goud en zilver, en van hout en klei. En sommigen, zonder kennis, aanbidden de onreine geesten en demonen, en zelfs de tempels zelf. Maar geen hulp wordt van hen verkregen.
99.8 En zij zullen in de Yahuahdeloosheid verzinken als gevolg van de dwaasheid van hun hart en hun ogen zullen verblind zijn door de angst van hun hart, en door de visie van hun ambities.
99.9 Door middel van deze dingen zullen ze Yahuahdeloos en bang zijn, want ze vergezellen al hun daden met leugens, en aanbidden stenen, en zij zullen worden vernietigd op hetzelfde moment.
99.10 In die dagen zullen zalig zijn zij die instemmen met de woorden van wijsheid, en het begrijpen, en de wegen van de Allerhoogste volgen, en lopen op het pad van gerechtigheid, en niet Yahuahdeloos handelen met de Yahuahdelozen, voor de rechtvaardigen zal er redding zijn.
99.11 Wee u, die het kwade uitbreiden naar uw buren, want u zult worden gedood in de Sjeool.
99.12 Wee u, die fundamenten leggen van zonde en bedrog, en die leiden tot verbittering op de aarde, want daarom zal een einde worden gemaakt aan hen.
99.13 Wee u, die uw huizen laten bouwen met de arbeid van anderen, en al hun bouwmaterialen zijn de stokken en stenen van de zonde, ik zeg u: “U zult geen vrede hebben.”
99.14 Wee degenen die de maat weigeren, en de eeuwige erfenis van hun vaderen, en de oorzaak zijn dat hun ziel de fout gaat volgen, want zij zullen geen rust hebben.
99.15 Wee degenen die onrecht doen en het verkeerde helpen, hun buren doden tot op de dag van het grote oordeel. Want Hij zal uw Elohimlijkheid afbreken.
99.16 U vult uw harten met kwaad, en prikkelt de geest van Zijn boosheid, opdat Hij u allen vernietigt met het zwaard. En al de rechtvaardigen en heiligen onthouden uw zonde.
100.1 En in die dagen, en op een plek, zullen vaders en zonen elkaar aanvallen, en broeders zullen samen vallen in de dood, tot hun bloed vloeit alsof het een beek is.
100.2 Want een man zal niet in genade zijn hand weghouden van zijn zonen, noch van zijn zoons zonen, om hen te doden. En de zondaar zal zijn hand niet weghouden van zijn vereerde broer, van zonsopgang tot zonsondergang zullen zij elkaar vermoorden.
100.3 Het paard zal lopen tot aan haar borst in het bloed van de zondaars en de wagen zal verzinken in haar hoogte.
100.4 En in die dagen zullen de engelen naar beneden komen in de verborgen plaatsen, en op een plaats alle mensen verzamelen die hebben geholpen in de zonde, en de Allerhoogste zal opstaan op die dag om een groot oordeel uit te voeren over alle zondaars.
100.5 En hij zal bewakers stellen van heilige engelen, over alle rechtvaardigen en heiligen, en zij zullen hen bewaken, zoals een oogappel, tot er een einde is gemaakt aan alle kwaad en alle zonde. En, zelfs als de rechtvaardigen slapen een lange slaap, hebben ze niets te vrezen.
100.6 En de wijzen zullen de waarheid zien, en de zonen van de aarde zullen al de woorden van dit boek begrijpen, en zij zullen weten dat hun rijkdom niet in staat zal zijn om hen te redden of hun zonde omver te werpen.
100.7 Wee u, gij zondaars, als u de rechtvaardigen teistert op de dag van de ernstige benauwdheid, en hen verbrandt met vuur, dan wordt u terugbetaald op basis van uw daden.
100.8 Wee u, gij perverse van hart, die kijkt om kwaad te bedenken, er zal vrees over u komen en er is niemand die u zal helpen.
100.9 Wee u, gij zondaars, voor een spreken van de woorden van uw mond, en voor een verslag van de daden van uw handen die ze Yahuahdeloos begaan hebben. U zult branden in de laaiende vlammen van het vuur.
100.10 En weet nu dat de engelen in de hemel zullen vragen naar uw daden, van de zon en de maan en de sterren, naar uw zonden, want op aarde voerde u een oordeel uit over de rechtvaardigen.
100.11 En al de wolken en mist en dauw en regen zullen getuigen tegen u zijn, want zij zullen worden terug gehouden van u, zodat zij niet over u komen, en zij zullen nadenken over uw zonden.
100.12 En nu geef geschenken aan de regen, zodat het u niet mag worden onthouden om te vallen op u, en zodat de dauw, als het goud en zilver van u heeft aanvaard, mag neerdalen
100.13 Als het ijs en sneeuw, met hun koude, en al de sneeuwstorm met hun kwellingen op u vallen. In die dagen, zult u niet in staat zijn om voor hen te staan.
101.1 Overweeg hemel, alle zonen van de hemel, en al het werk van de Allerhoogste, en vrees Hem, en doe nooit kwaad in het aangezicht van Hem.
101.2 Als Hij de vensters van de hemel sluit en de regen en de dauw onthoudt, zodat het niet op de aarde valt, vanwege u, wat gaat u doen?
101.3 En als Hij zijn toorn over u stuurt, en over al uw daden, zult u Hem niet bidden? Voor u spreken de trots en hardheid tegen zijn gerechtigheid. En u hebt geen vrede.
101.4 En ziet u niet de kapiteins van de schepen: Hoe hun schepen door de golven worden gegooid en opgeschrikt door de wind en in problemen komen?
101.5 En hierom zijn ze bang, want al hun goede bezittingen zullen in de zee verdwijnen met hen, en zij bedenken niets goeds in hun hart, alleen dat de zee zal hen verzwelgen, en dat ze zullen worden vernietigd.
101.6 Is niet alles van de zee, en al haar wateren, en al haar bewegingen het werk van de Allerhoogste, en verzegelde Hij niet haar hele doen en laten tot aan het zand?
101.7 En op zijn berisping droogt het op en wordt bang, en al haar vissen gaan dood en alles wat erin is, maar gij zondaars, die op aarde leeft, vreest Hem niet.
101.8 Heeft hij niet de hemel gemaakt, de aarde en alles wat daarin is? En wie heeft de kennis en wijsheid van alle dingen die bewegen op de grond en in de zee?
101.9 En zijn die kapiteins van de schepen niet bang voor de zee? Toch zijn de zondaars niet bang voor de Allerhoogste.
102.1 In die dagen, als hij een fel vuur over u brengt, waarheen wilt u vluchten, en waar zult u veilig zijn? Als hij zijn stem uitspreekt tegen u, zult u niet bevreesd en bang zijn?
102.2 Alle lichten zullen schudden met grote angst, en de hele aarde zal bang worden, en zal beven en schudden.
102.3 Alle engelen zullen hun opdrachten uitvoeren, en zich proberen te verbergen voor de Ene, die Grote in Glorie, en de kinderen van de aarde zullen beven en schudden. En gij zondaars zult voor altijd vervloekt zijn en zult geen vrede hebben
102.4 Wees niet bang, gij zielen van de rechtvaardigen, wees hoopvol, u die bent gestorven in gerechtigheid.
102.5 Wees niet verdrietig, dat uw zielen zijn gegaan tot in het dodenrijk in droefheid en dat uw lichaam geen beloning heeft gekregen tijdens uw leven, in overeenstemming met uw goedheid.
102.6 Maar als u sterft, zullen de zondaars over u zeggen: “Als wij sterven, de rechtvaardigen zijn ook gestorven, en wat van hun daden was bruikbaar?”
102.7 “Luister, zoals wij zijn gestorven in droefheid en in de duisternis, welk voordeel hebben zij tegenover ons? Van nu af aan zijn we gelijk.”
102.8 “En wat zullen zij ontvangen en wat zullen zij voor altijd zien? Want ook zij zijn gestorven, en vanaf nu zullen ze nooit meer het licht zien.”
102.9 En ik zeg u, gij zondaars: “U bent tevreden met te eten en te drinken, en mannen naakt uit te kleden, en te stelen en te zondigen, en het verwerven van bezittingen en goede dagen te zien.
102.10 Maar u zag de rechtvaardigen, hoe hun einde vredig was, en er geen fout was gevonden in hen tot de dag van hun dood.”
102.11 “Maar ze werden vernietigd en werden alsof ze er nog nooit waren geweest, en hun ziel daalde af naar het dodenrijk in kwelling.”
103.1 En nu zweer ik het u, de rechtvaardigen, door Zijn grote glorie en Zijn eer, en door Zijn prachtige soevereiniteit en door Zijne majesteit: Ik zweer u dat ik dit mysterie begrijp.
103.2 Ik heb de tabletten van de hemel gezien en het schrijven van de Heilige Ene. En ik vond geschreven en gegraveerd daarop, wat betreft hen, dat al het goede, en vreugde, en eer, gereed zijn gemaakt, en opgeschreven voor de geesten van degenen die stierven in gerechtigheid.
103.3 En heel veel goede wil zal worden gegeven aan u ter compensatie van uw arbeid en dat uw lot meer dan uitstekend zal zijn het lot van de levenden.
103.4 De geesten van u die gestorven zijn in gerechtigheid zullen leven, en uw geesten zullen zich verheugen en blij zijn, en de gedachtenis van hen zal blijven voor het aangezicht van de Grote Ene voor alle generaties in eeuwigheid. Daarom wees angstig over hun misbruik.
103.5 Wee u, gij zondaars, wanneer u sterft in uw zonden, en degenen waarover u zegt: “Gelukkig waren de zondaars, zij zagen al hun dagen.
103.6 En nu zijn ze gestorven in welvaart en rijkdom, en hebben geen kwelling en slachting gezien tijdens hun leven, maar ze zijn gestorven in Elohimlijkheid, en het oordeel werd niet uitgevoerd over hen in hun leven.”
103.7 Weet dat hun zielen zullen worden weggedaan naar beneden in de hel, waar ze ellendig zullen zijn en hun straf zal groot zijn.
103.8 In de duisternis, in ketens, en in de brandende vlammen, zal uw geest komen in de grote oordeel. En het grote oordeel zal duren voor alle generaties, voor eeuwig. Wee u, want voor u zal er geen vrede zijn.
103.9 Zeg niet tot de rechtvaardige en de goede in dit leven: “In de dagen van onze ellende werkten we moeizaam, en zagen alle ellende, en ontmoetten veel kwaad. We werden vernederd en werden weinigen en onze geest is zeer klein geworden.
103.10 Wij werden vernietigd en er was niemand die ons heeft geholpen met woorden of met daden. We waren machteloos en vonden niets. We werden gemarteld en vernietigd en had niet verwacht om het leven te zien van de ene dag op de andere.
103.11 We hadden gehoopt om het hoofd te worden, maar we werden de staart. We werkten en werkten, maar waren geen meesters van de vruchten van onze arbeid, we werden het voedsel voor de zondaars, en de wetteloze maakten hun juk zwaar voor ons.
103.12 Degenen die ons haatten en degenen die ons sloegen werden onze Elohimsers. En voor diegenen die ons haatten bogen wij onze nek, maar ze hadden geen ontferming over ons.
103.13 We zochten om aan hen te ontsnappen, zodat we konden vluchten en konden rusten. Maar we vonden geen plek waarheen we zouden vluchten en veilig zijn voor hen.
103.14 We klaagden over hen tegen de machthebbers in onze nood en riepen tegen hen die ons verslonden, maar zij gaven geen aandacht aan onze kreten, en wilden niet luisteren naar onze stem.
103.15 Ze hielpen degenen die ons plunderden en ons verslonden, en degenen die ons tot weinig maakten, en ze verborgen hun wangedrag, en namen niet het juk weg van hen die ons verslonden en ons verspreiden en ons doodden. Ze verborgen onze slachters en herinneren zich niet dat zij hun handen tegen ons verhieven.”
104.1 Ik zweer het u, u rechtvaardige, dat in de hemel de engelen u zullen herinneren als de goede, voor het aangezicht van de glorie van de Grote Ene, en dat uw namen zijn opgeschreven voor het aangezicht van de glorie van de Grote Ene.
104.2 Wees hoopvol, want waar u vroeger beschaamd stond vanwege kwalen en aandoeningen, zult u nu stralen als de lichten van de hemel, en worden gezien, en de poort van de hemel zal voor u worden opengedaan.
104.3 Houd vol in uw roep om het oordeel en het zal verschijnen voor u, want gerechtigheid zal worden afgedwongen van de Elohimsers voor al uw kwelling, en van allen die degenen hielpen om u te plunderen.
104.4 Wees hoopvol, en laat uw hoop niet varen, want u zult grote vreugde hebben, zoals de engelen van de hemel.
104.5 Wat zult u gaan doen? U hoeft zich niet te verbergen op de dag van het grote oordeel, noch zult u blijken bij de zondaars te zijn. Het eeuwige oordeel zal bij u zijn voor alle generaties van de eeuwigheid.
104.6 En nu wees niet bang, u rechtvaardige, als je ziet dat de zondaars sterk groeien en gedijen in hun verlangens, en wens niet in verband te worden gebracht met hen, maar houd u ver weg van hun wangedrag, want u zult verbonden worden met de Elohimscharen van de de hemel.
104.7 Hoewel u zondaren zeggen: “Over geen van onze zonden zullen we worden ondervraagd of worden opgeschreven!” Maar ze zullen ze opschrijven, uw zonden, elke dag.
104.8 En nu wil ik u laten zien dat licht en duisternis, dag en nacht, al uw zonden zien.
104.9 Wees niet Yahuahdeloos in uw hart, en ga niet liegen, en doen niets af aan de woorden van waarheid, noch om te zeggen dat de woorden van de heiligen en verhevenen leugens zijn, en geen lof geven aan uw afYahuahen. Want al uw leugens en al uw Yahuahdeloosheid leiden niet tot gerechtigheid, maar naar grote zonde.
104.10 En nu weet ik deze verborgenheid: dat vele zondaars de woorden van waarheid zullen veranderen en vervormen en kwade woorden spreken, en liegen, en grote verzinsels brouwen, en boeken schrijven in hun eigen woorden
104.11 Maar als ze mijn woorden precies in hun talen opschrijven, en niet alles veranderen of iets weglaten van mijn woorden, maar alles precies opschrijven, alles wat ik getuigde over vroeger, dan weet ik nog een verborgenheid:
104.12 Dat boeken zullen worden gegeven aan de rechtvaardigen en wijzen, en een bron van vreugde en waarheid en veel wijsheid zal worden.
104.13 En boeken worden aan hen gegeven, en zij zullen er in geloven, en zich erover verheugen, en al de rechtvaardigen die daarin alle wegen van de waarheid hebben geleerd, zullen blij zijn.
105.1 En in die dagen, spreekt de Elohim, zullen ze roepen en getuigen tot de zonen van de aarde over de wijsheid daarin. Laat het hen zien, want u bent hun leiders, en de beloningen zullen komen over de gehele aarde.
105.2 Want mijn zoon en ik zullen ons met hen voor altijd vergezellen in de paden van oprechtheid gedurende hun leven.
En u zult vrede hebben. Verheug u, zonen van oprechtheid!
Amein
[ 106.1-107.3 zie deel 10 (na 36.4) ]
Opmerkingen bij Sectie 21: Afsluitende woorden van Henoch
De conclusie van het boek heeft een soortgelijke basis als het vorige deel, maar in een kortere vorm. Toekomstige glorie wordt voorspeld voor de rechtvaardigen en duisternis voor de zondaars.
Sectie 21: AFSLUITENDE WOORDEN VAN HENOCH
108.1 Een andere boekrol die Henoch schreef voor zijn zoon, Methusalem, en voor degenen die na hem kwamen en de wet houden in de laatste dagen.
108.2 U die het hebt opgemerkt, en gewacht tot deze dagen, tot er een einde is gemaakt aan degenen die kwaad doen, en er een einde is gemaakt aan de macht van de boosdoeners.
108.3 Wacht tot de zonde inderdaad voorbij gaat, want hun namen zullen worden gewist van de rollen van de heiligen, en hun nakomelingen zullen voor altijd worden vernietigd. Hun geesten zullen worden gedood, en zij zullen roepen en kreunen in een chaotische woeste plaats, en zullen branden in het vuur, omdat er geen aarde zal zijn.
108.4 En daar zag ik iets als een wolk, die niet kon worden waargenomen, want door zijn diepte was ik niet in staat om erin te kijken. En de vlammen van een vuur zag ik, fel brandend, en dingen als een lichtende berg, draaiend en schuddend van links naar rechts.
108.5 En ik vroeg een van de heilige engelen die bij mij waren, en ik zei tegen hem: “Wat is deze lichte plek? Want er is geen hemel, alleen maar de vlammen van een brandend vuur, en de geluiden van huilen, wenen, kreunen en ernstige pijn.”
108.6 En hij zei tot mij: “Deze plaats die je ziet, hier worden de geesten van de zondaars in geworpen, en die van de Yahuah’s lasteraars, en van degenen die kwaad doen. En van degenen die alles veranderden wat de Elohim gesproken heeft door de monden van de profeten over de dingen die zullen worden gedaan.
108.7 Want er zijn rollen en verslagen over hen, boven in de hemel, zodat de engelen ze kunnen lezen en weten wat er gaat komen over de zondaars. En over de geesten van de nederigen, van degenen wiens lichamen gekweld werden en gecompenseerd worden door Yahuah, en van degenen die waren misbruikt door slechte mensen.
108.8 Degenen die van Yahuah hielden, en niet goud of zilver liefhadden, of hun bezittingen, maar hun lichamen gaven om te worden gemarteld.
108.9 Degenen die vanaf het moment dat ze bestonden, niet het aardse voedsel wilden, maar zichzelf rekenden als een ademtocht en overleden en dienovereenkomstig leefden. En de Elohim testte hen veel, en hun geesten werden zuiver bevonden, opdat zij Zijn Naam zullen zegenen.”
108.10 Ik heb herhaald al hun zegeningen in de rollen, en hij heeft hen hun beloning toegewezen, want ze bleken zodanig te zijn dat ze meer van de hemel hielden, meer dan van hun leven in de wereld. En hoewel ze met voeten werden getreden door de boze mensen, en moesten luisteren naar het beschimpen en de verwijten, werden ze misbruikt, en toch zegenden zij de Elohim.
108.11 En de Elohim zei: “Nu zal ik de geesten roepen van de goeden, die zijn van de generatie van het licht, en ik zal degenen die zijn geboren in de duisternis transformeren, die toen ze in het vlees waren niet werden gecompenseerd met de eer die passend is bij hun geloof.
108.12 En Ik zal hen die mijn heilige Naam liefhebben, uitbrengen in het stralende licht en ik zal een ieder zetten op de troon van zijn eer.”
108.13 En zij zullen blinken voor tijden zonder getal, want rechtvaardig is het oordeel van Yahuah, want Hij zal het geloof houden met de gelovigen in het wandelen op de rechte paden.
108.14 En zij zullen zien, hen die zijn geboren in de duisternis, geworpen in de duisternis, terwijl de rechtvaardigen zullen blinken.
108.15 En de zondaars zullen het uitroepen als zij hen zien schijnen, maar zij zelf zullen gaan waar dagen en tijden zijn opgeschreven voor hen.
REFERENCES AND FURTHER READING
The Ethiopic Book of Enoch,
M. A. Knibb, Oxford University Press.
My book is based on this 1974 Oxford University translation.There are many footnotes on the details of the translation and detailed comparisons of the various known manuscripts and fragments of the book.
The Book of Enoch,
R H Charles, SPCK London Published in 1917 and the most common English translation - but not the best.
The Book of Enoch the Prophet
Richard Laurence, Wizards Bookshelf Published 1821 but possibly a better version than the Charles version.
Fallen Angels and the Origins of Evil
Elizabeth Clare Prophet, Summit University press
This is a good and well researched book about Enoch. It also includes the text of the 19th century Laurence translation of the Book of Enoch. Also there is an extensive section covering biblical references relating to Enoch and the book. This book also has the text of other old works where Enoch appears in the title, such as the secrets of Enoch, and also the Book of Jubilees (written at the time of the Exodus).
Uriel’s Machine
Christopher Knight & Robert Lomas, Arrow Books
This is a good book and worth reading.It connects Enoch to the ancient Page160 of163 stone circles and religions and is packed with interesting detail.
From the Ashes of Angels
Andrew Collins, Michael Joseph
This is an interesting book about the possible background of the Watchers.
Thoth – Architect of the Universe
Ralph Ellis, Edfu Books
Mainly a book about the mathematics of stone circles and pyramids but related to Enoch’s time period in places. This is the book that mentions the South Sandwich Islands. The Sign and the Seal Graham Hancock, Mandarin. This is about Ethiopia and the Ark of the Covenant.It was this book that led me to Enoch’s book.
The Sign and the Seal
Graham Hancock, Mandarin.
This is about Ethiopia and the Ark of the Covenant.It was this book that led me to Enoch’s book
91.1 Nu, mijn zoon Methusalem, roep al je broers voor mij, en verzamel alle kinderen van uw moeder. Want een stem roept mij, en een geest is uitgestort over mij, opdat ik u tonen zal wat er allemaal op u gaat komen voor altijd.
91.2 Vervolgens ging Methusalem naar zijn broers en riep hen en verzamelde al zijn familieleden.
91.3 En hij sprak over gerechtigheid tot al zijn zonen, en zei: “Hoor, mijn kinderen, naar al de woorden van uw vader, en luister goed naar de stem van mijn mond, want ik zal getuigen en tot u spreken, mijn geliefden. Heb de oprechtheid lief en wandel daarin!
91.4 Doe niet of je oprechtheid betracht met een bedrieglijk hart, en verbind je daarmee niet met een bedrieglijk hart, maar wandel in gerechtigheid mijn kinderen en het zal u leiden op de goede paden, en gerechtigheid zal uw metgezel zijn.
91.5 Want ik weet dat de toestand van onrecht zal blijven bestaan op aarde, en een grote straf zal worden uitgevoerd over de aarde, en een einde zal worden gemaakt aan alle ongerechtigheid. Het zal worden afgesneden bij haar wortels en haar hele gebied zal voorbijgaan.
91.6 Afdwaling zal weer volledig terugkomen op de aarde, en al de daden van ongerechtigheid en de daden van onderdrukking en ongerechtigheid zullen zegevieren voor een tweede keer.”
[ 91.7-91.19 zie na 93.10 ]
92.1 Geschreven door Henoch de schrijver, deze complete wijsheid en onderwijzing geprezen door alle mannen van gerechtigheid op de hele aarde. En voor al mijn zonen, die op aarde zijn. En voor de toekomstige generaties die gerechtigheid en vrede zullen beoefenen.
92.2 Laat uw geest niet bedroefd zijn door de tijden, omdat de Heilige en Verheven Ene dagen heeft aangewezen voor alle dingen.
92.3 En de rechtvaardige zal oprijzen uit de slaap, zal opstaan en ze zullen wandelen op het pad van gerechtigheid, en in al zijn wegen, zijn reizen zal zijn in eeuwige goedheid en barmhartigheid.
92.4 Hij zal barmhartigheid betonen aan de rechtvaardige mens en hem geven de eeuwige oprechtheid, en hem kracht geven. Hij zal leven in goedheid, en rechtvaardigheid, en ze zullen wandelen in het eeuwige licht.
92.5 Dan zal de zonde worden vernietigd in de duisternis, voor eeuwig, en vanaf die dag zal het nooit meer gezien worden.
93.1 En hierna begon Henoch te spreken over de boekrollen:
93.2 Henoch zei: “Met betrekking tot de zonen van gerechtigheid, en met betrekking tot de uitverkorenen van de wereld, en over het planten van de gerechtigheid en oprechtheid, zal ik deze dingen tot u spreken, en hen aan u bekend maken, mijn kinderen. Ik, Henoch, volgens hetgeen mij verscheen in de hemelse visioenen, en wat ik weet uit de woorden van de heilige engelen, en het begrip over de Tafelen van de hemel.”
93.3 Toen begon Henoch te spreken over de boekrollen, en zei: “Ik werd als de zevende geboren, in de eerste week, toen recht en gerechtigheid nog steeds voortduurden.
93.4 Maar na mij, in de tweede week, zal groot onrecht ontstaan, en het bedrog zal opstaan. En daarin zal opkomen het eerste Einde, en een man zal worden gered. Nadat dit is afgelopen, zal de ongerechtigheid weer groeien, en Hij zal een wet maken voor de zondaars.
93.5 Dan, na deze, in de derde week, aan het einde, zal een man worden gekozen als de Plant van het Rechtvaardige Oordeel, en na hem zal de Plant van gerechtigheid voor eeuwig komen.
93.6 En daarna, in de vierde week, aan het einde daarvan, zullen visioenen van de rechtvaardige en de heilige worden gezien, en een wet voor alle generaties, en een Huis zal voor hen gemaakt worden.
93.7 En daarna, in de vijfde week, aan het einde, zal er een Huis van Glorie en Soevereiniteit voor altijd gebouwd worden.
93.8 En daarna, in de zesde week, zullen al diegenen die er wonen worden verblind. En de harten van allen met gebrek aan wijsheid zullen verzinken in Yahuahdeloosheid. En in die staat zal een man opstaan, en aan het einde zal het Huis van de Soevereiniteit worden verbrand met vuur. En daarin zal het hele ras van de uitverkorenen worden verspreid.
93.9 En daarna, in de zevende week, zal er een rebelse generatie ontstaan. En hun daden zullen vele zijn, maar al de daden zullen opstandig zijn.
93.10 En op het einde, zal de uitverkoren Rechtvaardige, vanuit de Eeuwige Plant der gerechtigheid worden gekozen, aan wie zeven delen van wijsheid worden gegeven, betreffende zijn hele schepping.
91.7 Maar wanneer de ongerechtigheid, zonde, Yahuah’slastering, vijandigheid, en allerlei kwade daden zich vermeerderen, en als opstandigheid, boosheid, en onreinheid vermeerderen, zal er een grote straf komen uit de hemel over al deze. En de Heilige Elohim zal komen in toorn en in grimmigheid, om een oordeel uit te voeren op de aarde.
91.8 In die dagen zal het wangedrag worden afgesneden bij de wortel, de wortels van ongerechtigheid, samen met het bedrog, zal het worden vernietigd van onder de hemel.
91.9 En al de afYahuahen van de volken zullen worden weggedaan, hun torens zullen worden verbrand in het vuur, en zij zullen worden verwijderd van de hele aarde. En zij zullen worden afgebroken in het oordeel van vuur, en worden vernietigd in woede, in het strenge oordeel dat voor eeuwig is.
91.10 En de rechtvaardige zal oprijzen uit de slaap, en de wijsheid zal opstijgen en zal aan hen gegeven worden.
91.11 Hierna zullen de wortels van ongerechtigheid worden afgesneden en het zwaard zal de zondaars vernietigen. De Yahuah’slasteraars zullen worden afgesneden, in iedere plaats zal de Yahuah’slastering vernietigd worden door het zwaard.
91.12 En daarna zal er weer een week zijn, de achtste, die van de gerechtigheid, en een zwaard zal worden gegeven op dat moment, zodat de Rechtvaardige een oordeel kan uitvoeren op de onrechtvaardigen, en de zondaars zullen worden overgedragen in de handen van de rechtvaardigen.
91.13 En aan het einde daarvan, zullen zij huizen verwerven vanwege hun gerechtigheid, en een huis zal worden gebouwd voor de Grote Koning in Elohimlijkheid, voor altijd.
91.14 En daarna, in de negende week, zal een rechtvaardig oordeel worden geopenbaard aan de gehele wereld. En alle daden van de Yahuahdelozen zullen verdwijnen vanover de hele aarde. En de wereld zal opgeschreven worden ter vernietiging, en alle mensen zullen kijken naar het Pad van Oprechtheid.
91.15 Dan, na deze, in de tiende week, in het zevende deel, zal er een eeuwig oordeel worden uitgevoerd op de Wachters en de Grote Eeuwige Hemel die zal voortkomen uit het midden van de engelen.
91.16 De eerste hemel zal verdwijnen en voorbij gaan en een nieuwe hemel zal verschijnen, en al de machten van de hemel zal voor altijd schijnen, met zeven keer het licht.
91.17 Na deze zullen er vele weken zijn zonder telling, voor eeuwig, in goedheid en in oprechtheid. En vanaf dan zal de zonde nooit meer worden vermeld.
91.18 En nu zeg ik u, mijn kinderen, en toon u de paden der gerechtigheid, en de paden van de overtreding. En ik zal het opnieuw tonen, zodat u kunt weten wat er komen gaat.
91.19 Nu luister, mijn kinderen, wandel in de paden der gerechtigheid en niet in de paden van wangedrag, omdat al diegenen die wandelen op het pad van ongerechtigheid, voor altijd zullen vernietigd worden.
93.11 Want is er een man die de stem van de Heilige kan horen en niet angstig zijn? En wie is er die kan denken met Zijn gedachten? En wie is er die kan kijken naar al het werk van de hemel?
93.12 En hoe zal er iemand zijn die de werken van de hemel kan begrijpen, en die een ziel ziet, of een geest, en erover vertellen, of opstijgen en al hun uiteinden zien en ze begrijpen, of iets maken als deze?
93.13 En is er een man die de lengte en breedte van de aarde zal kennen? En aan wie zijn al de afmetingen zijn getoond?
93.14 Of is er een man die de lengte van de hemel weet, wat de hoogte is, en wat het vaststelt, en hoe groot het aantal sterren is, en waar alle lichten zijn in hun rust?
Opmerkingen bij Sectie 20: Henochs boodschap van begeleiding
Dit is geestelijke begeleiding van Henoch, gebaseerd op de leer van de Wachters. De boodschap is gericht op zijn familie, en de toekomstige generaties, en betreft het belang van het vermijden van zonde in je leven.
De boodschap is ook gericht op het versterken van de geesten van mensen die lijden in moeilijke tijden, en Henoch benadrukt dat Yahuah zich rechtvaardig zal bezighouden met iedereen op de afgesproken tijd.
Dicht bij het einde van dit deel (104.11) moedigt Henoch de mensen aan zoals ik, die later komen en zijn boek kopiëren in andere talen, om het zorgvuldig en precies te doen. Ik heb mijn best gedaan om het te doen.
Sectie 20: HENOCH’S BOODSCHAP VAN BEGELEIDING
94.1 Nu zeg ik u, mijn kinderen, liefde en gerechtigheid wandelen daar in, want de paden van de gerechtigheid zijn waardig om te volgen, maar de paden der ongerechtigheid zullen snel worden vernietigd en verdwijnen.
94.2 En voor bepaalde mensen van een toekomstige generatie zullen de paden van onrecht en dood geopenbaard worden, en zij zullen zich daarvan weg houden en deze niet volgen.
94.3 Nu zeg ik tegen u, de rechtvaardigen: Wandel niet op de slechte paden, of in wangedrag, of op de paden van de dood, en kom niet in de buurt om u daar te vestigen, of u kunt worden vernietigd
94.4 Maar zoek en kies voor uzelf de gerechtigheid, en een leven dat aangenaam is en wandel op de paden van vrede, zodat u kunt leven en bloeien.
94.5 En houd mijn woorden stevig in de gedachten van uw hart, en laat ze niet worden weggewist vanuit uw hart, want ik weet dat zondaars de mensen zullen verleiden om de wijsheid te verlaten, en dat er geen plaats gevonden zal worden voor dezen, en de verleiding zal op geen enkele manier afnemen.
94.6 Wee degenen die aan onrecht en bedrog bouwen, want zij zullen snel worden afgebroken en men zal geen vrede hebben.
94.7 Wee degenen die hun huizen bouwen in zonde, want hun hele fundering zal worden afgebroken, en door het zwaard zullen zij vallen, en zij die zich goud en zilver verwerven, dat zal snel worden vernietigd in het oordeel.
94.8 Wee u, gij rijken, want u hebt vertrouwd op uw rijkdom, maar u zult van uw rijkdom gescheiden worden, u die niet denkt aan de Allerhoogste in de dagen van uw rijkdom.
94.9 U hebt Yahuah’slastering gepleegd, en ongerechtigheid, en bent klaar voor de dag van de uitgieten van het bloed, en voor de dagen van duisternis, en voor de dag van het grote oordeel.
94.10 Ik zeg dit en maak het u bekend, dat Hij die u geschapen heeft, u zal laat vallen, en over uw val zal geen genade zijn, maar uw schepper zal zich verheugen in uw ondergang.
94.11 Uw gerechtigheid in die dagen zal een verwijt worden aan de zondaars en de Yahuahdelozen.
95.1 Och, dat mijn ogen een regenwolk was, zodat ik over u zou kunnen huilen en mijn tranen vergieten als regen, zodat ik zou kunnen uitrusten van het verdriet van mijn hart!
95.2 Wie gaf u toestemming om haat en slechtheid in praktijk te brengen? Moge een oordeel komen over u, zondaars!
95.3 Wees niet bang voor de zondaars, gij rechtvaardige, de Elohim zal ze overleveren in uw handen, zodat u een oordeel over hen kunt uitvoeren zoals u dat wenst.
95.4 Wee u, die vervloeking spreekt die u niet terug kunt nemen. Genezing zal ver weg blijven van u vanwege uw zonde.
95.5 Wee u, die uw buren terugbetaalt met kwaad, want u zult worden terugbetaald op basis van uw daden.
95.6 Wee u, liegende getuigen, en voor degenen die de ongerechtigheid afwegen, want u zult snel worden vernietigd.
95.7 Wee u, gij zondaars, omdat u de rechtvaardigen vervolgt, u zelf zult worden overgeleverd en vervolgd, u mannen van ongerechtigheid, en hun juk zal zwaar op u zijn.
96.1 Wees hoopvol gij rechtvaardige, want de zondaars zullen snel worden vernietigd voor u, en u zult de macht over hen hebben, zoals u dat wenst.
96.2 En in de dagen van de verdrukking van de zondaars, zullen uw jonge mensen opstaan als arenden, en uw nest zal hoger zal zijn dan dat van de gieren. U gaat omhoog, en net als dassen, voert het u in de spleten van de aarde en de kloven der steenrotsen, voor altijd, voor de wetteloze, maar zij zullen zuchten en huilen vanwege u, als berggeiten.
96,3 En wees niet bang, u die hebt geleden, want u krijgt genezing, en een helder licht zal schijnen over u, en u zult de Stem van Rust uit de hemel horen.
96.4 Wee u, gij zondaars, voor wie uw rijkdom u rechtvaardig liet schijnen, maar uw hart bewijst dat u zondaars bent. Dit woord zal een getuigenis tegen u zijn, als een herinnering van uw slechte daden.
96.5 Wee u, die het beste van de tarwe verslindt, en het beste drinkt van het water, en de nederige door uw kracht vertrapt.
96.6 Wee u, die de hele tijd water drinkt, want u zult snel terugbetaald worden, en uitgeput, en droog worden, want u hebt de bron van het leven verlaten.
96.7 Wee u, die onrecht doet, en bedrog pleegt, en Yahuah’slastering, het zal een herinnering zijn van het kwaad tegen u.
96.8 Wee u, gij krachtige, die de rechtvaardige onderdrukt met macht, want de dag van uw vernietiging zal komen. In die tijd zullen veel goede dagen komen voor de rechtvaardigen in de dag van uw oordeel.
97.1 Geloof, rechtvaardige, dat de zondaars een object van schaamte zullen worden en zullen worden vernietigd op de dag des oordeels.
97.2 Het zal u bekend worden, zondaars, dat de Allerhoogste zich uw verderf herinnert en dat de engelen zich verheugen over uw vernietiging.
97.3 Wat gaat u doen, gij zondaars, en waarheen zult u vluchten op die dag des oordeels, wanneer u hoort het geluid van het gebed van de rechtvaardige?
97.4 Maar u zult niet zijn als zij tegen wie dit woord een getuigenis zal zijn: “U hebt u gesteld bij de zondaars”
97.5 En in die dagen zal het gebed van de heilige voor het aangezicht van de Elohim zijn, en voor u komt de dag van uw oordeel.
97.6 En de woorden van uw ongerechtigheid zullen worden voorgelezen voor de Grote en de Heilige, en uw gezicht zal blozen van schaamte, en elke daad die is gebaseerd op ongerechtigheid zal worden afgewezen.
97.7 Wee u, gij zondaars, die in het midden van de zee leeft, of op droge grond, hun geheugen zal schadelijk voor u zijn.
97,8 Wee u die goud en zilver kopen, maar niet de gerechtigheid, en zeggen: “We zijn heel rijk en hebben bezittingen, en hebben verworven alles wat we ons wensten.
97.9 En nu laten we doen wat we van plan waren, want we hebben zilver verzameld en onze magazijnen gevuld, zo veel als het water zijn de dienaren in onze huizen.”
97.10 En net als het water zal uw leven wegstromen, want uw rijkdom zal niet bij u blijven, maar zal snel van u verdwijnen, want u hebt alles verworven in ongerechtigheid en u zult aan grote afwijzing overgegeven worden.
98.1 Nu zweer ik het u, de wijze, en de dwaze, dat u veel dingen zult zien op de aarde.
98.2 Voor u mannen, zullen er meer versieringen zijn voor uzelf dan een vrouw, en meer gekleurde kledingstukken dan een meisje, gekleed in soevereiniteit, en in de majesteit en kracht, zilver, goud, purper, en eer, terwijl voedsel zal worden uitgestort als water.
98.3 Hierdoor zullen zij noch kennis, noch wijsheid bezitten. En door dit bezit, zullen ze worden vernietigd, samen met hun bezittingen, en met al hun glorie en hun eer. In schaamte en in slachting, en in grote armoede zal hun geest worden geworpen in de vurige oven.
98.4 Ik zweer het u, gij zondaars, dat als een berg niet tot een slaaf zal worden, noch een heuvel een dienstmaagd van een vrouw, de zonde is net verzonden naar de aarde, maar de mens heeft die zelf gemaakt. En zij die ze begaan zullen worden onderworpen aan een grote vloek.
98.5 Onvruchtbaarheid is niet gegeven aan een vrouw, maar vanwege de daden van haar hand is het dat ze sterft zonder kinderen.
98.6 Ik zweer het u, u zondaars, door de Heilige en Grote-Ene, dat al uw slechte daden zijn geopenbaard in de hemel en dat uw onrecht nooit is bedekt of verborgen.
98.7 En denk niet in je geest, noch zeg het in uw hart, dat u het niet weet of niet ziet, elke zonde is opgeschreven van elke dag, in de hemel voor het aangezicht van de Allerhoogste.
98.8 Van nu af aan weet u dat al uw wandaden die u doen zult, zullen worden opgeschreven elke dag, tot de dag van uw oordeel.
98.9 Wee u, u dwazen, want u zult worden vernietigd door uw dwaasheid. En u luistert niet naar de wijze, en het goede zal niet over u komen.
98.10 En weet nu dat u klaar bent voor de dag van vernietiging. En hoop niet dat u zult leven, u zondaars, maar eerder dat u zult gaan sterven, voor u is er geen losgeld. U bent klaar voor de dag van het grote oordeel en voor de dagen van verdrukking en grote schande voor uw geest.
98.11 Wee u, u die koppig van hart bent, die het kwade doet en bloed eet, vanwaar hebt u goede dingen om te eten en te drinken en om voldaan te worden? Van alle goede dingen die onze Elohim, de Allerhoogste in overvloed heeft geplaatst op de aarde. Daarom zult u geen vrede kennen.
98.12 Wee u die graag daden van ongerechtigheid doet. Waarom hebt u hoop voor goedheid voor uzelf? Weet dat u in de handen van de rechtvaardigen wordt gegeven, en zij zullen uw keel doorsnijden en u doden, en men zal niet genadig voor u zijn.
98.13 Wee u, die zich verheugt in het kwellen van de rechtvaardigen, de graven zullen niet worden gegraven voor u.
98.14 Wee u die de woorden van de rechtvaardige als leeg verklaren, voor u is geen hoop meer op leven.
98.15 Wee u die valse woorden schrijft, en woorden van de Yahuahdelozen, want zij schrijven hun leugens, zodat mensen ze kunnen horen en doorgaan met hun dwaasheid. En ze hebben geen vrede, maar zullen plotseling sterven.
99.1 Wee u die Yahuahdeloze daden doet en de valse woorden loven en prijzen, u zal worden vernietigd en geen goed leven hebben.
99.2 Wee u, die de woorden van waarheid veranderen, en die de eeuwige wet vervormen, en zichzelf rekenen als zonder zonde te zijn. Zij zullen onder de voeten vertrapt worden op de grond.
99.3 In die dagen, maak u klaar, rechtvaardigen, om uw gebeden omhoog te zenden als een herinnering, en leg ze voor als een getuigenis voor de engelen, opdat zij de zonde van de zondaars voorleggen aan de Allerhoogste als een herinnering.
99.4 In die dagen zullen de volken in de verwarring worden gegooid en de volken van de naties zullen oprijzen op de dag van vernietiging.
99.5 In die dagen zullen de vrouwen zwanger worden en hun baby’s aborteren en hen uit hun midden wegdoen, zodat hun kinderen door hen zullen omkomen: ja, zij zullen afzien van hun kinderen (die nog steeds) zuigelingen zijn, en niet terugkeren naar hen, en zullen zich niet ontfermen over hun geliefden.
99.6 En nogmaals, ik zweer het u, zondaars, dat de zonde klaar is voor de dag van onophoudelijk bloedvergieten.
99.7 En ze aanbidden stenen, en sommige gesneden beelden van goud en zilver, en van hout en klei. En sommigen, zonder kennis, aanbidden de onreine geesten en demonen, en zelfs de tempels zelf. Maar geen hulp wordt van hen verkregen.
99.8 En zij zullen in de Yahuahdeloosheid verzinken als gevolg van de dwaasheid van hun hart en hun ogen zullen verblind zijn door de angst van hun hart, en door de visie van hun ambities.
99.9 Door middel van deze dingen zullen ze Yahuahdeloos en bang zijn, want ze vergezellen al hun daden met leugens, en aanbidden stenen, en zij zullen worden vernietigd op hetzelfde moment.
99.10 In die dagen zullen zalig zijn zij die instemmen met de woorden van wijsheid, en het begrijpen, en de wegen van de Allerhoogste volgen, en lopen op het pad van gerechtigheid, en niet Yahuahdeloos handelen met de Yahuahdelozen, voor de rechtvaardigen zal er redding zijn.
99.11 Wee u, die het kwade uitbreiden naar uw buren, want u zult worden gedood in de Sjeool.
99.12 Wee u, die fundamenten leggen van zonde en bedrog, en die leiden tot verbittering op de aarde, want daarom zal een einde worden gemaakt aan hen.
99.13 Wee u, die uw huizen laten bouwen met de arbeid van anderen, en al hun bouwmaterialen zijn de stokken en stenen van de zonde, ik zeg u: “U zult geen vrede hebben.”
99.14 Wee degenen die de maat weigeren, en de eeuwige erfenis van hun vaderen, en de oorzaak zijn dat hun ziel de fout gaat volgen, want zij zullen geen rust hebben.
99.15 Wee degenen die onrecht doen en het verkeerde helpen, hun buren doden tot op de dag van het grote oordeel. Want Hij zal uw Elohimlijkheid afbreken.
99.16 U vult uw harten met kwaad, en prikkelt de geest van Zijn boosheid, opdat Hij u allen vernietigt met het zwaard. En al de rechtvaardigen en heiligen onthouden uw zonde.
100.1 En in die dagen, en op een plek, zullen vaders en zonen elkaar aanvallen, en broeders zullen samen vallen in de dood, tot hun bloed vloeit alsof het een beek is.
100.2 Want een man zal niet in genade zijn hand weghouden van zijn zonen, noch van zijn zoons zonen, om hen te doden. En de zondaar zal zijn hand niet weghouden van zijn vereerde broer, van zonsopgang tot zonsondergang zullen zij elkaar vermoorden.
100.3 Het paard zal lopen tot aan haar borst in het bloed van de zondaars en de wagen zal verzinken in haar hoogte.
100.4 En in die dagen zullen de engelen naar beneden komen in de verborgen plaatsen, en op een plaats alle mensen verzamelen die hebben geholpen in de zonde, en de Allerhoogste zal opstaan op die dag om een groot oordeel uit te voeren over alle zondaars.
100.5 En hij zal bewakers stellen van heilige engelen, over alle rechtvaardigen en heiligen, en zij zullen hen bewaken, zoals een oogappel, tot er een einde is gemaakt aan alle kwaad en alle zonde. En, zelfs als de rechtvaardigen slapen een lange slaap, hebben ze niets te vrezen.
100.6 En de wijzen zullen de waarheid zien, en de zonen van de aarde zullen al de woorden van dit boek begrijpen, en zij zullen weten dat hun rijkdom niet in staat zal zijn om hen te redden of hun zonde omver te werpen.
100.7 Wee u, gij zondaars, als u de rechtvaardigen teistert op de dag van de ernstige benauwdheid, en hen verbrandt met vuur, dan wordt u terugbetaald op basis van uw daden.
100.8 Wee u, gij perverse van hart, die kijkt om kwaad te bedenken, er zal vrees over u komen en er is niemand die u zal helpen.
100.9 Wee u, gij zondaars, voor een spreken van de woorden van uw mond, en voor een verslag van de daden van uw handen die ze Yahuahdeloos begaan hebben. U zult branden in de laaiende vlammen van het vuur.
100.10 En weet nu dat de engelen in de hemel zullen vragen naar uw daden, van de zon en de maan en de sterren, naar uw zonden, want op aarde voerde u een oordeel uit over de rechtvaardigen.
100.11 En al de wolken en mist en dauw en regen zullen getuigen tegen u zijn, want zij zullen worden terug gehouden van u, zodat zij niet over u komen, en zij zullen nadenken over uw zonden.
100.12 En nu geef geschenken aan de regen, zodat het u niet mag worden onthouden om te vallen op u, en zodat de dauw, als het goud en zilver van u heeft aanvaard, mag neerdalen
100.13 Als het ijs en sneeuw, met hun koude, en al de sneeuwstorm met hun kwellingen op u vallen. In die dagen, zult u niet in staat zijn om voor hen te staan.
101.1 Overweeg hemel, alle zonen van de hemel, en al het werk van de Allerhoogste, en vrees Hem, en doe nooit kwaad in het aangezicht van Hem.
101.2 Als Hij de vensters van de hemel sluit en de regen en de dauw onthoudt, zodat het niet op de aarde valt, vanwege u, wat gaat u doen?
101.3 En als Hij zijn toorn over u stuurt, en over al uw daden, zult u Hem niet bidden? Voor u spreken de trots en hardheid tegen zijn gerechtigheid. En u hebt geen vrede.
101.4 En ziet u niet de kapiteins van de schepen: Hoe hun schepen door de golven worden gegooid en opgeschrikt door de wind en in problemen komen?
101.5 En hierom zijn ze bang, want al hun goede bezittingen zullen in de zee verdwijnen met hen, en zij bedenken niets goeds in hun hart, alleen dat de zee zal hen verzwelgen, en dat ze zullen worden vernietigd.
101.6 Is niet alles van de zee, en al haar wateren, en al haar bewegingen het werk van de Allerhoogste, en verzegelde Hij niet haar hele doen en laten tot aan het zand?
101.7 En op zijn berisping droogt het op en wordt bang, en al haar vissen gaan dood en alles wat erin is, maar gij zondaars, die op aarde leeft, vreest Hem niet.
101.8 Heeft hij niet de hemel gemaakt, de aarde en alles wat daarin is? En wie heeft de kennis en wijsheid van alle dingen die bewegen op de grond en in de zee?
101.9 En zijn die kapiteins van de schepen niet bang voor de zee? Toch zijn de zondaars niet bang voor de Allerhoogste.
102.1 In die dagen, als hij een fel vuur over u brengt, waarheen wilt u vluchten, en waar zult u veilig zijn? Als hij zijn stem uitspreekt tegen u, zult u niet bevreesd en bang zijn?
102.2 Alle lichten zullen schudden met grote angst, en de hele aarde zal bang worden, en zal beven en schudden.
102.3 Alle engelen zullen hun opdrachten uitvoeren, en zich proberen te verbergen voor de Ene, die Grote in Glorie, en de kinderen van de aarde zullen beven en schudden. En gij zondaars zult voor altijd vervloekt zijn en zult geen vrede hebben
102.4 Wees niet bang, gij zielen van de rechtvaardigen, wees hoopvol, u die bent gestorven in gerechtigheid.
102.5 Wees niet verdrietig, dat uw zielen zijn gegaan tot in het dodenrijk in droefheid en dat uw lichaam geen beloning heeft gekregen tijdens uw leven, in overeenstemming met uw goedheid.
102.6 Maar als u sterft, zullen de zondaars over u zeggen: “Als wij sterven, de rechtvaardigen zijn ook gestorven, en wat van hun daden was bruikbaar?”
102.7 “Luister, zoals wij zijn gestorven in droefheid en in de duisternis, welk voordeel hebben zij tegenover ons? Van nu af aan zijn we gelijk.”
102.8 “En wat zullen zij ontvangen en wat zullen zij voor altijd zien? Want ook zij zijn gestorven, en vanaf nu zullen ze nooit meer het licht zien.”
102.9 En ik zeg u, gij zondaars: “U bent tevreden met te eten en te drinken, en mannen naakt uit te kleden, en te stelen en te zondigen, en het verwerven van bezittingen en goede dagen te zien.
102.10 Maar u zag de rechtvaardigen, hoe hun einde vredig was, en er geen fout was gevonden in hen tot de dag van hun dood.”
102.11 “Maar ze werden vernietigd en werden alsof ze er nog nooit waren geweest, en hun ziel daalde af naar het dodenrijk in kwelling.”
103.1 En nu zweer ik het u, de rechtvaardigen, door Zijn grote glorie en Zijn eer, en door Zijn prachtige soevereiniteit en door Zijne majesteit: Ik zweer u dat ik dit mysterie begrijp.
103.2 Ik heb de tabletten van de hemel gezien en het schrijven van de Heilige Ene. En ik vond geschreven en gegraveerd daarop, wat betreft hen, dat al het goede, en vreugde, en eer, gereed zijn gemaakt, en opgeschreven voor de geesten van degenen die stierven in gerechtigheid.
103.3 En heel veel goede wil zal worden gegeven aan u ter compensatie van uw arbeid en dat uw lot meer dan uitstekend zal zijn het lot van de levenden.
103.4 De geesten van u die gestorven zijn in gerechtigheid zullen leven, en uw geesten zullen zich verheugen en blij zijn, en de gedachtenis van hen zal blijven voor het aangezicht van de Grote Ene voor alle generaties in eeuwigheid. Daarom wees angstig over hun misbruik.
103.5 Wee u, gij zondaars, wanneer u sterft in uw zonden, en degenen waarover u zegt: “Gelukkig waren de zondaars, zij zagen al hun dagen.
103.6 En nu zijn ze gestorven in welvaart en rijkdom, en hebben geen kwelling en slachting gezien tijdens hun leven, maar ze zijn gestorven in Elohimlijkheid, en het oordeel werd niet uitgevoerd over hen in hun leven.”
103.7 Weet dat hun zielen zullen worden weggedaan naar beneden in de hel, waar ze ellendig zullen zijn en hun straf zal groot zijn.
103.8 In de duisternis, in ketens, en in de brandende vlammen, zal uw geest komen in de grote oordeel. En het grote oordeel zal duren voor alle generaties, voor eeuwig. Wee u, want voor u zal er geen vrede zijn.
103.9 Zeg niet tot de rechtvaardige en de goede in dit leven: “In de dagen van onze ellende werkten we moeizaam, en zagen alle ellende, en ontmoetten veel kwaad. We werden vernederd en werden weinigen en onze geest is zeer klein geworden.
103.10 Wij werden vernietigd en er was niemand die ons heeft geholpen met woorden of met daden. We waren machteloos en vonden niets. We werden gemarteld en vernietigd en had niet verwacht om het leven te zien van de ene dag op de andere.
103.11 We hadden gehoopt om het hoofd te worden, maar we werden de staart. We werkten en werkten, maar waren geen meesters van de vruchten van onze arbeid, we werden het voedsel voor de zondaars, en de wetteloze maakten hun juk zwaar voor ons.
103.12 Degenen die ons haatten en degenen die ons sloegen werden onze Elohimsers. En voor diegenen die ons haatten bogen wij onze nek, maar ze hadden geen ontferming over ons.
103.13 We zochten om aan hen te ontsnappen, zodat we konden vluchten en konden rusten. Maar we vonden geen plek waarheen we zouden vluchten en veilig zijn voor hen.
103.14 We klaagden over hen tegen de machthebbers in onze nood en riepen tegen hen die ons verslonden, maar zij gaven geen aandacht aan onze kreten, en wilden niet luisteren naar onze stem.
103.15 Ze hielpen degenen die ons plunderden en ons verslonden, en degenen die ons tot weinig maakten, en ze verborgen hun wangedrag, en namen niet het juk weg van hen die ons verslonden en ons verspreiden en ons doodden. Ze verborgen onze slachters en herinneren zich niet dat zij hun handen tegen ons verhieven.”
104.1 Ik zweer het u, u rechtvaardige, dat in de hemel de engelen u zullen herinneren als de goede, voor het aangezicht van de glorie van de Grote Ene, en dat uw namen zijn opgeschreven voor het aangezicht van de glorie van de Grote Ene.
104.2 Wees hoopvol, want waar u vroeger beschaamd stond vanwege kwalen en aandoeningen, zult u nu stralen als de lichten van de hemel, en worden gezien, en de poort van de hemel zal voor u worden opengedaan.
104.3 Houd vol in uw roep om het oordeel en het zal verschijnen voor u, want gerechtigheid zal worden afgedwongen van de Elohimsers voor al uw kwelling, en van allen die degenen hielpen om u te plunderen.
104.4 Wees hoopvol, en laat uw hoop niet varen, want u zult grote vreugde hebben, zoals de engelen van de hemel.
104.5 Wat zult u gaan doen? U hoeft zich niet te verbergen op de dag van het grote oordeel, noch zult u blijken bij de zondaars te zijn. Het eeuwige oordeel zal bij u zijn voor alle generaties van de eeuwigheid.
104.6 En nu wees niet bang, u rechtvaardige, als je ziet dat de zondaars sterk groeien en gedijen in hun verlangens, en wens niet in verband te worden gebracht met hen, maar houd u ver weg van hun wangedrag, want u zult verbonden worden met de Elohimscharen van de de hemel.
104.7 Hoewel u zondaren zeggen: “Over geen van onze zonden zullen we worden ondervraagd of worden opgeschreven!” Maar ze zullen ze opschrijven, uw zonden, elke dag.
104.8 En nu wil ik u laten zien dat licht en duisternis, dag en nacht, al uw zonden zien.
104.9 Wees niet Yahuahdeloos in uw hart, en ga niet liegen, en doen niets af aan de woorden van waarheid, noch om te zeggen dat de woorden van de heiligen en verhevenen leugens zijn, en geen lof geven aan uw afYahuahen. Want al uw leugens en al uw Yahuahdeloosheid leiden niet tot gerechtigheid, maar naar grote zonde.
104.10 En nu weet ik deze verborgenheid: dat vele zondaars de woorden van waarheid zullen veranderen en vervormen en kwade woorden spreken, en liegen, en grote verzinsels brouwen, en boeken schrijven in hun eigen woorden
104.11 Maar als ze mijn woorden precies in hun talen opschrijven, en niet alles veranderen of iets weglaten van mijn woorden, maar alles precies opschrijven, alles wat ik getuigde over vroeger, dan weet ik nog een verborgenheid:
104.12 Dat boeken zullen worden gegeven aan de rechtvaardigen en wijzen, en een bron van vreugde en waarheid en veel wijsheid zal worden.
104.13 En boeken worden aan hen gegeven, en zij zullen er in geloven, en zich erover verheugen, en al de rechtvaardigen die daarin alle wegen van de waarheid hebben geleerd, zullen blij zijn.
105.1 En in die dagen, spreekt de Elohim, zullen ze roepen en getuigen tot de zonen van de aarde over de wijsheid daarin. Laat het hen zien, want u bent hun leiders, en de beloningen zullen komen over de gehele aarde.
105.2 Want mijn zoon en ik zullen ons met hen voor altijd vergezellen in de paden van oprechtheid gedurende hun leven.
En u zult vrede hebben. Verheug u, zonen van oprechtheid!
Amein
[ 106.1-107.3 zie deel 10 (na 36.4) ]
Opmerkingen bij Sectie 21: Afsluitende woorden van Henoch
De conclusie van het boek heeft een soortgelijke basis als het vorige deel, maar in een kortere vorm. Toekomstige glorie wordt voorspeld voor de rechtvaardigen en duisternis voor de zondaars.
Sectie 21: AFSLUITENDE WOORDEN VAN HENOCH
108.1 Een andere boekrol die Henoch schreef voor zijn zoon, Methusalem, en voor degenen die na hem kwamen en de wet houden in de laatste dagen.
108.2 U die het hebt opgemerkt, en gewacht tot deze dagen, tot er een einde is gemaakt aan degenen die kwaad doen, en er een einde is gemaakt aan de macht van de boosdoeners.
108.3 Wacht tot de zonde inderdaad voorbij gaat, want hun namen zullen worden gewist van de rollen van de heiligen, en hun nakomelingen zullen voor altijd worden vernietigd. Hun geesten zullen worden gedood, en zij zullen roepen en kreunen in een chaotische woeste plaats, en zullen branden in het vuur, omdat er geen aarde zal zijn.
108.4 En daar zag ik iets als een wolk, die niet kon worden waargenomen, want door zijn diepte was ik niet in staat om erin te kijken. En de vlammen van een vuur zag ik, fel brandend, en dingen als een lichtende berg, draaiend en schuddend van links naar rechts.
108.5 En ik vroeg een van de heilige engelen die bij mij waren, en ik zei tegen hem: “Wat is deze lichte plek? Want er is geen hemel, alleen maar de vlammen van een brandend vuur, en de geluiden van huilen, wenen, kreunen en ernstige pijn.”
108.6 En hij zei tot mij: “Deze plaats die je ziet, hier worden de geesten van de zondaars in geworpen, en die van de Yahuah’s lasteraars, en van degenen die kwaad doen. En van degenen die alles veranderden wat de Elohim gesproken heeft door de monden van de profeten over de dingen die zullen worden gedaan.
108.7 Want er zijn rollen en verslagen over hen, boven in de hemel, zodat de engelen ze kunnen lezen en weten wat er gaat komen over de zondaars. En over de geesten van de nederigen, van degenen wiens lichamen gekweld werden en gecompenseerd worden door Yahuah, en van degenen die waren misbruikt door slechte mensen.
108.8 Degenen die van Yahuah hielden, en niet goud of zilver liefhadden, of hun bezittingen, maar hun lichamen gaven om te worden gemarteld.
108.9 Degenen die vanaf het moment dat ze bestonden, niet het aardse voedsel wilden, maar zichzelf rekenden als een ademtocht en overleden en dienovereenkomstig leefden. En de Elohim testte hen veel, en hun geesten werden zuiver bevonden, opdat zij Zijn Naam zullen zegenen.”
108.10 Ik heb herhaald al hun zegeningen in de rollen, en hij heeft hen hun beloning toegewezen, want ze bleken zodanig te zijn dat ze meer van de hemel hielden, meer dan van hun leven in de wereld. En hoewel ze met voeten werden getreden door de boze mensen, en moesten luisteren naar het beschimpen en de verwijten, werden ze misbruikt, en toch zegenden zij de Elohim.
108.11 En de Elohim zei: “Nu zal ik de geesten roepen van de goeden, die zijn van de generatie van het licht, en ik zal degenen die zijn geboren in de duisternis transformeren, die toen ze in het vlees waren niet werden gecompenseerd met de eer die passend is bij hun geloof.
108.12 En Ik zal hen die mijn heilige Naam liefhebben, uitbrengen in het stralende licht en ik zal een ieder zetten op de troon van zijn eer.”
108.13 En zij zullen blinken voor tijden zonder getal, want rechtvaardig is het oordeel van Yahuah, want Hij zal het geloof houden met de gelovigen in het wandelen op de rechte paden.
108.14 En zij zullen zien, hen die zijn geboren in de duisternis, geworpen in de duisternis, terwijl de rechtvaardigen zullen blinken.
108.15 En de zondaars zullen het uitroepen als zij hen zien schijnen, maar zij zelf zullen gaan waar dagen en tijden zijn opgeschreven voor hen.
REFERENCES AND FURTHER READING
The Ethiopic Book of Enoch,
M. A. Knibb, Oxford University Press.
My book is based on this 1974 Oxford University translation.There are many footnotes on the details of the translation and detailed comparisons of the various known manuscripts and fragments of the book.
The Book of Enoch,
R H Charles, SPCK London Published in 1917 and the most common English translation - but not the best.
The Book of Enoch the Prophet
Richard Laurence, Wizards Bookshelf Published 1821 but possibly a better version than the Charles version.
Fallen Angels and the Origins of Evil
Elizabeth Clare Prophet, Summit University press
This is a good and well researched book about Enoch. It also includes the text of the 19th century Laurence translation of the Book of Enoch. Also there is an extensive section covering biblical references relating to Enoch and the book. This book also has the text of other old works where Enoch appears in the title, such as the secrets of Enoch, and also the Book of Jubilees (written at the time of the Exodus).
Uriel’s Machine
Christopher Knight & Robert Lomas, Arrow Books
This is a good book and worth reading.It connects Enoch to the ancient Page160 of163 stone circles and religions and is packed with interesting detail.
From the Ashes of Angels
Andrew Collins, Michael Joseph
This is an interesting book about the possible background of the Watchers.
Thoth – Architect of the Universe
Ralph Ellis, Edfu Books
Mainly a book about the mathematics of stone circles and pyramids but related to Enoch’s time period in places. This is the book that mentions the South Sandwich Islands. The Sign and the Seal Graham Hancock, Mandarin. This is about Ethiopia and the Ark of the Covenant.It was this book that led me to Enoch’s book.
The Sign and the Seal
Graham Hancock, Mandarin.
This is about Ethiopia and the Ark of the Covenant.It was this book that led me to Enoch’s book